GPS in aanslag om de juiste kilometers op te tekenen.


kerk van Westouter


Hierzie Johnny en Jacqueline


Eénmaal het voetbalveld te zijn gepasseerd, was het gedaan met de vlakte.Vanaf hier begon het heuvelachtig gedeelte en gingen we via verscheidene voetwegels en kleinere natuurstukken op zoek naar de centrale rustpost via de Baneberg en een del van de Rodeberg.




De zon probeerde de mist de kop in te drukken.








Vele drassige dreven kregen we onder de voeten geschoven.


Hier nog een zicht over Westouter








Welkom op de Rodeberg,het begin van enkele kleine klimmetjes.


Hier en daar waren de flanken nog met wat sneeuw bedekt.


Hier kregen we een drassig stukje te overwinnen.


Dit is echt naar de zin van onze Willy.


De Kosmos in vervallen toestand.


Mooie uitzichten.






Hie kwamen aan de centrale rustpost "De vakantiehoeve" op de Rodeberg.
Na iets te hebbengedronken maakten we ons op voor een rondje Baneberg en Rodeberg.






Tussen de wijngaarden dalen we af naar het Domeinbos "Douvevallei"



Wie heeft dit opgehangen?

Ondertussen kwam de mist terug opzetten.






Hier kwamen we bij de ingang van dit domein dat we een tijdje bleven volgen.






Uitkijken was de boodschap, want dit was eenheel drassig stuk.


We gingen terug bergop richting Baneberg.


Voor het ogenblik was de mist sterker dan de zon, die probeerde nu en dan een kleine prik te geven.


Willy gaf nog altijd het tempo aan.




Op deze plek had hij de kaap van 150.000km bereikt. Hiervan wist hij niks. Nog een 2tal kmen we bereikten opnieuw onze rustpost.




Ondertussen had de zon terug de bovenhand genomen enkonden we terug genieten van de mooie vergezichten.


Hier moesten we nog een stuk wandelen richting Kosmos waar de sneeuw nog bleef liggen.






Nog eens een zicht op deze vervallen glorie.














Zicht op de Catsberg


Na de 2° rust stapten we verder met de andere afstanden en wandelden we ook stukje in Frankrijk. Wat volgde was verharde wegen en paden zoals de wandelaar dat graag heeft.






Hier kwamen we terug in de bewoonde wereld en nog een kleine km te stappen en deze mooie tocht zit erop.


Terug bij de aankomst hadden ze opnieuw een affiche geplaatst om Willy te felicteren met zijn prestatie.


Hij werd uitbundig onthaald in de zaal met overdonderend applaus van de aanwezige wandelaars.


Hier met het voltallig bestuur van de plaatselijke club de Heuvellandstappers.


Hier met zijn vrouwke Christiaene en Doortje en ikzelf. Daarna nog wat gedronken en wat gekletst over zijn wandelcarriere.
Proficiat Willy en hopelijk tot op 200.000km.