Er bestaan een hele hoop regels i.v.m. gezonde voeding, maar zoals ik al eerder gezegd heb, wat voor de een helpt, helpt daarvoor niet altijd voor een ander. Niet vergeten dat CVS uiteindelijk een verzamelnaam is voor allerlei symptomen waar de een meer last van heeft dan een ander. Het is dus een kwestie van letterlijk zelf aan den lijve te ondervinden wat kan en wat niet kan voor jezelf. Dus, luisteren naar je lichaam en in de praktijk met vallen en opstaan ondervinden wat goed en wat slecht voor je is ... spannende bezigheid

Tja, het komt erop neer dat ons lijfje de kluts kwijt is hé. Ik wil zoveel, maar mijn lijf wil gewoon niet mee, zegt eigenlijk gewoon njet  En ik geloof er wel in dat moesten we allemaal leven zoals het in theorie uitgelegd wordt, alleen maar “gezond” eten, juist bewegen, juist ontspannen (want dat heb ik in Pellenberg geleerd, er is ontspannen en ontspannen) en positief denken en dergelijke, we ons beter zouden voelen.

Alleen… vergeet het maar dat je dat in de praktijk kan volhouden. En geloof me, ik weet waarover ik het heb. Ik ben een tijdje een heel flinke meid geweest die zich hield aan alle regeltjes en dergelijke die er waren en ja, ik voelde me inderdaad beter. Maar ten koste van wat allemaal …

Uit eten gaan bijvoorbeeld, vergeet het maar hé, er is altijd wel iets dat je beter niet kan hebben en begin dan maar “moeilijk” te doen op restaurant … Niet dat ik ooit ergens problemen gehad heb of zo. Neen, ik voelde me er zelf gewoon ongelooflijk schuldig om en heel ongemakkelijk bij, omdat ik niet zomaar kon bestellen van de menukaart. En als je je al zo ongemakkelijk voelt bij het bestellen, dan is het kunnen genieten van een avondje uit er wel van af … Allee, voor mij dan toch …

Wat natuurlijk niet betekent dat je niet kunt proberen hé. Ik zelf heb ondertussen aan den lijve ondervonden wat goed voor me is en wat ik zou moeten laten. (Maar soms is de zin in iets “slechts” toch zooo groot … En ja, dan moet ik het achteraf uitzweten … Tja, dan moet dat dan maar denk ik nu. Wat ik gehad heb, heb ik gehad en niets of niemand kan dat euforisch gevoel van het moment zelf nog van me afpakken. Pah! )

Wat voor mij helpt (in een perfecte wereld zonder zondigen dus ):

-         Eet regelmatig en het is beter om 6 kleine maaltijden te eten dan 3 grote. (Het eten zelf -de handeling dus, is voor mij al op zich een activiteit die me bij momenten echt kan uitputten.)

-          Wat ook helpt is niet schrokken en dus langzaam eten en het voedsel goed kauwen.

-          Vezels, vezels, vezels !! Dus veel verse groenten en fruit en voldoende granen. En om goed te zijn zou ik geen zuivelproducten, eieren, vet vlees en suiker meer mogen hebben. Met de nadruk op “om goed te zijn” …

-          Veel water drinken om te ontgiften … Klinkt modern en alternatief, maar wil eigenlijk gewoon zeggen dat je je lijfje goed uitspoeld  Het mineraalarm bronwater, zoals Spa blauw of de flessen van 5 liter die in de Delhaize verkocht worden zijn het beste. Opnieuw voor mij hé !! Ik kan niet tegen ander water. Ik ruik en proef dat daar “iets aan is” en word daar onwel van. Maar van een glas “ander” water als ik op bezoek ben bij iemand ga ik natuurlijk niet dood hé.

-           Tja en de voor de hand liggende “slechte” dingen zoals alcohol, sigaretten en producten met cafeïne (koffie, thee, cacao en chocolade) vermijden hé. Maar opnieuw makkelijker gezegd dan gedaan.

-          En wat voor mij ook heel belangrijk is … geen koude dingen meer eten of drinken. (vooral omwille van mijn fragiel buikske) Om goed te zijn zou alles op zijn minst lauw moeten zijn. Wat niet gemakkelijk is als je verzot bent op ijs

Ik heb ondertussen ook gelezen dat Gember iets goeds zou zijn omdat het bestanddelen bevat die de pijn in spieren en gewrichten vermindert en de beweeglijkheid verbetert. Ga ik in de toekomst eens uitproberen, maar ik vrees er een beetje voor, omdat ik “geen gemakkelijke” ben wat eten betreft

Noten en zaden zouden ook belangrijke voedingsstoffen bevatten zoals vitamine B.
Moet ik nog verder uitzoeken, want “noten en zaden” lijkt me ewat eenvoudig gezegd … Welke noten?? Welke zaden??

Om nog effe terug te komen op de “slechte” dingen:

Hoe zit dat nu met het roken?? Ik heb begrepen dat roken een uitlokkende of verergerende factor zou zijn bij verschillende reumatische problemen : lage rugpijn, nekpijn, reumatoïde artritis enz. En dat er een studie werd uitgevoerd om na te gaan welk het effect is van roken op fibro. Daarbij zou vastgesteld zijn dat roken de pijn, maar ook de functionele handicap en de ernst van de ziekte, gemeten bij de patiënten zelf, verergert. Maar er werd echter geen duidelijk verschil waargenomen in vermoeidheid, slaapstoornissen, depressie, angst en het aantal pijnpunten. 

Tot afgrijzen van niet-rokers … “ooit” zal ik wel stoppen, maar nu nog niet … Ik moet al zoveel laten, af en toe een sigaretje opsteken kan me deugd doen. Hoewel ik er wel bij wil vermelden dat ik ondertussen al lang van soort veranderd ben en dus “gezondere” sigaretten rook in vergelijking met vroeger. Wel … in hoeverre dat je de woorden “gezond” en “roken” bij elkaar kunt plaatsen hé …

En dan nu even vertellen hoe het met mij gaat

Wel ... onder de omstandigheden gaat het redelijk goed.
Mijn ventje is nu voor de vijfde week thuis met zijn rug (hernia en artrose).
Onze katten hebben weer de nodige avonturen achter de rug, ze worden zowat geterroriseerd door de kat van de buren
en hebben al het nodige pak slaag gekregen. Stoute, stoute buurkat !!

En onze woef heeft problemen met haar achterpoot.
Ze mankt of hupt rond op 3 poten tot alles weer soepel is en dan gebruikt ze haar 4 poten terug.

dus er komen meer dingen op mijn kleine schouders terecht ...
Maar tot nu toe lukt het me redelijk om de dingen in goede banen te leiden .. Ikke fier !!
Ok ... ons huis is geen blinkend paleis, maar ook geen krot

Nu dat we echt herfstweer aan het krijgen zijn, zijn de “gewone” ongemakken terug gekomen.
Het overgevoelig zijn aan vanalles en nog wat en voor de afwisseling uitgeput zijn en pijntjes die hier en daar teruggekomen zijn.
Maar omdat ik het weet, gebruik ik tegenwoordig regelmatig mijn verstand ( )en let ik op. Hela

- Gewrichten inwikkelen voor ik naar buiten ga, dus onder mijn dikke winterkleren ben ik eigenlijk een mini-mummie

- Blits wezen met mijn zonnebril en tegelijkertijd muts, sjaal en handshoenen aan

- En op tijd iets innemen zodat de migraine (meestal) niet kan doorbreken.

Ennnn ... ik denk dat ik terug op de goede weg ben in het plannen en doseren !! Hela !! Goed van mij hé !!
Ik neem op tijd kleine rustpauzes (en ok langere indien nodig )
en verdeel de dingen die ik wil doen op een dag over de hele dag. Ha !! Ikke opnieuw fier

Omdat onze woef rust voorgeschreven gekregen heeft, is het nu gedaan met de ‘wildere’ spelletjes met haar bal en haar vriendinnetjes.
In de plaats daarvan moeten we korte, trage wandelingen met haar maken zodat haar probleem-poot tegelijkertijd niet meer geforceerd wordt en toch soepel blijft. En als het binnen een paar weken niet beter is, is het naar de dierenarts gaan en foto’s laten nemen.
(waar ik helemaal niet scheutig op ben, omdat ze onze woef dan in slaap gaan doen )

Dus sinds vorige week gaat bibi wandelen ...
wel ... langer wandelen ... en amai! Is dat wel ff wennen zeg !!
Ik ben kapot als we thuis komen, bij momenten ben ik zelfs blij dat we zowiezo terug thuis geraakt zijn.
En het is niet dat ik overdrijf (vind ik, alles bij elkaar een half uur en daar is het vertrekken en terug thuiskomen bij in),
ik moet er dus aan wennen, want mijn meisje gaat voor. Dus ... flinke meid als ik ben, neem ik een rustpauze als we terug thuis zijn

De eerste keer dat wij gingen wandelen met onze woef haar vriendinnetje was het wel wennen.
Voor zowel de vrouwen als onze meisjes.
Er was een soort van wedstrijd aan de gang tussen onze meisjes van wie er eerst loopt.
Ze probeerden elkaar voortdurend voorbij te steken door hun pas een ietsje te versnellen
en wij hingen zowat de hangen aan de andere kant van de leiband met een arm langer dan de andere
Maar nu hebben we alletwee een langere leiband en de meisjes lopen mooi naast elkaar een half metertje voor ons.
Het is echt wel schattig om zien, 2 hondjes die in gelijke pas en op gelijke hoogte stappen met hun staart trots omhoog

De bedoeling is dat we deze week ook met het andere vriendinnetje gaan wandelen om te zien wat dat geeft,
en dat zou in een andere richting zijn waar ik nog nooit geweest ben. I
k moest eerst wennen aan het meer buiten komen en de uitlaatgassen en dergelijke voor mijn overgevoeligheid * zucht *
en wou op veilig spelen door dat te doen op plaatsen die ik ken ...

Ik ben eigenlijk een gewoontebeest, moet mij eerst altijd voorbereiden op iets nieuws 
 

Dus het meer buiten zijn gaat me redelijk goed af, het is alleen nog wennen aan de extra activiteit

En ik neem ondanks al de gebrekkelijken die er rondlopen hier in huis, ook meer tijd voor mezelf en de dingen die ik graag doe.
Wel ja ... babbeltje doen met mijn ventje en onozeligheden verkopen  en bezig zijn met de beestjes, in de eerste plaats.

Maar daarnaast maak ik ook tijd voor mijn hobby’s.
Ik speel terug meer met fotootjes maken en fotootjes bewerken en ik heb ook ontdekt dat ik zelf kleine filmpjes kan maken.

Mijn ‘slachtoffers’ zijn de beestjes en ik vrees dat ik wat aan het overdrijven ben, want van zodra ze me zien met mijn camera draaien ze hun hoofd en vertikken ze het om nog naar mij te kijken of ze lopen gewoon weg.

Maar ik heb nu een nieuwe camera en MOET dat toch uittesten hé ...
 

Daarnaast heb ik ook het handwerken ontdekt.
Ik haak mutsjes en dat gaat vrij goed, alleen ga ik er soms van uit dat ik een dikker hoofd heb dan ik in werkelijkheid wel heb

En nu ben ik een sjaal aan het breien, maar dat breien gaat niet zo vlot vooruit als ik wel zou willen.
Ik hoop nu gewoon dat mijn kunstwerkje af gaat zijn voor dat de winter voorbij is

Dus alles bij mekaar gaat het wel redelijk goed hé  Allee, vind ik toch ....

Het grootste verschil is dat bij fibromyalgie de extreme pijn overheerst en bij ME/CVS de extreme vermoeidheid. Voor de rest lijken ze erg op elkaar wat betreft symptomen of problemen of hoe je het ook kan noemen.

Als je CVS hebt lijkt elke inspanning je te veel. Je bent namelijk niet alleen lichamelijk vermoeid, maar ook geestelijk. Waardoor je, je vaak moeilijk kan concentreren. en de herstelperiode na een inspanning duurt dagenlang. En heel belangrijk: ook geestelijk inspanning leidt tot uitputting. Je dagschema moet aangepast worden aan de energie die je hebt om te verbruiken.

Er zijn verschillende symptomen, ik ga het mezelf makkelijk maken door diegene op te noemen waar ik het meeste last van heb.

-          Slaapproblemen: soms geraak ik moeilijk in slaap, soms kan ik niet doorslapen, soms slaap ik veel, maar ben ik in een soort van comateuze slaap (ik ben volledig weg en volledig gedesoriënteerd wanneer ik terug wakker word. Waar ben ik? Wat is er gebeurd? Welke dag is het en is het nu ’s morgens of ’s avonds?).

-          Ik vergeet vlug en snel. Korte termijn geheugen is dus een ramp, ik ben Miss post-it J

-          Ik kan ineens spierkrampen krijgen of spierpijn en gewrichtspijnen of plaatsen die ineens “slapen” zoals je soms een slapende voet kan hebben. (bij mij kan dat gevoel eender waar zijn)

-          Ik ben onhandig geworden, dingen vastnemen en die ook proberen vast te houden … Alsof mijn handen niet meer luisteren.

-          Hoofdpijn (kom ik later nog op terug)

-          Mijn lichaamstemperatuur die van het ene uiterste naar het andere gaat. (Mijn thermostaat die dus niet meer juist werkt)

-          Infecties en allergieën

-          Moodswings: soms kan ik heel euforisch, dan weer boos of verdrietig of blij zijn.

-          Problemen met de darmpkes en mijn blaas (IBS en vaak moeten gaan plassen)

-          Overgevoelig zijn aan vanalles en nog wat (licht, geluid, geuren, koude en weersveranderingen) waar ik ook nog op terug ga komen.

Behandeling en genezingskans
Wat betreft het verloop en genezingskans van CVS geeft dr. Charles Shepherd, medisch adviseur van de ME Association in Engeland de volgende verwachtingen:
1) Ongeveer 35% gaat langzaam maar gestaag vooruit. Het herstelproces zal een aantal jaar in beslag nemen. En er is een goede kans dat er (bijna) volledig herstel is.
2) Het merendeel, ongeveer 40%, volgt een wisselende koers en heeft te maken met een niveau van lichamelijke en psychische activiteit dat vaak ruim onder het normale niveau ligt. Deze mensen zijn genoodzaakt om hun leven ingrijpend aan te passen.
3) 20% boekt weinig tot geen vooruitgang en blijft ernstig gehandicapt. Deze groep heeft doorgaans veel medische zorg nodig.
4) De resterende 5% verslechterd geleidelijk en komt een groot deel van de dag in een rolstoel terecht of wordt bedlegerig. Deze groep heeft heel veel medische, sociale en emotionele steun nodig.

Ik zelf zit in hokje 2 …

Tot op de dag van vandaag weet nog niemand hoe je mensen helemaal van de ziekte CVS kunt genezen, maar er zijn wel een aantal hulpmiddelen waar ik het eerder al over gehad heb. En die zijn uiteindelijk nog altijd beter dan gewoon in je zetel blijven wachten op dé wonderpil hé. Iets is beter dan niets ;-) En dagelijkse lichaamsbeweging is daar dus wel een van. De belangrijkste leefregel is: ga niet over je grenzen en forceer jezelf niet, want dat werkt averechts. Zoek naar een combinatie van rust en activiteit waarbij je, je zelf goed voelt. (Dus zeker niet doen zoals ik doe sinds ik naar Pellenberg geweest ben en werken aan een routine!! J)

Concreet komt het erop neer dat we moeten leren beter naar ons lichaam te luisteren, onze kwetsbare grenzen leren te respecteren, onze activiteiten leren te doseren,en op langere termijn onze levensstijl en levensdoelen op een realistische en pragmatische wijze leren aan te passen. Zoals geprobeerd wordt om ons duidelijk te maken tijdens de revalidatie in een cvs-centrum.

Fibromyalgie is een vorm van weke delen reuma. Met weke delen worden spieren, bindweefsel,
pezen, slijmbeurzen en tussenwervelschijven bedoeld. In de meeste gevallen is er echter geen sprake van ontstekingen of vergroeiingen, wat bij andere vormen van reuma in principe wel het geval is.
Pijn is dus het belangrijkste symptoom van fibro. De pijn gaat gepaard met stijfheid en gevoeligheid rond de gewrichten, spieren en pezen. De pijnklachten nemen dikwijls toe bij koud en vochtig weer, bij vermoeidheid, bij ongewone of overmatige inspanningen en bij emotionele stress.

Behandeling en genezingskans
Net zoals bij cvs is er tot op heden geen afdoende behandeling bekend waarbij de patiënt volledig geneest. Maar net zoals bij cvs wordt er geëxperimenteerd met diverse soorten behandelingen. Zowel medicinaal als therapeutisch.

Om het leven wat aangenamer te maken, zit er echter niets anders op dan geneesmiddelen te nemen.

- Pijnstillers (paracetamol zoals een dafalgan) en bij hevige tot zeer hevige pijn pijnverdovende medicijnen (narcotische analgetica zoals contramal).

Ikzelf neem ook traumeel als ontstekingswerende pijnstiller. Dat is een homeopatisch middel en daar krijg je geen last van in vergelijking met andere pijnstillers die op je maag of darmen kunnen werken of die geen invloed hebben op de werking van andere medicijnen (niet vergeten dat ik ook vanalles moet nemen voor mijn darmen en maag). In mijn geval verzacht het enkel de pijn en ik moet dan ook wel stil blijven liggen of zitten, anders merk ik er niets van.

- Antidepressiva (Door het innemen stijgt het gehalte aan serotonine, en dat is een natuurlijke pijnstiller van ons lichaam. Het voordeel van antidepressiva is dat ze ook een spierverslappend effect hebben.)

- Spierontspanner (zoals myolastan)

En net zoals bij cvs is het wel belangrijk om ondanks de pijn geregeld in beweging te blijven. Je moet als het ware een balans zien te vinden tussen wat allemaal nog net kan, dus niet al te veel pijn oplevert, en toch ook regelmatig rustig aan blijven doen.

Over de oorzaak kan ik kort zijn: tot op heden is er nog altijd geen antwoord gevonden op de vraag wat CVS en fibromyalgie veroorzaakt.
De één kan zich niet herinneren wanneer het precies is begonnen, de ander weet nog precies dat het na een ongeluk is ontstaan of na een traumatische ervaring. Er zijn wel een aantal theorieën geopperd, zoals het verkeerd verwerken van prikkels of problemen met de bloedtoevoer naar de hersenen. Maar dat zijn dus theorieën.

Iemand zei ergens het volgende (ik weet niet meer wie en waar):

“Een chronische ziekte is te vergelijken met een huis dat bouwvallig is. Er is veel mis en er moet grondig gerestaureerd worden. Het heeft geen zin andere ramen te plaatsen of het dak te vernieuwen, want dan blijft het huis nog een bouwval.
Zo heeft het bij ME, fibromyalgie en andere chronische kwalen ook geen nut de symptomen stuk voor stuk te bestrijden.”

Euhm … allemaal goed en wel, maar wat doen de meeste mensen met een bouwvallig huis? Volledig afbreken en terug van nul opbouwen hé … Dat kan je dus wel niet met mensen doen, dacht ik zo ;-) Dus persoonlijk vind ik het toch wel beter klinken om symptomen stuk voor stuk proberen te bestrijden in plaats van helemaal niets te doen.

De maand oktober werd gekenmerkt door bibi die weer blits zat te wezen met muts en zonnebril op … yep, het is weer het moment van het jaar dat de hoofdpijn serieus terug is L

Nu ik erover nadenk had ik de weken voordien al kleine signalen gehad die me waarschuwden dat er iets “zwaars” onderwege was: ik “voelde” regelmatig iets opkomen en begon meer problemen te krijgen met mijn ogen (niet goed kunnen lezen, lichtflitsen, wazig zicht) en was over-overgevoelig, maar het was vrij goed onder controle te houden …

Namelijk door de triggers te vermijden zoals fel licht, luide geluiden, (voor mij) adembenemende geuren (bepaalde voedingswaren, badkamerprodukten, uitlaatgassen en dergelijke) en koude aan mijn hoofd, door op tijd iets in te nemen om te vermijden dat het erger wordt en vooral proberen het kalm aan te doen en me niet druk te maken in dingen.

Maar dan weer de maandelijkse toestanden gehad en toen was ik verloren … Ik kon niet veel verdragen (euhm … eerder niets J) en heb me echt wel druk gemaakt bij momenten. Ik heb nochtans echt mijn best gedaan om me niet op te winden, maar op den duur was ik meer bezig met proberen niet uit te vliegen omdat mijn geduld op was …

Ik denk dat toen mijn hormonen terug “normaal” waren, al die dingen waar ik me druk over maakte en gewoon opgekropt had tijdens de maandelijkse toestanden er op een of andere manier toch wel uitmoesten … lees bonkende hoofdpijn … Niet dat ik me nog kan herinneren waar ik me allemaal druk over gemaakt heb … maar gewoon het feit dat ik me druk gemaakt heb en dat opgekropt heb en dat samen met oververmoeid zijn … Niet goed …

Tja …  en dan was er niets anders te doen dan pijnstillers nemen en ondergedoken onder mijn dekentje wegsoezen en wachten tot het ergste voorbij was, afgewisseld met korte perioden waar ik mezelf gedwongen had om bepaalde dingen te doen (de beestjes moeten verzorgd worden en er moeten boodschappen gedaan worden) …

Slapen was goed omdat ik dan niets voelde, maar spijtig genoeg begon het onmiddellijk opnieuw eens ik wakker was … Eerst zachtjes kloppend en een paar minuten later bonkend … L

Als het echt erg is loop ik rond met een muts of sjaaltje op mijn hoofd en als ik neerlig met een kussen op mijn hoofd op de plaats waar het bonkt. Een bepaalde druk op de plaats waar het bonkt, verzacht de pijn.

En heel belangrijk … donker !! Wat ik met mijn ogen doe, heeft een grote invloed op mijn hoofdpijn. Dus, vooral in het donker liggen en letterlijk zo weinig mogelijk met mijn ogen bewegen wanneer ik in “het licht” ben.

Het kan me echt goed doen om gewoon rond te kijken in het pikkedonker. Niet dat ik iets zie (het is dus DONKER J), maar dan kan ik tenminste wel mijn ogen bewegen zonder extra pijn en dat neemt even de druk weg van mijn ogen, want bij momenten voelt het alsof ze elk ogenblik uit mijn oogkassen gaan ploppen …

Het positieve bij de oktober-hoofdpijn was dat het “maar” aan 1 kant was… Ik was nog goed af, omdat dit min of meer onder controle te houden was. Als het aan de 2 kanten van mijn hoofd was geweest, tja … dat hadden rampen geweest, want dan had ik helemaal niets meer kunnen gedaan hebben …

Maar daar niet aan denken, het ergste lijkt voorbij te zijn … ;-)

Wat meer info over hoofdpijn:

Hoofdpijn is een van de meest voorkomende pijnklachten en is in de meeste gevallen een onschuldige en kortdurende klacht die meestal vanzelf weer verdwijnt. Maar soms kan hoofdpijn echter zo erg zijn dat normaal functioneren bijna onmogelijk is.

Soorten hoofdpijn
Er zijn vele soorten hoofdpijn, zoals migraine, (spier)spanningshoofdpijn, medicatieafhankelijke hoofdpijn en clusterhoofdpijn. Daarnaast is er ook hoofdpijn door bijholteontstekingen, hoofdpijn bij koorts of bij een kater. Soms wordt hoofdpijn veroorzaakt door een te hoge bloeddruk of een kwaadaardige aandoening van de hersenen.

Migraine
Migraine is een aanvalsgewijs optredende, meestal eenzijdige, matige of heftige, bonzende hoofdpijn soms in combinatie met misselijkheid of braken.Tijdens de aanval worden licht en geluid slecht verdragen.

Migraine kan zich soms van tevoren aankondigen. Dit kan ongeveer 30 minuten voor de aanval gebeuren door middel van klachten met betrekking tot het gezichtsvermogen (bijvoorbeeld het zien van schitteringen, sterretjes, bepaalde lichtfiguren of minder goed zien). Dit wordt een aura genoemd. Migraine kan zich ook enkele uren tot dagen voor de aanval aankondigen door middel van klachten zoals stemmingsveranderingen, concentratieverlies, gapen, over-activiteit of inactiviteit en zin hebben in het eten van zoetigheid.

Er zijn verschillende factoren die migraine kunnen uitlokken, zoals emoties (stress, verdriet, woede of zorgen), vermoeidheid, inspanning, ontspanning, weersveranderingen en bepaalde voedingsstoffen.
Bij vrouwen kunnen de vrouwelijke hormonen een rol spelen bij het ontstaan van een migraineaanval. De menstruatiecyclus en 'de pil' zijn in dit kader belangrijke factoren.Er wordt dan gesproken van menstruele migraine.

(Spier)spanningshoofdpijn
Bij spanningshoofdpijn is de pijn tweezijdig en wordt ervaren als een doffe, drukkende pijn die als een band om het hoofd zit. De meest herkenbare klacht bij deze vorm van hoofdpijn is de pijnuitstraling vanuit de nek. Naast de pijnklachten kan er misselijkheid zonder braken voorkomen. Spanningshoofdpijn kan zowel incidenteel als chronisch voorkomen.

Ook bij deze vorm van hoofdpijn zijn er verschillende factoren die de klachten kunnen uitlokken, zoals stress en spanning, overbelasting van verschillende spieren, veelvuldig terugkerende bewegingen (bijvoorbeeld overmatig kauwen van kauwgom), inspanningen (bijvoorbeeld het veelvuldig lezen van beeldschermen of het lezen van te kleine lettertjes) en houding- en bewegingsafwijkingen. Grote temperatuursveranderingen en extreme kou of extreme hitte kunnen ook spanningshoofdpijn uitlokken. Een bijzondere vorm van spanningshoofdpijn is de ‘weekendhoofdpijn’ die juist ontstaat door ontspanning en een ander levensritme. Denk hierbij aan het uitslapen in het weekend en de hoeveelheid koffie die erg kan afwijken van het weekpatroon.

Medicatieafhankelijke hoofdpijn
Medicatieafhankelijke hoofdpijn ontstaat wanneer er langdurig (drie maanden of langer) een pijnstiller wordt gebruikt tegen hoofdpijn. Wanneer deze pijnstiller niet voor hoofdpijnklachten wordt gebruikt, ontstaat deze hoofdpijn meestal niet. Medicatieafhankelijke hoofdpijn kan al ontstaan wanneer meer dan drie dagen per week of meer dan drie tabletten per dag paracetamol, ibuprofen of naproxen worden gebruikt.
De klachten verdwijnen na het stoppen van deze medicatie, maar dit is niet eenvoudig. Het gebeurt dan ook meestal onder toezicht van een arts.

Chronisch dagelijkse hoofdpijn
Als mensen iedere dag vijf of meer kopjes/glazen cafeïnehoudende dranken, zoals koffie, thee, ijsthee of cola drinken, kan chronisch dagelijkse hoofdpijn ontstaan. Deze vorm van hoofdpijn verdwijnt na het minderen of stoppen van het innemen van cafeïnehoudende dranken.

Clusterhoofdpijn
Clusterhoofdpijn is een eenzijdige, heftige borende pijn die zich rondom of achter het oog concentreert. De aanvallen variëren zeer sterk, zowel de duur van de aanval, het aantal aanvallen per dag, als de duur van de periode (cluster) waarin deze aanvallen plaatsvinden kan verschillen. De periode kan variëren van enige weken tot enkele maanden, waarna een aanvalsvrije periode optreedt. Deze aanvalsvrije periode kan enkele maanden tot zelfs een aantal jaren duren. Het aantal aanvallen per dag kan variëren van twee tot acht. De aanval zelf kan 15 minuten tot drie uur duren. De pijn bij een aanval gaat gepaard met tranende, rode ogen, een verstopte neus en bewegingsdrang. De aanvallen komen meestal ’s nachts voor.
De aanvallen bij clusterhoofdpijn kunnen worden uitgelokt door vaatverwijdende stoffen, zoals alcohol en nitrobaat en door lage zuurstofspanning, zoals in de bergen en bij vliegreizen.
In een enkel geval kan clusterhoofdpijn chronisch worden, waarbij jaren achtereen dagelijks aanvallen optreden.

Wat kan je aan hoofdpijn doen?
Probeer zoveel mogelijk de uitlokkende factoren (= triggers) te vermijden. Deze staan vermeld bij de verschillende hoofdpijnvormen. Ook het aanpassen van leef- en voedingsgewoonten kan helpen hoofdpijn te verminderen:

-          voldoende nachtrust

-          regelmatig eten

-          zeker 2 liter vocht per dag drinken en vezelrijk voedsel eten om de uitscheiding van hoofdpijnveroorzakende afvalstoffen te bevorderen

-          voldoende lichaamsbeweging in de frisse lucht

Geneesmiddelen
Hoofdpijn wordt door het overgrote deel van de mensen met zelfzorgmiddelen (middelen die je zonder recept kunt kopen) bestreden.
In het geval van hoofdpijn door koorts, een kater of een bijholteontsteking kunt u, indien andere maatregelen niet of onvoldoende helpen, een pijnstiller (paracetamol) innemen.

Let op: Gebruik deze zelfzorgmiddelen nooit langer dan 14 dagen zonder uw arts te raadplegen.
Hoofdpijn wordt ervaren als iets wat iedereen wel eens heeft en daar zeur je niet over. In de meeste gevallen wordt hoofdpijn ten onrechte niet als ‘echte’ aandoening gezien, waardoor deze klacht niet vaak aanleiding is om de huisarts te bezoeken. Onderschat echter uw hoofdpijnklachten niet.
Neem contact op met uw huisarts als uw hoofdpijnklachten blijven aanhouden of verergeren ondanks dat u verschillende maatregelen heeft genomen of medicijnen voor uw hoofdpijnklachten gebruikt.

Het “klikt” heel goed met de kine. Tijdens het wekelijkse half uurtje dat ik daar ben om een of andere wervel terug op zijn plaats te krijgen of de nodige dingen te doen om beter te kunnen functioneren zijn we eigenlijk constant aan het babbelen en het lachen.

Mijn ventje gaat ook naar hem voor zijn rug en tussen hun klikt het ook heel goed. Zo goed zelfs dat hij al eens een keertje langsgekomen is om naar onze bonsai te komen kijken en te helpen met een paar bonsai te verhuizen. Ik verschoot ervan toen ik ze samen zag, hoe hard ze wel op elkaar trekken. Ze hebben zowat dezelfde interesses en kunnen alletwee honderduit kletsen over vanalles en nog wat J Dat ze nog eens zeggen dat het vrouwen zijn die kletstantes zijn

Een van de volgende gaat hij nog eens langskomen om te komen spelen J

Wat me deed lachen de eerste keer toen de kine naar mijn ventje belde om te vragen waar we juist woonden, was dat mijn ventje het heel eenvoudig uitlegde: “de enige tuin in de straat waar de bladeren niet opgeruimd zijn”. En het bleek een goede omschrijving te zijn, want 5 minuutjes later was hij aan de deur

Ik begrijp het eigenlijk niet goed dat van zodra de eerste bladeren vallen, de meeste mensen direct de neiging hebben om al die bladeren uit hun tuin te harken en weg te doen. Dit is de manier van de bomen om voor een natuurlijke isolatie te zorgen en later zijn de bladeren vitamientjes voor wanneer de bomen terug wakker worden in de lente.

OK … ik geef toe dat onze oprit er echt niet uitziet nu met al die afgevallen bladeren, maar wij wachten tot alle bladeren gevallen zijn en dan zullen we het wel in een keer opruimen. Elke dag zitten borstelen en opruimen kunnen wij gewoon niet en zelfs als we het moesten kunnen …

Wij vinden ook een “wilde” tuin veel mooier in vergelijking met van die kunstmatig aangelegde tuinen. Je weet wel, een boompje hier, een bloempje daar en allemaal perfect bij elkaar passend en als de tuin echt pech heeft zit er ook nog een of andere tuinkabouter in

Wij hebben wel een gazon (die zijn beste tijd ook wel gehad heeft, omdat wij daar veel op spelen met onze woef), maar voor de rest ziet alles eruit als een mini-bos. Hoewel ik moet toegeven dat ons terras met de bonsai ook vrij kunstmatig is omdat de mini-boompjes nu eenmaal constant gemanipuleerd worden zodat ze euhm… mini blijven

Het voordeel aan ons mini-bos is dat de beestjes een grote speeltuin hebben waar ze alles mogen doen wat ze willen en dat we veel andere kleine diertjes op bezoek krijgen. Padden en kikkers, eekhoorntjes en heeel veeel verschillende vogels. En dat vind ik gewoon super

Afgelopen maand ook weer op controle bij de huisarts geweest voor een algemene check-up en bloeddonatie

De dokter maakte een grappige blooper overlaatst. Hij nam mijn bloeddruk, raakte afgeleid omdat we ondertussen aan het babbelen waren en dan wou hij mijn bloeddruk opnieuw nemen. Toen ik hem zei dat hij dat al gedaan had verontschuldigde hij zich en zei dat zulke dingen vaak gebeurde de laatste tijd. Het vergeten van dingen en vlug afgeleid geraken en zo. Al grappend zei ik “Welkom in mijn wereld” “Ja?? Heb jij dat ook?? Maar ik denk dat ik dat heb omdat ik zo moe ben de laatste tijd.” Ik kon het niet helpen en begon te lachen … en toen besefte hij wat hij juist gezegd had en hoe grappig het wel was om zoiets tegen mij te zeggen en hij begon ook te lachen

Een paar weken terug toen ik terug naar huis reed van de kine, was er een vrij grote hond los in de straat waar ik woon. Hij had in een vuilniszak gebeten en was door de dingen in de zak aan het gaan. Hmm… een grote hond die ik nog nooit gezien had los op straat en bibi moest daar met haar fiets voorbij …  Dus ben ik maar van mijn fiets afgestapt en passeerde ik dapper die hond met mijn fiets tussen hem en mij in  De hond keek op mij naar mij toen ik voorbij kwam en hij begon onmiddellijk te kwispelen … Dus vroeg ik hem maar wat hij daar alleen aan het doen was en voor een of andere reden was hij zo blij dat hij al hobbelend rond mijn fiets naar mij kwam. Euhm … ok …

Hij begon een ingebeeld spelletje te spelen terwijl ik rustig voort naar huis ging en op een gegeven moment beet hij zich gewoon vast aan de achterkant van mijn jas en volgde hij mij zo mee naar huis. Ok … dat was makkelijk .. Ik kon hem toch moeilijk alleen op straat achterlaten, soms kunnen auto’s hier wel echt voorbij vlammen …

Maar natuurlijk begon dat spelletje toch wel te vervelen na een tijdje en begon hij heen en weer over de straat te lopen. Ikke dus constant “Kom vriendke!” zodat hij bij mij zou blijven totdat ik thuis aankwam. Ikke vlug naar achteren sprinten om te zien dat onze beestjes allemaal binnen waren, terwijl hij de voortuin aan het inspecteren was. Alles ok achteraan, dus nam ik hem mee en sloot hem op in onze achtertuin. En dan was het tijd om mijn ventje te gaan halen, want ik had geen idee wat ik nu moest doen, mijn hersencelletje werkt niet meer zo ver vooruit

Die hond was zo blij dat hij buiten was en bleef gewoon al gek doende rondjes rennen in onze tuin J Pas dan kon ik zien dat het eigenlijk nog een puppy was, ok … een heel grote pup (hij was een pakske groter dan onze woef) … Met mijn ventje keken we of er een naam en telefoonnummer aan zijn halsband was, natuurlijk niet … Ok wat nu gedaan? Uiteindelijk naar mijn buurvrouw-vriendin gebeld waar ik ’s morgens mee ga wandelen omdat zij heel veel wandelt en heel veel honden ontmoet en misschien wist zij wel wie deze hond was. Bleek het uiteindelijk om de hond van naast haar te gaan

Hoe gaat het met ons?

Wellll … vrij veel ongemakken hé … Mijn lijfje moet nog wennen aan de weersveranderingen en doet dat door heel veel te protesteren  Over de hoofdpijn heb ik het al gehad en daar komen dus ook veel spier- en gewrichtspijnen bij … waardoor ik niet veel kon doen, de traantjes sprongen bij momenten in mijn ogen

Door de pijn heb ik een hele tijd slecht en bijna niet kunnen slapen (er was een week bij met gemiddeld 4 uur slaap per dag/nacht) en dat was dus niet goed om het mooi uit te drukken

Maar sinds deze week gaat het terug wat beter. Ik kan al op zn minst terug slapen !!!! Jipie !!

En het truckje van het intapen van mijn gewrichten doet ook wonderen. Daarnaast probeer ik het zo warm mogelijk te hebben door veel bij mijn ventje proberen te kruipen (wel, wanneer ons lijfje dat toelaat, meestal kan ik aanrakingen niet verdragen omdat dat gewoon pijn doet ) en de beestjes bij mij te hebben. Yep, yep, ze zullen zich allemaal wel heel geliefd voelen de laatste tijd

Met mijn ventje gaat het nog altijd niet zo goed. Hij heeft er nu ook een ontsteking bijgekregen en zijn dagen zijn nog altijd gevuld met het nemen van verschillende warme baden per dag en platliggen en WoW spelen omdat de bureaustoel de enige stoel in huis is waar hij comfortabel in kan zitten. Hij doet oefeningetjes voor zijn rug en gaat elke avond een korte wandeling met de woef maken.

Vorige week is hij naar een andere specialist geweest voor een andere opinie, want het begint hem wel allemaal wat te veel worden, hij wordt ongeduldig. Die specialist heeft gezegd dat het wel beter gaat worden, maar dat hij geduld moet hebben omdat dat een tijdje kan duren.

Ze heeft ook een wervel op de harde manier gewoon terug gekraakt en hoewel hij zich de dag zelf vrij goed voelde, was het de rest van de week niet te doen L Hij had heel veel pijn en kon gewoon niets meer doen, hij had zelfs de afspraken met de kine moeten afbellen omdat hij er gewoon niet geraakte.

Deze week is de controlearts van het werk langs geweest en is hij op controle bij het ziekenfonds moeten gaan en zij zeiden alle twee dat hij voort moet doen zoals hij bezig is en dan zal het ooit wel terug goed komen…

Vorige week zijn we ook op familie-uitstap naar de huisdokter geweest ;-) Onderweg naar de dokter zijn we aan het praten geraakt over het voordeel dat wij hebben om elkaar beter te begrijpen als we niet goed zijn of pijn hebben. Natuurlijk zouden we het liever anders gehad hebben, maar het is toch wel makkelijker om iets uit te leggen aan iemand die “het” ook voelt en begrijpt

De vloeren bij de dokter waren juist gepoetst met dettol … amai !! Vijf minuutjes denk ik en mijn hoofdpijn begon  En natuurlijk geen pijnstiller mee … Je verwacht niet om hoofdpijn bij de dokter te krijgen hé

Dus terwijl wij aan het wachten waren tot het onze beurt was, wisselden wij af in het naar buiten gaan. Mijn ventje omdat hij niet lang kan blijven zitten op de stoelen in de wachtkamer, bibi om een frisse neus te halen en die verschrikkelijk felle geur uit mijn systeem te krijgen

Mijn cholesterol was gewoon perfect. Want dan weer goed nieuws was voor mijn ventje omdat de zijne iets te hoog was. Maar omdat we ongeveer hetzelfde eten concludeerde de dokter dat het aan mijn ventje zijn metabolisme ligt. Sommige mensen kunnen een hogere cholesterol hebben hoewel ze vrij gezond en niet al te vettig eten.

Mijn ventje snoept meer koekjes dan ik, maar ik snoep dan chocotoffs en volgens de dokter is het het eten van vettige dingen die een slechte invloed heeft op de cholesterol.

Soit, zijn cholesterol moet regelmatig gecheckt worden om het in ’t oog te houden, maar voor de rest zijn we goed bezig J

Trouwens nu ik het over snoepen heb … Dankzij mijn buurvrouw/vriendin (mijn zuske) heb ik een fantastische truck gevonden om af en toe toch wel van een ijsje te kunnen genieten !! Ik drink een lekker warme tas chocomelk voor en nadat ik mijn ijsje gegeten heb en ik heb geen problemen meer !!

OK, ik geef het toe, het zal wel niet gezond zijn, maar nu kan ik heel af en toe toch wel eens zondigen hé

En het is gelukt !! Ik ben naar de kapper geweest !! Ik heb nu een kort, fris kopje J

Mijn bezoek bij de kapper was gewoon super. Toen ik aankwam ging de laatste klant juist weg en ik had het kapsalon helemaal voor mij alleen J Dus geen felle geuren en/of extra geluid. Zaaaalig

En een klein uurtje later was ik al terug onderweg naar huis met mijn nieuwe kapsel J

Natuurlijk ben ik er een paar dagen niet goed van geweest, maar het feit dat ik helemaal alleen mijn haar kan wassen EN drogen EN borstelen is fantastisch

Nadat ik wakker word, duurt het een half uur tot een uur voor ik me recht kan zetten en uit mijn sofa/bed geraak. ’t Is dat ik me altijd geradbraakt voel en zo stijf als een plank ben waardoor ik eerst mijn lijfje voorzichtig moet uitrekken en strekken om alles als het ware in gang te kunnen trekken

Dan is het eerst pitstoppen en de beestjes entertainen die natuurlijk ook al lang wakker zijn. Aandacht verdelen onder hun drieën, eten geven, eventueel uit laten (de katten dan). En dan kan ik terug wat meer aandacht aan mezelf besteden met de kleine dingen in de badkamer.

Daarna ben ik aan de pc om e-mail te checken en beantwoorden en kleine ditjes en datjes op te zoeken terwijl ik iets petieterigs eet zodat ik aan de eerste lichting medicijnen kan beginnen

Tegen 9uur is het dan tijd om mij klaar te maken voor de ochtendwandeling. Aankleden en de nodige gewrichten intapen met rekverbanden zodat ik toch voor een tijdje minder pijn heb en ook kan genieten van de ochtendwandeling.

Na een half uurtje tot 3 kwartier ben ik terug thuis en is het tijd voor een douchke, me terug omkleden en dan is het tijd voor mijn “echt” ontbijt en de tweede lichting medicijnen en dan ben ik meestal doodop. Ik geraak nog met moeite in mijn zeteltje, plof me neer en na een tijdje val ik uitgeput terug in slaap voor een uurtje tot mijn ventje opstaat.

Dan is het tijd voor de mensjes voor een ontspannend babbeltje over ditjes en datjes en het nieuws.

Dan doe ik een ding in het huishouden (ofwel oprommelen of als dat de dag voordien gebeurd is stofzuigen ofwel de afwas). Daar ben ik dan terug uitgeput van, dus is het opnieuw tijd om een beetje te rusten en dat doe ik dan terwijl ik naar het journaal kijk en terug iets kleins eet. En meestal val ik dan ook terug in slaap voor een uurtje of twee.

Wanneer ik me terug een beetje gerecupereerd voel (lees ik voel me niet meer alsof ik aangereden ben door een vrachtwagen, maar door een autootje J), amuseer ik me met de dingen die IK leuk vind. Mijn hobby’s dus.

En daarna is het terug tijd spenderen aan de beestjes. Kleine spelletjes spelen, knuffelen en soezen en gaan wandelen met de woef. Het hangt ervan af hoe goed ik me voel voor de tweede wandeling. Ofwel is het een mini-wandeling zodat ze haar ding kan doen, ofwel is het een langere wandeling en gaan we naar ons maateke van de krantenwinkel voor een koekje en een babbeltje.

Terug thuis, terug rusten, want ik ben terug uitgeput en dan is het tijd om aan het avondeten te beginnen.

Na het koken en eten (en ja hoor medicijnen ;-)) is het alweer … ja hoor rusten

En dat doe ik terwijl ik naar mijn soaps kijk. Niets zo ontspannend als een soap zien omdat je niet moet nadenken en gewoon kan volgen ;-)

Dan terug iets kleins in het huishouden doen en eventueel een wasje inzetten en yep, dan is het terug rusten. Met muziek op de achtergrond is het terug tijd om ontspannendere dingen te doen zoals een babbeltje en grapjes met mijn ventje, schrijven van brieven en voor mn blog of spelen met fotootjes en kleine home-videos of gewoon ontspannen naar de muziek luisteren en daarna de beestjes borstelen. Tegen 10 uur is het dan tijd voor badkamer-toestanden en uitrekken en strekken en oefeningetjes doen voor mijn spieren en gewrichten. Daarna maak ik mijn warme choco klaar en terwijl ik nog een beetje televisie kijk en mijn choco opdrink is het hét knuffelmoment met mijn kleine jongen en dan vallen we samen in slaap

Zo ziet een “goede” dag er voor mij uit. Als het minder goed gaat, vallen er natuurlijk dingen weg, maar wat ik wel blijf doen (al is het soms zwaar afzien) is de ochtendwandeling met de woef.

En dan zijn er natuurlijk ook de momenten waarbij ik denk dat ik superwoman ben en doe ik eigenlijk te veel op een dag Meestal krijg ik dan de kriebels over dingen die in het huishouden moeten gedaan worden en wil ik zoveel mogelijk op een dag gedaan hebben.

Er zijn ook dingen die een vaste dag hebben, bijvoorbeeld maandag is boodschappen-doen-dag en donderdag is kine-dag en dan valt bijna alles behalve het wandelen in de voormiddag weg.

Ik heb eindelijk door dat ik pieken in het energie hebben heb. ’s Morgens voel ik mij meestal super totdat ik terug ben van de ochtendwandeling. Dan ben ik leeg en moet ik rusten en/of slapen. Willen of niet, ik heb gewoon geen pif meer.

Daarna kan ik er weer tegen voor een uurtje of twee, maar dan ben ik wel helemaal leeg. Na mijn middagdutje ben ik meestal geen mens meer. Dan ben ik overgevoelig aan vanalles en nog wat en krijg ik meestal meer pijntjes hier en daar.

Ik functioneer dus het beste in de voormiddag. Maar ik ben eigenlijk altijd een ochtendmens geweest die zich ’s morgens beter voelde dan ’s avonds. (in tegenstelling tot mijn ventje die ’s morgens absoluut geene mens is J)

Soms kan ik me wel wat ongemakkelijk voelen als er iemand verschillende keren langskomt (met een hele tijd ertussen) en dat het hier dan een rommelkot is. Precies alsof er hier niets gedaan wordt, maar het komt er eigenlijk op neer dat die iemand altijd de dagen waarbij het hier wel opgerommeld is mist …

Maar ik kan me er meestal wel vlug overzetten, uiteindelijk is het eigenlijk vrij simpel … als iemand de rommel niet aan kan zien, dan moet die maar wegblijven hé

Onze woef heeft veel minder last van haar achterpoot. De rustige wandelingen blijken succes te hebben. Meestal is ze tegen het einde van de week wel hyperactief en de mensjes zijn overeen gekomen dat onze woef een dag per week haar “zotte dag” mag hebben waarbij ze kan rondrennen als een gek of spelen met haar vriendinnetjes. De energie moet eruit hé

Met de katten gaat het ook super. Mijn kleine man was “king of the world” toen de buren op vakantie waren, want dan was hun kat op vakantie en had mijn man het rijk voor hem alleen ;-) Het heeft hem goed gedaan en nu dat de buurkat terug is gaat het nog altijd goed. Tot nu toe heb ik ook niets gemerkt van vechtpartijen of zo, maar het is dan ook wel verschrikkelijk weer en onze katten zijn niet zo scheutig op regen

Ik weet niet of ik verteld heb over de mythe dat katten altijd op hun pootjes terecht komen? Ons kleinste dus niet hé … Elke keer als we via de voordeur naar buiten gaan, springt ze op de vensterbank naast de voordeur om te zien wat we gaan doen. Yep, zij is heeel nieuwsgierig J En elke keer als we terug binnen komen, wil ze van de vensterbank afspringen, maar ze doet dan altijd iets –ik weet niet goed wat- en komt dan uiteindelijk knullig neer op de vloer op alles behalve haar 4 pootjes.

Ik vind het zo zielig voor haar (hoewel ik moet toegeven dat het soms wel heel grappig is ) dat ik nu elke keer als ik terug binnen kom er een gewoonte van gemaakt heb om haar in mijn armen te nemen en haar dan op de leuning van de zetel neerzet zodat ze toch wel eleganter op de vloer kan springen

Onze kleine man heeft ook een nieuw spelletje uitgevonden … De kleinste in een boom jagen als zij te veel aandacht van ons krijgt, want dan durft ze er toch niet meer uitkomen ;-) Door alle gebreken die ze opgelopen heeft door een auto-ongeval (wij hebben haar in onze tuin gevonden na het auto-ongeval en hebben haar geadopteerd) is ze dus euhm … gebrekkelijk … Ze ziet en hoort niet zo goed waardoor ze heel gemakkelijk verschiet en dan freakt. Meestal loopt ze dan naar een voor haar veilig plekje, maar soms komt ze dus in een boom terecht. (terwijl als ze “normaal” doet ze niet in een boom kan klimmen omdat ze een gebroken heup heeft gehad) En eens ze rustiger wordt en beseft hoe hoog ze wel is, begint het paniekerig miauwen en kunnen wij haar proberen te redden uit de stoute boom

Het lijkt ook dat onze woef een klein verklikkertje is ;-) Op een namiddag toen het goed weer was, komt ze ons halen en moeten we haar naar buiten volgen. Eens we op het terras waren, begon ze rondjes te rennen op het gazon overal kijkend behalve naar ons bonsaikot (de winter-slaapplaats voor de bonsai). Ze deed dat zo opvallend dat we dus naar het bonsaikot keken en daar zat onze kleine man naar het dak van het bonsaikot te kijken. Wij kijken ook en daar zit ons kleinste … OP het dak … *zucht*

Het arme schaap heeft daar een preek gekregen van mijn ventje en was rap van het dak af

Het jachtseizoen is terug begonnen en omdat we vlak naast een natuurgebied en jacht wonen horen we de jagers regelmatig. Onze woef heeft een panische angst voor plop-geluiden (schoten en vuurwerk en donder enzo) dus ze is niet zo scheutig meer om te gaan wandelen L

Een tijdje terug hebben we ons persoonlijk record gebroken in het snelwandelen J Naar de open plek in het natuurgebied waar niet geschoten wordt gaan, de woef haar ding gedaan en terug thuis in nog geen 10 minuten !! J Wij waren zelfs zo snel dat mijn ventje me vroeg of we nog niet vertrokken waren, terwijl we al terug waren en mijn arm een meter langer was

Tegenwoordig heeft ze dé oplossing gevonden om niet te moeten gaan wandelen als er gejaagd wordt. Wanneer ze ziet dat ik me klaarmaak om te gaan wandelen, sluipt ze stilletjes naar boven … Ik denk dat ze uitgedokterd heeft dat ik de trap niet op kan en haar dus ook niet kan komen halen

De onderlinge competitie om bij mij te komen voor de knuffelmomenten is nog altijd bezig. Mijn kleine man heeft echter de oplossing gevonden als hij bij wil en er ligt al iemand anders bij mij. Hij gaat oor ons op de vloer zitten en blijft met een franke blik staren naar diegene die mij ligt totdat ze weggaat. En dan komt hij bij mij alsof er niets aan de hand is en begint gelukkig te spinnen en te spelen met mijn handen of mijn haar

En hier benne we weer !! J

Het is hier nogal druk geweest sinds mijn laatste update … amaai !!

Kort samengevat:

-         de bonsai moesten naar hun winterplaatsje

-         op familietrip naar de dierenarts

-         een geblokkeerde nek

-         voorbereidingen voor december

-         een gat in ons dak met de laatste storm

-         invasie van lieveheersbeestjes

-         een geblokkeerde zenuw en de slappe lach

-         een hele hoop rugproblemen

naast de “gewone” dingen die ervoor zorgen dat mijn leventje alles behalve saai is wel te verstaan hé  best wel vermoeiend hoor

Hoe gaat het er nu mee?

Wel, nog steeds hetzelfde voor mijn ventje L Hij moet echt zien wat hij doet of hij vergaat van de pijn en zakt door zijn benen. Zelfs met de auto rijden zijn rampen … Hij begint er nu ook wel echt genoeg van te krijgen en verandert bij momenten in een “grumpy old man” … maar hoe zou je zelf zijn? Opgesloten zitten tussen 4 muren en niets kunnen doen zonder die verschrikkelijke pijn … Er zijn leukere dingen om mee thuis te zitten.

De kine stelde voor om epidurale inspuitingen te laten doen tegen de pijn, maar daar wil mijn ventje niet van horen … Een 10-tal jaren heb ik er een laten zetten, maar die was totaal verkeerd gezet met gevolg dat ik nog meer last had van mijn rug. Dit wetende denkt mijn ventje er nog niet aan om te zien of die epidurale inspuitingen bij hem zouden kunnen helpen. Ik begrijp hem daar wel in … Ik heb toen echt wel gezien en hij heeft toen voor mij zitten zorgen … Dat vergeet je niet zo gauw …

En bibi ?? Weeellll … ik heb me al pakken beter gevoeld  Half november voor de afwisseling weer eens een volledig geblokkeerde nek gehad. Buiten de pijntjes, zijn de ongemakken die je hebt met een geblokkeerde nek best wel grappig. In mijn geval kon ik mijn hoofd langs geen kant draaien of buigen, met als gevolg dat ik nogal regelmatig tegen dingen liep of gewoon over dingen struikelde en hoe dikwijls ik iets tegen mijn gezicht gekregen heb …

En sinds een paar weken heb ik weer het ploppende-wervels-fenomeen  Het is een paar weken terug begonnen toen ik eens verkeerd gelegen had om te slapen (ok … ik geef het toe … ik heb mij zowat rond onze woef gedraaid in de sofa omdat zij daar al zo goed lag te slapen J). Wakker geworden met pijntjes aan mijn linkerkant en tegen de avond was mijn linker bovenkant volledig geblokkeerd. Ik kon niets meer doen met die kant of een verschrikkelijke pijnscheut ging door mijn lijfje … de beruchte djing-pijn in bibi-taal ;-) Ik ben beginnen lachen met mijn gesukkel … het werd maar erger en erger, ik vond helemaal geen houding meer die geen djing-pijn gaf … Toen op een gegeven moment mijn ventje wou helpen met mij proberen neer te leggen, kreeg hij last van zijn rug en zakte hij door zijn benen en zijn we alle twee beginnen lachen als zot (we zaten hier echt wel in een belachelijke houding en geen van ons beiden geraakt terug recht van de pijn J) en heb ik de slappe lach gekregen J Nu, ik moet toegeven dat de slappe hebben terwijl je met geblokkeerde wervels zit en een geknelde zenuw … doet geen deugd … Maar ik kon echt niet stoppen met lachen

Toen ik na een tijdje problemen kreeg met het ademhalen, heeft mijn ventje naar de kine gebeld en is die op interventie gekomen.

Hij was in de war toen hij hier binnen stapte omdat ik enerzijds aan het kronkelen was van de pijn en anderzijds nog altijd in een deuk van het lachen was  Wanneer hij uitgedokterd had wat er scheelde, probeerde hij de probleemwervels terug te ploppen, en dat lukte wel hoor, alleen … in reactie daarop blokkeerde er wervels op een andere plaats in mijn rug ;-) Toen hij die probeerde terug te zetten, plopte de eerste probleemgevallen terug … aaargghh !!!!

Er zat uiteindelijk niets anders op dan samen te beslissen met welke geblokkeerde wervels ik het minste pijn zou hebben … de andere wervels terug ploppen, veel rusten en een paar dagen later terug naar de kine gaan om de andere geblokkeerde wervels terug te ploppen en hopen dat mijn lijfje het dit keer zou aanvaarden …

Dat is uiteindelijk wel gelukt, maar mijn linkerkant voelt nog steeds aan alsof het zwaar gekneusd is en ik kan mijn linkerarm nog altijd niet goed gebruiken door de uitstralingspijnen die ik daarin heb. Ik blijf het wel allemaal best grappig vinden en ik lig nog altijd in een deuk als ik mij herinner hoe wij hier lagen na mijn ventje zijn poging om mij te helpen

Sinds vorige week heb ik diezelfde zeurende, vervelende pijn tussen mijn schouderbladen als ik in mijn onderrug heb. Het enige verschil is … ik ben dat gezeur in mijn onderrug gewoon …

Het is zoals een goede collega/vriend mij zei een tijdje geleden over zijn problemen, “Je bent een bepaalde pijn gewoon en uw pijngrens ligt hoger dan bij een ander mens. Maar eens er iets anders bijkomt, is dat gewoon te veel.” En hij heeft jammer genoeg gelijk L Ik kan absoluut niet tegen die pijn in mijn schouderbladen, ik word er zo flauw, misselijk en zwak van, dat ik alsmaar zwaardere pijnstillers nodig heb om “er tegen te kunnen” … Positief daaraan is dat ik dankzij die zwaardere pijnstillers bij momenten precies zo high ben dat ik roze olifantjes zie voorbij vliegen bij manier van spreken

Donderdag is kine-dag voor mij, dus sinds vorige week is hij zich met mijn schoudervleugel-wervels aan het amuseren

Alles ging goed toen ik terug thuis was, ik moest het rustig aan doen en toch een paar dagen blijven liggen om de druk op mijn ruggengraat zo laag mogelijk te houden (door de zwaartekracht heeft iedereen een druk op zijn ruggengraat tijdens het staan of zitten). En ik was vrij braaf, maar dan ineens de vrijdagavond … amaaaaii !! Verschrikkelijke pijn in mijn onderrug dat doorstraalde naar mijn bekken en na een uurtje kon ik nog amper gaan van de pijn. Ik waggelde rond als een gebrekkelijke eend en maar naar adem happen om tegen die pijnscheuten te kunnen …

Hup, terug in spoed naar de kine … (Heb ik al gezegd dat wij een super-flexibele kine hebben?? J) Wervels in onderrug geblokkeerd en gekanteld linker-bekken … Jaja, ik heb een heel soepel lijfje  Zooo soepel dat alles om de vijf minuten blokkeert

De kine heeft dat kunnen fiksen en er nog eens op gewezen dat ik het rustig aan moest doen en vermeld dat het best mogelijk is dat in reactie op de behandeling mijn wervels tussen mijn schouderbladen weer eens zouden kunnen wringen …

Wel … het voelt daar “wringerig” aan, maar tot nu toe (hout vasthouden), is het best te houden …

En om het compleet te maken is de fibro ook weer overduidelijk daar … ik denk dat die het gewoon niet kan hebben als ik ergens anders problemen mee heb en daar op moet focussen ;-) Dus stijf en stram lijfje, geblokkeerde gewrichten en zenuwpijnen … Ferm gekruid met een aanval van overgevoeligheid …

Ik geef toe, ik verveel mij nooit met mijn wervels, syndromen en ziekte

Alles bij elkaar gaat het dus vrij goed hé ... Mijn wervels hebben een beurtrol in het wringen  Het was lang geleden dat ik nog zo hard gelachen had J Echt  Buiten de dagelijkse ochtendwandelingen op zijn eskimo’s (kkkkk-koud !!!!!!), ben ik dus een heel braaf, rustig mens

Tussen al die probleempjes door hadden we dus ook een gat in ons dak … Een pan van het dakkapelletje gevallen tijdens de laatste storm en recht naar beneden gevallen op het gewone dak … Een pan volledig stuk en dus een gat in ons dak en de pannen daar rond zagen eruit als de inhoud van een doos cornflakes

Zondagavond gebeurt, dus wachten tot maandagmorgen om te beginnen rondbellen …Het vinden van iemand die ons zou kunnen helpen was dus bijna een mission impossible … Ik kreeg reacties van “Och, maar daar heb ik geen tijd voor hoor. Ik heb veel te veel werk.” tot “ik kan woensdag of donderdag eens langskomen om te kijken wat er aan is en wat ik eraan kan doen.” Euhm … hallo-ooo!! Ik heb dus wel een gat in mijn dak hé  En toen regende het nog dat het goot … Spannend !!!

En als er dan eindelijk iemand was die diezelfde dag zou kunnen langskomen, twijfel je dus of die persoon wel goed genoeg is … “Hoe komt het dat hij wel tijd heeft, terwijl de rest van de wereld het druk heeft??” Uiteindelijk is mijn schoonbroer langs geweest en heeft hij de kapotte en de beschadigde pannen vervangen en is het dus gefikst. Maar het zou niet slecht om ons dak te vervangen door een moderner modelletje  (wij hebben nog zo’n ouderwets dak met echte Boomse pannen)

En om het compleet te maken … toen we naar boven gesukkeld waren om langs het dakraam te zien wat het probleem nu was met het dak, hebben we ontdekt dat een kolonie lieveheersbeestjes langs het open raam in de slaapkamer naar binnen gekomen was en hun winterslaap in de slaapkamer aan het houden was … Mag ik ??;-) … Aaaarghhh !!!!

Wel tot zover deel 1 van mijn update  De leukere dingen over de beestjes en mijn uitstapjes naar het dorp zijn voor een van de volgende dagen…

Laat ons hopen dat het nu wat rustiger wordt en BLIJFT hé  Kwestie van het jaar in schoonheid te eindigen

Mijn ventje zijn hobby is het houden van bonsai-boompjes. De Japanse manier van het houden van bomen maar dan in mini. Met de jaren heeft hij er nu al een mooi aantal verzameld en zelf gekweekt.

Omdat niet alleen wat boven de grond mini is, maar dus ook de wortels en bonsai in kleine, lage potten of schalen gehouden worden, moeten we dus een aantal maatregelen doen eens het begint te vriezen. Kwestie van er volgend jaar nog van te kunnen genieten ;-)

Dus van zodra er vriestemperaturen voorspeld worden, moet elk boompje met pot en al in een kartonnen doos en worden de gaten tussen de pot en de kartonnen doos opgevuld met krantenpapier en daarna gaan ze met doos en al in wat wij “het bonsaikot” noemen en krijgen de meest kwetsbare zelfs een dekentje over hun voeten om de wortels extra te beschermen.

Dit jaar was dat dus half november … en omdat we niet zo graag afhangen van anderen en anderen willen lastig vallen, gingen we dat dit jaar eens “allegauw” zelf doen …

Het is heel leuk om bonsai te hebben, er zijn er best wel die ik leek, heel mooi vind, maar waarom moest mijn ventje er zoveel hebben??? (ik bedenk dit nu met heel veel dramatiek J)

Ik hoef het waarschijnlijk niet te vertellen, maar mijn ventje en ik samen iets doen … dat komt niet goed ;-) We zijn altijd aan het betweteren en discussiëren over wie nu gelijk heeft wat de makkelijkste manier is om een boompje in een doos te krijgen en daarna de doos naar het bonsaikot te brengen … en hoe meer we het oneens zijn, hoe hoger het aantal decibels ;-)

Dàt dit jaar in combinatie met 2 zotten die lichamelijk niet in al te beste staat zijn … moet ik verder gaan J

Op een bepaald ogenblik was mijn ventje zo misselijk van de pijn in zijn rug, dat we afspraken dat hij instructies zou geven en dat ik zou doen wat hij zei ZONDER te betweteren …  Hmm … dit bleek uiteindelijk toch ook niet een van onze betere ideeën te zijn … En op een gegeven moment waren we gewoon aan het schreeuwen naar elkaar. Mijn ventje omdat hij gefrustreerd was, omdat hij de dingen niet kon doen zoals hij wou en ik de helft van de tijd gewoon niet begreep wat hij nu eigenlijk bedoelde en ik … wel … omdat hij gewoon op mijn systeem aan het werken was ;-)

Maar het goede eraan was wel dat omdat ik zo kwaad was, ik precies over superkrachten beschikte en ik kon bonsai-boompjes tillen die ik normaal zelfs niet omhoog kreeg .. Hey … op een bepaald moment voelde ik me zelfs in staat om een boompje naar mijn ventje zijn hoofd te gooien ;-) Ok … dat is een beetje overdreven, je zal wel begrijpen wat ik bedoel … ;-)

Soit, tegen dat het donker geworden was, hebben we ze allemaal binnen gekregen en voelden we ons terug beter en waren we afgekoeld. Ik vermoed dat we alle twee gewoon op waren en vergingen van de pijn en daardoor geen fut meer hadden om te ruziën ;-)

We hebben een ontspannend warm baddeke genomen om onze spieren en rug te ontspannen en dan hebben we iets kleins gegeten en kort daarna waren we alle twee in droomland voor een paar uur J

De dagen erop waren verschrikkelijk voor mijn lijfje, maar de voldoening te hebben dat we het toch maar geflikt hadden maakte veel goed J

Het was weer van dattem eind November … zorgen maken voor de beestjes L De winnaars deze keer waren de katten … Aan de kleinste konden we zien dat ze rammel gekregen had (haar pelsje was in de war en er waren losse plukken in) en ze mankte met haar voorpoot en ze voelde zich gewoon bla … Sleepte zich van een veilig plaatsje in huis naar een ander …

Mijn kleine man zag er gewoon verschrikkelijk uit en je kon zien aan de manier waarop hij dingen deed (of niet deed) dat hij zich superslecht voelde L Wanneer we hem probeerden aan te raken om te zien of hij iets had (eerste zorgen toedienen bij manier van spreken ;-)), begon hij onmiddellijk te klagen en te zeuren, gevolgd door grollen en sissen en ons zelfs aan te vallen. No way dat we hem konden checken, laat staan ermee naar de dierenarts gaan …

Het was niet dat ze met elkaar gevochten hadden, want ze reageerden niet defensief of agressief naar elkaar toe. De kleinste kon zelfs dichter in de buurt van onze man komen als wijzelf …

En natuurlijk was dit weer in een weekend gebeurd, dus moet je de dierenarts van wacht bellen ..

Daarom besloten we om onze katten rust te gunnen, maar we hielden ze wel heel goed in het oog, klaar om naar de dierenarts van wacht te sprinten in geval het erger werd. En maandagmorgen zou ik naar onze dierenarts bellen …

We hadden een soort van beurtrol in het babysitten op onze vedetten J

Tegen de avond was onze man al een beetje bekwikkeld en liet hij toe dat ik hem aanraakte, maar er was niets te zien van wonde of zo …

De volgende morgen dan naar de dierenarts gebeld en omdat we dan met de 2 katten naar de praktijk gingen gaan, besloten we om onze woef ook maar mee te nemen … Ik vond het zo zielig voor haar dat we allemaal zouden vertrekken en dat zij alleen thuis zou moeten blijven. Ik weet het … ik ben een softieke wat de beestjes betreft J

Soit, toen het tijd was om ons klaar te maken om naar de dierenarts te gaan, ben ik er voor de eerste keer in jaren in geslaagd om onze katten vlotjes in een bench te stoppen J Het is altijd een gevecht om ze in een bench te krijgen, omdat ze dat dus niet graag hebben ;-) Dank zij een verrassingsaanval, ik heb ze gewoon opgepakt toen ze aan het slapen waren en voor ze het goed en wel beseften zaten ze al in de bench en konden we vertrekken J

Alles was in orde met de woef en de kleinste had inderdaad een rammeling gekregen, maar was aan de beterhand. De dierenarts moest lachen met het “moederskindje” dat onze kleine man is. Stapje voor stapje kroop hij weg van de dierenarts naar mij toe, totdat hij zijn hoofd volledig onder mijn arm kon verstoppen J

Hij had dus ook een serieus pak rammel gekregen en daarvan was hij zo van zijn melk. Na een tijdje kon ze zijn oren nakijken (hij hield zijn oortjes dicht alsof het kleine doosjes waren J), hij had een wond in zijn oor, zalfje erin om het proper te houden en voor de rest hem veel laten rusten.

Bleek dan ook dat katten dus in shock kunnen raken van een slechte ervaring en dan lijkt het alsof ze op sterven liggen … (mijn kleine man in het bijzonder is heel goed in het op sterven liggen en ikke dan altijd overbezorgd ;-)) De volgende keer dat er iets niet goed uitziet, moet ik dat in gedachten houden, maar ze toch nog in het oog houden.

Na een paar dagen was de kleinste terug in form en na een paar weken kan ik zeggen dat ik terug 2 kwieke, ondeugende katten heb J Een happy end dus J

Ziekenhuizen vinden behandeling tegen wekedelenreuma

Fibromyalgie, ook wel bekend als wekedelenreuma, is succesvol te behandelen met een combinatie van fysiotherapie en cognitieve gedragstherapie. Patiënten ervaren na zestien sessies minder pijn en minder beperkingen. Sommigen zeggen zelfs genezen te zijn. Dat blijkt uit een onderzoek van de Sint Maartenskliniek en het Universitair Medisch Centrum St Radboud (UMC) in Nijmegen.

Fibromyalgie is vooral onder vrouwen een veel voorkomende aandoening, waarvoor echter tot nu toe geen aanwijsbare oorzaak kan worden gevonden. Patiënten hebben pijn in de weke delen rondom gewrichten, maar bloed- of röntgenonderzoek tonen geen afwijkingen aan. Toch komen sommigen zelfs in een rolstoel terecht, aldus onderzoekspsycholoog Wim van Lankveld.

Tot nu toe was de enige behandeling voor fibromyalgie oefeningen doen en medicijnen slikken, maar geen enkel medicijn had blijvend resultaat, volgens de onderzoekers. Veel patiënten kregen dan ook uiteindelijk te horen dat de pijn tussen hun oren zat en dat ze er maar mee moesten leren leven.

Van Lankveld benadrukt dat fibromyalgie geen hersenspinsel is. "Ook al is er geen oorzaak: de pijn die de patiënt voelt, is altijd een belemmering. De gedragstherapie zorgt er voor dat mensen weer vertrouwen in hun lichaam krijgen en dat ze leren omgaan met stress. Regel één is dat we in de groep niet praten over pijn. Want dat ze pijn hebben, weet iedereen nu wel. Nu moeten ze uit de neerwaartse spiraal weer naar boven. Bij fysiotherapie leren ze dat ze best kunnen bewegen", aldus de psycholoog.

Volgens Van Lankveld is er nooit eerder een behandeling tegen fibromyalgie gevonden waarbij patiënten zelf meldden dat ze genezen waren. Dit positieve effect blijkt ook een half jaar na de behandeling nog aan te houden. (belga/hln)

Sinds een paar jaar verrast mijn beste vriendin mij in december met een originele advent. Ze maakt 24 kleine pakjes (met grappige en praktische verrassingen) en elke dag van december tot aan kerstmis mag ik dan een pakje openmaken …

Zij weet dat ik niet zo scheutig was op de feestdagen in december (omwille van dingen die vroeger gebeurd zijn) en op haar manier wou ze de negatieve link die ik maakte met december veranderen.

En ik moet toegeven dat ze daar in geslaagd is. Niet omdat ik zoveel pakjes krijg, neen gewoon het elke dag uitkijken en nieuwsgierig zijn naar “wat heeft ze nu verzonnen en gevonden?” doet het hem J

En de achterliggende gedachte hé, ze heeft veel tijd gestoken in het uitzoeken en klaarmaken van al die pakjes en gewoon … ze denkt aan mij J

En natuurlijk maak ik voor haar ook hetzelfde en ik vind het super als we elkaar vertellen wat we gekregen hebben (24 pakjes is gewoon te veel om te onthouden, dus elke dag hebben we een dubbele verrassing. Ons eigen pakje en “Wat heeft zij nu ook alweer gekregen?”) en over het geschenkje zeveren J

Omdat ik dat goede gevoel ook wou doorgeven aan anderen, heb ik me zitten amuseren met kleine papiertjes te maken met daarop een of ander grappig spreekwoord of tekstje. Jammer genoeg kreeg ik mijn advent niet altijd op tijd bezorgd … maar het is het idee dat telt hé !! (ter verdediging aan diegene die het echt wel veeel te laat gekregen heeft ;-))

Sinds wij hier in ons huis wonen en de beestjes hebben en mijnen “toestand”, doen we niet echt veel speciaals meer voor Kerst en Nieuwjaar. Omdat de beestjes zo bang zijn van het vuurwerk willen we ze zeker niet alleen laten (en laten we ze dus ook niet alleen !!) en het is gewoon plezant om gewoon rustig, gerust thuis te zijn en te kunnen doen wat je wil.

We houden een fondue of gourmet onder ons tweetjes of halen iets en genieten gewoon van een rustig avondje samen met de beestjes voor de open haard.

We hebben zo een beetje de gewoonte aangekweekt om telkens in die periode nog eens naar de film “Dogma” te kijken, wat een super grappige film is met heel veel knipogen naar de werkelijkheid. En voor dit jaar hebben we ook een aantal DVD’s in huis die we nog moeten zien (We hebben de 3 seizoenen van House MD) en we zijn heel nieuwsgierig hoe de feestdagen in WoW-land gaan zijn J

Het lijkt alsof WoW “maar” een computerspelletje is, maar het is toch wel iets meer J Ikzelf speel het absoluut niet, maar bij momenten is het wel plezant om gewoon naast mijn ventje te zitten en te kijken naar wat er allemaal gebeurd. Toen het Halloween was bijvoorbeeld was de omgeving volledig versierd in halloween-stijl en kon je bepaalde opdrachten uitvoeren en dan kreeg je halloween-cadeautjes J En als je verloor bijvoorbeeld, werd je karakter veranderd in een pompoen of heks of skelet of zo J Best wel grappig J

Het toffe eraan is dat je tegelijkertijd kan spelen en chatten. Je leert andere spelers kennen en in mijn ventje zijn geval zijn er een aantal collega/vrienden die het ook spelen en zitten ze soms meer te kletsen dan te spelen J

Dus bij ons zal het een ontspannend avondje met lekker en gemakkelijk eten zijn en dan vol spanning aftellen tot het middernacht is, om te weten hoe erg het vuurwerk dit jaar wel zal zijn en de beestjes in het oog houden … Onze woef heeft het het ergst … ze freakt gewoon en is doodsbang, het arme schaap. De kleinste kat kruipt heel bang ergens weg en mijn kleine, grote jongen … die vindt het allemaal fantastisch J Die rent van raam tot raam om eerst met open mond naar al die springende lichtjes te kijken en daarna proberen die lichtjes te vangen ;-)

Hij wil dan ook dolgraag naar buiten gaan, maar ik heb ze toch wel liever allemaal binnen zodat er geen zotte dingen kunnen gebeuren. Eens het vuurwerk voorbij is mogen ze allemaal naar buiten om de wijde wereld te verkennen en dan is het tijd voor bibi om slaapjes te doen J

Op Kerstdag en Nieuwjaarsdag gaan we dan langs bij mijn schoonfamilie en daarna hebben we een rustig dagje zonder al te veel tralala. Precies zoals we het willen J

Bon …Hoe zeg je dat ook alweer …

“Merry New year and Happy …”

...nee, wacht …

“Happy Merry and New Christmas !!”

Woops, neen … dat was het ook niet ...

Euhm …

“Merry New Happy and …”

Och, ik geef het op … Je weet wel wat ik wil zeggen J

Nieuw jaar, nieuwe start … dus ook met een propere lei hier beginnen J

andere fotootjes en een paar andere tekstjes en spreuken ...
Kwestie van te blijven entertainen

Ik ben aan het bedenken wat ik nog aan mijn blogje zou veranderen …
Nu … ik en denken gaan niet zo goed meer samen, dus dat kan nog iets van lange adem worden ;-)

Een kennis dacht dat het houden van dit blogje waarschijnlijk wel therapeutisch zou werken voor mij …
Euhm … therapeutisch?? Ik wou eerder entertainen en delen ;-) ’t is dat ik zo vrijgevig ben J
Neen, ik moet toegeven dat het houden van een blogje “gemakkelijk” is op een of andere manier …
Hier kan ik de dingen gewoon neerschrijven, terwijl ik me makkelijk ongemakkelijk voel als iemand vraagt hoe het met me gaat. Het niet willen klagen en dergelijke, remember ;-)

En de bedoeling was ook om eens over de andere kant van een cvs-centrum te vertellen,
want als je rondkijkt op het net, lees je bijna niets anders dan negatieve commentaar.
Niet dat ik op de barricades wil staan voor de cvs-centra, er kan zeker nog verbeterd worden,
maar ik vind het niet meer dan eerlijk dat goede dingen ook verteld mogen worden.

Maar effe serieus …
Ik weet dat vrienden en kennissen regelmatig eens komen piepen om te kijken hoe het gaat
en af en toe komen er ook cvs-ertjes langs …

Edus  … Hebben jullie er iets aan? Zou ik iets veranderen? En zo ja, wat?

Help mij, simpele ziel in het verbeteren en geef maar een seintje JJJ

Ik heb het nog nooit over mijn familie gehad, gewoon omdat ik geen contact meer met mijn familie heb … Mijn familie nu is mijn ventje, onze beestjes en in zekere mate de familie van mijn ventje.

Kort samengevat: door een meningsverschil indertijd met mijnen trouw geen contact meer gehad met mijn ouders, zus en broer. Na 5 jaar terug een goed contact met mijn ouders en zus en een 8-tal maanden later is mijn vader overleden. Sindsdien heeft mijn moeder ervoor gekozen geen contact meer met mij te hebben. Vraag me niet waarom, geen idee … Ik weet wel dat ik indertijd (met de trouwperikelen) gezien werd als de grote, boze, egoïstische wolf … Ik vind natuurlijk dat dat niet zo is, maar ja … we zullen allemaal wel een beetje gelijk hebben zeker? Af en toe hoor ik nog wel eens iets van mijn zus, maar dat is vrij sporadisch. En ik probeer zo veel mogelijk te schrijven naar mijn grootmoeder.

Wat vind ik daarvan? Bwah … het is wat het is … Ik bedoel daarmee dat ik nooit een echt ‘normale’ gezinssituatie gekend heb zoals in de boekskes en op televisie. Wat je niet echt kent, mis je dus ook niet. Rond Kerst als je al die “happy family” beelden in je gezicht gesmeten krijgt, heb ik wel zoiets van “ik wou dat ik dat ook had”, maar omdat ik dat nu eenmaal niet heb … Ik kan nog zoveel wensen als ik wil, wat je niet hebt heb je niet en daarmee uit.

Gelukkig zijn er mijn ventje en de beestjes en houden de ouders van mijn ventje een oogje in het zeil (ik heb heel veel steun van de papa van mijn ventje gekregen toen mijn vader zo plots en onverwacht overleden was) en ik heb heel goede vrienden die er voor me zijn. Met sommigen heb ik misschien niet elke week contact, maar we zijn er voor elkaar. Het is dus zeker en vast niet dat ik moederziel alleen ben

Anderzijds heb ik er ook zelf voor een (heel groot) stukje voor gekozen om me meer af te zonderen van mensen. Het super-sociale is ervan af gewoon omdat ik dat niet meer kan en me dan ongemakkelijk voel. En je weet wel … dan heb ik de neiging mijn kop in het zand te steken  Maar er zijn toch nog een aantal vrienden die regelmatig bewust contact met mij opnemen om mij uit mijn schelp te halen en te horen hoe het gaat. Ze geven het gelukkig niet op

We evolueren ook continu hé … Velen hebben nu een paar kindjes rondlopen en wij hebben er geen … Ik was zo hard gefocust op mijn werk dat ik geen tijd meer had en kon/wou vrijmaken … Onze beestjes zijn erbij gekomen … De interesses veranderen …

Mensen gaan en mensen komen … En ik denk dat ik het al eens een keertje gezegd heb, dank zij het ziek zijn heb ik ook vele nieuwe, interessante mensen leren kennen waar het zelfs heel goed mee klikt.
Dus …ik voel me goed en zeker niet alleen

Door een combinatie van het verjaardagsfeest van mijn ventje zijn moeder, een haan die in onze tuin terecht gekomen was en niet goed wist wanneer hij moest beginnen te kraaien in de morgen, bezoek van vrienden, onze kleinste (poes) die serieus ziek was en kleine boodschapjes doen de dag zelf, was ik geene mens de maandag van kerstavond. Voor de afwisseling dus nog eens stik kapot met andere woorden

Er was geen sprake van dat ik zelfs iets makkelijks als fondue of gourmet kon doen, dus hebben we broodjes gehaald en het ons heel makkelijk gemaakt op kerstavond. In de avond hebben we samen een badje genomen met heeel veeel schuim, zodat het leek alsof we een “White Christmas” hadden en kort daarna (tegen een uur of tien, als het al zo laat was ) was ik al in dromenland

Rond middernacht wel wakker geworden door het vuurwerk en er voor de beestjes geweest, maar eens dat voorbij was, was ik ook alweer in dromenland.

De rest van de week was ik vrij snotterig en niezerig en hoesterig … Yep, een verkoudheid die maar bleef aanslepen … Hoewel ik me bij momenten vrij belabberd voelde, moest ik er toch mee lachen, omdat het op een of andere manier toch wel eens leuk is om ‘normaal’ ziek te zijn … Nu dat lachen heeft niet lang geduurd, want het kleinste virusje zorgt er tegelijk ook voor dat cvs en fibro-dinges de kop opsteken  Conclusie: toch maar gewoon NIET ziek worden

Omdat zuske naar familie was voor de kerstdagen, zijn we alleen gaan wandelen met de overbuurvrouw en het andere vriendinnetje van onze woef. Zij hebben ons meegenomen naar stukjes die volledig afweken van de normale wandelroute, maar wat zo interessant was, was dat ze zoveel te vertellen had over wat we zagen. Een stukje geschiedenis zo dicht bij huis! Super!!

De rest van de week waren het de drie musketiers van de straat die samen gaan wandelen zijn. En kletsen dat we doen … we gaan niet meer wandelen voor de woefkes hoor, neen … om ons babbeltje te doen

Woensdag is gelukkig dan ook de haarbal die vast bleef steken in ons kleinste er eindelijk uit gekomen en sindsdien is onze vedette terug in form en was het ook gedaan met constant achter haar aan te lopen om haar gesmos op te kuisen. Een grote OEF !!

En mijnheer de haan heeft onze tuin ondertussen ook alweer verlaten. Hij is nog wel in de buurt, maar kraait ons ten minste niet meer wakker midden in de nacht. Hij begon meestal zo ergens tussen 3 en 4 … Geef toe, dat is geen uur om wakker te worden hé

Omdat ik superveel gerust en geslapen had om uit te zieken, was ik maandag in form  Nu ja, voor mijn doen hé 
’s Morgens zoals gewoonlijk de ochtenwandeling gemaakt. Nu was het de overbuurvrouw die naar familie was voor oudjaar. Eens terug thuis ben ik als een blok in slaap gevallen en ben ik zo rond half een terug wakker geworden. (om mezelf goed te praten: ik was al heeel vroeg wakker in de ochtend!! )

Daarna zijn we naar mijn ventje zijn grootvader geweest om dag te zeggen en het beste te wensen voor het nieuwe jaar, omdat we op nieuwjaarsdag zeker niet op tijd zouden zijn. Mijn ventje zijn grootvader is nog een ongelooflijk kwieke man voor zijn leeftijd. Hij is er onlangs 87 geworden en hij is de enige in de familie die nog uitgaat! Ik vind dat zo wauw en schattig tegelijkertijd  Ik vroeg hem wat hij ging doen voor oudjaar en met twinkelende oogjes zei hij “haa dansen hè!”. En dan vertelde hij dat hij zaterdag en zondagavond ook al uitgeweest was om te gaan dansen.
Toch mooi niet? Ik vind het echt super

Dan vlug naar de delhaize en de bakker voor een paar kleine dingetjes voor onze oudejaarsavond en dan konden we ons eindelijk thuis installeren. Een paar verhuisbewegingen gedaan, zodat de club-sofa ook bij onze bureau was en nadat ik eindelijk goed geïnstalleerd was (met een stoel erbij om mijn benen op te leggen en de nodige kussens rond en onder mij en natuurlijk mijn dekentje ), heeft mijn ventje mij een rondleiding door WoW gegeven. Het was alsof ik naar een tekenfilm aan het kijken was, die we zelf konden manipuleren.
Best wel grappig, maar vooral … quality time tezamen hé, veel afgelachen

’s Avonds heb ik smsjes gestuurd met nieuwjaarswensen, kwestie van niet als zot rond middernacht dat te moeten doen. Darna zijn we dan Chinees gaan halen (en direct dubbele porties besteld zodat we de dag nadien ook makkelijk eten hadden hihi ) en hebben we gezellig gedineerd als “de echten” aan ons salontafeltje

Het eten had zo goed gesmaakt dat we als 2 papzakken bij elkaar in de zetel gekropen zijn en samen televisie gekeken hebben. Een uurtje daarna was het tijd voor mijn dutteke (gepland deze keer !! ) en rond elven was ik terug bij de levenden.

Kort daarna begon het eerste vuurwerk al en was het proberen de beestjes iet of wat rustig te krijgen … Met de nadruk op proberen … de woef was helemaal weggedoken onder ons bureau en de katten liepen verschrikt en in paniek en al grollend heen en weer door de living op zoek naar een veilig plaatsje

Toen de beestjes allemaal hun ‘veilig’ plekje gevonden hadden, heb ik samen met mijn ventje naar het vuurwerk in WoW gekeken. Het was veel te koud om buiten in onze tuin naar het “echte” vuurwerk te kijken

Later toen alles voorbij was zijn we allemaal samen naar buiten in de tuin gegaan en hebben mijn ventje en ik ons jaarlijks ritueeltje gedaan … het aansteken van ons vuurstokje en gekke figuurtjes maken in de lucht met onze stokjes waar de glinstertjes van afvlogen  Daar reageerde onze oudste poes dan weer verkeerd op en hij verstopte zich in de garage … Toen onze stokjes opgebrand waren, kwam hij alweer terug om te checken wat dàt nu alweer was

Na de nodige conversaties met de poezen en de woef zijn we dan allemaal terug naar binnen gegaan en hebben mijn ventje en ik terug een sneeuw-bad genomen  Het leek ons wel eens leuk om na middernacht gekke dingen te gaan doen in bad met al dat schuim J De poezen waren uitermate geïnteresseerd in al dat schuim J Ken je dat … schuim willen vangen en dan krampachtig met hun pootje schudden, want er is schuim aan hun pootje J

Ha! Wij hebben een witte Kerst en Nieuwjaar in België gehad  Er zullen er niet veel zijn die dat kunnen zeggen hé

Daarna hebben we naar de herhaling van de eindejaarsconference op de Nederlandse televisie gekeken en tijdens de herhaling van de show van Paul de Leeuw ben ik dan terug in slaap gevallen.

OK, Kerst was niet je dat, maar we vonden alletwee dat we een super eindejaar tezamen hadden en dat is het belangrijkste hé, dat we ons geamuseerd hebben

En hebben jullie goede voornemens gemaakt ?? Wat gaan jullie zeker, zeker en zéker doen dit nieuwe jaar??

Ik niet echt … Vroeger deed ik daar wel aan mee, maar ik heb ondertussen toch wel ingezien dat het in mijn geval alleen maar bij “goede voornemens maken” blijft … edus … geen specifieke voornemens voor mij. Geef toe, als je er even over nadenkt is dat niet zo slecht gezien hé  Just go with the flow

Ik ga wel een paar dingetjes veranderen … Het wordt tijd om terug een flinke meid te zijn en mij strikter aan mijn routine te houden zodat ik terug wat langer kan meedraaien op een dag  En voor de rest zie ik wel wat er allemaal voor spannends dit jaar gaat gebeuren

Een vriendin zei me ook dat het misschien niet slecht zou zijn om te stoppen met denken dat ik een superwoman ben en vlugger om hulp te vragen ipv. alles altijd zelf te willen doen ... Hmm ... we zullen wel zien 

En ik ga de beestjes toch wat minder gaan verwennen en consequenter zijn. Alhoewel …

Toen ik het tijdens de ochtendwandeling met mijn zuske (omdat de buurvrouw van verder in de straat en bibi zo goed overeenkomen alsof we zusjes hadden kunnen zijn, noemen we elkaar zuske ) erover had om vanaf nu mijn woef niet meer rot te verwennen met allerlei snoepjes en knabbeltjes en het gewoon op hondeneten te houden, was haar eerste reactie:”Pff .. dat lukt toch niet ..”. En toen ik later mijn woef corrigeerde en tegen de woef zei dat ze vanaf nu met een strenge bibi te maken had, was ze me eigenlijk gewoon aan het uitlachen … Jaja .. Ik krijg veel support van mijn omgeving

En plannen heb ik ook !!

Vorig jaar heb ik afgesproken met een lieve dame van de Pellenberg-groep dat wij ergens in het voorjaar naar de beestjes gaan kijken in Planckendael en daar ga ik mij zeker aan houden !!

Daarnaast wil ik een kleine verrassing in elkaar steken voor onze huwelijksverjaardag. Dit jaar kunnen wij onze tweede ‘echte’ huwelijksverjaardag vieren (yep, wij zijn een van die zotte koppels die 29 februari 2000 uitgekozen hadden als trouwdag ).

En voor de rest … dat zien we nog wel, niet te veel op voorhand plannen

[Laatst werd een chronische pijnpatiënte gevraagd : "Hoe komt het toch dat u ondanks die pijn zo'n vrolijke indruk maakt ?"
De vrouw gaf als antwoord : "Ik heb gemerkt dat door chagrijnig te zijn de pijn niet weggaat. Ik heb maar één leven en heb de keuze gemaakt ondanks alles het leven van de vrolijke kant te blijven zien en heb nu een beter leven".]

Al sinds lange tijd kan je boeken vinden met titels zoals 'Genees jezelf !' en 'Heel je lichaam', waarbij ervan uitgegaan wordt dat ‘positief denken' het antwoord is om te genezen van ziektes.

De laatste jaren is duidelijk geworden bij onderzoeken naar ‘stress’ hoe zeer lichaam en geest samenhangen : hersenen, hormonen en afweersysteem vormen één groot netwerk, waarvan de delen elkaar op allerlei manieren beïnvloeden.

Lange tijd ging men ervan uit dat de hersenen het lichaam sturen, maar nu zou het wel eens kunnen zijn dat het wel eens omgekeerd is : de hersenen monitoren voortdurend of er ergens iets mis is in het lichaam en hoe ze zich daaraan moeten aanpassen.
Iedereen kent dit zelf wel bij een griepje: Bij koorts ben je katterig en moe. Je lichaam probeert energie die het nodig heeft voor herstel te sparen.

De idee dat gedachten invloed kunnen hebben op ziekten is dus niet zo raar. Het hormonale systeem en immuunsysteem worden namelijk wel degelijk beïnvloed door psychologische factoren. Het gaat daarbij echter niet om gedachten, maar om gedrag.

Het zijn niet bepaalde situaties of gebeurtenissen (zoals bijvoorbeeld ziek worden) die ons het leven lastig maken, maar eerder onze houding ertegenover. Dit is, zo ruwweg geschetst, zowat de kernidee van de cognitieve psychologie. De kwaliteit van ons leven wordt bepaald door de manier waarop we omgaan met de gebeurtenissen en situaties die ons overkomen. Negatieve gedachten leiden tot negatieve emoties en negatief gedrag; meer positieve gedachten leiden tot minder kwaliteitsverlies.

Maar positief denken is niet ons iets wijsmaken waar we niet in geloven, we kunnen wel leren om realistisch en constructief om te gaan met negatieve ervaringen.

En …  ook niet “positief” denken in de zin van; 'altijd maar vrolijk doen en over je emoties heenstappen'. Wel: positief in de zin van; 'eerlijk naar jezelf luisteren en voor jezelf uitvinden wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn’.

Op het moment dat je ziek bent kun je beslissen of je de ziekte bent of de ziekte hebt.

Door positief te denken kun je beter met je ziekte leven en zelfs de klachten doen verminderen. Ik spreek uit ervaring: door negatief te denken, voel je jezelf nog zieker, hierdoor ga je nog negatiever denken, enz. Je komt als het ware in een neerwaartse spiraal terecht. Door positief te denken kun je in een opwaartse spiraal terecht komen, waardoor je je beter gaat voelen. Je gaat niet genezen, maar je beter voelen kan ook al deugd doen !!

Dus: Positief denken is de vaardigheid om met de negatieve dingen van het leven om te kunnen gaan. Het is het vermogen om niet negatiever te denken dan strikt noodzakelijk is en in minder leuke dingen ook het positieve te zien.

Denk dus even aan de dingen die je nog wel kan doen en sta niet te lang stil bij de dingen die je niet meer kan. Het leven is te kort om te gaan zitten kniezen en zo zouden we alle mooie dingen in het leven gaan vergeten. De dingen accepteren betekent dat je gelukkig kunt zijn met jezelf. Niet teveel over de schouders blijven kijken maar met een opgeheven hoofd naar morgen kijken.

Maar menen dat we onszelf kunnen ‘herprogrammeren' tot gezond - en mensen daarmee ook verantwoordelijk maken voor hun ziekte – gaat voor mij toch ook wel een stapje te ver …

Als je het over positief denken hebt, kom je automatisch ook bij de nieuwste trend uit het spirituele zelfhulpgenre terecht, namelijk “The Secret”. Denk duidelijk wat je wil en het komt allemaal uit. Een ziekte is een kwestie van eigen schuld, van verkeerde gedachten.

In haar boek vertelt Rhonda Byrne over de” Law of Attraction” (LOA - de wet van de aantrekkingskracht). Deze luidt als volgt: ‘Gedachten zijn magnetisch en gedachten hebben een frequentie. Wanneer je denkt, worden die gedachten uitgezonden in het universum en trekken op magnetische wijze soortgelijke dingen op dezelfde frequentie aan. Al het uitgezondene keert terug naar de bron. En die bron ben jij! Uit de “Law of Attraction” vloeit alle ordening voort in het heelal, maar hij bepaalt ook elk moment in jouw leven en elke afzonderlijke ervaring. De LOA is een natuurwet en werkt altijd, of hij nu bewust wordt toegepast of niet en of gedachten nu positief of negatief zijn. Zo stippelen we met onze gedachten ons eigen levenspad uit. Zendt je lange tijd frustratie of twijfel uit, dan komt dit bij je terug op het zwakste punt in je lichaam. Gebruik daarom de LOA bewust en zorgvuldig. Dat kan volgens het 3-stappenplan (stap 1: vraag, stap 2: geloof en stap 3: ontvang).’

Dus: doe een wens, geloof erin dat hij uitkomt en hij zal uitkomen.

In de westerse wereld is “The Secret” een groot succes, waarschijnlijk omdat we individualistischer zijn geworden. Er wordt veel waarde gehecht aan het maken van eigen keuzes en eigen verantwoordelijkheid. En daar doet “The Secret” een beroep op.

Het is zeker niet het eerste boek dat sterk de nadruk legt op de kracht van de gedachte en het belang van positief denken. Maar Rhonda Byrne gaat nog een stapje verder. Zij zegt dat je in staat zou zijn om jouw omgeving te beïnvloeden door je gedachten te veranderen.

Zoals altijd ben je er voor of je bent er tegen. De vaststelling dat er grote kracht te halen is uit positieve gedachten is een interessante. Door je manier van denken kun je een hoop veranderen. Een depressief persoon denkt erg negatief en straalt dat ook uit. Alles lijkt tegen te zitten. Dit in tegenstelling tot een verliefd persoon waar alles bij lijkt goed te gaan.

Langs de andere kant is de stelling dat als je maar positief genoeg denkt, alles goed met je gaat ook wel gevaarlijk: je zou er dan automatisch van moeten uitgaan dat als het je niet goed gaat, je er zelf schuld aan hebt, want je hebt niet positief genoeg gedacht.

Trouwens nooit negatieve gedachten hebben is niet echt realistisch hé … Je wil toch zelf kunnen beoordelen of je iets leuk vindt of niet, niet??

… ook wat dat puffen tijdens een bevalling wel is…

Nee nee … geene kleine op de wereld gezet …  Klein mannen dat is niks voor ons, onze beestjes zijn onze kindjes

Toen ik vorige week woensdag in mijn zeteltje zat en naar voren reikte om een chocotofke te nemen van de salontafel, snapte er toch weer iets in mijn rug zeker … en DJING !! Alweer een zenuw gekneld en serieus deze keer, amaaai !! Protesteren dat die deed  Ik kon niks meer doen of djing …  Bibi al puffend proberen een juiste houding te vinden, ohlala … wat was dat…

Omdat mijn zeteltje te zacht was om iets of wat goed en zonder die djings te zitten, heb ik mij al puffend alsof ik in het midden van een bevalling zat, naar onze bureau gesleept en eens ik iet of wat geïnstalleerd was in de bureaustoel, daar niet meer uitgekomen voor een paar uur.

En om mn gedachten te verzetten dus aan het brainstormen geweest over hoe ik mn blogje zou veranderen van uitzicht.

-         Uiteindelijk verschillende ochtenden op rij met vanalles en nog wat geëxperimenteerd en dingen veranderd en dan terug veranderd en dan dit en dat toevoegen en nu moet het maar goed zijn … Voor mezelf bedoel ik dan … Ik kan blijven prullen hé

Maar om terug te komen op mijn puf-dag

Uiteindelijk met de hulp van mijn ventje dan toch terug naar mijn zeteltje geraakt en als een flinke meid de rest van de dag in de juiste houding (op mn rug met een aantal kussens onder mijn benen) gelegen om mijn rug tot rust te laten komen.

Een stoel met de rugleuning naar mij gedraaid voor mijn zeteltje voor het geval ik toch op de wandel moest gaan (een mens moet nu eenmaal af en toe eens gaan pitstoppen hé ) en dankzij de leuning van de stoel geraakte ik dan toch wel rechtop … Ja ja, een mens wordt inventief door omstandigheden

En gelukkig was het de volgende dag kine-dag en heeft hij weer de nodige plopwerken gedaan om de stoute wervel terug te zetten en na een paar dagen ging het alweer pakken beter

Wat ik wel straf vond was toen ik aan mijn ventje vertelde hoe ik er dit keer “weer” in gelukt was om een wervel te forceren, “Ah natuurlijk, dat is een foute beweging hé” als reactie kreeg … Ik bedoel, ik zat recht voor de salontafel en zo ver heb ik nu ook weer niet moeten reiken voor mn chocotofke (’t is dat ik ze dicht bij mij heb ) …

Toen had ik wel effe zoiets van “als dàt al een verkeerde beweging is, wat kan ik dan nog wel doen zonder dat er een of andere wervel plopt” !!

Volgens de kine heeft het ploppen veel met het weer te maken. Vochtig en koud en dat in combinatie met mijn “verleden” in mijn onderrug en nek … Het is dus ‘normaal’ dat daar veel geplopt wordt door mijn wervels nu. En de nieuwe plop-plaats halverwege mijn rug is “gewoon” om de problemen in mijn onderrug en nek te compenseren.

Eens het lente wordt zou het terug beter moeten gaan, lees minder geplop. Ik hoop het