Plaatselijke rit, ook wegens onze jaarlijkse receptie achteraf.
We verzamelen met 10 aan de kerk: Jan W, Geert S, Stefan I, Luc K, Dirk DB, Kenneth die ook nog 3 nieuwe gezichten, voor mij althans, heeft meegebracht o.a ene Timmy en ikzelf.
Eén van de weinige keren dat Rudy R forfait geeft, en ik mag kiezen waar naartoe te rijden. Als ik mag kiezen en met al de modder die er nu te vinden is, ja je raadt het al den bos aan Sidmar.
Bij de start proberen we toch het Drapstraatje, niet zo evident met de werkzaamheden van de nieuwe industrie of KMO zone. Om terug op het vertrouwde wegeltje te komen moeten we over een diepe zeppe. Ik probeer voorzichtig met mijn voorwiel, maar dat zakt er direct voor den helft in, ook mijn linker voet raakt vast in het drijfzand. En tan, ge kunt ne meer veur of achteruit. Met wat hulp van de anderen kom ik er toch terug uit. Nog een geluk of kstonne doir nog. En dan langs de vertrouwde wegels en slagen naar Wachtebeke, het domein is afgesloten, misschien wel best want het zou daar niet zo goed geweest zijn. Tes precies of we zijme schou van de more. We proberen de ganse groep wat vertier op maat te geven, maar voor de twee nieuwe waarvan ik zelfs de naam niet ken, gaat het allemaal wat te rap en zij haken af. Sorry mannen, maar met een beetje oefenen komt het wel goed.
Als het tegenwind is ( bijna de ganse heenrit) hoor ik eigenlijk geen protest dak voorop rij.
Op het stuk voor de Moervaart rijdt Dirk naast mij, dan gaat het altijd wat rapper en het wordt heel stil in het busje. Dirk, zijn hartslagmeter geeft dan ook 176 aan. Net over de oude treinroute houden we even halt om de regenvestjes uit te doen, of peisde dant niet geregend hé.
In de beruchte bos valt het goed mee wat de modder betreft. Juist enkele omgewaaide bomen. Toch laten we een stukje dat nogal vlug onder water staat opzij liggen.
Kort na den bos passeren we een tent waar een buurtreceptie plaats vindt. Het is Geert die reageert op de uitnodiging van de plaatselijke vedetten om enen te drinken. We nuttigen er twee jeneverkens aan democratische prijzen. Toch wil de sponsors Geert en Jan bedanken, die de braspartij betaalden.
De jenever werkt en Jan, Dirk, Stefan en Geert gaan wild te keer in het kleine bosje. De druppels werken ook op het geheugen, waar we misschien al 10 keer rechts afslaan gaat Geert links (het kan ook een manier zijn om van de kop af te komen).
Naar de zwemkom toe rijden Dirk en Jan op kop aja tis meewind, zegt Dirk. Na enkele km (doortrekken) zijn de druppels dan toch uitgewerkt, en laten ze zich zakken. Wat dacht ge tegenwind en wie komt er op kop .het duurt niet lang of we kunnen ook profiteren van de wind in de rug. Vergezeld door Luc rijden we nen goeie tert aan. Na enige tijd moeten we de cruisecontrole wat lager instellen want onze twee baanspecialisten Kenneth en Timmy hebben te veel kracht verspeeld in het bos.
Aan de brug aan de autostrade valt de meute uit elkaar. Dirk en Geert gaan richting Brugstraat, ik ben thuis en Kennth en Timmy blijven achter. Kenneth bezorgt zijn vriend nog de laatste sacramenten, want bij Timmy is het bobijntje volledig op en de rit is afgelopen.
Vlug een douchken en de nieuwjaarsreceptie bij Axel kan beginnen.
Er is geen gebrek aan volk, hapjes en drank zelfs nen serieuzen speech van de voorzitter.
Wie denkt dat er nu werkelijk niemand op het appél was
voor het Kerstritje, zat er toch een beetje naast.Akkoord, de echte Modderfokkers zoals ons
Frankske waren er niet bij, er was nochtans moore genoeg, maar toch 4
kandidaten:Axel T, Mario VH, Rudy R, en
ikke.Zoals je ziet, een echt
Olympia-ritje.Ondanks de vele regen van
de afgelopen dagen kiezen we toch voor een ritje richting Serskamp, Papegem en
dergelijke.Rudy wil de nieuwe wegeltjes
van Mario ook wel eens gaan verkennen.We vertrekken richting Boombos, en aan de gewezen zoutfabriek probeer ik
nog rechtdoor richting landbouwsas te gaan, maar wordt algauw teruggefloten om
toch rechtsaf de Kalkense Meersen in te rijden.Tot groot jolijt van allen, kunnen we al meteen beginnen ploeteren, al
valt het al bij al nog redelijk mee.Slechts één plasje, al was het er wel eentje van een paar honderd meter
lang.Tot in Schellebelle rijden we nog
over bekende wegen, maar daarna zitten er toch enkele wegeltjes bij die we nog
nooit gezien hebben. Al is wegeltjes een groot woord, want als hier ooit een
vélo gepasseerd is, zal het er wel een geweest zijn met houten zanten.Het ligt er hoe dan ook behoorlijk zwaar bij,
en telkens als ik naar Axel kijk moet ik aan K-3 denken, want hij ziet echt
alle kleuren van de regenboog .Maar
Axel is een bijterke en blijft dus moedig aanklampen. Ergens halfweg de rit
beginnen we aan een zware modderstrook, en na een tijdje zegt Mario dat we hem
straks wel zullen verwensen, want het slechtste stuk moet nog komen.En inderdaad, even verder kunnen we kiezen
tussen modder tot aan de enkels en plassen tot net onder de knieën. Vraag me
niet hoe het komt, maar op een of andere manier kan ik toch het spoor van Rudy
volgen en al ploeterend op de fiets blijven tot het ergste gepasseerd is.Als we terug samen komen en vertrekken voor
het laatste stukske miserie, steek ik mijn pompke ondersteboven in mijnmond, en zeg dat we van hieraf verder
snorkelen.Als we uiteindelijk weer vaste
grond onder de voeten krijgen, stelt Rudy voor om stillekesaan af te ronden,
omdat hij tijdig terug thuis moet zijn wegens een Kerstetentje met de
familie.Omdat ik zelf ook nog achter
het fornuis mag, heb ik geen problemen met Rudys beslissing.Axel moet niet meer koken want is nu al
zochte, en Mario moet maar zien dat hijmee wil.Wegens het iets latere
vertrekuur, het zware parcours, en andere verplichtingen, zat een aperitiefke
in De Beize er niet meer in, maar het was ons ten slotte toch om het
fietstochtje te doen.Aan alle
Modderfokkers die er niet bijwaren, een Zaaaaalig Kerstfeest. En aan u ook hé
Frankske.
Vandaag 1ste geworden op
mtb wedstrijd "grote prijs Frans Benaerens" in de B reeks te Berlare.
Na de eerste kleine ronde had ik al een kleine voorsprong ,die heb ik dan ronde
na ronde verder uitgebouwd. We waren met 60 man gestart in deze reeks, er waren
ook enkele loopstroken bij en ook wat zware modderstroken !
Patrick
nvdr : Bart deed mee in de A reeks en werd 6de ( veel modder en verkeerde banden .... van horen zeggen )
Nie zoals vorige week veel volk, te veel namen om op te
noemen, nee heel weinig modderfokkers en - miekes te bespeuren in
Overmere. OK der was wa regen en der was wa modder maar zijn we geen
MODDERFOKKERS
Ik was bijna gevallen toen ik in Overmere aankwam. Maanden hebben we Hans of
Gunther nie gezien op nen TT. Da regent en
daar staan ze om te ploeteren. Verder van de partij, Danny F, Dirk DB,
Axel en Luc K. Hans Gunther en Axel vertrekken al vlug maar we hebben ze vlug
te pakken op de kasseien van den groenen dijk. Die zijn serieus ingekort want
na 200 meter moesten we rechts het veld in om zo via de zijkant van een
maisveld naar een andere veldweg om zo terug naar den groenen dijk op het
asfalt uit te komen. Na dit stukje veld was enkel Gunther nog bij ons maar die
is dan bij Axel en Hans gebleven. We zetten de tocht verder met 4 en blijven dan ook
altijd samen, Dirk kan zich niet houden op den asfalt en moet altijd een 30
zijn op zijnen tellerken. Danny wil wel maar zijne ketting wil nie mee.
Redelijk versleten ligt de ketting meer te wiebelen dan een duracell konijn.
Redelijk plastisch om schreven maar ik kan geen woorden vinden om te vertellen
hoe da beweegde. Tot aan de bevoorrading was het nog meegevallen met
het weer, maar dan begon het wa te regenen , lichte hagel en toen nog wa
sneeuwen. Na de bevoorrading gingen we richting de dijken in
Zele en overzet in Appels. Voor we daar aankwamen moesten we al door een
overgelopen straat en toen we daar door waren hoorde ik dat Luc plat stond.
Vlug een bandje gestoken want we hadden het wat koud. Wa verder zagen we de organisator een pijltje
wegnemen, het baantje dat van de binnendijk naar den dijk van de schelde loopt
daar lag wa water. Ik vraag aan Js o( organisator) of we langs daar kunnen
rijden, zegt em JA maar en niets meer, Natuurlijk rijd ik da baantje naar
beneden om dan wa verder den dijk op te klimmen MAAR DA WATER, da kwam tot aan
mijn knie( ik weet ik ben nie groot). Ik moest wel verder rijden want als ik
stop ga ik kopje onder. Van den overzet terug richting Schoonaarde langs de
gekende wegen, nog vlug de konijnenberg meenemen dan terug naar Uitbergen
waar we een tweede bevoorrading kregen. We begonnen het allemaal koud te krijen
en toen we richting aard reden hebben we toch maar beslist om langs de
schilderes naar de Beize te rijden. Luc en Danny zijn eerst gaan douchen en toen Dirk
en ik net nen Duvel en ne koffie aan het drinken waren zagen we Gunther
huiswaarts rijden. Als Luc en Danny gewassen ook nog een pint aan het drinken
waren zagen we Dirk H nog passeren. Ik wil toch iedere echte MODDERfokker
vermelden. Frank
p.s. ik denk dat de
opmerking van de MODDERfokkers nog wel eens terug in mijn wezen zal gesmeten
worden als ik eens thuis blijf als het regent. Ik kan er tegen zenne
Met veel volk heel veel
modderfokkers en moddermiekes, echt teveel om op te noemen.Ik ga me beperken
tot degene die er niet waren. Bij de miekes ontbraken Anneken en Nadine, bij
de fokkers Boeverken en Fack. Hier en daar werd er toch raar gekeken,
Boeverken en Nadine die ontbraken.
Allen samen gestart enkel
Karine was al mee met de mannen maar had het rap door. Al snel bleven Pascal,
Jurgen,Axel en Ronny achter om op een eigen tempo verder te rijden. Vooraan was
"nieuweling" Steven( waar heeft de diene gezeten de laatste weken??)
al goe tempo aan het maken, soms wa te hard want de gaten werden te groot om
iedereen mee te krijgen.
Het parcours had niet veel
verrassingen, den dijk tss. Wetteren en Schellebelle lag er dit maal beter bij
dan een paar maand geleden. Met een klein hart reden we richting dijk maar deze
lag er perfect bij. De gelederen bleven goed samen, mede doordat de iets
minderen nu en dan eens op de weg reden waar de sterkere in het veld bleven
rijden. Na Uitbergen richting Berlare in gestrekte draf. Plotseling reed
Geoffrey Maes met 2 gezellen ons voorbij, ik wilde niet volgen om geen gaten te
maken in onze groep maat plots was het koers. Een paar sprongen met Geoffrey
mee de konijnenberg op, maar het was niet ver meer en we waren aan de
bevoorrading.
Na de bevoorrading kregen we
hetzelfde scenario. Geoffrey bleef ietsken voor ons uitrijden en dat wilde
sommigen niet toelaten en ze reden dan maar mee met hem. Natuurlijk was dit
niet doenbaar voor iedereen van onze groep dus ging Rudy eens naar voor om te
zeggen dat het te rap ging.
In gesloten groep dan
maar terug richting Kalken waar we tevergeefs op de miekes wachten, die waren
rechtstreeks naar de Beize gereden( 1 woord: verslaafden) In de Beize zat
Danny, hij was later vertrokken en had de gansen toer alleen gereden. Hij was
content van zijn rit, hij was overal gemakkelijk op gereden, zoals we vorige
week op foto gezien hebben met de ogen dicht. MAAR da doet Danny al meer de
laatsten tijd.
In de Beize ook veel volk en
ne jarige, den Tom is er 39 geworden en dat werd gevierd met broodjes en genoeg
drank.
Voor ik thuis vertrek, rap de banden nog een beetje
bijpompen, kwestie dat het toch een beetje bolt op debaan richting Lokeren. Het valt mij wel op
dat ik vooraan redelijk wa bij moet steken, maar ik hoor niets lossen dus t
zal wel gaan.Tarara, niet dus, want als
ik aankom op het kerkplein en even voel hoe het met de bandendruk gesteld is,
duw ik bijna tot op de zjante.Rap terug
naar huis dus om een nieuwe band te steken. Ik rij van daaruit wel rechtstreeks
naar t Heiende en pik in bij de rest van de bende.Aan de inschrijving is het serieus
aanschuiven, maar met een beetje foefelen, kan ik toch aansluiten bij de Modderfokkers.
Als iedereen klaar is, kunnen we vertrekken voor een ritje van 52km. Jo staat
redelijk hevig, en gaat vanaf de start voluit op kop. Als Rudy na enkele
kilometers de troepen even gaat schouwen, merkt hij dat we er een paar missen,
en zegt om te wachten. Jo heeft dit blijkbaar niet gehoord, en gaat voluit door.
Mario, ook al een dagje ouder en toch al een beetje hardhorend gaat er achteraan.
Zodra we voltallig zijn, zetten we de achtervolging in achter de 2 vluchters. Het
duurt niet lang voor we Mario te pakken hebben, want die staat even verder aan
de kant geparkeerd. Blijkbaar een slippertje gemaakt en onderuit gegaan. Rudy
vraag zich luidop af hoe het mogelijk is om op zon recht stuk te vallen, maar
Mario heeft zo zijn streken, al kan de eerste modder van t jaar er ook wel
voor iets tussen zitten.Even later
hebben we Jo ook te stekken en kunnen we in groep verder. Het eerste deel van
de rit slingeren we van Lokeren, via Oudenbos naar Beervelde, om uiteindelijk
in de Vogelzang in Overmere aan de eerste bevoorrading aan te komen. Blijkbaar
waren ze hier ook een beetje verrast door de massale toeloop, want als wij
aankwamen zaten ze al zonder drinkbekertjes. We houden het dan maar bij een
hapje, en een slok van ons eigen pulle.Na de stop rijden we over Bontickstraatbrug en volgen we de molenroute.
Die brengt ons over breed verharde wegen langsheen de in aanbouw zijnde
windmolens aan de E17 in Overmere-Berlare.Daarna over Zele richting Gratiebossen, waar het gas helemaal opengaat. Net
wanneer ik denk dat de rappe vogels gaan vliegen zijn, krijgen we een tweede
bevoorrading waar alles terug samenkomt. Voor het derde deel nog een 15-tal km
te gaan, maar we krijgen nog een paar zware weide- en akkerstroken te verteren,
dus wordt het nog even doorbijten. Toch halen we voltallig de aankomst, al zijn
er nog een paar afvalligen die een
stukske afsnijden ( had ik dat maar geweten ).De terugweg richting Kalken verloopt iets minder vlot. Even voor
Heiende-brug merkt Jo een knikje in het fietspad niet op en sukkelt naast de
verharde weg. Een serieuze tuimelperte als gevolg. In zijn val knalt hij nog
tegen een geparkeerde wagen aan. Een normale mens zou hier minstens een paar
gekneusderibben, verstuikte pols en een
schedelbreuk aan overhouden, maar bij Jo blijft het bij een paar blutsen en
builen.We willen nog een bericht aan de
eigenaar van de wagen nalaten, maar schrijfgerei hoort nu eenmaal niet bij de
basisuitrusting van een mountainbiker.Gelukkig kunnen we via Danny de eigenaar van de wagen contacteren en
zodoende de schade-aangifte met de verzekeringen regelen. Leuk detail:Via de verzekering van de wielerbond, wordt
ook de franchise van de familiale verzekering volledig terugbetaald. Daar mag
toch wel eentje op gedronken worden in De Beize?
nagekomen ritverslag : plaatselijk 20 november door Rudy DC
Bij aankomst
op tou kerkhof, zoals Rudy R het noemt, staan Tom en Kenneth al te wachten. Na
mij komen Mario en vervolgens Yvan ook toe, het lijkt wel een Olympia-rit te
worden. Maar dan komt Danny toe en van zijnen velo kunt ge amper zien welk merk
dant is, hij is waarschijnlijk van de jaar nog niet gekuist.
Stefan en Luc
arriveren ook er zijn dus velos van alle merken.
We starten
met de groep voor de grote prijs Mario, hij heeft zijnen GPS mee maar kent de
rit eigenlijk al van buiten.
Er worden in
het begin wel wat grapjes gemaakt over de zogenaamde nieuwe wegels, maar
naarmate de rit verloopt worden vele, voor de meeste, onbekende wegels bloot
gelegd.
Mij
achterwiel kraakt dat het een plezier is, wel handig als je achterblijft in de
mist die er hangt, ze vinden je altijd terug. Waarschijnlijk zijn de meeste
billekes vergruisd en als dat ene goe dat er nog inzit passeert dan kraakt het.
De rit gaat
van t een wegelken in t ander. Buiten de vele putten, echt prachtig. t Is
dan ook in ene van die putten dat Stefan nen stuik zet. Zonder al te veel erg.
Nog meer pech
voor Stefan want wat verder valt hij plat en bij nader inzien is er ook nog nen
rayon af. Tijdens het herstellen schrikt Stefan nog efkens als ik hem zeg dak
op zijnen bril heb getorten. Gelukkig wast maar een grapje.
Yvan geeft
ook veel om zijn collega modderfokkers, hij voelt zelfs aan een weide
afsluiting of er genen ellentriek op zit, zodat iedereen met een gerust hart
het wegeltje kan passeren.
Mario moet
natuurlijk veel kop doen, want ja hij moet de weg tonen. Maar eigenlijk is het
een ideaal tempo, en als het moet wordt er gewacht op achterblijvers.
Zelfs Tom
flitst af en toe naar voren, zijnen velo is precies goe in orde gezet.
Het ritje van
ongeveer 50 km
wordt afgesloten met een sprintje, gemakkelijk gewonnen door Luc.
In de Beize
zitten André en Frank al uit te blazen van het parkoer in Overmere. Even later
komen Dirk en Pascal ook toe, die hebben er nog een toertje bijgedaan. Er is veel
belangstelling voor de nieuwe fiets van Pascal. Jaja ook nen Olympia. Enkel de
batterijen van de ingebouwde motor moeten nog geplaatst worden.
Ook de dames,
Linda, Machteld en Annemie arriveren op tijd om van de toastjes van café de
schommel (beize in t dialect) te genieten.(Nancy was rechtstreeks naar huis
gereden)
Het zware
geschut van de modderfokkers was afgereisd naar Kalmthout en zijn dan ook later
toegekomen, verslaggever van dienst was toen al riebe de bie.
Het ritje
biedt in ieder geval inspiratie voor onze georganiseerde rit.
