agen verlaat ik zonder spijt:provinciestad waar niets te beleven is. deze keer vertrek ik warm aangekleed,hoewel de meteo goed weer voorspelt,maar ik hou een droge neus en eendikke keel's morgens, dus draag ik ook mijn sjaaltje, het doet deugd in de kilte van de morgen. de weg langs het kanaal is mooi en eindeloos,wat weinig afwisseling. alles loopt in dezelfde bedding en raakt mekaar af en toe: de spoorweg met tgv, het kanaal, de garonne,de a62 en de departementale. ik rij een beetje zonder doel,wel richting zuid oost naar toulouse. om de eentonigheid te breken wissel ik af en toe af met een stukje weg, tot me dat weer te druk wordt.opvallend: geen getoeter van chauffeurs die zich gekwetst voelen in hun rijgedrag. ik heb het nog nageteld ibij ons: als je durft op de rijweg rijden heb je één of andere commentaar van één op drie.. tegen de middag stop ik in een dorpje-met-kerncentrale, er is één bar en die is open,maar iedereen zit stil voor zich uit te staren. dat zal toch niet onder invloed van die centrale zijn zeker? opvallend: in de kranten die ik hier sporadisch doorblader vind je geen jota over het kerndrama in japan.
iets verder stop ik bij een engels koppel,ook al wereldreizigers op de fiets die gestart zijn in gibraltar, nuop weg naar hun zomerhuisje ergens midden frankrijk. materiaalkeuring ook,de man raadt me met brits chauvinisme een brooks aan. misschien doe ik het wel eens. de vrouw is kunstenares, maar luistert meer. hun beste ervaring tot nu toe was de noordzeeroute enn paar jaar geleden, helemaal tot in denemarken. zo waren ze ook in brugge. zij/just the time for a coffee. en hij dan: we sent a lot of postcards there. brugge en tourisme.. toch altijd hartelijk,zo'n ontmoeting
het wordt tijd voor mijn zomerplunje. ik piknik op een baggerboot waar ze aanstalten maken de werkweek te beginnen. de exploitant van het canaldes deux mers is een regie,dan denk ik aan onze eigen goeie ouwe rtt..
verder gaat het,maar na 80 km ben ik meer beu dan moe. in een bar bij een koffie een vlotte babbel met een leuke uitbaatster. ik overweeg hier te blijven, maar ook omdat hier na wat gebel geen goedkoop logies voorhanden is,en haar enthousiasme als toulousienne voor haar stad, doen me toch weer vertrekken. eerst wel getelefoneerd met l'office du tourisme en zo, ik kan terecht in een jeugdherberg "la petite route de compostele". dat belooft.
dankzij mijn gps vind ik het 35 km verder zonder noemenswaardig probleem. het is een jeugdherberg in een appartementsgebouw, l'office en mijn kamer zijn op de derde verdieping in een rustige straat in de universiteitsbuurt. het is hier weeral rustiger ,midden in een grootstad, dan bij ons op den buiten.. zes bedden in de kamer, we logeren er met drie,naast mezelf een italiaans meisje die helemaal te voet van het vliegveld naar hier gekomen is met een zware rugzak, en een jongen die nog niets meer zei dan:bonjour. de stad leeft tot 's avonds laat. de buurtcarrefour is open van 7 tot 22 uur.. tal van (vreemde) eethuizen. ik sluit de dag met een kebab.
