Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag ging het richting Ruddersvoorde, waar de Godelievestappers hun Valentijnstocht hielden. Toen we aankwamen was er al wat volk in de zaal.Na de inschrijving begonnen we aan de tocht. We kozen voor de grootste afstand van 23km.
Vandaag een wandeling gemaakt in Beernem. Toen ik aankwam deze morgen, waren de parkings rond de startzaal al helemaal vol. Gelukkig vond ik nog een plekje in de nabijheid ergens in de aangelegen wijk.De tocht bestond uit 2 delen voor de langste afstand. Ik moest eerst meewandelen met de 6km en terug naar de startzaal en dan de andere kant op tezamen met de andere afstanden. Dit is één van de mindere qua natuur, we kregen nogal wat wijken te zien maar nu en dan afgewisseld met kleine maar mooie stukjes groen. We hebben in en rond Beernem gewandeld.
Hier kwam ik terug aan de startzaal na het eerste gedeelte. Vertrok dan langs de andere kant tezamen met de andere afstanden. Hier stapten we een tijdje langs de drukke spoorlijn.
Via een voetgangers brug stapten we over het kanaal Hier gingen we naar beneden om langs het kanaal te wandelen.
Na het kanaal stapten we verder richting rustpost via enkele verharde en onverharde paden.
Aangekomen aan de centrale rustpost. Hier maakte ik een kleine lus van ongeveer 4km.
Deze lus bestond uit enkele wegels en rustige wegen.
Hier waren we aangekomen waar er enkele serviceflats stonden en er was een prachtige tuin erbij. We wandelden rondom dit domein.
terug uit dit domein gingen richting rustpost. Na de rust begon ik aan het laatste stuk van deze tocht.
Eenmaal over de voetgangersbrug stapte ik langs de andere kant langs het kanaal.
Het was een heus stukje langs dit kanaal.
Hier wandelden we een van de laatste paadjes vooraleer we het einde bereiken.
Eenmaal de spoorweg onder, kwamen we uit aan het station en van daaruit nog een kleine km te gaan en het einde was bereikt.
Vandaag reden we naar St Lievens Esse, waar de wandelclub Land van Rhode er hun Sprokkeltocht hielden. St Lievens Esse is een dorp en een deelgemeente van Herzele. De plaats ligt in de Denderstreek, ten noorden loopt de Molenbeek-Ter Erpenbeek. De start was vanuit de St Lievenskring. De wandelaars konden kiezen uit een 5tal afstanden. Wij kozen voor de langste afstand (21km). Het beloofde een mooi parcours te zijn, daar het de laatste dagen nog wat regen was gevallen en wetende dat de parcoursmeester niet bang is om wat modderpaden in zijn parcours te gebruiken.
het parcours
Afstandstabel De startzaal Onmiddellijk na de start kregen we al het eerste pad Zoals gezegd kregen we na een 10tal minuten al een voorsmaakje. De tocht ging richting Woubrechtegem waar de centrale rustpost gelegen was. Via onverharde paden en enkele rustige wegen stapten we naar de eerste rust.
Uitkijken waar men stapte was de boodschap.
De ene wegel na de andere
Het was heel rustig tijdens het wandelen,
De lucht was niet zuiver, maar voor het ogenblik bleven we droog.
Ook kregen we enkele mooie vergezichten.
Na de rust in Woubrechtegem begonnen we aan een mooie lus van ongeveer 8km. Kerk van Woubrechtegem.
2 zwarte varkentjes
Doorstappen aub.
en zeker uitkijken
Het ergste moest nog komen. Op de terugweg naar St Lievens Esse kregen we enkele paden te verwerken dwars door water en slijk.
Eindelijk eens een kasseistrook.
Nadien was het wederom ....
en dit ging maar door en door tot aan de laatste km.
Dacht eerst aan de Leeuw van Waterloo gelukkig konden we de laatste km onze schoenen eens afkloppen op de gewone weg. Voor mij was het een mooie tocht
De nieuwe wandelclub uit Zonnebeke, de Drevestappers gaf vandaag er hun 1° Rondom Kaasdorp Passendale. Vanuit het OC de Craeye kon de wandelaar kiezen uit een 4tal afstanden. Na eerst onze plicht te hebben gedaan , dronken we nog een kop koffie alvorens we vertrokken voor de wandeling. We kozen voor de langste afstand en deze konden we kiezenvoor verhard of natuur. De natuur nam natuurlijk de bovenhand. Deze afstand zou dan wat langer zijn, maar voor de gedreven wandelaars is dit zeker geen enkel probleem. Het beloofde een afwisselend parcours te zijn met landelijke wegen ,onverharde paden en het Vijverbos. Ook kregen we het Tyne Cot Cemetery te zien.
het traject Dit kregen we in plaats van de gewone weg te volgen. Uitkijken waar men de voetjes neer zette.
Hier en daar was het letterlijk ploeteren, maar we hadden er voor gekozen.
We kregen ook mooie vergezichten. We stapten richting Westrozebeke waar we een rustpost hadden.
Hier zijn we dan aangekomen aan de rustpost in Westrozebeke. De 2 grootste afstanden maakten hier een mooie lus richting het Vijverbos. De kerk van Westrozebeke Het Vijverbos is een oud bos en een groene oase van zo'n 10ha. het dankt zijn naam aan de Vijverbeek die door het bosje loopt. het Vijverbos is het territorium van spechten, die er lustig op los tokkelen. Samen met de boomvalken, brengen de spechten hier jaarlijks hun kroost groot.
We hoorden geen getokkel van de spechten
Na het verlaten van het bos gingen we terug naar de rustpost in Westrozebeke. Na de 2°doortocht trokken we verder naar Passendale via landelijke wegen
De Oude kaasmekerij te Passendale is ondergebracht in een voormalige kaas-en boterfabriek St-Jozef en dient nu als kaasmuseum.
Toen de familie het gebouw later verliet werd het gebruikt voor andere doeleinden en het kwam volledig te vervallen vanaf 1963. Pas in 1995 werd de kaasmakerij beschermd als monument en na een grondige restauratie in 2003 als erfgoedsite in gebruik genomen. het gebouw is ondertussen ingericht als museum.
de kaasbollen, na het verlaten van dit museum gingen we opzoek naar de volgende rust. Hier zijn we dan aangekomen aan Hoevetoerisme Waterfields B&B. We dronken er iets en daarna was het terug tijd om de laatste 6km aan te vatten. Het laatste gedeelte van het parcours verliep langs rustige landelijke wegen Ook nog enkele mooie vergezichten. Hier passeerden we het Tyne Cot Cemetery. <<<<<<<<<<<<<<tyne Cot Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de eerste Wereld Oorlog. De begraafplaats ligt 2.1km ten zuidwesten van Zonnebeke
Het terrein heeft een oppervlakte van 34.941m² en de Commonwealth War Graves Commission zorgt voor het onderhoud. De begraafplaats werd ontworpen door Herbert Baker in samenwerking met John truelove. Een muur van zwarte vuurstenen keien, afgedekt met witte natuursteen, omgeeft hem. Het toegangsgebouw is eveneens uit zwarte vuursteen opgebouwd. Achteraan bevindt zich een halfcirkelvormige Tyne Cot memorial met de namen van 33.783 vermiste soldaten en, in een afzonderlijke apsis, nog eens 1176 vermiste Nieuw Zeelanders.
mooie waakhond
op het einde nog wat onverharde paden om deze wandeltocht compleet te maken Hier zien we al de dorpskern van Passendale. Het laatste modderige stukje alvorens we de startzaal bereiken.
Een erg mooie wandeling gekregen. We hebben er van genoten, het weer was goed. Er waren meer dan 2000 wandelaars die deze tocht hebben gewandeld.
Vanuit de zaal De Coorenaar vertrokken de wandelaars voor respectievelijk 4-6-12 en 18km. De kleinste afstand wandelt samen met de 18km een afzonderlijk rondje in het groene gedeelte rond de startplaats. Na het terugkeren van de 18km naar de startzaal gingen de afstanden 6-12-18 gedeelte samen, en als eerste verliet de 6km de ander 2 afstanden om zo terug te keren naar de zaal. De 12 en 18km trokken samen richting Beveren-Leie langs de leieboorden, de Zavelput en rustige wandelpaadjes tot aan de rustpost in Beveren-Leie. De 18km maakte er een lus. Na de tweede keer gingen ze terug samen met de 12km via rustige paadjes met enkele mooie vergezichten naar de startzaal. Een gevarieerde tocht en ook heel wat volk voor een wandeling op vrijdag. Meer dan 1100 mensen mocht de wandelclub uit Lauwe verwelkomen.
Deze foto's heb ik later op de dag genomen
Hier wandelden we richting Beveren Leie langs de Leie boorden.
Hier bereikten we het domein de Zavelput. Een klein maar mooi stukje natuur
Aangekomen aan het voetbalterrein van Beveren-Leie waar de centrale rustpost was.
Via rustige paadjes en enkele mooie vergezichten stapten we terug richting Desselgem naar de startzaal.
Een rustige wandeling waar heel wat volk op af kwam.
Op deze grijze dag besloten we naar Veldegem te gaan om bij de wandelclub van Groot Zedelgem Vier op rij er deel te nemen aan hun Wintertocht. De start was vanuit de turnzaal van vbs de Stapsteen. Het is een afwisselende tocht met voor elk wat wils.
Vandaag gingen we wandelen in Zerkegem. Zerkegem is een dorp en deelgemeente van Jabbeke. Zerkegem ligt op de overgang tussen de Polders in het noorden en de Zandstreek in het zuiden. Van de deelgemeentenvan Jabbeke is de naam van Zerkegem de oudste die men in de documenten terugvond. Reeds in 765 komt de naam Sirigoheim voor . Op het grondgebied werden ook een Keltische begraafplaats teruggevonden. Volgens één bron is het ontstaan van Zerkegem verbonden met die van de nabijgelegen parochie Roksem, volgens een ander met die van het kroondomein Snellegem. In 867 behoorde de villa van Zerkegem toe aan de abdij van Sint Vaast in Atrecht. De start was vanuit de zaal Sarkoheem.
Winterwandelen om en rond Zerkegem in de nasfeer van kerstmis, afwisselend natuurparcours.
Het was een lussenparcours, het stond zo niet vermeld in de marching. De startzaal Sarkoheem We begonnen met lus 1, via rustige paden wandelden we richting Hoge Dijken. Opkomst van de zon, volgens de weersvoorspelling ging het vanf de middag regenen. Afwachten maar.
Hier zijn we dan aangekomen het het natuurdomein. De Hoge Dijken is een natuurgebied in de gemeente Oudenburg. Het ligt aan de Oude Brugseweg in de deelgemeente Roksem en de Korte Vijfwegenstraat in de deelgemeente Ettelgem. In het gebied bevindt zich een plas die in de volksmond Roksemput genoemd wordt. De oppervlakte van het domein bedraagt 52ha.
Zicht op de Roksemput. De bodem kent een grote natuurlijke verscheidenheid, van droge , zure zandgrond tot vochtig grasland. Tussen 1989 en 1992 werd het domein beplant met ruim 15000 inheemse bomen en struiken. Er overwinteren veel watervogels, jaarlijks zo'n 6000 eenden en ganzen.
In de plas komen verschillende vissoorten voor.
Na een tijdje begon het te regenen en de wind wakkerde aan. Af en toe viel er wat natte sneeuw.
Jammer dat het nu al regende, dus weg met het fototoestel. Toen we de zaal naderden begon het wat harder te regenen. Eénmaal in de zaal besloot ik de 2 andere lussen niet meer te doen. Dus het was een korte wandeling van een 8tal km. Morgen misschien beter?
Deze vooravond gingen we wandelen naar Kortrijk, waar de wandelclub uit Marke er hun jaarlijkse Feeërieke tocht hield.Zoals verleden jaar was de start terug uit de zaal tranzit, gelegen aan Kortrijk weide. Het weer was goed gezind,koud maar droog. geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Tweede kerstdag organiseert de wandelclub Hanske de Krijger uit Oudenaarde er hun jaarlijkse Oudenaarde in kerstsfeer tocht. De start is vanuit het Sint Bernarduscollege en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. Een sfeervolle wandeling waar natuur en cultuur centraal staan. Wij kozen voor de 15km. Alle afstanden vertrekken richting vernieuwde Markt-Sint Walburgakerk naar de kleine ring. Via het fietspad komen we aan het natuurgebied "Spey"
Het te volgen parcours We gingen richting de vernieuwde Markt.
Sint Walburgakerk
't Spei ligt net buiten het centrum van de stad, op het grondgebied van de deelgemeenten Oudenaarde, Bevere en Leupegem. In 1988 werd in het kader van de actie Plant een bos, een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3ha. Verschillende plaatselijke scholen werden bij deze aanplant betrokken.
De actie werd bekroond door de Koning Boudewijn Stichting. In 1997 werd een lokale werkgroep opgericht om het gebied verder te ontwikkelen en de optie genomen om een natuureducatieve zone uit te bouwen. In 1998-1999 werd een bomen-en struikenleerpad aangeplant; 38 verschillende boomsoorten en 24 verschillende struiksoorten werden onder de vorm van een determinatiesleutel op basis van de bladkenmerken langs een parcours uitgeplant. In het gebied is bijzonder aandacht besteed aan de zogenaamde Kleine landschapselementen(KLE), door het aanplanten van gemengde knotbomenrijen, kaphagen en gemengde houtkanten. 't Spei is enkel toegankelijk voor wandelaars. Er mag enkel gewandeld worden op de aangeduide paden. We kregen heel veel mooie zichten te zien.
Aangekomen aan de eerste rust in Leupegem. Na deze stappen via enkele mooie paden richting Volkegem.
Sommige doorsteekjes lagen er wat waterige bij.
Hier was het pad volledig versperd door het water. Na de rust in Volkegem gaan we langs onverharde wegen naar de Steenbergstraat, bewandelen we een mooi natuurgebied.
Af en toe een klimmetje
Het laatste gedeelte van deze wandeling ging door de stad richting zaal.
Voor de eerste maal ging ik wandelen op Kerstdag. We reden naar Opwijk, waar de wandelclub Horizon Opwijk voor de 25°maal er hun Kersttocht hielden. De start was vanuit De Schuur Hof van Hemelrijck. Het was nog donker toen we aankwamen. Er was al wat volk in de zaal, we vervulden onze plicht en dronken nog eerst een kop koffie. Toen het al wat klaarder was begonnen we aan de tocht, hier deden we de grootste afstand.Opwijk is een gemeente in Vlaams Brabant en vormt sinds 1977 een fusiegemeente met Mazenzele.
De wandeling liep door het centrum langs de kerk en tal van smalle straatjes. We passeerden langs de spoorlijn en wat verder waren we tussen de velden. We kregen heel wat variatie op het parcours. Onderweg kregen we een glaasje glühwein aangeboden door de club.
Versiering op tafel Kerk van Opwijk We stapten langs het station van Opwijk
Enkele mooie zichten.
Regelmatig kregen we enkele mooie doorsteektjes.
Hier kwamen we aan de rustpost. Er was veel volk in het kleine zaaltje. Na iets te hebben gedronken moesten we hier een mooie lus maken. Via smalle paadjes en doorsteekjes kwamen we terug buiten de woonkern, waar we rustig verder konden wandelen.
Via een aardenweg gingen we verder en konden genieten van een mooi stukje natuur.
Toen we andermaal aankwamen aan de rustpost, was het zaaltje zo goed als eivol. We dronken en aten onze boterham op de speelplaats op. Na de rust gingen we terug richting zaal. Ook hier kregen we een afwisseling van verharde en niet verharde wegen.
Jammer, dit was de enige stal dat we tegenkwamen op het parcours.
Putje wintertocht: We reden naar Doomkerke, gelegen in de nabijheid van Ruiselede, waar de Molenstappers er hun tocht hielden. De start was vanuit de parochiale feestzaal. Wij kozen voor de 16km. De centrale rustpost was in Sint Maria Aalter gelegen. We kregen heel veel natuur. Het was een rustige winterwandeling.Geniet even mee van enkele sfeerbeelden.
Vandaag met de trein richting Brugge, waar de wandelclub de Brugsche Globetrotters er hun jaarlijkse Kerstmistocht houden. De start was vanuit de refter van het KTA. De wandeling ging door het centrum in Kerstsfeer, langs steegjes, kerstmarkten en verlichting. Enkele bezienswaardigheden parcours: Stukje brugse vesten, Smedepoort, Brugse reien, Domein Hof De Jonghe, Sint Annakwartier, Jan Van Eyckplein, Halletoren, Vismarkt, Coupure, Astridpark, Begijnhof, Minnewaterpark, Domein Oud Sint-Jan en Stationsplein en nog vele anderen stukjes.
Vandaag reden we met de trein richting Gent, om daar deel te nemen aan het 2° luik van de 4 kunststeden. Aangekomen in het station , moesten we nog de tram nemen en we werden afgezet op een honderd tal meters van de zaal. De start was vanuit de Odisee technologiecampus . De wandelaars koden kiezen uit een 3tal afstanden, wij kozen voor de 9km. Al de afstanden vertrokken richting Oud Sint Elisabethbegijnhof.
Vertrek vanaf Odysee Campus Rabot. In 1242 stichtte gravin Johanna van Constantinopel dit begijnhof. Het begijnhof groeide uit tot een begijnhofstad bestaande uit: de kerk, het huis van de grootjuffer, de infirmerie, de infirmeriekapel, 18 conventen en 103 begijnhuizen. Op 29 september 1874 verhuisden de begijnen naar hun nieuw begijnhof te St Amandsberg.
na het begijnhof is het geboortehuis van Keizer Karel aan de beurt. Het Prinsenhof was een gigantisch groot kasteel. Het telde meer dan 300 kamers, had een lusthof, vijvers en een dierentuin.
Het beeld van Keizer Karel. Na het Augustijnenklooster stappen we rustig door naar één van de meest tot de verbeelding sprekende plaatsen van Gent: het Gravensteen.
De burcht werd gebouwd in de 9°eeuw door graaf Boudewijn I als bescherming tegen de Noormannen. De grote toren(Donjon) dateert van de 11°eeuw. Het slot kreeg achtereenvolgens volgende bestemmingen: zetel van Raad van Vlaanderen, gevangenis en katoenspinnerij. Na lange lijdensweg, werd het zwaar toegetakelde kasteel in 1894 gerestaureerd. Vanaf 16 december vindt hier jaarlijkse Winterwonderkasteel plaats. Het kasteel verandert in een Winters tafereel met veel licht en warmte tijdens de koudste dagen van het jaar. Na het Gravensteen gaan we verder via het Veerleplein en komen aan op de Oude vismijn.
De wandeling gaat verder richting Koren-en Graslei. Elke toerist die Gent bezoekt heeft minstens op 1 van de 2 kaaien gestaan.
Mooi zicht op de drie torens
Het Justitiepaleis De achterkant van het Zuid.
En zo komen we stilaan aan het centrum
Heel veel volk op de verschillende plaatsen van de kerstmarkt.
Ook rond het reuzerad was er veel volk.
Nu gaan we stilaan richting Patershol.
Het Patershol is één van de oudste wijken in Gent en heeft zijn gesloten stratenpatroon uit de middeleeuwen bewaard. Eind de jaren 1900 werd het Patershol met z'n oud nauw stratenpatroon geleidelijk een achtergestelde buurt of getto. Tot in de jaren zeventig bleef die toestand bestaan, waarna de oude wijk dankzij zijn oude uitstraling waar opgewardeerd werd. Vandaag de dag is de wijk vooral bekend om zijn vele gezellige en goede restaurants.
Kort daarna flaneren we door het laatste stukje groen van deze tocht: het park van het Sint Antoniushof. Halfweg de 16°eeuw verhuisde de 'Sint Antoniusgilde van de haakbusschieters' naar de Antoniuskaai, vandaar de naam
Kort hierna komen we opnieuw aan waar alles mee begonnen is vandaag: de startzaal. Onze formaliteiten nog vervullen en nog iets drinken was het tijd om terug naar het station te rijden via de tram.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
