“In 2009 wens ik je geluk, liefde, blablabla

Allemaal bullshit!

Weg met die onzin

Ik wens je ongelooflijke wippartijen en onvergetelijke orgasmes

Dat je voor de helft hoeft te werken

En het dubbele verdient.

Als je dit naar 10 personen stuurt

Gebeurd er geen ruk maar je zult op zijn minst iemand laten glimlachen

Haha de groetjes”

Dit is de grappigste Nieuwjaarswens die ik dit jaar gekregen heb en die wil ik natuurlijk met jullie delen JJJ

Het is nu zaterdagavond 3 januari en ik heb de feestdagen redelijk goed overleefd. Nu ja … Ik lig hier in mijn zeteltje met een hoop kussens onder mijn rug, nek en hoofd zodat ik een beetje rechtop zit. Een groot, dik kussen onder mijn knieën en dan ook nog een kussen onder mijn linkerarm om deze te ondersteunen. Allemaal in een poging om wat druk van mijn lijfje weg te nemen en minder pijn te hebben … Ik was juist aan het bedenken of het afkappen van de dingen die pijn doen niet een oplossing zou kunnen zijn, maar dan zou alleen mijn hoofd overblijven en zou ik bijgevolg niet kunnen schrijven hé ... hmm ...

En neen, niet het beest uitgehangen de voorbije dagen, “Haha, de beest uithangen …  wat is dat nu ook alweer??” JJJ, maar er zijn -voor mijn doen- toch wel een paar zware dagen bij geweest.

Eerst hadden we een verjaardagsetentje in de familie dat hypervermoeiend was en ook wel stressy, omdat er nogal veel door elkaar gepraat en geroepen werd. En dan zwijg ik nog over al die geuren die op mij afkwamen. Allerlei parfums door elkaar en alle verschillende geuren van het eten … Ik kan er echt niet meer tegen L

Het dessert hebben we overgeslagen, omdat ik uitgeput was. Eens we terug thuis kwamen, heb ik nog net iets makkelijker kunnen aantrekken (kon moeilijk in mijn jogging naar het etentje gaan hé J) en dan ben ik als een blok in slaap gevallen.

En het recupereren van heeft toch wel een paar dagen geduurd. Dagen waar ik alleen met de woef gaan wandelen ben en voor de rest platte rust.

Het beetje energie dat ik terug verzameld had, heb ik dan opgebruikt aan het boodschappen doen in de supermarkt, de week van kerst, zodat we de rest van de week niet meer buiten hoefden te komen om dingen te gaan halen. Met als gevolg alweer recupereren, lees platte rust en niets doen buiten het gaan wandelen in de ochtend met de woef. Doornroosje, here I come !!

Kerst was heel rustig onder ons met de beestjes. Terwijl mijn ventje zich aan het uitleven was in zijn computerspelletje, heb ik gesoesd, een paar bladzijden in een Guust Flater boek gelezen en oh ja … geslapen J

In de vooravond heb ik ons Kerstdiner in elkaar geflanst. Letterlijk te nemen, want het ging hier over een combinatie van een kant en klare maaltijd, met groentjes die ik in betere tijden had klaargemaakt en ingevroren, een salademix uit een zakje en kroketjes uit de oven. Maar ik heb wel extra moeite gedaan om de tafel en onze borden te decoreren !!

 Tijdens het dessert (ijs !! J) hebben we naar de Kerstshow van Jeff Durnham gekeken. Jeff Durnham is een Amerikaanse komiek en buikspreker. Wel … hij speelt met poppen en laat ze praten ;-) Zijn bekendste pop hier zal wel “Achmed the dead terrorist” zijn, een skelet die dus Achmed heet en een dode terrorist is, duh .. J Hilariteit alom wanneer het skelet zijn wenkbrauwen fronst en dreigend zegt dat het je zal vermoorden als je niet zwijgt JJJ Wie hem niet kent, moet maar eens kijken op Youtube.

En ietsje na achten was ik al in dromenland J

De volgende morgen gaan wandelen met de woef en het was gewoon zalig. Geen mens of auto tegen gekomen en het weer was schitterend. Wel frisjes, maar de zon was juist op, mooi.

Toen we terug thuis kwamen van onze rustige ochtendwandeling, was mijn ventje wakker en hebben we genoten van de verse, lekkere pistolekes die de overbuurvrouw ons bezorgd had.

Dan ben ik rond gegaan met de stofzuiger, terwijl mijn ventje de beestjes bezig hield (Zij zijn niet zo scheutig op de stofzuiger, zien er een of ander gevaarlijk monster in J) en na wat samen gespeeld te hebben met onze beestjes was het terug tijd voor mij om te gaan rusten … En te slapen ;-)

 Nadien wanneer ik terug onder de levenden was, heb ik een avondwandeling gemaakt met Miss Marple en onze hondjes waarbij we het over onze kerstavond hadden en na wat gek doen met het ventje was het terug tijd voor … ja hoor J slaapjes doen J

Ik kan me eigenlijk niet meer herinneren wat ik de dagen daarop gedaan heb. Wel behalve de ochtendwandelingen en het cocoonen met het ventje en de beestjes en de bezoekjes van vrienden en het slapen ;-) Dus we zappen door naar oudjaar …

In de voormiddag was ik naar het dorp gegaan voor een paar boodschappen (met taxi ventje J), zodat we de rest van de week opnieuw gerust konden cocoonen zonder naar daar of daar te moeten gaan om dit of dat te halen. Jammer genoeg de blunder gemaakt om dat net de dag van oudjaar te doen wanneer de kindjes hier nieuwjaar zingen. Met als gevolg dat ik aan het slalommen was om ofwel zingende kindjes ofwel hun dronken papa’s te ontwijken J Ik hoef waarschijnlijk niet te vertellen dat ik uitgeput was eens ik terug thuis was en dan maar een dutje gedaan heb zeker ?? ;-)

De rest van de dag was ik eigenlijk meer aan het slapen dan wakker  Ik was zo uitgeput en had last van pijntjes hier en daar … Maar op de tanden bijten en ’s avonds hebben we voor de laatste keer genoten van de afhaalchinees, want onze favoriete chinees stopt ermee

 En dan was ik weer in dromenland tot iets rond half twaalf, want dan begonnen de eerste idioten met het afsteken van vuurwerk waardoor onze beestjes weer volledig uit hun doen waren. Toen het vuurwerk net begon was onze poes aan het grollen als een hond J, maar toen het vuurwerk heviger werd was ze opeens  gewoon verdwenen … Al die tijd dat het aan het knallen en bangen was buiten, was ze gewoon niet te vinden en ze verscheen even mysterieus terug zoals ze verdwenen was rond half 2 ’s nachts toen het vuurwerk voorbij was.

De woef zat de hele tijd verstopt … onder het bureau bij mijn ventje, tussen mijn benen op de grond of onder de salontafel (nu ja, haar hoofd dan toch, de rest was ietsje te groot om onder de salontafel te verstoppen J).

 
Onze beestjes hadden zo een schrik gepakt van het hevige vuurwerk dat ze pas de volgende morgen terug naar buiten durfden te gaan. Ik was zo blij als iets toen we zo rond de middag onze beestjes eindelijk terug hadden. Lees: ze terug zichzelf waren J

 Dan hebben mijn ventje en ik op onze traditionele manier het nieuwe jaar ingezet met een schuimballengevecht in bad en dan was het tijd om het beste voor het nieuwe jaar te gaan wensen aan de familie. Opnieuw veel door elkaar gepraat en geroep, dus … yep, bibi vrij vlug terug in dromenland nadat we thuis waren J
En geradbraakt wakker geworden … en in deze staat verkeer ik nu dus nog steeds

Maar … ik geniet tijdens de momenten dat ik wakker ben van de kleine dingen des levens ;-) Quality time met mijn ventje en de beestjes, de ochtendwandelingen met Miss Marple waarbij ze me elke keer opnieuw aan het lachen brengt met haar avonturen, Mr. en Mevr. Eekhoorn die de voederplaatsen voor de vogeltjes komen leegplunderen en ware worstelgevechten met andere eekhoorntjes en de eksters houden omdat ze de voederplaatsen als hun privé restaurant beschouwen, de oude heer die zijn hoed optilde om goedemorgen te zeggen en zijn hoed dan opnieuw optilde om me gelukkig nieuwjaar te wensen tijdens de ochtendwandeling op nieuwjaarsdag, zuske die terug thuis gekomen is van haar vakantie … Ja hoor! Mooi, het leven is mooi !!

Het begint al bij het wakker worden na mijn stretchoefeningen: probeer ik nu op te staan of blijf ik nog even liggen en meer kracht verzamelen?

Ga ik eerst douchen en rusten en dan wandelen en rusten of ga ik eerst wandelen en rusten en dan pas douchen en rusten?

Kijk ik naar het nieuws of check ik mijn mailbox, want computeren met het nieuws op de achtergrond gaat niet meer.

Doe ik de overgordijnen open in de living of laat ik ze dicht, omdat ik al dan niet tegen het licht kan?

Als ik mijn haar was: gebruik ik nu ook balsem of zal het voor de volgende keer zijn, omdat mijn armen niet meer meewillen.

Ga ik zelf eten bereiden of wordt het een diepvriesmaaltijd?

Probeer ik zelf iets uit de diepvries te halen en de pijn te verbijten of vraag ik hulp?

Als ik met de bal speel: ga ik dan de bal gooien of ga ik er tegen trappen, wat is het zwaarst?

Als ik ga wandelen, tape ik mijn gewrichten in tegen de pijn die gaat komen of niet? Wat wil ik nog doen vandaag of kan ik rusten?

Als ik de poes buitenlaat: laat ik het schuifraam open zodat ik niet heen en weer moet lopen om ze terug binnen te laten of doe ik het weer dicht?

Neem ik nu al een pijnstiller of wacht ik nog een beetje om te zien hoe het evolueert?

Ga ik met de fiets naar de krantenwinkel of maak ik er een extra wandeling met de hond van? Wat is het zwaarst?

Dilemma’s, dilemma’s …

En dan heb ik het nog niet over andere dingen die voor gezonde mensen “normaal” zijn:

Boodschappen doen, gaan shoppen, familiefeestjes, op bezoek gaan of bezoek krijgen, uit eten gaan, telefoneren, de zwaardere huishoudelijke taken als poetsen en stofzuigen …

Hmm … vraagt veel organisatie en planning, want dan moet er de volgende dagen nog meer rust ingepland worden. En dat organiseren en plannen op zich is ook al vermoeiend en verwarrend en dan valt het nog regelmatig voor dat een afspraak op de laatste seconde moet afgezegd worden … Yep, het blijft altijd wel spannend of ik iets ga aankunnen of niet

Natuurlijk ga ik ook wel eens over mijn grenzen … De eerlijkheid gebied me toe te geven dat dit de laatste tijd weer meer gebeurd dan me lief is … En dan “mag” ik het voor een langere tijd voelen (nog minder energie en meer pijn) en duurt het langer om terug bij mijn positieven te zijn in plaats van met “gewoon” een paar dagen te rusten ...

Maar ja ... De wonderpil is nog steeds niet uitgevonden, dus maken we er maar het beste van hé

Bewust of onbewust leer je leven met de beperkingen die je hebt en je past je aan en je vind kleine truckjes om toch dingen te kunnen doen en ja … je maakt keuzes.

En natuurlijk geraak ik gefrustreerd wanneer ik dit of dat niet meer kan doen of wanneer ik dit of dat vergeet, maar zolang ik nog kan kiezen, ben ik al blij

Het is moeilijk om daarop te antwoorden, maar eigenlijk heb ik geen andere keuze dan erin te blijven geloven. Ik kan genezen! Ik moet erin blijven geloven!

De idee “Ik kan genezen, omdat ik voor de rest van mijn leven ga luisteren naar mijn lichaam en mijn leven zo ga aanpassen aan … en niet ga terugdenken aan hoe ik vroeger was”, werkt niet voor mij.

Een tijdje heb ik geloofd dat ik dat zou kunnen, echt, maar neen hoor … Ben daar uiteindelijk veel te kritisch en koppig voor  Ik zal mezelf pas als genezen beschouwen als ik effectief terug al de dingen kan doen die ik wil doen en zelf kan kiezen wanneer ik ze wil doen.

Er is dus nog een heeeele lange weg te gaan

En ondertussen probeer ik ermee te leren leven … Ik probeer niet over mijn grens te gaan, ik voel, ik tast af, ik maak keuzes, … Er zit niets anders op en zo is het toch wel ietsje makkelijker om met het ziek zijn te kunnen omgaan. Want veel willen, maar niet kunnen kan soms wel frustrerend zijn hoor. Wel … dat  IS frustrerend … Maar me focussen op de dingen die ik wel (nog of terug) kan doen in plaats van op de dingen die ik niet meer kan doen scheelt al een hoop frustratie.

Dus, tot ik van mezelf vind dat ik genezen ben, blijf ik erin geloven dat ik kan genezen en ben ik blij met alle kleine stapjes die ik wel kan zetten en maken we er gewoon het beste van

“Dat je je rugzak altijd moet meenemen en soms zitten er te veel bakstenen in, maar soms huppel je er zwaaiend de berg mee af.

Soms ziet iemand wat een cool rugzakje je er eigenlijk van gemaakt heb en soms verstop je hem en doe je net of hij er niet is.”

Dat vind ik zo’n schitterend idee! Ik bent nog steeds dezelfde, maar nu met een rugzak  Sommigen weten dat ik een rugzakje heb en anderen dan weer niet. Maar wat maakt het uit?

Het is mijn rugzak, helemaal alleen van mij !!

Ik had een plan begin deze maand. Een groots plan … Mijn plan was om terug beter te doseren en meer te luisteren naar mijn lijfje … Wel … misschien was dat groots plan van mij toch wel een beetje te hoog gegrepen

Yep, mijn autootje sputtert voor de afwisseling weer eens vooruit op de laatste druppels benzine …

En ik probeer nu (na al een hele week sputteren) nog steeds te vinden waar het misgelopen is, want ik heb helemaal niet zitten superwomanneren of zo. Integendeel zelfs, ik vond dat ik toch wel goed bezig was: iets doen en dan rusten, terug iets doen en terug rusten en zo verder en zo voort … hmm … Ergens is er dus iets misgelopen

Ik ben heel veel buiten geweest de eerste week van januari met al die sneeuw. Onze woef blijkt een echte sneeuwhond te zijn en ze kon maar niet genoeg krijgen van het spelen en lange wandelingen maken in de sneeuw. Heen en weer rennen en springen, snuffelen (en dan niezen van de sneeuw op te snuiven ) en gewoon gek doen … Dat was onze sneeuwhond!!

Langs de andere hadden we dan klagen en zeuren, met de pootjes schudden, uitglijden en vallen en dan opnieuw zeuren … Ja, dat was ons klein die heel duidelijk geen sneeuwkat is

Wat ik heel lief vond:

Toen ik mijn ventje vertelde over een gladde ijsplek op het terras; waar er iemand bijna altijd over uitgleed (bibi), er iemand bij momenten over uitgleed (de woef) en er iemand altijd over uitgleed (de poes), heeft hij direct die gevaarlijke ijsplek weggedaan. Als gek dat ijs zitten wegkloppen met allerlei wapens

En elke dag zorgde hij ervoor dat er een veilig sneeuwvrij pad was op ons terras, zodat ik zonder ongelukken kon gaan spelen in de tuin

De week van de sneeuw heb ik niet heel veel last van de koude gehad, hotflashes !!  Het was pas tijdens de laatste vriesdagen, dat de koude in mijn lijfje gedrongen was en ik constant zat te bibberen.

We hebben nog geen idee wat de zware vries gedaan heeft aan de bonsai. Ze waren wel allemaal beschermd in hun kartonnen doos en met hun dekentjes en we hadden het bonsaikot ook afgeschermd met grote lakens. Maar vries is vries hé … We zullen maar pas in de lente kunnen zien, wanneer de boompjes uit hun winterslaap zijn, wat de schade gaat zijn … Bang afwachten dus.

Ik ben ook terug afgekickt van suiker … Ik had mij een beetje laten gaan tijdens de feestdagen (ijs !! en niet een klein beetje ) en herinner je je nog dat ik verondersteld word een semi-suiker-vrij dieet te hebben? Suiker maakt me nog meer moe-er dan ik al ben (hoewel je het tegenovergestelde gevoel krijgt), mijn buik zwelt er verschrikkelijk van op en dan komen er ook nog meer pijntjes en ongemakken... Geen probleem hoor, ik was dat ook vergeten   want zoete dingen zijn toch zo gemakkelijk en zooo zoet en njammie hé !! Het was hard amai …

Bloeddrukproblemen zijn er ook terug … In mijn geval wil dat zeggen dat mijn bloeddruk ineens naar beneden valt … en ik dus ook  Het zou een combinatie zijn van te vlug recht te komen (wat al een grap op zich is in mijn geval ), mijn lijfje dat te hard verschiet van de koude (als ik mijn neus buiten steek en niet rondloop als een eskimo ) en een tekort aan zout (daar kan ik niets grappigs op verzinnen ).

Ja … Ik eet dus te weinig zout. Mijn ventje klaagde er nogal over toen we pas samenwoonden, dat er te weinig zout op de patatjes of groenten waren, maar ik veronderstel dat hij er nu gewoon aan is  Ik doe nochtans overal zout in hoor.

Maar zout ergens op doen? Neen, dat is niets voor mij. Ik griezel ervan wanneer ik mijn ventje zout op zijn frietjes zie doen. Het lijkt dan wel dat hij zout met frietjes aan het eten is in plaats van frietjes met zout.

Dus gebaseerd op mijn eetgewoontes zou het geen kwaad kunnen om mezelf te bedotten en meer zout op de patatjes en groenten te doen bijvoorbeeld en zo geleidelijk aan wennen aan meer zout in mijn eten, zoals mijn beste vriendin mij aanraadde. Want anders zou ik daar ook tabletjes voor kunnen nemen en ik slik al genoeg per dag

En dan is onze woef ook nog serieus ziek geweest de voorbije twee weken. Ik zal de spannende details er tussen uit laten: ze had een infectie in haar buikje. De eerste week heeft ze me elke nacht wakker gepiept omdat ze dringend naar buiten moest om haar ding te doen. Ik heb toen nooit langer dan vier uur achter elkaar kunnen slapen. Wel uurtjes hier en daar bij geslapen, maar dit is niet hetzelfde als acht uur na elkaar slapen hé … Zelfs voor een gezonde mens zou dat zwaar zijn, dus niet vragen voor supermuis  En dan zwijg ik nog maar van het bezorgd zijn L Mijn arm schaapke !!

Een goede vriend leefde zo hard mee dat hij voorstelde om een namiddag op onze woef te passen, zodat ik eens zou kunnen bijslapen. Ik vond dat zooo lief, maar natuurlijk zou ik er zelfs niet over nadenken om mijn woef alleen te laten … Maar omdat dat zooo een lief voorstel was, heeft hij wel een pluspuntje bijgekregen

Sinds woensdag gaat het terug beter met haar en we zijn zo blij als iets dat we onze hond terughebben, maar de stress en zorgen moeten nog uit mijn lijfje...

Hmm … Misschien is dit allemaal tezamen toch wel een beetje te zwaar geweest voor mijn lijfje??

Þ Onze bureaustoel was stuk, dus een nieuwe aangeschaft en bleek dat je die zelf in elkaar moest puzzelen. Het was heel makkelijk om in elkaar te zetten, ik bedoe:de handleiding was heel duidelijk Er was maar een klein probleempje:om sommige onderdelen in elkaar te zetten, had je kracht nodig … dus ik had wel de ‘brains’, maar niet de kracht  Wat op zich al een goede stap voorwaarts was, ha!

Wanneer alles in elkaar gezet was, moest je een paar keer “energiek” gaan zitten in de stoel, zodat de stoel in het wieltjes-ding zou klikken. Hmm … “energiek” …  Ik vertrouwde deze instructie niet zo, en ook: wat als ik toch iets fout gedaan had tijdens het puzzelen … Dus ik vroeg aan mijn ventje of hij een paar keer “energiek” in de stoel wou ploffen

Wel … mijn ventje was zeer “energiek”  Zo “energiek” dat hij bijna van de stoel viel, omdat de bureaustoel begon weg te rollen tijdens het “energiek” in de stoel ploffen

Maar na een paar minder “energieke” , maar voorzichtigere ploffen in de stoel, hoorden we dan de verlossende klik en de stoel zat in elkaar. Nu vertrouwde ik de stoel meer en durfde ik hem ook eens uit te testen. Ik vond het plezant om er eens voorzichtig mee rond te draaien, “nu ziet ge mij en nu weer niet!” , maar na een halve cirkel daar toch maar mee opgehouden, want ik waande me op een of andere wilde attractie in een pretpark …

Þ Op een avond toen ik alleen met de beestjes thuis was, klopte er iemand ineens op de voordeur. Ik een meter omhoog van het verschieten en onze superwaakhond aan het blaffen als gek. Ter info: ik ben absoluut geen held en zeker niet in het donker... Ik dus alle lichten aangedaan en met mijn gsm klaar in mijn hand (ik moest alleen nog maar op het telefoontje drukken ) en mijn blaffende superwaakhond naast me, de deur opengedaan met een héél klein hartje …

Het was een jonge vrouw die zich verontschuldigde voor zo laat nog te storen, maar ze had gezien dat mijn sleutels nog op onze brievenbus waren en ze wou die teruggeven.

Hoe vriendelijk is dat hé??!! Vooral omdat ik de brievenbus in de namiddag leeggemaakt had en mijn sleutels dus al die tijd op de brievenbus gezeten hebben.

Ik was natuurlijk nieuwsgierig wie die vrouw was en zag dat ze onze oprit afwandelde, in haar wagen stapte en wegreed. Ik ga ervan uit dat ze voorbij reed, mijn sleutels op de brievenbus zag en besloot om in het donker mijn sleutels terug te brengen. Mooi hé??!!

Þ Mijn ventje was vorige week naar de kapper geweest voor een fris kort kopje. Jammer genoeg doen ze altijd allerlei sterk geurende dingen in zijn haar (gel en toestanden om zijn pluimen in model te brengen J) en hoewel dat wel lekker rook, was het toch te sterk voor mij. Moest ik een mug zijn, ik zou doodgevallen zijn

Na een half uurtje kon ik er echt niet meer tegen (barstende hoofdpijn) en uiteindelijk heeft mijn ventje zijn haar opnieuw moeten wassen L Maar toch lief dat hij dat wou doen hé …

Þ Ik heb het vierde seizoen van House Md.!! Vraag me niet meer wat de mysterieuze ziektes allemaal zijn die de revue gepasseerd hebben, mijn super geheugen remember   Of was het omdat ik zo verlekkerd ben op House dat ik alleen maar op hem en zijn mooie ogen gefocust ben JJJ. Ik heb de eerste helft al gezien en ik kan trots zeggen dat ik nog altijd heb kunnen weerstaan om de andere helft te bekijken.

Ok … ik geef toe … Ik heb op het internet gepiepeloerd om te weten te komen wat er nog ging gebeuren J Mijn ventje verklaarde me voor volledig gek toen hij me betrapte

Þ Ik wou het toilet onder handen nemen en daar heb je dus een speciale fles voor. Wat ik ook probeerde, ik kreeg die fles niet open … Ja hoor, kinderslot, dus je moet het toppeke indrukken en draaien tegelijkertijd en tja …  Op een bepaald moment heb ik daar zelfs op de vloer gezeten met de fles tussen mijn knieën en probeerde ik dat toppeke met mijn twee handen los te krijgen, maar neen hoor Gewoon geen beweging te krijgen in dat stom toppeke …

Ik heb dus moeten wachten tot mijn ventje thuis was van het werk om hem dan te vragen die fles open te doen. En ik moet je waarschijnlijk niet vertellen dat hij die fles open kreeg alsof het niets was? Frust!

En om de frust nog erger te maken, kon hij het niet laten mij belerend uit te leggen hoe ik die fles moet opendoen …Hij wou niet geloven dat ik dat gewoonweg niet kon, ik heb het hem dus moeten tonen hé

Þ Om extra vet aan de vogeltjes te geven, verwarm ik het vet dat achterblijft in de pan en “veeg” ik de pan schoon met brood. Dat laten afkoelen en de vogeltjes hebben iets extras om aan te knabbelen.

Eergisteren hetzelfde, ik zet de pan op het vuur met brood in zodat het vet kan smelten en in het brood trekken, maar dan vroeg mijn ventje of we nog andere dingen hadden om aan de vogeltjes te geven. Natuurlijk, dus wij allemaal naar buiten en terwijl we met onze beestjes speelden ondertussen dingen aan het ophangen en strooien voor de vogeltjes en onze eekhoorns en … ik vergat de pan op het vuur

Ik was nog even bezig met nootjes op te hangen voor de eekhoorns, terwijl mijn ventje terug naar binnen ging en wanneer ik ietsje later ook terug binnenkwam hoorde ik de ventilator gaan en ik rook dat er iets serieus aangebrand was. “Oh Neen, wat heeft hij nu weer proberen te doen? ” dacht ik nog en pas wanneer ik in de keuken kwam (klaar om een sarcastische opmerking te maken over mijn ventje zijn experiment ) en al de rook daar zag en mijn ventje die de pan aan het blussen was, realiseerde ik me “shoot, het brood voor de vogeltjes!” …

De kookplaat was gloeiend rood, het brood volledig zwart en de pan … tja, die is naar de pannenhemel  Natuurlijk heb ik het eerst mogen horen, maar toen mijn ventje zag dat ik volledig verbouwereerd was en het echt gewoon vergeten was, zei hij dat ongelukken kunnen gebeuren, maar of ik in het vervolg alstublieft voorzichtiger zou willen zijn en terug aan het truckje met het lichtje zou denken. (Het lichtje van het vuur moet uit zijn vooraleer ik uit de keuken ga om iets anders te doen, om er zeker van te zijn dat ik niet vergeet dat er iets opstaat. )

De rook was gewoon verschrikkelijk … onvoorstelbaar dat zoiets simpels als een boterham zoveel rook kan maken! Wow … We hebben de beestjes buiten gelaten en hebben een tijdje kou geleden omdat we ramen en deur open gedaan hebben om die rook buiten te krijgen

Maar alles gelukkig goed gekomen …

Vandaag wel beseft wat een geluk we gehad hebben, omdat het op het journaal ging over een huis dat afgebrand was omdat er een kookvuur oververhit geraakt was …

Þ En als laatste

We hebben de laatste tijd een wedstrijdje in huis van wie er in de grote sofa kan slapen in de namiddag. De deelnemers zijn de woef, de poes en … bibi  Het is eigenlijk heel simpel: wie er eerst in de sofa ligt, heeft gewonnen en kan daar slapen.

Laat me zeggen dat er maar een verliezer is … Yep, ikke  De woef en de poes liggen meestal samen in de grote sofa volledig uitgestrekt en ik vind dat zo super dat ik ze maar laat liggen

Jaja ... "het leven met" kan soms best wel spannend en amusant zijn