Vandaag was een dag waar ik zo ontzettend lang heb naar uitgekeken. Ik had mijn watsu behandeling vandaag. Sinds lang! Heel lang. Het was bijna een jaar geleden dat ik nog in het water was geweest. Veel te lang dus.
Ik kom aan in mijn favoriete wellness en kan me niet snel genoeg omkleden. T. zegt met dat ik alvast in het water mag gaan, dat ze er zo aankomt. Ik zet mijn rechtervoet op het eerste trapje. Het water is groen/geel vandaag en warm. Lekker warm. Ik stap verder naar beneden en ga zitten op het voorlaatste trapje. De geur is zo vertrouwd. Ik voel me letterlijk als een visje die in het water komt. Maar ik ben moe en besef dat het veel te lang geleden was dat ik was gekomen. Het water omarmd me en ik voel hoe een last van mijn schouders valt. Ik mag gewoon mezelf zijn hier, in het water en ik moet niets, helemaal niets, doen!
T. komt naar me toe en vraagt hoe ik aan al die blauwe plekken kom. Ze zegt dat ze voorzichtig zal zijn tijdens de behandeling om me geen pijn te doen. We testen even op de neusklip goed blijft zitten en dan mag ik op de bodem van het zwembad gaan staan. Ze neemt mijn handen vast en vraagt me mijn ogen te sluiten. Bij elke uitademing voel ik hoe ik lichter en zwaarder lijk te worden op hetzelfde moment. Ik kom thuis. In het water. T. komt dichter naar me toe en neemt me vast. Ze heeft me vast zoals een moeder haar kind zou vastnemen en ik voel me veilig. Zo geborgen en warm. Ze zorgt voor mij. Heeft me elke seconde in de gaten. Ze laat me glijden door het water en is er altijd om me vast te houden.
Deze sessie is anders dan alle andere die ik ooit al heb gehad. Ik voel dat ik veel heb losgelaten, maar ik zit ergens nog 'vast'. Mijn lichaam is zwaar en laat niet alles toe. Ik vraag me af of het de afstand is die ik heb opgebouwd door tango, maar besluit meteen om er niet verder over na te denken en te genieten.
Ik krijg het neusklipje op mijn neus en de eerste drie tikjes op mijn schouder die me waarschuwen dat ik onder water zal gaan. Het is heerlijk. Ik wil onmiddellijk veel langer onder blijven, maar T. laat me weer even op adem komen. Ik denk na, maar wil niet nadenken. Ik ben maar voor 85 % IN het water. Het neusklipje gaat af, iets vroeger dan normaal en ze wiegt me. Ze omarmt me stevig en ontspant me. Het is heerlijk hoe ik haar kan vertrouwen zonder haar eigenlijk goed te kennen.
Als ik mijn voeten op de grond voel en mijn handen op mijn hart weet ik dat de sessie over is. T. en ik praten nog even. Ze zegt dat ze heel hard voelde dat mijn lichaam anders was dan alle vorige keren. Dat ze daarom iets meer watsu heeft gedaan dan healing dance, maar ik vond het helemaal prima. Ik maak onmiddellijk voor mezelf de beslissing dat ik heel snel terug wil komen. Dit is voor mezelf.
Als ik rondkijk zie ik een man zijn vrouw ook een sessie geven in het zwembad. De man leert het pas, hij heeft nog instructiekaartjes langs de rand van het zwembad staan, maar de rust die ze samen uitstralen is heerlijk. Ik wil ook graag een man die watsu en healing dance doet zeg ik tegen mijn zus. Ze zegt dat ik veel wil van een man.
Ik antwoord dat hij maar niet zo lang op zich moet laten wachten. Hoe langer ik wacht, hoe meer ik wil. Met mijn hoofd nog steeds in het water ga ik uiteindelijk toch naar huis, maar wou ik liever nog wat drijven en gewiegd worden. Ik wil proberen om mezelf meer als een rivier te zien. Als water door het leven gaan, ik vind wel een weg.
Ik vond ook de mooie woorden die boven- en onderaan deze post staan. Je moet het je echt eens proberen voor te stellen. Gedragen zijn en onder water zijn, voorbij het oppervlak, waar alleen maar rust en stilte is...
Imagine diving in, past the surface,
into the quiet & calming depths below.
