Hmm …
Ik denk dat het zo langzaam aan tijd wordt om aan mezelf toe te geven dat het niet zo goed met me gaat de laatste tijd …
Het is raar, mijn dagen starten altijd fantastisch ’s morgens,
maar na mijn dutje in de namiddag voel ik me gewoon slecht en depri
en helemaal alleen in deze grote, slechte wereld
(als ik iets doe, doe ik het goed … remember??)
en dan gaat mijn lijfje nog meer protesteren en poef! … dipperdedippen …

Mijn ventje had een halve dag verlof vandaag en “wij zullen eens een babbelke doen vandaag” …
willen of niet … Hoe ik ook draaide of keerde, ik geraakte er maar niet onderuit …
* shoot, shoot, shoot*

Maar ik moet toegeven dat ik me nadien opgelucht voelde …
Ik kon vertellen hoezeer ik mijn kleine man miste
en dat ik hem terug wil en dat het zo pijn doet en dat ik me zo leeg voel
en dat ik zo jaloers ben op mijn ventje en de meisjes, omdat ik ervan overtuigd ben dat ze hem liever hebben dan mij
en dat onze kleinste niet zo knuffelig aangelegd is als mijn kleine man
en … en … en …

Kortom, heb me uiteindelijk eens goed laten gaan …

Nu ja … stapje voor stapje kruip ik uit mijn dipje …

Sinds het goed tot me doorgedrongen was dat ik mijn kleine man voorgoed kwijt was,

gingen mijn dagen met hoogtes en laagtes.

De ene dag voelde ik me super, de andere vele minder …

of alles gewoon op een en dezelfde dag, waarom ook niet?

En als het niet goed in het koppeke gaat, volgt het lijfje hé …

ik voel me een stijve, verkrampte zombie ;-)

Ik ben blij dat de wandel-vriendinnen me de tijd gegeven hebben om er zelf over te praten als ik er klaar voor was.

Ze zagen wel aan me dat het bij momenten niet zo goed ging,

maar ze hebben me laten doen en hielden me ondertussen ook wel in het oog en dat vind ik lief!

Ik besefte het eerst niet echt tot ze me afgelopen vrijdag zeiden dat ze blij waren dat ik terug kon lachen  oops

Dus het gaat langzaam aan terug wat beter …

Het heeft geen zin om mij te laten gaan,

ik moet een manier vinden om met mijn verlies om te gaan

en mag niet vergeten om rekening te houden met mijn “superlijf”.

aan de vrienden die ik serieus verwaarloosd heb:

Sorry!! Ik blijf de fout maken om me zo klein mogelijk te maken en weg te kruipen als het niet goed met me gaat …

Ik probeer wel hoor …

maar dan bedenk ik me altijd, omdat ik anderen niet wil lastigvallen met mijn gezeur.

Bibi wil altijd zelf haar plan trekken hé

Als ik terugkijk naar de voorbije maand, schieten me dus deze 3 woorden te binnen …

Amai zenne … ik voelde me juist een uitgewrongen keukenhanddoek … moe, op, kapot. (Let’s drama queen J) Neen serieus, ik was echt “plattekes” zoals ze hier soms zeggen.

Het is zo ondertussen wel al duidelijk zeker dat als ik iets doe, ik het heel goed doe??

Wel … Mijn hormonen waren volledig in de knoop waardoor mijn lijfje serieus geflipt heeft en van het een is het ander gekomen, dus serieuze buik- en rugproblemen (die konden natuurlijk niet onderdoen) en pijntjes hier en daar en overal.
Maar gelukkig geen ploppende wervels meer gehad !! Toch nog iets goeds hé

Ik heb me zowat van slaapje naar slaapje en dokter naar dokter gesleept, dus ik had niet veel tijd  Kan je daar de ironie van inzien??

Langzaam aan gaat het nu terug beter. Nog steeds problemen in de buik (krampen en bij momenten loop ik rond met een opgezwollen buik alsof ik 7 maand zwanger ben, yep IBS rules ), maar mijn hormonen zijn iet of wat tot rust gekomen (tot grote opluchting van mijn huisgenoten J) en met de rug gaat het ook terug redelijk. En ik sleep mij nu eerder van dutje naar dutje in plaats van heel veel te slapen

Het natte weer maakt ook terug plaats voor de warme zon, dus met de pijntjes hier en daar zal het ook terug beter gaan.

Hoewel ik toch mijn hoofdpijn beter in het oog ga moeten houden … Met de zon komt ook het te felle licht terug waar ik niet tegen kan.

Van de week had ik van die flitsen voor mijn ogen en ik kon niet goed meer zien. Alsof ik door een raam aan het kijken was waar water over neer liep … Dit zijn tekenen voor mij dat er een migraine-aanval onderwege is, maar om een of andere reden wist ik dat niet meer. In tegendeel, ik zat me de hele tijd af te vragen wat er nu weer aan de hand was … Wel, totdat de hoofdpijn serieus opkwam … dan herinnerde ik het me terug, geloof me

Ik ben ’s morgens wel dapper blijven meewandelen, dat was dan ook zo ongeveer de enige beweging die ik had ... Niet alleen zodat de woef bij haar vriendinnen kon zijn, maar ook dat ikke bij de mijne kon zijn. Eens terug thuis was ik altijd blij dat ik me naar mijn zetel kon slepen, maar de ontspannen babbeltjes en het lachen deden toch wel altijd deugd

Bon, ziek en moe zijn, hebben we nu wel gehad … nu de Mayo nog

Tja … wat kan ik zeggen … Ik ben een krak in het mezelf gek maken door te piekeren. Mijn beste vriendin en ik praten zelfs lachend over onze Mayo-club, gewoon omdat we allebei een krak zijn in het mayonaise maken van onze hersenen.

Ik lach daar nu wel mee, maar het is uiteindelijk voor niets goed hé … Dat is misschien nog wel het ergste eraan  Ik weet dat piekeren niets uithaalt, behalve dat ik mezelf dus nog zieker maak dan ik al ben …

Wat waren de ingrediënten voor mijne mayonaise deze keer??
Wel … nog steeds het verdriet om mijn kleine man en het schuldig voelen daarom naar Soxy toe, de problemen met mijn gezondheid (en geef toe, vermits er genoeg zijn heb ik me daar heel goed mee bezig kunnen houden ), op controle gaan, bezorgd zijn om een heel goede vriendin en ga zo maar verder en doe zo maar voort …

Jaja … bij momenten is het echt wel fijn om bibi te zijn … *zucht*

Maar vermits ik nu terug ben … Yep, ook met mijne mayonaise gaat het nu terug beter

Af en toe ben ik in de vooravond mee gaan wandelen met mijn ventje en de woef.
Nu dat het terug langer licht is ’s avonds durf ikke ‘held die schrik heeft in het donker’ terug een frisse avondneus te halen

Op een avond waren we wat langer dan voorzien blijven spelen met de woef in het bos … het was dus vrij donker toen we besloten om naar huis te gaan.

Ik zag geen steek meer … Mijn ventje, behulpzaam als altijd (aheum, aheum ) waarschuwde mij constant met “Pas op Mieke, we gaan nu voorbij een boom.” en “Opgepast, nu passeren we struikjes.” En “Hier liggen boomwortels op de grond.”
Op een manier waar de ironie van afdroop …
Ik had er eigenlijk een hekel aan … Op een bepaald moment beet ik hem betweterig toe dat hij niet moest overdrijven, ik passeerde hier bijna elke dag, dus ik wist de weg wel. Onmiddellijk gevolgd door een “haaa!” en “bots”, omdat ik over een tak op de grond struikelde en mijn ventje mij nog net kon opvangen of ik lag languit op de grond …

Mijn gedeukt betweterig ego krijgt het nu nog regelmatig te horen, want mijn ventje kan het natuurlijk niet laten om het af en toe nog eens goed in te wrijven

Ik was weer eens in een overgevoelige bui, dus toen ik dapper de Delhaize binnenreed met mijn karretje werd ik verwelkomd door een piepend geluid gemaakt door een van de koelkasten om de groenten vers te houden. En natuurlijk leek dat piepend geluid alleen maar mij te storen …

Gevolg erge fibrofog  Ik kon bijvoorbeeld wel lezen wat er op mijn boodschappenlijstje stond, maar ik begreep niet wat er nu juist geschreven stond.

Bijvoorbeeld B-R-O-O-D is “brood”, maar wat betekent het woord “brood” nu juist ???

Natuurlijk paniek, want wat nu gedaan ??, maar na een tijdje van bezinnen en tot rust te komen (ver weg van die piepende koelkast ), ging het gelukkig al wat beter en kon ik toch terug de woorden herkennen op mijn boodschappenlijstje.

Maar dan kreeg ik problemen om dingen te herkennen … Om terug naar mijn brood-voorbeeld te gaan: Ik verstond nu wel het woord “brood”, maar ik kon het ding “brood” niet vinden … Als een idioot de rekken dus afgegaan om te proberen een brood te herkennen. Stressy !!

Toen ik dan eindelijk een brood vond, ik met mijn brood naar de machine om het te snijden. Alles ging daar gelukkig goed totdat, terwijl ik mijn gesneden brood in een broodzak wou doen, ik me realiseerde dat ik een broodzak voor een klein broodje genomen had, terwijl ik natuurlijk een groot brood had  Maar geen probleem, ik kreeg het erin gestopt

Na een hele tijd op zoek te gaan naar de dingen op mijn lijstje, kon ik eindelijk naar de kassa.

Omdat ik mijn boodschappen zelf scan en ik dus de prijs van een klein brood gescand had in plaats van dat van een groot brood, eerlijk als ik ben zei ik dus tegen de kassierster dat ik een fout gemaakt had met mijn brood en vroeg ik haar of ze dat wou corrigeren.

En zij kwam met een fantastische oplossing, want ze vroeg me of ik de foute prijs gedelete had uit mijn scanner en de juiste prijs toegevoegd had !!  Natuurlijk niet … Het kwam gewoon niet in me op… maar het klonk zooo intelligent toen ze het me vroeg  Alsof ik het licht gezien had

Soit, ze apprecieerde dat ik zo eerlijk was (het ging hier over 40 cent of zo ) en ik mompelde verontschuldigend dat het vandaag mijn dag niet was (omdat ik toch wel wat rare blikken kreeg), maar dat kon ze gelukkig wel begrijpen en ze wenste me zelfs al lachend veel geluk toe voor de rest van de dag

We kunnen ervan uitgaan dat iedereen wel gevoelig is, maar sommige mensen zijn het net dat beetje meer, ze zijn overgevoelig (of Hoog Sensitief). Hoog sensitieve personen nemen alles waar in hun omgeving en dan bedoel ik ook echt alles.

Wanneer ik met mijn ventje ergens binnenga, neem bijvoorbeeld de supermarkt want dat is mijn wekelijks uitje geworden  Dan zal het mijn ventje opvallen dat het druk is, omdat er zoveel mensen zijn. Ik daarentegen zie meer dan alleen maar veel mensen. Ik ruik de geur die mensen ophebben, ik zie dat die man een jeans aanheeft, terwijl een andere vrouw in het fruit aan het knijpen is en die meneer daar aan het kauwen is en in de verte hoor ik 2 oudere dames roddelen en die vrouw daar voelt zich niet goed en en en … Waardoor ik niet hoor dat mijn ventje tegen me zegt dat het druk is vandaag

Een hoog sensitief persoon vangt dus meer prikkels in een keer op. Hij/zij kan tegelijkertijd geuren, stemmingen, lichtval en gedetailleerde geluiden waarnemen bijvoorbeeld.
De zintuigen werken scherper (ze nemen meer geluiden en geuren op en ze zullen meer zien en voelen dan andere mensen) en ze zijn overgevoeliger (voor licht, geluid en geuren bijvoorbeeld). Maar ze voelen ook andere mensen makkelijker aan. Ze weten sneller waar de mensen in hun omgeving behoefte aan hebben bijvoorbeeld.

Door alle indrukken die ze opnemen raken ze makkelijk en vaker overbelast en ze hebben daardoor meestal meer slaap nodig dan niet hoog sensitieve personen, omdat het zo uitputtend is. Bij iedereen is het zo dat als er teveel prikkels worden opgevangen, je moe wordt. Hoog sensitief personen worden dan ook sneller moe, omdat ze meer prikkels opvangen.

Ook als er bepaalde veranderingen zijn hebben deze mensen de tijd nodig om hier aan te wennen. Ieder mens kijkt de kat uit de boom.Hoog sensitieve personen kunnen daar langer over doen.

Neen … Dit is geen nieuwe, moderne ziekte en neen, ik kan uw gedachten niet lezen of andere mambo jambo  Hoog sensitief persoon zijn is net zo normaal als een niet hoog sensitief persoon zijn. Ieder mens is gewoon anders. Gewoon goed om weten …

Ps: om toch niet constant afgeleid te worden door prikkels uit mijn omgeving als ik boodschappen doe bijvoorbeeld, concentreer ik mij op mijn boodschappenlijstje en mijn karretje, waardoor het lijkt dat ik me afsluit van de buitenwereld (de wereld buiten dat lijstje en dat karretje). Met als gevolg dat ik meestal geen mensen herken als ik druk bezig ben met boodschappen doen, laat staan dat ik zie waar ik loop

Het is het een of het ander hé …

Omdat ik de voorbije weken terug volop de vriendschap aangehaald heb met mijn zetel, mijn kussens en mijn dekentje ipv superwoman te spelen, heb ik tijdens de zeldzame momenten dat ik wakker was kunnen ontdekken wat er zoal gebeurd in televisieland tegenwoordig … (Dan heb ik het wel niet over actualiteitsprogramma’s)

Hmm … niet veel soeps eigenlijk  Mijn favoriete zender is eigenlijk Boomerang, een zender waar ze alleen maar tekenfilmpjes uit de oude doos op uitzenden zoals daar zijn de Flintstones en de Jetsons, natuurlijk Tom & Jerry en mijne favoriet Scooby Doo  Dat zegt al wel genoeg zeker??

Series met een rode draad doorheen de afleveringen, een documentaire of een film?  Opnieuw veeel te ingewikkeld voor mijn hersencelletje, in de plaats daarvan geniet ik terug volop van het drama gehalte in “The Bold and The Beautiful” en “Days of our lives” en geloof me … Het drama-gehalte is echt wel overduidelijk aanwezig, amai  En daarnaast pik ik soms de 15^de - zoveelste heruitzending van een Friends-aflevering mee.

Het voordeel van problemen met het geheugen te hebben : Alles lijkt interessant en nieuw

Maar wat echt mijn interesse wel gewekt heeft zijn de reclames !!  Elke keer opnieuw is het bij sommige filmpjes gokken waarvoor er nu juist reclame gemaakt wordt. Wat kan ik zeggen?  Het is een spelletje geworden

Een kippenvel moment dat ik toch ook wel wil vermelden, was afgelopen vrijdag toen ik al zappend op “Zo is er maar één” terechtgekomen was. Ik ben niet echt zo voor liedjes- en danswedstrijden op televisie, maar toen ik Nicole & Hugo hun versie van Pastorale zag brengen was ik echt ontroerd. De verliefdheid droop er na al die jaren nog altijd af van die twee en ik zat daar met tranen in mijn ogen naar te kijken. Zooo mooi !! Dit is toch wat anders dan in je ondergoed te staan kreunen en te pretenderen dat je aan het zingen bent!
Als je wil zien wat ik bedoel: http://www.een.be/extra/subsites/zoisermaareen/afleveringen/a07/depastorale/index.shtml

Ik ben gemakkelijk vies aan dingen … Ik zal bijvoorbeeld héél zelden aan hetzelfde glas of flesje drinken met iemand anders, zelfs niet met mijn ventje. (van die natte sebber-kussen zijn dan ook een echte horror voor mij tot groot amusement van mijn ventje )

Mijn grootste probleem in het vies zijn aan dingen is dat ik geen smurrie aan mijn handen kan verdragen, waardoor ik mijn handen zeker wel 100 keer per dag was. Alles wat ik met vork en mes kan eten, zal ik dan ook met vork en mes eten … (frietjes, kip, taart en dergelijke) Als ik de tafel afruim en ik kom toevallig met een vinger in een bord … bweik !!!!

Ik draag dan ook handschoenen om af te wassen … Brr!! Ik moet er niet aan denken wat ik allemaal zou kunnen aanraken in het afwaswater … OK, ik ben ook wel allergisch aan reinigingsmiddelen, maar het vies zijn aan dingen is toch wel de hoofdreden dat ik handschoenen draag.

Om het mezelf makkelijker te maken om mijn super-handschoenen aan en uit te krijgen, dacht ik de oplossing gevonden te hebben, namelijk: talk. Dus, elke keer voor ik mijn handschoenen aandoe, gaat er een serieuse kwak talkpoeder in. Wel … ik kan je vertellen dat ik ze nu makkelijker uitkrijg … en bijna stik in de wolk talkpoeder die dan altijd rondvliegt

<<< 

Een tijdje terug heb ik mijn persoonlijk record verbroken !! Ik had 4 keer van T-shirt verwisseld op één dag!

Neen, niet dat ik niet zo goed wist wat aan te doen en dan maar regelmatig afwisselde of zooo zweterig was of zo (jakkes!) Neen … Ik had 4 keer gegeten die dag

Het begon in de morgen bij het ontbijt met de soep … Yep, bibi super-gezond de laatste tijd, ik eet een 3 à 4 keer soep per week .. Voor de groentevitamientjes hé

Om een of andere reden ging er iets verkeerds met mijn hand-mond-coördinatie en voor ik het goed en wel doorhad, soep op mijn T-shirt … Bweik! En Changez!

Middagmaal was voor mij deze keer een broodje met hesp en groentjes (smos) en wat ik de laatste tijd regelmatig voor heb: ik bijt vanboven in het broodje en langs onderen vallen er allerlei dingen uit  Edus De nouveau:Changez!

In de namiddag had ik mezelf getrakteerd op een ijsje (een petieterig kleintje hoor ) en terwijl ik al zwaaiend met mijn lepeltje iets aan het uitleggen was aan mijn ventje natuurlijk “pets” op T-shirt nummer 3. En toen ik al lachend aan mijn ventje vertelde dat dit dus al T-shirt 3 was, wees mijn ventje met een uitgestreken gezicht naar een andere kleine pets van ijs dat al op mn T-shirt was

En ’s avonds terug soep gegeten …  de enige uitleg die ik kan geven is dat ik zo geconcentreerd was om toch maar geen ongelukjes te krijgen, dat het toch wel gebeurde

<<< 

Vorige week besloten om “allegauw” de auto te wassen … Al dat stuifmeel en die katjes in de lucht, de auto zag er echt niet uit. Nu ik weet niet of andere mensen dat ook gemakkelijk voor hebben, maar als ik iets met water moet doen, is er water overal …

Omdat ik eigenlijk alleen maar die katjes en stuifmeel van de auto wou hebben, was mijn idee om een paar emmers water over de auto te gooien, even met de spons erover, terug een paar emmers erover en klaar is kees.

Oh ja, absoluut!  Ik zwier daar mijn eerste emmer naar omhoog en …
wel …  er was een klein beetje water over de motorkap van de auto en de rest van de emmer was op mijn broek en schoenen

Shoot! Daar viel mijn superplan in het water

Had ik een klein beetje harder nagedacht, had ik wel geconcludeerd dat emmers omhoog zwieren niet echt iets voor mij had geweest, maar ja … Af en toe wil je toch wel een beetje ‘normaal’ zijn hé

Na een tijdje nadenken over hoe ik het dan wel zou kunnen doen, kon ik wel tegen mijn hoofd slagen, want “natuurlijk! De tuinslang!”

Een klein probleempje, de kraan bevindt zich in de garage, dus tuinslang door de garagedeuren naar buiten, maar “Hola! Een open garagedeur!Dat is toch wel een totaal nieuwe wereld om te gaan onderzoeken … en zeker die vogels die daar af en aan vliegen aan de overkant van de straat zijn toch zo interessant” … volgens de kat … (de voorkant van ons huis is altijd een ‘no-go’ geweest voor onze katten, in de tuin achteraan mogen ze doen wat ze willen, maar [Oh Wee] als we ze vooraan zagen)

Soit, na een tijdje denken (yep … ik heb nogal veel moeten nadenken die dag ), dan toch een ingenieus systeempje uitgedokterd zodat de tuinslang buiten was en de kat niet door de garagedeur kon. En geloof me, Sox heeft echt vanalles geprobeerd: op een gegeven ogenblik zat ze gewoon vast met haar kop tussen de garagedeuren, want ze begreep maar niet dat haar poepeke, nu ja … zeg maar poep, er niet doorkon

Drie uur later, wanneer ik tevreden was met het eindresultaat van mijn gespetter, was ik kletsnat … en had ik hulp nodig om uit mijn jeansbroek gewrongen te worden, omdat ik geen pif meer had en probeer maar eens uit een kletsnatte jeans te geraken …

Conclusie: ondanks het niet goed sluitend dakraam meer: volgende keer carwash !!

<<<

Ik ben trouwens niet de enige hier die blooper hoor!

De kleine Miss Marple die alles maar dan ook alles moet gezien hebben, springt regelmatig op de vensterbank van het keukenraam aan de buitenkant om langs daar te zien wat er allemaal gebeurd in de keuken … Ze plakt dan met haar neus tegen het raam en zit naar binnen te staren en mij telkens opnieuw een hartaanval gevend, want ik verschiet me altijd een bult

Zonder erbij na te denken ( ) zette ik op een dag mijn tas chocomelk op het keukenraam en Soxy verschoot daar zo hard van dat ze achterover van de vensterbank viel. Je kan het echt vergelijken met een mens die zijn evenwicht verliest en al zwaaiend met zijn armen achterover valt …
Omdat we het hier over Soxy hebben, ons gebrekkelijk kleintje dat alleen per uitzondering op haar pootjes terecht komt (echt letterlijk te nemen, jammer genoeg -zie haar verhaal als je op foto’s klikt), ikke naar buiten gesprint om te zien of ze in orde was … Ze was wat in de war, maar voor de rest niets ergs, hoewel ze op haar zij gevallen was (ik had het gezegd hé ).

En … sindsdien is ze niet meer op de vensterbank gesprongen

Hoewel … Ik heb van de week het keukenraam gedaan … (zo een keer per jaar probeer ik toch wel de vensters te doen ) en toen ik daar wibbelie wobbelie de pijn stond te verbijten op mijn stoel buiten, verschoot ik mij een bult toen daar ineens iets tegen de binnenkant van het keukenraam kwakte … Yep … een zwaaiend-met-haar-voorpoten Sox

Door het verschieten van mijn stoel gekwakkeld en omdat mijn hart als een razende te keer ging, toch maar even op de grond blijven zitten om te bekomen ..

Hmm … payback ??
misschien toch eens dit overwegen: http://www.hana-ess.eu.dodea.edu/activities/video/dog_screen_clean.swf

Het heeft een tijdje geduurd, maar hier is het dan …

xxx

Het Candida Syndroom

Candida maakt, onder normale omstandigheden, deel uit van de darmflora. Candida is een gist, die in een aantal gevallen kan veranderen in een ziekteverwekkende schimmel en die zo het immuunsysteem kan ondermijnen (candida schimmelinfectie).

Om bepaalde redenen kan de darmflora haar balans verliezen en kunnen er mutaties ontstaan. De Candida albicans-cel muteert in een gistachtige schimmel en deze schimmel kan via de darmwand in de bloedbaan terecht komen en zich door het lichaam verspreiden en allerlei klachten veroorzaken. Dit is wat door alternatieve behandelaars het Candida-syndroom wordt genoemd.

Het Candida dieet

Het anti - Candidadieet eigenlijk, is een erg streng dieet dat in grote lijnen is gebaseerd op de volgende richtlijnen:
- Geen suiker: niet alleen geen suikerklontjes bij manier van spreken, maar ook geen voedingsmiddelen waarin suiker is verwerkt of dat suiker bevat zoals bvb.fruit.
- Geen witmeel of andere geraffineerde graanproducten zoals witte rijst.
- Geen voedingsmiddelen die gisten of schimmels bevatten. (bvb.brood en paddestoelen)
- Geen voedingsmiddelen die door ‘gisting’ zijn ontstaan. (bvb.bier, wijn en kaas)

De idee is dat deze voedingsmiddelen de groei van Candida bevorderen. Door het vermijden van deze voedingsmiddelen zou het mogelijk zijn om de Candida uit te hongeren als het ware en zo te doen weggaan. Het aanpakken van Candida kan een hele tijd duren, het is geen probleem dat op een paar weken opgelost is.

Het volgende wordt ook aangeraden:

“Het is belangrijk om geen koolhydraten te eten want die worden in de darmen omgezet in suiker. Een geheel, koolhydraten vrij dieet is echter niet mogelijk. Toch moeten koolhydraten, tijdens de behandeling zo veel mogelijk vermeden worden. Ook fruit moet, zeker in het begin van het dieet / behandeling vermeden worden want ook daar zit suiker in, natuurlijke suikers hoor ik u denken, ja maar het is suiker. Zoet vruchten, zoals meloen zijn voor altijd verboden. Maar ook alcohol moet sterk worden ontraden, want ook alcohol wordt in de darmen omgezet in suiker. Ook lactose in melk wordt in de darmen omgezet in suiker dus ook melk en melkproducten mogen niet gebruikt worden.

Het is belangrijk om tijdens de behandeling het immuunsysteem de ontzien. Daarom het volgende vermijden:
Voeding die een allergische reactie kunnen geven. Een dergelijke reactie is een belasting voor het immuunsysteem. Vermijdt daarom voeding waar je allergisch voor bent.
Toxische stoffen in de voeding dus de smaak- geur en kleurstoffen. Maar ook vlees en pesticiden. Eet daarom liever geen vlees en als het dan toch moet vlees van een groene slager. Beter is vis en meer vegetarisch te gaan eten. Eet daarom biologisch geteelde groente.
Eet geen geraffineerde producten zoals witmeel, spaghetti enz. Geraffineerde producten bevatten geen vitamines en mineralen die nodig zijn voor de vertering van deze voedingsstoffen, maar onttrekken die juist aan het lichaam.”

Toch een paar persoonlijke bedenkingen:

- Is het echt mogelijk om de Candida uit te roeien door het weglaten van alle suikers uit de voeding? Hebben we indertijd niet geleerd dat het menselijk lichaam suikers nodig heeft, onder andere voor het leveren van energie?

- Wat met de tekorten aan vitaminen, mineralen en vezels die kunnen ontstaan door het volgen van dit zware dieet?

Ik ga er volledig mee akkoord dat er te veel ‘slechte’ voedingsmiddelen te verkrijgen zijn.
Al dat snoepgoed, koekjes en ja ook ijs ( ) hebben we niet nodig om te overleven.

Maar wat is er nu fout aan een volwaardige en evenwichtig samengestelde voeding?

Vroeger hadden we het klavertje 4, waarbij we bij elke maaltijd iets uit elke groep moesten eten.
Nu is dat de ‘Schijf van Vijf’ geworden. (hetzelfde als het klavertje 4 plus drinken):

Groep 1: Groente en fruit (onmisbaar voor vitamines, mineralen en voedingsvezels)

Groep 2: Brood, (ontbijt)granen, aardappelen, rijst, deegwaren (pasta) en peulvruchten (onmisbaar voor zetmeel, eiwit, voedingsvezels, B-vitamines en mineralen)

Groep 3: Zuivel, vlees(waren), vis, ei en vleesvervangers (onmisbaar voor eiwitten, B-vitamines, visvetzuren en mineralen zoals kalk en ijzer)

Groep 4: Vetten en oliën (onmisbaar voor vitamine A, D en E en essentiële vetzuren)

Groep 5: Dranken (onmisbaar voor water)

- Het kan toch ook niet gezond zijn om allerlei pilletjes te gaan slikken om de nodige vitaminen en mineralen binnen te krijgen?

- En wat met de vezels (onverteerbare stoffen in plantaardige producten) die onder andere nodig zijn voor een goede darmwerking?
(Producten die rijk zijn aan vezels zijn groente, fruit, volkorenbrood, aardappelen, volkorenmacaroni, zilvervliesrijst en peulvruchten … )

Zoveel vragen en zo weinig ‘goede’ antwoorden te vinden … om gek van te worden … Maar hier toch ook het verhaal van iemand die wel baat heeft van het candida-dieet. http://november.messageboard.nl/6630/viewtopic.php?t=116

Met de meisjes gaat alles goed J Soxy was een tijdje in de war, omdat ze moest wennen aan het feit dat ze nu de enige kat in huis is en ze moest haar nieuwe plaats zo een beetje vinden. En amai … heeft ze die nu gevonden ja J Je kan er gewoon niet meer naast kijken

Alles wat we ook maar doen met onze woef, wil ze nu ook graag doen J

Onze woef is bijvoorbeeld geobsedeerd door een bal. Speelt geen rol hoe groot of hoe klein die wel is of uit welk materiaal, als het maar de naam “bal” waardig is .. En haar allerliefste spelletje is dan ook het apporteren van een bal. Omdat ze er nooit genoeg van krijgt doen we na een tijdje alsof we de bal heel ver weg gooien, zij gaat op zoek en dan gooien we de bal ergens anders. Kwestie van haar bezig te houden J

Wel … dat truckje werkte goed tot een paar weken geleden … Soxy die alles, maar dan ook alles gezien heeft (ze is een kleine Miss Marple ), begon opeens heel enthousiast naar de bal te lopen en ze zette zich naast de bal, ondertussen heel ostentatief naar Kira kijkend en wachtend tot Kira door had dat de bal bij Soxy was.

En dat ging zo maar door, tot ik er op een gegeven moment een tweede bal bijhaalde, eentje voor Kira en eentje voor Sox. En het werkt!  OK, Soxy zal de bal niet apporteren, het spel eindigt bij haar door ostentatief naast de bal te gaan zitten en te wachten tot ik hem opnieuw weggooi … Ik denk dat dat komt omdat ze het een beetje te groots ziet ;-) Een klein kattenballetje is niet interessant genoeg voor onze jongedame J Neen, het moet ook een tennisbal-grootte hebben en dat kan een kat nu eenmaal niet terugbrengen hé

Maar ze speelt nu dus ook met de bal J

Als het tijd is om met de woef te gaan wandelen, staat ze ook klaar JJJ Tot nu toe kunnen we haar duidelijk maken dat ze echt niet meekan en dat ze mooi moet blijven wachten tot we terug zijn, maar ik hou mijn hart vast voor de keer dat ze niet gaat luisteren en ons stiekem volgt …

Wat ze nu al doet als we de vuilniszakken buiten zetten bijvoorbeeld … Dan volgt ze ons als een hondje naar het einde van de oprit om te zien wat we daar gaan doen, ze controleert of alles wel in orde is met onze vuilniszak en gaat dan mee terug in huis ;-)

Wat wel heel koddig is, is dat ze heel blij is als we terugkomen van de wandeling met de woef. Opspringen zoals een hond op zijn achterpoten en maar babbelen J

Zij wacht nu ook samen met Kira in de gang op ons wanneer we terug thuis komen. Wij worden tegenwoordig dus enthousiast begroet door een hond en een kat

Met Soxy kan je nu ook “praten” J Als je iets tegen haar zegt, miauwt ze terug J Zo hebben we over laatst een heel lange conversatie gehouden tijdens de afwas ;-) Ze zat geïnteresseerd te kijken terwijl ze op een stoel naast mij zat en ik was haar zo een beetje aan het entertainen met te vertellen wat ik nu ging afwassen (ik kon haar toch moeilijk negeren hé ) en zij maar terug babbelen ..

Met Kira gaat alles ook super J
Ze is en blijft een floddermie die goed weet hoe ze ons rond haar vinger (of in haar geval poot …J) kan draaien ;-) Maar ze is dan ook onze poppenmie hé J Ik weet dat we haar niet “gewoon” als een hond behandelen, maar we overdrijven toch niet zo zoals je wel eens in “De hondenfluisteraar” of “Superhond” kan zien. We vergeten niet dat we uiteindelijk toch nog wel met een hond te doen hebben

Miss Marple was met mij aan het lachen vorige zondag toen wij aankwamen voor de zondagwandeling en ik Kira haar drinkkoffertje bij had. (Een fluo-roze koffertje dat je kan openklappen en dan heb je een drinkbak en etensbak voor de woef.) Overdreef ik niet een beetje in het moedertje spelen? J

Ikke een poging gedaan om mij te verdedigen … Warm weer en hond met een zwart jasje aan, na de wandeling en het spelen zou ze zeker wel dorst hebben, maar ik zag dat Miss Marple mij niet echt geloofde ..

Na de wandeling, koppig als ik ben J, toch mijn drinkbakje geïnstalleerd en tot mijn grote opluchting kwam Kira toch wel direct drinken J ’t Is dat je het maar nooit weet met die hond van ons

Ik vroeg of haar vriendinnetje ook wat wou drinken, maar Miss Marple dacht niet dat haar woef dat zou doen … Wel … Ons Kira is niet de enige wringer … hint-hint  En met veel fantasie zag ik een blosje op de wangen van Miss Marple

Toen ik vorige donderdag een klein, grappig “welles-nietes, maar …” discussie had met mijnheer Ken Lee (een goeie vriend) over ik-weet-al-niet-meer-wat, eindigde ik op een gegeven moment onze kleine discussie al lachend met “Och betweter … Tof zenne! Ik leef al dag in, dag uit met een betweter en nu gij ook al! J”

Met een uitgesproken gezicht antwoordde hij dat ik niet mocht vergeten dat de reden waarom we zo goed overeen komen is omdat we toch wel dezelfde karaktertrekken hebben en over sommige dingen hetzelfde denken … “En dat wil dus zeggen dat als ik een betweter ben, … ” 

Zeg!!  Ik ben wel geen betweter hé!!
OK, Ik heb soms wel de neiging om een klein beetje door te draven als ik vind dat ik gelijk heb, maar … ik ken er die het vele erger hebben hoor!!

Toen ik later aan mijn ventje vroeg of hij mij een betweter vond, ging hij natuurlijk akkoord met Mr Ken Lee … Pah! Mannen hé … natuurlijk geven ze elkaar altijd gelijk …

En omdat we het dan toch over karaktertrekken hadden … ‘Het laatste woord hebben’

Daar zijn onze vriend en ik ook wel erg in  Niet afvragen wat dat geeft als we samen een gesprek hebben .. Tegenwoordig lijkt hij wel eerder toe te geven, maar het dan toch ook wel effe fijntjes inwrijven door iets te zeggen als “Ik weet dat gij het laatste wil woord hebben, dus zal ik er maar niet meer verder op ingaan” … d’oh

Nu dat kan ik wel toegeven, dat heb ik soms wel erg … Al is het maar door gewoon “hmm” of “ok” te zeggen of “xxx” bij het chatten te schrijven …
Het is een automatisme en meestal doe ik het ook zonder erbij na te denken

Ik ben volop aan het afleren om ook het laatste woord bij het sms-sen of het mailen te hebben. Als ik er met mijn gedachten bij ben, dwing ik mezelf om toch maar niet nog maar eens dag of iets dergelijks te sturen … maar niet gemakkelijk

Oei oei … goed begin voor een nieuwe update hé …

 

kwestie van er toch maar mee te blijven lachen

... de muggen zijn terug

en ik verdenk ze ervan dat ze het echt wel op mij voorzien hebben, amai!

Al een paar keer een allergische reactie gedaan op een simpele muggenbeet, lees: bigfoot is back in business
Heb vorige week zelfs afspraak bij de kine afgebeld omdat het niet te doen was om met mijn ‘bigfoot’ te fietsen ..

Wat heel raar is aan de muggen van tegenwoordig: je kan ze niet meer verjagen met je hand, je moet ze letterlijk van je lijf kloppen, want ze blijven dapper zitten … en steken … en jeuken ... aaargghh!!

Gisteren ben ik mijn moeder en mijn zuster tegengekomen in het frituur. Het was euhm …
wel … laat me zeggen nu dat ik erover nagedacht heb, dat het interessant was …

Ik had mijn moeder al meer dan 2 jaar niet meer gezien en het was ook al een heel tijdje geleden dat ik mijn zuster nog gezien had.

Ik had ze eerst niet zien staan (er was wat volk in het frituur), maar ze trokken mijn aandacht omdat ze zich zo opvallend gedroegen. Je weet wel, mij aanstaren, wegkijken, snoeten naar elkaar trekken, fezelen en lachen … hmm …

Ik dacht “ik ga mij hier niet laten kennen” en ben naar hun toe gestapt om dag te zeggen. Ik heb daar een tijdje een praatje gemaakt met mijn zuster, nu ja … voor zover je dat “een praatje” kan noemen. Mijn zuster deed echt wel haar best om een paar steken onder water te geven .. of het gelukt is, dat is wat anders   
Het ging bijvoorbeeld over hoe hard ze wel werkte nu dat ze 2 jobkes doet. En dan zo heel ostentatief:  “werken, altijd maar werken hé” … Hmm … Neen … Raakte me niet

Mijn moeder negeerde mij de hele tijd. Of neen … als ik haar rechtstreeks aansprak kwam er wel een één lettergreep woord als antwoord gevolgd door een snoet naar mijn zuster ..

En voor de rest zag ik gewoon snoeten heen en weer gaan tussen mijn moeder en mijn zuster in reactie op alles wat ik zei.
Een mimespeler was er niets tegen

Op een gegeven moment ging het erover dat ik moe was. “Hoe komt het?” vroeg mijn zus met gespeelde interesse. Wat ik best wel amusant vond, ’t is niet dat ze niet weten dat ik ziek ben  Ik antwoordde iets van “Dat is mijn ziekte misschien?” en huppekee daar ging terug een snoet heen en weer

Na een tijdje onderbrak mijn moeder het praatje tussen mijn zuster en mij, want het was hun beurt om de frietjes in ontvangst te nemen en mijn zuster moest mee, dus samen gingen ze dan naar de toog (een halve meter van mij weg ). Ik was benieuwd of ze dag zouden zeggen als ze vertrokken en yep, net voor ze de deur uitstapte draaide mijn moeder zich om en zei “Zeg Salut hè”. Hela … meer dan 1 lettergreep J Mijn zuster zei ook dag en weg waren ze.

En tot zover de eerste keer dat ik mijn familie in lange tijd terugzag …

Ik moet toegeven dat ik nadien onderweg naar huis wel geschokt was. Goede manieren zijn er echt wel ingepompt bij ons als kind en nu mijn moeder en mijn zuster zich zo zien gedragen … hmm …

Hun gedrag heeft me natuurlijk ook wel gekwetst … Ik denk dat er toch wel aangenamere manieren zijn om contact te hebben met uw moeder en zuster, zelfs al is het een hele tijd geleden dat je elkaar nog gezien hebt. Ik vroeg mij gisteravond thuis af of ik echt wel zo slecht ben dat zelfs zoiets als algemene beleefdheid er niet van afkon, maar mijn ventje wees me erop dat het niet aan mij ligt als anderen onbeleefd zijn , dat ligt aan de anderen zelf …

Nu ja … wat de bedoeling ook was van hun gedrag, het heeft me gisteravond geraakt, maar vandaag na het erover gehad te hebben met mijn goede vriendin en mijn ventje: ik zal er niet wakker van liggen ..

Die tijd is voorbij

Vorige week tijdens de ochtenwandeling in de gietende regen hadden zuske en ik het over .. yep de regen  En het afdroogwerk aan onze woefkes nadien als we thuiskomen … Zuske vertelde me dat ze een truckje toepaste om het wat makkelijker te hebben om haar woef af te drogen: ze blaast zachtjes in het oor van haar woef en in reactie daarop begint haar woef zich te schudden. “Superidee!”, dacht ik bij mezelf en bibi ging dat ook eens uittesten op haar woef als ze thuiskwam.

Ik roep dus mijn woef bij mij voordat we naar binnen gaan en als een echte pak ik haar oor vast en blaas zachtjes in haar oor, vol verwachting kijkend naar de woef en mijn woef … die doet niets.

Wel … behalve onnozel naar mij kijken  Ik kan me niet inhouden en begin te lachen en spreek mezelf wat moed in om het nog een keer te proberen (ik begon me zelf al wat onnozel te voelen ) ..

Tweede poging en ikke opnieuw vol verwachting naar mijn woef aan het kijken en mijn woef … die doet nog altijd niets, behalve onnozel naar mij kijken ... Met als gevolg dat ik de slappe lach kreeg, omdat ik mezelf wel heel belachelijk en onnozel voelde ten opzichte van mijn woef en mijn blaaspoging maar opgegeven heb.

Gisteren hadden we het er opnieuw over en zuske toonde mij wat ze deed bij haar woef en effectief die begint te schudden. Ik doe net hetzelfde bij mijn woef en … niks. Zuske probeert het eens bij mijn woef en … niks. Wij alle twee plat van het lachen, want met een klein beetje fantasie kan je je wel voorstellen dat het een grappig zicht was

We vroegen ons af of het misschien aan de oren zou kunnen liggen, de oren van zuske haar woef staan rechtop, die van de mijne hangen … Om ons onderzoek verder uit te breiden ging zuske het ook eens uittesten bij de puppy, want die haar oren hangen ook. Ha! Wij zouden eens geen échte onderzoekers zijn zeker

Vandaag vertelde zuske dat het truckje ook werkte bij de puppy … We hadden het er ook over met Miss Marple. Miss Marple die ook altijd wel in is voor een experimentje, roept haar woef bij zich en blaast in haar oor en yep … haar woef begon ook te schudden!

We kunnen nu dus wel concluderen dat het aan mijn woef ligt dat het blaastruckje niet werkt. En mijn woef … die huppelde gelukkig verder

Zondagavond tijdens een ontspannende avondwandeling met mijn ventje en de woef zijn we een goede vriendin tegengekomen. Onze aandacht was getrokken door een auto die een nogal raar manouver deed … en achteruit bleef rijden … We hadden onderling al wat commentaar gemaakt in de trant van “Wat doet die nu?”  Tot die auto dan ineens bij ons stopte en dan bleek het onze vriendin te zijn die nogal plezier had in de snoeten die we op onze toeten hadden

Een beetje heen en weer getetter, kwestie van bij te praten en dan merkte ze ineens op dat ik klaar voor de winter was .. Huh??
En dan viel mijn euro  Ik zag er vrij “winterig” uit met mijn mutsje en mijn dikke fleece  Maar zeg! ’t Was wel al avond hé

Art nouveau

Een paar weekends terug besloten om de haag bij te snoeien … Niets is zo ontspannend als met de schaar een takje hier en daar weg te knippen

Het eindresultaat daarentegen … wel …
euhm, ik ben aan het hopen dat de haag zo vlug mogelijk teruggroeit 
“Het is om zeeziek van te worden” om de woorden van mijn ventje te gebruiken, maar een goede vriend troostte me door te zeggen dat ik me er niets van moest aantrekken en dat het “Art Nouveau” is. Pah! 

Een gewone maandagmorgen ??

We hadden de vroege shift, dus vanaf half vijf liepen er 2 zombies rond in huis  Mijn ventje is alles behalve een ochtendmens en ik had een slechte nacht achter de rug door fibro-toestanden en amaai! Draaien en keren en draaien en keren in een poging om een goede houding te vinden, maar toen mijn benen dan ook nog begonnen te verkrampen heb ik het maar opgegeven .. Ik heb mij zo goed en zo kwaad als het kon al zittend geïnstalleerd met allerlei kussens rond en onder mij en ben uiteindelijk zo in slaap gesukkeld

Ik was dus geen mens  Maar eens mijn ventje goed en wel vertrokken was naar het werk, ben ik in de grote zetel gekropen met tekenfilmpjes op tv en het duurde niet lang voor ik in dromenland was

Rond negenen voor de tweede keer opgestaan en ik voelde me al ietsje minder zombie in vergelijking met eerder in de morgen. En na de ochtendwandeling begon ik me zowaar al menselijk te voelen

Zuske en haar woef waren even meegekomen naar onze tuin, zodat de woefkes een beetje konden spelen terwijl wij ons babbeltje deden. Alles ging goed totdat de bezoekende woef onze poes in het oog kreeg en vol enthousiasme naar haar toe begon te rennen … Ons klein volledig in paniek en .. de korte beentjes van onder haar lijfje rennen Tot ze hoog en droog in een boom zat .. “Ai, ons klein en hoog in een boom …”

Heb per email een quizje doorgekregen dat ik jullie niet wil onthouden:

Er is een enorm hoge palmboom en bij die boom staan er vier dieren:

Een leeuw

Een chimpansee

Een giraffe

Een eekhoorn

Ze besluiten een uitdaging aan te gaan:

Welk dier zal het snelste een banaan uit de top van de boom halen?

Wat denk jij?

Zal het de leeuw zijn of de chimpansee of de giraffe of toch de eekhoorn??

*** Antwoord volgt later ***