Gosh, het is echt wel terug een hele tijd geleden dat ik nog iets van me laten horen heb ...

Ik word er verlegen van als ik zie dat mijn vorig bericht al van eind mei was  ...

Ik schrijf altijd wel kleine ditjes en datjes neer, maar het duurt altijd een tijdje eer ik ze hier neerpost ...
Moet ik eens iets op verzinnen ...

Euhm ... wel ... ons leventje wordt nogal vrij sterk bepaald door wat ik al dan niet kan op een dag. En omdat pijn een vrij belangrijke factor geworden is waar we rekening mee moeten houden ... hmm ... eigenlijk leef ik momenteel van het ene pijnvrije moment naar het andere.

Omdat ik eigenlijk behoor tot de  groep van reuma-patiënten, hangt ook voor mij veel af van het weer.
En zoals jullie zelf wel ondervonden hebben zwemmen we zowat tussen goede dagen waarbij het zonnetje schijnt en het zalig warm is (zonder té warm te zijn) en dan zijn er de minder leuke dagen waarbij je het gevoel krijgt dat het herfst is.
Zooo koud en nat !!

En dan kom ik in de bewuste cirkel terecht, waar je niet makkelijk uitraakt:

te koud en te nat = protesterende gewrichten = pijn, pijn en oh ja ... pijn

pijn = meer moeite doen om iets eenvoudigs gedaan te krijgen =  meer pijn

meer pijn = pijnstillers nemen = ziek en uitgeput raken, omdat mijn lijfje dus niet goed tegen pijnstillers kan.

Tja en als je ziek en uitgeput bent ... dan valt er niet zoveel meer met jezelf aan te vangen hé, ik ben dus heel hard aan het oefenen om doornroosje te worden

Maar ondanks dat alles blijft het gelukkig wel super gaan in het koppeke  OK, ik kan het soms wel uithangen als ik hulp aan mijn ventje moet vragen (om mij te wassen of mij aan te kleden bijvoorbeeld), maar het is wat het is, punt.

Van de week bijvoorbeeld nog in een deuk gelegen van het lachen omdat ik mijzelf wel eens ging aankleden en ik vastzat in mijn onderlijfje  Echt vast ... ik kon geen kant meer op met mijn armen, dat onderlijfje was helemaal rondgedraaid als een worstje rond mijn schouders en ik kreeg het met de beste wil van de wereld niet naar beneden getrokken ...

“ Euhm ... Lievekeuh !! “ ...  vrij genant, vooral wanneer mijn ventje mij vroeg hoe ik dat nu alweer geflikt had Probeer het maar eens uit te leggen

En als daar dan ook nog eens de maandelijkse toestanden bij bijkomen ... fun guaranteed !!

OK ... dat was sarcastisch  Op een gegeven moment het eten van onze hond klaargezet, omdat ik dus ook nog altijd last heb van mijn rug, ikke dus op mijn gemakje gaan zitten op de vloer ... geraakte ik toch wel niet meer recht zeker !!

Dan heb ik van pure frust toch wel een paar traantjes gelaten ... en alweer “ Lievekeuh !!! “ ... soms kan het wel best eens te veel worden hoor ;-) Het is nu ook weer niet dat ik constant kan lachen met dingen die me niet lukken. Maar dat zal wel normaal zijn zeker ??!!

Een paar weken terug was het echt wel teveel voor bibi, ik was volledig uitgeput, weer eens overgevoelig aan vanalles en nog wat en kon nog amper gaan van de pijn  ... dus hup, naar de dokter ...

Het kwam erop neer dat ik met een lege benzinetank aan het rondrijden was en maar voor een paar euros per dag kon tanken. En ver geraak je tegenwoordig niet meer met een paar euros aan benzine hé.

Dus focussen om de tank iets voller te krijgen per dag en het kalmpjes aandoen. Een superkuur aan vitamine B voor de zenuwpijnen en eens een homeopathisch middel uitproberen voor de gewrichtspijnen (omdat ik mijzelf letterlijk nog zieker aan het maken was door de pijnstillers. ).

 En ... weer een babysitter in huis in de vorm van mijn ventje om ervoor te zorgen dat ik toch wel op zijn minst tot op het toilet raakte en dat ik bleef liggen en rusten.

De homeopathische dinges is nog allemaal uitproberen eigenlijk ... ik ben nu bijna 3 weken bezig met een ontstekingsremmer/mini-pijnstiller en het komt erop neer dat ik geen pijn heb als ik braafjes blijf liggen en niets doe. Van zodra ik rechtsta om eens een luchtje te gaan scheppen op het terras, is de pijn er terug.

De dokter en de kiné gaven mij dan de fantastische raad om het rustig te blijven aandoen en te blijven neerliggen zodat ik regelmatig pijnvrij ben op een dag ... Ze hebben wel een punt natuurlijk, maar dat is het niet echt hé

Het is niet dat ik zo’n superactief mens ben sinds ik ziek thuis ben, maar ik ben ook niet echt de persoon die gemaakt is om stil te blijven liggen.

Tja ... en als het lijfje niet zo goed meer meewil, volgt mijn hersencelletje ...

Vorige week had iemand mij wakker gemaakt door te bellen aan de voordeur. Ik sprong een meter omhoog van het verschieten omdat wij een super waakhond hebben die de hele buurt bijeen blaft als er iemand aan de deur staat. Eens de voordeur opengaat is er niet veel meer te merken van onze waakhond ... laat me zeggen dat ze een superwaakhond is zolang de voordeur dicht is

Ikke dus met een slaaphoofd en kloppend hart (van het verschieten) de deur opengedaan, bleek het dus iemand te zijn die appelen verkocht ... “ Bwah een klein kistje appelen kan geen kwaad en is nog gezond ook “ dacht ik bij mezelf om dan uiteindelijk vast te stellen dat ik opgescheept zat met 25 ( !! ) kilo appelen ... eens de voordeur alweer dicht was ...
* zucht * ...

Wat kan een tweepersoonsgezin zoal doen met 25 kilo appelen hé  Gezond dat wij zijn !!