P had me gestuurd dat hij me nog iets zou laten weten, maar dat bericht kwam pas gisteravond om 22.01, vlak na zijn shift dus. De conversatie ging als volgt:
P: Ga mij gaan omkleden, net gedaan L: Tot straks! P: Ok, spreken we binnen af? L: Ja, dat is goed. :)
Hoewel ik me ongemakkelijk voelde, want ik ga niet zo graag naar cafés en zeker niet naar diegenen die ik niet ken of waar ik zelf nog niet ben geweest. Als ik binnenkwam hoorde ik veel lawaai en was het druk. Er waren heel veel mensen! De kerstversiering had plaatsgemaakt voor Star Wars spullen en de muziek stond luid. Achteraan was nog een bartafeltje vrij. Ik stuurde nog wat berichtjes met mijn broer tot hij ineens voor me stond. Hij zag er opnieuw goed uit. Hij had een hemdje aan met een V-hals truitje erboven. Ik had voor mijn zwarte spy-dress gekeken, die is niet TE chique, mijn haar was gewoon los.
Ik vroeg of het druk was geweest op de afdeling, maar hij zei dat het wel meeviel omdat er maar 9 patiënten liggen. We hebben gepraat. De hele avond lang. Over verpleegkunde, patiënten, stages, jobs en stageopdrachten. Ik vroeg hem naar de boerderij en hoe hij dat doet. Zijn oudste broer zou de boerderij uiteindelijk overnemen, maar nu doen ze het nog samen. De oudste broer zorgt voor het vee, P zorgt voor de machines en al het werk dat daarmee moet gebeuren en de jongste broer voert de herstellingswerken uit. Hij zorgt hij samen met zijn broer afwisselende shifts heeft op het werk om de boerderij te kunnen blijven runnen. We hadden het over reizen omdat hij voor het eerst in zijn leven een vliegreis zal maken; een groepsreis met jongeren op zoek naar het noorderlicht. Hij wil graag naar Schotland, ik ook.
Hij vroeg waar ik wilde werken. 'I only don't know' - dacht ik bij mezelf. Hij vroeg me naar het dansen en de luchtacrobatiek. Hoeveel keer ik ongeveer optreed. Wat ik precies doe.
We hadden het over het kalf dat is gestorven toen hij net het geniale plan had om me een berichtje te sturen. Dat bericht heb ik nooit gekregen. Het kalf was een verlies voor de boerderij. Ze hebben twee honden op de boerderij: Duitse herders, lange haren. I love those!! Eigenlijk één hond op de boerderij en één hond privé. Het teefje is nogal dominant en kan het niet zo goed vinden met de reu, dus komen ze nooit samen. De honden komen nooit binnen; P is hyperallergisch aan ze. Hij had het ook dat hij drie jaar in zijn opleiding de enige man was tussen vrouwen en dat hij op de afdeling ook lang de enige man was. 'Al die vrouwen'. Dat doet me me soms afvragen of hij nu wel of geen vriendin wil.
Ik vind het leuk om naar hem te luisteren. Zijn ogen twinkelen als hij praat over de dingen die hij het liefst doet. Langs de andere kant is hij de rust zelve. Ik denk niet dat P ooit op te jagen is. Soms vraag ik me ook af of er wel genoeg pit in zit voor mij. Hij had snel genoeg door dat ik een vrij sterk karakter heb, maar of hij mans genoeg is om daar goed te kunnen mee omgaan weet ik niet.
Dus nu... weet ik het even niet. Het was een leuke avond. Ik was pas thuis om 2 uur, dat had ik niet meteen verwacht. Maar de 'Et après' blijft in mijn hoofd spoken. Ik weet niet wat er nu moet... Ik vind hem leuk, maar ik weet niet hoe het verder moet nu. Ik denk dat ik hem geen bericht ga sturen. Ik vraag me oprecht af hoeveel dagen het gaat duren vooraleer hij me stuurt, of er aan denkt om me te sturen.
For the first time in forever I'm having a second date! A second date!!! With P. The one I met in the hospital. I didn't heard him a lot last week because he clearly doesn't have a tight connection with his mobile, but tonight we'll meet at a bar after his work. I'm so glad!! :)
