Multivan Merida blijft vooralsnog de Andalucia Bike Race domineren.
Na winst van Jose Antonio Hermida en Rudi Van Houts in de proloog en de
eerste etappe ging vandaag het Duits-Zwitserse duo Hannes Genze en
Andreas Kugler met de zege aan de haal in de 75,95 km (1.946 hm) lange
derde etappe in en rond Cordoba. Hermida en Van Houts maakten het
teamsucces compleet door als tweede te finishen. Het Portugese duo Luis
Leao Pinto en Tiago Jorge Ferreria Oliveira (Esteve) eindigde na twee
tweede plaatsen als derde.
Opnieuw werd het een hard
bevochten etappe voor het Multivan-Merida duo, met enkele lekke banden.
Hoe dan ook blijven Hermida en Van Houts het algemeen klassement
aanvoeren. "Rudi en ik voelden onze opperbest. Al snel kwamen we
alleen met de vier Merida's op kop te zitten, en liepen zo verder uit op
onze Portugese collega's. Op 20 km van de finish kregen Hannes en
Andreas het moeilijk, en toen besloten we alleen door te gaan en onze
leidersplaats te verstevigen" aldus Hermida.
Op 7 km van de
finish reed Van Houts echter lek en werden de leiders opnieuw ingelopen
door hun teamgenoten. Na het nodige oponthoud konden Hermida en Van
Houts de afdaling richting finish verder zetten, tot de Nederlander op 3
km van de meet opnieuw lek reed. Ditmaal zonder verdere gevolgen
echter. Hermida en Van Houts slaagden er zelfs in om hun voorsprong op
de eerste achtervolgers verder uit te bouwen. "We zijn verheugd met
de zege van onze teamgenoten. Zelf zullen we de komende dagen alles
geven om de leidersplaats veilig te stellen", aldus nog Hermida.
Bram
Saeys en Bart Van Hecke eindigden als eerste Belgisch duo op een 19de
plaats, dit op 27:37.3 van Genze en Kugler. Christoph Declercq en Gert
De Roover legden beslag op rang negentien bij de masters. Nog in deze
categorie waren Bart en Wim Feyaerts en Wim Tollenaere en Patrick
Wouters goed voor een respectieve 20ste en 25ste plaats. We zijn
zeer tevreden van onze 19 de plaats . Tot aan de eerste post reden
we zelfs in de top 15 , maar dan moeten we stoppen om
schoenplaatje van Bram vast te zetten en hebben wel een minuut of 3
en veel plaatsen verloren. Maar blijkbaar hebben we er toch wel wat van goed
gemaakt. Op het einde had ik wel last van mijn rug door val van gisteren
en moeten vertragen in klim. In de laatste 7 dalende kilometers
hebben we de gas dan maar opnieuw open gedraaid en veel goed gemaakt.We reden
dus met dubbel gevoel over de finish; geen slecht resultaat,
maar er zat meer in" aldus Bart Van Hecke.
Bram Saeys en Bart Van Hecke goed op dreef in de ABR
Na een 31ste plaats in de proloog diende zich
in de Andalucia Bike Race vandaag de eerste marathonetappe aan. Bram
Saeys en Bart Van Hecke brachten het er niet onaardig van af en eindigde
na hun 31ste plaats in de strijd tegen het uurwerk nu op rang 27.
"Vandaag
de eerste echte marathon etappe. We moesten - vanwege de uitslag van de
proloog - starten in de 2e startbox. Op zich geen probleem, want de
eerste 4 km waren terug geneutraliseerd maar dit keer op een grote baan
naar boven. Hierdoor konden we ons goed vooraan gaan positioneren om het
veld in te duiken. De laatste afdaling van gisteren, werd vandaag onze
eerste klim.
We wisten dus welk parcours ons te wachten stond:
technisch klimmen tot aan de top. Ondanks dat we volledig in het rood
reden, zat we in een goede positie. We dachten dat het tempo wat stil
zou vallen na deze zware klim in een verschroeiend tempo. Maar dat was
buiten een duo Spanjaarden gerekend, die een strak tempo aanhielden. Na
20 km, waarvan 15 km singeltrack, de eerste bevoorrading. Hierna werd
het parcours wat breder, maar het tempo viel niet stil.
Bart en
ik hielden ons wat rustig in het groepje: in de klimmetjes konden we wat
opschuiven maar in de snelle afdalingen moest Bart zich wat inhouden
zodat ik bij kon blijven. De kilometers vorderden goed, maar het werd
wel warm. We waren blij dat Isabelle na 44 km er stond met een volle
drinkbus. De bidon was nog maar goed aangenomen of de Spanjaarden
begonnen terug a blok te koersen. Dit werkte ons wat op de zenuwen en we
besloten hierop te reageren: ik kon goed op een singeltrack naar boven
rijden en Bart kwam aansluiten in de afdaling. Door dit manoeuvre
verspeelden we minder tijd.
Op het vlakker stuk die volgde reden
we op de grote plateau en zo konden we wat teams inhalen. De off-road
werd eventjes ingeruild voor een asfalt stuk waar we goed tempo konden
maken, we voelden ons nog goed en besloten op hetzelfde elan verder te
gaan. Op de technische singeltracks konden we terug beter ons ding doen
omdat de weg voor ons vrij was. We maakten goed tempo zonder extreem
diep te gaan. Het parcours was nog steeds veeleisend en het ging op en
af. We begonnen aan de laatste lange klim en konden nog wat teams
inhalen.
Boven gekomen kwam het er op aan om geen fouten te
maken. Maar op de singeltrack ging het mis voor Bart: zijn voorwiel
raakte van het pad en hij ging hard neer, knie en gezicht open. Bart was
er van onder de indruk waardoor ik zowaar op kop moest in de afdaling.
Gelukkig konden we onze schade beperken en reden richting finish, waar
er ons nog net een team voorbij stak. Als 27ste bereikten we de finish,
maar we moesten maar 20 minuten toegeven op de winnaars".
Aangezien onze voorzitter uitzonderlijk niet fietst (Kuurne) en veel modderfokkers het mooie initiatief van Franks schoonbroer steunen kiezen we voor een plaatselijk ritje. Starten aan Kalkenkerk om half 9 Kaarten nog steeds te verkrijgen bij Frank
Na het eerste winterritje van vorige week, krijgen degene
die er niet bijwaren een tweede kans. De thermometer is de ganse week niet
boven het vriespunt gekomen, en blijft als ik opsta steken op 12 graden onder
nul. Berekoud dus, maar voor wie bang is van een beetje kou is er een goed
trucje. Zet de aflezing op Fahrenheit i.p.v. Celcius, en je komt op een goeie
10° boven nul.Veel beter. Zonder povers
komen toch 14 deelnemers opdagen voor een plaatselijk ijsritje: Rudy R, Rudy V,
Dirk DB, Frank VDS, Jo R, Thomas B, Davy P, Geert S, Cedric L, Steven DM, zelfs
Luc K heeft de schaatsen ingeruild voor de fiets, en Hans S is er na lange tijd
ook nog eens bij.Ikzelf sluit het rijtje
Modderfokkers af, en er is ook nog een gastrijder,Filip. Rudy is al een paar keer gaan verkennen, dus
we mogen ons aan t een en t ander verwachten.Richting Drabstraatje worden we gewaarschuwd voor een rotsachtig
parcours op de hardbevroren modder.Om
de grootste bonken te ontwijken, rijdt Rudy plots gewoon de beek op. Even
schrikken, maar het bolt precies stukken beter, dus volgt iedereen zijn
voorbeeld, de een al wat geruster dan de ander. We rijden-glijden verder via de
Zauwwegel richting Bontinckstraat, waar slalommen tussen de windmolens richting
industriepark in Lokeren.Daar ligt nog
ergens een grote plas die pas dichtgevroren is na de sneeuwval, en die er dus
als een spiegel bij ligt.Daar
aangekomen rijden de 2 mannen met de spijkerbanden vlotjes het ijs op. Frank
doet het iets behoedzamer, en ik volg voorzichtig in zijn spoor, gevolgd door
Geert en Cedric.Rudy is ondertussen al
eens omgekeerd om de rest aan te moedigen het ijs te betreken, maar zonder
resultaat. Wanneer hij ons opnieuw voorbijspurt, zegt hij ons dat we naar links
moeten.Een minimaal draaitje aan het
stuur is echter al teveel, en ik voel mijn wielen onder mij uitglijden.Frank begint een fractie later te slippen,
maar doordat ik van een beetje hoger val, komen we simultaan neer.Met alle moeite van de wereld krabbel ik
terug overeind, maar op de fiets raken lukt mij niet meer, dus schuifel ik
behoedzaam naar de oever, waar de rest mij staat op te wachten.Cedric is blijkbaar ook onderuit gegaan, en
Geert is zonder vallen terug aan wal geraakt. Frank sukkelt wel nog op de
fiets, en is de enige met normale banden die de overkant haalt, al gaat hij wel
nog een tweede keer onderuit.We
vervolgen richting Gratiebossen, en nemen hier en daar nog een paar vijverkes
mee.Voor de finale gaan we naar
Overmere-Donk, waar we ons hartje eens kunnen ophalen voor een ritje van enkele
kilometer op het ijs.Onze aanwezigheid
gaat niet onopgemerkt voorbij, want links en rechts horen we mensen zeggen
kijk hier, de Modderfokkers.En het is
nu niet dat wij ijdel zijn, maar het doet toch iets als je een kleine jongen
aan zijn papa hoort vragen, als ik groot ben, mag ik dan ook Modderfokker
worden?Waarschijnlijk had da gastje
dan Dirk nog niet zien passeren, want die zat met een ferm ei op.Volgens Geert was zijn zadel zelfs een paar
centimeter versmald van zodanig met zijn billen te nijpen.En als het dan een beetje glad was, waggelde
hij als een pinguïn over het ijs.Toch
is het Frank die nog een derde keer onderuit gaat.Den laatsten duik voor den dag is er eentje
van Rudy V diemet zijn spijkerbanden in
een diepe zeppe sukkelt en onderuit gaat.Cedric kan hem niet meer ontwijken, en Geert gaat er bovenop.We komen aan in De Beize met zon 45Km op de
teller na wat voor mij een van de mooiste, en zeker een van de leutigste ritjes
van van de voorbije jaren was.
Wie in de late namiddag eens een kijkje gaat nemen op het donkmeer
ziet al vlug een zeer behendige snelschaatser aan het werk. Zijn blauwwitte modderfokkertrui
valt goed op.
Luc kan schaatsen als de beste en overweegt om zaterdag
deel te nemen aan de driestedentocht !
Eindelijk nog eens een echt winterritje, al valt de
temperatuur nog redelijk mee.Slechts
6.5°, toch zon kleine 10 graden warmer (minder koud) dan gisteren, want dan
klokte mijn thermometerke af op 15.7°.Het laagje sneeuw van vrijdagavond is dan ook nog niet verdwenen, dus
kunnen we op slipstage.Ik sta net klaar
om te vertrekken naar het kerkplein als ik een SMS-ken krijg van grote broer
dat wegens weersomstandigheden, de geplande rit naar Hamme Zochte, vervangen
wordt door een plaatselijk ritje, vertrek om 9u.Een half uur te vroeg klaar dus.Ik besluit toch maar ineens te vertrekken,
misschien zijn er nog een paar die het berichtje aan beetje laat ontvangen
hebben, en het duurt toch een klein half uurke om alles terug uit, en dan
opnieuw aan te spelen.Blijkbaar was de
rest wel goed geïnformeerd, want er staat nog niemand te wachten in de
maagdelijke sneeuw.Dan maar terug naar
huis om toch maar mijn spatbordje te monteren, en weer naar Kalkendorp.Nu wel in gezelschap van Steven DM, Jan W en
Tom VDB.Even later komen Frank VdS,
Dirk H, Rudy V, Cedric L en Rudy R aangegleden, en kunnen we met zn negenen
van start.We rijden een licht aangepaste
versie van onze rit Heiende-Gratiebossen.Rudy heeft blijkbaar een soort van sneeuw-detector, want daar waar het
kan, loodst hij ons langs niet-bestrooide wegen, kwestie van zijn spijkerbanden
eens goed te kunnen testen.Den andere
Rudy heeft er ook zo een paar( boys and their toys ), en wij, sukkelaars,
moeten het met gewone bandekes stellen, zelfs geen sneeuwkettingen. Toch houden
wij ons goed rechtop, zelfs wanneer we ergens in de Gratiebossen in Berlare er
een alternatief stukske bijnemen over een dichtgevroren vijver.Net als we beginnen geloven dat ondanks de
gladde wegen niemand zal vallen, valt Jan plat.Eens de band hersteld, rijden we verder via
de Scheve Villa richting Overmere-donk.Er zijn blijkbaar nog mannen met plannen.Na een volgend oponthoud door een lekke band
van Steven, rijden we over het brugje richting Eendenkooi.Na een licht aarzeling gaan we toch een voor
een het ijs op, de een al wat geruster dan de andere.Ergens halfweg onze ijsrit komen we Luk K
tegen.Weliswaar zonder velo, maar met
een paar schaatsen onder de voeten.Ook
een manier om niet plat te vallen.Bij
het verlaten van het ijs ter hoogte van de festivalhall, botsen we toevallig op
een druppelkot waar we getrakteerd worden op een aperitiefke.We verzamelen nog even op den Donk voor de
verplichtte groepsfoto, waar Jan erin slaagt alsnog te vallen ( niet plat deze
keer, maar op zijn ).Mocht het zijn
dat Rudy V en Tom VDB niet op de foto staan, komt dit doordat ze na een licht
krakje van het ijs al richting oever gespurt waren.
Trage weg aan de Scheve Villa van Berlare is opnieuw vlot toegankelijk
Uit ' regionaal landschap - Schelde en Durme ' ingezonden door Mario
De gemeente Berlare, het Regionaal
Landschap en de lokale bevolking van Berlare
hebben onlangs een trage
wegenplan opgemaakt voor Berlare.
Hierin staan adviezen voor het heropenen,
herstellen en onderhouden van trage wegen
zoals kerk- en landbouwwegels, bos-
en dijkpaden en veldwegen. Belangrijk is dat
de voetweg tussen (een zijwegje
van) de Turfputstraat en de Donklaan in
Berlare hersteld wordt. Fietsers
en voetgangers gebruiken deze voetweg. Onder
andere voor de leden van Chiro
Sint-Jan-Berchmans, gehuisvest in de
beroemde Scheve Villa, vormt deze trage weg
een veilige en aangename route van
en naar hun lokaal. Door de slechte staat
was deze weg tijdens de natte wintermaanden
moeilijk toegankelijk voor fietsers,
waardoor die vaak toch langs drukke straten
moesten rijden.
Het herstel van deze trage weg is achter de
rug. De werken werden gefinancierd met
projectmiddelen van het Europees
Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling
en cofinanciering van de gemeente Berlare en
het Regionaal Landschap. Om het
landschappelijk karakter van de weg te
behouden, kozen we voor een twee-sporenpad.
Nu is de centrale strook nog een gewone
aardestrook. Maar eenmaal de lente terug in
het land is zal de strook gauw groen
kleuren!
