Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
De voorbije weekends heb ik wel wat cultuur opgesnoven. Zo was er het kindertoneel "Als zwervers ontwaken" van De Kleine Kunst. Een zeer plezant stuk over drie zwervers die stiekem overnachten in een kasteel vol intriges. Het was leuk eens wat andere acteurs van DKK aan het werk te zien. Er waren zelfs enkele die volgens mij nieuw waren. De bazige, driftige koning was zo iemand, en die was zeer goed gespeeld. De belangrijkste zwerver deed het ook goed, vooral toen hij aan het einde van het stuk al te vaderlijk begon te doen tegen zijn medezwervers die eigenlijk even oud waren Heel grappig vond ik de nationale volksliederen die in volle ernst en uit volle borst gezongen werden: "Mie Katoen, kom morgennoen..." en "Jef zal geen commisjes nie meer doen..." Ik vraag me af hoe die acteurs er zo ernstig onder konden blijven! De regisseur lijkt mij een krak in zijn vak. Uiteindelijk hebben we veel gelachen, een geslaagd stuk dus. (^_^)
Gisteren ben ik dan weer met Koen richting Gent getrokken. Plan was het museum van Dokter Guislain te bezoeken en meteen wat te genieten van het middeleeuwse stadscentrum. Eens aangekomen te Gent, realiseerden we ons echter dat de straat van het museum niet op het stadsplan stond. We hebben dan maar eerst de politie bezocht en dan een groepje buschauffeurs, en die hebben allemaal vriendelijk hun best gedaan om "die twee arme, gestrande reizigers" zo vlug mogelijk op hun bestemming te krijgen. Dr. Guislain bevindt zich wel wat buiten het centrum, maar dat is normaal aangezien het ook gaat om een psychiatrische kliniek. Voor een bezoek aan de kliniek ben ik nog niet zot genoeg, maar het museum was interessant op zich. We werden ondergedompeld in de geschiedenis van de psychiatrie, waaruit bleek dat behandelingen tot in de 19e eeuw bestonden uit: geketend in een donker kot opsluiten. Ook werden in de oertijd al schedelboringen toegepast om de boze geesten uit iemands hoofd te verwijderen... Brrr. Vanaf eind 19e eeuw verbeterde de toestand gelukkig, hoewel er in de 20e eeuw dan weer geëxperimenteerd werd met electroshocktherapie. Best wel shockerend allemaal. Dit was echter niks vergeleken met het rariteitenkabinet dat zo ergens opzij weggemoffeld was...Plastic namaaksel van geslachtsorganen en hun afwijkingen/ziektes, siamese foetussen op sterk water (echt of ook plastic? ), skeletten van ongeboren babietjes in verschillende stadia van hun ontwikkeling. Allemaal heel interessant, maar wie zoiets samenstelt is volgens mij zélf gestoord. Na een tijdje werd het ons werkelijk te veel en zijn we min of meer weggevlucht uit die kamer. De échte wereld is al zot genoeg!
Na wat uitgerust te hebben in de prachtige museumtuin werd het tijd af te zakken naar het centrum. Het Gravenkasteel lieten we links liggen, maar om St-Baafs konden we natuurlijk niet heen. Helaas was de crypte met het Lam Gods gesloten en was een deel van de kerk in renovatie. Niet zo erg, want het schilderij der schilderijen heb ik al drie keer gezien (de échte Rechtvaardige Rechters echter nog nooit). In het Belfort daarentegen ben ik nog nooit geweest. Geen uitdaging is te groot voor mij, dus moest ik absoluut die toren beklimmen. Een duizelingwekkende trap en mijn voeten doen er nu nog pijn van, maar het uitzicht over Gent maakte veel goed. We hadden echt geluk met het weer. Deze mooie dag moest afgesloten worden met een restaurantje, en daarna trokken we te voet richting St-Pieters station. Aangezien "Gent toch niet zo groot is", kon dat toch niet ver zijn? Enkele verdwaalpogingen en pijnlijke benen later, besloten we toch maar de tram te nemen. Die kwam natuurlijk niet af en uiteindelijk zijn we maar net op tijd op de trein geraakt. In Antwerpen aangekomen, werd ik door Roedi getrakteerd op een voet- en kniemassage en 't was nodig!!! Maar deze culturele uitstap is zeker voor herhaling vatbaar en Koen en ik willen nog heel wat plaatsen bezoeken: het MUHKA, de kathedraal van Antwerpen (weer zo'n klim? ), het KMMA... Maar da's voor een volgende keer!
Het was me het Afrikaans weekje wel! Het begon reeds vorige maandag. Ik kreeg in mijn kraal zoete aardappel voorgeschoteld, een welkome afwisseling voor onze Belgische, ietwat smakeloze patatjes. De zoete papat had wel een flashy oranje kleurtje. In Senegal zagen die dingen welsiwaar ook oranje, maar lang niet zo wortelkleurig als degene die ik nu opgegeten heb. Wat te lang in de rode Afrikaanse aarde gelegen? Dinsdagavond trok ik met bwana Roedi naar Mata Mata & Pili Pili, waar we dankzij een Flair-bon een heerlijk kipgerecht naar binnen hebben gewerkt. Ik wacht al met ongeduld op de volgende actie van Flair, want er staan nog heel wat veelbelovende restaurantjes in dat boekje.
En gisteren, zondag, lieten we ons helemaal meeslepen door Afrika! Afrika!, een dans- en circusshow op z'n Afrikaans. Ik herkende een Zuludans en de spectaculaire sabardans uit Senegal! In St-Louis heb ik ook zo'n dans gezien, maar dat was toen een stuk marginaler. Het was toen de bedoeling dat je geld gooide naar de danseressen en muzikanten, die de briefjes dan van de grond opraapten en doodleuk in hun mond staken terwijl ze verder speelden/dansten. Bah, smerig, zeker als je de Afrikaanse grond eens van dichtbij bekijkt. Gelukkig was de sabardans in de show van gisteren een stuk vermakelijker! De spinnenman en slangenvrouw waren indrukwekkend maar wel een beetje griezelig. Die konden zich letterlijk in allerlei bochten plooien en op een gegeven moment dacht ik echt dat er lichaamsdelen af gingen vallen, brrr. Die spinnenman was vast en zeker een verwijzing naar Anansi, een personage uit allerlei Afrikaanse volksverhalen. De jongleurs leken dan weer te kunnen jongleren met een eindeloos aantal balletjes, borden en Afrikaanse kruiken. De djembé's en kora's zorgden natuurlijk voor veel Afrikaanse sfeer. Waar is de tijd dat ik op een pirogue door de Siné Saloumdelta voer, begeleid door opzwepende djembé's? Of die keer op Ile de Gorée dat een koraspeler onze maaltijd opluisterde, onderwijl dromerig zingend... Om het geheel misschien iets westerser te maken waren er ook enkele acts uit de (Afro-)Amerikaanse cultuur: basketbalkunstjes, breakdance, tapdans... Ook dat was natuurlijk zeer indrukwekkend. En aangezien groot wild verboden is in Belgische circussen, waren de olifanten, leeuwen, zebra's en giraffen vervangen door mensen verkleed in deze beestjes...allemaal met een zeer komische noot De zebra had bv. maar twee poten en een hanenstaart en de neushoorn was langs één kant open De omlijsting van het event was ook zeer sfeervol. Het leek alsof we in een Berbertent terecht waren gekomen. Zeer mooie orïentaalse lampen en spiegels; ik had er best wel eentje willen gappen voor mijn uitzet. Je kon ook Afrikaanse souvenirtjes kopen, maar de Himba-armband die ik op 't oog had was helaas te groot voor mijn pols. Geen probleem, ik koop wel een op maat gemaakte als ik eens in Namibië ben Wel waren de drankprijzen in de tent buitensporig: 3 euro voor een miniflesje water of cola is écht wel veel. Of is dit ook typisch Afrikaans? Water is daar natuurlijk wel kostbaar...
In ieder geval, Afrika! Afrika! is een aanrader, en ik kan weer een tijdje verder met mijn obsessie voor het zwarte continent
Ik merk dat heel wat mensen moeite hebben met woorden als te veel, te kort, tenminste, hoelang, allesbehalve... Dit ergert me, en niet in het minst omdat ik zelf niet altijd weet of ze nu los of aan elkaar worden geschreven (en is het nu ik zelf of ikzelf in deze zin?). Daarom wat uitleg over de verschillende betekenis van zulke woordjes
Te veel = meer dan nodig Teveel = het overschot (je kan er "het" voor zetten)
Te kort/tekort = idem als bij voorgaand voorbeeld
Allesbehalve = allerminst Alles behalve = werkelijk ALLES behalve... dus gewoon de letterlijke betekenis
Evengoed = evenzeer Even goed = in gelijke mate goed
Hoe lang = over lengte of afstand Hoelang = over tijdsduur
Zo ver = afstand (meestal een nogal grote) Zover = klaar
Tenminste = in ieder geval Ten minste = minstens
Tenslotte = per slot van rekening Ten slotte = tot slot
Ikzelf = deel van het persoonlijk voornaamwoord, vaak ter contrast gebruikt Ik zelf = klemtoon ligt op zélf, en kan bv. vervangen worden door persoonlijk. Ook bij wederkerende werkwoorden (met zich dus)
Was mijn zin met ik zelf nu correct? Ik denk het wel, want ik voel dat er toch een klemtoon ligt op die zelf, en er is niet echt sprake van een contrast: veel mensen kennen deze taalregels niet, en ik ook niet (altijd).
Zoals ik reeds eerder heb aangegeven, heeft mijn caafje Sheba enkele weken geleden een nieuw baasje gevonden. Het wordt nu maar eens tijd voor een verslagje van deze blijde gebeurtenis. Sheba vond de verhuis maar niks, en was ondanks mijn voorzorgen dan ook flink gestresseerd toen we haar nieuwe woonst binnenstapten. Ze zat helemaal verstijfd in haar kooi en wou nergens meer op reageren. Ivo en Pimpernel reageerden ook al niet, omdat die net lekker gezellig tegen elkaar aan lagen in hun zeteltje Dat veranderde algauw toen Pimpernel, het haantje de voorste, een nieuwe caviageur in het huis opmerkte en nieuwsgierig kwam kijken. Sheba ontwaakte toen gelukkig ook uit haar trance en was de voorafgaande gebeurtenissen al helemaal vergeten toen ze zag dat ze in gezelschap was van twee nieuwe caafjes. We besloten de drie caafjes kennis te laten maken op neutraal terrein, een soort ren op de grond met veel speelgoed in. Ivo was tot dan toe lui en ongeïnteresseerd geweest, maar in de ren kwam ze tot de conclusie dat Sheba een mannetje moest zijn en dat wou ze meteen uittesten, zeer tot ongenoegen van Sheba Pimpernel wou dan weer uitzoeken wie van hen de dominante caaf zou worden. Het was het eerste uur dus wel even zweten voor Sheba. Nochtans zagen we direct een verandering bij haar, ze kikkerde helemaal op van het nieuwe gezelschap en was mij meteen vergeten. Na een uurtje werden de drie caafjes een beetje moe en ging het er een stuk ontspannender aan toe. Baasje Evy overlaadde de beestjes met eten, wat de toestand natuurlijk ook wel ten goede kwam. Op een gegeven moment besloten de cavia's dat het er zo wel mee door ging en gingen ze alledrie ontspannen op de grond liggen, weliswaar op een respectabele afstand van elkaar. Na een tijdje vonden we dat dit wel genoeg was voor één avond en dat de beestjes naar bed moesten. Ivo en Pimpernel werden in hun oude vertrouwde kooi gezet; Sheba kreeg voorlopig een andere kooi ter beschikking opdat ze toch zeker een rustige nacht zou hebben. Sheba had duidelijk behoefte aan die nachtrust, want ze trok zich onmiddelijk terug in de verste hoek van haar slaaphok en vertoonde haar snuit niet meer. Hoewel ze 's nachts toch wel een uitstapje gemaakt heeft, want de paprika die ik verderop in de kooi had gelegd, was helemaal verdwenen .
De avond erna ging ik nog eens kijken naar de caafjes. Ze lagen alledrie werkelijk uitgeput tegen elkaar aan in hun zeteltje, hoewel er af en toe commotie was als er poot van de ene in de weg lag en de andere dat niet kon hebben. Maar over het algemeen ging alles goed; de cavia's moesten weliswaar nog wat aan elkaar wennen maar er waren gelukkig geen ongelukken gebeurd en Sheba zag er al veel beter uit. En ze bleek zich zelfs als "baas" te ontpoppen! Ik heb gisteren nog eens gesmst en nu blijkt dat het drietal erg aan elkaar gehecht is geraakt. Als Evy een van de cavia's weg neemt, gaan de anderen er naar op zoek. Het kan dus niet beter. (^_^) Eind goed, al goed!
Ik wil wel nog even duidelijk maken dat ik Sheba niet "zomaar heb weggedaan" als een afgedankt stuk speelgoed. Ik vond het niet leuk dat ze weg moest en ik mis haar, maar ik had geen andere keuze. Sheba kan niks gaan doen in de grote stad, en ik wil niet nog eens nieuwe caafjes aanschaffen. Het probleem met gehechtheid aan die diertjes is dat je ook in een vreselijke angst zit dat er iets ergs mee gaat gebeuren. Stel je voor dat je huis in brand vliegt en die arme beestjes zitten daar ingesloten in het vuur...Of er komt een maniak die graag dieren mishandelt, of enkele kinderen laten de cavia's "ontsnappen" waarna ze ten prooi vallen aan de katten... Ook al hou ik veel van dieren, ik ga vanaf nu liever zonder door het leven. Wat mij niet heeft weerhouden om, uit liefde voor Sheba, maanden voor de dood van Cleo al op zoek te gaan naar het best mogelijke baasje. Ik ben ook op voorhand op inspectie geweest, een inspectie die de nieuwe baasjes met glans doorstaan hebben aangezien hun huis een echt cavia-walhalla is! Ik heb mezelf dus niks te verwijten, alleen het geluk van Sheba staat voorop! En ik weet zeker dat ze nu gelukkiger is.
Vandaag 10 februari is het Safer Internet Day. Het initiatief, dat uitgaat van de Europese Commissie, is bedoeld om de brede samenleving te sensibiliseren over (on)veilig ICT-gebruik: veilig chatten, seksueel misbruik via chatboxen, cyberpesten, pornografie op het internet...
Dit jaar staat Safer Internet Day in het teken van cyberpesten. Een groeiend fenomeen, waar ik helaas ook al te mee te maken heb gekregen.
Wat mijn cyberstalker betreft: ik hoop dat je dit leest en dat je beseft hoeveel schade je me berokkend hebt. Als ik ooit achter jouw identiteit kom, zal het je beste dag niet zijn. Ofwel dien ik klacht in bij de politie, ofwel kom ik persoonlijk "iets" doen. En weet je, je mag dit gerust opvatten als een bedreiging, maar jij kan er niet mee naar de politie stappen - want dan verraad je jezelf.
Ik wens iedereen een veilige dag op het internet toe en alle ouders voldoende waakzaamheid bij de online-capriolen van hun kroost, want het World Wide Web zit vol mannen die zich anders voordoen dan ze zijn en graag "afspraakjes" maken!
Een paar weken geleden was er de gruwelijk slachtpartij in Dendermonde, begin deze maand werd een Indiase dakloze "voor de fun" in brand gestoken in Rome, gisteren was er een geweldadige aanval op een school in Luik, vorig jaar werden een vrouw en haar baby van de fiets getrokken en in elkaar geslagen en getrapt... Telkens werden deze misdaden door tieners en twintigers gepleegd. Ik vraag me af waarom de maatschappij en vooral de jongeren steeds geweldadiger worden. Hoe komt dat toch? Is geweld misschien leuk? Criminaliteit is natuurlijk van alle tijden, ook bij jongeren, maar dit soort geweld is volgens mij nieuw. In andere werelddelen plegen kinderen en jongeren ook zulke gruweldaden - maar dan gaat het altijd om kindsoldaten die daarvoor "opgeleid" zijn of om mensen die in de meest miserabele omstandigheden zijn opgegroeid...Ik kan me indenken dat in zo'n harde wereld gratuit geweld heel vaak voorkomt. Maar hier, in Europa, hebben we het echt wel goed (ook al realiseren we het ons niet altijd). Waarom reageren jongeren dan zo buitensporig gewelddadig? Komt het door het spelen van gewelddadige games? Zou best kunnen, volgens mij. Ik begrijp niet wat er leuk is aan mensjes afknallen maar veel jongeren vinden dat blijkbaar enorm prettig. Sommige jongens spelen zo lang computerspelletjes dat ze na verloop van tijd waarschijnlijk realiteit niet meer van spel kunnen onderscheiden. De hele wereld wordt voor hen een "game", en daarin mag je naar hartelust mensen afmaken zonder daarvoor bestraft te worden. Of komt het door al die geweldadige films? Wie herinnert zich niet de hype rond The Joker uit Batman? Hoeveel jongens heb ik hun bewondering niet horen uitdrukken voor dit uiterst meedogenloze personage? Iedereen vond The Joker zo "cool" - wel, sinds Dendermonde niet meer natuurlijk. Of zijn de kids gewoon te verwend? Ik merk dat kinderen steeds meer mogen en meer krijgen, alles wat hun hartje begeert eigenlijk. Zo kweek je natuurlijk ettertjes die er niet mee omkunnen als ze eens iets niet kunnen krijgen of als er iets niet gaat zoals zij het willen.
In deze maatschappij worden normen en waarden en sociale controle steeds verder afgebouwd. Normen en waarden zijn ouderwets, vrijheidbeperkend, en samen met sociale controle doet het té veel denken aan de Kerk die ons eeuwen in het gareel heeft gehouden. Ik ben altijd tegen de bemoeizucht van de Kerk geweest en wil absoluut niet terug in de tijd, maar is het nu echt nodig om álle normen en waarden overboord te gooien onder het mom van "individuele vrijheid"? Alles moet kunnen, alles moet maar te krijgen zijn en als je het niet krijgt, dan roof je het. En alles moet nu meteen direct onmiddelijk. Heb je geld nodig? Dan besteel je toch gewoon iemand ipv er voor te werken? Wil je seks? Dan verkracht je toch lekker een vrouw? Ben je slechtgezind? Dan reageer je dat toch verbaal en fysiek af op de eerste beste voorbijganger? Gaat de bus niet snel genoeg? Dan sla je toch gewoon de bestuurder in elkaar? Wil je je even ontspannen? Dan snuif je toch gewoon een lekkere lijn coke? Zoek je een vriendje? Dan pak je die toch gewoon van een ander meisje af?
Ik heb de indruk dat het daar in onze maatschappij steeds meer naartoe gaat, niet in het minst bij de jongeren. Nu gaan jullie me waarschijnlijk ouderwets noemen, maar ik vind dat basisnormen en -waarden toch behouden moeten blijven in de opvoeding en in onze samenleving...
Zondag toog ik met enkele vrienden naar Paranormaal Alternatief, een beurs voor paranormale toestanden in het Nederlandse Rijswijk. Nu niet dat ik zo paranormaal begaafd ben (hoewel, ik kan aan mijn knie voelen dat het buiten regent, telt dat ook? ) maar het is eens wat anders en dan kon ik met mijn eigen, sceptische ogen zien wat er zoal op zo'n beurs te vinden is. Grofweg kon je de beursstandjes in twee categorieën onderverdelen: new age en waarzeggers die het geld uit je zakken wilden kloppen. Op de new age standjes kon je best wel leuke dingen kopen: steentjes en kristallen met heilzame werking (maar die ik gewoon mooi vind en niks meer), oneindig veel boeddhabeeldjes, piramides, Ankh-halskettingen, houdertjes voor theelichtjes in de vorm van lotusbloemen (die waren écht prachtig), wierook, allerlei zalfjes en geurflesjes... Ik heb een mooi hangertje gezien in de vorm van een (platte) schildpad, parelmoerkleurig en niet te opvallend...Spijtig genoeg zat er een stukje goud aan en ik heb liever zilver. Het viel me wel op dat er enorm veel dolfijnenspullen lagen - is dat een spiritueel dier? In ieder geval, mensen die hun interieur wat willen opsmukken met leuke en originele hebbedingetjes kunnen hier zeker terecht. Hoewel: je moet er wel de talloze boeken over zelfbewustzijn, indigokinderen en andere new age-onzin bij nemen. Stapels en stapels boeken en kaartjes lagen daar, om de mens te helpen boven zichzelf uit te stijgen en meer van die spirituele onzin. Vaak had ik de indruk dat deze beurs gericht is op mensen met problemen, en dat ze hier een soort zelfhulp kunnen vinden - en zo konden ze meteen wat euro's armer worden want alles was wel behoorlijk prijzig. Geen nood, want om financiële problemen op te lossen waren er nog altijd standjes met waarzeggers! Sommigen zagen er echt uit als de mysterieuze, klassieke zigeunerrwaarzegster, anderen leken heel normale, redelijke mensen van wie je nooit zou denken dat ze dit beroep uitoefenen. Een consult kostte minstens 15 euro en soms ook wel eens 20, dus ik heb de meeste waarzeggerij aan me voorbij laten gaan. Dit leek me ook niet de ideale setting voor een consult: een drukke beurs, mensen die zich nieuwsgierig rond de standjes wringen terwijl madame Esmeralda je raad geeft over vaak zeer persoonlijke zaken... Voor zoiets is toch concentratie en privacy nodig? Er waren echter ook hypermoderne waarzeggers: gewoon je naam en geboortedatum invullen en een scan laten nemen van je handafdruk, en de computer berekende jouw toekomst, en dat voor nog geen 7 euro! Als resultaat kreeg je een schema van je energie- en intelligentieniveau's voor de komende weken (om je te helpen beslissingen te nemen?), de lottonummers die je moet invullen, een karakterschets, een tarotvoorspelling en een onderdeel over liefde. Dat laatste lijkt me het interessantste om dieper op in te gaan. Naar't schijnt ben ik een korte dikke minnaar - wee degene die mij nog eens "Tante Sidonia" durft te noemen! Ook zou ik van fetishisme houden. Dit is een verborgen en wel heel kinky kantje van mijn persoonlijkheid, dat had ik zelf nooit verwacht van mij . Nu vraag ik me wel af wat dit in godsnaam met liefde te maken heeft. Relatieadvies heb ik er zeker niet gevonden. Verder werden er nog wat open deuren ingetrapt: ik verlang naar een lange relatie met een goed seksleven daarbij (wie niet?), ik hou van mooie dingen enz enz... Uit de voorspellingen kwam meermaals terug dat ik een heel zelfzeker iemand ben, wat complete bullshit is - hoe vaak hebben mensen zich al niet geërgerd aan mijn ONzekerheid?? Maar in mijn voorspellingen stonden tenminste nog enkele dingen die wél klopten; in de voorspelling van mijn vriendin stond er alleen maar onzin en vaak zelfs heel tegenstrijdige dingen. Zo zou ze geniaal zijn én best een geestdodende job doen - huh? Bovendien was het taalgebruik in dit document tenenkrullend en oubollig, en leek het soms een woordelijke vertaling uit het Engels. Een wijze les: verspil je geld niet aan waarzeggers, maar stap bij problemen gewoon naar een sociaal werkster of psychotherapeut. Of naar je vrienden en familie.
Toch was het zeker een leuke dag, en hoe hilarisch hebben we in de auto niet gelachen bij het luidop voorlezen van onze voorspelling! Helemaal leuk werd het toen we met belangrijke levensvragen afkwamen en als antwoord een kaart met een spirituele spreuk moesten trekken. Ik weet dus nog steeds niet of ik ooit een rijbewijs ga halen Geen probleem, we zien wel!
De kogel is door de kerk: mijn laatste cavia Sheba krijgt maandagavond een nieuwe thuis. Sheba is een schatje en ik zal haar erg missen, maar onze wegen moeten helaas scheiden. Ik ben van plan naar Antwerpen te verhuizen en ik vind dat Sheba beter verdient dan alleen te leven in een stad. Ze heeft recht op een groene tuin met veel mals gras en leuke caviazusjes. En wat mij betreft: alleen gaan wonen kost geld en het is crisis... Dit is toch weer een kost minder, en hoe vreselijk zakelijk dit ook mag klinken, we worden hier allebei beter van. Ik heb sinds mijn 7 jaar huisdieren gehad en het zal erg wennen zijn om zonder te leven, maar in deze fase van mijn leven is het beter zo. Bovendien mag je op sommige appartementen geen beesten houden, en veel plaats heb je er sowieso al niet. En een chique loft kan ik me nog lang niet veroorloven. Sheba gaat naar twee vriendelijke caviabaasjes waar ze als een prinsesje zal leven, en op de koop toe krijgt ze er twee jonge vriendinnetjes bij: Ivo en Pimpernel. Nu maar hopen dat de dames aan elkaar wennen zonder dat er al te veel geplukhaar aan te pas komt. Pimpernel is een speelse, actieve, alerte cavia, die overal haar zegje wil hebben. Ivo lijkt dan weer sterk op Sheba: gezellig tegen de andere caaf liggen en veel eten. Het olijke duo kan in ieder geval niet zonder elkaar en we zullen maandag zien of Sheba van hen ook lid mag worden van de kudde.
Ik denk dat er maandag wel enkele traantjes zullen vloeien... Gelukkig bevindt de nieuwe thuis van Sheba zich op slechts enkele straten van mijn huidige woonplaats, dus ik hoop achteraf nog wat caviabezoekjes te kunnen brengen.
Als afscheid nog wat foto's van onze sneeuwkoningin:
Het verhaal van Van Den Vos Reynaerde is na ettelijke eeuwen populairder dan ooit. Naast enkele recente vertalingen worden er nu ook websites en zelfs rapsongs gewijd aan "de felle met zijn rossen baard". Aangezien het verhaal van de schurkachtige vos zich afspeelt in mijn geboortestreek, heb ik een speciale band met het verhaal. Als kind was ik er al door gefascineerd en overal in de regio kon je Reynaertroutes, Reynaertbankjes en Reynaertbeelden tegenkomen. In het eerste jaar Germaanse was het meteen de vingers en duimen aflikken, de Reynaert-historie kon natuurlijk niet ontbreken in de cursus Middelnederlandse literatuur en op de koop toe was de docent een echte fanaat. Ik heb het boek met veel plezier gelezen en ik vind zijn ontstaansgeschiedenis, samen met die van de Arthurroman, ongelooflijk fascinerend (vooral omdat bij beiden niemand weet hoe het nu juist zit ). Er zijn verschillende bronnen voor de Reynaertverhalen maar de auteur van wat de originele tekst moet zijn, is nooit geïdentificeerd. Ook over de schrijver van de knappe Nederlandstalige versie, "Willem die Madocke maecte", weten we hoegenaamd bijna niets! Wat ons niet heeft tegengehouden om Willem naar plaats 214 te stemmen op de lijst van De Grootste Belg . Het is duidelijk dat Reynaert nog steeds niet vergeten is.
Wat lees ik zonet op de nieuwssite van De Morgen ? Kim De Gelder, dat stuk krapuul dat die onschuldige babytjes heeft afgeslacht in Dendermonde, blijkt nu ook verdacht van de moord op Elza Van Raemdonk, een bejaarde vrouw die op 16 januari dood werd aangetroffen in haar huis in Beveren. Da's slechts op een paar kilometer van mij thuis!!! Ik krijg er koude rillingen van. Wat bezielt die freak om helemaal van Sinaai naar Beveren te komen om een bejaarde vrouw om te brengen? Als hij dat echt gedaan heeft...creepy Misschien moet ik toch maar niet meer gaan fietsen in die buurt. Er wonen daar inderdaad weinig mensen, de ideale locatie voor psychopaten...
Het feit dat ik hier over een zwarte lijst begin luttele dagen nadat Obama is ingezworen als eerste zwarte president van de VS , berust op louter toeval. Ik heb het over de New Wave Top 40 die zaterdag 31 januari voorgesteld wordt op StuBru. Je kan door te stemmen de 40 beste New Wave albums winnen! Zeer interessant, aangezien ik in mijn tienerjaren de New Wave pareltjes van vroeger ontdekte in de platencollectie die bij ons thuis stond. Het gaat echter een harde dobber zijn om mijn 3 favorieten te bepalen. Ik vond immers zoveel nummers lekker new wave-achtig! Je kan ook eindeloos beginnen discussiëren of een nummer nu new wave is of gewoon electronisch, eighties pop of deprimerend
Ik geef hier, op het gevaar af gelyncht te worden door de "echte" new wave-kenners, de top 3 die ik doorgestuurd heb:
1 New Gold Dream van Simple Minds 2 Eisbaer van Grauzone 3 Vienna van Ultravox
Jaja, ik weet het, nummer 1 en 3 waren erg commercieel, en wat dan nog Ik heb zoveel favorieten dat ik niet té obscure nummers wou kiezen.
Ik zag haar dood aankomen, maar toch mis ik het gezelschap van het beestje. Als eerbetoon aan deze cavia een beroemd verhaaltje genaamd "The Rainbow Bridge" en een slideshow met leuke beelden uit Cleo's leven:
Rainbow Bridge
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge.
When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together. There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.
All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor; those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind.
They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent; His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster.
You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.
Mijn cavia Cleo is gisteren op vijfjarige leeftijd gestorven. Hoewel ik eigenlijk niet geloof in leven na de dood, hoop ik dat ze nu weer herenigd is met de kleine Zorro, haar veel te vroeg gestorven zoontje...
We zitten nu over de helft met de voorstellingen. Tot nu toe was ons optreden een groot succes! We krijgen steeds een daverend applaus en achteraf goeie kritieken. Meestal lacht het publiek ook goed mee tijdens de voorstellingen. Dat is fijn, want het is tenslotte de respons waar je het uiteindelijk voor doet. Alleen jammer dat onze toeschouwers maar stillekes waren tijdens de voorstelling op mijn verjaardag...
Inderdaad, ik ben ondertussen weer een jaartje ouder geworden! Sinds enkele dagen tel ik 24 winters. Wat gaat de tijd vlug (laat alle commentaren in de trant van "kleine meisjes worden groot" maar achterwege aub ). Ik bedank iedereen voor alle mooie kaartjes, cadeautjes, e-cards, sms'jes en andere verjaardagswensen! (^_^)
Ik kijk uit naar het laatste toneelweekend, en hoop dan nog vele bekende gezichten te zien in het publiek. Daarna plaats ik nog wel foto's van Ontkoppeld op deze blog.
We zijn nu de generale week ingegaan! Er moet nog heel wat werk verricht worden, maar ik heb me in ieder geval al goed geamuseerd. Last van plankenkoorts heb ik nog niet. Eerlijk gezegd, ik voel me kiplekker op dat podium! Ik kan niet wachten om er in te vliegen. Over mijn kledij ben ik, in tegenstelling tot vorig jaar, erg in mijn schik. Dit keer draag ik echt mooie dingen die bij mij passen en waarin ik mij goed voel. Meer nog, ik draag in elke scene iets anders, tot de juwelen toe! Nog even en ik krijg sterallures Over mijn make-up ben ik zelfs méér dan tevreden. Echt mooi, ik wou dat ik er in het dagelijkse leven ook zo kon bijlopen. Alleen is het een hel om het hele spel er nadien af te krijgen. De andere dames zien er trouwens ook uit om te stelen - en de heren ook! Ik ga verder nog niks verklappen over mijn looks, anders is het verrassingseffect weg. Ik ga dus ook nog geen foto's posten, behalve deze van achter de schermen:
Onze schminkster Anneke neemt één van de hoofdrolspeelsters onder handen.
Wie meer wil weten, moet zeker naar onze voorstellingen komen kijken!!! (alle info op http://www.dekleinekunst.be/)
Ondertussen is ECHT nr. 10 uit, een extra dikke editie waarin de controverse zeker niet geschuwd wordt . Alle verdere info over de krant op http://echtblog.wordpress.com/
De voorbije maanden heb ik heel wat mensen geplaagd met mijn eindeloze verhalen over Senegal en mijn reportage over het opvanghuis voor talibé's in Yoff (Dakar). Hoe zou het eigenlijk gesteld zijn met het project? Eerlijk gezegd: geen idee, maar mijn artikel en foto's zijn ondertussen wel gepubliceerd op de website van een overkoepelende organisatie: http://www.senegambiagroup.com/lies_in_echt_magazine_nr_9_2008.html Gewoon doorklikken op het artikeltje en je kan de hele tekst lezen en mijn foto's bekijken!
Ik zou eigenlijk mijn journalistieke afstandelijkheid moeten bewaren, maar ik hoop toch nog af en toe iets te horen van de toestand daar in Yoff. De vriendelijkheid van de talibé's verbonden aan TSX en de miserabele toestand van de straatkinderen hebben me best wel geraakt, moet ik zeggen...
Heel grappig vond ik de nationale volksliederen die in volle ernst en uit volle borst gezongen werden: "Mie Katoen, kom morgennoen..." en "Jef zal geen commisjes nie meer doen..." 
Ik vraag me af hoe die acteurs er zo ernstig onder konden blijven! De regisseur lijkt mij een krak in zijn vak. Uiteindelijk hebben we veel gelachen, een geslaagd stuk dus. (^_^)
), skeletten van ongeboren babietjes in verschillende stadia van hun ontwikkeling. Allemaal heel interessant, maar wie zoiets samenstelt is volgens mij zélf gestoord. Na een tijdje werd het ons werkelijk te veel en zijn we min of meer weggevlucht uit die kamer. De échte wereld is al zot genoeg!
), het KMMA... Maar da's voor een volgende keer!
Het was me het Afrikaans weekje wel! 
. Nu vraag ik me wel af wat dit in godsnaam met liefde te maken heeft. Relatieadvies heb ik er zeker niet gevonden. Verder werden er nog wat open deuren ingetrapt: ik verlang naar een lange relatie met een goed seksleven daarbij (wie niet?), ik hou van mooie dingen enz enz... Uit de voorspellingen kwam meermaals terug dat ik een heel zelfzeker iemand ben, wat complete bullshit is - hoe vaak hebben mensen zich al niet geërgerd aan mijn ONzekerheid?? Maar in mijn voorspellingen stonden tenminste nog enkele dingen die wél klopten; in de voorspelling van mijn vriendin stond er alleen maar onzin en vaak zelfs heel tegenstrijdige dingen. Zo zou ze geniaal zijn én best een geestdodende job doen - huh? Bovendien was het taalgebruik in dit document tenenkrullend en oubollig, en leek het soms een woordelijke vertaling uit het Engels. 
Ik ben van plan naar Antwerpen te verhuizen en ik vind dat Sheba beter verdient dan alleen te leven in een stad. Ze heeft recht op een groene tuin met veel mals gras en leuke caviazusjes. En wat mij betreft: alleen gaan wonen kost geld en het is crisis... Dit is toch weer een kost minder, en hoe vreselijk zakelijk dit ook mag klinken, we worden hier allebei beter van. Ik heb sinds mijn 7 jaar huisdieren gehad en het zal erg wennen zijn om zonder te leven, maar in deze fase van mijn leven is het beter zo. Bovendien mag je op sommige appartementen geen beesten houden, en veel plaats heb je er sowieso al niet. En een chique loft kan ik me nog lang niet veroorloven. 
Het verhaal van Van Den Vos Reynaerde is na ettelijke eeuwen populairder dan ooit. Naast enkele recente vertalingen worden er nu ook websites en zelfs rapsongs gewijd aan "de felle met zijn rossen baard". Aangezien het verhaal van de schurkachtige vos zich afspeelt in mijn geboortestreek, heb ik een speciale band met het verhaal. Als kind was ik er al door gefascineerd en overal in de regio kon je Reynaertroutes, Reynaertbankjes en Reynaertbeelden tegenkomen. In het eerste jaar Germaanse was het meteen de vingers en duimen aflikken, de Reynaert-historie kon natuurlijk niet ontbreken in de cursus Middelnederlandse literatuur en op de koop toe was de docent een echte fanaat. Ik heb het boek met veel plezier gelezen en ik vind zijn ontstaansgeschiedenis, samen met die van de Arthurroman, ongelooflijk fascinerend (vooral omdat bij beiden niemand weet hoe het nu juist zit 
Ik krijg er koude rillingen van. Wat bezielt die freak om helemaal van Sinaai naar Beveren te komen om een bejaarde vrouw om te brengen? Als hij dat echt gedaan heeft...creepy 
Misschien moet ik toch maar niet meer gaan fietsen in die buurt. Er wonen daar inderdaad weinig mensen, de ideale locatie voor psychopaten...
Rainbow Bridge 
Dit is een leuk plaatje!
