We verzamelen om 8uur op het kerkplein voor de
verplaatsing met de auto naar Sint-Niklaas.Goe weer, dus veel volk:De 3
Rudys, Jo R, Dirk DB, Guy R, Jan W, Danny F, Steven DM, Geert S, Frank Vds,
Hans S en ikzelf.Gert V wil blijkbaar
een beetje bijtrainen en is al om 7.30u met de fiets vertrokken.De meiskes zijn met 3: Els, Annemie en
Machteld.Nadat we ons hebben
ingeschreven vertrekken de dames een beetje voor ons, terwijl wij nog even
wachten op Gert, die ondertussen ook al ter plekke is.Kort na de start krijgen we al een eerste
technisch stukje, waar we net op tijd onze voorliggers inhalen, om Annemie na
nog geen kilometer, een sierlijke duik in een gracht te zien maken.Al is duik een groot woord, neervlijen is
hier beter op zijn plaats.Frank is
blijkbaar toch een beetje aangedaan van zoveel gratie, want even verder hoor ik
iemand roepen Frank down, al zegt hij even later zelf dat het maar een
voetje aan de grond was.Zoals
gewoonlijk wordt er weer nen goeien tert doorgereden, en als het jonge en
ietskes oudere geweld vooraan koersken gaan spelen, is het op de lastige
stroken serieus afzien.Gelukkig
ontfermen Danny en Frank zich over de minder fortuinlijke rijders, en brengen
ons terug bij de groep.Een van die
lastige stroken is een stuk hobbelige dijk van een 5-tal km, dat voor mij
minstens 6 km te lang duurt.Gelukkig
even later gevolgd door de bevoorrading, waar alles opnieuw samenloopt.Terwijl er wat word bijgebabbeld bij een
hapje en een drankje is het opnieuw Frank die de aandacht naar zich
toetrekt.Hij toont zijn kunstje,
waarbij hij zonder aan de grond te komen, op en onder een zitbank
klautert.We wisten al dat hij het
postuur had van een slingeraap, maar nu blijkt hij ook over de lenigheid te
beschikken.Voor het 2e deel van de rit
gaat het gas helemaal open, en op een 10-tal km van het einde is het voor mij
welletjes geweest, en ontsla ik mijn engelbewaarders van hun taak, zodat ze
kunnen gaan meespelen met de rest van de rappe mannen.Even later zie ik in een stukje bos een paar
van ons rappe gasten rijden, en kan door een lusje af te snijden middenin de
groep aansluiten.Wanneer we even later
nog een stukje afsteken, komen we zelf als eerste van de grote toer aan.Het duurt zelfs nog een vooraleer de rest
aankomt.Frank op kop, zo wit als een
fris gewassen onderlijveken, ondersteund door een paar man met de fiets aan de
hand.In zijn zucht naar sensatie vond
hij het nog nodig om op zon 50m van de finish zwaar onderuit te gaan.Als na een tijdje het wit-zwart beeld terug
een beetje kleur begint te krijgen, brengt Geert hem toch naar de spoedafdeling
van St-Niklaas voor een kleine check-up.Balans: 1 gebroken sleutelbeen en 2 ribben kapot.Al kunnen die gebroken ribben volgens Jan ook
het resultaat zijn van de reanimatiepoging van Dirk.Met het licht vermoeden dat Frank zijn
kunstje van bankklauteren de eerste weken wel zal achterwege laten, wens ik hem
een spoedig herstel.
9 uur aan de kerk. Rudy V, Axel T, Tom N, Guy R, Ronny
VH, Jo R, Francois DeLaPierre, ook gekend als Frank Vansteen rijden met de
vrouwen een deel zelfs met hun eigen vrouw (en als ge nu peinst dat ik die ook
nog eens allemaal ga opnoemen, dan zijt ge goed mis) - naar Oosterzele. De 85
km die ze gaan doen, brengt ze terug in de Beize, om 20 na 12! Ja, moeder.
Rudy
R rijdt in de Westvlaanders rond met een buske vol VIPs (Very Impotent People).
Elk zijn goesting, zeg ik maar.
Twee
jonge snaken, Cedric Laureyns en Davy Poelman, rijden mee met twee iets rijpere
mannen, Dirk De Boever en Stefaan Imschoot, die zelf meerijden met een nest
oudgedienden, Ivan Rogiers, Luc Krick, Dirk Hanselaer en Rudy De Clerck, en met
een heel heel oude gediende, ondergetekende, richting Waasmunster.
Luc
en Rudy DC doen de hele tijd kop. Historisch, want dat zijn we van Luc echt
niet gewend. Rudy V had er moeten bij zijn om het te filmen, tiens.
Nog
maar in het Hussevelde staat daar een proper, pront wijveke te wuiven uit haar
vensterke, op zondagmorgen naar mij. Zo zouden alle zondagmorgenden mogen zijn.
Alhoewel, het is ook misschien welomdat
Ivan zijn drinkbus vergeten was en Christine ze hem door de voorvenster
aanreikte, ik wil er van af zijn.
De
eerste 15 km zijn op de weg aan een gezapige 28 per uur. Dan de zandbak binnen
en een lastig vals plat. Bovengekomen weet Stefan te melden dat het wat mistig is
in zijn hoofd. Bedoelt hij nu dat zijn bril is aangeslagen of dat hij een beetje
suf is van de inspanning? Even verder wordt het al gauw duidelijk, als we de
dichtste brug over de E17 nemen. Suffe Stefaan probeert als enige op het
voetpad naast de reling te jumpen. Een straf geval van zelfoverschatting, want zijn
achterwiel knalt op de borduur en een snakebite is het gevolg. Blijkt zijn
reserveband dan ook nog lek te zijn. Stefan dacht dat we na de brug rechtsaf
gingen afslaan langs de E17 en wou al een hoek afsteken. Als we hem vertellen
dat het gewoon rechtdoor is, roept hij luid: Maar waarom doe ik dat dan? Ja,
Stefan, dat vroegen wij ons al de hele tijd af waarom gij dat doet, en had ge
daar nu zelf efkes vroeger op gepeinsd, dan stonden we hier geen 20 minuten
tijd te verliezen. En nog maar 500 meter off road gereden ook, en het is al
bijna 10 uur.
Nog
een vals plat, aan het oud vliegveld in Waasmunster, bij die grote doening van
De Clerck (neenee, niet die van Rudy. Een groote doening, zeg ik juist). Ik ben
gelijk goe bezig en ik weet dat het een lastig stuk is. Deze keer zet ik me op
kop en begin te terten gelijk zot. Dat ze me er deze keer niet gaan afrijden.
Als ik 100 meter verder op de rug kijk van 3 man, die steeds kleiner worden, natuurlijk
Dirk DB en Cedric erbij, is dat een serieuze knak in mijn ego.
Cedric
is nogal een peet van een vent, en er zit serieus kaliber op ook, want als hij vol
windop de kop pakt, is het gas geven om in zijn wiel te blijven, al zit ge goed
uit de wind en al houdt hij zich dan nog in. Ik kan mis zijn, maar ik had het
gevoel of Rudy R de kop pakte.
Bijna
op terugweg naar huis, krakt Dirk H zijn garde bou af. Hij steekt die dan boven
op zijn rug onder zijn truike, zodat die links 30 cm op zij van zijn kop uitsteekt.
Geen zicht.
Even
verder, het mag gezegd, ik reed op kop, ook al vanwege de perikelen met Dirk
zijn garde bou, KRAK. In 1 keer mijn zadel af. Ivan heeft dat, in de tijd toen
hij nog meer dan 100 kg woog, 3 keer voorgehad. Waarna hij eindelijk gemotiveerd
was om te diëten. Nu moet ge soms kijken om het verschil te zien met Dirk DB.
Ook hoog tijd voor mij dus om te beginnen diëten. Vanaf nu, nooit meer meer dan
3 Orvals na de rit, dat is beloofd!
Dat
van dat zadel lijkt misschien leutig, maar met nog 18 km voor de boeg, zie ik
zo al elk deel van die afstand in elk detail voor me. Zonder te kunnen zitten!
Gelukkig kan ik af en toe mijn los zadel onder mijn gat schuiven en toch nog
iets zitten. Dankzij hier en daar wat duwwerk merci mannen, gaan we toch niet
onder de 25 en halen we soms meer dan 30. Natuurlijk dat een uitsteeksel in de
nabijheid van een achterwerk aanleiding heeft tot moppen van mijn homofobe
modderfokkervriendjes, moppen die niet voor publicatie geschikt zijn. Doen ze u
dan nog de hele tijd lachen, gelijk alsof het zo al niet lastig genoeg is
zonder zadel. Ha, Mario, daar zit uw ego. Zo laag gezakt, man. Stefan stemt wel
toe om straks mijn zadel rap op te vangen, als ik me rechtzet voor de sprint.
In
Zele staan we voor de gesloten overweg. Als de trein passeert, haal ik mijn
zadel van tussen mijn billen om eens mee te zwaaien en de machinist toetert gezellig
terug. Misschien was het Eddy Troch wel, zonder enige twijfel de beste
treinbestuurder van alle modderfokkers ooit. Met Dirk met zijn zijlings
uitstekende garde bou erbij, staan we daar - nog meer dan anders als een
zootje ongeregeld. Om nog niet te spreken van de eenvoudige aanwezigheid van
Ivan en Stefan.
In
de Beize is het waarempel een warme hap, maar niemand kan thuisbrengen wat het
is. Gevulde Veerle, denkt Stefaan. Neenee, gewoon gevuld kieken, zegt Ivan, met
de nadruk op gewoon. Het blijkt gevuld speenvarken te zijn. Ha, maar dan is
het gevulde Koen, weet Ivan. Goed gevuld, maar zadelloos, dan maar weer naar
huis. t Heeft weer deugd gedaan, maar niet aan mijn achterwerk.
Proficiat aan Bram en 'onze' Bart met de super prestatie in de ABR
De
laatste etappe in de Andalucia Bike Race ging van start aan het Triunfo
Hotel in Jaen. 75 % van de deelnemers namen de start in deze laatste 60
km met 2151 hm.
De verrassing in deze vrij zware etappe kwam uit Belgische hoek.
Bram Saeys ( Samart Cycling ) en Bart Van Hecke ( BeachBikers ) reden
de 10 de plaats, wonnen 1 plaats en maken daarmee de sprong naar de
top 15 in het klassement. De Belgen gaven amper 9 minuten toe op de Deense winnaars Bejamin Justesen en Klaus Nielsen.
Vandaag
was het de laatste etappe 60km en een goeie 2100 hoogtemeters. Van
start gegaan met het idee onze 16e plaats in het klassement te
verdedigen want voor 15e te worden zouden we een verschil van meer dan 5
minuten moeten dicht rijden op een sterk team en achter ons was het een
verschil van 7 minuten dus dit moest lukken. Van in de start voelde ik
dat ik een goede dag zou hebben en dit was ook
zo voor het eerst deze week kwam ik echt sterk voor de dag in de
klimmen (waarom duurt deze koers niet een paar dagen langer) al snel
hadden we door dat we niet bang hoefden te zijn van een aanval op onze
16e plaats want 1 van die renners die 17e stonden zat er door, even
probeerde hij nog aan te klampen maar dit moest hij bekopen en heeft
zelf opgegeven. na 15km nog steeds een grote groep samen met ons erbij
en na even gekeken te hebben zag ik dat de mannen die 15e stonden in een
groepje achter ons op kop aan het rijden waren. Het echte klimwerk
vatte dan pas aan en we waren sterk ik kon me vandaag op kop zetten en
we reden weg en haalden team voor team in na 40km zagen we zelf Hannes
Genze en team genoot rijden (nee dit kan toch niet dacht ik) ik wist wel
dat we snel aan het rijden waren maar zo snel. op km 45 vatte de
afdaling aan hier hingen we geen risico meer nemen onze 16e plaats was
toch safe. de laatste 5km verliepen nog op in dalende lijn over de
weinige asfalt van deze meerdaagse en we maakten snelheid ook al konden
we door de klevende modder van vandaag onze 11 niet meer gebruiken na
bijna 3 uur koers kwamen we blij en tevreden oven de finish met een voor
ons super resultaat een 9e plaats op "maar" een dikke 9 minuten van de
winnaars en 7m 30s van Hermida en Van Houts. Achteraf bleek ook nog dat
we in het klassement opschoven naar een 15e plaats we hadden die mannen
vandaag op 9 minuten gezet.
We kijken dus heel tevreden terug
op deze meerdaagse ook al zat er zonder onze pech en het mis rijden er
heel misschien wel een top 10 plaats in.
Mijn besluit is wel dat
deze wedstrijd zeker niet mag onderschat worden zowel de track hier is
heel veeleisend en het niveau van het deelnemers veld is heel hoog je
mag zeker zijn dat die Spanjaarden snel rijden. Persoonlijk is dit de
mooiste koers al van men leven zelf kwa parcours mooier dan de Cape en de
Transmaurinne
Ook wil ik zeggen dat we deze prestatie te
danken hebben aan de goede zorgen en bevoorrading van ZOEF en het duo
Wim en Patrick die hier ook een prachtprestatie bij de masters hebben
geleverd. Bart
Bram Saeys en Bart Van Hecke: 14de plaats in Andalucia Bike Race
Het gelegenheidsduo Bram Saeys (Smart Cycling)
en Bart Van Hecke (Beachbikers) blijft het goed doen in de Andalucia
Bike Race. In de vijfde en voorlaatste etappe in en rond Jaen, met 86 km
en 3000 hm de koninginnerit van deze editie, bereikten onze landgenoten
als veertiende algemeen de finish. Dag na dag laten B & B een beter
resultaat optekenen, wat resulteert in een zestiende plaats in het
algemene klassement. In de Andalucia Bike Race staat vandaag de zesde en
laatste etappe op het programma.
"De eerste etappe in
Jaen. Het landschap is hier duidelijker bergachtiger en staat vol met
olijfbomen. Dit was duidelijk de koninginneetappe van deze zesdaagse: 86
km en 3000 hm! De start was ook wat rustiger zodat we ons goed vooraan
konden positioneren. De km's gingen goed vooruit en de toppers namen
zelfs tijd om een sanitaire stop in te lassen. Na 30 km werd de klim
steiler en brak de koers open.
Bart was duidelijk sterker dan
gisteren en we konden met de top-0 mee klimmen. Na 48km lag de zwaarste
klim achter ons, nu volgden enkele prachtige singeltrackafdalingen.
Gevolgd door kleinere hellingen en afdalingen. Een pittige afdaling
bracht ons naar de voet van de laatste klim van de dag. Bart besloot wat
voorsprong te nemen in de afdaling - in de veronderstelling dat ik in
de klim terug zou komen. Maar tijdens het klimmen, geen spoor van Bart.
Had
hij zoveel voorsprong genomen? Ik besloot nog wat verder te klimmen om
terug aansluiting te zoeken. Maar nog steeds geen Bart, ik haalde wel
wat teams in, maar geen ploegmaat te zien. Eenmaal boven gekomen zocht
ik nog steeds mijn teammaat, ik vatte de laatste afdaling solo aan. Na
2k m downhill stond het laatste checkpoint, waar geen Bart te bespeuren
was en die ze ook niet hebben zien passeren. Er zat niets anders op dan
te wachten, de tijd ging voorbij, samen met enkele teams. Na 9 minuten
kwam Bart naar beneden gevlogen met 2 andere teams. In de afdaling voor
de laatste klim waren ze verkeerd gereden.
We legden onze
ketting op de grote molen en besloten om er nog het beste van te maken,
6km valsplat met korte klimmetjes en steile paadjes. We haalden nog een
team in en zoefden door de straten van Jaen richting finish: 14de
plaats. Eigenlijk waren we best ontgoocheld: er zat een top-8 plaats in.
Voorlopige tussenstand: 16de in het algemeen klassement. We willen onze
reisgezellen nog feliciteren, Wim Tollenaere en Patrick Wouters die
vandaag ook een zware dag hadden, maar ze hebben wel altijd top-5
gereden bij de masters 2."
In de Andalucia Bike Race hebben Hannes Genze
en Andreas Kugler hun tweede etappezege behaald. In Jaen ging het
Duits-Zwitserse duo in de 86,64 km lange vijfde en voorlaatste etappe,
met 2.741 te overwinnen hm de koninginnerit van deze editie, hun
Multivan-Merida teamgenoten Jose Antonio Hermida en Rudi Van Houts
vooraf. Door de opgave van het Portugese duo Luis Leao Pinto en Tiago
Jorge Ferreria Oliveira (Esteve) zijn Hermida en van Houts zeker van de
eindzege en schuiven Genze en Kugler op naar plaats twee.
Bram
Saeys en Bart Van Hecke blijven etappe na etappe beter voor de dag
komen legden beslag op een veertiende plaats, dit op 25 minuten van
Genze en Kugler.
vandaag
hadden we superdag maar opnieuw pech gekend op 25km voor het einde met 3
teams verkeerd gereden en 9minuten verloren dus "maar 14e" anders had
er zeker 6e of 7e plaats in gezeten vandaag. morgen een andere dag met
de laatste maar wel een kortere etappe 60km 1 lange klim en 1 lange
afdaling naar finish ps.: ondertussen wel opgeschoven naar een 16e plaats in het klassement. Bart
Bram Saeys en Bart Van Hecke eindigden vandaag (29-2) op een 16de plaats,
dit op 18:07 van de winnaars. Meteen het beste resultaat van onze
landgenoten in deze editie van de ABR. Christoph Declercq en Gert De
Roover deden niet onder legden bij de masters beslag op een dertiende
plaats. Nog in deze categorie eindigden Bart en Wim Feyaerts en Wim
Tollenaere en Patrick Wouters broederlijk naast elkaar op plaatsen 27 en
28. ( mountainbike.be)
Wat een dag, hoog tijd voor te gaan slapen maar snel nog iets posten.
Vandaag super zware dag dag de verplaatsingen, opstaan 150km rijden met
auto, super zware koers rijden en dan opnieuw 80km met auto voor hier
dan opnieuw alles uit te laden en te kuisen. Maar 16e vandaag zijn super
tevreden van resultaat want niveau is
echt hoog. Hopelijk kunnen we morgen weer koerse en zijn we niet te
vermoeid van vandaag. ps.: opnieuw gevallen dit keer niet men eigen
fout was in start door iemand voor me dit keer ligt men andere knie open
en hebben ze op de ehbo hem moeten verdoven voor de dode huid weg te
snijden dit hebben ze trouwens met die andere knie dan maar ook gedaan. Bart
Multivan Merida blijft vooralsnog de Andalucia Bike Race domineren.
Na winst van Jose Antonio Hermida en Rudi Van Houts in de proloog en de
eerste etappe ging vandaag het Duits-Zwitserse duo Hannes Genze en
Andreas Kugler met de zege aan de haal in de 75,95 km (1.946 hm) lange
derde etappe in en rond Cordoba. Hermida en Van Houts maakten het
teamsucces compleet door als tweede te finishen. Het Portugese duo Luis
Leao Pinto en Tiago Jorge Ferreria Oliveira (Esteve) eindigde na twee
tweede plaatsen als derde.
Opnieuw werd het een hard
bevochten etappe voor het Multivan-Merida duo, met enkele lekke banden.
Hoe dan ook blijven Hermida en Van Houts het algemeen klassement
aanvoeren. "Rudi en ik voelden onze opperbest. Al snel kwamen we
alleen met de vier Merida's op kop te zitten, en liepen zo verder uit op
onze Portugese collega's. Op 20 km van de finish kregen Hannes en
Andreas het moeilijk, en toen besloten we alleen door te gaan en onze
leidersplaats te verstevigen" aldus Hermida.
Op 7 km van de
finish reed Van Houts echter lek en werden de leiders opnieuw ingelopen
door hun teamgenoten. Na het nodige oponthoud konden Hermida en Van
Houts de afdaling richting finish verder zetten, tot de Nederlander op 3
km van de meet opnieuw lek reed. Ditmaal zonder verdere gevolgen
echter. Hermida en Van Houts slaagden er zelfs in om hun voorsprong op
de eerste achtervolgers verder uit te bouwen. "We zijn verheugd met
de zege van onze teamgenoten. Zelf zullen we de komende dagen alles
geven om de leidersplaats veilig te stellen", aldus nog Hermida.
Bram
Saeys en Bart Van Hecke eindigden als eerste Belgisch duo op een 19de
plaats, dit op 27:37.3 van Genze en Kugler. Christoph Declercq en Gert
De Roover legden beslag op rang negentien bij de masters. Nog in deze
categorie waren Bart en Wim Feyaerts en Wim Tollenaere en Patrick
Wouters goed voor een respectieve 20ste en 25ste plaats. We zijn
zeer tevreden van onze 19 de plaats . Tot aan de eerste post reden
we zelfs in de top 15 , maar dan moeten we stoppen om
schoenplaatje van Bram vast te zetten en hebben wel een minuut of 3
en veel plaatsen verloren. Maar blijkbaar hebben we er toch wel wat van goed
gemaakt. Op het einde had ik wel last van mijn rug door val van gisteren
en moeten vertragen in klim. In de laatste 7 dalende kilometers
hebben we de gas dan maar opnieuw open gedraaid en veel goed gemaakt.We reden
dus met dubbel gevoel over de finish; geen slecht resultaat,
maar er zat meer in" aldus Bart Van Hecke.
Bram Saeys en Bart Van Hecke goed op dreef in de ABR
Na een 31ste plaats in de proloog diende zich
in de Andalucia Bike Race vandaag de eerste marathonetappe aan. Bram
Saeys en Bart Van Hecke brachten het er niet onaardig van af en eindigde
na hun 31ste plaats in de strijd tegen het uurwerk nu op rang 27.
"Vandaag
de eerste echte marathon etappe. We moesten - vanwege de uitslag van de
proloog - starten in de 2e startbox. Op zich geen probleem, want de
eerste 4 km waren terug geneutraliseerd maar dit keer op een grote baan
naar boven. Hierdoor konden we ons goed vooraan gaan positioneren om het
veld in te duiken. De laatste afdaling van gisteren, werd vandaag onze
eerste klim.
We wisten dus welk parcours ons te wachten stond:
technisch klimmen tot aan de top. Ondanks dat we volledig in het rood
reden, zat we in een goede positie. We dachten dat het tempo wat stil
zou vallen na deze zware klim in een verschroeiend tempo. Maar dat was
buiten een duo Spanjaarden gerekend, die een strak tempo aanhielden. Na
20 km, waarvan 15 km singeltrack, de eerste bevoorrading. Hierna werd
het parcours wat breder, maar het tempo viel niet stil.
Bart en
ik hielden ons wat rustig in het groepje: in de klimmetjes konden we wat
opschuiven maar in de snelle afdalingen moest Bart zich wat inhouden
zodat ik bij kon blijven. De kilometers vorderden goed, maar het werd
wel warm. We waren blij dat Isabelle na 44 km er stond met een volle
drinkbus. De bidon was nog maar goed aangenomen of de Spanjaarden
begonnen terug a blok te koersen. Dit werkte ons wat op de zenuwen en we
besloten hierop te reageren: ik kon goed op een singeltrack naar boven
rijden en Bart kwam aansluiten in de afdaling. Door dit manoeuvre
verspeelden we minder tijd.
Op het vlakker stuk die volgde reden
we op de grote plateau en zo konden we wat teams inhalen. De off-road
werd eventjes ingeruild voor een asfalt stuk waar we goed tempo konden
maken, we voelden ons nog goed en besloten op hetzelfde elan verder te
gaan. Op de technische singeltracks konden we terug beter ons ding doen
omdat de weg voor ons vrij was. We maakten goed tempo zonder extreem
diep te gaan. Het parcours was nog steeds veeleisend en het ging op en
af. We begonnen aan de laatste lange klim en konden nog wat teams
inhalen.
Boven gekomen kwam het er op aan om geen fouten te
maken. Maar op de singeltrack ging het mis voor Bart: zijn voorwiel
raakte van het pad en hij ging hard neer, knie en gezicht open. Bart was
er van onder de indruk waardoor ik zowaar op kop moest in de afdaling.
Gelukkig konden we onze schade beperken en reden richting finish, waar
er ons nog net een team voorbij stak. Als 27ste bereikten we de finish,
maar we moesten maar 20 minuten toegeven op de winnaars".
Aangezien onze voorzitter uitzonderlijk niet fietst (Kuurne) en veel modderfokkers het mooie initiatief van Franks schoonbroer steunen kiezen we voor een plaatselijk ritje. Starten aan Kalkenkerk om half 9 Kaarten nog steeds te verkrijgen bij Frank
