Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
In het eerste deel over Malaga konden jullie een pareltje van de Moorse architectuur bewonderen, maar vandaag gaan we het eens hebben over een christelijk gebouw dat de stad siert: kathedraal La Manquite ("de eenarmige vrouw", aangezien er niet genoeg geld was om de kerk twéé torens te geven). De kathedraal werd - zoals zo vaak in Andalusië - gebouwd op de restanten van een moskee, van de 16e tot de 18e eeuw. Dat betekent dat de kerk uit drie stijlen bestaat: gothiek en vooral renaissance en barok. Dat geeft deze kathedraal een voor ons beetje vreemd uitzicht maar indrukwekkend is ze zeker!
Sinds gisteravond ben ik terug van een prachtige reis doorheen het zuiden van Spanje. Het weer was goed en ik heb me geweldig geamuseerd, dus wat wil een mens nog meer? Ik wil zeker nog eens terug naar Andalusië; Sevilla en Cordoba zijn twee steden die nog op mijn verlanglijstje staan. Dat zal echter niet voor morgen zijn, maar ik kan alvast wegdromen bij de 770 foto's die ik getrokken heb. De komende weken zal ik hier af en toe enkele leuke kiekjes posten, zodat jullie kunnen meegenieten. Vandaag krijgen jullie een eerste selectie uit Malaga!
Al deze foto's zijn genomen in het Alcazaba, een Moors fort/paleis op een heuvel boven Malaga. Je kan zeggen wat je wil, maar smaak hadden die Moorse heersers wel! Voor mij mogen ze ook wel eens een villa in die stijl bouwen!
Sommige mensen vinden de boeken van Dan Brown crap (meeslepende fictie is natúúrlijk verwerpelijk in vergelijking met de hoogstaande literatuur van Claus, Mulisch of James Joyce ), maar ik vind dit soort literatuur super! Een beetje (kunst)geschiedenis, een beetje wetenschap, wat detectivewerk overgoten met een sausje romantiek, wat heeft een mens nog meer nodig om zich helemaal te laten meeslepen door dat soort boeken? Daarom ook kijk ik altijd uit naar de verfilmingen van Browns werk, dan kan ik het nog eens allemaal beleven. Helaas vallen de filmversies blijkbaar altijd wat licht uit tegenover het boek. Ik heb de film The Da Vinci Code gezien toen ik het boek nog niet gelezen had, en toen vond ik de filmversie wel goed. Ik snapte niet echt dat iedereen de film zo afkraakte. Nadat ik het boek had gelezen, begreep ik inderdaad dat sommigen kritisch waren over de film. Het boek had daarentegen een meliger einde. Met de film Angels & Demons was het tijd voor een herkansing. Dit keer heb ik wél het boek gelezen voordat ik naar de film ging zien, wat de film natuurlijk direct een stuk minder spannend maakte. Bovendien zat ik de gebeurtenissen in boek en film voortdurend te vergelijken - ik zou eerder zeggen dat de filmversie "losjes" is gebaseerd op het boek. In het boek gebeuren er veel meer zaken, krijg je veel meer achtergrond en zijn er veel meer personages en plotwendingen. Bij de film had ik de indruk dat sommige zaken krmapachtig in elkaar gezet worden. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om een boek met zoveel info te verfilmen - Angels & Demons is beter dan de Da Vinci Code maar ook veel ongeloofwaardiger. Bovendien lag ook het Vaticaan dwars en kreeg de filmcrew geen toestemming om te filmen in Vaticaanstad. Met deze verzachtende omstandigheden kan ik zeggen dat Angels & Demons ok is; een goede introductie op Browns werk en je krijgt er nog wat mooie plaatjes van Rome bovenop. Alle wegen leiden naar Rome, en nu ik de film gezien heb, vind ik dat ik die stad toch maar eens uitgebreid moet gaan bezoeken.
Ondertussen is er alweer een nieuw boek van Dan Brown in de maak: The Lost Symbol. Na respectievelijk de Illuminati en de Tempeliers krijgt professor Robert Langdon dit keer te maken met de Vrijmetselarij. Dat belooft!
Ik ben onlangs Sheba een bezoekje gaan brengen bij haar nieuwe baasjes. Het was al zeker 3-4 maand geleden dat ik het beestje nog gezien had, maar ik heb bewust een tijdje afstand gehouden. Nu is het echter tijd voor een visite zo nu en dan, want het contact met een huisdiertje geeft toch een opkikker. Met Sheba bleek alles goed te zijn; ik heb echt de perfecte baasjes gevonden. Af en toe zijn er wel spanningen tussen haar en Pimpernel, die graag de baas speelt. In het begin was Sheba de dominante caaf, maar na een tijd heeft ze de macht toch maar weer teruggegeven aan Pimpernel. Met Ivo komt ze het best overeen: even lui en (bijna) even dik Maar het was duidelijk dat de drie caafs enorm veel pret beleven. Tijd voor wat kiekjes:
Ivo, Pimpernel en Sheba ruiken eten!
Time for a nap!
Sheba en Ivo Ivo stort zich op het eten, terwijl Sheba en Pimpernel op de achtergrond een beetje kibbelen
De wereldberoemde buste van Nefertete, de mooie gemalin van farao Echnaton, komt tegenwoordig wel vaker in het nieuws. Onlangs nog bleek dat de maker flink aan het hoofd heeft zitten sleutelen en dat de oorspronkelijke versie een minder fraaie koningin voorstelde. Het oorspronkelijke beeld had min of meer een facelift gekregen van zijn maker, denkelijk de kunstenaar Tutmoses. Nu blijkt dat de schepper van de buste misschien helemaal niet Tutmoses was, maar de Duitser Gerardt Marks - die de buste zou gefrabiceerd hebben tijdens de Amarna-opgravingen in 1912. Nefertete zou dus een vervalsing zijn! Het volledige artikel van De Morgen vind je op http://www.demorgen.be/dm/nl/992/Wetenschap/article/detail/844043/2009/05/05/Beroemde-buste-van-Nefertiti-is-vals.dhtml
Of het echt een vervalsing is, weet ik niet. Verder onderzoek moet dat maar uitwijzen. Ik vind het in ieder geval wel ongelooflijk dat de wereld decennia lang in de ban is geweest van het raadsel van Nefertete's universele schoonheid, haar ontbrekende linkeroog, terwijl het beeld misschien wel gewoon fake is
Het blijft hoe dan ook een mooi kunstwerk. Ik hoop toch dat de buste authentiek is. En zoniet is er weer een nieuw raadsel om eindeloos veel boeken over te publiceren: waarom liet Gerardt Marks haar linkeroog weg?
Gisteren gaf Plan België het startschot voor de campagne tegen kindermishandeling in het Zuiden. Niet alleen hier bij ons, maar ook in de Derde Wereld worden kinderrechten nog altijd met de voeten getreden. In De Morgen van 05/05/09 staat een artikel over geweld tegen kinderen in Senegal. Een lerares had één van haar leerlingen zodanig geslagen dat de jongen eens spoedoperatie in Frankrijk moest ondergaan opdat zijn oog gered kon worden. Ik ben zelf in Senegal geweest en moet inderdaad beamen dat dit allesbehalve een kindvriendelijk land is. Zolang het kind gezoogd wordt (meestal tot 2 jaar), is er geen vuiltje aan de lucht. De baby is constant bij mama, wordt enorm veel geknuffeld en verzorgd en komt niks te kort. Eens ze van de borst af zijn, wordt de situatie helemaal anders. De dreumes moet de mama maar niet meer voor de voeten lopen en mag zeker niet lastig zijn. Meestal houden de oudere broertjes en vooral de zusjes zich bezig met de peuters en kleuters. De moeders hebben wel wat beters te doen: vaak is er al een nieuwe baby en bovendien moeten ze het huishouden draaiende houden en voor een inkomen zorgen. Ik heb gezien wat er gebeurt wanneer zo'n dreumes toch lastig komt doen. Ik was in een Fulani-dorp toen een peuter huilend rondliep op zoek naar iemand die hem zou troosten. De moeder stond bij de andere vrouwen en keek met een mengeling van boosheid en onverschilligheid naar haar kind verderop. Plots vond ze het welletjes en stoof schreeuwend op het kind af, trok wat twijgen van een boom en sleurde al ranselend het jongetje het hele dorp door. Een ouder broertje en zusje probeerden de moeder te kalmeren, maar je kon aan hen zien dat ze te veel respect (of schrik?) hadden voor hun mama om echt iets te durven doen. We zijn later bij een Fulani-gezin gaan logeren en daar gebeurde net hetzelfde. Of toch niet helemaal, het kind was daar nóg jonger. Na een dag waren we er min of meer aan gewend: als we een kind hoorden huilen, zeiden we berustend tegen elkaar "zometeen krijgt er weer iemand van langs".
Oudere kinderen heb ik nooit zien huilen.
De kinderen in Senegal waren enorm gehoorzaam aan hun ouders. Als een van de volwassenen tegen de hoop dorpskinderen zei: "de blanken mogen dit huis binnen, jullie blijven buiten" dan bléven ze ook buiten, alsof ze een onzichtbare lijn niet durfden te overschrijden. Van kinds af aan wordt de kleintjes geleerd respect te hebben voor hun ouders en andere volwassenen (en zeker voor oudere mensen), en in principe kan ik daar niet tegen zijn. Daar heb je geen kleuters die urenlang aan een stuk brullen omdat ze zogezegd lijden aan de "kleuterpubertijd" of aan andere onzin, daar zullen geen kinderen hardnekkig bij mama zeuren om een snoepje, geen brutale jochies die denken dat zij de baas thuis zijn, geen tienjarigen die de leerkracht of de buschauffeur mores leren, terwijl het hier in het Westen wél uit de hand aan het lopen is. Eigenlijk zou er een gulden middenweg moeten zijn...maar dan liefst wel zonder klappen of stokslagen.
Gisteravond ontvingen we met ECHT de grote hypnotiseur Patrick Pickart. (°_°) Bij het woord hypnose vertonen de meeste mensen al een schrikreactie, maar nu ik het van zo dichtbij heb gezien, moet ik zeggen dat het eigenlijk helemaal niet gevaarlijk is (tenminste als het door een vakman gedaan wordt). Hypnotiseur Patrick ís een vakman, en we hebben dan ook ontzettend genoten van de show. Terwijl we wachtten tot het publiek begon toe te stromen, warmde Patrick ons alvast op met wat leuke goocheltrucs. Sommige trucjes doen mij nog steeds verbazen . De deelnemers waren hierdoor alvast in de juiste stemming, en het werd tijd om aan het grote werk te beginnen. In de zaal klonk reeds etherische, rustgevende muziek terwijl de hypnotiseur ondertussen een inleiding gaf om ons gerust te stellen. Hypnose blijkt vooral te berusten op suggestie, inleving en je open stellen, en dat heb ik ook persoonlijk gemerkt. Tijdens de eerste oefeningetjes ging ik er echt in mee: we moesten onze ogen sluiten en ons inbeelden dat er op één van onze gestrekte armen een groot gewicht rustte, en inderdaad, mijn arm ging naar beneden. Ook kregen we de suggestie dat onze handen aan elkaar vastplakten. Ik had inderdaad de indruk dat ik de mijne niet zomaar uit elkaar zou krijgen. Griezelig dat precies "iets anders" macht heeft over je ledematen, maar uiteindelijk doe je dat toch allemaal zélf. Deze oefeningen stelden mij gerust: er gebeurden grappige dingen met mij maar toch behield ik steeds het gevoel dat ik er zo weer uit kon stappen. In mijn handen had ik het gevoel dat ze vastzaten, maar als ik daar even tegenin ging leek de betovering zo gebroken en daardoor bleef ik ook kalm. Ik voelde dat ik de macht had mijn handen terug uit elkaar te trekken als ik echt wou, maar deed dat niet, gewoon omdat het leuk was nog even in die "betovering" te blijven zitten. Daarna was het tijd voor échte hypnose. De twee proefkonijnen voor mij leken daar zó in mee te gaan, ongelooflijk. Ik wou dat ik zo gemakkelijk in slaap kon vallen. Wat al duidelijk maakt dat het bij mij minder goed lukte. Je moet je ontspannen en gehoorzamen, twee dingen waar ik minder goed in ben Ik heb bij de kinesist juist geleerd dat ik mij, met mijn knie- en voetproblemen, steeds moet concentreren in mijn benen om ongevallen te voorkomen. As a matter of fact, mijn spieren zijn nóóit ontspannen, zelfs in rust krijgen ze nog impulsen door. Op een gegeven moment leek het toch even te lukken, maar zodra Patrick ophield, kreeg ik mijn volle bewustzijn weer terug. Ik was dan ook veel te nieuwsgierig naar wat hij deed met de anderen. Ondertussen zat mijn buurman wezenloos voor zich uit te staren, die was dus echt wel wég. Daarna was het grappig om te zien hoe de "slachtoffers" deelnamen aan een F1-race, op een typmachine werkten, hun naam of het getal 4 vergaten en getransformeerd werden in een plank. Ik vind het jammer dat ik zelf niet goed onder hypnose geraakte, maar ik moet zeggen dat het wel erg ontspannen werkte. Ik zie het wel zitten om naar een hypnotherapeut te gaan, in eerste instantie om te leren tot rust te komen en daarna misschien om bepaalde pijnklachten te verminderen.
De ECHT-leden vonden het alvast een geslaagde activiteit! (^_^)
De katholieke kerk heeft de laatste tijd weer op een negatieve manier van zich doen spreken. Eerst was er de ban door de katholieke kerk in Brazilïe. Een 9-jarig(!) meisje en haar moeder werden uitgeband, omdat het meisje haar zwangerschap van een tweeling had laten afbreken. Ook de medische hulpverleners werden in de ban gedaan, omdat ze de abortus hadden uitgevoerd. De verkrachter van het arme wicht, haar stiefvader nota bene, werd NIET uitgeband. Dit is niet alleen weer zo'n typisch geval van dubbele moraal, maar eveneens een onmenselijke behandeling van dat kind. Had ze dan als 9-jarige moeder moeten worden, van ineens twéé baby's dan nog wel? Was de verkrachting op zich nog niet erg genoeg? Hier in België betekent het natuurlijk niks om door de kerk geband te worden, maar in Latijns-Amerika leeft het kerkgebeuren natuurlijk nog heel erg en dan is zo'n maatregel wel ingrijpend. De kerk zou beter oproepen die verkrachtingen te stoppen. In Brazilië wordt er enorm veel verkracht en 80% van de gevallen gebeurt door de vader, stiefvader of een ander mannelijk familielid. Benieuwd hoeveel inteeltkinderen er rondlopen dankzij de kerkelijke afwijzing van abortus. En dan was er natuurlijk de uitspraak van de paus tijdens zijn bezoek in zwart Afrika, nl. dat condooms niet beschermen tegen HIV. Even de feiten op een rijtje zetten: 2 miljoen AIDS-doden per jaar, waarvan minstens een derde in Afrika. Tussen de 20 en 30 miljoen Afrikanen zijn momenteel besmet met HIV. In Botswana is 24% van de werkende bevolking besmet, in Zuid-Afrika 20%, in Lesotho 29% en in Swaziland draagt 38% van de zwangere vrouwen het HIV-virus! Is het afkeuren van condooms soms een pauselijke strategie om iets te doen aan de overbevolking in Afrika?
Gelukkig kwam er vanuit alle hoeken van de wereld reactie op dit soort ongein van de paus. Zo stuurde Spanje, toch een uiterst religieus land, een massale hoeveelheid condooms naar Afrika en op Facebook bestaat er al een applicatie "gooien met condooms naar de paus". Momenteel roept de Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging op tot een dodenwake voor de bisschoppelijke paleizen in de Vlaamse regio's. Bedoeling is dat iedereen daar samenkomt op Goede Vrijdag 10 april om 20u, met een kaars én een condoom Ik heb nog wel een hele voorraad met allerlei smaakjes, wat mij betreft mag de kerk die hebben Misschien geven ze die wel aan hun priesters, dan kunnen die tenminste "veilig" misdienaartjes misbruiken
Op 28 maart kan u symbolisch uw stem voor onze aarde uitbrengen door een uur lang het licht uit te doen tussen 20u30 en 21u30. Wie toch het licht aan laat, stemt voor de lichtvervuiling, energieverspilling en opwarming van de aarde. Dit initiatief, Earth Hour, wordt georganiseerd door het WWF en wereldwijd hebben al meer dan 2000 steden in 83 landen toegezegd om hier aan mee te werken. In Antwerpen zullen de lichten van de kathedraal een uur doven en in het Ecohuis en een aantal restaurants kan men genieten van het klimaatmenu bij kaarslicht.
In Vlaanderen organiseert de Bond Beter Leefmilieu diezelfde avond de 14e Nacht van de Duisternis. Dat is een campagne die gemeenten wil overtuigen om rationeel om te springen met openbare verlichting en om lichthinder zoveel mogelijk te beperken. Op deze nacht vragen Bond Beter Leefmilieu, vzw Preventie Lichthinder en de Vereniging voor Sterrenkunde aan de gemeentebesturen om de openbare verlichting en klemtoonverlichting te doven. Veel gemeentes organiseren allerhande leuke en gezellige activiteiten. Zo is er in Beveren-Waas vanalles te doen op Cortewalle: sterrenkijken, een nachtelijke zoektocht en vuurspektakel!
Ik zou zeggen, neem allen deel aan Earth Hour en de Nacht van de Duisternis. Lekker gezellig in het donker en zo spaar je meteen electriciteit uit. Ik heb al heel wat mensen horen klagen over torenhoge energierekeningen, dus is deelnemen aan dit initiatief misschien wel heel verstandig !
De voorbije weekends heb ik wel wat cultuur opgesnoven. Zo was er het kindertoneel "Als zwervers ontwaken" van De Kleine Kunst. Een zeer plezant stuk over drie zwervers die stiekem overnachten in een kasteel vol intriges. Het was leuk eens wat andere acteurs van DKK aan het werk te zien. Er waren zelfs enkele die volgens mij nieuw waren. De bazige, driftige koning was zo iemand, en die was zeer goed gespeeld. De belangrijkste zwerver deed het ook goed, vooral toen hij aan het einde van het stuk al te vaderlijk begon te doen tegen zijn medezwervers die eigenlijk even oud waren Heel grappig vond ik de nationale volksliederen die in volle ernst en uit volle borst gezongen werden: "Mie Katoen, kom morgennoen..." en "Jef zal geen commisjes nie meer doen..." Ik vraag me af hoe die acteurs er zo ernstig onder konden blijven! De regisseur lijkt mij een krak in zijn vak. Uiteindelijk hebben we veel gelachen, een geslaagd stuk dus. (^_^)
Gisteren ben ik dan weer met Koen richting Gent getrokken. Plan was het museum van Dokter Guislain te bezoeken en meteen wat te genieten van het middeleeuwse stadscentrum. Eens aangekomen te Gent, realiseerden we ons echter dat de straat van het museum niet op het stadsplan stond. We hebben dan maar eerst de politie bezocht en dan een groepje buschauffeurs, en die hebben allemaal vriendelijk hun best gedaan om "die twee arme, gestrande reizigers" zo vlug mogelijk op hun bestemming te krijgen. Dr. Guislain bevindt zich wel wat buiten het centrum, maar dat is normaal aangezien het ook gaat om een psychiatrische kliniek. Voor een bezoek aan de kliniek ben ik nog niet zot genoeg, maar het museum was interessant op zich. We werden ondergedompeld in de geschiedenis van de psychiatrie, waaruit bleek dat behandelingen tot in de 19e eeuw bestonden uit: geketend in een donker kot opsluiten. Ook werden in de oertijd al schedelboringen toegepast om de boze geesten uit iemands hoofd te verwijderen... Brrr. Vanaf eind 19e eeuw verbeterde de toestand gelukkig, hoewel er in de 20e eeuw dan weer geëxperimenteerd werd met electroshocktherapie. Best wel shockerend allemaal. Dit was echter niks vergeleken met het rariteitenkabinet dat zo ergens opzij weggemoffeld was...Plastic namaaksel van geslachtsorganen en hun afwijkingen/ziektes, siamese foetussen op sterk water (echt of ook plastic? ), skeletten van ongeboren babietjes in verschillende stadia van hun ontwikkeling. Allemaal heel interessant, maar wie zoiets samenstelt is volgens mij zélf gestoord. Na een tijdje werd het ons werkelijk te veel en zijn we min of meer weggevlucht uit die kamer. De échte wereld is al zot genoeg!
Na wat uitgerust te hebben in de prachtige museumtuin werd het tijd af te zakken naar het centrum. Het Gravenkasteel lieten we links liggen, maar om St-Baafs konden we natuurlijk niet heen. Helaas was de crypte met het Lam Gods gesloten en was een deel van de kerk in renovatie. Niet zo erg, want het schilderij der schilderijen heb ik al drie keer gezien (de échte Rechtvaardige Rechters echter nog nooit). In het Belfort daarentegen ben ik nog nooit geweest. Geen uitdaging is te groot voor mij, dus moest ik absoluut die toren beklimmen. Een duizelingwekkende trap en mijn voeten doen er nu nog pijn van, maar het uitzicht over Gent maakte veel goed. We hadden echt geluk met het weer. Deze mooie dag moest afgesloten worden met een restaurantje, en daarna trokken we te voet richting St-Pieters station. Aangezien "Gent toch niet zo groot is", kon dat toch niet ver zijn? Enkele verdwaalpogingen en pijnlijke benen later, besloten we toch maar de tram te nemen. Die kwam natuurlijk niet af en uiteindelijk zijn we maar net op tijd op de trein geraakt. In Antwerpen aangekomen, werd ik door Roedi getrakteerd op een voet- en kniemassage en 't was nodig!!! Maar deze culturele uitstap is zeker voor herhaling vatbaar en Koen en ik willen nog heel wat plaatsen bezoeken: het MUHKA, de kathedraal van Antwerpen (weer zo'n klim? ), het KMMA... Maar da's voor een volgende keer!
Het was me het Afrikaans weekje wel! Het begon reeds vorige maandag. Ik kreeg in mijn kraal zoete aardappel voorgeschoteld, een welkome afwisseling voor onze Belgische, ietwat smakeloze patatjes. De zoete papat had wel een flashy oranje kleurtje. In Senegal zagen die dingen welsiwaar ook oranje, maar lang niet zo wortelkleurig als degene die ik nu opgegeten heb. Wat te lang in de rode Afrikaanse aarde gelegen? Dinsdagavond trok ik met bwana Roedi naar Mata Mata & Pili Pili, waar we dankzij een Flair-bon een heerlijk kipgerecht naar binnen hebben gewerkt. Ik wacht al met ongeduld op de volgende actie van Flair, want er staan nog heel wat veelbelovende restaurantjes in dat boekje.
En gisteren, zondag, lieten we ons helemaal meeslepen door Afrika! Afrika!, een dans- en circusshow op z'n Afrikaans. Ik herkende een Zuludans en de spectaculaire sabardans uit Senegal! In St-Louis heb ik ook zo'n dans gezien, maar dat was toen een stuk marginaler. Het was toen de bedoeling dat je geld gooide naar de danseressen en muzikanten, die de briefjes dan van de grond opraapten en doodleuk in hun mond staken terwijl ze verder speelden/dansten. Bah, smerig, zeker als je de Afrikaanse grond eens van dichtbij bekijkt. Gelukkig was de sabardans in de show van gisteren een stuk vermakelijker! De spinnenman en slangenvrouw waren indrukwekkend maar wel een beetje griezelig. Die konden zich letterlijk in allerlei bochten plooien en op een gegeven moment dacht ik echt dat er lichaamsdelen af gingen vallen, brrr. Die spinnenman was vast en zeker een verwijzing naar Anansi, een personage uit allerlei Afrikaanse volksverhalen. De jongleurs leken dan weer te kunnen jongleren met een eindeloos aantal balletjes, borden en Afrikaanse kruiken. De djembé's en kora's zorgden natuurlijk voor veel Afrikaanse sfeer. Waar is de tijd dat ik op een pirogue door de Siné Saloumdelta voer, begeleid door opzwepende djembé's? Of die keer op Ile de Gorée dat een koraspeler onze maaltijd opluisterde, onderwijl dromerig zingend... Om het geheel misschien iets westerser te maken waren er ook enkele acts uit de (Afro-)Amerikaanse cultuur: basketbalkunstjes, breakdance, tapdans... Ook dat was natuurlijk zeer indrukwekkend. En aangezien groot wild verboden is in Belgische circussen, waren de olifanten, leeuwen, zebra's en giraffen vervangen door mensen verkleed in deze beestjes...allemaal met een zeer komische noot De zebra had bv. maar twee poten en een hanenstaart en de neushoorn was langs één kant open De omlijsting van het event was ook zeer sfeervol. Het leek alsof we in een Berbertent terecht waren gekomen. Zeer mooie orïentaalse lampen en spiegels; ik had er best wel eentje willen gappen voor mijn uitzet. Je kon ook Afrikaanse souvenirtjes kopen, maar de Himba-armband die ik op 't oog had was helaas te groot voor mijn pols. Geen probleem, ik koop wel een op maat gemaakte als ik eens in Namibië ben Wel waren de drankprijzen in de tent buitensporig: 3 euro voor een miniflesje water of cola is écht wel veel. Of is dit ook typisch Afrikaans? Water is daar natuurlijk wel kostbaar...
In ieder geval, Afrika! Afrika! is een aanrader, en ik kan weer een tijdje verder met mijn obsessie voor het zwarte continent
Ik merk dat heel wat mensen moeite hebben met woorden als te veel, te kort, tenminste, hoelang, allesbehalve... Dit ergert me, en niet in het minst omdat ik zelf niet altijd weet of ze nu los of aan elkaar worden geschreven (en is het nu ik zelf of ikzelf in deze zin?). Daarom wat uitleg over de verschillende betekenis van zulke woordjes
Te veel = meer dan nodig Teveel = het overschot (je kan er "het" voor zetten)
Te kort/tekort = idem als bij voorgaand voorbeeld
Allesbehalve = allerminst Alles behalve = werkelijk ALLES behalve... dus gewoon de letterlijke betekenis
Evengoed = evenzeer Even goed = in gelijke mate goed
Hoe lang = over lengte of afstand Hoelang = over tijdsduur
Zo ver = afstand (meestal een nogal grote) Zover = klaar
Tenminste = in ieder geval Ten minste = minstens
Tenslotte = per slot van rekening Ten slotte = tot slot
Ikzelf = deel van het persoonlijk voornaamwoord, vaak ter contrast gebruikt Ik zelf = klemtoon ligt op zélf, en kan bv. vervangen worden door persoonlijk. Ook bij wederkerende werkwoorden (met zich dus)
Was mijn zin met ik zelf nu correct? Ik denk het wel, want ik voel dat er toch een klemtoon ligt op die zelf, en er is niet echt sprake van een contrast: veel mensen kennen deze taalregels niet, en ik ook niet (altijd).
Zoals ik reeds eerder heb aangegeven, heeft mijn caafje Sheba enkele weken geleden een nieuw baasje gevonden. Het wordt nu maar eens tijd voor een verslagje van deze blijde gebeurtenis. Sheba vond de verhuis maar niks, en was ondanks mijn voorzorgen dan ook flink gestresseerd toen we haar nieuwe woonst binnenstapten. Ze zat helemaal verstijfd in haar kooi en wou nergens meer op reageren. Ivo en Pimpernel reageerden ook al niet, omdat die net lekker gezellig tegen elkaar aan lagen in hun zeteltje Dat veranderde algauw toen Pimpernel, het haantje de voorste, een nieuwe caviageur in het huis opmerkte en nieuwsgierig kwam kijken. Sheba ontwaakte toen gelukkig ook uit haar trance en was de voorafgaande gebeurtenissen al helemaal vergeten toen ze zag dat ze in gezelschap was van twee nieuwe caafjes. We besloten de drie caafjes kennis te laten maken op neutraal terrein, een soort ren op de grond met veel speelgoed in. Ivo was tot dan toe lui en ongeïnteresseerd geweest, maar in de ren kwam ze tot de conclusie dat Sheba een mannetje moest zijn en dat wou ze meteen uittesten, zeer tot ongenoegen van Sheba Pimpernel wou dan weer uitzoeken wie van hen de dominante caaf zou worden. Het was het eerste uur dus wel even zweten voor Sheba. Nochtans zagen we direct een verandering bij haar, ze kikkerde helemaal op van het nieuwe gezelschap en was mij meteen vergeten. Na een uurtje werden de drie caafjes een beetje moe en ging het er een stuk ontspannender aan toe. Baasje Evy overlaadde de beestjes met eten, wat de toestand natuurlijk ook wel ten goede kwam. Op een gegeven moment besloten de cavia's dat het er zo wel mee door ging en gingen ze alledrie ontspannen op de grond liggen, weliswaar op een respectabele afstand van elkaar. Na een tijdje vonden we dat dit wel genoeg was voor één avond en dat de beestjes naar bed moesten. Ivo en Pimpernel werden in hun oude vertrouwde kooi gezet; Sheba kreeg voorlopig een andere kooi ter beschikking opdat ze toch zeker een rustige nacht zou hebben. Sheba had duidelijk behoefte aan die nachtrust, want ze trok zich onmiddelijk terug in de verste hoek van haar slaaphok en vertoonde haar snuit niet meer. Hoewel ze 's nachts toch wel een uitstapje gemaakt heeft, want de paprika die ik verderop in de kooi had gelegd, was helemaal verdwenen .
De avond erna ging ik nog eens kijken naar de caafjes. Ze lagen alledrie werkelijk uitgeput tegen elkaar aan in hun zeteltje, hoewel er af en toe commotie was als er poot van de ene in de weg lag en de andere dat niet kon hebben. Maar over het algemeen ging alles goed; de cavia's moesten weliswaar nog wat aan elkaar wennen maar er waren gelukkig geen ongelukken gebeurd en Sheba zag er al veel beter uit. En ze bleek zich zelfs als "baas" te ontpoppen! Ik heb gisteren nog eens gesmst en nu blijkt dat het drietal erg aan elkaar gehecht is geraakt. Als Evy een van de cavia's weg neemt, gaan de anderen er naar op zoek. Het kan dus niet beter. (^_^) Eind goed, al goed!
Ik wil wel nog even duidelijk maken dat ik Sheba niet "zomaar heb weggedaan" als een afgedankt stuk speelgoed. Ik vond het niet leuk dat ze weg moest en ik mis haar, maar ik had geen andere keuze. Sheba kan niks gaan doen in de grote stad, en ik wil niet nog eens nieuwe caafjes aanschaffen. Het probleem met gehechtheid aan die diertjes is dat je ook in een vreselijke angst zit dat er iets ergs mee gaat gebeuren. Stel je voor dat je huis in brand vliegt en die arme beestjes zitten daar ingesloten in het vuur...Of er komt een maniak die graag dieren mishandelt, of enkele kinderen laten de cavia's "ontsnappen" waarna ze ten prooi vallen aan de katten... Ook al hou ik veel van dieren, ik ga vanaf nu liever zonder door het leven. Wat mij niet heeft weerhouden om, uit liefde voor Sheba, maanden voor de dood van Cleo al op zoek te gaan naar het best mogelijke baasje. Ik ben ook op voorhand op inspectie geweest, een inspectie die de nieuwe baasjes met glans doorstaan hebben aangezien hun huis een echt cavia-walhalla is! Ik heb mezelf dus niks te verwijten, alleen het geluk van Sheba staat voorop! En ik weet zeker dat ze nu gelukkiger is.
Vandaag 10 februari is het Safer Internet Day. Het initiatief, dat uitgaat van de Europese Commissie, is bedoeld om de brede samenleving te sensibiliseren over (on)veilig ICT-gebruik: veilig chatten, seksueel misbruik via chatboxen, cyberpesten, pornografie op het internet...
Dit jaar staat Safer Internet Day in het teken van cyberpesten. Een groeiend fenomeen, waar ik helaas ook al te mee te maken heb gekregen.
Wat mijn cyberstalker betreft: ik hoop dat je dit leest en dat je beseft hoeveel schade je me berokkend hebt. Als ik ooit achter jouw identiteit kom, zal het je beste dag niet zijn. Ofwel dien ik klacht in bij de politie, ofwel kom ik persoonlijk "iets" doen. En weet je, je mag dit gerust opvatten als een bedreiging, maar jij kan er niet mee naar de politie stappen - want dan verraad je jezelf.
Ik wens iedereen een veilige dag op het internet toe en alle ouders voldoende waakzaamheid bij de online-capriolen van hun kroost, want het World Wide Web zit vol mannen die zich anders voordoen dan ze zijn en graag "afspraakjes" maken!
Een paar weken geleden was er de gruwelijk slachtpartij in Dendermonde, begin deze maand werd een Indiase dakloze "voor de fun" in brand gestoken in Rome, gisteren was er een geweldadige aanval op een school in Luik, vorig jaar werden een vrouw en haar baby van de fiets getrokken en in elkaar geslagen en getrapt... Telkens werden deze misdaden door tieners en twintigers gepleegd. Ik vraag me af waarom de maatschappij en vooral de jongeren steeds geweldadiger worden. Hoe komt dat toch? Is geweld misschien leuk? Criminaliteit is natuurlijk van alle tijden, ook bij jongeren, maar dit soort geweld is volgens mij nieuw. In andere werelddelen plegen kinderen en jongeren ook zulke gruweldaden - maar dan gaat het altijd om kindsoldaten die daarvoor "opgeleid" zijn of om mensen die in de meest miserabele omstandigheden zijn opgegroeid...Ik kan me indenken dat in zo'n harde wereld gratuit geweld heel vaak voorkomt. Maar hier, in Europa, hebben we het echt wel goed (ook al realiseren we het ons niet altijd). Waarom reageren jongeren dan zo buitensporig gewelddadig? Komt het door het spelen van gewelddadige games? Zou best kunnen, volgens mij. Ik begrijp niet wat er leuk is aan mensjes afknallen maar veel jongeren vinden dat blijkbaar enorm prettig. Sommige jongens spelen zo lang computerspelletjes dat ze na verloop van tijd waarschijnlijk realiteit niet meer van spel kunnen onderscheiden. De hele wereld wordt voor hen een "game", en daarin mag je naar hartelust mensen afmaken zonder daarvoor bestraft te worden. Of komt het door al die geweldadige films? Wie herinnert zich niet de hype rond The Joker uit Batman? Hoeveel jongens heb ik hun bewondering niet horen uitdrukken voor dit uiterst meedogenloze personage? Iedereen vond The Joker zo "cool" - wel, sinds Dendermonde niet meer natuurlijk. Of zijn de kids gewoon te verwend? Ik merk dat kinderen steeds meer mogen en meer krijgen, alles wat hun hartje begeert eigenlijk. Zo kweek je natuurlijk ettertjes die er niet mee omkunnen als ze eens iets niet kunnen krijgen of als er iets niet gaat zoals zij het willen.
In deze maatschappij worden normen en waarden en sociale controle steeds verder afgebouwd. Normen en waarden zijn ouderwets, vrijheidbeperkend, en samen met sociale controle doet het té veel denken aan de Kerk die ons eeuwen in het gareel heeft gehouden. Ik ben altijd tegen de bemoeizucht van de Kerk geweest en wil absoluut niet terug in de tijd, maar is het nu echt nodig om álle normen en waarden overboord te gooien onder het mom van "individuele vrijheid"? Alles moet kunnen, alles moet maar te krijgen zijn en als je het niet krijgt, dan roof je het. En alles moet nu meteen direct onmiddelijk. Heb je geld nodig? Dan besteel je toch gewoon iemand ipv er voor te werken? Wil je seks? Dan verkracht je toch lekker een vrouw? Ben je slechtgezind? Dan reageer je dat toch verbaal en fysiek af op de eerste beste voorbijganger? Gaat de bus niet snel genoeg? Dan sla je toch gewoon de bestuurder in elkaar? Wil je je even ontspannen? Dan snuif je toch gewoon een lekkere lijn coke? Zoek je een vriendje? Dan pak je die toch gewoon van een ander meisje af?
Ik heb de indruk dat het daar in onze maatschappij steeds meer naartoe gaat, niet in het minst bij de jongeren. Nu gaan jullie me waarschijnlijk ouderwets noemen, maar ik vind dat basisnormen en -waarden toch behouden moeten blijven in de opvoeding en in onze samenleving...
Zondag toog ik met enkele vrienden naar Paranormaal Alternatief, een beurs voor paranormale toestanden in het Nederlandse Rijswijk. Nu niet dat ik zo paranormaal begaafd ben (hoewel, ik kan aan mijn knie voelen dat het buiten regent, telt dat ook? ) maar het is eens wat anders en dan kon ik met mijn eigen, sceptische ogen zien wat er zoal op zo'n beurs te vinden is. Grofweg kon je de beursstandjes in twee categorieën onderverdelen: new age en waarzeggers die het geld uit je zakken wilden kloppen. Op de new age standjes kon je best wel leuke dingen kopen: steentjes en kristallen met heilzame werking (maar die ik gewoon mooi vind en niks meer), oneindig veel boeddhabeeldjes, piramides, Ankh-halskettingen, houdertjes voor theelichtjes in de vorm van lotusbloemen (die waren écht prachtig), wierook, allerlei zalfjes en geurflesjes... Ik heb een mooi hangertje gezien in de vorm van een (platte) schildpad, parelmoerkleurig en niet te opvallend...Spijtig genoeg zat er een stukje goud aan en ik heb liever zilver. Het viel me wel op dat er enorm veel dolfijnenspullen lagen - is dat een spiritueel dier? In ieder geval, mensen die hun interieur wat willen opsmukken met leuke en originele hebbedingetjes kunnen hier zeker terecht. Hoewel: je moet er wel de talloze boeken over zelfbewustzijn, indigokinderen en andere new age-onzin bij nemen. Stapels en stapels boeken en kaartjes lagen daar, om de mens te helpen boven zichzelf uit te stijgen en meer van die spirituele onzin. Vaak had ik de indruk dat deze beurs gericht is op mensen met problemen, en dat ze hier een soort zelfhulp kunnen vinden - en zo konden ze meteen wat euro's armer worden want alles was wel behoorlijk prijzig. Geen nood, want om financiële problemen op te lossen waren er nog altijd standjes met waarzeggers! Sommigen zagen er echt uit als de mysterieuze, klassieke zigeunerrwaarzegster, anderen leken heel normale, redelijke mensen van wie je nooit zou denken dat ze dit beroep uitoefenen. Een consult kostte minstens 15 euro en soms ook wel eens 20, dus ik heb de meeste waarzeggerij aan me voorbij laten gaan. Dit leek me ook niet de ideale setting voor een consult: een drukke beurs, mensen die zich nieuwsgierig rond de standjes wringen terwijl madame Esmeralda je raad geeft over vaak zeer persoonlijke zaken... Voor zoiets is toch concentratie en privacy nodig? Er waren echter ook hypermoderne waarzeggers: gewoon je naam en geboortedatum invullen en een scan laten nemen van je handafdruk, en de computer berekende jouw toekomst, en dat voor nog geen 7 euro! Als resultaat kreeg je een schema van je energie- en intelligentieniveau's voor de komende weken (om je te helpen beslissingen te nemen?), de lottonummers die je moet invullen, een karakterschets, een tarotvoorspelling en een onderdeel over liefde. Dat laatste lijkt me het interessantste om dieper op in te gaan. Naar't schijnt ben ik een korte dikke minnaar - wee degene die mij nog eens "Tante Sidonia" durft te noemen! Ook zou ik van fetishisme houden. Dit is een verborgen en wel heel kinky kantje van mijn persoonlijkheid, dat had ik zelf nooit verwacht van mij . Nu vraag ik me wel af wat dit in godsnaam met liefde te maken heeft. Relatieadvies heb ik er zeker niet gevonden. Verder werden er nog wat open deuren ingetrapt: ik verlang naar een lange relatie met een goed seksleven daarbij (wie niet?), ik hou van mooie dingen enz enz... Uit de voorspellingen kwam meermaals terug dat ik een heel zelfzeker iemand ben, wat complete bullshit is - hoe vaak hebben mensen zich al niet geërgerd aan mijn ONzekerheid?? Maar in mijn voorspellingen stonden tenminste nog enkele dingen die wél klopten; in de voorspelling van mijn vriendin stond er alleen maar onzin en vaak zelfs heel tegenstrijdige dingen. Zo zou ze geniaal zijn én best een geestdodende job doen - huh? Bovendien was het taalgebruik in dit document tenenkrullend en oubollig, en leek het soms een woordelijke vertaling uit het Engels. Een wijze les: verspil je geld niet aan waarzeggers, maar stap bij problemen gewoon naar een sociaal werkster of psychotherapeut. Of naar je vrienden en familie.
Toch was het zeker een leuke dag, en hoe hilarisch hebben we in de auto niet gelachen bij het luidop voorlezen van onze voorspelling! Helemaal leuk werd het toen we met belangrijke levensvragen afkwamen en als antwoord een kaart met een spirituele spreuk moesten trekken. Ik weet dus nog steeds niet of ik ooit een rijbewijs ga halen Geen probleem, we zien wel!
Sommige mensen vinden de boeken van Dan Brown crap (meeslepende fictie is natúúrlijk verwerpelijk in vergelijking met de hoogstaande literatuur van Claus, Mulisch of James Joyce
), maar ik vind dit soort literatuur super! Een beetje (kunst)geschiedenis, een beetje wetenschap, wat detectivewerk overgoten met een sausje romantiek, wat heeft een mens nog meer nodig om zich helemaal te laten meeslepen door dat soort boeken? Daarom ook kijk ik altijd uit naar de verfilmingen van Browns werk, dan kan ik het nog eens allemaal beleven. Helaas vallen de filmversies blijkbaar altijd wat licht uit tegenover het boek. Ik heb de film The Da Vinci Code gezien toen ik het boek nog niet gelezen had, en toen vond ik de filmversie wel goed. Ik snapte niet echt dat iedereen de film zo afkraakte. Nadat ik het boek had gelezen, begreep ik inderdaad dat sommigen kritisch waren over de film. Het boek had daarentegen een meliger einde. Met de film Angels & Demons was het tijd voor een herkansing. Dit keer heb ik wél het boek gelezen voordat ik naar de film ging zien, wat de film natuurlijk direct een stuk minder spannend maakte. Bovendien zat ik de gebeurtenissen in boek en film voortdurend te vergelijken - ik zou eerder zeggen dat de filmversie "losjes" is gebaseerd op het boek. In het boek gebeuren er veel meer zaken, krijg je veel meer achtergrond en zijn er veel meer personages en plotwendingen. Bij de film had ik de indruk dat sommige zaken krmapachtig in elkaar gezet worden. Het is natuurlijk niet gemakkelijk om een boek met zoveel info te verfilmen - Angels & Demons is beter dan de Da Vinci Code maar ook veel ongeloofwaardiger. Bovendien lag ook het Vaticaan dwars en kreeg de filmcrew geen toestemming om te filmen in Vaticaanstad. Met deze verzachtende omstandigheden kan ik zeggen dat Angels & Demons ok is; een goede introductie op Browns werk en je krijgt er nog wat mooie plaatjes van Rome bovenop. Alle wegen leiden naar Rome, en nu ik de film gezien heb, vind ik dat ik die stad toch maar eens uitgebreid moet gaan bezoeken. 
Maar het was duidelijk dat de drie caafs enorm veel pret beleven. 
De wereldberoemde buste van Nefertete, de mooie gemalin van farao Echnaton, komt tegenwoordig wel vaker in het nieuws. Onlangs nog bleek dat de maker flink aan het hoofd heeft zitten sleutelen en dat de oorspronkelijke versie een minder fraaie koningin voorstelde. Het oorspronkelijke beeld had min of meer een facelift gekregen van zijn maker, denkelijk de kunstenaar Tutmoses. Nu blijkt dat de schepper van de buste misschien helemaal niet Tutmoses was, maar de Duitser Gerardt Marks - die de buste zou gefrabiceerd hebben tijdens de Amarna-opgravingen in 1912. Nefertete zou dus een vervalsing zijn! 
Gisteravond ontvingen we met ECHT de grote hypnotiseur Patrick Pickart. (°_°) Bij het woord hypnose vertonen de meeste mensen al een schrikreactie, maar nu ik het van zo dichtbij heb gezien, moet ik zeggen dat het eigenlijk helemaal niet gevaarlijk is (tenminste als het door een vakman gedaan wordt). Hypnotiseur Patrick ís een vakman, en we hebben dan ook ontzettend genoten van de show. Terwijl we wachtten tot het publiek begon toe te stromen, warmde Patrick ons alvast op met wat leuke goocheltrucs. Sommige trucjes doen mij nog steeds verbazen 
. De deelnemers waren hierdoor alvast in de juiste stemming, en het werd tijd om aan het grote werk te beginnen. In de zaal klonk reeds etherische, rustgevende muziek terwijl de hypnotiseur ondertussen een inleiding gaf om ons gerust te stellen. Hypnose blijkt vooral te berusten op suggestie, inleving en je open stellen, en dat heb ik ook persoonlijk gemerkt. Tijdens de eerste oefeningetjes ging ik er echt in mee: we moesten onze ogen sluiten en ons inbeelden dat er op één van onze gestrekte armen een groot gewicht rustte, en inderdaad, mijn arm ging naar beneden. Ook kregen we de suggestie dat onze handen aan elkaar vastplakten. Ik had inderdaad de indruk dat ik de mijne niet zomaar uit elkaar zou krijgen. Griezelig dat precies "iets anders" macht heeft over je ledematen, maar uiteindelijk doe je dat toch allemaal zélf. Deze oefeningen stelden mij gerust: er gebeurden grappige dingen met mij maar toch behield ik steeds het gevoel dat ik er zo weer uit kon stappen. In mijn handen had ik het gevoel dat ze vastzaten, maar als ik daar even tegenin ging leek de betovering zo gebroken en daardoor bleef ik ook kalm. Ik voelde dat ik de macht had mijn handen terug uit elkaar te trekken als ik echt wou, maar deed dat niet, gewoon omdat het leuk was nog even in die "betovering" te blijven zitten.
De katholieke kerk heeft de laatste tijd weer op een negatieve manier van zich doen spreken. Eerst was er de ban door de katholieke kerk in Brazilïe. Een 9-jarig(!) meisje en haar moeder werden uitgeband, omdat het meisje haar zwangerschap van een tweeling had laten afbreken. Ook de medische hulpverleners werden in de ban gedaan, omdat ze de abortus hadden uitgevoerd. De verkrachter van het arme wicht, haar stiefvader nota bene, werd NIET uitgeband. Dit is niet alleen weer zo'n typisch geval van dubbele moraal, maar eveneens een onmenselijke behandeling van dat kind. Had ze dan als 9-jarige moeder moeten worden, van ineens twéé baby's dan nog wel? Was de verkrachting op zich nog niet erg genoeg? Hier in België betekent het natuurlijk niks om door de kerk geband te worden, maar in Latijns-Amerika leeft het kerkgebeuren natuurlijk nog heel erg en dan is zo'n maatregel wel ingrijpend. De kerk zou beter oproepen die verkrachtingen te stoppen. In Brazilië wordt er enorm veel verkracht en 80% van de gevallen gebeurt door de vader, stiefvader of een ander mannelijk familielid. Benieuwd hoeveel inteeltkinderen er rondlopen dankzij de kerkelijke afwijzing van abortus.
Ik heb nog wel een hele voorraad met allerlei smaakjes, wat mij betreft mag de kerk die hebben
Misschien geven ze die wel aan hun priesters, dan kunnen die tenminste "veilig" misdienaartjes misbruiken 
Op 28 maart kan u symbolisch uw stem voor onze aarde uitbrengen door een uur lang het licht uit te doen tussen 20u30 en 21u30. Wie toch het licht aan laat, stemt voor de lichtvervuiling, energieverspilling en opwarming van de aarde. Dit initiatief, Earth Hour, wordt georganiseerd door het WWF en wereldwijd hebben al meer dan 2000 steden in 83 landen toegezegd om hier aan mee te werken. In Antwerpen zullen de lichten van de kathedraal een uur doven en in het Ecohuis en een aantal restaurants kan men genieten van het klimaatmenu bij kaarslicht. 
Het was me het Afrikaans weekje wel! 
