De mannen van de lange adem, Jan W,
Rudy V en Thomas B zijn al met de fiets vertrokken naar Stekene.Jo, Els en Nadine volgen hun voorbeeld, maar
maken de verplaatsing met de wagen.30km
heen, een ritje van zon 40km en dan nog eens 30 terug, maakt het sommetje van
100km.Mijn rekening was snel gemaakt
dus koos ik voor het plaatselijke ritje met vertrek om half negen.Ik sta net klaar om mijn tuig te bestijgen,
als het serieus begint te gieten. Toch eerst een beetje schuilen tot de bui
over is, en ondertussen Rudy DC eens even bellen of hij al onderweg is.Hij heeft zijn eerste natte kazakke al te
pakken en staat al op het kerkplein.Als
ik even later aan de kerk aankom, heeft hij het gezelschap gekregen van Dirk DB
en Kenneth Vanderzypen. En ons Anneke Praet, die arme sloore, staat daar
moederziel alleen, als enigst meiske.Ondertussen krijgen wij een tweede douche over onze kop, en proberen zo
goed en zo kwaad als mogelijk te schuilen tegen de kerk.E.H. Francios stelt zelf voor om het
voorportaal van de kerk los te maken zodat we daar kunnen schuilen, maar
aangezien we toch al goe nat zijn, besluiten we dat beetje extra water toch
maar te verbijten.Het is al bijna 10
voor 9 als de regen wat verzacht en we eindelijk kunnen vertrekken voor ons
plaatselijk ritje richting Puyenbroek.Echt veel modder ligt er niet, maar sommige wegeltjes liggen er toch
verraderlijk bij door de vele plassen en natte boomwortels, zeker als je nog
met zomerbandekes rondfietst.Kenneth
vraagt mij welk verschil het maakt, die zomerbanden.Een beetje rapper op de weg, en in de bochten
een beetje rapper tegen de grond, zeg ik.Even later, richting Kruiskapel, voeg ik bijna de daad bij het
woord.Ik ga iets te onstuimig door de
bocht, en kan maar net overeind blijven.De rest van de rit hou ik mij wijslelijk op mijn gemakske.Dat is echter buiten Rudy gerekend, want op
de terugweg gaat de snelheid niet meer onder de 32Km/u.Je hebt natuurlijk altijd de mogelijkheid om
een beetje in het wiel te kruipen, maar als op dat moment de hemelsluizen voor
de zoveelste keer opengaan, kan je toch maar beter een beetje opzij gaan of een
gewisse verdrinkingsdood behoort tot de
mogelijkheden.Om de rit in schoonheid
af te sluiten, krijgen we nog de brug van de Bontinckstraat
voorgeschoteld.We beginnen aan een
gezapige 33per uur, maar tegen we boven zijn flirtten we met de 40.Niet slecht voor een paar verzopen ratten.Bij aankomst in De Beize, staat Rudy V ons al
fris gewassen en geschoren op te wachten.Na een lekke band, een ferme bui tijdens de reparatie en een defecte
spooroverweg in den Oudenbos waardoor ze rechtsomkeer moesten maken, besloten
ze de rit in Stekene te laten voor wat het was, en kozen ze ook voor een
plaatselijk ritje.Hiervoor trommelden
ze ook nog Rudy R op, die eigenlijk al zou vertrekken om 8.30u, maar van de
regenpauze gebruik maakte om rap nog even een wieleke te vlechten.
Den aperitief in De Beize is er vooral
eentje van de goesting in plaats van den dorst.Het verschil met de bloedhete rit van vorige week is groot.Van 38° naar 18°, zon 20 graden kouder op
een week tijd, al had 20 graden warmer ook nie zjust geweest.
Zondag 19 augustus - Vlaamse Kermis Toertocht te Zele ( Huivelde ) starten aan Kalkenkerk om 8u30 of - plaatselijk ritje starten aan Kalkenkerk om 8u30
Nieuwe verslaggever : plaatselijk ritje op 15 juli door Stefan
Wekker gezet om 7u45. Eens uit bed gerold passeert een
hersenspinsel met daarin het beeld van een lekker zomers ritje met een lekker
zonnetje, weinig modder en daarna een groepsmomentje op het zonovergoten terras
van de Beize.
Als ik wat later het gordijn opendoe om naar de thermometer op de parking Van
MAHE te kijken blijkt dat hersenspinsel al voor een groot deel af te
brokkelen .. 14 graden grijze lucht en een natte straat. Maar kom, niet
getreurd, beneden staat immers een bijna volledig nieuw machine te wachten op
een testrit want nieuwe wieltjes gekocht en een nieuwe kader gekregen (andere
vertoonde scheurtjes en was nog in garantie).
Om half negen staan we zeven man sterk op het kerkplein. RudyDC en Rudy V, Ivan R, Axel T, Dirk DB, Mario
en ikzelf. Heel even ontstaat er een klein discussiemomentje waarin een droog
ritje langs de baan wordt afgewogen met de essentie van het modderfokkersschap,
nl. veld en modder.
Het is uiteindelijk Mario die de knoop doorhakt en iedereen overtuigd door
simpelweg te zeggen dat wie op de baan gaat rijden eigenlijk een moddermietje
is. Het machogehalte van de meeste stijgt nogal redelijk snel en aldus is er na
een eerste passage door de meersen, even opgeschrikt door een Els die het nodig
vond een Halloweenochtendloopje te gaan doen, van de propere fietskes niets meer te
bespeuren.
Vanaf dit moment zijn er 3 constantes in het verdere verloop van de rit. 1) de modder 2) de hartslag van Axel 3) de wegelkes van Mario
Via Uitbergen en Wichelen gaat de rit over grote wegen rustig (voor de meeste
toch, Axel: 170 bpm) verder tot Mario in Lede de troepen toespreekt en ons
geruststelt: Mannekes, naar het eerste wegelken moet ik een beetje zoeken maar
daarna ken ik de weg perfect zelle. (Axel zakt tot 160 bpm)Als andere mensen s avonds de tv opzetten en
naar Komen eten kijken, zoekt Mario volgens mij wegelkes in en rond Lede. Hij
loodst ons,op een foutje of tien na,
feilloos door Lede en omstreken. Iemand merkt op niet te weten dat er zoveel
wijken zijn in Lede die dan ook nog eens door onbekende wegelkes aan elkaar te
breien zijn. Van een moment waarop Axels hartslag het toelaat iets te zeggen
maakt hij gebruik en zegt: Dat valt nog goed mee van de modder hé maar op
datzelfde moment in alweer een onbekend wegelken ligt plots een plas zo groot
en breeddat we even twijfelden of we
niet aan Overmere Donk waren uitgekomen. Axel zwijgt dan maar weer en jaagt
zijn hartslag naar 190 bpm.
Via een klein stukje van de midsummerride gaat de tocht rustig (197bpm) verder.Tot in Uitbergen Mario en Dirk het welletjes
vinden en resoluut voor de kortste weg richting Kalken kiezen. Ze jagen het
tempo de hoogte in waardoor een scheurtje in de groep ontstaat, even wordt er
gewacht maar dan komt van in de ploegwagen het signaal om door te rijden. We
kijken even of er geen nagels in den boombos gestrooid zijn en besluiten dan
maar door te vlammen tot de schorpioen. Dirk, Mario en ikzelf jagen het
tellerken op de laatste stroken nog eens boven de 40 om dan optimistisch plaats
te nemen op het terras. We krijgen hier ook nog het kraaknette bezoek van Jojo
en Els, Luc K, Annemie en Nadine maar dat zonovergoten e.d.m. is ver te zoeken
en op het moment dat we besluiten toch maar naar binnen te gaan komen ookjarige Jurgen en Karin langs.
Axels hartslag zakt gestaag, de modderfokkers hebben modder achter de oren en
de wegelkes zitten in onze GPS voor de toekomst, alleen dat hersenspinsel van
een zonovergoten terras is ver te zoeken.
