En alweer een nieuwe maand, tijd dus voor een update. Hmm … hoewel ik doodop ben en al een spierontspanner genomen heb, kan ik weer eens niet slapen voor de afwisseling. En om te vermijden dat ik hier ga draaien en keren en mijn slapende medemens ga wakker maken, dus maar stiekem de laptop genomen en hier ben ik dan! ;-)

Hoe gaat het nu?

Wel, ik heb een goede babbel met mijn beste vriendin gehad, waarbij ze me streng tot de orde geroepen heeft en het gepieker en zelfmedelijden heeft opnieuw plaats gemaakt voor de dingen terug in het juiste perspectief te zien. Heb ondertussen ook opnieuw een zware klierkoorts opstoot achter de rug, waarbij ik het moest doen met yoghurt, soep en nesquick om toch wat binnen te hebben. Vaster voedsel bleef “haken” in mijn keel (yep, keel dicht door mijn opgezwollen klieren) … Geen probleem met de nesquick, is sowieso een lekkere vervanger voor wanneer ik me te misselijk voel om te eten en niets binnenkrijg. Maar yoghurt en soep! Veel te gezond en na een tijdje kwam dat echt wel mijn oren uit ;-)

Natuurlijk eens de opstoot voorbij was en ik terug “normaal” kon eten, mijn schade goed ingehaald en mezelf zelfs verwend met ijs … OK, veel ijs … Dom meisje!! Dom !! J

En nu is het weer tijd voor de fibro om baas te spelen J Pijntjes hier en daar en overal. Meestal wel “te doen” met dank aan bepaalde hulpmiddelen (pijnstillers, acu en massages). Maar heb weer veel last van mijn benen. Het ergerlijke aan deze ziekte blijft nog steeds: op sommige momenten voel ik absoluut niets en kan ik me vrij vlot bewegen en vijf minuutjes later kan ik er zo’n last van hebben. Zoveel pijn soms dat ik rond waggel in plaats van stap. Gelukkig zie ik er de humor wel van in en schiet ik meestal in de lach wanneer ik mezelf zie “gaan” J Geloof me, echt geen zicht ;-)

Maar het wordt wel stilletjes aan tijd om eens goed na te denken over het aanschaffen van een hulpmiddel dat ik tot nu toe vermeden heb.

Ik denk dat ik al eerder vermeld heb dat ik bij momenten problemen heb met mijn benen. Soms is de pijn in mijn benen zo erg dat ik problemen heb om gewoon van mijn sofa/bed naar de kleine kamer te gaan en terug. Het is niet dat ik het hier over een marathon lopen heb of zo ;-)

Wat me een beetje zorgen maakt is dat die pijntjes de laatste weken meer en meer lijken op te komen in vergelijking met vroeger. En bij momenten (wanneer ik alleen ben, kwestie van mijn ego niet te hard te kwetsen J) gebruik ik dan een grote paraplu als steun om in huis en op het terras rond te strompelen. Niet alleen als steun om de steun, maar ook met de achterliggende gedachte van steun te hebben om zeker te zijn dat ik niet ineens door mijn benen zou zakken en vallen en niet meer zelf recht zou kunnen komen.

Want het rare is op zo’n slechte benen moment dat ik nog altijd super soepele benen heb wanneer ik lig of zit en ze bij manier van spreken naar alle kanten kan plooien en draaien (niet dat ik Cirque de Soleil achtige toestanden doe J), maar eens ik rechtsta verlies ik stabiliteit en moet ik veel moeite doen om niet door mijn benen te zakken van de pijn.

Mijn ventje en ik hebben het er vroeger al eens over gehad om een paar krukken aan te schaffen of niet, tijdens een andere slechte benen periode en mijn ventje bracht toen goede dingen op waarom het beter was van niet.

Het stappen met een kruk gaat meer druk geven aan mijn polsen en handen en dan ga ik daar meer last van krijgen.

De kans is groot dat ik dan meer ga ‘superwomanneren’, omdat ik me gemakkelijker kan voortbewegen en dat willen we natuurlijk ook niet ;-)

Mij kennende en een krak geworden zijnde in het blooperen … wat kan er niet allemaal gebeuren als ik een extra hulpmiddel in mijn handen heb J Uitdrukkingen als “doe een Mieke” zijn er niet voor niets hier gekomen ;-)

Soit … omdat het echt wel niet zo goed gaat bij momenten om mij voort te bewegen de laatste tijd, ben ik er dus terug over aan het nadenken.

En neen, moest ik ze in huis halen ga ik –ijdeltuit als ik ben- er zeker niet mee “en pleine public” rondhuppelen. Ik ben al zot genoeg zo ;-) ’t Zou echt alleen maar zijn om makkelijker in huis te bewegen en OK … op het terras als ik onze meisjes ga entertainen ;-)

Enerzijds haat ik de gedachte om er in huis te halen, omdat ik dan aan mezelf moet toegeven dat het minder goed gaat dan ik wel zou willen. Anderzijds vind ik het ook niet leuk (en is het ook niet altijd even makkelijk en handig) om niet te kunnen rondlopen wanneer het minder goed gaat …

Meer pijnstillers nemen misschien? Probleem hier is dan dat het enige wat de pijn enigszins verlicht mijn super pijnstillers zijn en daar word ik zo wizzy woozy van en “haai” J en dan ben ik aan het rondzwalpen in plaats van strompelen. Hmm … Ik weet het niet zo goed …. Rondstrompelen van de pijn, maar met een iet of wat helder hoofd of rondzwalpen zonder pijn, maar dan ben ik zo high dat ik roze olifantjes zie rondfladderen JJJ Dilemma, dilemma … hmm …

Drama oh drama !! Het einde is nabij !! Ik heb mijn tweede grijze haar gevonden JJJ Niet zomaar een grijze pluim, neen zo een ijzerdraad-achtig exemplaar … Oh help! Zou dat het begin van het einde zijn?? Ben ik nu echt oud aan het worden?? J

Van zodra ik de eerste gezien had, heb ik hem direct uitgetrokken. Maar nu is er dus een tweede ijzerdraad opgedoken … enne natuurlijk ook wel uitgetrokken hoor ;-) Maar toch …

Omdat alles zo immens van hoe ik ben en hoe ik me voel afhang en mijn ventje zijn werkuren, is het heel moeilijk om iets te plannen voor ons. ’t Zal niet de eerste keer zijn dat we iets uiteindelijk niet kunnen doen omdat er een of ander ongemak naar boven is gekomen. Mijn ventje zijn weekje vakantie was dus de kans voor ons om eens gezellig een tripje te maken en … het glas weg te brengen ;-)

Doordat er altijd wel iets tussenkwam (ik niet goed, een niersteen of twee bij mijn ventje, het weer), was het al bijna een jaar geleden dat we het glas gaan wegbrengen waren naar het bollenpark. Pietje precies als ik ben zijn er nu eenmaal dingen die ik niet aan mijn ventje alleen wil laten. Erg, ik weet het … ;-)

Dus wij naar het bollenpark met een auto vol kartonnen dozen met glas om weg te gooien. In mijn hoofd was alles perfect gepland: mijn handschoenen en natte doekjes meenemen om mijn handen proper te houden en die en die dozen eerst en dan die en die naargelang de kleur van het glas. Kortom, ik was goed voorbereid.

… Tot we eraan gingen beginnen en ik met afschuw moest vaststellen dat ik mijn handschoenen vergeten was!! Horror !! Met de nodige bweik! geluiden en snoeten, want no way ging ik die bokalen aanraken met mijn blote handen … Weet je wel hoe vies dat wel is??!! J

Omdat ik me na een tijdje toch wel schuldig begon te voelen, het was tenslotte toch wel een gezamenlijk uitje. Heb ik mezelf moed ingesproken en ben ik uiteindelijk ook glas gaan weggooien in de containers. Het was verschrikkelijk en bweik !!! Alle bokalen zaten onder het stof en sommige waren zelfs plakkerig en zo … Jakkes !! Als je mij wil folteren … Laat me dan maar vieze dingen aanraken zonder handschoenen aan ;-)

Natuurlijk was ik mijn natte doekjes uit mijn handtas vergeten te halen vooraleer ik aan dit verschrikkelijk vies werkje begonnen was en ik moest er niet aan denken om met mijn vieze handen in mijn handtas te vissen naar mijn doekjes … Er zat uiteindelijk niets anders op dan de sweater die ik aanhad en het flesje water dat we altijd in de auto hebben, op te offeren voor een goede zaak ;-) Dus nadat ik uit deze vuile sweater gewriemeld was, gebruikte ik die dan maar om mijn handen te wassen en wanneer ze proper genoeg waren naar mijn zin, ging ik door mijn handtas om mijn natte doekjes te nemen om mijn handen écht proper te maken. En het is toch niet te geloven hé! Geen doekjes bij ook niet!! Nu was ik dus echt wel aan het griezelen, want ik MOEST iets hebben om mijn handen proper-proper te maken.

Dan maar mijn tweede sweater gebruikt om nog maar eens mijn handen te wassen met het laatste restje water van de fles …

Toen we eindelijk thuis kwamen ben ik naar de badkamer gespurt, heb ik mijn handen gewassen en heb ik maar direct ook een douche genomen om al die viezigheid van mij af te wassen. De sweaters? Die heb ik weggedaan, no way ging ik die ooit nog dragen ;-)

Het wordt langzaam aan tijd dat ik de waarheid zie … Er is hier een samenzwering gaande in huis om mij te mishandelen … En niet door een lid van mijn kleine familie, niet door twee, maar door allemaal !! JJJ Het eerste signaal dat er iets niet klopte was toen mijn ventje de tennisbal met de werparm wou weggooien in de tuin (zodat de woef erachter kan rennen en het terug brengen), er liep zogezegd iets fout en ik kreeg de bal vol op mijn bil. Ik weet niet of je al ooit een tennisbal vol tegen je lichaam gekregen hebt, maar geloof me: dat doet geen deugd J Wat later was het de beurt aan de woef: ze sprintte vol energie achter de bal aan, zag mij niet rond huppelen (J) in de tuin, botste keihard tegen me aan en … ik was de minst sterke van ons tweeën en maakte van dichtbij kennis met ons gras J

En om de lijst van mishandelingen volledig te maken. De volgende dag wou ik de poes borstelen, zij ging daar absoluut niet mee akkoord en … ze won het gevecht om de borstel en ik had een grote schram op mijn arm.

Geef toe: er is toeval en toeval, hé ;-) Zogezegd verkeerd gooien met de bal, mij omver lopen en mij bewerken met klauwen … jaja … Ik zal maar beter opletten van nu af aan JJJ

Natuurlijk kunnen we ons afvragen waarom ik in de tuin aan het rond huppelen was, terwijl mijn ventje en de woef met de bal aan het spelen waren of waarom, WAAROM ik de poes wou borstelen ??? Maar daar gaat mijn samenzweringtheorie als ik ga moeten toegeven dat het eigenlijk allemaal ongelukjes waren door mijn eigen fout hé

Wij hebben nu die tandpasta in huis die lijkt op een busje scheergel. En neen !! Ik heb mijn benen niet geschoren met tandpasta JJJ Zo erg is het nu nog net niet hoor J Ik heb het over de nieuwe tandpasta die uit de spuitbus als gel komt en verandert in een schuimig iets. En natuurlijk moest bibi dat ook eens uittesten hé J Dus als een echte professioneel spuit ik gel op mijn tandenborstel, ik hou mijn tandenborstel even onder de kraan en dan begin ik te poetsen. En poetsen en poetsen en poetsen en de gel verandert in schuim … VEEL schuim !! J Zoveel schuim dat het uit mijn mond aan het schuimen was en mijn eerste reactie is … mond dichtdoen en dichthouden … zodat de schuim in mijn keel terechtkwam en ik aan het hoesten en proesten was als gek met een mond vol schuim JJJ Ik kan je vertellen dat dit een euhm … speciale ervaring was JJJ Ik heb lang zitten spoelen om die schuim uit mijn mond … en keel te krijgen J

Maar ik moet zeggen dat, nu ik weet hoeveel schuim er van die gel komt en ik dus minder gel op mijn tandenborstel spuit ;-) dat je er nadien een zalig proper en fris gevoel van in je mond krijgt. Zeker iets om ook uit te proberen! Natuurlijk niet zo gedetailleerd als ikzelf, maar zeker iets om uit te testen.

Ik dacht grappig te wezen en er niets van aan mijn ventje te vertellen, zodat hij ook eens van nabij kennis zou kunnen maken met al dat schuim, maar bleek dus dat hij het al voor mij had uitgetest en hetzelfde had voorgehad. Alleen was hij snugger genoeg om zijn mond niet dicht te houden wanneer het schuim er kwam J Nu, dat is niet mooi van hem hé! Mij niet waarschuwen! JJJ

Juist wanneer het tijd was om te vertrekken voor de wandeling, begon het te regenen. En niet een klein beetje regen, neen … er werden emmers water naar beneden gegooid J Natuurlijk tegen dat de woef en ik terug thuis aankwamen zagen we eruit als een stel verzopen katten. Dus eerst de woef afdrogen en ondertussen kwam de echte verzopen kat ook binnen, haar dus ook maar afgedroogd en dan was het tijd voor mij om met mijn natte en plakkerige Jeans te worstelen om die uit te krijgen. Ik dacht dat ik dat discreet aan het doen was in de badkamer, terwijl ik op de grond zat, maar toen ik mij omdraaide omdat ik dacht dat ik iets gehoord had … Daar zaten mijn supporters, de woef en de poes in de deuropening verwonderd naar mij te kijken met een “Wat ben je nu weer aan het doen??” blik op hun teut … *  

Deze week hadden we de vroege shift na een weekje vakantie en dat was pijnlijk … opstaan rond half vijf … heel pijnlijk J

’t Probleem was ook zo een beetje dat we ’s avonds niet op tijd aan het slapen waren. Ken je dat? Volledig geïnstalleerd en goed liggen om te gaan slapen en ping! ogen wagenwijd open en niet kunnen slapen. En om beurten aan elkaar “Slaap jij al?” vragen en lachen en grappen, omdat dat dus niet het geval was. ’s Morgens werd er veel minder gelachen en gegrapt ;-)

We hadden een plan. Een goed plan J Terwijl mijn ventje naar de kapper ging, zou ik een paar kleine boodschappen gaan doen en we spraken terug af aan de auto op de parking. Kwestie van aan mijn onafhankelijkheid te werken, ik moet oefenen om dingen alleen te doen zonder babysit ;-) Mijn ventje zette me af aan de supermarkt, nadat hij me uitgelegd had hoe de sleutel van de auto werkte en reed dan door naar de kapper. Ja, wij zijn ook modern nu en het is dus een sleutel met afstandsbediening … Waar is de tijd dat je gewoon de sleutel in het slot moest steken, een ‘draaike’ geven en de deur is los?? J Ik ben echt ouderwets aan het worden, al die moderne snufjes … niets meer voor mij. Maar ik hoopte dat ik de truc met die sleutel niet zou moeten doen en dat mijn ventje voor mij terug aan de auto zou zijn.

Niet dus J Ik dus op zoek naar onze auto. Ik wist nog dat ik naar een zwarte Berlingo moest uitkijken en ja! Gevonden! “Hoe? Er is een antenne aan die auto?? Hebben wij een antenne aan onze auto?? Neen, wij hebben geen antenne.” Dus maar verder gekeken en er was nog een andere zwarte Berlingo. Maar toen ik dichter bij die auto kwam zag ik dat deze geen lichte vracht was. Dus maar terug gegaan naar de eerste auto en ja hoor dat was een lichte vracht en ik herkende mijn doosje tictacjes J En natuurlijk was ik tegen dan al vergeten waar ik op moest drukken om de auto los te maken … Een verwarrend iets voor mijn eenzaam hersencelletje ;-) Heb je er al eens bij stilgestaan waar je allemaal op kan drukken op zo’n “moderne” sleutel voor een lichte vracht?? OK … ik had drie knopjes om op te drukken, “maar drie knopjes”, maar heel verwarrend dus voor mij. Na zo een paar keer op alles gedrukt te hebben, kreeg ik de deur eindelijk open en kon ik mijn boodschappentas in de wagen zetten J

Ik wachtte ongeveer een kwartiertje en dan begon ik me al af te vragen waar mijn ventje bleef. Ik bedoel … hij gaat altijd voor een kort kopje, dat is zo gepiept hoor J

Dus wandelde ik zo rustig mogelijk naar de kapperszaak om eens te gaan piepen wat er aan de hand was. Mijn fantasie begon ondertussen al rare kronkels te maken en ik zag hem al op straat liggen of zo. Ja … Ik geef toe dat ik een echt watje geworden ben met een veel te grote fantasie

Ik was dus heel opgelucht toen ik hem daar zag zitten in de drukke zaak, zijn beurt aan het afwachten J Ik keerde maar terug naar de auto, opnieuw de knopjes afgegaan en dan maar gaan zitten en wachten …

… en wachten en wachten … Ik stak de sleutel in het contact in een poging om het raam open te krijgen, maar dat werkte dus niet. Ik durfde de sleutel niet te ver te draaien, bang dat de auto zou starten en wegrijden met mij erin of zo … Dus opende ik maar mijn deur om zo te wachten … Maar er kwamen meer auto’s naar de parking en ik voelde me toch niet echt veilig daar met mijn deur open. Ik heb gezegd dat ik een watje geworden ben  Dus nieuwe strategie: uitgestapt, auto vast en op het bankje gaan zitten in de buurt van de auto J … Dat werkte dus ook niet, want passerende mensen bekeken me maar raar ;-)

Ondertussen was het al een uur verder en nog steeds geen ventje te zien … Ikke terug in de auto en deze keer achter het stuur gekropen met de deur open … Natuurlijk werkte dat ook niet ;-)

En ik begon zo een beetje heel veel ongerust te worden, dus ikke terug uit de auto, auto afgesloten en terug naar de kapperszaak gewandeld om nog maar eens te gaan piepen. En mijn ventje zat daar oor de spiegel en een meisje was zijn haar aan het bij snoeien ;-) Oef!!

Ik dus maar terug naar de auto gewandeld, ondertussen mezelf moed aan het inspreken om toch nog maar eens een poging te ondernemen om de sleutel in het contact te steken. Eens in de auto verzamelde ik al mijn moed (met in mijn achterhoofd dat moest de auto starten, ik onmiddellijk de sleutel terug uit het contact zou halen en dan zou het wel goedkomen J) en ik stak de sleutel in het contact. Zachtjes draai ik eraan … tik … “Aha! Er brandt en klein rood lampje. Kan ik mijn venster opendoen?  Neen … nog maar eens zachtjes draaien dan …” … nog een tik … Niks speciaals te zien en nope … raam ging nog steeds niet open L “Zou ik nog een draaike geven of niet??” … “OK, Ik probeer het nog een keer, maar dat is echt wel de laatste keer!” … Ondertussen was ik dus zo gestresst als maar kon zijn en met bibberende handen draaide ik de sleutel nog een beetje verder en ik hoorde een derde tik en … verschoot me daar een bult, want de radio sprong op en het volume was heel luid!  “Waar is de knop? Dit? Verdorie, neen … Dat misschien?? Aah rust en hey, het raam gaat ook open nu, super! … En ik ben goed!” JJJ

Na een tijdje (een tien minuten of zo) werd mijn aandacht getrokken door een berichtje dat op het schermpje verscheen en dat zei dat de auto nu gaat overgaan op economic-iets en poef! Geen radio meer! Huh?? “Ai ai, er is hier iets verkeerd … serieus verkeerd!” Dus in paniek draaide ik snel de sleutel om en haalde de sleutel uit het contact en dan zag ik dat de ramen nog helemaal open stonden ... “Verdorie! Als iemand dat ziet, gaat die zeker proberen om in de auto te komen!!” Dus vlug vlug en paniekerig stak ik de sleutel terug in het contact en draaide eraan tot ik de drie klikken hoorde en dan duwde ik op het knopje om de ramen terug dicht te doen en dan ging ineens de deur open, “Aaargggh!!” en … het was mijn ventje! “Mieke wat is er? Gaat het?” vroeg hij bezorgd.

Ik was te beschaamd om hem onmiddellijk te vertellen wat er allemaal door mijn hoofd was gegaan en wat ik gedaan had terwijl ik zat te wachten JJJ

Soit, toen we daarna thuis waren (mijn veilige vier muren J) en ik terug rustig was, kon ik zelf ook wel lachen met mijn gepruts en paniekerig gedoe terwijl ik het allemaal aan mijn ventje vertelde J

Maar ik denk dat het wel duidelijk is dat ik nog veel ga moeten oefenen in dingen terug alleen te doen

Zeer beschaamd, moet ik het volgende bekennen: Ik heb iets meegenomen van de supermarkt zonder ervoor te betalen. En ja … Je kan net zo geschokt zijn zoals ik was toen ik het ontdekte!

Afgelopen weekend ben ik naar de supermarkt geweest met zuske. Voor grote boodschappen te doen, neemt zuske mij altijd mee naar de grote supermarkt, waar zij me helpt en op me let. Je kan niet geloven hoe blij ik wel ben dat ik haar heb om mij te helpen ! J In die grote supermarkt kan je zelf je boodschappen scannen om tijd te besparen. Je scant het produkt dat je wil kopen en zet het weg in je boodschappentas of krat. Daarna geef je je scanner af aan de kassierster en betaal je voor wat je gescand hebt. Er wordt wel hier en daar een klant uitgepikt door de computer en dan moet de kassierster al je boodschappen ook scannen ter controle, maar afgelopen zaterdag was het niet aan ons om gecontroleerd te worden.

Toen we aan de lift kwamen om naar de parking te gaan, herinnerden we ons plots het karton melk dat zuske voor mij op onze kar geladen had. Wij zetten onze tassen en kratten op een kar waar zuske mee rijdt, ik ben geen goede chauffeur J Het karton melk dus … “Had ik die wel gescand en dus betaald?” Niet dus … L Zo vlug als ik kon ging ik naar het onthaal, waar ik mijn verhaal aan de kassierster deed en vroeg of ze me de melk nu zou willen aanrekenen. Ze vond het heel vriendelijk dat ik daarvoor terug kwam. In een vorig leven heb ik zelf nog in een supermarkt gewerkt, ik weet dus hoe leuk het is voor de mensen die in een supermarkt werken om vriendelijk en beleefd te zijn. Vandaar dat ik dat dus ook heel normaal vond … En ik ben gewoon eerlijk, mijn ventje krijgt er soms de kriebels van, maar ik kan het niet helpen. Zo ben ik nu eenmaal. Ik rekende af en gerustgesteld ging ik naar huis met mijn boodschappen.

Maar omdat ik mijn melk had vergeten te scannen begon ik toch wel te twijfelen of er misschien nog andere dingen waren die ik vergeten was te scannen, dus alles mooi nagekeken met mijn kasticket en … Ja hoor L Ik heb ook de doos ijs vergeten te scannen. En wat nog erger is: ik had dus wel een kortingbonnetje afgegeven voor het ijs! Ik voel me zo schuldig en zo dief-ig !! L

Je leest dus eigenlijk de blog van een heel erge beschaamde ijsdief ;-)

Nu … de eerstvolgende keer dat ik terug naar die supermarkt ga, ga ik wel vragen om een doos ijs bij mijn boodschappen aan te rekenen … Eerlijk duurt het langst ;-)