|
Verslag van e wa van alles. (belofte maakt schuld)
Woensdag 24 oktober:
mail van Rudy die de mannen met de lampkes uitnodigd voor een ritje in
Wiekevorst. Beetje Kempenland dus denk ik aan draaien en keren in single tracks
door de bossen zoals we dat vorig jaar op weekend in Herentals zagen. Dat in
het donker met een lamp. Bwajaa we gaan dat eens proberen. 19u50 niemand anders
op het kerkplein. 20u een nog steeds leeg kerkplein tot de bekende witte
camionette de versgelegde kasseien opdraait. Inladen en weg ermee. Hier en daar
wat fileleed maar toch niet te laat aan de rit kunnen beginnen. Voor meer info over de rit verwijs ik graag naar (http://www.blog.seniorennet.be/strammermax/)
Het verslag waar een van de gesprekspartners van na de rit voor zorgde. Wel
even scrollen want de man schrijft behoorlijk veel.
Het grote verschil met tourritten bij dag op zondag vind ik (buiten dat het
donker is uiteraard) vooral de gemoedelijkheid. Niemand moet op tijd thuis tijd
zijn om moeder de vrouw die haar best deed aan stoofpot al te fel te
ontgoochelen, net een drukke werkweek achter de rug en dus tijd genoeg voor een
rustige gemoedelijke babbel tussen pot en pint met gelijkgezinde mtbikers. Best
een leuke ervaring.
Zondag 28 oktober: Sint Amands. Met een kleine Kalkense delegatie afgezakt naar deze
telenet rit. (Axel, Ann en Jan, Els, Rudy R, Geert S, Bart VH en ikzelf) Voor
het eerst redelijk koud, nauwelijks boven het vriespunt bij het vertrek maar
blauwe lucht de hele tijd. Gevolg: veel volk in de statie. Ik hoorde ergens dat
er een 1200 bikers aan de start kwamen, wat vooral tijdens de eerste paar
single tracks voor opstropping zorgde. Eens de splitsing gepasseerd beterde dit
en ging het tempo de hoogte in. Twee verzorgde bevoorradingen, mooie streek,
leuke technische stukken en goed weer zorgden voor een geslaagde voormiddag aan
een gezapig tempo. Eenmaal in de Beize troffen we Ronny VH Rudy DC, Eddy DC,
Luc en Yvan die de kloosterbossen bezochten. Filip B, Gunther B, en Nancy en
Patrick vertrokken wat later dan de rest en reden solo te Sint Amands.
Halloweennight.
Nachtrit te Zele. Deze keer meer volk voor een lampkestoer. Rudy R en Rudy V,
Ivan, Geert S, Dirk DB, Jojo en Els, ikzelf en een voor mij onbekende. Na de
rit ook nog gezelschap gekregen van Filip Buysse. Maar goed : de rit. Het
parcours loopt door Zele, enkele Zilse boerewegels via de gratiebossen
langsheen Gansevelde naar Hamme. Het is daar dat Els het vuur aan de lont stak,
efkes de kop overnam en vlot 35km/u aanhield. Hier en daar wat gepuf en gekraak
dus geen seconde te vroeg voor de bevoorrading. In een knap Halloweendecor deed niets vermoeden dat we reeds aan de
Watermolen te Hamme waren. Via de dijk dan terug richting Zele. De snelheid
bleef hoog en een smalleken op ne crossvelo kon het niet echt verkroppen dat we
even inhielden opdat iedereen zou kunnen aansluiten. Hij maakt dit verbaal
duidelijk als hij ons voorbij steekt. Wat verder over de brug aan de Durme slaan we de lange
single track in richting Lokeren en vind Rudy R het moment gekomen om zijn
duivels te ontbinden. We proberen te volgen maar in het donker slalommend
tussen de voorgangers valt dat tegen en zeker als we wat later smalleken van
daarnet een verkoudheid bezorgen en nog een tand wordt bijgestoken. In
verspreide slagorde bereiken we Zele centrum om aldaar nog een kleinigheid te
nuttigen. De tijdsverschillen zijn gigantisch als we Kalken bereiken maar wat
daar de preciese oorzaak van is laat zich raden.
Zondag 4 november; Sint Niklaas
Een van de eerste ritten die ik ooit reed. Ik stierf toen een keer of twintig
maar vond het een knappe rit. Ik stierf nu een paar keer minder en vond het nog
knapper, vooral het laatste stuk door de bossen van Haasdonk is heel erg knap en
lang. Hier opnieuw veel volk en daardoor schuiven op de smalle paadjes richting
Temse. Yvan en de drie Rudys, Jo en Els, Danny F, Gert en ikzelf moesten zelfs
voet aan grond zetten door wat geklungel voor ons. Enkel Jan bekeek dit als
surplastraining. Wat later haalde ook Frank VDS ons in. Op de scheldedijken
richting Rupelmonde werd het dan voor het eerst echt vettig en ging de snelheid
de hoogte in. Jo begon op zijn geliefkoosde modderterrein op kop maar was al
snel niet meer te zien. Jan, Frank, Rudy, Gert, Danny en ikzelf dreven de boel
op en misten bij een zoveelste inhaalmanoever bijna een pijltje links de dijk
af. Onmiddellijk draaien en waar enkele anderen twijfelden over rijden of niet
gingen we resoluut de afdaling in. Even verder ging mijn achterwiel me voorbij
en kwam ik in een (gelukkig droge) beek terecht. Na een 25 km vroegen we ons af waar
de bevoorrading bleef. Echter net op dat moment kwamen een paar gasten zonder
helm aansluiten. Meestal zijn dit baankoereurs die in de winter mountainbiken
om wat in conditie te blijven maar het niet nodig vinden een helm te dragen,
heeft men me verteld. Begrijpe wie begrijpe kan. Enfin dit werkte als een rode
lap op een stier. De stier noopte de aanhangsels tot nog een paar ferme
tempoversnellingen alvorens Pamplona euh de bevoorrading werd bereikt.
Daar zagen we ook de rest terug en bleek dat er bij nog een paar het
achterwielsteektjezelfvoorbijfenomeen was voorgevallen. Na de bevoorrading
onmiddellijk weer een hele lange modderstrook tot aan de E 17 om dan via het
ford van Haasdonk de bossen in te duiken. Daar komt dan de techniek boven en
worden de verschillen nog groter. Zo groot dat Frank Jan Rudy R en ikzelf pas binnen
kwamen op het moment dat Jo zijn eerste duvel reeds vast heeft. Toch ne rappen
zelle. Eenmaal bij de Woesten blijken ook Patrick R en Luc K en een delegatie
dames (Annemie, Linda en Nadine) te hebben gereden.
We kochten nog allemaal een heel mooi messenset voor onder de kerstboom en
gingen naar huis.
Stefan
|
