Op zaterdag, 26 mei gaan Rudy De
Clercq en ikzelf op safari. Meer bepaald op zoek naar de Elephas
Rosaceus, beter gekend als de roze olifant. Hiervoor gaan we naar Melle,
waar in de buurt van brouwerij Huyghe al meerdere exemplaren werden
gespot. Onder begeleiding van een ervaren gids zullen wij de brouwerij
doorzoeken, desnoods tot op de bodem van ons glas, om toch maar een van die
beestjes te vinden. Moe maar voldaan van al dat zoeken ( en proeven )
begeven we ons terug richting Kalken, waar Koen ons opwacht in de Beize voor
een boterhammeke met beleg.
We vertrekken om 13.00u met de
fiets aan Kalkenkerk, en rijden via de Scheldedijk richting Melle. Omdat
er op den dijk vaak een strakke wind waait, zoeken wij nog een paar sterke
mannen en vrouwen om ons een beetje uit de wind te zetten.
Inschrijven ten laatste op zondag
6 mei bij Ivan of Rudy DC.
Als deelname in de kosten voor
het geleid bezoek, degustatie en broodmaaltijd in de Beize vragen wij een kleine
bijdrage van 8 euro.
Op 6 mei wordt er een film opgenomen ifv het
mountainbikenetwerk Laarne/Destelbergen.
Het is de bedoeling dat elke gemeentelijke route in het
daglicht komt.
De beide peters van de respectievelijke routes ( Rudy
Rogiers en Frank Heirman )
hebben hun deelname bevestigd.
Afspraak
Zoveel mogelijk modderfokkersom 10u30 ( uur kan nog veranderen) aan de
herberg prullenbos.
Vanaf daar wordt er gefilmd :
o in het aanpalende
Prullenbos (= grens Wetteren/laarne )
o aansluitend ook ca 800 m verder op de route (=
achter het kasteel van laarne)
o wat betreft grondgebied
Heusden/Destelbergen = ca 2 km verder op de route = surfvijver indien nodig
ook verder een deeltje op grondgebied Heusden (locatie nog nader te bepalen)
Stef Van Overstraeten (regisseur )heeft bevestigd
Eventueel maken wij eerst een plaatselijke rit om tegen
half 11 daar samen te komen.
Om een idee te hebben van het aantal figuranten graag een
reactie hieronder rechts
Het kerkplein
stond vol, alé met autos voor de paasmesse.
Maar
daartussen toch tefrente modderfokkers, die op deze kalekken morgen verkozen om
te fietsen in plaats van paaseirs te rapen. Het zijn Carla en Machteld, Geert
S, Thomas B, Cederic L, Pascal L, Stefaan I, Mario V, Yvan R, Danny F, Dirk DB
en ikzelf.
We rijden de
grote prijs Mario (ja, ten es genen kleinen). Just in de meers gaat er telefon,
Rudy V belt dat hij en Nadine nog achter zijn. Nadine lag op Rudy zijn sleppe
en daarmee woaren ze te late. De dames rijden een eigen tour.
Mario moet
wel steeds op kop rijden, want hij is de enige die al die wegeltjes kent, het
een met al wat meer putten dan t ander. Dirk en ikzelf blijven meestal
vanachter rijden, dan kunnen we wat kaaten. Af en toe moeten we wel ons teens
uitkuisen om terug aan te sluiten na teen of tander opstakel.
k zitte nog
wat te stoefen op mijn nieve banden, als ik een beetje vudere plat valle.
Kmoent al rap huren dak beter die witte banden ou laten zitten.
Moar ken
benne nie alliene, want Danny en Rudy vallen doarachter uuk nog slap.
Stefaan
verlaat de groep vroegtijdig, die moest wel paaseieren gaan rapen. Hij zegt er
dan nog bij en ze gaan toch wat trager rijden. Maar daar heb ik niet veel van
gemerkt in tegendeel.
Naar teinde
toe, als Mario al wat zochte es, komt ter ander geweld van veuren rijen. Maar
Mario is nen taaien en vooral genen uil. Hij laat de koploper(s) soms rijden en
roept dan links of rechts af, zo zijn de posities direct herschikt. Dat is
natuurlijk het voordeel van toergids te zijn hé.
Op t einde
wordt er nog flink doorgefietst tot boven de 40 per uur, ze goan feitelijk
allemaal geirne op café maar geven dat zo niet toe.
In de Beize
worden we nog verwend met nen chocoladen paashaas.
Luc K en zijn
Anneken komen ook nog binnen, die hebben ergens spek en eieren gebakken.
Nadat Mario
is vertrokken zien we dat hij een wante hé vergeten, of dant van moeite of van
de duvels was dat weet k nie.
Yvan merkte
op dat er eigenlijk maar weinig echte kalkenaren in het gezelschap zijn, daarom
dak er wat kalkens heb bijgelapt. Vertalingen zijn te vinden op www.tzalnieveurnouzijn.be.
Patrick Roels in de Merida Flanders Cup in Pepingen
'Ondanks het vroege zomeruur stonden deze voormiddag
meer de 80 Fun B bikers aan de start van de eerste Merida Flanders Cup in
Pepingen. Vijf pittige rondjes stonden op het programma'
Fun B
1 Verstraeten Kobe Winksele
2 Ranson Dominik Brugge
3 Kurt Vervoort Herselt
4 Van Gucht Christophe Baasrode
5 Van Gucht Mario Lebbeke
6 Patrick Roels Kalken
We verzamelen om 8uur op het kerkplein voor de
verplaatsing met de auto naar Sint-Niklaas.Goe weer, dus veel volk:De 3
Rudys, Jo R, Dirk DB, Guy R, Jan W, Danny F, Steven DM, Geert S, Frank Vds,
Hans S en ikzelf.Gert V wil blijkbaar
een beetje bijtrainen en is al om 7.30u met de fiets vertrokken.De meiskes zijn met 3: Els, Annemie en
Machteld.Nadat we ons hebben
ingeschreven vertrekken de dames een beetje voor ons, terwijl wij nog even
wachten op Gert, die ondertussen ook al ter plekke is.Kort na de start krijgen we al een eerste
technisch stukje, waar we net op tijd onze voorliggers inhalen, om Annemie na
nog geen kilometer, een sierlijke duik in een gracht te zien maken.Al is duik een groot woord, neervlijen is
hier beter op zijn plaats.Frank is
blijkbaar toch een beetje aangedaan van zoveel gratie, want even verder hoor ik
iemand roepen Frank down, al zegt hij even later zelf dat het maar een
voetje aan de grond was.Zoals
gewoonlijk wordt er weer nen goeien tert doorgereden, en als het jonge en
ietskes oudere geweld vooraan koersken gaan spelen, is het op de lastige
stroken serieus afzien.Gelukkig
ontfermen Danny en Frank zich over de minder fortuinlijke rijders, en brengen
ons terug bij de groep.Een van die
lastige stroken is een stuk hobbelige dijk van een 5-tal km, dat voor mij
minstens 6 km te lang duurt.Gelukkig
even later gevolgd door de bevoorrading, waar alles opnieuw samenloopt.Terwijl er wat word bijgebabbeld bij een
hapje en een drankje is het opnieuw Frank die de aandacht naar zich
toetrekt.Hij toont zijn kunstje,
waarbij hij zonder aan de grond te komen, op en onder een zitbank
klautert.We wisten al dat hij het
postuur had van een slingeraap, maar nu blijkt hij ook over de lenigheid te
beschikken.Voor het 2e deel van de rit
gaat het gas helemaal open, en op een 10-tal km van het einde is het voor mij
welletjes geweest, en ontsla ik mijn engelbewaarders van hun taak, zodat ze
kunnen gaan meespelen met de rest van de rappe mannen.Even later zie ik in een stukje bos een paar
van ons rappe gasten rijden, en kan door een lusje af te snijden middenin de
groep aansluiten.Wanneer we even later
nog een stukje afsteken, komen we zelf als eerste van de grote toer aan.Het duurt zelfs nog een vooraleer de rest
aankomt.Frank op kop, zo wit als een
fris gewassen onderlijveken, ondersteund door een paar man met de fiets aan de
hand.In zijn zucht naar sensatie vond
hij het nog nodig om op zon 50m van de finish zwaar onderuit te gaan.Als na een tijdje het wit-zwart beeld terug
een beetje kleur begint te krijgen, brengt Geert hem toch naar de spoedafdeling
van St-Niklaas voor een kleine check-up.Balans: 1 gebroken sleutelbeen en 2 ribben kapot.Al kunnen die gebroken ribben volgens Jan ook
het resultaat zijn van de reanimatiepoging van Dirk.Met het licht vermoeden dat Frank zijn
kunstje van bankklauteren de eerste weken wel zal achterwege laten, wens ik hem
een spoedig herstel.
9 uur aan de kerk. Rudy V, Axel T, Tom N, Guy R, Ronny
VH, Jo R, Francois DeLaPierre, ook gekend als Frank Vansteen rijden met de
vrouwen een deel zelfs met hun eigen vrouw (en als ge nu peinst dat ik die ook
nog eens allemaal ga opnoemen, dan zijt ge goed mis) - naar Oosterzele. De 85
km die ze gaan doen, brengt ze terug in de Beize, om 20 na 12! Ja, moeder.
Rudy
R rijdt in de Westvlaanders rond met een buske vol VIPs (Very Impotent People).
Elk zijn goesting, zeg ik maar.
Twee
jonge snaken, Cedric Laureyns en Davy Poelman, rijden mee met twee iets rijpere
mannen, Dirk De Boever en Stefaan Imschoot, die zelf meerijden met een nest
oudgedienden, Ivan Rogiers, Luc Krick, Dirk Hanselaer en Rudy De Clerck, en met
een heel heel oude gediende, ondergetekende, richting Waasmunster.
Luc
en Rudy DC doen de hele tijd kop. Historisch, want dat zijn we van Luc echt
niet gewend. Rudy V had er moeten bij zijn om het te filmen, tiens.
Nog
maar in het Hussevelde staat daar een proper, pront wijveke te wuiven uit haar
vensterke, op zondagmorgen naar mij. Zo zouden alle zondagmorgenden mogen zijn.
Alhoewel, het is ook misschien welomdat
Ivan zijn drinkbus vergeten was en Christine ze hem door de voorvenster
aanreikte, ik wil er van af zijn.
De
eerste 15 km zijn op de weg aan een gezapige 28 per uur. Dan de zandbak binnen
en een lastig vals plat. Bovengekomen weet Stefan te melden dat het wat mistig is
in zijn hoofd. Bedoelt hij nu dat zijn bril is aangeslagen of dat hij een beetje
suf is van de inspanning? Even verder wordt het al gauw duidelijk, als we de
dichtste brug over de E17 nemen. Suffe Stefaan probeert als enige op het
voetpad naast de reling te jumpen. Een straf geval van zelfoverschatting, want zijn
achterwiel knalt op de borduur en een snakebite is het gevolg. Blijkt zijn
reserveband dan ook nog lek te zijn. Stefan dacht dat we na de brug rechtsaf
gingen afslaan langs de E17 en wou al een hoek afsteken. Als we hem vertellen
dat het gewoon rechtdoor is, roept hij luid: Maar waarom doe ik dat dan? Ja,
Stefan, dat vroegen wij ons al de hele tijd af waarom gij dat doet, en had ge
daar nu zelf efkes vroeger op gepeinsd, dan stonden we hier geen 20 minuten
tijd te verliezen. En nog maar 500 meter off road gereden ook, en het is al
bijna 10 uur.
Nog
een vals plat, aan het oud vliegveld in Waasmunster, bij die grote doening van
De Clerck (neenee, niet die van Rudy. Een groote doening, zeg ik juist). Ik ben
gelijk goe bezig en ik weet dat het een lastig stuk is. Deze keer zet ik me op
kop en begin te terten gelijk zot. Dat ze me er deze keer niet gaan afrijden.
Als ik 100 meter verder op de rug kijk van 3 man, die steeds kleiner worden, natuurlijk
Dirk DB en Cedric erbij, is dat een serieuze knak in mijn ego.
Cedric
is nogal een peet van een vent, en er zit serieus kaliber op ook, want als hij vol
windop de kop pakt, is het gas geven om in zijn wiel te blijven, al zit ge goed
uit de wind en al houdt hij zich dan nog in. Ik kan mis zijn, maar ik had het
gevoel of Rudy R de kop pakte.
Bijna
op terugweg naar huis, krakt Dirk H zijn garde bou af. Hij steekt die dan boven
op zijn rug onder zijn truike, zodat die links 30 cm op zij van zijn kop uitsteekt.
Geen zicht.
Even
verder, het mag gezegd, ik reed op kop, ook al vanwege de perikelen met Dirk
zijn garde bou, KRAK. In 1 keer mijn zadel af. Ivan heeft dat, in de tijd toen
hij nog meer dan 100 kg woog, 3 keer voorgehad. Waarna hij eindelijk gemotiveerd
was om te diëten. Nu moet ge soms kijken om het verschil te zien met Dirk DB.
Ook hoog tijd voor mij dus om te beginnen diëten. Vanaf nu, nooit meer meer dan
3 Orvals na de rit, dat is beloofd!
Dat
van dat zadel lijkt misschien leutig, maar met nog 18 km voor de boeg, zie ik
zo al elk deel van die afstand in elk detail voor me. Zonder te kunnen zitten!
Gelukkig kan ik af en toe mijn los zadel onder mijn gat schuiven en toch nog
iets zitten. Dankzij hier en daar wat duwwerk merci mannen, gaan we toch niet
onder de 25 en halen we soms meer dan 30. Natuurlijk dat een uitsteeksel in de
nabijheid van een achterwerk aanleiding heeft tot moppen van mijn homofobe
modderfokkervriendjes, moppen die niet voor publicatie geschikt zijn. Doen ze u
dan nog de hele tijd lachen, gelijk alsof het zo al niet lastig genoeg is
zonder zadel. Ha, Mario, daar zit uw ego. Zo laag gezakt, man. Stefan stemt wel
toe om straks mijn zadel rap op te vangen, als ik me rechtzet voor de sprint.
In
Zele staan we voor de gesloten overweg. Als de trein passeert, haal ik mijn
zadel van tussen mijn billen om eens mee te zwaaien en de machinist toetert gezellig
terug. Misschien was het Eddy Troch wel, zonder enige twijfel de beste
treinbestuurder van alle modderfokkers ooit. Met Dirk met zijn zijlings
uitstekende garde bou erbij, staan we daar - nog meer dan anders als een
zootje ongeregeld. Om nog niet te spreken van de eenvoudige aanwezigheid van
Ivan en Stefan.
In
de Beize is het waarempel een warme hap, maar niemand kan thuisbrengen wat het
is. Gevulde Veerle, denkt Stefaan. Neenee, gewoon gevuld kieken, zegt Ivan, met
de nadruk op gewoon. Het blijkt gevuld speenvarken te zijn. Ha, maar dan is
het gevulde Koen, weet Ivan. Goed gevuld, maar zadelloos, dan maar weer naar
huis. t Heeft weer deugd gedaan, maar niet aan mijn achterwerk.
