Gisteren was de denkbeeldige druppel. Ik had P nog steeds niet gehoord en had het intussen welletjes gevonden. Zo zei ik het tegen iedereen, terwijl ik vanbinnen nog steeds vurig hoopte op een berichtje van hem. Vanmorgen werd ik opnieuw wakker met het idee dat hij vannacht misschien had gestuurd, maar mijn gsm ontkende dat als mijn alarm af ging.
Het was een drukke dag vandaag. Lopen, jurk passen, berichtjes sturen, reflecteren en werken! Lang werken in de bakkerij. Toen ik thuiskwam maakte ik mezelf overheerlijke vegetarische risotto. Halfweg het recept wou ik kijken of mijn moeder me nog niet had gebeld en zei dat er een berichtje was aangekomen. Ik open mijn inbox en verslik me haast in mijn eigen speeksel als ik zie dat het van P is.
'Hey srry dat ik NT antwrde. Ma heb problemen gehad met sim kaart. Alvast goede feesten voor u en uzmw familie gewest voor 2016.'
Ik was in eerste instantie gelukkig dat hij blijkbaar toch nog eens aan mij dacht en me effectief een bericht stuurde hoewel ik helemaal geen idee heb wat ik hier moet op antwoorden.
Gisteren zag ik een collega van de dienst waar ik P leerde kennen. Blijkbaar hebben ze hem niet gespaard. Na de fuif en het verschijnen van de bijhorende foto's bleven ze hem bestoken met 'Hebben jullie gekust?', 'Heb je haar nog gehoord?', ... Ik kan me voorstellen dat dat voor iemand die wat verlegen aangelegd is geen cadeau is.
En nu? Nu ga ik mijn zelfgemaakte moelleux eten en hopen dat er in het smeltende hart van chocolade een antwoord schuilt. Iets wat ik P kan sturen.
Zondagochtend besloot ik voet bij stuk te houden en P. niet als eerste te sturen. Hij had een laatdienst, ik vermoed met een wat pushende vrouwelijke collega die hem aanspoorde me een bericht te sturen, want ineens kreeg ik dit:
P - 19.57: Hey cava? Hoe staat het met de stageopdracht? L - 19.57: Dag P! Ze is AF! Eindelijk. :) Ik was het kotsbeu. Nu weer tijd voor leuke dingen. Hoe gaat het met jou? P - 20.23: CV met mij, gisteren was m'n pijp uit hoor. Nu veel drukker als gisteren op het werk, nog niet stil gezeten. L - 20.24: Oh, amai, het kan snel veranderen he. Gelukkig is het je laatste voorlopig! :) P - 21.20: Idd. Zitten juist neer, nu nog papier werk en het zit erop voor vandaag. L - 21.21: Veel succes ermee. Ik duim voor je dat het vlot gaat. :) p - 23.18: Net vertrokken, nog een spoedopname gehad en zo is alles uitgelopen.
Ik was al een poos in slaap gevallen en las z'n laatste berichtje pas maandagochtend. Ik antwoordde om 10.41 met 'Goedemorgen P, hopelijk maak ik je niet wakker. Het was nogal laat precies gisteren?! :/ maar je heb je enkele dagen vrijaf, toch? :) Geniet van je dag.
En intussen zijn we dinsdag laatavond en heb ik hem nog steeds niet gehoord. Ik begrijp het niet, helemaal niet. Ik weet niet eens meer wat ik moet doen; wel of niet sturen?! Ik had gehoopt dat hij nu eens wat initiatief zou nemen, maar blijkbaar is zelfs dat teveel gevraagd. Mensen zeggen we dat hij vast tussen de koeien in de stal zit. Maar moet ik het daar dan echt mee doen? Hem NOG een bericht sturen behoort ook niet echt tot mijn opties vind ik. Mijn broer adviseerde me dat er nog vis zit in de vijver. En ondanks het feit dat ik weet dat ik een man wil die ook wat initiatief neemt en hem op z'n minst eens laat horen, deed het pijn. Pijn omdat ik begreep uit m'n broer zijn woorden dat ik P moet loslaten. 'Alweer één!', dacht ik bij mezelf. Ik heb zo gehuild en B en was zo gelukkig toen P ook interesse in mij leekt te hebben en nu moet ik hem ook weer loslaten?! Het was zo ontzettend lang geleden dat ik me nog zo goed bij iemand heb gevoeld. Zo rustig als we konden babbelen kon ik volledig vrij, mezelf zijn. Ik blijf erbij dat ik bij hem het gevoel had adem te krijgen. Ergens dacht/denk ik dat hij weinig ervaring heeft met relaties, maar eigenlijk voel ik me nu vooral radeloos. Misschien had ik teveel gehoopt dat hij 'The one' zou zijn.
Ik keek naar Once Upon A Time zag (toevallig?!) de afleving waarin Charming Snow White vond door de ring. Ik voelde een traan over mijn wangen rollen terwijl ik naar mijn replica van de ring keek om mijn middelvinger. Ik weet wat gegraveerd staat aan de binnenkant maar deed de ring toch af om het opnieuw te lezen.
'I believe - True Love'
Ik slikte de tranen en het bijhorende verdriet door terwijl ik nog een laatste keer onverhoopt op mijn gsm keek of P intussen zou gestuurd hebben. Ik bleef staren naar het scherm net zolang tot het wachtlichtje uitging en besloot in bed te gaan liggen.
