 |
|
|
| The adventure of girl finding a man! |
| And everything that happens in between. |
|
| 15-09-2014 |
 It's a dark & Twisty night |
Vandaag was de tango-opendeurdag, maar ik ben niet gegaan. Het bevriende koppel kon uiteindelijk niet gaan en omdat ik geen danspartner had, had ik de 'guts' niet om alleen te gaan.
Mijn dag begon met een bericht van brandweerman X. Hij had zin in seks, of ik wou langsgaan.
Niet veel later kreeg ik een bericht van brandweerman Y. Hij had ook zin in seks, vertelde me over zijn erectie en vroeg of ik alleen was en of hij mocht langskomen.
Rond de middag hoorde ik fotograaf U. Hij is vol van Ierland, z'n favoriete plekje op aarde, en zijn foto's. Leuke chats wel, maar hij is wantrouwig, lijkt gebroken door eerder relaties.
Brandweermannen X & Y blijven aanhouden. Ik betrap mezelf dat ik 'viruteel collapse'. En gevoelsmatig ook een beetje. Ik draaide door, wil in sneltempo een hoge, gewapende muur om me heen bouwen. Ik stop met berichten sturen, naar iedereen.
Brandweerman Y merkt m'n stilte op en stuurt dat hij te snel ging, dat het niet de bedoeling was geweest. Seks moet ongedwongen en leuk zijn en dus zeker geen verplichting. Dus vraagt hij of een gewone date erin zit om te babbelen en kennis te maken. Ik stem in en vraag wanneer het past en waar we elkaar zien. Ik mag het allemaal kiezen. Van de data die ik voorstel is slechts eentje misschien goed. Als ik een plek voorstel die voor ons beiden ongeveer even ver is, krijg ik de vraag wat we dan wel gaan doen. En ook nog de nota dat hygiëne voor hem het belangrijkste is. Hij wil enkel kaalgeschoren. Ik wil niet op date!! Niet meer!
Om eerlijk te zijn had ik me daten en mannen leren kennen net iets makkelijker en vooral, leuker en lichter voorgesteld. Zoals m'n titel al doet vermoeden heb ik een dark & twisty night, dus misschien zie ik vannacht alles vanuit een heel verkeerde standpunt, maar toch. Ik geloof dat ik me nu vooral verdrietig voel. Verdrietig en alleen.
Ik ben een mooie jonge vrouw die gezond en boordevol enthousiasme (behalve nu) door het leven ga. Een spring-in-het-veld die graag lacht, anderen helpt en aan het lachen brengt. En toch lijkt het zo moeilijk.
Even dacht ik zelfs, dat ik me online - gewoon om grenzen af te tasten - kon voordoen als een 'gewone' vrouw die ook over seks kan praten.
Als je leest over mensen die seksueel misbruikt zijn, merk je dat het twee kanten kan opgaan. Ofwel willen ze 'nooit' meer seks vanwege de herinnering, ofwel draait het uit op mensen met een vreemde passie voor SM, BDSM, bondage, dominantie en onderdanigheid.
Ondanks het feit dat ik seks heel graag als iets bijzonder tussen twee mensen wil zien, heb ik het er de laatste tijd erg moeilijk mee. En dan vraag ik me af tot welke categorie ik zal behoren, en of er geen voorzichtige categorie is dat ongeveer halfweg zou passen.
Ik ben een wegloper. Vandaag, meer dan ooit was dit de confrontatie voor en van mezelf. Als mensen/mannen te dichtbij komen wil ik wegrennen. Heel hard! Ik antwoord helemaal niet meer als ze de bubbel van m'n comfort zone willen doorbreken.
Dat brengt me dan terug naar 'The magic happens out of your comfort zone.' en naar Mr. A. Wat moet ik doen dan? Een knop in m'n hoofd omdraaien en vreemde mannen met rare verzoeken seks met me laten hebben? Will that be the magic?
Terwijl ik dit schrijf, luister ik naar Be Still, van The Fray (ja, eindeloos op repeat!) en ergens voel ik me gesteund. En ook weer alleen. Was er maar een man MAN genoeg om me niet te laten weglopen, of om me te volgen en gewoon bij me te zijn als het even lastig is.
Intussen krijg ik ironisch genoeg nog een slaapwel-bericht van Mr. S. Ik weiger zijn bericht te openen, had onze conversatie zelfs al gearchiveerd.
Wat een hoop tegenstrijdigheid in mij, vandaag.
'Be still and know I am.'
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
