En hier benne we weer !! J

Het is hier nogal druk geweest sinds mijn laatste update … amaai !!

Kort samengevat:

-         de bonsai moesten naar hun winterplaatsje

-         op familietrip naar de dierenarts

-         een geblokkeerde nek

-         voorbereidingen voor december

-         een gat in ons dak met de laatste storm

-         invasie van lieveheersbeestjes

-         een geblokkeerde zenuw en de slappe lach

-         een hele hoop rugproblemen

naast de “gewone” dingen die ervoor zorgen dat mijn leventje alles behalve saai is wel te verstaan hé  best wel vermoeiend hoor

Hoe gaat het er nu mee?

Wel, nog steeds hetzelfde voor mijn ventje L Hij moet echt zien wat hij doet of hij vergaat van de pijn en zakt door zijn benen. Zelfs met de auto rijden zijn rampen … Hij begint er nu ook wel echt genoeg van te krijgen en verandert bij momenten in een “grumpy old man” … maar hoe zou je zelf zijn? Opgesloten zitten tussen 4 muren en niets kunnen doen zonder die verschrikkelijke pijn … Er zijn leukere dingen om mee thuis te zitten.

De kine stelde voor om epidurale inspuitingen te laten doen tegen de pijn, maar daar wil mijn ventje niet van horen … Een 10-tal jaren heb ik er een laten zetten, maar die was totaal verkeerd gezet met gevolg dat ik nog meer last had van mijn rug. Dit wetende denkt mijn ventje er nog niet aan om te zien of die epidurale inspuitingen bij hem zouden kunnen helpen. Ik begrijp hem daar wel in … Ik heb toen echt wel gezien en hij heeft toen voor mij zitten zorgen … Dat vergeet je niet zo gauw …

En bibi ?? Weeellll … ik heb me al pakken beter gevoeld  Half november voor de afwisseling weer eens een volledig geblokkeerde nek gehad. Buiten de pijntjes, zijn de ongemakken die je hebt met een geblokkeerde nek best wel grappig. In mijn geval kon ik mijn hoofd langs geen kant draaien of buigen, met als gevolg dat ik nogal regelmatig tegen dingen liep of gewoon over dingen struikelde en hoe dikwijls ik iets tegen mijn gezicht gekregen heb …

En sinds een paar weken heb ik weer het ploppende-wervels-fenomeen  Het is een paar weken terug begonnen toen ik eens verkeerd gelegen had om te slapen (ok … ik geef het toe … ik heb mij zowat rond onze woef gedraaid in de sofa omdat zij daar al zo goed lag te slapen J). Wakker geworden met pijntjes aan mijn linkerkant en tegen de avond was mijn linker bovenkant volledig geblokkeerd. Ik kon niets meer doen met die kant of een verschrikkelijke pijnscheut ging door mijn lijfje … de beruchte djing-pijn in bibi-taal ;-) Ik ben beginnen lachen met mijn gesukkel … het werd maar erger en erger, ik vond helemaal geen houding meer die geen djing-pijn gaf … Toen op een gegeven moment mijn ventje wou helpen met mij proberen neer te leggen, kreeg hij last van zijn rug en zakte hij door zijn benen en zijn we alle twee beginnen lachen als zot (we zaten hier echt wel in een belachelijke houding en geen van ons beiden geraakt terug recht van de pijn J) en heb ik de slappe lach gekregen J Nu, ik moet toegeven dat de slappe hebben terwijl je met geblokkeerde wervels zit en een geknelde zenuw … doet geen deugd … Maar ik kon echt niet stoppen met lachen

Toen ik na een tijdje problemen kreeg met het ademhalen, heeft mijn ventje naar de kine gebeld en is die op interventie gekomen.

Hij was in de war toen hij hier binnen stapte omdat ik enerzijds aan het kronkelen was van de pijn en anderzijds nog altijd in een deuk van het lachen was  Wanneer hij uitgedokterd had wat er scheelde, probeerde hij de probleemwervels terug te ploppen, en dat lukte wel hoor, alleen … in reactie daarop blokkeerde er wervels op een andere plaats in mijn rug ;-) Toen hij die probeerde terug te zetten, plopte de eerste probleemgevallen terug … aaargghh !!!!

Er zat uiteindelijk niets anders op dan samen te beslissen met welke geblokkeerde wervels ik het minste pijn zou hebben … de andere wervels terug ploppen, veel rusten en een paar dagen later terug naar de kine gaan om de andere geblokkeerde wervels terug te ploppen en hopen dat mijn lijfje het dit keer zou aanvaarden …

Dat is uiteindelijk wel gelukt, maar mijn linkerkant voelt nog steeds aan alsof het zwaar gekneusd is en ik kan mijn linkerarm nog altijd niet goed gebruiken door de uitstralingspijnen die ik daarin heb. Ik blijf het wel allemaal best grappig vinden en ik lig nog altijd in een deuk als ik mij herinner hoe wij hier lagen na mijn ventje zijn poging om mij te helpen

Sinds vorige week heb ik diezelfde zeurende, vervelende pijn tussen mijn schouderbladen als ik in mijn onderrug heb. Het enige verschil is … ik ben dat gezeur in mijn onderrug gewoon …

Het is zoals een goede collega/vriend mij zei een tijdje geleden over zijn problemen, “Je bent een bepaalde pijn gewoon en uw pijngrens ligt hoger dan bij een ander mens. Maar eens er iets anders bijkomt, is dat gewoon te veel.” En hij heeft jammer genoeg gelijk L Ik kan absoluut niet tegen die pijn in mijn schouderbladen, ik word er zo flauw, misselijk en zwak van, dat ik alsmaar zwaardere pijnstillers nodig heb om “er tegen te kunnen” … Positief daaraan is dat ik dankzij die zwaardere pijnstillers bij momenten precies zo high ben dat ik roze olifantjes zie voorbij vliegen bij manier van spreken

Donderdag is kine-dag voor mij, dus sinds vorige week is hij zich met mijn schoudervleugel-wervels aan het amuseren

Alles ging goed toen ik terug thuis was, ik moest het rustig aan doen en toch een paar dagen blijven liggen om de druk op mijn ruggengraat zo laag mogelijk te houden (door de zwaartekracht heeft iedereen een druk op zijn ruggengraat tijdens het staan of zitten). En ik was vrij braaf, maar dan ineens de vrijdagavond … amaaaaii !! Verschrikkelijke pijn in mijn onderrug dat doorstraalde naar mijn bekken en na een uurtje kon ik nog amper gaan van de pijn. Ik waggelde rond als een gebrekkelijke eend en maar naar adem happen om tegen die pijnscheuten te kunnen …

Hup, terug in spoed naar de kine … (Heb ik al gezegd dat wij een super-flexibele kine hebben?? J) Wervels in onderrug geblokkeerd en gekanteld linker-bekken … Jaja, ik heb een heel soepel lijfje  Zooo soepel dat alles om de vijf minuten blokkeert

De kine heeft dat kunnen fiksen en er nog eens op gewezen dat ik het rustig aan moest doen en vermeld dat het best mogelijk is dat in reactie op de behandeling mijn wervels tussen mijn schouderbladen weer eens zouden kunnen wringen …

Wel … het voelt daar “wringerig” aan, maar tot nu toe (hout vasthouden), is het best te houden …

En om het compleet te maken is de fibro ook weer overduidelijk daar … ik denk dat die het gewoon niet kan hebben als ik ergens anders problemen mee heb en daar op moet focussen ;-) Dus stijf en stram lijfje, geblokkeerde gewrichten en zenuwpijnen … Ferm gekruid met een aanval van overgevoeligheid …

Ik geef toe, ik verveel mij nooit met mijn wervels, syndromen en ziekte

Alles bij elkaar gaat het dus vrij goed hé ... Mijn wervels hebben een beurtrol in het wringen  Het was lang geleden dat ik nog zo hard gelachen had J Echt  Buiten de dagelijkse ochtendwandelingen op zijn eskimo’s (kkkkk-koud !!!!!!), ben ik dus een heel braaf, rustig mens

Tussen al die probleempjes door hadden we dus ook een gat in ons dak … Een pan van het dakkapelletje gevallen tijdens de laatste storm en recht naar beneden gevallen op het gewone dak … Een pan volledig stuk en dus een gat in ons dak en de pannen daar rond zagen eruit als de inhoud van een doos cornflakes

Zondagavond gebeurt, dus wachten tot maandagmorgen om te beginnen rondbellen …Het vinden van iemand die ons zou kunnen helpen was dus bijna een mission impossible … Ik kreeg reacties van “Och, maar daar heb ik geen tijd voor hoor. Ik heb veel te veel werk.” tot “ik kan woensdag of donderdag eens langskomen om te kijken wat er aan is en wat ik eraan kan doen.” Euhm … hallo-ooo!! Ik heb dus wel een gat in mijn dak hé  En toen regende het nog dat het goot … Spannend !!!

En als er dan eindelijk iemand was die diezelfde dag zou kunnen langskomen, twijfel je dus of die persoon wel goed genoeg is … “Hoe komt het dat hij wel tijd heeft, terwijl de rest van de wereld het druk heeft??” Uiteindelijk is mijn schoonbroer langs geweest en heeft hij de kapotte en de beschadigde pannen vervangen en is het dus gefikst. Maar het zou niet slecht om ons dak te vervangen door een moderner modelletje  (wij hebben nog zo’n ouderwets dak met echte Boomse pannen)

En om het compleet te maken … toen we naar boven gesukkeld waren om langs het dakraam te zien wat het probleem nu was met het dak, hebben we ontdekt dat een kolonie lieveheersbeestjes langs het open raam in de slaapkamer naar binnen gekomen was en hun winterslaap in de slaapkamer aan het houden was … Mag ik ??;-) … Aaaarghhh !!!!

Wel tot zover deel 1 van mijn update  De leukere dingen over de beestjes en mijn uitstapjes naar het dorp zijn voor een van de volgende dagen…

Laat ons hopen dat het nu wat rustiger wordt en BLIJFT hé  Kwestie van het jaar in schoonheid te eindigen

Mijn ventje zijn hobby is het houden van bonsai-boompjes. De Japanse manier van het houden van bomen maar dan in mini. Met de jaren heeft hij er nu al een mooi aantal verzameld en zelf gekweekt.

Omdat niet alleen wat boven de grond mini is, maar dus ook de wortels en bonsai in kleine, lage potten of schalen gehouden worden, moeten we dus een aantal maatregelen doen eens het begint te vriezen. Kwestie van er volgend jaar nog van te kunnen genieten ;-)

Dus van zodra er vriestemperaturen voorspeld worden, moet elk boompje met pot en al in een kartonnen doos en worden de gaten tussen de pot en de kartonnen doos opgevuld met krantenpapier en daarna gaan ze met doos en al in wat wij “het bonsaikot” noemen en krijgen de meest kwetsbare zelfs een dekentje over hun voeten om de wortels extra te beschermen.

Dit jaar was dat dus half november … en omdat we niet zo graag afhangen van anderen en anderen willen lastig vallen, gingen we dat dit jaar eens “allegauw” zelf doen …

Het is heel leuk om bonsai te hebben, er zijn er best wel die ik leek, heel mooi vind, maar waarom moest mijn ventje er zoveel hebben??? (ik bedenk dit nu met heel veel dramatiek J)

Ik hoef het waarschijnlijk niet te vertellen, maar mijn ventje en ik samen iets doen … dat komt niet goed ;-) We zijn altijd aan het betweteren en discussiëren over wie nu gelijk heeft wat de makkelijkste manier is om een boompje in een doos te krijgen en daarna de doos naar het bonsaikot te brengen … en hoe meer we het oneens zijn, hoe hoger het aantal decibels ;-)

Dàt dit jaar in combinatie met 2 zotten die lichamelijk niet in al te beste staat zijn … moet ik verder gaan J

Op een bepaald ogenblik was mijn ventje zo misselijk van de pijn in zijn rug, dat we afspraken dat hij instructies zou geven en dat ik zou doen wat hij zei ZONDER te betweteren …  Hmm … dit bleek uiteindelijk toch ook niet een van onze betere ideeën te zijn … En op een gegeven moment waren we gewoon aan het schreeuwen naar elkaar. Mijn ventje omdat hij gefrustreerd was, omdat hij de dingen niet kon doen zoals hij wou en ik de helft van de tijd gewoon niet begreep wat hij nu eigenlijk bedoelde en ik … wel … omdat hij gewoon op mijn systeem aan het werken was ;-)

Maar het goede eraan was wel dat omdat ik zo kwaad was, ik precies over superkrachten beschikte en ik kon bonsai-boompjes tillen die ik normaal zelfs niet omhoog kreeg .. Hey … op een bepaald moment voelde ik me zelfs in staat om een boompje naar mijn ventje zijn hoofd te gooien ;-) Ok … dat is een beetje overdreven, je zal wel begrijpen wat ik bedoel … ;-)

Soit, tegen dat het donker geworden was, hebben we ze allemaal binnen gekregen en voelden we ons terug beter en waren we afgekoeld. Ik vermoed dat we alle twee gewoon op waren en vergingen van de pijn en daardoor geen fut meer hadden om te ruziën ;-)

We hebben een ontspannend warm baddeke genomen om onze spieren en rug te ontspannen en dan hebben we iets kleins gegeten en kort daarna waren we alle twee in droomland voor een paar uur J

De dagen erop waren verschrikkelijk voor mijn lijfje, maar de voldoening te hebben dat we het toch maar geflikt hadden maakte veel goed J

Het was weer van dattem eind November … zorgen maken voor de beestjes L De winnaars deze keer waren de katten … Aan de kleinste konden we zien dat ze rammel gekregen had (haar pelsje was in de war en er waren losse plukken in) en ze mankte met haar voorpoot en ze voelde zich gewoon bla … Sleepte zich van een veilig plaatsje in huis naar een ander …

Mijn kleine man zag er gewoon verschrikkelijk uit en je kon zien aan de manier waarop hij dingen deed (of niet deed) dat hij zich superslecht voelde L Wanneer we hem probeerden aan te raken om te zien of hij iets had (eerste zorgen toedienen bij manier van spreken ;-)), begon hij onmiddellijk te klagen en te zeuren, gevolgd door grollen en sissen en ons zelfs aan te vallen. No way dat we hem konden checken, laat staan ermee naar de dierenarts gaan …

Het was niet dat ze met elkaar gevochten hadden, want ze reageerden niet defensief of agressief naar elkaar toe. De kleinste kon zelfs dichter in de buurt van onze man komen als wijzelf …

En natuurlijk was dit weer in een weekend gebeurd, dus moet je de dierenarts van wacht bellen ..

Daarom besloten we om onze katten rust te gunnen, maar we hielden ze wel heel goed in het oog, klaar om naar de dierenarts van wacht te sprinten in geval het erger werd. En maandagmorgen zou ik naar onze dierenarts bellen …

We hadden een soort van beurtrol in het babysitten op onze vedetten J

Tegen de avond was onze man al een beetje bekwikkeld en liet hij toe dat ik hem aanraakte, maar er was niets te zien van wonde of zo …

De volgende morgen dan naar de dierenarts gebeld en omdat we dan met de 2 katten naar de praktijk gingen gaan, besloten we om onze woef ook maar mee te nemen … Ik vond het zo zielig voor haar dat we allemaal zouden vertrekken en dat zij alleen thuis zou moeten blijven. Ik weet het … ik ben een softieke wat de beestjes betreft J

Soit, toen het tijd was om ons klaar te maken om naar de dierenarts te gaan, ben ik er voor de eerste keer in jaren in geslaagd om onze katten vlotjes in een bench te stoppen J Het is altijd een gevecht om ze in een bench te krijgen, omdat ze dat dus niet graag hebben ;-) Dank zij een verrassingsaanval, ik heb ze gewoon opgepakt toen ze aan het slapen waren en voor ze het goed en wel beseften zaten ze al in de bench en konden we vertrekken J

Alles was in orde met de woef en de kleinste had inderdaad een rammeling gekregen, maar was aan de beterhand. De dierenarts moest lachen met het “moederskindje” dat onze kleine man is. Stapje voor stapje kroop hij weg van de dierenarts naar mij toe, totdat hij zijn hoofd volledig onder mijn arm kon verstoppen J

Hij had dus ook een serieus pak rammel gekregen en daarvan was hij zo van zijn melk. Na een tijdje kon ze zijn oren nakijken (hij hield zijn oortjes dicht alsof het kleine doosjes waren J), hij had een wond in zijn oor, zalfje erin om het proper te houden en voor de rest hem veel laten rusten.

Bleek dan ook dat katten dus in shock kunnen raken van een slechte ervaring en dan lijkt het alsof ze op sterven liggen … (mijn kleine man in het bijzonder is heel goed in het op sterven liggen en ikke dan altijd overbezorgd ;-)) De volgende keer dat er iets niet goed uitziet, moet ik dat in gedachten houden, maar ze toch nog in het oog houden.

Na een paar dagen was de kleinste terug in form en na een paar weken kan ik zeggen dat ik terug 2 kwieke, ondeugende katten heb J Een happy end dus J

Ziekenhuizen vinden behandeling tegen wekedelenreuma

Fibromyalgie, ook wel bekend als wekedelenreuma, is succesvol te behandelen met een combinatie van fysiotherapie en cognitieve gedragstherapie. Patiënten ervaren na zestien sessies minder pijn en minder beperkingen. Sommigen zeggen zelfs genezen te zijn. Dat blijkt uit een onderzoek van de Sint Maartenskliniek en het Universitair Medisch Centrum St Radboud (UMC) in Nijmegen.

Fibromyalgie is vooral onder vrouwen een veel voorkomende aandoening, waarvoor echter tot nu toe geen aanwijsbare oorzaak kan worden gevonden. Patiënten hebben pijn in de weke delen rondom gewrichten, maar bloed- of röntgenonderzoek tonen geen afwijkingen aan. Toch komen sommigen zelfs in een rolstoel terecht, aldus onderzoekspsycholoog Wim van Lankveld.

Tot nu toe was de enige behandeling voor fibromyalgie oefeningen doen en medicijnen slikken, maar geen enkel medicijn had blijvend resultaat, volgens de onderzoekers. Veel patiënten kregen dan ook uiteindelijk te horen dat de pijn tussen hun oren zat en dat ze er maar mee moesten leren leven.

Van Lankveld benadrukt dat fibromyalgie geen hersenspinsel is. "Ook al is er geen oorzaak: de pijn die de patiënt voelt, is altijd een belemmering. De gedragstherapie zorgt er voor dat mensen weer vertrouwen in hun lichaam krijgen en dat ze leren omgaan met stress. Regel één is dat we in de groep niet praten over pijn. Want dat ze pijn hebben, weet iedereen nu wel. Nu moeten ze uit de neerwaartse spiraal weer naar boven. Bij fysiotherapie leren ze dat ze best kunnen bewegen", aldus de psycholoog.

Volgens Van Lankveld is er nooit eerder een behandeling tegen fibromyalgie gevonden waarbij patiënten zelf meldden dat ze genezen waren. Dit positieve effect blijkt ook een half jaar na de behandeling nog aan te houden. (belga/hln)

Sinds een paar jaar verrast mijn beste vriendin mij in december met een originele advent. Ze maakt 24 kleine pakjes (met grappige en praktische verrassingen) en elke dag van december tot aan kerstmis mag ik dan een pakje openmaken …

Zij weet dat ik niet zo scheutig was op de feestdagen in december (omwille van dingen die vroeger gebeurd zijn) en op haar manier wou ze de negatieve link die ik maakte met december veranderen.

En ik moet toegeven dat ze daar in geslaagd is. Niet omdat ik zoveel pakjes krijg, neen gewoon het elke dag uitkijken en nieuwsgierig zijn naar “wat heeft ze nu verzonnen en gevonden?” doet het hem J

En de achterliggende gedachte hé, ze heeft veel tijd gestoken in het uitzoeken en klaarmaken van al die pakjes en gewoon … ze denkt aan mij J

En natuurlijk maak ik voor haar ook hetzelfde en ik vind het super als we elkaar vertellen wat we gekregen hebben (24 pakjes is gewoon te veel om te onthouden, dus elke dag hebben we een dubbele verrassing. Ons eigen pakje en “Wat heeft zij nu ook alweer gekregen?”) en over het geschenkje zeveren J

Omdat ik dat goede gevoel ook wou doorgeven aan anderen, heb ik me zitten amuseren met kleine papiertjes te maken met daarop een of ander grappig spreekwoord of tekstje. Jammer genoeg kreeg ik mijn advent niet altijd op tijd bezorgd … maar het is het idee dat telt hé !! (ter verdediging aan diegene die het echt wel veeel te laat gekregen heeft ;-))

Sinds wij hier in ons huis wonen en de beestjes hebben en mijnen “toestand”, doen we niet echt veel speciaals meer voor Kerst en Nieuwjaar. Omdat de beestjes zo bang zijn van het vuurwerk willen we ze zeker niet alleen laten (en laten we ze dus ook niet alleen !!) en het is gewoon plezant om gewoon rustig, gerust thuis te zijn en te kunnen doen wat je wil.

We houden een fondue of gourmet onder ons tweetjes of halen iets en genieten gewoon van een rustig avondje samen met de beestjes voor de open haard.

We hebben zo een beetje de gewoonte aangekweekt om telkens in die periode nog eens naar de film “Dogma” te kijken, wat een super grappige film is met heel veel knipogen naar de werkelijkheid. En voor dit jaar hebben we ook een aantal DVD’s in huis die we nog moeten zien (We hebben de 3 seizoenen van House MD) en we zijn heel nieuwsgierig hoe de feestdagen in WoW-land gaan zijn J

Het lijkt alsof WoW “maar” een computerspelletje is, maar het is toch wel iets meer J Ikzelf speel het absoluut niet, maar bij momenten is het wel plezant om gewoon naast mijn ventje te zitten en te kijken naar wat er allemaal gebeurd. Toen het Halloween was bijvoorbeeld was de omgeving volledig versierd in halloween-stijl en kon je bepaalde opdrachten uitvoeren en dan kreeg je halloween-cadeautjes J En als je verloor bijvoorbeeld, werd je karakter veranderd in een pompoen of heks of skelet of zo J Best wel grappig J

Het toffe eraan is dat je tegelijkertijd kan spelen en chatten. Je leert andere spelers kennen en in mijn ventje zijn geval zijn er een aantal collega/vrienden die het ook spelen en zitten ze soms meer te kletsen dan te spelen J

Dus bij ons zal het een ontspannend avondje met lekker en gemakkelijk eten zijn en dan vol spanning aftellen tot het middernacht is, om te weten hoe erg het vuurwerk dit jaar wel zal zijn en de beestjes in het oog houden … Onze woef heeft het het ergst … ze freakt gewoon en is doodsbang, het arme schaap. De kleinste kat kruipt heel bang ergens weg en mijn kleine, grote jongen … die vindt het allemaal fantastisch J Die rent van raam tot raam om eerst met open mond naar al die springende lichtjes te kijken en daarna proberen die lichtjes te vangen ;-)

Hij wil dan ook dolgraag naar buiten gaan, maar ik heb ze toch wel liever allemaal binnen zodat er geen zotte dingen kunnen gebeuren. Eens het vuurwerk voorbij is mogen ze allemaal naar buiten om de wijde wereld te verkennen en dan is het tijd voor bibi om slaapjes te doen J

Op Kerstdag en Nieuwjaarsdag gaan we dan langs bij mijn schoonfamilie en daarna hebben we een rustig dagje zonder al te veel tralala. Precies zoals we het willen J