Al sinds zolang ik me kan herinneren wil ik prinses worden. Ik ben een echt meisje-meisje en houd ontzettend van sprookjes. Prinsessenjurken zijn om bij weg te dromen, lange haren, krullen, bloemen, betoverde wouden, magisch water, ...
Samen met een fotografe werkte ik dit sprookjesthema uit. Ik besloot zelf de jurken te maken, zij ging op zoek naar locaties. Mijn haren waren netjes gekruld en opgestoken langs de rechterkant van mijn hoofd met voldoende losse lokjes, mijn make-up was fel, maar dat mocht wel voor een shoot en de wimpers waren stunning!! Hele lange wimpers, I like that.
In de auto onderweg naar de eerste locatie (vlak over de grens) was het heet. De make-up bleef goed zitten en mijn krullen hielden het ook vol. Pas als we ter plaatse zijn trek ik de hoepelrok en bovenrok aan, samen met het korset. We hadden enkel een klein spiegeltje bij, dus ik kon mezelf niet volledig zien, maar vertrouwde op de fotografe. Ik volgde de instructies nauwgezet, maar ik genoot vooral, want dit was helemaal mijn moment. Ik was, en vooral: ben, een prinses, daar heb ik geen prins voor nodig.
De fotografe zoekt het juiste licht, laat me een stap naar voor en achter zetten, hoofd meer in minder uit het avondlicht, door de netels en de distels om toch maar op zo'n mooi plekje te kunnen fotograferen. Ik droeg mijn jurk met stijl en elegantie. Ik moest denken aan de opzet van de shoot. Een dromerige sprookjesachtige reflectie van mezelf. Mijn gedachten dwalen af... naar mannen, niet vanuit een kwaadheid of opstandigheid, gewoon, de mannen in mijn leven. Bij sommige moet ik ietsje meer glimlachen dan de andere. Ik hoor de fotografe af en toe verwonderde blikken uiten als ze op het kleine schermpje van haar camera kijkt. Heel af en toe kan ik een glimp mee opvangen en ben ik zelf even verbaasd.
Want het hele plaatje lijkt volledig te kloppen. Het licht is perfect, de locatie is magisch, mijn blik is net zoals ik had gehoopt dat hij zou zijn. En samen vormt het prachtige beelden. Ik kan haast niet wachten om mezelf in het groot op mijn scherm zien te verschijnen.
Because once in a while, dreams do come true. So don't stop believing! Never! <3
Elke avond en/of ochtend smeer ik mezelf in met bodycrème. Ik heb een grote pot Nivea-crème staan en een klein potje dat ik cadeau heb gekregen van een vriendin van bij Lush. Deze laatste ruikt zo lekker en geeft me een bijna 'omhelzend' gevoel, dus deze houd ik voor bijzondere momenten of als ik heel erg zin heb in deze geur.
Ik start altijd met mijn armen en eindig met mijn benen. Vandaag had ik iets teveel crème genomen voor mijn laatste been en besloot wat op mijn rug te wrijven om er vanaf te geraken. En terwijl ik de crème opensmeerde op mijn rug bedacht ik me net hoeveel ik van zachte en liefdevolle aanrakingen hou, hoe heerlijk ik het vind als iemand in bed stilletjes mijn zijn hand over mijn rug gaat. Bij mezelf ging het er iets minder liefdevol aan toe, want eerlijk, je eigen rug helemaal zelf insmeren is geen pretje, zeker niet als je spieren hier en daar wat zeer doen.
Misschien is het tijd om mezelf te verwennen met een watsu! Dat is al heel lang geleden en dat zijn precies de aanrakingen die me ook heel erg stil maken vanbinnen! <3
Wat me intussen is beginnen opvallen is dat vele mannen met BRAAF bestempelen. Innerlijk lijkt de onrust en vooral opstandigheid heel erg groot te worden als ik dat hoor. Braaf? Ik?
Vandaag ging ik op zoek in de dikke Van Dale en vond onderstaande:
- See more at: http://www.vandale.nl/opzoeken?pattern=braaf&lang=nn#.VZmE2UasK0I
Op andere sites kom ik nog ongeveer 100 andere verklaringen voor het woord braaf, maar in geen enkele lijk ik me VOLLEDIG te kunnen vinden. En vooral: ik vraag me af: waarom bestempelen ze me braaf? Ben ik echt braaf?
Bijzonder vind ik het wel, want na dagenlong tobben heb ik nog steeds geen sluitend antwoord.
- See more at: http://www.vandale.nl/opzoeken?pattern=braaf&lang=nn#.VZmE2UasK0I
Na het geklungel van de laatste dagen, zowel op date-vlak als emotioneel kon ik wel een boost gebruiken. Zoals in het artikel (dat ik eerder poste) stond geschreven ging ik dus opnieuw op date. Met mezelf. Alleen mezelf. Het leek me een beetje een oncomfortabel idee, maar het werd de beste date die ik ooit heb gehad!
Mijn uitje ging naar een mooie stadstuin waar een circus en straattheaterfestival doorging. In de grote arena kwam ik nog net op tijd aan waar ik de laatste vrije roze parasol tegen de zon kreeg. Er liepen twee jongemannen rond met bussen zonnecrème in elke mogelijke beschikbare factor om iedereen in te smeren, ik moest lachen toen ik ze zag, en even later voelde ik de tranen vanonder mijn zonnebril over mijn wangen rollen. Dat was toen ik besefte dat ik zelf belangrijk genoeg was om me op de eerste plaats te zetten en rustig te genieten van deze date.
Ik had het heerlijk onder mijn roze parasol. De acts waren allemaal mooi. De een al meer ontroerend, de andere spectaculair, de andere weer hilarisch, ... Het was echt de hemel op aarde. De laatste act was een trampoline-acrobatie-act. Er was een man met langer haar dat op een dotje was, ik vond hem meteen knap! Het was dan ook een plezier om naar te kijken. Hij kwam me halen voor een dansje en na de act vroeg ik of ik op de foto mocht met hem. Hij stemde in en nu heb ik een hele leuke herinnering aan deze dag!
De namiddag vloog voorbij. Als afsluiter trakteerde ik mezelf op een bolletje chocolade-ijs, waarna ik terug naar huis ging.
Dit artikeltje kwam ik op internet tegen en wou het graag eens lezen. De confrontatie was echter nogal groot. Ik besef heel goed dat ik niet op de juiste man zou moeten blijven wachten, maar het zou toch ook heel fijn kunnen zijn.
