Het parcours

Het OC 't Riet vanwaar de wandeling vertrok.

We wandelden het eerste gedeelte richting Zillebekevijver.

We konden voorlopig niet veel zien van deze vijver door de dichte mist op sommige plaatsen. De Zillebekevijver is 28ha groot en ligt net ten westen van het dorpscentrum. De vijver ontstond in de 13°eeuw, toen voor drinkwater, de lakennijverheid en het voeden van de stadsgrachten een aantal vijvers werd aangelegd rond de stad Ieper. In 1217 werden zo vijf vijvers vermeld, waaraan later nog aanpassingen gebeurden. Door de afdamming van de vallei van de Zillebeek werd de Zillebekevijver gevormd, die rond 1295 ongeveer zijn huidige vorm kreeg. Naast de vijver zijn ook nog de Dikkebusvijver en Bellewaardevijver bewaard gebleven. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag de vijver vlak tegen de frontlijn van de Ieperboog. Tegenwoordig dient de vijver voor de productie van oppervlaktewater en is het een natuurlandschap dat ook wordt gebruikt voor recreatie.

Van de vijver ging het naar de Verdronken weide.

De Verdronken weide ligt aan de zuidelijke stadsrand. Dit laaggelegen, open en natte gebied, heeft een hele geschiedenis achter de rug. Eerst was het een ondoordringbaar moerasgebied waar heel wat beekjes in samenvloeiden. Samen vormden die uiteindelijk de Ieperlee. Van 1200 tot 1383 woonden er veel mensen die er tussen de sloten en de beken hun huizen bouwden. Het waren vooral ambachtslui die zich hier vestigden.




Vauban zette het gebied onder water door sluizen voor de Ieperlee te plaatsen. legers die Ieper wilden aanvallen, konden de stad nooit vanuit het zuiden naderen. Vanaf 1992 werd de Verdronken Weide als wachtbekken ingericht. het overtollige water kon er een tijdje rusten vooraleer het naar de Ijzer en de zee vloeide. Samen met het water uit Dikkebus-en Zillebekevijver is de voorraad nu voldoende groot om er het hele jaar door drinkwater uit te filteren voor de Ieperlingen. De oevers werden door moerasplanten aangelegd en hiermee ontstond een heel waardevol natuurgebied en vogelparadijs met speciale kijkhutten.

Enkele mooie zichten volgden elkaar in sneltempo op.







Hier kon men al een betere kijk hebben op de vijver.

We naderden stilaan onze startzaal die ook diende als rustpost.

Het tweede luik van de wandeling ging richting palingbeek  via het Zwarte Leen en Vierlingen. Ook Hill 60 werd aangedaan. De wandelaars kregen hier en daar een herinnering aan de Eerste Wereldoorlog.



De Gasthuisbossen zijn een provinciaal domein en bestaan uit een aantal bosdomeinen ten zuidoosten van de stad Ieper. Ze liggen op de heuvelkam van de Ieperboog, op de waterscheidingslijn van de Ijzer en de Leie. De totale oppervlakte is meer dan 200ha

Op weg naar Hill60

Het Hill60 café/museum is nu gesloopt en er is een restaurant voor in de plaats gekomen. De kijk-kastjes van het museum zijn ook niet meer aanwezig, deze zijn privé-bezit.

Hill60 is een heuvel even buiten Zillebeke, waar fel werd gestreden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De heuvel ligt nabij de spoorweg Ieper-Kortrijk, langs de Zwarteleenstraat. De heuvel is circa 60m hoog en 230m lang. Eigenlijk is deze heuvel opgebouwd uit grond die vrijkwam bij de aanleg van de spoorweg. De oorlogssite van Hill60 is bewaard gebleven en kan vrij bezorgd worden. Vlak bij was het Hill60 museum gevestigd in een typisch Belgisch café.

na de doortocht langs de Hill60 stapten we verder richting palingbeek.


De palingbeek is een natuurgebied en West-Vlaams Provinciaal Domein in Zillebeke. Het is meer dan 230ha groot en ligt een paar km ten zuiden van het dorpscentrum, op de grens met Voormezele en Hollebeke. Het domein ligt rond het oude kanaal Ieper -Komen. Het gebied ligt op de waterscheidingslijn tussen de bekkens vanb de Ijzer en de Schelde, via de Leie. Men wenste een kanaal te graven dat de Leie zou verbinden met het Ieperleekanaal. In 1864 vingen de werkzaamheden aan. probleem was dat men de tot 63m hoge heuvelrug ten zuiden van Ieper moest doorsnijden. Men trachtte dit te bereiken  hetzij met de aanleg van tunnels dan wel het  graven van een diepe sleuf. De bodem was echter zeer instabiel en bestond uit een zandlaag die op klei was gelegen. Voortdurend stortten de constructies in. Ook een over het kanaal aangelegde brug verzakte en brak. In 1913 staakte men de werkzaamheden. Wat van het kanaal bleef bestaan was een 3km lange sleuf die geleidelijk aan in bezit werd genomen door de natuur. Deze Palingbeek, met het omliggende bos(Molenbos en landgoed De Vierlingen) van meer dan 200ha en bovendien nog een 30ha open landschap, werd in 1970 ingericht als provinciaal  domein. het omvat onder meer een bezoekerscentrum.





Een heerlijk stukje natuur om er te wandelen.

Geniet even mee van enkele sfdeerbeelden

















Hier hadden we een rustpost in het plaatselijke bezoekersboerderij.

Na deze stop trokken we verder door het domein om zo het laatste gedeelte van deze wandeling te doen.






Hier en daar even een herinnering van de Grote Oorlog















Na het verlaten van het domein de Palingbeek gingen we via een rustig pad naar het einde.

Dit model is ook niet van de jongste.

Het laatste stukje van deze mooie wandeling

 Hier kwamen we nog clubgenoten tegen.Het was een hele mooie wandeling en ook het weer was prachtig ondanks de nevel van deze morgen.