is the name, biking is the game

We verzamelen om 8uur op het kerkplein voor de verplaatsing met de auto naar Sint-Niklaas.  Goe weer, dus veel volk:  De 3 Rudy’s, Jo R, Dirk DB, Guy R, Jan W, Danny F, Steven DM, Geert S, Frank Vds, Hans S en ikzelf.  Gert V wil blijkbaar een beetje bijtrainen en is al om 7.30u met de fiets vertrokken.  De meiskes zijn met 3: Els, Annemie en Machteld.  Nadat we ons hebben ingeschreven vertrekken de dames een beetje voor ons, terwijl wij nog even wachten op Gert, die ondertussen ook al ter plekke is.  Kort na de start krijgen we al een eerste technisch stukje, waar we net op tijd onze voorliggers inhalen, om Annemie na nog geen kilometer, een sierlijke duik in een gracht te zien maken.  Al is duik een groot woord, “neervlijen” is hier beter op zijn plaats.  Frank is blijkbaar toch een beetje aangedaan van zoveel gratie, want even verder hoor ik iemand roepen “ Frank down”, al zegt hij even later zelf dat het maar een voetje aan de grond was.  Zoals gewoonlijk wordt er weer nen goeien tert doorgereden, en als het jonge en ietskes oudere geweld vooraan koersken gaan spelen, is het op de lastige stroken serieus afzien.  Gelukkig ontfermen Danny en Frank zich over de minder fortuinlijke rijders, en brengen ons terug bij de groep.  Een van die lastige stroken is een stuk hobbelige dijk van een 5-tal km, dat voor mij minstens 6 km te lang duurt.  Gelukkig even later gevolgd door de bevoorrading, waar alles opnieuw samenloopt.  Terwijl er wat word bijgebabbeld bij een hapje en een drankje is het opnieuw Frank die de aandacht naar zich toetrekt.  Hij toont zijn kunstje, waarbij hij zonder aan de grond te komen, op en onder een zitbank klautert.  We wisten al dat hij het postuur had van een slingeraap, maar nu blijkt hij ook over de lenigheid te beschikken.  Voor het 2e deel van de rit gaat het gas helemaal open, en op een 10-tal km van het einde is het voor mij welletjes geweest, en ontsla ik mijn engelbewaarders van hun taak, zodat ze kunnen gaan meespelen met de rest van de rappe mannen.  Even later zie ik in een stukje bos een paar van ons rappe gasten rijden, en kan door een lusje af te snijden middenin de groep aansluiten.  Wanneer we even later nog een stukje afsteken, komen we zelf als eerste van de grote toer aan.  Het duurt zelfs nog een vooraleer de rest aankomt.  Frank op kop, zo wit als een fris gewassen onderlijveken, ondersteund door een paar man met de fiets aan de hand.  In zijn zucht naar sensatie vond hij het nog nodig om op zo’n 50m van de finish zwaar onderuit te gaan.  Als na een tijdje het wit-zwart beeld terug een beetje kleur begint te krijgen, brengt Geert hem toch naar de spoedafdeling van St-Niklaas voor een kleine check-up.  Balans: 1 gebroken sleutelbeen en 2 ribben kapot.  Al kunnen die gebroken ribben volgens Jan ook het resultaat zijn van de reanimatiepoging van Dirk.  Met het licht vermoeden dat Frank zijn kunstje van bankklauteren de eerste weken wel zal achterwege laten, wens ik hem een spoedig herstel.

Ivan.