Zo ongeveer een maand ben ik intensief aan het zoeken geweest naar een man om samen Argentijnse Tango mee te dansen. Overal waar ik kon plaatste ik zoekertjes, vroeg aan mensen om dat te delen op Social Media, sprak mannen aan, ... Helaas tevergeefs. Geen danspartner voor mij.
Het is al heel lang dat ik iets van koppeldans wou doen, sinds afgelopen zomer besloot ik dat dat Argentijnse Tango zou zijn. Omdat ik geen man vond die met me wou dansen besloot ik mezelf gewoon in te schrijven voor de lessenreeks en de lessen alleen te volgen. Na de lessenreeks zou ik naar Argentinië reizen om er een 'Argentijnse Volbloed' te vinden die met mij Tango zou willen dansen.
En zo kwam de eerste dansles gisteravond. M'n 9 cm hoge hakjes stonden al lang ingepakt en klaar. Ik koos voor een rood topje, zwarte legging en een satijn tuniekje. Mijn haar liet ik los.
Het bevriende koppel dat meeging had er ook zin in. Haar man maakte de opmerking dat ze haar best had gedaan waarmee hij wou bedoelen dat ze er goed uitzag. Ik genoot ervan om ze samen te zien.Heerlijk koppel trouwens! We kwamen aan in de danszaal (stel je voor: een prachtige houten vloer, 1 spiegelwand, bankjes langs de zijkant, prachtige rode fluwelen doeken langs de muren. De zaal IS tango!) en de lesgever kwam bij ons om onze inschrijving in orde te maken. Hij vroeg of ik een danspartner had. Ik zei neen. Op voorhand werd gezegd dat er heel misschien een man zou zijn die zich ook zonder partner had ingeschreven, maar daar hoopte ik intussen niet meer op.
De tijd ging voorbij en het uur waarop de les zou starten kwam dichterbij. De lesgever komt mijn richting uit met achter hem een man. Zwarte broek, paars hemdje. Hij zei: 'Dit is Karel, hij zal vanavond met je dansen, en alle komende lessen, tot je zelf een partner hebt.'. Ineens werd het heel wankel op mijn hakjes. Mijn benen trilden, ik voelde het bloed wegzakken uit mijn lijf en mijn ademhaling wist niet of ze zou stokken of versnellen. Ik had helemaal niet gedacht dat ik met een man zou dansen. Dan zeker geen die al veel ervaring heeft met Tango. Ik voel me een groentje maar stap toch mee in de danszaal. 'Kalmte alleen kan u redden.', dacht ik.
We krijgen de uitleg over Tango, de basispassen en de oefenhouding. We mogen de pasjes samen oefenen. Ik voel de sterke nood om me op voorhand te verontschuldigen als ik niet goed zou volgen, op zijn tenen zou gaan staan, de leiding wil overnemen, ... K. lijkt er niets aan te vinden, blijft rustig en doet gewoon verder. Het geeft me een vreemd gevoel om te dansen met een man die ik niet ken.
K. is tevreden, de basispassen vlotten goed, ik volg braaf. Dan is het tijd voor de danshouding. De lesgever legt uit wie wat moet doen en zegt erbij dat Tango het langerekt voorspel is. Dat we na de les naar huis mochten gaan om te doen waar we zin in hadden. En ik begreep het. Niet dat ik met K. het bed zou induiken. Maar ik begreep heel goed waar het op stond. Tango is passie en vuur!!
We houden elkaar heel dicht vast. Zo dicht dat ik bijna schele koppijn krijg van me te concentreren op zijn ogen omdat ik ze dubbel zag. In het begin begon ik steevast te giechelen als ons lijf nog dichter bij elkaar kwam door een verkeerde pas van mij. Maar ergens onderweg veranderde er iets. Ik liet los. Liet K. leiden en volgde z'n stappen. Afwachten, dat is wat de vrouw moet doen. En dat maakt het ZO spannend! Ik had het er warm van gekregen. Heel af en toe voelde ik een klein zweetpareltje langs m'n rug naar beneden lopen. K. had het ook warm, ik zag het!
Zo hebben we een uur staan dansen samen. K. heel tevreden over mijn evolutie, complimenten van de mannelijke leerkracht over m'n haar, complimenten van de vrouwelijke leerkracht over hoe goed het gaat en wat een mooie danseres ik ben. Ik moet enkel mijn hielen op de grond houden, bij het verstappen langs mijn knie passeren en mijn gewicht op mijn voorvoet houden. De mannelijke leerkracht zegt me dat ik geluk heb met een leider als K., dat ik ervan moet profiteren.
Ik moet het toegeven: It takes two to tango! En ik kijk al zo hard uit naar volgende week!
Nadat ik flauwviel op school vraagt de leerkracht stilletjes of ik toch niet zwanger ben.
De arts vraagt: 'Ben je zwanger?' en daarna met aandrang 'Ben je zeker?'.
Voor aanvang van de dansles komt een van de studenten naar me toe om me te zeggen hoe goed ik eruit zie. Of ik toch niet zwanger zou kunnen zijn.
Later diezelfde avond zegt iemand me hoeveel ik straal, hoeveel energie ik heb en dat m'n borsten zo rond en groot/groter zijn geworden. 'Ben je zwanger?'.
Als we naar huis gaan zegt iedereen dat ze nog iets zullen eten. Ik zeg dat ik reuzehonger heb en voor 2 zal eten. Pas later besefte ik dat vrouwen die zwanger zijn dat ook zeggen, dat ze voor 2 moeten eten.
Ik leg m'n hand op mijn buik, denk aan kleine Vlinder en de lessen Pediatrie waarin ik me de poppen toe-eigen als mijn baby's, schud m'n hoofd en glimlach een beetje.
Het is een prachtige nazomerdag. Het is echt warm zelfs! Tijdens de leswissel komt mijn date-avontuur ter sprake en begint iedereen vrolijk mee te lachen bij een nieuw verhaal.
M., een medestudent, zegt plots dat ze de ideale man voor me weet. Veel wil ze er liever niet over vertellen, maar in ons enthousiasme (en nieuwsgierigheid, ik geef het toe!) kon ik onderstaand lijstje maken.
Zijn naam is D. of D'ke voor de vrienden begrijp ik. Hij is 28 jaar, ongeveer 1m77 lang, goed gebouwd, bruine ogen, een mooie glimlach. Hij baat een gezellige brasserie uit en doet daarnaast ook webdesign.
In een opwelling besluit ik hem wel eens wil zien, dus dat ik iets zal gaan drinken op 'zijn terras'. Met het goedkeurende gelach van de medestudenten bij mijn besluit.
En zo zit ik hier. In de schaduw op een gezellig terras met comfortabele zeteltjes.
De man die me mijn koffie bracht zag er knap uit, had bruine ogen en een mooie glimlach.
Of dit D. was? Ik heb geen flauw idee! Dat weet ik wellicht pas als ik eens samen met M. zou komen of expliciet naar D. zou vragen.
Of ik ervan genoten heb? JAAAAA! De koffie was lekker, het was wellicht de laatste zon van deze zomer en ik heb ontzettend genoten van het beetje, toch wel spannende gevoel!
Heel graag geef ik toe dat ik prettig gestoord ben! Heel prettig gestoord zelfs. Maar dat maakt me ook uniek. Zo wou ik al heel lang een Missy L. alfabet maken, maar het was er nog nooit van gekomen. Waarvoor dat alfabet moet dienen? Ik hoop dat mijn toekomstige man even prettig gestoord mag zijn als mij, en misschien ook een alfabet heeft gemaakt van zichzelf. Maar als dat niet zo is, is het ook ok. Dan gebruik ik mijn alfabet graag om mezelf aan hem voor te stellen en/of om me beter te leren kennen.
Elke letter kreeg één of meerdere woorden. Dingen waar ik ontzettend van hou, waar ik 'chills' van krijg, hoe ik ben, ... De woorden zeggen dus eigenlijk heel veel, maar tegelijk ook helemaal niets als je me niet goed kent! ;) Hier gaan we:
Op de app zie ik de foto van een knappe jongeman. Bij zijn beschrijving staat enkel: 'Vraag maar, ik bijt niet (hard).'
We raakten aan de praat en ik vond/vind hem best intrigerend. Hij is 25 jaar, zijn naam start met een S, maar hij is ook sexy! Hij weegt 85 kg en meet 1m85, is opvoeder bij kinderen en jongeren met gedragsproblemen, speelt Jungle Speed (mijn favoriete spelletje!) en heeft een afgetraind lichaam. Oh! En voor ik het vergeet: donkere ogen en zo een getrimd mini-baardje rond z'n gezicht.
Na een paar dagen leuk heen en weer chatten vroeg ik hem om in het weekend af te spreken. Hij vond het een geweldig idee en zou me laten weten welk uur het best zou passen op zaterdag.
Het is zaterdag en ik krijg een voorzichtig berichtje dat hij zich niet zo goed voelt. Of het erg zou zijn een andere keer af te spreken. LEUGENS. Ik kon het zo ruiken!
Sindsdien zijn er geen echte gesprekjes meer. Hij blijft beweren dat hij Jungle Speed van me kan winnen, maar durft het niet met me spelen. Hij blijft wel foto's sturen via Snapchat, maar dat doet hij telkens naar z'n hele lijst denk ik. Daarnet nog, kreeg ik er een. Hij had een wit hemd aan met daarover zo'n zwart vestje (Oh! Wat heb ik daar een zwak voor!). Mister S. zoals hij graag naar feestjes gaat laat hij weten.
Ik kan me niet voorstellen dat hij niet elk moment van de avond een mooie dame aan zijn lijf zal gehad hebben. Hij zal het mij in ieder geval niet meer moeten sturen, want ik verwijder hem. Ik wil niet iemands 'soms' of 'part-time' of 'anytime' zijn.
Hij had al lang met me kunnen afspreken, als hij dat wou. Dat is dus duidelijk voor mij, bij deze.
Ik ben eventjes helemaal overdonderd door twee prachtige artikels die ik vond online, dat ik besluit ze hier te delen.
Het eerste kan je hier vinden: http://www.elephantjournal.com/2014/06/i-love-you-even-if-were-not-together-forever-yvette-alatorre/
En het twee is ook eentje dat op elephantjournal staat! (De moeite trouwens om even rond te snuisteren!!) http://www.elephantjournal.com/2014/08/when-we-meet-i-hope-a-future-love-story/
Perfect gewoon! Ik houd ontzettend veel van woorden. Deze artikels zijn gewoon perfect. Geniet ervan tijdens het lezen - en lang daarna!
In de loop van de namiddag krijg ik een bericht van een jongeman die me zegt dat ik er goed uitzie. Hij excuseert zich voor het feit dat hij zo direct zal zijn en zegt vervolgens: 'Je hebt een lekker lijf!'. De manier waarop hij dat zei was nu precies niet zoals ik het het allerliefst hoor, maar ik voelde me wel een beetje gevleid. Dan dacht ik in mezelf dat het toch een verschil maakt, dat eindeloos sporten, cardio training, spier- en krachttraining, op mijn eten letten als een gek, ... Het maakt een verschil! Ik ben mooi! :D
Diezelfde avond moet ik langs de artsenpraktijk voor een bloedafname, in de hoop een verklaring te vinden voor m'n lage bloeddruk en flauwvallen. Ik had de vrouw nog nooit gezien. Ze kijkt naar haar scherm terwijl ik alles uitleg. Neemt mijn bloeddruk, wil liever geen bloedafname doen en besluit het consult met: 'Je hebt duidelijk overgewicht, ik zou wat vermageren moest ik jou zijn.'.
Normaal ben ik heel lief en zacht, maar ik geloof dat ik deze vrouw persoonlijk kon wurgen. Tot daar alle afgevallen kilo's (waar ik nog steeds trots op ben!) en strijd tegen de spiegel. Hele even zie ik mezelf zitten en het zelfvertrouwen wegzakken uit mijn lijf, dat waar ik al die maanden al zo hard heb aan gewerkt.
Dank zij God had ik vanavond een les cardio-training en stretches op het programma staan. Ik dans al mijn woede en frustratie uit. Krijg van de juf meerdere malen complimenten over mijn lenigheid, houding en balans. Moet je toch maar kunnen met obesitas dacht ik stout.
Mijn besluit na vandaag: 1) Hard times require furious dancing 2) I never, EVER, was more beautiful than I am right now 3) Ik heb een lekker lijf! (Met dank aan de jongeman, hij mag het vanaf nu altijd zo tegen me zeggen, ik geloof dat ik het leuk vind!)
Daag, Dokter! Ik kom nooit meer bij je terug en eet wel een extra kilo zout voor mijn bloeddruk.
Vandaag was de tango-opendeurdag, maar ik ben niet gegaan. Het bevriende koppel kon uiteindelijk niet gaan en omdat ik geen danspartner had, had ik de 'guts' niet om alleen te gaan.
Mijn dag begon met een bericht van brandweerman X. Hij had zin in seks, of ik wou langsgaan.
Niet veel later kreeg ik een bericht van brandweerman Y. Hij had ook zin in seks, vertelde me over zijn erectie en vroeg of ik alleen was en of hij mocht langskomen.
Rond de middag hoorde ik fotograaf U. Hij is vol van Ierland, z'n favoriete plekje op aarde, en zijn foto's. Leuke chats wel, maar hij is wantrouwig, lijkt gebroken door eerder relaties.
Brandweermannen X & Y blijven aanhouden. Ik betrap mezelf dat ik 'viruteel collapse'. En gevoelsmatig ook een beetje. Ik draaide door, wil in sneltempo een hoge, gewapende muur om me heen bouwen. Ik stop met berichten sturen, naar iedereen.
Brandweerman Y merkt m'n stilte op en stuurt dat hij te snel ging, dat het niet de bedoeling was geweest. Seks moet ongedwongen en leuk zijn en dus zeker geen verplichting. Dus vraagt hij of een gewone date erin zit om te babbelen en kennis te maken. Ik stem in en vraag wanneer het past en waar we elkaar zien. Ik mag het allemaal kiezen. Van de data die ik voorstel is slechts eentje misschien goed. Als ik een plek voorstel die voor ons beiden ongeveer even ver is, krijg ik de vraag wat we dan wel gaan doen. En ook nog de nota dat hygiëne voor hem het belangrijkste is. Hij wil enkel kaalgeschoren. Ik wil niet op date!! Niet meer!
Om eerlijk te zijn had ik me daten en mannen leren kennen net iets makkelijker en vooral, leuker en lichter voorgesteld. Zoals m'n titel al doet vermoeden heb ik een dark & twisty night, dus misschien zie ik vannacht alles vanuit een heel verkeerde standpunt, maar toch. Ik geloof dat ik me nu vooral verdrietig voel. Verdrietig en alleen.
Ik ben een mooie jonge vrouw die gezond en boordevol enthousiasme (behalve nu) door het leven ga. Een spring-in-het-veld die graag lacht, anderen helpt en aan het lachen brengt. En toch lijkt het zo moeilijk.
Even dacht ik zelfs, dat ik me online - gewoon om grenzen af te tasten - kon voordoen als een 'gewone' vrouw die ook over seks kan praten.
Als je leest over mensen die seksueel misbruikt zijn, merk je dat het twee kanten kan opgaan. Ofwel willen ze 'nooit' meer seks vanwege de herinnering, ofwel draait het uit op mensen met een vreemde passie voor SM, BDSM, bondage, dominantie en onderdanigheid.
Ondanks het feit dat ik seks heel graag als iets bijzonder tussen twee mensen wil zien, heb ik het er de laatste tijd erg moeilijk mee. En dan vraag ik me af tot welke categorie ik zal behoren, en of er geen voorzichtige categorie is dat ongeveer halfweg zou passen.
Ik ben een wegloper. Vandaag, meer dan ooit was dit de confrontatie voor en van mezelf. Als mensen/mannen te dichtbij komen wil ik wegrennen. Heel hard! Ik antwoord helemaal niet meer als ze de bubbel van m'n comfort zone willen doorbreken.
Dat brengt me dan terug naar 'The magic happens out of your comfort zone.' en naar Mr. A. Wat moet ik doen dan? Een knop in m'n hoofd omdraaien en vreemde mannen met rare verzoeken seks met me laten hebben? Will that be the magic?
Terwijl ik dit schrijf, luister ik naar Be Still, van The Fray (ja, eindeloos op repeat!) en ergens voel ik me gesteund. En ook weer alleen. Was er maar een man MAN genoeg om me niet te laten weglopen, of om me te volgen en gewoon bij me te zijn als het even lastig is.
Intussen krijg ik ironisch genoeg nog een slaapwel-bericht van Mr. S. Ik weiger zijn bericht te openen, had onze conversatie zelfs al gearchiveerd.
Via een chatsite ontmoet ik A. Hij begint met: 'Op een dag zal je een beroemde danseres zijn en dan zal je aan me denken!'. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht en we raakten aan het chatten.
A. is 25 jaar, Russisch, K.N.A.P., grappig, gelooft in dezelfde magie als mij, eet gezond, sport, werkt 's avonds in een bar en is overdag life coach.
Telkens als ik een bericht van hem krijg voel ik mezelf een beetje daveren op m'n grondvesten. Die man doet iets met me! Of veel zelfs. Op een namiddag krijgt ik een sms met de vraag of ik uit m'n comfortzone wil gaan en naar hem toe wil gaan die avond. Niet helemaal zeker van zijn bedoelingen en nog minder zeker over mezelf antwoordde ik nee, maar had er al snel spijt van. Op aandringen van een vriendin stuurde ik hem een half uurtje later een nieuw bericht. Of we misschien toch konden afspreken, ergens halverwege voor ons beiden. Bang dat hij niet meer zou reageren wachtte ik vol spanning af. Ineens was hij online en stuurde dat het goed was! Een uurtje later spraken we af aan Kinepolis Gent, om iets te gaan drinken op de boot.
Heel nerveus was ik niet (ontkenning?! :D), ik vond dit eerder spannend en was een beetje onzeker over mezelf elke keer ik aan hem begon te denken.
Hij was er ietsje eerder dan mij. Ik zag hem en liep recht naar hem toe. We kusten elkaar op de wang en maakten beiden op hetzelfde moment hetzelfde grapje over de regen. We lachten en staken de straat over. Hij liep voor me de steiger op, groette de barman op het dek, ging naar beneden en zocht ons een plekje uit. Ik werd omver geblazen. Hij nam initiatief. Hij betaalde ons eerste drankje, ik het tweede. De tijd vloog voorbij en het was supergezellig. Hij raakte zo nu en dan mijn pols of hand aan, maakte een compliment over mijn oorbellen en nam ze even vast. Voor mij kwam dat een beetje als flirten over. Ik vond het leuk, voelde me goed in zo'n fijn gezelschap. tegen 23 uur sloten we onze date af. Vlotjes, zoals dat gaat bij A. Op de steiger voelde hij even of het niet te glad was voor mij op mijn hakken (can you imagine???) en we kusten elkaar gedag.
Deze jongedame was niet in de 7de, maar in de 14de hemel. Omdat ik hem 2 dagen later nog niet had gehoord (terwijl hij altijd als eerste stuurde) besloot ik hem nogmaals te bedanken voor onze leuke date.
Helaas kwam er geen vervolg aan. Er verschijnt wel nog steeds een glimlach op m'n gezicht als ik aan onze date terugdenk. Hoe ik, door hem, uit m'n comfortzone ben gestapt en toch met hem heb afgesproken.
Hij leek perfect. Nog steeds. Ik geef toe dat ik nog steeds heel af en toe zijn naam typ in Pinterest of Twitter, gewoon om me even 'dichter' bij hem te voelen? En dan betrap ik mezelf terwijl ik denk... 'Wat een man!'. Maar het heeft niet mogen zijn.
Op een dansfestival stonden er enkele koppeldans-initiaties op het programma. Onder meer Salsa, Argentijnse Tango en Lindy Hop.
Voor de salsa had ik geen danspartner, dus keek ik naar de dansende massa en besloot dat ik een dag later de tango initiatie wél zou meedansen. Ik stuurde een bericht naar D. of hij er zou kunnen zijn. hij schreef vol enthousiasme dat hij dolgraag de tango met me wou dansen.
Spannend! Een date! Een dans date zelfs. Ik deed een beetje extra moeite; krulde m'n lange lokken een voor een, koos een dunne eyeliner met rode lippen en een mooie roze bloem in m'n haar.
De namiddag ging voorbij en ineens kreeg ik een bericht van D. dat hij het toch niet zou halen, zonder meer. Ik kan niet ontkennen dat ik niet wat teleurgesteld was. Op het moment dat de tango initiatie begon kwam een griezel van de dag ervoor vragen om met hem te dansen. Ik bedankte vriendelijk (Life is to short to dance with ugly men!), maar wou wel een leuke danspartner.
Ik keek rond en zag de rug van een gespierde, grote man. Toen ik op zijn schouder tikte keerde hij zich naar me toe en hadden we volgende conversatie:
Ik: Eh, hallo, mag ik even iets vragen? Hij: Ja hoor. Ik: Ik wil graag tango dansen, maar heb geen partner. Wil jij met me dansen? Hij: Ja natuurlijk. Ik: Leuk! Mijn naam is Missy L. Hij: Aangenaam, mijn naam is A.
Het uur dat daarop volgde mocht voor mij nog eeuwen blijven duren. Een knappe gespierde, lieve, zachte, goedlachse man die danst en toch ook 'sterk' genoeg is om mij te leiden. *Zucht* Op een bepaald moment zei de lesgever dat de 'volgers' hun ogen moesten sluiten om beter te voelen. Mijn God! Ik was verkocht! We dansten de Argentijnse Tango, moesten af en toe eens lachen (als we in de knoop raakten met onze voeten) en het lichamelijk contact voelde zo fijn.
Ter plekke besloot ik dat ik deze dans graag wil leren en pols naar A. zijn ervaring. Hij zegt dat hij het leuk vond, maar dat hij al gevechtsport, Afrikaanse dans en salsa doet. Dat is al meer dan genoeg. Ik begreep het wel, maar vond het ook een beetje jammer. Op een wolkje zweefde ik naar huis. Ik had tango gedanst, met een echte man! <3
Van A. ken ik enkel zijn voornaam dus en heb ook een prachtige foto (van de tango sessie, die intussen uitvergroot op m'n foto muur hangt!), dat is alles. En ondanks dat, ben ik nog steeds ongelooflijk blij en in de wolken dat ik met hem mocht dansen. Ik heb het vuur en de passie van de tango gevoeld.
Mister D. heb ik intussen niet meer gehoord. Zo graag wou hij blijkbaar tango dansen met me.
Chatboxen
en datesites vormen een heel lage drempel om contact te zoeken. Het
ligt dan uiteraard ook voor de hand dat een mens heel wat berichtjes
krijgt. Veel creativiteit zit er echter niet in, sommige vind ik zelfs
belachelijk. Zo belachelijk dat het bijna grappig is. Hieronder een
lijstje van hoe het - volgens mij - niet moet.
1) De man die wel wil maar toch niet durft
Dit soort mannen stuurt een smiley of een knipoog. Niet meer dan dat. Gaat rechtstreeks de prullenbak in.
2) De man die zich laat coachen door een of ander artikel ergens?
Het
kan haast niet anders dan dat er online ergens een artikel te vinden
moet zijn met openingszinnen of ijsbrekers voor online te daten. Hier
enkele voorbeelden:
- Hallo, ik ben mijn gsm nummer kwijt, mag ik het jouwe eens.
- Hoe kan een schoonheid als jij nu nog single zijn?
- Deed het pijn toen je uit de hemel viel?
3) De man die seks wil en dat zeer expliciet uit
Nooit gedacht dat ik veel (lees ZOVEEL) seksverzoeken zou krijgen! Zonder schroom sturen mannen dit als eerste bericht:
- Hallo, ik zoek nog een one nightstand voor vanavond, ben je vrij?
- Ooh, ik krijg een stijve van je. Kunnen we snel afspreken?
- Ik zag dat je een tangopartner zocht, kunnen we dat overslaan en ineens in bed duiken?
4) De man met de zeer wilde seksfantasiën
Naast
het feit dat ik het al gek vond/vind dat zoveel mannen effectief om
seks vragen is er nog deze categorie mannen die zeer uitgebreide
berichten sturen met seksverzoeken tot in detail uitgeschreven. Man E.
liet weten dat hij graag met me wil afspreken in een hotel halfweg van
ons beiden. Hij geeft me mee wat ik moet aandoen en wat ik moet doen. Daarna zou hij
weggaan en later konden we dan op date gaan om elkaar te leren kennen.
Een date zoeken via het internet is dus ook niet altijd dat. Intussen
filter ik zeer grof. Een man die een bericht stuurt dat te plaatsen is
in een van bovenvermelde categorieën krijgt zelfs geen antwoord.
Ik vraag me dan trouwens af of mannen 'hun' openingszin 'Copy-Pasten'
Via een datingsite ontmoet ik man A. die tussen alle andere rare verzoeken, gezellig 'gewoon' lijkt. We chatten leuk. De man is 36 en manager in een electrozaak. Heel gespierd is hij niet, maar ik ga ervan uit dat klantencontact en vlotte babbels veel goed kunnen maken. Na 4 dagen chatten vraagt A. of we kunnen afspreken. Hij heeft net een weekje verlof en het zou hem nu goed uitkomen. Daar ga ik! Tijd voor m'n eerste date.
Bloednerveus ben ik! Ik trek mijn mooi zwarte 'Spy Dress' aan, klassiek en netjes, maar toch ook elegant en vrouwelijk. Daaronder mooie hakjes en een streepje eyeliner. Dan vertrek ik richting Gent, waar we hebben afgesproken, omdat dat voor ons beiden ongeveer 'halfweg' is. Aangekomen in Gent krijg ik nog meer stress: overal file en wegenwerken. Ik stuur hem een sms dat ik misschien later zal zijn, dat dat niet van mijn gewoonte is en verontschuldig mij. Niet veel later krijg ik een sms terug dat hij ook file heeft. Op mijn beurt antwoord ik dat ik rustig op 'de boot' op de boot zal wachten. Ik stuur mijn beste vriendin dat ik heel nerveus ben, dat hij iets later zal zijn. Haar advies is een koffie bestellen en doen alsof ik alles onder controle heb. Zo gezegd, zo gedaan.
En dan zag ik hem! Een magere man, niet veel groter dan mij, zonnebril, een beetje kaal en zeer kort geschoren haar. Hij had een groenig hemdje aan en een jeansbroek. Ik hou van mannen die hemdjes dragen! :) Hij komt op de boot gelopen en we hebben elkaar onmiddellijk gezien en herkend (ik had schrik dat ik hem niet zou herkennen!), dat was tevens ook het moment waarop ik wist 'Dit is niets voor mij!'. Hij is - tot mijn grote verbazing - nerveuzer dan mij, geeft me een snelle kus op mijn wang met trillende handen en gaat voor me zitten. Ik zit mooi rechtop, hij in elkaar gezakt. Ik maak oogcontact, hij ontwijkt elke blik. Ik voel me een beetje teleurgesteld, maar besluit wel vriendelijk en oprecht te blijven. Ik schrik als mijn aandacht naar zijn mond gaat. Het is erger dan ik dacht. A. rookt, wat duidelijk te zien is en daarbovenop had hij in weken zijn tanden niet gepoetst denk ik - afgaande op het tandplak. Ik denk dus dat ze voor tandpastareclame beter zo eens een voorbeeld gaan gebruiken.
Daarna gaan we nog naar de cinema, zoals hij had voorgesteld. Ik besluit te genieten van de film aangezien het gezelschap niet zo mijn ding was. A. durft niet beslissen, niet voorop lopen, geen gesprek starten (tenzij over zijn ex!), ... Als de film gedaan is lopen we door dat donkere gangetje en ineens voel ik zijn lijf vreselijk dichtbij. Ik schrik en voor ik het weet ligt zijn arm in een stevige greep om me heen terwijl hij zegt: 'Ik had niet gedacht om zo snel terug iemand te vinden!', na 1 maand single te zijn na een relatie van 8 jaar. Ik kan alleen maar denken: 'Ieuw! Griezel! Go away!'. Stiekem wil ik heel hard weglopen, maar blijf beleefd. Bij het afscheid bereid ik mezelf voor op een afstandelijke kus - omdat ik weet dat hij dichter zal willen komen. Na het gekus loop ik naar mijn auto en wrijf over m'n wang.
Ik rijd naar huis en lach om mezelf. Duidelijk verkeerde inschatting gemaakt, bij de volgende online-gevonden-date zal ik nog meer op mijn hoede zijn bedenk ik. Eens ik thuis ben verwijder ik A. van mijn Facebook en stuur hem een laatste bericht dat het toch niet dat was en wens hem succes in zijn verdere zoektocht.
Dan open ik de chat en ga ik op zoek naar een nieuwe, potentiële man.
Zo, dit is het allereerste blogberichtje. Hierin zal ik mezelf even
voorstellen zodat jullie latere posts ivm dates beter kunnen begrijpen!
:) Het is de bedoeling dat hier mijn date-avontuur komt. Dit omdat
heel wat mensen het spannend vinden om te kunnen 'meeleven', maar ook
voor mezelf. Soms is de frustratie te groot en dan wil ik even kun
losbranden! :P
Hallo, aan de andere kant! Mijn pseudonaam is
Missy L. Momenteel ben ik 24 jaar en ik zoek een man. (Mijn definitie
van 'man' volgt later!). Ik ben een bezig bijtje dat Verpleegkunde
studeert, in het weekend af en toe in een bakkerijtje werk en daarnaast
run ik mijn eigen dansschool. Momenteel woon ik in samen met mijn vader
(ik ben te sociaal om alleen te wonen) en 3 honden.
Enthousiasme, passie en spontaniteit zijn denk ik wel enkele van de woorden die me perfect kunnen omschrijven. Echter,
naast het feit dat ik heel positief in het leven sta heb ik een kleine
issue wat daten en mannen in mijn leven in het algemeen wat moeilijker
maakt. In mijn tienerjaren werd ik op een feestje brutaal verkracht. (Neen, ik droeg geen uitdagende kleding, was niet dronken of stoned).
Toen de man uiteindelijk wegliep, bleef ik als verdoofd achter en
besloot zo snel mogelijk terug 'normaal' te doen. Ik schaamde me, om wat
met me was gebeurd en besloot niemand iets te vertellen. Hoewel het
zwaar was, leven met een geheim, was het niets in vergelijking met hoe
ik me voelde. Ik voelde me vuil, leeg, misbruikt, verdoofd, ... Ik werd
gek van zodra iemand mijn arm nog maar per ongeluk aanraakte. Op 1 dag
was ik al mijn vrouwelijkheid kwijt. Ik geloofde dat het mijn eigen schuld was dus zocht ik naar een manier om 'onzichtbaar' te worden.
Het
koste me JAREN, maar eindelijk durf ik toegeven, zeggen en zelf geloven
dat ik geen slachtoffer meer ben. Wat gebeurd is blijft vreselijk, maar
wie ik geworden ben is belangrijker. Ik heb teruggevochten, mijn
vrijheid, mijn vrouwelijkheid, beseffen dat het ok is om je sexy te
voelen.
Maar dat maakt natuurlijk dat ik mannen niet zo snel
vertrouw, bloednerveus ben voor de seks die ooit moet komen en vooral:
superallergisch ben aan de vreselijk seksistische opmerkingen die
sommige mannen maken. Ondanks dit alles heb ik ontzettend veel zin in
een relatie en hoop ik Mister Right op een dag te vinden. Mister Right
is een echte man als hij voldoende zelfvertrouwen heeft (zonder te groot
ego), een beetje gespierd is, een gentleman is (gentle zijn is een
keuze!), initiatief durft en wil nemen en uiteraard seksueel niet TE
opdringerig is. Idealiter wil ik graag Argentijnse tango met hem kunnen dansen. Dat
zijn de belangrijkste dingen die ik in een man zoek. Helaas verloopt de
zoektocht niet zonder slag of stoot en daar zullen jullie hier weldra
meer over lezen!
