 |
|
|
| The adventure of girl finding a man! |
| And everything that happens in between. |
|
| 11-09-2014 |
 Date 1: De man voor de tandpastareclame |
Via een datingsite ontmoet ik man A. die tussen alle andere rare verzoeken, gezellig 'gewoon' lijkt. We chatten leuk. De man is 36 en manager in een electrozaak. Heel gespierd is hij niet, maar ik ga ervan uit dat klantencontact en vlotte babbels veel goed kunnen maken. Na 4 dagen chatten vraagt A. of we kunnen afspreken. Hij heeft net een weekje verlof en het zou hem nu goed uitkomen. Daar ga ik! Tijd voor m'n eerste date.
Bloednerveus ben ik! Ik trek mijn mooi zwarte 'Spy Dress' aan, klassiek en netjes, maar toch ook elegant en vrouwelijk. Daaronder mooie hakjes en een streepje eyeliner. Dan vertrek ik richting Gent, waar we hebben afgesproken, omdat dat voor ons beiden ongeveer 'halfweg' is. Aangekomen in Gent krijg ik nog meer stress: overal file en wegenwerken. Ik stuur hem een sms dat ik misschien later zal zijn, dat dat niet van mijn gewoonte is en verontschuldig mij. Niet veel later krijg ik een sms terug dat hij ook file heeft. Op mijn beurt antwoord ik dat ik rustig op 'de boot' op de boot zal wachten. Ik stuur mijn beste vriendin dat ik heel nerveus ben, dat hij iets later zal zijn. Haar advies is een koffie bestellen en doen alsof ik alles onder controle heb. Zo gezegd, zo gedaan.
En dan zag ik hem! Een magere man, niet veel groter dan mij, zonnebril, een beetje kaal en zeer kort geschoren haar. Hij had een groenig hemdje aan en een jeansbroek. Ik hou van mannen die hemdjes dragen! :) Hij komt op de boot gelopen en we hebben elkaar onmiddellijk gezien en herkend (ik had schrik dat ik hem niet zou herkennen!), dat was tevens ook het moment waarop ik wist 'Dit is niets voor mij!'. Hij is - tot mijn grote verbazing - nerveuzer dan mij, geeft me een snelle kus op mijn wang met trillende handen en gaat voor me zitten. Ik zit mooi rechtop, hij in elkaar gezakt. Ik maak oogcontact, hij ontwijkt elke blik. Ik voel me een beetje teleurgesteld, maar besluit wel vriendelijk en oprecht te blijven. Ik schrik als mijn aandacht naar zijn mond gaat. Het is erger dan ik dacht. A. rookt, wat duidelijk te zien is en daarbovenop had hij in weken zijn tanden niet gepoetst denk ik - afgaande op het tandplak. Ik denk dus dat ze voor tandpastareclame beter zo eens een voorbeeld gaan gebruiken.
Daarna gaan we nog naar de cinema, zoals hij had voorgesteld. Ik besluit te genieten van de film aangezien het gezelschap niet zo mijn ding was. A. durft niet beslissen, niet voorop lopen, geen gesprek starten (tenzij over zijn ex!), ... Als de film gedaan is lopen we door dat donkere gangetje en ineens voel ik zijn lijf vreselijk dichtbij. Ik schrik en voor ik het weet ligt zijn arm in een stevige greep om me heen terwijl hij zegt: 'Ik had niet gedacht om zo snel terug iemand te vinden!', na 1 maand single te zijn na een relatie van 8 jaar. Ik kan alleen maar denken: 'Ieuw! Griezel! Go away!'. Stiekem wil ik heel hard weglopen, maar blijf beleefd. Bij het afscheid bereid ik mezelf voor op een afstandelijke kus - omdat ik weet dat hij dichter zal willen komen. Na het gekus loop ik naar mijn auto en wrijf over m'n wang.
Ik rijd naar huis en lach om mezelf. Duidelijk verkeerde inschatting gemaakt, bij de volgende online-gevonden-date zal ik nog meer op mijn hoede zijn bedenk ik. Eens ik thuis ben verwijder ik A. van mijn Facebook en stuur hem een laatste bericht dat het toch niet dat was en wens hem succes in zijn verdere zoektocht.
Dan open ik de chat en ga ik op zoek naar een nieuwe, potentiële man.
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
