Het gaat niet goed met mijn been. De pijn zit voornamelijk in mijn Hamstrings, maar ik voel de pijn na Bootcamp ongeveer de hele dag terwijl ik het eerder enkel voelde tijdens en/of vlak na een looptraining. Tweede afspraak bij mijn fysiotherapeut voor dit kwaaltje. De afspraak van de patiënt die er voor mij was was wat uitgelopen en na mijn behandeling moest mijn therapeut onmiddellijk door. Hoe tevreden ik ook ben met m'n therapeut, op dagen als deze kan ik hem verwensen. Meestal is hij zo begripvol en alles wat ik wil van een therapeut, maar heel soms is hij kort, afstandelijk en begrijp ik er geen snars van.
We hadden het over het al dan niet teveel sporten. Ik zei dat ik ongeveer 5 keer in de week probeer te lopen en daarnaast m'n danslessen, bootcamp, ... Hij zei dat het misschien inderdaad wat veel was en ik kreeg het advies om voorlopig telkens na een loopdag een recuperatiedag in te lassen. Ik was al geïrriteerd dat hij dat zei, maar kon er wel inkomen dat dat de genezing en herstel van m'n hamstrings zou bevorderen. Toen vroeg hij me waarom ik liep; uit plezier of omdat ik me verplicht voel. Ik zei dat het een beetje van beide was. Toen vroeg hij: 'Om te vermageren'. Beschaamd gaf ik toe van wel. En toen begon hij te preken (het zal wel niet als preken bedoeld geweest zijn, maar voor mij kwam het zo over!) dat ik moest opletten voor suikerdipjes. Want als je loopt gedurende langere tijd verbruikt je metabolisme veel en heb je nadien een suikerdipje. Dat is het moment waarop veel mensen naar zoetigheden grijpen.
En weet je wat?! Ik WEET DAT WEL! Ik ben me daar van bewust. Ik ben me ZEER GOED BEWUST van wat ik eet en hoeveel ik eet. En hoe ik inderdaad ook die suikerdip voel als ik terug kom van een training, maar hoe ik dat compenseer met kruidenthee en noten of een proteïnenshake om m'n herstel te bevorderen? Maar me storten op suiker? Nope! Ik was (en ben nog steeds) zeer geïrriteerd dat hij me ervan verdenkt dat ik dit doe. Het is niet fijn. Ik weet wel dat het misschien niet logisch overkomt dat ik wel 5 keer in de week loop en krachttraining doe, maar ik DOE HET WEL! Zoveel vooroordelen. Zulke dingen maken me echt gek! :( En verdrietig.
22 uur. Vlak voor ik zou gaan douchen en slapen stapte ik naar de keuken. Ik bleef staan aan de voorraadkast. Na enige aarzeling opende ik de kast en trok er de bak met koekjes uit. Er lagen suikerwafels, suikerwafels met chocolade, appelkoekjes en zebrakoekjes. Ik duwde het bakje terug in de kast. Ik zou niet zondigen. Ik trok het bakje er terug uit. Onder de appelkoekjes lag nog één frangipanneke. Ik had er ZO een zin in. Ik nam het koekje in mijn handen en duwde het bakje terug. Ik bedacht voor mezelf dat ik m'n Google Fit doelen allemaal bereikt had en de bootcamp had uitgelopen, de hele dag op m'n eten gelet dus mocht ik van mezelf het frangipanneke eten. Ik sloot de kast, keek naar het koekje in m'n handen en verplaatste m'n vingers over de plastic verpakking, klaar om ze open te scheuren.
Kwaad trok ik de kast terug open en gooide ik het frangipanneke terug in de bak. Met dezelfde kwaadheid bonkte ik de trap op naar boven en ging ik onder de douche staan. Toen ik in bed ging liggen was ik blij dat ik het frangipanneke niet had opgegeten maar voelde me ook zo verdrietig omdat dit de strijd is die ik elke dag voer. Sporten, sporten, sporten, overdenken wat ik beter wel en niet zou eten, me zoveel ontzeggen, en nog steeds niet het uiterlijke lichaam hebben dat ik zou willen.
