Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
Vandaag in de krant De Morgen: Kerk schaft het voorgeborchte af! Het voorgeborchte is de plek waar babytjes heen werden gestuurd als ze stierven voordat ze gedoopt konden worden. Na jaren en jaren studie en overleg hebben theologen beslist om die hele toestand af te schaffen. De eerwaarde theologen zijn het er nu over eens dat baby's die vroegtijdig sterven waarschijnlijk tóch gered worden.
Eerlijk gezegd vind ik het nogal gruwelijk dat een godsdienst eeuwenlang beslist heeft dat onschuldige (ongedoopte) babytjes niet naar de hemel konden. Dát is dus blijkbaar naastenliefde en mededogen, één van de pijlers van het christendom.
Bon, vanaf nu staat er jullie één ding te doen: laat jullie pasgeborenen niet dopen! Het is immers niet meer noodzakelijk!!! Rejoice, my good people, rejoice! (^_^) De ongedoopte kindjes zullen toch niet meer in het voorgeborchte eindigen. Jullie zijn dus bij deze van die plicht ontslagen. Als je toch per sé je kinderen wil laten dopen, wacht dan tot ze op een leeftijd gekomen zijn waarop ze dat begrijpen, wanneer ze er klaar voor zijn en er ook écht in geloven - en het zélf willen. Ik denk dat iemand die op "rijpere" leeftijd een echte christen wordt omdat hij er volledig achter staat, een betere gelovige is dan iemand die alle ritueeltjes gedwongen moest ondergaan omdat je er als kind nog niet tegen in kan gaan.
Gisteren was het een mooie dag. Ik was uitgenodigd op een familiefeest waarop ik het merendeel van het volk niet zou kennen, maar het is wonderwel meegevallen. Ik ben helemaal relaxed teruggekomen 's avonds. Het feestvarken van de dag was mijn neef Floris die de gezegende leeftijd van 14 jaar heeft bereikt ! De plaats van het gebeuren was het Panneweel te Meerdonk, in een straat met de lieflijke naam Krekeldijk...En de locatie was even idyllisch als de naam doet vermoeden. Het leek wel alsof ik even terug in Zeeland was. Als er een hemel op aarde bestaat, lijkt Zeeland daar toch erg goed op dus je kan je indenken dat ik me erg thuisvoelde in het Panneweel, ook al ligt het níet in Zeeland. Zon, een beetje wind zodat het niet te warm werd, lekkere hapjes, vrolijke kindjes, lang gras en bloesems op de bomen...dat is alles wat je in feite nodig hebt voor een geslaagde dag. De Krekeldijk en omgeving lijkt me de ideale plaats om tot rust te komen. Ik kon dan ook heel even alle ellende van het dagelijkse leven van me af zetten. Kan je je indenken dat ik zelfs veren in mijn haar heb gestoken, een bloesem achter mijn rechteroor en om mijn pols een armbandje van madeliefjes!?! Het leek wel weer net als vroeger. Ik heb trouwens ook een échte haas gezien. Hazen zie je toch minder dan konijntjes in het wild, en bovendien zat deze wel heel erg dicht bij ons. Misschien de paashaas die nog wat was blijven plakken? De haas was nog niet uit het (wijdse) gezicht verdwenen, of daar zweefde al een koppel reigers statig en elegant door de lucht. Goed, ik heb me ook flink "getingeld" aan de nogal overvloedige brandnetels, maar naar het schijnt is dat toch goed tegen de reumatiek. Toen ik weer huiswaarts keerde na een fijne dag, zag ik ook nog tientallen fazanten (waarschijnlijk door stoute jagers uitgezet in het wild), een heleboel leuke paardjes die zich in hun weides aan het amuseren waren, en een kudde schapen met hun schattige lammetjes. Jaja, ik ben blij dat ik lenzen draag, want je mist anders veel zo "zonder ogen".
Ik hoop dat er nog veel mooie dagen zullen volgen!!! (^_^) Genieten jullie er ook nog maar wat van!
Ps: ik heb uiteindelijk dat armbandje van madeliefjes laten opeten door Cleo
James Brown: Say It Loud -- I'm Black and I'm Proud!
Uh, with your bad self Say it louder (I got a mouth) Say it louder (I got a mouth)
Look a'here, some people say we got a lot of malice Some say it's a lotta nerve I say we won't quit moving Til we get what we deserve We've been buked and we've been scourned We've been treated bad, talked about As just as sure as you're born But just as sure as it take Two eyes to make a pair, huh Brother, we can't quit until we get our share
Say it loud, I'm black and I'm proud Say it loud, I'm black and I'm proud, one more time Say it loud, I'm black and I'm proud, huh
I've worked on jobs with my feet and my hands But all the work I did was for the other man And now we demands a chance To do things for ourselves we tired of beating our heads against the wall And working for someone else
Say it loud, I'm black and I'm proud Say it loud, I'm black and I'm proud Say it loud, I'm black and I'm proud Say it loud, I'm black and I'm proud, oowee
Ooowee, you're killing me Alright uh, you're out of sight Alright, so tough, you're tough enough Ooowee uh, you're killing me, oow
Say it loud, I'm black and I'm proud Say it louder, I'm black and I'm proud
Now we demand a chance to do things for ourselves We tired of beating our heads against the wall And working for someone else A look a'here, One thing more I got to say right here Now, we're people like the birds and the bees We rather die on our feet, Than keep living on our knees
Say it loud, I'm black and I'm proud, hu Say it loud, I'm black and I'm proud, hu Say it loud, I'm black and I'm proud, Lord'a Lord'a Lord'a Say it loud, I'm black and I'm proud, ooooh
Uh, alright now, good Lord You know we can do the boog-a-loo Now we can say we do the Funky Broadway! Now we can do, hu Sometimes we dance, we sing and we talk You know I do like to do the camel walk Alright now, hu alright, Alright now, ha
Say it loud, I'm black and I'm proud Say it louder, I'm black and I'm proud, let me hear ya Say it louder, I'm black and I'm proud Say it louder, I'm black and I'm proud
Now we's demands a chance to do things for ourselves We're tired of beating our heads against the wall And working for someone else, hu Now we're our people, too We're like the birds and the bees, But we'd rather die on our feet, Than keep a'living on our knees
Say it louder, I'm black and I'm proud Say it louder, I'm black and I'm proud, let me hear ha', huh Say it loud, I'm black and I'm proud, hu Say it louder, I'm black and I'm proud Say it louder, I'm black and I'm proud
Say it loud, I'm black and I'm proud, hu Say it louder, I'm black and I'm proud , Lord I feel it Say it loud, I'm black and I'm proud Say it louder, I'm black and I'm proud
Vandaag is een belangrijke dag in mijn leven. Vanaf vandaag ging ik immers een poging doen om weer goed te kunnen zien. Sinds de 2e kan moet ik eigenlijk een bril dragen. Omdat mijn ogen niet zo heel erg bijziend zijn, zette ik echter die rotbril meestal niet op, omdat ik gewoonweg niet met een bril sta. Ik ben nu eenmaal geen brildrager! Maar het werd zo stilaan problematisch. Ik herkende niemand meer, kon de straatnamen niet lezen, en wat lastiger is: ook niet meer gezichtsuitdrukkingen onderscheiden van mensen die wat verderop staan. Kortom, zonder bril was het een en al ellende. Mét bril (in de klas, cinema, voor tv en in de auto) was het al weinig beter. Ik was zo beschaamd over mijzelf dat ik hem pas opzette als iedereen al neerzat in de klas, en ik durfde niet om mij heen kijken opdat de mensen toch maar niet te veel van mij zouden zien met mijn bril op.Soms durfde ik de prof niet eens aankijken en staarde ik maar wat naar mijn blad/de grond/mijn schoenen. Bovendien kreeg ik van die bril hoofdpijn en tranerige ogen. Hier moest dus dringend iets veranderen...
Aangezien het vakantie is, leek het mij dan ook het geschikte moment om over te schakelen naar lenzen. Vanaf nu zou ik dus ook zo'n lens-mens worden, altijd aan het knoeien met van die mini-prutsdingskes en allerlei potjes met rare vloeistoffen . Vanochtend fietste ik naar de opticien om mijn lenzen af te halen en daar meteen te leren hoe ik die krengen precies op mijn oogbollen zou krijgen. Ze hadden op voorhand gezegd dat het ongeveer een uur zou duren. Maar dat bleek nog niet mee te vallen. Ik vind niet dat ik kleine ogen heb, maar opeens leken ze mij wél vééél te klein! En bovendien bleken er ook nog eens allerlei ongewenste oogleden en wimpers in de weg te zitten! Eye eye caramba. Na een aantal pogingen was ik wel in staat om de uitvinder van de ooglens te laten liquideren. Een hevige strijd tussen mij en de lenzen volgde...
Een strijd waarin wel wat traantjes van mijn kant zijn gevloeid. Niet van verdriet, maar als natuurlijke reactie van mijn oog op al die nare dingen die ik ermee aan het doen was. Dit maakte de zaken er natuurlijk niet makkelijker op. Ik begon stilaan moedeloos te worden, en stelde me al een toekomst voor waarin ik voor eeuwig veroordeeld was tot het dragen van een bril...
Maar Dopsie is niet zomaar klein te krijgen! Ik geef nooit iets op! En dus, na twee (!) uur wringen en worstelen, zat er op elk oog uiteindelijk toch een lens! Het zicht met maar één lens is nogal schrikwekkend, maar met twee lenzen is het inderdaad veel beter. Het leren uitnemen was gelukkig iets gemakkelijker (ondertussen vond ik het al minder eng mijn oog aan te raken) en daarna kreeg ik de lens toch weer binnen de 10 minuten weer in . De opticien verzekerde me dat het wel zou beteren en dat ik me binnenkort zou afvragen waarom ik daar ooit toch zo mee had kunnen sukkelen.
En toen...huppelde ik de zonnige wereld in mét een goed gezichtsvermogen en ik had zin om uit te roepen: "I can seeeeeeeeeeeeeee!!!"....
De aarde warmt op, en overal ter wereld kan men de gevolgen ervan waarnemen. Overal, hier dus ook maar vooral in de ontwikkelingslanden, waar de opwarming een ontwrichtend effect heeft op de samenleving. Verwoestijning is zo'n vaak voorkomend gevolg. Dit vormt dan ook een belangrijk thema in de film "Si le vent soulève les sables". Deze film speelt zich af in een zeer droog, niet-gespecifeerd Afrikaans land, waar de levensomstandigheden hard zijn. Volgens mij kan je de film wel situeren in Tsjaad/Soedan. In de streek waar Rahne en zijn gezin wonen, worden het steeds moeilijker om te overleven. Hun dorp is omringd door uitdrogende bronnen en milities die een of andere burgeroorlog uitvechten, zodat het moeilijk is zomaar eventjes te verhuizen. Toch moeten Rahne en zijn dorpsgenoten uiteindelijk wel emigreren, willen of niet, aangezien de situatie steeds hopelozer wordt. Rahne en familie besluiten met een bevriend gezin echter de andere kant op te trekken dan de rest van het dorp, omdat Rahne denkt dat dit de beste en kortste weg is. Ze rapen hun schamele bezittingen bij elkaar, en vertrekken met een kudde geiten, de kameel Chamelle en de ongedwongen bijmoedigheid van het moedige dochtertje Shasha. Al gauw verandert de zoektocht naar een plaats voor een nieuw begin echter in een bikkelharde strijd om het bestaan...
Wederom een knappe Afrika-film, met actuele thema's zoals kindsoldaten en de desastreuze gevolgen van de klimaatverandering. De prestaties van de acteurs waren allemaal puik, maar speciale vermelding moet toch gaan naar Issaka Sawadogo (Rahne) en Asma Nouman Aden (Shasha), temeer omdat deze acteurs het vooral met non-verbale communicatie moesten doen aangezien er in deze film weinig gesproken wordt. Een film waar je stil van wordt!
In 1982 scoorden The Clash (voor de zoveelste keer) een wereldhit, en wel met de song "Rock the Casbah". De tekst is gebaseerd op het feit dat Ayatollah Khomeini muziek verbood in Iran, omdat het tegen de regels van de Islam zou ingaan. Zelfs vogels mochten niet meer zingen in zijn land. Muziek zou aanzetten tot ontucht en dat soort verderfelijke zaken, en zou des duivels zijn. Ik geloof dat de Taliban in Afghanistan een soortgelijk verbod hadden opgelegd. Ik zou eerder zeggen dat muziek juist de zeden verzacht en mensen verdraagzamer maakt - kijk maar naar de concerten van 0110. Deze stelling komt trouwens terug in de videoclip die bij Rock the Casbah werd gemaakt, en die al even veelbesproken was als het liedje. Het clipje is in eerste instantie grappig bedoeld (en ik heb er ook echt hard door moeten lachen, de eerste keer dat ik het zag), maar er zit ook een diepere boodschap in. In de video zie je namelijk een Arabier en een jood die, door de omstandigheden gedwongen, sámen naar een concert van The Clash afreizen. De eerste momenten zijn nogal ongemakkelijk maar algauw blijkt dat er meer is dat hen verbindt dan dat hen onderscheidt, onder andere great music. Eens die twee dat door hebben, is het ijs gebroken en wordt het reisje zowaar wel heel erg plezant !!! Ze zouden die videoclip, gemaakt in de tijd dat videoclips nog niet zo erg suckten als nu, beter eens tonen in Israel en de Arabische wereld! Speciaal voor de dames: geef toe dat de bandleden toch wel erg knappe mannen waren hé (^_^). Via YouTube kan je de video wel bekijken: http://www.youtube.com/watch?v=7jJVveiYmMU&mode=related&search= The Clash hebben altijd al goeie songs en teksten gehad trouwens. Het is dan ook één van mijn lievelingsgroepen .
Rock the Casbah (The Clash)
Now the king told the boogie men You have to let that raga drop The oil down the desert way Has been shakin' to the top
The sheik he drove his Cadillac He went a' cruisnin' down the ville The muezzin was a' standing On the radiator grille
CHORUS:
The shareef don't like it Rockin' the Casbah Rock the Casbah The shareef don't like it Rockin' the Casbah Rock the Casbah
By order of the prophet We ban that boogie sound Degenerate the faithful With that crazy Casbah sound
But the Bedouin they brought out The electric camel drum The local guitar picker Got his guitar picking thumb
As soon as the shareef Had cleared the square They began to wail
CHORUS
Now over at the temple Oh! They really pack 'em in The in crowd say it's cool To dig this chanting thing
But as the wind changed direction The temple band took five The crowd caught a wiff Of that crazy Casbah jive
CHORUS
The king called up his jet fighters He said you better eaarn your pay Drop your bombs between the minarets Down the Casbah way
As soon as the shareef was Chauffeured outta there The jet pilots tuned to The cockpit radio blare
As soon as the shareef was Outta their hair The jet pilots wailed
1) "Anyway, it's good to be sent back to the underground. There's always a good side to bad things and the good side to this is that at least everyone has to go back down."
2) "What I like about playing America is you can be pretty sure you're not going to get hit with a full can of beer when you're singing and I really enjoy that!"
3) "When you blame yourself, you learn from it. If you blame someone else, you don't learn nothing, cause hey, it's not your fault, it's his fault, over there. "
4) "You've gotta be slightly stupid."
5) "We deal in junk, you know; what we've got is what other people put in the rubbish bin."
6) "Yeah, all those things, responsibility, pressure. It's a bit stressful. I try and come to terms with it by not thinking about it."
7) I think we're going to have to forget about the radio and just go back to word of mouth.
8) "The way you get a better world is, you don't put up with substandard anything.'"
9) "Authority is supposedly founded on wisdom. But I worked out from an early age that authority was just another form of control, and there wasn't any inherent wisdom"
10) "All the power's in the hands of people rich enough to buy it."
11) "I'd like to say that people... people can change anything they want to; and that means everything in the world. Show me any country and there'll be people in it. And it's the people that make the country. People have got to stop pretending they're not on the world. People are running about following their own tracks. I am one of them. But we've all gotta stop... just stop following our own little mouse trails. People can do anything; this is something that I'm begining to learn. People are out there doing bad things to each other; it's because they've been dehumanised. It's time to take humanity back into the centre of the ring and follow that for a time. Greed... it ain't going anywhere; the richest person in the world is the most unhappy one. They should have that on a big billboard in Times Square. Think on that. Without people you're nothing."
12) "Everyone has got to realise you can't hold onto the past if you want any future. Each second should lead to the next one."
13) "You gotta be able to go out there and do it for yourself. No one's gonna give it to you."
14) "The future is unwritten!"
15) "To write good songs you have to be somewhere between a genius and a village idiot."
16) "I smoked so much dope I'm lucky I didn't turn into a bush."
17) "We're all going to have to learn to live together and develop a greater tolerance and get rid off whatever our fathers gave us in the way of hatred between nations."
18) "Are you kidding? Have you ever thought what it would be like to be Joe Strummer driving a cab around London? To have people in the back go, 'He used to be Joe Strummer'? I've had a fair taste of hasbeenness and it's been deserved. The worst part is when people ask 'Are you Joe Strummer?' and then they go, 'Oh, I used to be a fan of yours.' "
19) "If I had five million pounds I'd start a radio station because something needs to be done. It would be nice to turn on the radio and hear something that didn't make you feel like smashing up the kitchen and strangling the cat."
Vandaag had ik best wel een leuke les op de universiteit. Voor het college Nederlandse Fonetiek verkasten we naar één van de ondergrondse computerlokalen. Mensen die mij goed kennen, vragen zich waarschijnlijk af welke computer ik nu weer eens om zeep heb geholpen, en welke arme leerkracht ik nu weer tot uiterste wanhoop heb gedreven met mijn hopeloze geklungel op de pc. Wel, men moge opgelucht ademhalen: de bewuste pc is nog in goeie staat, en de prof heeft me bijna niet moeten helpen! Vorige week hebben alle fonetiek-studentjes een aantal zinnetjes moeten inspreken, met daarin alle Nederlandse vocalen. Zeer enerverende zinnetjes als "in tuut zit een uu", trouwens - oh my god... En vandaag gingen we daar eens een akoestische analyse op toepassen, met behulp van het softwareprogramma PRAAT (www.praat.org). Het downloaden en installeren op onze schoolcomputers ging relatief vlot ("klik maar gerust op OK, Dorien") . Daarna demonstreerde prof JV ons hoe het programma werkte aan de hand van de stemopname van één van mijn mannelijke medestudenten. In het begin moesten we toch allemaal wat gegiechel onderdrukken . Maar algauw staarden we gefascineerd naar de wonderen die zich voor ons op de computerschermen ontvouwden...Er is niks zo bezwerends als de visuele voorstelling van een geluidsgolf! En natuurlijk waren die soundwaves en spectrogrammen enorm enigmatisch, wat onze fascinatie alleen maar aanwakkerde. Wij wilden dan ook zo spoedig mogelijk leren wat die dingetjes allemaal betekenden. We werden op onze wenken bediend, want algauw leerden we hoe we de frequentie van Formant 1 en Formant 2 moesten meten. Verder kwam ook nog de pitch - toonhoogte - aan bod. Die verschilt aanzienlijk bij mannen en vrouwen, en om dat te illustreren wou de prof natuurlijk even de pitch van één van de vrouwelijke studenten analyseren. Natuurlijk viel het noodlot op mij - het Noodlot valt ALTIJD op mij !!! - en de volgende minuten waren dan ook best genant. Gelukkig zijn mijn medestudenten al heel wat volwassener dan bijvoorbeeld scholieren in het middelbaar, dus werd er nauwelijks gegrinnikt en bleef iedereen zakelijk kijken. Oef! Na deze interessante introductie in de wonderlijke wereld der akoestische fonetiek, moesten we zelf aan de slag gaan met ons eigen spraakfragment. Spijtig genoeg was ik ondertussen alweer vergeten hoe je dit moest uploaden in dat programma . Nog een geluk dat ik buren had. Maar toen begonnen de problemen pas echt! Ik vond plots de nodige knopjes niet meer om aan te klikken. Prof JV had gelukkig nog net iets meer geduld dan mijn vroegere informaticaleerkrachten, dus bespeurde ik bijna geen ergernis in zijn stem toen-ie zei dat ik gewoon het venstertje wat meer naar boven moest slepen en dat dan de nodige dingen zichtbaar werden. Tja, sommige dingen veranderen nooit he. Ik mag mijn computervaardigheden nog zo uitbreiden, tijdens computerlessen bezorg ik leerkrachten nog altijd grijze haren. Enfin, in de foto hierboven zie je de akoestische voorstelling van het woordje "in", uitgesproken door mij. Bovenaan de geluidsgolven, onderaan de formanten (rode bolletjes) en de toonhoogte (blauwe streep). Akoestische fonetiek is veel leuker dan ik had geacht. Ik vind dit ook best wel cool, zo mijn eigen stem op zo'n manier gerepresenteerd zien!
Dit liedje gaat over het onrechtmatig land afpakken van de oorspronkelijke bewoners van Australië, namelijk de Aboriginals. In feite kan de tekst toegpast worden op élke etnische groep waarvan ooit het land is afgenomen: de Native Americans, de Ieren, de Palestijnen..."It belongs to them, let's give it back!"...
Beds are Burning (Midnight Oil)
Out where the river broke
The bloodwood and the desert oak
Holden wrecks and boiling diesels
Steam in forty five degrees
The time has come
To say fair's fair
To pay the rent
To pay our share
The time has come
A fact's a fact
It belongs to them
Let's give it back
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
The time has come to say fairs fair
to pay the rent, now to pay our share
Four wheels scare the cockatoos
From Kintore East to Yuendemu
The western desert lives and breathes
In forty five degrees
The time has come
To say fair's fair
To pay the rent
To pay our share
The time has come
A fact's a fact
It belongs to them
Let's give it back
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
The time has come to say fair's fair
To pay the rent, now to pay our share
The time has come, a fact's a fact
It belongs to them, we're gonna give it back
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
Deze nacht had ik weer zo'n angstaanjagende droom. Of beter gezegd: zelfs TWEE! Wat een nacht. Komt dat door het mooie weer ofzo? Het was natuurlijk weer allemaal heel erg verwarrend, onduidelijk en onlogisch, zoals wel vaker het geval is met dromen. Maar ik zal toch een poging doen om de korte inhoud te schetsen en jullie zo een idee te geven van de bevreemdende en vooral bange gevoelens waarmee ik tot twee keer toe wakker werd.
Droom 1
Er was een enorme overstroming geweest op onze planeet. Grote delen van de aarde waren overspoeld door een vloedgolf of stonden blank. Na de vloed kwamen gelukkig nog bepaalde landstreken weer droog te staan. De streek van en rond de evenaar was weer terug boven water gekomen en ook bepaalde delen van Beveren, waar ik woon. Mijn familie en ik hadden de vloed op een of andere manier overleefd. Alles was wel door- en doornat, moet ik zeggen. Ik liep naar de garage in de verwachting dat daar drie dode cavia's lagen (want ondertussen had ik er een derde caafje bijgekregen). Daar trof ik een doorweekte Cleo op de grond aan. Ik vreesde dat ze dood was maar ze bleek nog in leven - zij het zwakjes. Terwijl ik me met dat arme Cleootje bezig hield, kwam een natte Sheba vanachter de fietsen naar mij gekropen, gevolgd door mijn derde caafje (naam onbekend). Zij waren er gelukkig beter aan toe dan Cleo. Toen het avond begon te worden, werd de omvang van de ramp ons stilaan duidelijk. Opvallend was dat radio en televisie het soms toch nog deden. Omdat het donker was, begon ik de (resten van) de gordijnen dicht te doen. Ik vond het vreemd dat mijn ma ze nadien weer open deed, dus vroeg ik waarom. Ze zei dat dat tegen de aantrekkingskracht van de evenaar was - wat wel heel erg belachelijk klinkt, ik geef het toe. Toen hoorde ik het hele verhaal op de radio: doordat vooral de streek van de evenaar nog maar boven water stond, dreigden de polen (en dus de aardas) te kantelen. Ik betwijfel of dat kan doordat er maar een paar stukjes land meer boven water zijn, maar polen kunnen wel degelijk kantelen. Dit was echter nog maar het begin van de ellende. Ik keek dus door het raam (aangezien de gordijnen open waren) en plots zag ik in het donker iets door de lucht voorbijscheren. Het bleek een soort straaljager. Toen ik in de verte (richting dorpskom Beveren) ontploffingen zag, wist ik wat er gaande was: bombardementen!!! Ik riep: doe de gordijnen weer dicht, snel!...
Droom 2
Ik zwierf door de streek van Beveren en dan vooral door de polders - tijdens mijn dromen hou ik wel vaker omzwervingen door het Waasland. Ik kwam aan onze beroemde heuvel Singelberg. Blijkbaar hadden de archeologen weer toegeslagen op Singelberg, want de heuvel was in tweeën gekliefd door een soort gigantische geul. Ik was nieuwsgierig dus ging ik het hele zaakje eens van dichtbij bekijken. Men bleek Romeinse resten in Singelberg gevonden te hebben. het was best mooi en indrukwekkend hoor. Plots verschenen enkele klasgenoten en nog wat mensen. Zij waren in groep op bezoek. We wandelden wat rond, totdat iemand doorkreeg dat de site niet stabiel was! Alles stond op instorten. En dat gebeurde dan ook meteen, wat had je gedacht? Een meisje uit mijn klas raakte bedolven. Ik schoot, samen met een jongen uit mijn klas en nog wat anderen, te hulp. Na heel wat graaf- en tilwerk (met onze blote handen) konden we onze klasgenote "blootleggen". Het was gruwelijk! Ze leefde nog maar haar lichaam bleek door de balken netjes in twee gesneden! Het was duidelijk dat ze leed. Ik troonde de jongen uit de klas mee om hem - met tranen in de ogen- te zeggen: "Ik heb EHBO gevolgd. We kunnen niks doen. Alleen als we er binnen de twee minuten bij waren geweest en dan nog..."
De Maya's staan weer volop in de belangstelling en dat kunnen wij alleen maar goedvinden. In Mel Gibsons nieuwste film worden ze misschien wat eenzijdig afgeschilderd, en daarom ga ik hier wat meer achtergrondinformatie geven over dit volk. Het zou onmogelijk zijn om hier alles in detail te bespreken, daarom zal ik vooral aandacht besteden aan een aantal opmerkelijke dingen die u zullen duidelijk maken dat niet zomaar een barbaars volkje was dat diende uitgeroeid te worden door de westerse wereld.
De Amerika's zijn ongemeen interessante continenten, ook wat hun oorspronkelijke bevolking betreft. Zowel qua geografie en een ruwe opdeling in etnieën kan men Amerika opdelen in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. In Noord-Amerika waren de belangrijkste volkeren de 'Native Americans' en de Inuit. In Zuid-Amerika hebben we de Inca's en de Nazca als invloedrijkste culturen. En in Midden-Amerika, wat voor ons hier het belangrijkste is, hadden we etnieën als de Azteken, de Maya, de Mixteken, de Olmeken, de Tolteken, de Zapoteken en nog vele anderen. De drie volkeren met de meeste invloed in de Amerika's waren ongetwijfeld de Azteken, Maya's en Inca's. Zij zijn het bekendst en worden dan ook vaak geassocieerd met elkaar, ook al zijn ze niet direct verwant. Al hebben ze, net zoals vele volkeren in de Amerika's, ook wel veel dingen gemeen: piramides, astronomische berekeningen en wiskunde, en...mensenoffers...Maar daarover later meer.
Het Mayavolk leefde in delen van de huidige landen Guatemala en Belize, in het westen van Honduras en El Salvador, en in Zuid-Mexico en Yucatan. Waarschijnlik bestonden de Maya's al als voedselverzamelaars-jagers rond 2000 BC. De cultuur beleefde zijn hoogtepunt in de periode 250-900 van onze jaartelling. Vanaf de achtste of negende eeuw begon het Maya-rijk echter in verval te raken, en daarna werden de grote Maya-steden vrij abrupt verlaten om nog onbekende redenen.
Wat de bouwkunst betreft hebben we natuurlijk de bekende piramides, maar de Maya's bouwden bijvoorbeeld ook ruimte-observatoria en een soortement sportterreinen voor hun balspelen. Men gaat er van uit dat deelnemers van de verliezende ploeg soms letterlijk geslachtofferd werden. De Maya's hadden ook een schrift! Dat schriftsysteem was op ongeveer hetzelfde principe gebaseerd als de Egyptische hiëroglyfen: een combinatie van fonetische symbolen en logogrammen (tekens die voor een lettergreep staan). Het Maya-schrift was dus voornamelijk logosyllabisch. Dit volk had een zeer uitgebreide kennis van de wiskunde. Hun mathematisch systeem was gebaseerd op de getallen 5 en 20. Opvallend is dat de Maya's het concept "nul" kenden (al van 36 BC trouwens). Bij ons werd het concept nul als getal pas veel en veel later ingevoerd. Ze waren ook zeer kundige astronomen, terwijl ze toch geen telescopen hadden. Hun kennis van het heelal, hun tijdsrekening en kalender werden dus gebaseerd op waarnemingen met het blote oog. Toch waren hun berekeningen, ook die van de kalender, vrij nauwkeurig. Zo konden ze ook preciese voorspellingen doen die nog uitkwamen ook (net zoals de Azteken trouwens). De Maya's hadden geen lineair beeld van de tijd. De tijd werd gezien als in-elkaar grijpende cirkels. Daarom bestond hun tijdsrekening ook uit cycli. Die cycli duurden 26 000 jaar en werden tot op de dag nauwkeurig berekend. Dankzij de ingenieuze Maya-berekeningen hebben we kunnen vaststellen wanneer de huidige cyclus eindigt. En dat is...21 december 2012. Op die dag zou ons zonnestelsel op één lijn liggen met het centrum van de Melkweg. Wat er dan gaat gebeuren, weet uiteraard niemand. Hun religie was een zeer uitgebreid meergodendom. Mensenoffers kwamen voor om de goden gunstig te stemmen. Een mensenoffer werd gezien als een essentiële bijdrage. Het was een aanvaard onderdeel van de samenleving. Verder weten wij weinig van de mensenofferpraktijken, aangezien de katholieke Spanjaarden zo vriendelijk waren om het grootste dele van de Mayabibliotheken in de fik te steken in naam van het geloof. Er wordt wel algemeen aangenomen dat de Maya's het bijlange niet zo bont maakten als de Azteken, bij wie het er nooit bloedig genoeg aan toe kon gaan.
Ondanks de vernietigingsdrang van het westen, zijn de Maya's nooit helemaal uitgeroeid geweest. Tot op de dag van vandaag leven er in Midden-Amerika nog zo'n 6 000 000 Maya's.
Als je vindt dat je te veel tijd verspilt op allerhande weblogs, google, wikipedia, messageboards en meer van dat soort verslavende dingen, klik dan hier: Click it!
Je zult een vrij man (of een vrije vrouw) zijn... (^_^)
Vandaag heb ik iets gedaan wat velen onder jullie vreemd zal lijken. Ik heb namelijk twee LP's gekocht. Voor generatie Z en jonger: LP's waren van die grote, zwarte schijven vinyl die in nog grotere hoezen zaten. Als je ze op een platendraaier speelt, krijg je muziek te horen. Zo, is iedereen weer mee? Ja, ik koop dus inderdaad nog vinyl. Dit lijkt belachelijk ouderwets en achterhaald, maar dat is niet zo. Welke andere opties heb ik immers? CD's zijn schandalig duur, klinken hard en koel, en blijven ondanks de zogenaamde goede kwaliteit toch vaak hangen. Geld voor een MP3-speler of IPod heb ik niet, en ik heb er trouwens ook geen behoefte aan. LP's dus! Bovendien krijg je letterlijk méér waar voor je geld (ze zijn immers groter, ook de hoezen). In de buurt van de Stadscampus is al jaren een vinylwinkeltje, maar ik heb er nooit durven binnenstappen...tot vandaag dus. Vóór het einde van mijn studententijd moest ik er - op z'n minst - toch eens rondgeneusd hebben, vond ik. Ik verwachtte er eerlijk gezegd niet zoveel van, omdat ik voorheen al vaker in tweedehands vinyl & CD shops ben geweest...Maar hier viel ik dus bijna achterover! Ten eerste is het geen tweedehandswinkel (dus nóg betere kwaliteit), er was ook een enorm aanbod en dat had ik niet verwacht. Er was een afdeling disco, funk, (hard)rock, 70's pop en 80's pop. Ik ben dan maar meteen de bakken met 80's pop doorgeworsteld, want in die andere bakken kon ik waarschijnlijk het bos niet meer door de bomen zien, zo veel! Er waren enorm veel platen die mij wel aanspraken bij de 80's, maar je kan ze helaas natuurlijk niet allemaal kopen. Ik heb dan twee platen gekocht. Er waren heel wat platen van de Simple Minds en ze leken mij allemaal wel goed, maar ik besloot op veilig te spelen en New Gold Dream te kopen. New Gold Dream (foto) is tenslotte toch wel één van hun bekendste platen, en ik zag dat er veel goeie songs opstonden. En verder vond ik nog deze plaat van U2: The Joshua Tree. Die moest ik uiteraard ook hebben! (^_^) Maar er is meer! Ik vroeg aan de vriendelijke verkoper of hij niks van The Clash had, wat niet het geval is. Maarrrr binnenkort komen er weer een paar Clash-platen binnen en ik heb er alvast eentje gereserveerd . Binnen de drie of vier weken ben ik dus de trotse eigenaar van de bekende LP London Calling. Ik zie het al helemaal zitten en kijk er wel naar uit . Wat de prijs betreft, die valt heus wel mee. New Gold Dream heeft me 6 euro en 'ne klets' gekocht; voor The Joshua Tree mocht ik 9.65 neertellen. Wat ongeveer 10 euro minder is voor de CD-versie in Free Record Shop of Fnac. Het was erg rustig in de zaak en, nieuwsgierig als ik ben, heb ik dan meteen ook een babbeltje geslagen met de verkoper. Ik vroeg me af of er nog wel veel volk LP's komt kopen, en tot mijn verbazing is dat nog zo! De verkoper beweerde zelfs: "CD's zijn uit; de mensen zijn dat zowat beu, en willen nu weer LP's kopen."
Magnificent!
En zo keerde ik huiswaarts, met in een leuk plastic zakje twee LP's...wat best wel een hachelijke onderneming was: ik moest de bus nemen en de scholen waren net gedaan, het stormde en dat soort dingen. Het leek wel alsof de elementen tegen mij waren . Mijn kostbare schat heeft het toch overleefd en zo liep ik door de natte en verlaten straten, goedgezind 'Police on my back' van The Clash neuriënd....
Duitsland wordt gewoonlijk geassocieerd met blaffende mannen in kaki, koele interieurs, Gründlichkeit,straten waar je van de vloer kan eten en vooral twee wereldoorlogen. Een fascinerend land dus, waarover je wel wat interessante films kunt maken. Het hoeven echter niet altijd wereldoorlogfilms te zijn of Krimi's, de geschiedenis van Duitsland stopte immers niet na 1945. Want van het einde van Wereldoorlog II tot het einde van de jaren '80 waren er eigenlijk twee Duitslanden! Het is 'dat andere Duitsland' waar Das Leben der Anderen over gaat. De film speelt zich af in Oost-Berlijn één maand voor mijn geboorte, namelijk in de maand november van het gezegende jaar 1984. Het communistische regime zal spoedig vallen, alleen weten de Oost-Duitsers het zelf nog niet. Want De Muur staat er nog altijd en de Stasi houdt heel de samenleving in zijn ijzeren greep. De Stasi moest werkelijk de belangrijkste werkgever zijn van dat land, aangezien deze organisatie 100 000 (!) werknemers in dienst heeft! De paranoia en angst onder de gewone bevolking is dan ook niet verbazingwekkend groot. Over ongeveer iedereen die een mogelijk gevaar kan vormen voor het regime, of over wie zelfs maar een kritische vraag durft te stellen, wordt een dossier aangelegd. Zo is ook de charismatische schrijver Georg Dreyman, die ook in het Westen succes oogst, een potentiële vijand. Dus moet er een uiterst efficiente schaduwoperatie gestart worden, met de onderkoelde Stasi-kapitein Wiesler als voornaamste spion. Wiesler (foto) dringt met behulp van de allerbeste technologie (van die tijd toch) binnen in het leven van Dreyman en diens vriendin, de getalenteerde actrice Christa-Maria Sieland. Na verloop van tijd begint de ijzige Stasi-agent wat te ontdooien en doordat hij haast deel uitmaakt van Dreyman's leven, krijgt hij het steeds moeilijker om een 'professionele afstand' te bewaren. Als Wiesler begint te beseffen wat de échte reden is waarom hij Dreyman moet betrappen op staatsgevaarlijke daden, kan hij zich langzamerhand minder en minder verzoenen met de ideologie waarin hij al zijn hele leven in heeft geloofd...
Das Leben der Anderen is een aanrader! Het is niet alleen een spannende, maar ook een zeer aangrijpende film. De plot zit prachtig ineen en de acteurs kennen duidelijk hun vak. Sebastian Koch is schitterend in de rol van de schrijvende intellectueel Dreyman, maar de meeste eer moet toch gaan naar Ulrich Mühe die zijn personage veel diepgang geeft en de evolutie in Wiesler's persoonlijkheid prachtig heeft uitgewerkt! Ook aan de details is met veel Duitse Gründlichkeit aandacht besteed zodat het hele plaatje mooi klopt: steriele decors, sobere infrastructuur, weinig (en ouderwetse) auto's in het straatbeeld, en telefoons en typmachines in plaats van gsm's en laptops. Ordnung muss sein! De film komt zo geloofwaardig over dat je als toeschouwer achteraf op straat toch nog wel een paar keer omkijkt om te zien of je niet gevolgd wordt.
Das Leben der Anderen heeft vorige week de Oscar voor beste niet-Engelstalige film gewonnen. En terecht!
De naamloze groep die onlangs de plaat The Good, The Bad & The Queen heeft uitgebracht, heet een 'supergroep' te zijn. Deze supergroep is het nieuwste initiatief van Damon Albarn, bekend van Blur en Gorillaz. Damon Albarn recruteerde Simon Tong (van The Verve) voor het gitaarwerk, Paul Simonon (die knappe gast van The Clash destijds) als bassist en Tony Allen (medewerker van Fela Kuti) voor de drums. Om het helemaal mooi te maken werd de plaat geproduced door Danger Mouse, onder andere bekend van Gnarls Barkley. Inderdaad, een supergroep, waar de Britse pers natuurlijk weer helemaal plat voor ging en The Good, The Bad & The Queen is dan ook al een flink aantal weken een ware hype aan de overkant van Het Kanaal - en ook hier! Het verraderlijke aan zogenaamde supergroepen is dat het meestal op een flinke teleurstelling uitloopt (al die reusachtige ego's en verschillen in smaak in één studio! ouch!). Gelukkig is dit bij The Good, The Bad & The Queen nu eens níet het geval! Paul Simonon vertelde naderhand dat het "gewoon wat muziek maken op een ontspannen manier was", en daarmee slaat hij de nagel op de kop. De plaat biedt zeker géén muziek waarvan je al joelend op de tafels gaat dansen of luidkeels (en vals natuurlijk) de songs gaat meekwelen. Wat je wél vindt op The Good, The Bad & The Queen zijn mooie, vrij relaxe songs met vaak een wat melancholische ondertoon. Maar dan wel een positieve, dromerige vorm van melancholie, de luisteraar moet dus niet bang zijn dat er na het beluisteren van de plaat een opname in de dichstbijzijnde psychiatrische inrichting inzit. De muziek is van uitstekende kwaliteit en zeer professioneel (het zijn dan ook allemaal mannen met ervaring), en Damon Albarn's stem is werkelijk een verademing na al die zangpartijtjes van Star Academy en X-Factor 'zangers' heden ten dage op radio en tv, of het hysterische gegil van Beyoncé (om van het kattengejank van Paris Hilton nog maar te zwijgen). Vaak zingt er ook een mooi koortje mee in de songs, zoals bijvoorbeeld in de track Herculean. Op The Bunting Song kan je een leuke baslijn horen (viva Paul Simonon!) en Behind The Sun doet zowaar een beetje denken aan The Beach Boys of Brian Wilson. A Soldier's Tale lijkt dan weer gestolen van The Scorpions (oppassen voor rechtzaken, chaps!). En Nature Springs is een wondermooie song! De plaat draagt over het algemeen zeker en vast invloeden mee van Blur, maar ik ken weinig van Damon Albarn's ex-groep, dus ik kan niet echt een vergelijking maken - maar ik kan daardoor wel onbevooroordeeld luisteren naar The Good, The Bad & The Queen. En ik hoor gewoon een fijne, ontspannende plaat. Geen songs waarmee je de sfeer er op een fuif in houdt, maar eerder een soort soundtrack voor als er 's avonds vrienden op bezoek komen, of als achtergrondmuziek voor in een donker, rokerig café waar men 's nachts aan de pokertafel zit. Of, waarom niet, voor wanneer je een of ander kunstboek aan het lezen bent. Ik heb tijdens het beluisteren van de plaat zelfs een boek over de Amerikaanse schilder Edward Hopper doorbladerd. The Good, The Bad & The Queen is een erg Britse plaat maar was toch de perfecte soundtrack bij Hopper's schilderijen die ik aan het bekijken was. Zo lijkt de track Northern Whale, die zó geweldig is dat ik 'm kan blijven beluisteren, recht uit Hopper' s schilderijen South Carolina Morning, Summer Evening of Nighthawks te komen. En zo kan iedereen vast en zeker zijn eigen quality time bedenken waar The Good, The Bad & The Queen uitstekend bij past.
Met al die schandalen rond en in ons koningshuis vraagt men zich soms wel eens af of een president niet beter zou zijn om dit landje te besturen. Misschien, misschien...Maar het is niet omdat een koningshuis verre van ideaal kan zijn, dat een president zaligmakend is. Een president heeft wél effectieve macht en is dus lang niet zo "nutteloos" als een koning, die volgens de wet hier maar een protocolaire (of was het ceremoniële?) functie heeft. Met een president heb je dus "waar voor je geld", maar dat heeft ook zijn nadelen. Om dat te bewijzen, leg ik in het kort het systeem uit van de republiek in Amerika (iets dat waarschijnlijk gelijkaardig is voor vele landen).
Zoals in elke democratie, heb je in de Verenigde Staten een opsplitsing van de overheid in de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht. De wetgevende macht, die bestaat uit het House of Representatives en de Senate (tesamen het Congress), stelt de wetten op - de naam zegt het zelf. Dit zijn uiteraard nog maar wetsvoorstellen, die officiëel worden gemaakt door de uitvoerende macht. De uitvoerende macht is gelijk aan de president (in deze tijd nog steeds de geliefde George W. Bush). De president tekent dus, net zoals onze koning, de wetten. Hij kan echter véél meer doen dan bv. Albert II, omdat een president geen ceremoniële functie heeft. De president van de Verenigde Staten heeft de macht om nog vanalles toe te voegen aan de goedgekeurde wetsvoorstellen van het Congress (lees: hij kan het naar zijn hand zetten). De president heeft zelfs zoveel macht, dat hij dingen aan wetsvoorstellen kan toevoegen waardoor de uiteindelijke wet nog maar weinig lijkt op het oorspronkelijke wetsvoorstel! Dan is er nog de rechterlijke macht, die overtreders van de wet bestraft. In de USA is de rechterlijke macht het Supreme Court. Deze bestaat altijd uit een vast aantal rechters en zij beslissen over bepaalde, zwaarwichtige kwesties zoals abortus, Guantanamo en dat soort dingen - is het legaal of niet? Dus ook het Supreme Court heeft een niet te onderschatten macht! De vraag is, hoe geraakt een rechter in zo'n hoge raad? Als een rechter vervangen moet worden (bv. bij pensioen of overlijden - er staat geen leeftijdslimiet op dit vak), dan wordt een nieuwe kandidaat voorgedragen door...de president! Het Congress hoeft de kandidaat daarom natuurlijk niet te aanvaarden maar het is wel de president die telkens de voorstellen doet. Een enorm conservatieve president kan dus, als de kans zich voordoet, een even conservatieve rechter als kandidaat naar voor schuiven. Op die manier kan hij bepaalde punten van zijn eigen agenda laten realiseren, vooral met betrekking tot "ideologische kwesties". Je kan het dus voorhebben dat, als het even tegenvalt, een Supreme Court abortus of euthanasie weer wettelijk ontoelaatbaar en dus strafbaar maakt. Kun je nagaan hoeveel generaties erom gestreden hebben om abortus te legaliseren - maakt het hooggerechtshof, met medewerking van de president, het weer lekker illegaal. Wees dan al eens baas in eigen buik! Een andere complicatie is: het is mogelijk dat het Congress en de president tot verschillende, al dan niet tegengestelde partijen behoren. Zo'n machine is heel moeilijk om mee te werken, waardoor er weinig vooruitgang geboekt wordt in het bestuur van het land.
Kort samengevat: een president kan dus zijn eigen programma (en al dan niet zijn persoonlijke ideologie) verwerken in wetsvoorstellen en heeft dus een zekere invloed op de rechterlijke macht, waardoor bepaalde zaken (waar soms generaties en generaties voor gestreden hebben) uit de wet kunnen worden gehaald. Als je een redelijke president hebt, no problem. Als je een extremist hebt als president, of iemand die per sé zijn eigen, al te persoonlijke (en ideologische) stempel op de zaken wil drukken, of gewoon iemand die een slecht bestuurder is...wel..."Houston, we have a problem!".
Do you still want a president?
Ons koningshuis is een probleem, maar een president kan een nog groter probleem worden. Zoals de situatie nu is, moet er zéker iets aan veranderd worden - dat staat vast!!! Maar ik stel voor dat we eerst andere oplossingen zoeken vooraleer we de leden van de koninklijke familie het land uitjagen en iemand installeren die even erg (of erger!) is als George W. Bush.
Afrika is hot, ook in de filmbusiness! De laatste tijd worden we haast om de oren geslagen met films die zich in het zwarte continent afspelen. Ondergetekende kan het alleen maar toejuichen. De recenste Afrika-film is "The Last King of Scotland", die flink gehypt wordt. Ik was dan ook enigzins verwonderd dat deze film in een relatief klein zaaltje werd gedraaid in de cinema waar ik hem gisteravond ben gaan bekijken. Achteraf zou blijken dat dit de beste keuze was. Er was nog een grotere verrassing: op mijn rij, op de rij voor mij en achter mij zaten vooral zwarten. Ik werd voor het eerst in mijn leven geconfronteerd met mijn blankheid. Ik voelde me vreemd...wit! Een heel interessant gevoel. Vizuri, we zijn hier niet om te filosoferen. De film dus. We schrijven 1970, in de nasleep van de swinging sixties. De jonge Schotse dokter Nicholas Garrigan (James McAvoy), vers van de pers afgestudeerd, vreest dat hij hetzelfde bekrompen leven als zijn vader "meneer doktoor" zal gaan leiden en besluit ander, avontuurlijker oorden op te zoeken. Nicholas komt vol idealisme terecht in Oeganda om daar op een afgelegen dokterspost te gaan werken. De vibes zijn goed, maar Nicholas is nog niet eens goed en wel aangekomen of er vindt al een staatsgreep plaats: generaal Idi Amin (Forest Whitaker) heeft zonet Obote van de macht verdreven. Vol goeie moed begint dokter Nicholas aan zijn werk in de dokterspost; de sfeer zit er goed in maar tegelijk is de schrale Oegandese werkelijkheid toch wel een ontnuchtering voor hem. Dan bezoekt Idi Amin het nabijgelegen dorp en houdt een vurige toespraak waarin hij voorspoed voor allen belooft. Meegesleept door het enthousiasme van de lokale bevolking en zijn eigen jeugdige naïviteit raakt Nicholas erg onder de indruk door de kleurrijke persoonlijkheid van Idi Amin. Hij is nog meer van de kaart nadat hij een persoonlijke ontmoeting heeft met Amin, nadat deze zijn hand heeft verstuikt en dringend verzorging nodig heeft. Idi Amin is blijkbaar ook onder de indruk van Nicholas' kunde en innemendheid, want de volgende dag wordt onze jonge Schotse dokter ontboden op het paleis. Nicholas krijgt het aanbod om Amins lijfarts te worden en ... accepteert dit - verblind door de glamour & glitter van de hoofdstad Kampala en Amins omgeving. Een leven aan Amins zijde, plus een job in het presidentiële ziekenhuis in Kampala, is inderdaad heel wat meer glamoureus dan de rol van missiedokter. Nicholas schikt zich in zijn bruin leven (meerdere interpretaties!), is blind voor wat er zich in realiteit aan de gang is, maar laat zelf een metersbreed bloedspoor achter. Want ondertussen is Idi Amin niet langer een veelbelovend leider of een marjonet van de Britse ex-kolonialen, maar een geesteszieke dictator. De situatie is Oeganda wordt steeds hopelozer en Nicholas beseft te laat dat ook híj niet veilig is voor Amins waanideeën...
Was hij maar bij moeder thuisgebleven! Deze film gaat niet alleen over de wrede dictatuur van Idi Amin Dada in Oeganda, ook het thema van de jeugdige overmoed en het daarbij horende idealisme (en wat er na een tijdje van overblijft) wordt mooi uitgespeeld. The Last King of Scotland werd geregisseerd door Kevin MacDonald, u misschien bekend van de docufilm Touching the Void. MacDonald was in eerste instantie gespecialiseerd in dit soort films maar begint nu stilaan te evolueren richting iets commerciëlere, fictionelere genres. Het personage van Nicholas bestond dan ook niet echt, maar is gebaseerd op een samenraapsel van verschillende personen uit Amins entourage. Toch zie je ook in deze film nog MacDonalds docu-invloed. Vandaar dat de film inderdaad beter tot zijn recht komt in iets kleinere filmzalen. De docu-stijl van MacDonald geeft een bevreemdende maar ook overtuigende indruk. De decors en de sfeer die overgebracht wordt, zijn typisch voor de tijdsgeest waarin de film zich afspeelt (eind jaren '60, begin jaren '70). Forest Whitaker is verder subliem in de rol van Amin! Whitaker had dan ook enorm veel tijd gestoken in de voorbereiding op deze rol, en leerde hiervoor zelfs Swahili! Ook de relatief onbekende Schot James McAvoy schittert als de wat naieve maar charmante Nicholas. Een belofte voor de toekomst? Een ander goed punt is dat de kijker, tussen het leuke Schotse en Oegandese Engels door, geregeld ook flarden Swahili (onvertaald!) te horen krijgt. Nog leuker was dat ik hier en daar een woord verstond, maar dit terzijde . Aangezien Idi Amin een beestachtige dictator was die zijn land steeds dieper en dieper in de miserie stortte, is het voor de hand liggend dat deze film nogal aan de geweldadige kant is. Sommige scenes waren dan ook werkelijk zum kotzen. Regisseur MacDonald is echter een integer iemand, dus je kan er wel van uit gaan dat hij die scenes (samen met de nogal expliciete seksscenes) er niet heeft ingestoken om zoveel mogelijk publiek te trekken. Men weze dus gewaarschuwd: gevoellige zielen gaan beter niet kijken, en hetzelfde geldt voor kinderen onder de 16 jaar. Voor de rest kan ik maar één ding zeggen: mzuri sana!
Gisteren heb ik mijn eerste les van het vak "Cultural History of the USA" gehad. Dit vak moet mij vertrouwd maken met de cultuur en de geschiedenis van de Verenigde Staten. Aangezien de VS nogal een grote - eh - impact heeft op deze planeet, kan dat alleen maar handig zijn. Wat ook mooi meegenomen is, is het feit dat ik dit vak in mijn curriculum onder Engelse Letterkunde mag zetten (ook al komt er hier geen literatuur aan te pas) - op die manier vermijd ik dat ik weer een haat-vak moet volgen (deprimerende "literatuur" a la James Joyce, Thomas Pynchon, whatever...not my cup of tea). Ik hoop dat ik na de volgende twaalf lessen toch dit enorme land, dat zo verschillend is van Europa, een béétje begrijp. Ik denk wel dat ik goed mee zal kunnen; ik heb immers al vakken gehad zoals History of American Literature (gedoceerd door een heuse Amerikaanse prof!) en Moby Dick (waarbij je zoveel van het Amerikaanse gedachtengoed kan betrekken). De professor die Cultural History geeft, namelijk LH, is een goed docent en laat je hersenen wel werken, dus dit kan alleen maar interessant worden. Al vrees ik dat mijn punten uiteindelijk maar aan de flauwe kant zullen zijn, want LH smijt daar nou niet echt mee. Het zal mijn bloglezers misschien verbazen dat ik dit vak volg, want sommige mensen denken - ten onrechte - dat ik anti-Amerika ben. Ik ben tegen bepaalde elementen uit het gedachtengoed van de VS, ik bekijk hun recente acties in de wereld hoofdschuddend en ik heb een gruwelijke hekel aan hun huidige president, maar ik koester niet noodzakelijk haat tegenover hun bevolking. Ze zijn zo anders dan wij, maar dat is ook intrigerend! Wel moet ik zeggen dat ik met barstende hoofdpijn van deze les ben teruggekomen, wat enerzijds aan de niet zo aangename stem van LH gelegen kon hebben (en ik zat dan nog helemaal vooraan ook ), maar misschien had mijn niet overdreven positieve houding tegenover de VS er ook wel de hand in . Anyway, dit belooft interessant te worden. De komende twaalf weken gaan we het hebben over: immigratie, het politieke systeem, de paranoia en de macht van de president, het kapitalisme, het belang van religie, de raciale kwestie, baseball, jazz en westerns! Verder heeft LH graag dat we elke dag de New York Times lezen, en de avond voor het college moeten we naar de Stadscampus komen om naar een film te kijken die met de komende les te maken heeft. Daar gaat mijn vrije tijd! En ik was nog wel juist van plan de komende maanden intensief naar de cinema te gaan omdat er zoveel goeie films uitkomen - dit gaat een overdosis worden! In deze inleidende les kregen we een Amerikaans reclamefilmpje te zien waarin sleutelmomenten verwerkt zijn uit de Amerikaanse geschiedenis. Prof LH is altijd wel origineel in zijn aanpak van de college's. Grappig was dat we door omstandigheden ook naar de minuten voor het spotje moesten kijken, nl. een stukje van een baseballmatch. Iedereen stáárde werkelijk naar het scherm en LH moest toch wel wat moeite doen om onze aandacht terug te krijgen . Ikzelf heb een afkeer van "passief sporten", maar een stukje typisch Amerikaanse sport gaat er wel in voor de verandering (ook al vind ik de sportkledij afschuwelijk en de spelers veel te vet). Hoewel ik toch veel liever rugby zie dan baseball - ik vlieg er dan ook graag in he
Zo, het wordt eens tijd dat ik opstap. Ik moet de kaart met al de Amerikaanse deelstaten nog van buiten leren!
Voor een germanist en cavialiefhebber is het natuurlijk buitengewoon leuk om twee van mijn favoriete onderwerpen te verenigen: taalkunde en cavia's. Dankzij www.degrotecavia.nl , heb ik hier een aardig lijstje van het woordje 'cavia' in andere talen!
Albanees: kavie (okay, die is niet vergezocht ) Hebreeuws: kobi'o (dit moet afgeleid zijn van het Spaanse cobaya) Welsh: mochyn cwta (vraag me niet naar de uitspraak . letterlijk betekent het: 'klein varkentje) Iers:muc ghuine (klein biggetje) Fries: bargemot Vlaamse: steense rat (geen idee waar wij dat vandaan hebben gehaald hoor) Letzebuergs: Versuchskanéngchen (wat dus niets minder is dan proefkonijn ze worden bedankt!) Afrikaans:marmot Arabisch: ganzier el bahr (biggetje van de zee) Guaraní: akuti Japans: tenjiku nezumi Koreaans: gienie-a-pigoe (duidelijk een leenwoord dat komt van het Engelse guinea pig) Koerdisch: miskal Turks:kobay of hint domuzu Bahasa Indonesia: kelinci percobaan (wat ook weer 'proefkonijn' betekent. tsss) In zowat alle Scandinavische(Noord-Germaanse) talen: marsvin (dit moet dezelfde etymologie hebben als het Duitse woord) Fins: marsu Estisch: merisiga Roemeens: cobai Slovaaks: morèa Russisch en Bulgaars:moskaya svinka (wederom een biggetje van de zee) Hongaars: Tengerimalac Pools: swinka morska Portugees: porquinho du India Italiaans: il porcellina d'India Bretons: rozh-indez Frans: cochon d'Inde Duits: Meerschweinchen Engels: guinea pig of cavy Quechua: quivi (zo moeten dus de allereerste caviabezitters, de Inca's, deze diertjes hebben genoemd!)
Dit lijstje is grotendeels gebaseerd op http://www.degrotecavia.nl/denaam.html , waar je nog meer uitleg kan vinden. De Grote Cavia is een heel informatieve site voor caviabaasjes, maar is ook gewoon leuk om wat op rond te surfen. Er staat altijd wel wat nieuws en de achtergrondfeiten zijn heel leerrijk, maar je kan je evengoed ontspannen met wat naar de caviafoto's te kijken of de caviaverhaaltjes te lezen. Ga dus maar eens gerust een kijkje nemen op die site!
Het is immers niet meer noodzakelijk!!! Rejoice, my good people, rejoice! (^_^) De ongedoopte kindjes zullen toch niet meer in het voorgeborchte eindigen. Jullie zijn dus bij deze van die plicht ontslagen. 
! De plaats van het gebeuren was het Panneweel te Meerdonk, in een straat met de lieflijke naam Krekeldijk...En de locatie was even idyllisch als de naam doet vermoeden. Het leek wel alsof ik even terug in Zeeland was. Als er een hemel op aarde bestaat, lijkt Zeeland daar toch erg goed op dus je kan je indenken dat ik me erg thuisvoelde in het Panneweel, ook al ligt het níet in Zeeland. Zon, een beetje wind zodat het niet te warm werd, lekkere hapjes, vrolijke kindjes, lang gras en bloesems op de bomen...dat is alles wat je in feite nodig hebt voor een geslaagde dag. De Krekeldijk en omgeving lijkt me de ideale plaats om tot rust te komen. Ik kon dan ook heel even alle ellende van het dagelijkse leven van me af zetten. Kan je je indenken dat ik zelfs veren in mijn haar heb gestoken, een bloesem achter mijn rechteroor en om mijn pols een armbandje van madeliefjes!?! Het leek wel weer net als vroeger. Ik heb trouwens ook een échte haas gezien. Hazen zie je toch minder dan konijntjes in het wild, en bovendien zat deze wel heel erg dicht bij ons. Misschien de paashaas die nog wat was blijven plakken? 
. De opticien verzekerde me dat het wel zou beteren en dat ik me binnenkort zou afvragen waarom ik daar ooit toch zo mee had kunnen sukkelen.
.
Joe Strummer, Clash legend, in 20 quotes:
- oh my god... En vandaag gingen we daar eens een akoestische analyse op toepassen, met behulp van het softwareprogramma PRAAT (
!!! - en de volgende minuten waren dan ook best genant. Gelukkig zijn mijn medestudenten al heel wat volwassener dan bijvoorbeeld scholieren in het middelbaar, dus werd er nauwelijks gegrinnikt en bleef iedereen zakelijk kijken. Oef! 
Vandaag heb ik iets gedaan wat velen onder jullie vreemd zal lijken. Ik heb namelijk twee LP's gekocht. Voor generatie Z en jonger: LP's waren van die grote, zwarte schijven vinyl die in nog grotere hoezen zaten. Als je ze op een platendraaier speelt, krijg je muziek te horen. Zo, is iedereen weer mee?
Afrika is hot, ook in de filmbusiness! De laatste tijd worden we haast om de oren geslagen met films die zich in het zwarte continent afspelen. Ondergetekende kan het alleen maar toejuichen. De recenste Afrika-film is "The Last King of Scotland", die flink gehypt wordt. Ik was dan ook enigzins verwonderd dat deze film in een relatief klein zaaltje werd gedraaid in de cinema waar ik hem gisteravond ben gaan bekijken. Achteraf zou blijken dat dit de beste keuze was. Er was nog een grotere verrassing: op mijn rij, op de rij voor mij en achter mij zaten vooral zwarten. Ik werd voor het eerst in mijn leven geconfronteerd met mijn blankheid. Ik voelde me vreemd...wit! Een heel interessant gevoel. Vizuri, we zijn hier niet om te filosoferen. De film dus.
Gisteren heb ik mijn eerste les van het vak "Cultural History of the USA" gehad. Dit vak moet mij vertrouwd maken met de cultuur en de geschiedenis van de Verenigde Staten. Aangezien de VS nogal een grote - eh - impact heeft op deze planeet, kan dat alleen maar handig zijn. Wat ook mooi meegenomen is, is het feit dat ik dit vak in mijn curriculum onder Engelse Letterkunde mag zetten (ook al komt er hier geen literatuur aan te pas) - op die manier vermijd ik dat ik weer een haat-vak moet volgen (deprimerende "literatuur" a la James Joyce, Thomas Pynchon, whatever...not my cup of tea). Ik hoop dat ik na de volgende twaalf lessen toch dit enorme land, dat zo verschillend is van Europa, een béétje begrijp. Ik denk wel dat ik goed mee zal kunnen; ik heb immers al vakken gehad zoals History of American Literature (gedoceerd door een heuse Amerikaanse prof!) en Moby Dick (waarbij je zoveel van het Amerikaanse gedachtengoed kan betrekken). De professor die Cultural History geeft, namelijk LH, is een goed docent en laat je hersenen wel werken, dus dit kan alleen maar interessant worden. Al vrees ik dat mijn punten uiteindelijk maar aan de flauwe kant zullen zijn, want LH smijt daar nou niet echt mee.
En ik was nog wel juist van plan de komende maanden intensief naar de cinema te gaan omdat er zoveel goeie films uitkomen - dit gaat een overdosis worden! 
Voor een germanist en cavialiefhebber is het natuurlijk buitengewoon leuk om twee van mijn favoriete onderwerpen te verenigen: taalkunde en cavia's. Dankzij 
