15/3/2020 Maria : Geliefde kinderen van Mijn Onbevlekt Hart: Ik zegen jullie op dit moment waarin de mensheid Mijn Zoon nodig heeft om zich te wijden aan zijn bekering. Vandaag, nog meer dan in andere tijden, wordt de mensheid overspoeld door een moment van duisternis waar chaos heerst.

DE DUISTERNIS HEEFT EEN GROOT DEEL VAN DE MENSELIJKE HANDELINGEN EN GEDRAG OVERGENOMEN.

Jullie zijn getuige hoe op een ogenblik alles kan veranderen voor de mensheid; JULLIE VERHEERLIJKEN DE “KONING DER KONINGEN EN DE HEER DER HEREN” NIET (zie Openb 19:16; 1 Tim 6:15), maar ik zie dat de meeste landen aan hun lot zijn overgelaten als ze geconfronteerd worden met een pandemie.

DAAROM ROEP IK DE HELE MENSHEID OP TE BIDDEN, EN DE ALLERHEILIGSTE DRIE-EENHEID TE VERZOEKEN DAT HET VIRUS WORDT GESTOPT IN HUN HEILIGE WIL.

IK ROEP DE HELE MENSHEID OP TE BIDDEN OP DONDERDAG, 19 MAART OM 3 UUR IN DE NAMIDDAG IN ELK LAND, HET GEBED DAT MIJN ZOON JULLIE GELEERD HEEFT (Het Onze Vader), ALS EEN OFFER DAT AANGENAAM IS VOOR DE EEUWIGE VADER, BID HET 3 KEER TRAAG EN VANUIT HET HART.  

Het is noodzakelijk dat de mensheid zich richt tot de Allerheiligste Drie-eenheid om Goddelijke Barmhartigheid te verkrijgen om deze pandemie te milderen, en Ik nodig jullie uit, samen in gebed, GEWIJDE OLIE TE PLAATSEN – EN ALS JE DE OLIE VAN DE BARMHARTIGE SAMARITAAN HEBT, EEN DRUPPEL VAN DEZE OLIE IN DE GEWIJDE OLIE TE DOEN – EN DE DEURSTIJL VAN DE VOORDEUR EN ACHTERDEUR VAN JULLIE WONING TE VOORZIEN VAN DEZE OLIE, EVENALS IN STAAT VAN GENADE TE BLIJVEN, WAT ESSENTIEEL IS IN DEZE TIJD.

Geliefde kinderen van Mijn Onbevlekt Hart, als jullie kijken naar de menselijke handelingen en het gedrag van de mens met spirituele ogen, zullen jullie zien hoe, door menselijke wil, jullie zijn veranderd van kinderen van God te zijn naar te leven als vijanden van God, die ernstige ketterijen plegen, waarvoor jullie de gal van pijn zullen ervaren die aan God is veroorzaakt.

Geliefde kinderen, wat heb Ik jullie opgeroepen tot bekering, en toch hebben jullie niet gereageerd! Er zijn zoveel “WITGEKALKTE GRAVEN” (Mt 23:27-32) DIE IN DE KERK VAN MIJN ZOON LEVEN, DIE DE HET OVERGROTE DEEL VAN MIJN ZOON’S VOLK HEBBEN BESMET MET  HUN GEESTELIJKE BLINDHEID, EN DE WAARHEID VAN MIJN ZOON’S OPROEP HEBBEN BEGRAVEN ZODAT ZIJN VOLK NIET HEILIG ZOU ZIJN ZOALS HET ZOU MOETEN. (ZIE 1 Petr 1:16) Omwille van deze reden heeft de mens hetgeen wat er over hem komt, in de hand gewerkt, en hetgeen komt zal hem op zijn knieën brengen. Wat blijft er nog veel over dat jullie moeten doormaken, temidden van grote verschrikkingen en lijden! Dit is de Pijn van Mijn Zoon: het lijden van Zijn Kinderen!

Geliefde kinderen van Mijn Onbevlekt Hart, dit zou voor jullie de tijd moeten zijn om jezelf innerlijk te onderzoeken, om jullie werken en daden te overwegen, en ook de weg en inspanning dat zuivering en bekering inhouden. HET IS TIJD DAT JULLIE JE GEESTELIJK VERHEFFEN. Ofwel zullen jullie er nu in slagen dit te doen, of anders zal het lijden groter worden als jullie langer wachten.

ALS MOEDER WIL IK JULLIE LEIDEN OP DE VEILIGE WEG, OF JULLIE MIJ TOELATEN DIT TE DOEN HANGT VAN ELK VAN JULLIE AF.

Geliefde kinderen van Mijn Onbevlekt Hart, deze generatie is niet verschillend van de vorige die de Goddelijke Oproepen ook niet hoorden, tot ze geconfronteerd werden met een moment dat ze nooit hadden verwacht.

Onze geliefde Engel van Vrede blijft in gebed voor de Troon van de Drie-eenheid, en wacht op het Goddelijk Bevel om de harten in beroering te brengen, om degenen die slapen wakker te schudden, om degenen te beschermen die verworpen worden maar die het Geloof niet hebben verloren, om degenen bij te staan die weten dat de Goddelijke Barmhartigheid bemint en vergeeft, vergeeft en bemint, en die terugkeren naar Mijn Zoon.

Bid dat de tijd zou verkort worden en dat de gebeurtenissen kort zouden zijn.

Geliefde kinderen, het werelds leven neemt jullie gevangen: het leven dat toegewijd is aan de Allerheiligste Drie-eenheid bevrijdt jullie.

Bid Mijn kinderen, bid voor Mexico, het beven van de aarde zal geen uitstel kennen.

Bid Mijn kinderen, bid dat alle mensen gehoor zouden geven aan de Goddelijke Oproepen en dat het lijden dat nog volgt zou verminderd worden.

Bid Mijn kinderen, bid. De Kerk van Mijn Zoon als instelling zal de mensheid verbazen; het Geloof zal nog verder afnemen.

Bid Mijn kinderen, bid dat Mijn kinderen niet ten prooi vallen aan angst, wetende dat de economie de mensheid aan het wankelen brengt.

Geliefde kinderen van Mijn Onbevlekt Hart, geef gehoor aan de Oproepen die de Allerheiligste Drie-eenheid jullie toelaat te ontvangen.

Wees broederlijk: blijf niet gehecht aan zonde.

Blijf deze Vastenperiode zonder angst, maar in boetedoening. Beledig het Goddelijke Hart niet van Mijn Zoon, LEEF ALS WAS HET DE LAATSTE DAG VAN JE LEVEN.

WEES NIET BANG!

BEN IK NIET HIER, IK DIE JULLIE MOEDER BEN?

Ik zegen jullie.

Moeder Maria

3 X WEES GEGROET MARIA ZONDER ZONDE ONTVANGEN, ZONDER ZONDE ONTVANGEN

Luz de Maria

Broeders en zusters:

Onze Moeder, als de zegevierende 'Koningin en Moeder van de Eindtijd', zet ons aan tot definitieve bekering.

Hoeveel voorspelde gebeurtenissen zijn in een stroomversnelling geraakt met de opkomst van dit virus dat ons jaren van tevoren werd geopenbaard!

We moeten waakzaam blijven en niet in paniek raken; hoewel dit virus zeer besmettelijk is, zullen anderen na deze eerste komen, die een groot aantal dodelijke slachtoffers zal maken bij de mensheid.

Gezien het panorama van wat ik heb ontvangen, zie ik dit virus als het virus dat het grote gordijn achter zich trekt waarachter andere dodelijke ziekten komen die echte pandemieën zullen worden vanwege hun sterftecijfer.

We moeten niet geloven dat wat door de Hemel is aangekondigd hier eindigt: wat door de Hemel is aangekondigd, begint hier.

Laten we daarom bidden, laten we bidden in eenheid, zodat het minste aantal zielen verloren gaat en we niet bezwijken, zelfs niet als ons schild wordt doorboord door de aanvallen die op ons afkomen.

We hebben een MOEDER DIE VAN ONS HOUDT EN ONS NAAR HAAR GODDELIJKE ZOON LEIDT. Amen.

De duivel bij de menswording van Jezus door Maria

Bij die gelegenheid voelden Lucifer en zijn trawanten de striemende zweepslag van de goddelijke almacht. Zij werden met vrees vervuld en lagen gedurende enige dagen levenloos in de diepten van de helse kerkers. Maar zodra de Heer de herinnering aan de goddelijke mysteries bij hen had weggenomen, begonnen ze weer nieuwe boosaardigheden te bedenken. De grote draak riep de rest van de duivels tezamen en sprak hen toe als volgt:

“Hoe zou het mogelijk zijn, stil te zijn, als elke dag nieuw onrecht aan mij gepleegd wordt door dit mensgeworden Woord en door deze Vrouwe die Hem gebaard heeft en Hem als mens verzorgde? Waar is mijn kracht? Waar is mijn macht en waartoe dienen mijn triomfen, die ik over Hem behaalde sinds God mij zonder reden vanuit de hemel naar deze spelonk wierp? Het schijnt mij toe, mijn vrienden, dat de Almachtige van plan is, de poorten van deze helse regionen af te sluiten en de hemelpoorten te openen. Dit zou de vernietiging van ons rijk betekenen en van al mijn plannen om de rest van het menselijk geslacht naar deze martelingen te trekken. Indien God naast de verlossing van de mensen, voor hen zo’n wonderen verricht, indien Hij hen zo’n grote liefde schenkt en hen in Zijn vriendschap wil betrekken door zo’n machtige werken van Zijn rechterhand, dan zullen ze daarvoor zwichten, zelfs indien ze de natuur van wilde beesten hebben en stenen harten. Zij allen zullen Hem liefhebben en Hem dienen, indien ze niet koppiger en opstandiger zijn dan wij. Welke ziel zou zo ongevoelig zijn, dat ze niet aangetrokken zou worden door deze Godmens, die met zo’n tedere liefde haar eeuwige glorie najaagt? Saulus was onze vriend, een gewillig instrument voor mijn plannen, onderworpen aan mijn wil en bevelen, een vijand van de Gekruisigde en zodoende had ik hem voorbestemd voor de meest wrede kwellingen in de hel. Temidden van dit alles rukt God hem uit mijn handen en door Zijn goddelijke macht heft Mij dit onbetekenend schepsel van deze aarde op tot zo’n hoge genaden en gunsten, dat wij, zijn vijanden, er versteld over staan. Wat heeft Paulus gedaan om dit grote geluk deelachtig te worden? Was hij niet in mijn dienst en beledigde hij zijn God niet? Indien God zo vrijgevig voor hem was, wat voor bescherming zal Hij dan wel niet aan andere, minder grote zondaars geven? En zelfs indien Hij hen niet bekeert met zo’n grote wonderen, dan zal Hij hen voor zich winnen door het Doopsel en de andere Sacramenten, waardoor zij zich elke dag kunnen rechtvaardigen. Dit voorbeeld van Gods machtige verdediging van de Kerk ten tijde dat ik haar door Saulus trachtte te vernietigen, zal heel de wereld naar Hem toetrekken. Zou het mogelijk zijn dat ik leden van het lage menselijk geslacht opgeheven zal zien tot genade en geluk welke ik verloren heb en dat zij de hemel zullen bevolken, waaruit ik ben verwijderd? Deze gedachten kwellen mij meer dan de vuren van de hel. Ik word vervuld met een machteloze woede jegens mijzelf omdat ik mijzelf niet kan doden in mijn woede. Ik zou willen dat God zelf dit deed, in plaats van mij in deze kwellingen te bewaren. Maar aangezien dit niet het geval is, zeg mij, mijn trawanten, wat wij moeten doen tegen deze zo machtige God? Wij kunnen Hem niet beledigen, maar in degenen die Hij zozeer bemint kunnen wij ons wreken, omdat wij in hen Zijn wil kunnen dwarsbomen. En aangezien mijn majesteit ten zeerste vertoornd is tegen deze Vrouwe, onze vrouwelijke vijand, Die Hem menselijke vorm gaf, is het mijn wens, nieuwe wegen te ontwerpen om Haar te vernietigen en ons te wreken over het verlies van Saulus en het doen werpen in de afgrond. Ik zal niet rusten, voordat ik Haar overwonnen heb. Tot dit doel besluit ik alle plannen die ik heb gemaakt tegen God en de mensen, na mijn val uit de hemel, uit te voeren. Komt gij allen, help mij bij mijn plannen en om mijn wil uit te voeren.”

Dit waren de aansporende woorden, door Lucifer tot de duivels gericht. Enige van hen antwoordden:

“Kapitein en Leider, wij zijn gereed om u te gehoorzamen, omdat we weten hoe deze Vrouwe, onze vrouwelijke vijand, ons belaagt en kwelt, maar het is Haar mogelijk dat Zij, zonder hulp van anderen, ons weerstaat, onze pogingen en aanvallen niet telt, zoals wij gezien hebben bij andere gelegenheden, waarbij Zij zich verre onze meerdere in kracht toonde. Wat Zij het meeste vreest, zijn onze aanvallen op de volgelingen van Haar Zoon, omdat Zij hen bemint en zorgzaam voor hen is als een Moeder. Laat ons een algemene vervolging tegen de gelovigen beginne, want we hebben het hele Jodendom, dat in haar geheel vertoornd is op de nieuwe Kerk van de Gekruisigde, aan onze kant staan. Door priesters en Farizeeërs zullen we slagen in al onze pogingen tegen de gelovigen en zodoende onze woede op deze vijandige Vrouwen koelen.”

Zij stemden hierin toe en gingen op pad om de Kerk door anderen te laten verdelgen, juist zoals zij dit hadden geprobeerd door Saulus. Daaruit kwam onder andere voort dat er een gevecht was van de draak en zijn horden tegen de allerheiligste Maria, waarin Zij zo’n grote overwinningen voor de H. Kerk zou behalen.

Onderricht van de grote Meesteres van de Engelen, Maria

Mijn dochter, geen menselijke woorden kunnen in dit sterfelijk leven ooit erin slagen om de afgunst van Lucifer en zijn trawanten tegen de mensen te beschrijven, noch de boosaardigheid, de sluwheid, het bedrog en de kunstgrepen, waarmee hij ze in zonde wil laten vallen en later in de helse afgronden wil laten verdwijnen, in volle omvang neer te schrijven. Hij tracht alle goede werken te verminderen en degenen die reeds verricht zijn, tracht hij tot niets terug te brengen of hun effect te verminderen. Alle boosaardigheid waartoe zijn eigen geest in staat is, tracht hij over te hevelen in de zielen. Tegen deze aanvallen verschaft God bewonderenswaardige bescherming, indien de mensen slechts willen meewerken en van hun kant Zijn bescherming beantwoorden. Daarom raadt de Apostel hen aan, voorzichtig te zijn temidden van al deze conflicten; niet gelijk de dwazen, maar als verstandigen, die de hun toegemeten tijd goed gebruiken omdat de dagen van het sterfelijk leven slecht zijn en vol gevaren (Ef 5:13). Verder maant hij hen aan, om voortdurend goede werken te verrichten omdat hun werk niet tevergeefs verricht wordt in het oog van God (1 Kor 15:38). Onze vijand kent de waarheid hiervan, hij is daar bevreesd voor; daarom tracht hij met de meest grote boosaardigheid, verslagenheid in de zielen te zaaien bij het bedrijven van een zonde, opdat zij zich uit wanhoop zouden ruineren en zich ver zouden houden van alle goede werken; want op deze wijze verwerpen zij de wapens waarmee de Engelen hen tegen de duivels kunnen verdedigen. Hoewel deze werken, door de zondaars verricht, geen liefdeleven in zich hebben en niets betekenen om genade of glorie te verdienen, zijn ze toch zeer bruikbaar. Soms komt het voor, dat wegens de gewoonte om goede werken te doen, de goddelijke barmhartigheid efficiënte hulp verschaft om deze werken met grotere liefde of met berouw over eigen zonden en met naastenliefde te verrichten, waardoor de ziel rechtvaardiging geniet.

Door al onze goede daden, als schepselen verricht, verschaffen zij de zaligen de middelen ter onzer verdediging en om voor ons de goddelijke barmhartigheid te vragen op ons neer te zien en ons van de zonde weg te rukken. De Heiligen voelen zich verplicht, degene te hulp te komen die hen ernstig aanroepen als zij in gevaar verkeren en hen met bijzondere devotie vereren. Als de Heiligen in hun menslievendheid zo geneigd zijn de zielen bij te staan in hun gevaarlijke gevechten met de duivels, zult gij dan niet verbaasd zijn, mijn liefste, dat Ik barmhartig ben met de zondaars die hun toevlucht zoeken in Mijn goedertierendheid, want Ik verlang oneindig meer naar hun redding dan zijzelf. Ontelbaar zijn de zielen die Ik gered heb van de helse draak, omdat ze een grote devotie hadden tot Mij, zelfs indien ze slechts één Weesgegroet hebben gezegd of slechts één woord ter Mijner ere hebben geuit. Zo groot is Mijn liefde voor hen, dat geen van hen verloren zou gaan, indien ze zich slechts op tijd en ernstig tot Mij zouden richten. Maar de zondaars en de goddelozen doen dit niet, omdat de wonden van de zonde niet lichamelijk zijn en hen niet verontrusten. Hoe meer ze bedreven worden, des te minder verdriet of spijt veroorzaken ze. De tweede zonde is gelijk aan het verwonden van een dood lichaam, dat geen vrees, geen verdediging en geen gevoel meer kent.

Het gevolg van de in slaap gesuste gevoeligheid voor de eeuwige verdoemenis en voor het bedrog van de duivels om deze voor de mensen, in gereedheid te hebben, is vreselijk. Zonder te weten waarop hun valse zekerheid is gebaseerd, worden de zondaars in slaap gesust en zijn ze helemaal op hun gemak gesteld tegenover de hen bedreigende ondergang, terwijl ze terecht van vrees bevangen moesten zijn voor de snel naderende eeuwige dood, of tenminste hulp moesten zoeken door de Heer, Mij of de Heiligen om hulp te vragen., Maar zelfs dit, dat hen zo weinig moeite kost, weten ze niet meer op te brengen, totdat de tijd, waarin de voorwaarden voor hun redding gerealiseerd zouden kunnen worden, reeds lang verstreken is. Indien Ik voor enigen van hen tijdens hun doodsstrijd nog redding vermag te verschaffen, dan geldt dit privilege zeker niet voor allen. Zo gaan vele kinderen van de Kerk verloren die in hun ondankbaarheid en dwaasheid de vele en machtige hulp die hen door de goddelijke barmhartigheid op het juiste moment gegeven wordt, in de wind slaan. Daarom zal het ook hun verwarring groter maken als ze zien, dat ze, ondanks de barmhartigheid van God, Mijn eigen tedere wensen om hen te helpen en de naastenliefde van de Heiligen, God hebben beroofd van de glorie van hun bekering, en noch Mij, noch de Engelen of Heiligen de vreugde geschonken hebben van hen te redden in antwoord op de aanroeping van uit hun deemoedig hart.

Het is Mijn wens, o dochter, u nog een ander geheim mee te delen. Gij weet reeds, dat Mijn Zoon en Heer in het Evangelie zegt, dat de Engelen in de Hemel zich verheugen wanneer een zondaar berouw toont en zich bekeert tot de weg van het Leven door zijn rechtvaardiging (Lc 15:10). Hetzelfde gebeurt als de rechtvaardigen werken verrichten van ware deugd en nieuwe gloriegraden bereiken. Dat wat zich afspeelt onder de Hemelbewoners bij de bekering van zondaars en bij de vermeerdering van verdiensten van de rechtvaardigen, heeft zijn tegenhanger in wat gebeurt met de duivels bij de zonden van de rechtvaardigen en de grotere val van de zondaars, want er wordt geen zonde door de mensen bedreven, waarover de duivels zich niet verheugen en zij die de verleiding van de stervelingen uitvoeren, melden onmiddellijk hun successen aan de duivels in de eeuwige kerkers. Daar hebben ze er vreugde over en ze boekstaven ze voor verder gebruik, om hun aanspraken voor de goddelijke Rechter door te drukken en opdat hun uitgebreid rijk en jurisdictie over de zondaars, in overeenstemming met de mate van de bedreven zonden, publiekelijk bekend worden. Op deze wijze tonen ze hun verraderlijke haat voor de mensen, telkens wanneer ze slagen een mens tot een zonde te verleiden door enig voorbijgaand plezier. Maar de Allerhoogste, die rechtvaardig is in al Zijn werken, heeft besloten, dat ook de bekering van de zondaars en de goede werken van de rechtvaardigen hun weerslag zouden hebben op de kwellingen van de afgunstige duivels, die zich zozeer verheugen over de ondergang van de mensen.

Dit soort kastijding veroorzaakt daarom grote kwellingen aan alle duivels; omdat ze niet alleen beschaamd en gekweld worden in hun dodelijke haat tegen de mensen, maar ook door de overwinningen van de Heiligen en de bekering van zondaars beroofd worden van een groot deel van hun macht over degenen, die zij tot zonde gebracht hebben met hun complotten. De nieuwe kwellingen die zij wegens deze zaken moeten ondergaan, trachten zij af te reageren op de vervloekten in de hel; en juist zoals er nieuwe vreugde in de Hemel is bij het berouw en de goede werken van de zondaars, zo is er om dezelfde reden nieuwe verwarring en nieuw ongeluk in de hel door de goede werken van de rechtvaardigen. Bij zo’n gelegenheden verzinnen de duivels onder het uiten van wanhoopskreten nieuwe kwellingen voor allen, die in deze kerkers van ontzetting en gruwel leven. Zo ondervinden tegelijk Hemel en hel de weerslag van de bekering en de rechtvaardiging van de zondaar, zij het in tegenovergestelde zin. Wanneer de zielen zich rechtvaardigen door de sacramenten, in het bijzonder door een berouwvolle biecht, dan komt het voor, dat de duivels gedurende lange tijd niet voor de penitent durven verschijnen, zelfs gedurende vele uren niet eens naar hem kijken, indien hijzelf hen niet aanmoedigt, door de goddelijke genade te verliezen en terug te keren naar gelegenheden en gevaren tot zonde, want dan neemt de vrees van de duivels, die ware boete en rechtvaardiging hen inboezemt, snel af.

In de Hemel kan geen smart of lijden bestaan; maar indien dit zou kunnen, dan zouden de Heiligen dit door niets zo zwaar ondervinden als door het zien van rechtvaardigen, die terugvallen in de zonde en de genade verliezen en bij het zien van de zondaar, die verder en verder wegzakt en zich ontoegankelijk maakt voor de goddelijke genade. Zonde is van nature even machtig om de Hemel tot smart en lijden te bewegen als boete en berouw voor de hel kwelling betekenen. Overweeg dan, mijn liefste, in wat voor gevaarlijke onkunde de mensen gewoonlijk leven, de Hemel de vreugde van de rechtvaardiging van de zielen ontzeggen, de uitwendige glorie die daarmee gepaard gaat verhinderen, evenals de straffen die de duivels toekomen verhinderen en hen, integendeel, de vreugdevolle triomf van de val en ondergang van de mens aanbieden. Het is Mijn wens, dat gij, als een trouwe en voorzichtige dienares, wordt geleid door uw hogere kennis en aan het werk gaat om dit kwaad te compenseren. Zie toe dat gij steeds het sacrament van de Biecht met warmte ontvangt, er eerbied en verering voor hebt en verdriet hebt over uw zonden. Want dit sacrament boezemt de draag grote schrik in en hij spant zich in om de zielen door zijn bedrog te beïnvloeden om dit sacrament lauw tegemoet te treden, het in sleur te ontvangen, zonder smart en niet met de juiste instelling. Hij is zo voortvarend in deze geschiedenis, niet alleen omdat hij het verlies van zielen beoogt, maar ook omdat hij de kwellingen wil ontlopen die ware boete en rechtvaardiging van zijn ontsnapte slachtoffers voor hem als gevolg hebben.

Buiten dit alles, mijn vriendin, wil Ik u herinneren dat, hoewel de helse draken inderdaad de scheppers en meesters van leugens zijn en hoewel zij slechts met de mensen omgaan om hem te misleiden en verloren te doen gaan door hun bedrog, zij toch, in hun bijeenkomsten, als zij spreken over het misleiden van mensen, gedwongen zijn enige waarheden toe te geven, die zij kennen en niet kunnen ontkennen. Zij begrijpen ze, maar ze geven ze niet in goed vertrouwen aan de mensen door, maar verduisterd en gemengd met hun eigen dwalingen en leugens, met de bedoeling hun eigen boosaardige plannen te verwezenlijken.

Maar, o droevig ongeluk, dat er zo weinig zijn die tot de jaren van verstand (leeftijd van 7 jaar)zijn gekomen, die niet de genaden van het Doopsel zijn verloren en geen gemene zaak maakten met de duivel tegen God. Met het oog hierop zou het rechtvaardig zijn, dat wij ontriefd en afgesneden worden van de bescherming van Zijn Voorzienigheid en van Zijn H. Engelen. Hij echter doet dit niet. Integendeel, tegen de tijd, dat wij er onwaardig aan worden, treedt Hij ons met groter liefde tegemoet om in ons de rijkdommen van Zijn oneindige Goedheid te openbaren. Woorden kunnen niet beschrijven hoe de geslepenheid en de voortvarendheid van de duivel hem doet optreden om de mensen te gronde te richten, hen zonden doet bedrijven tot zij tot de jaren van verstand zijn gekomen. Want dit wordt door de duivel indirect voorbereid door hen te wennen aan zondige daden gedurende de kinderjaren door hen te doen horen en te doen zien hoe hun ouders zich misdragen, hun verzorgers en oudere metgezellen zich uitleven en door de ouders geen maatregelen te doen nemen om de invloed van dit kwaad tegen te gaan. Want gedurende deze jeugdjaren laten alle zinnelijke indrukken diepe sporen na, waardoor de duivels de gelegenheid krijgen de neigingen en hartstochten van de kinderen te beïnvloeden; en het is bekend dat de volwassen mens gewoonlijk deze neigingen en hartstochten blijft nastreven, tenzij hij er door bijzondere invloeden ervan weerhouden wordt. Zo zullen deze kinderen, die tot de jaren van verstand zijn gekomen, de neigingen en hartstochten wat betreft de zinnelijke vreugden, waarmee hun voorstellingsvermogen en hun fantasie gevuld zijn, blijven volgen. Zodra zij enige zonden bedrijven, neemt de duivel onmiddellijk bezit van hun zielen, waardoor hij nieuwe rechten en macht verkrijgt om hen in andere zonden te doen storten.

De ijver en de zorg van de H. Engelen, waarmee zij trachtten de schade te voorkomen en ons te beschermen is niet minder actief. Zij fluisteren de ouders veelvuldige heilige gedachten in, sporen hen aan om de opvoeding van hun kinderen nauwlettend te bewaken, ze te onderwijzen in Gods wetten, ze aan te zetten tot goede werken en devoties hen af te houden van het kwaad, en zich te oefenen in de deugden. Dezelfde goede gedachten houden zij de kinderen voor als zij opgroeien, overeenkomstig het licht dat hen door God geschonken wordt inzake Zijn bedoelingen met hun zielen. Bij het regelen van deze verdediging hebben zij omvangrijke twistgesprekken met de duivels, want deze boosaardige geesten voeren alle zonden van de ouders tegen de kinderen aan en de evenzo verkeerde daden van de kinderen zelf; want indien zij niet schuldig zijn, dan stellen de duivels, dat hun handelingen het resultaat zijn van zijn eigen activiteit, en dat hij daarom het recht heeft ze op te volgen in hun zielen. Indien het kind, op het moment dat hij zijn verstand gaat gebruiken, begin te zondigen, beginnen ze een groot gevecht om de goede Engelen ervan af te houden de zielen te beschermen De goede Engelen voeren alle deugden van de ouders aan en voorvaders, en de goede daden van de kinderen zelf. Zelfs indien dit niet meer is dan ooit de naam van Jezus of Maria te hebben uitgesproken zoals hen dat geleerd is door hun ouders, dragen de Engelen dit toch voor als verdediging, omdat zij begonnen zijn de naam van hun Heer en Moeder te eren, of, indien zij een bepaald devotie in praktijk brengen, hun Christelijke gebeden kennen en zeggen, dan voeren de Engelen dit eveneens aan. De Engelen maken van dit alles als nuttige wapens gebruik, want met elke goede daad beroven wij de duivels van enig recht dat hij over ons verkregen heeft door de erfzonde en nog meer door onze eigen zonden.

17-03-2020 om 23:29 geschreven door claudia  

Heiligen die te maken hadden met pandemieën – Meg Hunter-Kilmer 12/3/2020

En nog meer zelfs, ze wisten hoe een pandemie een manier kan worden om God en de naaste te dienen…

Het vinden van een Heilige die werkte met slachtoffers van plagen en andere epidemieën kan moeilijk zijn - omdat er zoveel Heiligen zijn dat ze ontelbaar zijn!
Tijdens de 3e-eeuwse Plaag van Cyprianus (beroemd om het doden van meer dan 5.000 mensen per dag in Rome), werden christenen naar patiënten toegegeven, die hen graag wilden verplegen, ongeacht de kosten. In Alexandrië (waar tweederde van de bevolking verloren was gegaan door deze plaag) schreef St. Dionysius over de christenen: “Zonder gevaar namen zij de zieken in handen, zorgden voor al hun behoeften en dienden hen in Christus en met hen vertrok dit leven sereen gelukkig; want zij waren door anderen met de ziekte besmet, gebruikten de ziekte van hun buren en namen vrolijk hun pijn op. '
In feite stierven zoveel christenen in Alexandrië terwijl ze de zieken verzorgden, de groep niet nader genoemde helden kreeg een feestdag (28 februari) en werd vereerd als martelaren.
Aangezien het coronavirus zich over de hele wereld verspreidt, waardoor veel zieken en nog veel meer mensen bang worden, zouden we er goed aan doen om de tussenkomst te vragen van degenen die plagen en epidemieën bestreden en daarbij halo's wonnen.
St. Godeberta van Noyon (ca. 700) zorgde voor de zieken op een minder directe manier dan vele anderen. Als abdis met grote invloed op de mensen die in de buurt van haar abdij woonden, moedigde Godeberta hen aan om te bidden voor het einde van een plaag. Nadat ze drie dagen in zak en as hadden vasten, eindigde de pest vrij plotseling.

During the 3rd-century Plague of Cyprian (famous for killing upwards of 5,000 people a day in Rome), Christians were reported running toward sufferers, eager to nurse them whatever the cost. In Alexandria (where two thirds of the population was lost to this plague) St. Dionysius wrote of the Christians, “Heedless of danger, they took charge of the sick, attending to their every need and ministering to them in Christ, and with them departed this life serenely happy; for they were infected by others with the disease, drawing on themselves the sickness of their neighbors and cheerfully accepting their pains.”

Plaag van Cyprianus – 19/6/2014 VRT NWS

Archeologen hebben in Egypte enkele skeletten gevonden, resten van slachtoffers die overleden zijn aan een epidemie in de 3e eeuw. Die epidemie werd de "Plaag van Cyprianus" genoemd, naar de bisschop van Carthago die de vreselijke symptomen van de ziekte beschreef.

"De darmen ontladen voortdurend de kracht van het lichaam, en in het beenmerg ontstaat een brand die wonden veroorzaakt tot in de keel", zo beschrijft Cyprianus de ziekte. Hij was op dat moment de bisschop van Carthago.

"De ingewanden worden overhoop gehaald door het voortdurende braken en de ogen lijken in brand te staan door het bloed dat erin geïnjecteerd raakt. Soms worden de voeten of een deel van de ledematen afgezet uit vrees voor besmetting van de zieke verrotting."

Het moet een vreselijke soort pest geweest zijn die toen door het Romeinse Rijk woedde. Volgens sommige bronnen vielen er tussen 250 en 271 na Christus tot 5.000 doden per dag. Cyprianus schreef dat hij vreesde voor het einde van de wereld. Wellicht gaat het om een variant van de virussen die vandaag verantwoordelijk zijn voor de mazelen of de pokken. De massale sterfte zou de val van het Romeinse Rijk ook bespoedigd hebben, zo vermoeden historici.

Een internationaal team van archeologen heeft nu de bevindingen gepubliceerd van de ontdekkingen die ze gedaan hebben bij een vroeger monument in de buurt van Luxor, dat vroeger Thebe heette. Ze vonden onder meer schedels en lichaamsresten onder een dikke laag kalk, dat vroeger gebruikt werd als ontsmettingsmiddel. Door onderzoek hebben ze achterhaald dat het gaat om slachtoffers van de "Plaag van Cyprianus". **

In feite stierven zoveel Christenen toen ze de zieken verpleegden in Alexandria, de groep van onbekende helden werd beloond met een feestdag (28 februari) en werden vereerd als martelaren.

Nu het coronavirus zich verspreidt over de aarde, vele zieken in zijn spoor nalaat en nog meer die bang zijn, zouden we er goed aan doen de voorspraak te vragen van degenen die tegen de pest en epidemieën streden en aureolen verdienden.

De pest (wikipedia)

De pest is een infectieziekte die van de 14^e tot en met de 19^e eeuw in Europa veelvuldig, bij vlagen epidemisch en zelfs pandemisch voorkwam en enorme aantallen slachtoffers maakte. De ziekte wordt veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis, bij sommigen ook bekend als pestbacil. De meest voorkomende vormen van de pest zijn builenpest en longpest. Men schat dat door de Zwarte Dood van 1347-1351 een derde deel van alle Europeanen, destijds enkele tientallen miljoenen, het leven liet.

De pest vormt voor medici geen probleem meer omdat de ziekte over het algemeen snel en effectief bestreden kan worden met behulp van verschillende goedkope antibiotica, zoals tetracycline en doxycycline..

Behalve op Antarctica en in Australië en Europa komt de pest nog steeds op alle continenten voor onder zwarte en bruine ratten en onder een aantal andere voor de pest vatbare zoogdieren (vooral knaagdieren).). Incidenteel raken mensen met de pest besmet. Daarbij gaat het voornamelijk om arme landarbeiders en hun gezinnen, die in afgelegen dorpen in het zuiden van Afrika wonen, bijvoorbeeld in Zambia, Madagaskar en Malawi, of om mensen die in afgelegen en dunbevolkte delen van Azië wonen, bijvoorbeeld in Kazachstan, Kirgizië, Binnen-Mongolië en Nepal. **

H. Godeberta van Noyon (ong. 700) zorgde voor de zieken op een minder rechtstreekse manier dan vele anderen. De abdis had een grote invloed over de mensen die in de nabijheid van haar klooster woonden en ze moedigde hen aan te bidden voor het einde van de pest. Nadat ze drie dagen doorbrachten al vastend in jutekledij en as, eindigde de pest nogal plotseling.

H. Rochus van Montpellier (1295-1327) ging aan boord van een schip op bedevaart naar Rome toen hij 20 jaar was, en bedelde de volledige reis. Toen hij aankwam in Italië ontdekte hij dat het land verwoest was door de pest. Rochus  ging voor de zieke vreemdelingen zorgen die hij tegenkwam (en genas hen dikwijls op miraculeuze wijze) tot hij zelf de ziekte opliep. Omdat hij niemand kende, sleepte Rochus zich naar een woud om te sterven, maar een plaatselijke hond bracht hem voedsel en likte zijn wonden tot Rochus herstelde.

H. Carolus Borromeüs (1538-1584) was een kardinaal toen er hongersnood kwam en de pest over Milaan kwam. Hoewel de meeste edelen de stad ontvluchtten, organiseerde de Kardinaal de religieuzen die bleven om de hongerigen en zieken te voeden en verzorgen. Ze gaven meer dan 60.000 mensen voedsel op een dag, en de rekening werd grotendeels gedragen door de Kardinaal, die persoonlijke schulden opbouwde om de hongerigen te voeden. Hij bezocht ook persoonlijk degenen die leden onder de pest en waste hun wonden. Hij had zijn laatste Wilsbeschikking opgetekend en bereidde zich voor op de dood. Maar de goede Kardinaal werd gespaard, en leefde nog 6 jaar nadat uiteindelijk de “Pest van de H. Carolus” werd genoemd.

H. Henry Morse (1595-1645) werd geboren als een Engelse Protestant, maar werd een Jezuïet en keerde naar Engeland terug om in het geheim te dienen. Veel van zijn werk bestond in slachtoffers van de pest te dienen, zowel in de uitbraak van 1624 en later (nadat hij werd verbannen uit Engeland, maar in het geheim terugkeerde) in 1635. In 1635-1636 kreeg Morse 3 keer de pest maar herstelde elke keer. Wanner hij later werd gevangen genomen, werd zijn werk met de slachtoffers van de pest in aanmerking genomen en werd hij vrijgelaten. De volgende keer werd hij opnieuw gevangen genomen, en was er geen clementie deze keer, en Morse werd gemarteld.

H. Virginia Centurione Bracelli (1587-1651) was een welgestelde weduwe toen de pest uitbrak in Genua. Ze liet vele zieken opnemen in haar huis, en toen er geen plaats meer was, huurde ze een openstaand klooster, en bouwde daarna nog meer woonplaatsen. Hoewel de pest eindigde, bleef het ziekenhuis van Virgina honderden zieken verplegen, en Virgina richtte een religieuze orde op temidden van dit alles, en deze bestaat nog steeds.

17-03-2020 om 22:58 geschreven door claudia  

Waarom pestslachtoffers zich toewijdden aan de H. Jozef 23/3/2020 – Philip Kosloski

pestdokter

Toen de pest in Europa woedde, richtten de slachtoffers zich vaak tot de H. Jozef en zijn miraculeuze voorspraak.

Epidemieën hebben een lange geschiedenis in Europa, en wanneer Christenen zich temidden van zo’n crisis bevonden richtten ze zich vaak tot de H. Jozef.

Naast het verzoek om zijn krachtige voorspraak wijdden vele Christenen zich persoonlijk toe aan de H. Jozef en legden hun hele leven in zijn handen in de hoop dat zij en hun gezinnen zouden gespaard worden van de pest.

In het boek ‘De Glories van de Kerk’ legt de auteur uit “hoe succesrijk de H. Jozef is om zijn toegewijden te genezen, hen zelfs te bewaren tegen de grootste ziekte, de pest. We kunnen dit afleiden van zijn verdediging van de stad Avensan die bewaard bleef van volledige vernietiging door de pest omdat ze 10 jaar daarna nog steeds zijn feest vierden nadat de stad een plechtige belofte hadden gemaakt elk jaar zijn feest vierden.

Naast de stad Avensan, was de stad Lyon ook de plaats van een miraculeus herstel.

Mr Augery, een advocaat in het parlement van Dauphiné, in Lyon, en hij begreep op 15 juli 1638 dat Theodore, zijn 7-jarige zoon, werd getroffen door de pest... hij deed een gelofte aan God, dat als de H. Jozef, door zijn voorspraak, het herstel van zijn zoon zou bekomen, en zijn familie zou beschermen tegen de pest, hij negen dagen lang ter ere van hem H. Missen zou laten opdragen in zijn kerk ... de zieke jongeling, bezocht door de pestchirurgen, die hem voor dood opgaven, werd uit het huis gehaald en naar St. Laurence gebracht, een huis waar de pest werd behandeld uit angst anderen te besmetten. Hier bevond hij zich perfect in orde, en ook zijn familie werd niet getroffen.

Dit was geen alleenstaand geval, aangezien de H. Jozef herhaaldelijk bemiddelde voor slachtoffers van de pest voor Gods troon en God hun ziekten genas.

Tevenet, een goede oude man van St. Laurence Dauger, een dorp in de buurt van Lyon, die besmet was met de pest, vroeg de priester van de parochie of er geen middelen waren voor zijn herstel. De priester antwoorde hem dat er geen waren, maar enkel door een beroep te doen op de H. Jozef, en door elk jaar een gelofte af te leggen om zijn feest te vieren... De vrome oude man legde onmiddellijk de gelofte af en werd bevrijd van de pest.

Hoewel er altijd naar de juiste medische hulp moet worden gezocht, evenals door instructies van de overheid te volgen, benadrukken Christenen door de eeuwen heen de noodzaak dat gebed wordt opgenomen in iemands reactie op een epidemie.

God zal altijd een antwoord bieden op een berouwvol hart en als het in Zijn wil ligt, heeft Hij de kracht om mensen te genezen en te beschermen tegen ziekten. In dit opzicht is de H. Jozef een krachtige voorspreker gebleken, die Christelijke zielen dichter bij God brengt en de Heer smeekt om genade te hebben met zieken en lijdenden.

Maar vooral leert de H. Jozef ons om in alle omstandigheden op God te vertrouwen en ons leven in Zijn handen te leggen.

17-03-2020 om 18:59 geschreven door claudia  

Dit is waarom katholieken tijdens de vasten op vrijdag geen vlees eten en waarom vis op het menu staat – Philip Kosloski 1/3/2017

Waarom geeft de Kerk Katholieken de instructie om op vrijdag (evenals Aswoensdag en Goede Vrijdag) van vlees af te zien, maar geeft ze Katholieken een "duim omhoog" om vis te eten? Klinkt raar.
Allereerst moeten we de vraag stellen: "waarom op vrijdag?" De Katholieke Katechismus geeft een beknopte uitleg:
Katholieke volkeren hebben sinds onheuglijke tijden de vrijdag apart gezet voor speciale boetedoening waardoor ze graag met Christus lijden om in de toekomst met Hem verheerlijkt te worden. Dit is het middelpunt van de traditie van onthouding van vlees op vrijdag, waar die traditie wordt nageleefd in de Heilige Katholieke Kerk.

Waarom vis dan op het menu staat

Omdat wordt aangenomen dat Jezus Christus op een vrijdag heeft geleden en gestorven is aan het Kruis, hebben Christenen vanaf het begin die dag apart gezet om hun lijden met Jezus te verenigen. Dit bracht de kerk ertoe om elke vrijdag te erkennen als een "Goede Vrijdag" waar Christenen het Lijden van Christus kunnen gedenken door een specifiek soort boete te doen. Gedurende een groot deel van de geschiedenis van de Kerk werd vlees uitgekozen als een waardig offer vanwege de associatie met feesten en vieringen. In de meeste oude culturen werd vlees als een delicatesse beschouwd en werd het “vetgemeste kalf” niet geslacht, tenzij er iets te vieren was.

Aangezien vrijdagen werden gezien als een dag van boetedoening en versterving, leek het eten van vlees op een vrijdag om de dood van Christus te 'vieren' niet gepast. Maar waarom wordt vis dan niet als "vlees" beschouwd?

Volgens de Katholieke Katechismus classificeren de wetten van de Kerk de onthouding van "landdieren". Onthoudingswetten zijn van mening dat vlees alleen afkomstig is van dieren zoals kippen, koeien, schapen of varkens - die allemaal op het land leven. Vogels worden ook als vlees beschouwd.

Vis valt daarentegen niet in diezelfde classificatie. Vissen zijn een andere categorie dieren. Zout- en zoetwatersoorten, amfibieën, reptielen (koudbloedige dieren) en schaaldieren zijn toegestaan.
In het Latijn is carnis, het woord dat wordt gebruikt om te beschrijven wat voor soort "vlees" op vrijdag niet is toegestaan, en verwijst specifiek naar "dierlijk vlees" en het bevatte nooit vis als onderdeel van de definitie. Bovendien werd vis in deze culturen niet beschouwd als een 'feestmaaltijd' en was het eten zelf meer een boetedoening.

Onze huidige cultuur is heel anders, aangezien vlees over het algemeen wordt beschouwd als de goedkopere optie op het menu en niet langer de culturele connectie heeft met feesten. Dit is de reden waarom veel mensen in de war zijn over de regelgeving, vooral degenen die graag vis eten en het niet als een boete beschouwen.

Uiteindelijk is het de bedoeling van de Kerk om de gelovigen aan te moedigen om een offer aan God te brengen dat uit het hart komt en het lijden van de mens verenigt met dat van Christus aan het Kruis. Vlees wordt gegeven als een basis van boetedoening, terwijl het doel ervan voor ogen moet gehouden worden. Het geeft bijvoorbeeld een persoon niet de vrijgeleide om elke vrijdag in de vastentijd een kreeftdiner te eten. Het hele punt is om een offer te brengen dat een persoon dichter bij Christus brengt, die uit liefde voor ons het ultieme offer bracht dat een persoon kan brengen: lijden en dood aan het Kruis om onze schuld te delgen.

17-03-2020 om 09:13 geschreven door claudia  

Ziehier wat Jezus van ons verlangt op deze zondag 23/2/2020:

Boodschap aan Bernadette van Fondation Coeurs Unis pour la Paix

Stop met uw klachten gedurende deze vastentijd die weldra gaat beginnen. Ik vraag jullie je klachten aan Mijn voeten neer te leggen. Ik hou er rekening mee. Ik luister aandachtig naar jullie en eens als jullie je kracht uitgedrukt hebben ga over tot vreugde. Hou  op met de hele dag te kniezen.

Blijf niet met je problemen ronddraaien en ze te herkauwen. Dat leidt tot niets. Het is alleen maar negatief. Ik wil dat jullie onophoudelijk beginnen positief te denken. Zelfs als alles niet draait zoals jullie het willen, is het niet erg. Vererger niet iedere situatie door er de hele tijd aan te denken. Het is niet op deze manier dat jullie vooruitgang boeken. Voor ieder probleem is er een oplossing. Ik ben de oplossing voor jullie problemen.

Indien jullie Mij alles toevertrouwen en als jullie vertrouwen in Mij hebben, zullen jullie zien dat jullie problemen zullen verminderen en uiteindelijk verdwijnen. Het is een gewoonte die jullie moeten aannemen en zo zal alles in jullie leven opklaren. Jullie zullen Mijn Licht zien dat jullie constant met vreugde en geluk zal overstelpen zelfs als er schaduwzones zijn.

Alles zal vreugde, geluk en tevredenheid worden. Uw voldoening zal groot zijn en zal voortdurend groeien. Ik hou van jullie. Ik wil jullie geluk. Verspreid dit geluk rondom u zodat al de mensen in uw omgeving ervan zullen kunnen genieten en in Mijn Vreugde stralen.

Dank u voor uw luisterbereidheid. Wees overstelpt met Mijn Liefde.

Dank U Jezus.

17-03-2020 om 08:47 geschreven door claudia  

Gebed van ouders tot de H. Jozef voor hun kinderen en kinderen in het algemeen

O Glorierijke H. Jozef, aan u heeft God de zorg van Zijn eniggeboren Zoon toevertrouwd te midden van vele gevaren van deze wereld. We richten ons tot u en vragen u om onze kinderen en de kinderen in het algemeen die God de mens gegeven heeft, zowel geboren als ongeboren kinderen, onder uw bijzondere bescherming te plaatsen. Door het H. Doopsel worden ze kinderen van God en leden van Zijn H. Kerk.

We wijden hen vandaag aan u toe, zodat door deze toewijding ze uw geadopteerde kinderen worden. Bewaar hen, leid hun stappen in het leven, vorm hun harten volgens de Harten van Jezus en Maria.

H. Jozef, die de beproeving en zorg van een ouder ervaarde wanneer het Kind Jezus verloren was, bescherm onze geliefde kinderen nu en voor altijd. Moge u hun vader en raadsman zijn. Laat hen, zoals Jezus, groeien zowel in leeftijd als in wijsheid en genade voor God en de mensen. Behoed hen voor de verwording van deze wereld en schenk ons de genade om op een dag met hen voor altijd verenigd te zijn in de Hemel. Amen.

17-03-2020 om 00:54 geschreven door claudia  

MIJN KINDEREN, BID HET GEBED VAN MIJN BLOED EN MET PSALM 91, ’S MORGENS EN ’S AVONDS; BREID HET GEBED UIT TOT JULLIE KINDEREN EN GEZIN, EN IK VERZEKER JULLIE DAT GEEN GEEST VAN PLAGEN EN VIRUSSEN JULLIE KAN TREFFEN! 15/3/2020

Parochie van het Heiligdom van de H. Rafael - CHINÚ CÓRDOBA – Colombia – Boodschap aan Enoch – Boodschap van Jezus, Heilig Sacrament aan Zijn trouwe volk.

Mijn Vrede zij met jullie, mijn trouwe kudde.

Mijn kleine Nabi (profeet), vertel de mensheid en vooral mijn trouwe Volk, laat onder geen enkel voorwendsel de heiligschennende en demonische praktijk om de communie te ontvangen in de hand jullie opleggen, die de Vrijmetselarij in mijn Kerk wil toepassen, onder de bewering dat het wordt gedaan om de verspreiding van het virus dat de mensheid treft, te weerstaan.

Ik herhaal: Alle communie in de hand is een belediging voor mijn Goddelijkheid dat levend en waarachtig is in de eenvoud van een Geconsecreerde Hostie. Kerkelijke Vrijmetselarij wil voordeel halen uit de pandemie van het Coronavirus om mijn Kudde te dwingen te communiceren en Mij in de hand te ontvangen.

Ah, hoeveel deeltjes van mijn H. Hostie worden doordrongen door de handen van degenen die mij zo onwaardig ontvangen; deeltjes van mijn Goddelijkheid die op de grond vallen en waar op getrapt wordt! Duizenden van geconsecreerde Hosties worden gebruikt in satanische rituelen en occulte praktijken, waarmee ze mijn Zonen binden en mijn Kerk schade toebrengen! Ah, hoeveel heiligschennis wordt er gepleegd met de dwang om de communie in de hand te ontvangen! Word wakker, mijn volk, en spreek luidop; wees geen medeplichtige in dit verachtelijk misbruik van mijn Goddelijkheid! Blijf niet stil en jullie, mijn Kudde, ontvang Mij niet in de handen, omdat jullie goed weten dat deze verwerpelijke praktijk, mijn Liefdevol Hart doet bloeden! Ontvang Mij altijd in de mond en als het mogelijk is geknield, omdat dit de manier is hoe je jouw God zou moeten ontvangen.

Ik vraag jullie, Mijn Kinderen, om eerherstel te brengen voor alle heiligschennende communies die worden gepleegd wanneer ik in de hand wordt ontvangen. Zeg daarom:

O Lichaam en Bloed van Jezus in het H. Sacrament, ik bemin U en vraag om vergeving en barmhartigheid. Ik breng eerherstel aan U in vereniging met de H. Maagd Maria en het hele Hemels Hof, voor al de onwaardige en heiligschennende communies die dagelijks worden gepleegd tegen Uw Heilige Goddelijkheid. Jezus en Maria (en Jozef), ik houd van jullie, red de zielen.

Mijn kinderen, bid het gebed van mijn Kostbaar Bloed en Psalm 91, ’s morgens en ’s avonds; breid het gebed uit tot jullie kinderen en verwanten, en Ik verzeker jullie dat er geen geest van plagen of virussen jullie kan treffen of schade berokkenen. Mijn Kinderen, Mijn Liefdevol Hart wordt doorboord met de doornen van heiligschennende communies; de Hemel weent met Mij bij het zien van zo’n verwerpelijk misbruik; maar de hel en mijn tegenstander verheugen zich en drijven de spot met het bedrog waarin ze vele van mijn Herders en Schapen van mijn Kudde hebben gestort.

Bid voor de Bedienaren van Mijn Kerk en voor mijn Priesters, opdat het Licht en Wijsheid van Mijn H. Geest hen leidt en verlicht en dat de heiligschennende praktijk van communie in de hand, die Mijn Goddelijkheid zoveel schade berokkent, voor altijd afgeschaft wordt.

Moge Mijn Vrede in jullie blijven, Mijn Geliefde Kudde.

Jullie Herder (Priester) en Meester, Jezus, Heilig Sacrament

Maak Mijn boodschappen kenbaar aan de hele mensheid, Mijn Volk

Psalm 91 :

Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende, zegt tegen de Heer: ‘Mijn toevlucht, mijn vesting, mijn God, op U vertrouw ik.’

Hij bevrijdt je uit het net van de vogelvanger en redt je van de dodelijke pest, Hij zal je beschermen met Zijn vleugels, onder Zijn wieken vind je een toevlucht, Zijn trouw is een veilig schild.

De verschrikking van de nacht hoef je niet te vrezen, ook de pijl niet die overdag op je afvliegt, noch de pest die rondwaart in het donker, noch de plaag die toeslaat midden op de dag.

Al vallen er duizend aan je linkerzijde en tienduizend aan je rechterhand, jou zal niets overkomen. Open je ogen en zie hoe wie kwaad doen worden gestraft.

U bent mijn toevlucht, Heer. Als je mag wonen bij de Allerhoogste, zal het kwaad je niet bereiken, geen plaag je tent ooit treffen.

Hij vertrouwt je toe aan Zijn Engelen, die over je waken waar je ook gaat. Hun handen zullen je dragen, je voet zal je niet stoten aan een steen. Leeuw en adder zal je vertrappen, roofdier en slang vermorzelen.

‘Ik zal bevrijden wie Mij liefheeft en beschermen wie met Mijn Naam vertrouwd is. Roep je Mij aan, Ik geef antwoord, in de nood zal Ik bij je zijn, je bevrijden en met roem overladen, je overvloed geven van dagen. Ik zal je redding zijn.’

Monstrans (wikipedia)

De monstrans of ostensorium (van het Latijn monstrare en ostendere, 'tonen') is een onderdeel van het liturgisch vaatwerk in de Katholieke Kerk, Anglicaanse Kerk, Oudkatholieke Kerk en in het Lutheranisme. Een monstrans is een houder, normaal van goud, waarin de geconsacreerde hostie wordt getoond.

Geschiedenis

De monstrans heeft een lange geschiedenis. Het voorwerp komt voort uit de middeleeuwse reliekhouders met relieken van Heiligen, die vaak op het altaar tentoongesteld werden. Vanaf de 12e eeuw nam de devotie tot de Eucharistie een hoge vlucht, vooral onder invloed van Thomas van Aquino, die de aanbidding van Christus onder de gedaanten van de hostie stimuleerde. Vanaf die tijd werden reliekhouders met glazen of kristallen 'kijkvensters', ostensoria genaamd, ook gebruikt voor het uitstallen van het Heilig Sacrament van het Altaar. Geleidelijk aan ging deze 'hostiehouders' zich ook in uiterlijke kenmerken steeds meer onderscheiden van de reliekhouders. Zo ontstond de sacramentsmonstrans, terwijl de reliekmonstransen steeds meer van het altaar verdwenen.

Gebruik

Aanbidding en Lof

Het gebruik van een monstrans wordt in de katholieke Liturgie voorgeschreven tijdens het Lof, ter ere van het Lichaam van Christus in de gedaante van het Allerheiligste Sacrament. Hiertoe wordt een geconsacreerde Hostie in de monstrans geplaatst. Tegenwoordig worden ze weer gebruikt, deels omdat het in stilte aanbidden van de geconsacreerde hostie in veel kerken wordt gestimuleerd. Sommige monstransen kunnen zeer groot zijn, en zeer kostbaar versierd zodat de gelovigen ze van afstand kunnen aanbidden. Op bepaalde Hoogdagen zoals Sacramentsdag wordt vaak de beste Monstrans uit de schatkamer gehaald en versierd met bloemen. Na de Aanbidding wordt de geconsacreerde hostie door de priester weggebracht naar het tabernakel.

Processie

Tijdens een sacramentsprocessie wordt ook het Allerheiligste meegedragen op straat, in een monstrans die geschikt is voor te dragen. De monstrans wordt door een pastoor gedragen, met een wit of gouden schoudervelum. Er wordt van de gelovigen verwacht dat ze eerbied tonen als het Allerheiligste passeert. Omdat een processie vaak zeer lang is, en de monstrans vaak onhandig en zwaar is worden verschillende rustpunten voorzien. Na de processie worden de gelovigen gezegend en de monstrans terug opgeborgen. In Sommige landen worden speciale processiemonstransen gebouwd van uitzonderlijke grote, een bekend voorbeeld zijn de exemplaren van Toledo en Sevilla.

Toledo:

Sevilla:

17-03-2020 om 00:51 geschreven door claudia  

Voor Heilige olie kan je ook zelf zorgen, zonder het te moeten vragen aan een externe bron:

·        Neem wat bio-olijfolie, laat een priester het zegenen (indien mogelijk, maar niet noodzakelijk)

·        Neem daarna een wiek en votiefglas of gelijkaardig (bestand tegen hitte)

·        Laat de wiek branden voor minstens 1 uur voor een icoon, reliek van een Heilige, prent van de Heilige, bid ondertussen tot deze Heilige

·        Behoud de rest van de olie, en dan heb je jouw eigen olie ter ere van de Heilige.

Dit werkt ook voor de Engel Rafael bijvoorbeeld.

Je kunt de stap van de zegening door een priester overslaan indien nodig omdat de handeling van het branden met toewijding de olie tot een sacramentalie maakt.

Sacramentalia (volgens Wikipedia)

De sacramentalia of sacramentaliën (enkelvoud : sacramentale) zijn zegeningen en handelingen binnen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk om het leven te heiligen, in navolging van de sacramenten. Het onderscheid tussen sacramenten en sacramentalia is dat sacramenten door Jezus Christus zelf zijn ingesteld voor het eeuwige heil en sacramentalia niet direct door Christus ontstonden, maar door de kerkelijke traditie. Christus refereerde wel naar vele sacramentaliën en gebruik ze zelf ook (bijvoorbeeld exorcisme), maar Hij stelde ze niet zelf in als middelen tot het eeuwig heil.

Er zijn vele sacramentalia. Onder de sacramentalia nemen de zegeningen een belangrijke plaats in. Enkele voorbeelden zijn :

• het gebruik van wijwater
• zegeningen van personen (bijvoorbeeld door ouders wanneer het kind gaat slapen, of de pauselijke zegen)
• wijding van een persoon (bijvoorbeeld van een abt of abdis, ritus van de religieuze geloften en maagdenwijding)
• zegeningen over voorwerpen (bijvoorbeeld over de maaltijd, een huiszegening, kaarsen, autowijding, ook olie, en zout)
• wijding van een voorwerp (bijvoorbeeld van een kerk, een altaar, een icoon, of grafaarde, de zegening van de heilige oliën, de zegening van liturgisch vaatwerk of gewaden, klokken, palmtakken enz.)
• het bezweren van de Duivel (exorcisme).

Nieuwe sacramentaliën vaststellen of erkende op authentieke wijze uitleggen, sommige ervan afschaffen of wijzigen, kan alleen de Apostolische Stoel.

Alle zegen komt van God en alle zegen komt bij God terug. Uiteindelijk is Degene die zegent ook de Gezegende. Mensen zijn geroepen om de zegen te bemiddelen door God, de Gezegende, te smeken, te loven, te prijzen en te danken. Deze bemiddeling van Gods zegen is een liturgische, gemeenschappelijke, kerkelijke handeling: het is, in één woord, een viering. De aard van deze viering is bepalend voor de persoon die als voorganger het zegeningsgebed uitspreekt. Het boek der zegeningen geeft de volgende indeling:

1. De bisschop gaat voor in die vieringen die betrekking hebben op het hele bisdom.

2. De priester verricht de zegeningen die betrekking hebben op de gemeenschap waarover hij is aangesteld. Hij kan voorgaan in alle vieringen die in het boek der zegeningen gegeven worden, maar zal aan de bisschop voorrang geven als deze aanwezig is.

3. Voor de diaken staat steeds expliciet vermeld welke zegeningen hij kan verrichten. Feitelijk betreft dit alle zegeningen behalve de zegeningen van zaken die worden bestemd voor kerkgebouwen of andere cultusplaatsen, of die daarin wordt opgericht. Ook behoort de zegening van een missionaris of van een scapulier niet tot de functie van de diaken. Hij zal aan een priester voorrang geven als deze aanwezig is.

4. Gelovigen die de passende eigenschappen bezitten kunnen zegeningen verrichten op grond van het algemeen priesterschap, waaraan zij door het doopsel en vormsel hebben deel gekregen. Zij kunnen dit doen als zij in opdracht van de bisschop een bijzondere taak uitoefenen in de Kerk; maar wanneer een priester of diaken aanwezig is, zal deze in de viering voorgaan. Ook kunnen gelovigen zegenen op grond van hun eigen taak, bijvoorbeeld als ouders van hun kinderen. Verder kunnen worden genoemd: zegening van het gezin; van een echtpaar, kinderen, verloofden, ouderen, zieken, een vrouw voor of na de bevalling. Ten slotte kunnen gelovigen dieren zegenen, en zaken als een huis, een voertuig of werktuig. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft het mogelijk gemaakt dat bepaalde zegeningen nu ook door leken (die de juiste hoedanigheid bezitten) kunnen worden verricht.

De canones 1166 tot en met 1172 van het Wetboek van Canoniek Recht van 1983 en artikels 1667 tot en met 1679 van de Catechismus van de Katholieke Kerk behandelen de sacramentalia.

Wanneer voedsel besmet wordt door straling, wegens nucleaire fall out, moeten we wat H. Olie bij ons voedsel voegen (tijdens het koken of als olie bij de salade) om het voedsel te zuiveren. Voor alle andere voedsel kunnen we ze wassen in wijwater, en dan zal het voedsel gezuiverd zijn. Iedereen wordt aangeraden een voorraad H. Olie en Wijwater in huis te hebben. Onthoud dat je geloof moet hebben, want het kan vermenigvuldigd worden.

Relikwie of reliek

Deze zijn overblijfselen die binnen bepaalde religies vereerd worden. Met name in het Rooms-Katholieke en Oosters-orthodoxe Christendom speelt de verering van relikwieën een belangrijke rol.

Relikwieën in het christendom

Binnen het Rooms-katholicisme worden met relikwieën de overblijfselen bedoeld van het lichaam van Heiligen of voorwerpen die met het lichaam van Jezus, Maria of een andere Heilige in contact zijn geweest.

Dergelijke voorwerpen worden, op volgorde van belang, in drie categorieën ingedeeld:

• Eerstegraads relieken: lichamen of lichaamsdelen van overleden heiligen;
• Tweedegraads relieken: voorwerpen die met Christus of een heilige in contact zijn geweest tijdens hun leven (kleding, schoeisel, gebruiksvoorwerpen, enz.);
• Derdegraads relieken: voorwerpen die met Christus of een heilige in contact zijn geweest na hun dood (de Heilige Lans, lijkwades, aarde uit een graf, enz.).

Verering

Het vereren van relikwieën is terug te voeren op de vroeg-christelijke gewoonte om de liturgie te vieren boven of nabij het graf van martelaren, bijvoorbeeld in de catacomben in Rome. Toen in later tijden op of nabij de graven van martelaren kerken verrezen, ontstond de gewoonte om relikwieën in het altaar te plaatsen. Deze gewoonte bestaat in katholieke kerken nog steeds. Indien een altaar ontwijd is, dan wordt de reliek terug naar de bisschop gezonden. In de geschiedenis werden aan de relieken van heiligen wonderdadige krachten toegekend. De lichamen van heiligen konden als 'kanaal' van goddelijke macht optreden: in die zin verrichten de heiligen niet zelf wonderen.

Relieken van een heilige worden vaak op de naamdag van de heilige ter verering aangeboden. In sommige plaatsen komen de gelovigen na de mis naar voren om een theca met daarin de relikwie te kussen.

Lier (Sint-Gummarus) :

Brugge (Heilig Bloed) :

In Lier en Brugge vinden processies plaats, gepaard gaande met uitgebreide feestelijkheden. In andere plaatsen worden zevenjaarlijkse heiligdomsvaarten georganiseerd:

Aken : Heiligtumsfahrt

Hasselt : Kroning van beeld van Maria - Virga Jesse

Tongeren : Trudofeesten

Hoei : Septennales

Maastricht en Susteren : Heiligdomsvaarten

Deze processies gaan vaak terug op eeuwenoude tradities. Gedurende de rest van het jaar worden de relieken bewaard in de sacristie of in een beveiligde bewaarplaats, soms onder de hoede van een broederschap, die zich op de devotie van deze heilige heeft toegelegd.

Uit: virgajessefeestenbe.webhositng.be – Gert Gielis: Uit onze zoektocht naar de oorsprong van de zevenjaarlijkse traditie blijkt dat de wortels van dat levende erfgoed tweeledig zijn: enerzijds de heiligdomsvaarttraditie, anderzijds de traditie van zevenjaarlijkse mariale processies. Een heiligdomsvaart was een religieuze manifestatie waarbij voorname relieken publiekelijk aan de pelgrims werden getoond. Essentieel is dat dat gebeurde tijdens een veertiendaagse genadeperiode, die een zevenjaarlijkse turnus volgde. De historische vergroeiing van die verschillende componenten maakt de genese van de heiligdomsvaart complex. Bij bijzondere gelegenheden, zoals het kerkwijdingsfeest, toon-den kapittels en abdijen voorname relieken aan pelgrims, die daarmee aflaten konden verdienen. In de veertiende eeuw werden in Aken de torentoning en een zevenjaarlijkse turnus ingevoerd, waardoor de traditie van heiligdomsvaarten ontstond. In navolging van Aken namen ook andere kapittels en abdijen (onder meer in Maastricht, Tongeren, Luik, Susteren, Aldeneik, Sint-Truiden en Rolduc) die gebruiken over. Op die manier ontwikkelde zich een statienetwerk, met Aken als spil. Tijdens de vijftiende eeuw ken-de de heiligdomsvaart een groot succes, vooral in Aken en Maastricht. Maar door de reformatorische kritiek en de godsdiensttroebelen taande het succes ervan in de 16e eeuw. De traditie overleefde de crisisperiode, maar was nog slechts een schim van de middeleeuwse heiligdomsvaart. De gegevens over de Tongerse en Sint-Truidense heiligdomsvaart zijn zo schaars dat we nauwelijks meer weten dan dat de traditie in stand werd gehouden tot aan het einde van het ancien régime. In 1790 vond de laatste heiligdomsvaart van de oude stempel plaats. Tijdens de Franse overheersing verdwenen de reliekschatten en werden de kerkelijke instellingen die de traditie controleerden, buitenspel gezet.

De oorsprong van de zevenjaarlijkse processies kadert in een heel andere context. De Contrareformatie bracht de devotie voor Maria op het voorplan. De geruchten rond miraculeuze Mariabeelden zorgden voor de opbloei van nieuwe bedevaartsoorden (Scherpenheuvel, Kortenbos, Hasselt, Hoei, Verviers ...). Vanzelfsprekend werd de Heilige Maagd ook met processies vereerd. In Hasselt werd in 1682 voor de eerste maal een zevenjaarlijkse processie gehouden. In Hoei is de zevenjaarlijkse turnus met zekerheid aanwijsbaar vanaf 1687, al bestond hij daar mogelijk reeds eerder. Werd daar de zevenjaarlijkse traditie van de heiligdomsvaarten overgenomen? Hoewel culturele verbreiding niet uitgesloten is, staat een rechtstreeks verband met de heiligdomsvaarten niet vast. Die waren reeds geruime tijd op hun retour en bovendien verschilde het kader van de afzonderlijke tradities enorm. In de achttiende eeuw vestigde de zeven-jaarlijkse traditie zich definitief in Hoei en Hasselt, maar ook daar betekende de Franse overheersing een breuk.

Handelsverbod

In de late Middeleeuwen vormden relikwieën een bron van levendige handel. Er werden zeer veel misbruiken gepleegd omwille van economische redenen. Hierdoor werden gelovigen niet alleen financieel maar ook spiritueel bedrogen. Het verhandelen van gewijde objecten en relieken in het bijzonder is kerkrechtelijk verboden (simonie). De katholieke kerk verbiedt het handelen in eerste- en tweedegraads relikwieën. Leken mogen in principe geen relieken bewaren in een ongewijde ruimte. Handel in relikwieën uit de derde graad is wél toegestaan, onder toezicht van de kerkelijke overheid. Een relikwie draagt een zegel uit was. Bij het reliek hoort een certificaat of diploma, ook wel echtheidsverklaring genoemd. Zegels en certificaten worden afgegeven door bisschoppen, abten en in het bijzonder de vicaris-generaal van het bisdom Rome. Als de zegel verbroken of niet aanwezig is, is de authenticiteit niet meer aan te tonen. Vaak krijgen bedevaartsoorden nog steeds kostbare relieken toegezonden van populaire heiligen.

16-03-2020 om 22:29 geschreven door claudia  

Een bijzonder graf

In 1802 deed men in de catacomben van de H. Priscilla in Rome een bijzondere ontdekking. Een medewerker van de opgravingen vond een loculus, een grafnis, afgedicht met drie gebakken tegels met daarop het opschrift LUMENA PAXTE CUM FI. De volgorde van de tegels was duidelijk verkeerd. De juiste tekst luidt PAX TECUM FILUMENA, Vrede zij met jou, Filumena.

Originele kleitabletten die bewaard worden in een altaar in het Heiligdom te Mugnano del Cardinale, Avellino, Italië

Rond de naam waren ankers, een speer, pijlen en palmtakken afgebeeld. Die laatsten wijzen op een martelaar, en volgens de toen geldende regels werd om die reden de opgraving stilgelegd, en werd de custos reliquiarum, de bewaarder van de relieken van het vicariaat van Rome, gewaarschuwd. Dat was in die tijd een zekere monseigneur Ponzetti. De volgende dag werd de loculus geopend door de opzichter van de opgravingen, en werd er het gebeente van een jong meisje aangetroffen, en daarnaast een glazen flesje met bloed.

Het was in die tijd gebruikelijk dergelijke gebeenten van onbekende Romeinse martelaren te bergen en in kerken ter verering onder een altaar te leggen. Ook werden dergelijke gebeenten dikwijls ten geschenke gegeven aan kerken in het buitenland. Veel van die zogenaamde 'katakombenheiligen' zijn nu nog terug te vinden in vooral barokke kerken in Midden-Europa.

Het gebeente van Filumena werd naar Mugnano del Cardinale in de buurt van Napels overgebracht en er werden haar talrijke mirakels toegeschreven, zoals genezingen van kanker en van de meest verscheidene wonden. Zo gebeurde het dat deze martelares - van wie verder helemaal niets bekend was - een zeer populaire heilige werd (denk alleen al aan de duizenden meisjes die naar haar werden vernoemd.) Vooral in Frankrijk, Amerika en Zuid-Italië werd zij een echte volksheilige. Haar verering kreeg helemaal een enorme duw in de rug toen de populaire heilige Pastoor van Ars haar verering actief bevorderde en verschillende wonderen toeschreef aan haar voorspraak.

In Zuid-Italië wordt Filomena druk vereerd. Rond haar feestdag, op 11 augustus, zijn er in Mugnano del Cardinale grote volksfeesten, waarbij de straten voor de processie versierd worden met honderden verlichte erebogen. Verder is Filomena ook in Frankrijk en vooral in Noord-Amerika nog altijd een populaire volksheilige.

Zij wordt vereerd als patroonheilige van toekomstige moeders, gefolterden en gevangenen.

H. Mina de Wonderdoener

Hij wordt ook de H. Menas genoemd.

In 1905 werden duizenden kleine ampullen (kruikjes) met de inscriptie: EULOGIA TOU AGIOU MENA (Nagedachtenis aan de H. Menas), of gelijkaardig opgegraven door C.M. Kaufmann in Baumma (Karm Abum) in de woestijn van Mareotis, in het noordelijk deel van de Libische woestijn.

Volgens Oosthoek encyclopedie van 1916: Mareotis, - oudtijds meer in ’t N. van ’t Deltagebied ten W. van Alexandri naar de zijde der Libysche woestijn, nu Birket-el-Marioet, met vruchtbare oevers en wijnbouw. De voornaamste daaraan gelegen plaats is Marea. In de naburige Mareotis-woestijn lag in ’t Z. de Menas-stad, een oud-Christelijk Aegyptisch heiligdom, door de opgravingen van 1905 blootgelegd.

Historisch gezien, "Libië" verwees naar een slecht gedefinieerde gebied ten westen van het oude Egypte , waarvan de grens van oudsher was het meer van Mareotis , buiten Alexandrië . De oude Grieken, zoals Herodotus , gezien het geheel van de Noord-Afrikaanse kust, om Cape Spartel in Marokko , als “Libië”. Later, de Romeinen organiseerde de regio de provincies Libië Inferior en Libië Superior, die West-Egypte en Cyrenaica gedekt. Dus de "Libische Woestijn" was de woestijn in het zuiden van het oude Libië . Met de organisatie van de Italiaanse kolonie Libië in de 20e eeuw de term "Libische Woestijn" voor deze regio werd een verkeerde benaming, en het gebied van de woestijn in Egypte werd bekend als de "Western Desert " (dwz ten westen van de Nijl, in tegenstelling aan de Oostelijke Woestijn, ten oosten van de Nijl).

De huidige Bumma is de begraafplaats van de Libische martelaar Menas, die in de 5e en misschien wel de 6e eeuw een van de beroemdste bedevaartsoorden in de christelijke wereld was. De ampullen van St. Menas waren lange tijd bekend bij archeologen en waren niet alleen gevonden in Afrika, maar ook in Spanje, Italië, Dalmatië, Frankrijk en Rusland, waar ze waren meegebracht door pelgrims uit het heiligdom van Menas. Volgens de ontdekking van Kaufmann zouden de ampullen olie bevatten van de lampen die brandden bij het graf van Menas. Uit verschillende inscripties op de ampullen die door Kaufmann zijn opgegraven, staat vast dat sommige, water uit een heilige put nabij het heiligdom van de H. Menas bevatten en als herinnering aan de pelgrims werden gegeven. De zogenaamde olie van H. Menas was dus in werkelijkheid water uit zijn heilige bron, dat werd gebruikt als remedie tegen lichamelijke en geestelijke aandoeningen.

Leven

De Heilige Mina is zeer bekend in zowel in het oosten als in het westen, door de vele wonderen die werden verricht door zijn gebeden voor ons. Dit is duidelijk geworden door de vele kleine kleiachtige flesjes die gegraveerd waren met zijn afbeelding en naam, welke gevonden werden door archeologen en verschillende landen in de wereld, zoals in Heidelberg in Duitsland, Milaan in Italië, Dalmatië in Joegoslavië, Marseille in Frankrijk, Dengela in Soedan en Jeruzalem.

De Heilige Mina werd geboren in het jaar 285 A.D., in de stad Niceos. Zijn ouders waren zeer vrome Christenen, zijn vader Audexios en zijn moeder Aufimia. Op het kerkelijke feest van de Heilige Maria bad zijn moeder, die geen kinderen kon krijgen, in tranen voor het Ikoon van de Maagd, dat God haar een zoon mocht geven. Zij hoorde een stem zeggende: "Amen", en dus noemde zij haar zoon Mina.

Zijn vader heerser over een van de provinciën van Egypte overleed toen Mina veertien jaar oud was. Op zijn vijftiende diende hij in het leger en had een hoge rang dankzij zijn vaders reputatie die werd gelegerd in Algerije. Drie jaren later verliet hij het leger met het verlangen om zijn leven lang te getuigen van Christus en vertrok in de richting van de woestijn om een ander leven te leiden.

Na vijf jaren als een kluizenaar te hebben geleefd, zag hij in een openbaring, de engelen, de martelarenkronen met glanzende kronen en verlangende ernaar om met hen verenigd te zijn, haastte hij zich naar zijn regeerder om van zijn Christelijke geloof te getuigen. Zijn eindeloze beproevingen en kwellingen die hij doorstond bracht vele heidenen, niet alleen tot het geloof, maar ook naar hun martelaarschap. Zijn lichaam werd begraven in "Marriout", dichtbij Alexandrië. Zijn relikwie werd ontdekt door de dochter van de koning Xenon, die genas toen ze daar had geslapen. De koning bouwde daar een kerk en een grote stad werd er gebouwd. Zieke mensen van over de hele wereld kwamen daar om genezing te zoeken. Paus Cyrillus VI bouwde daar in de omgeving een klooster op zijn naam.

Andere Heiligen

H. Gregorius van Tours getuigt dat een bepaalde substantie zoals bloem afgescheiden werd uit het graf van Johannes de Evangelist. Dezelfde Gregorius schrijft dat uit het graf van de H. Apostel Andreas in Patrae manna werd afgescheiden in de vorm van bloem en een geurige olie.

Hieronder is een lijst van andere Heiligen uit wiens relieken of graftomben olie vloeide:

H. Antipas, Bisschop van Pergamum, martelaar onder Keizer Domitianus

H. Babolenus, Abt van St-Maur-des-Fossés bij Parijs, +7de eeuw

H. Candida de jongere van Napels, +586

H. Demetrius van Thessalonica, martelaar in 306 or 290

H.. Eligius, Bisschop van Noyon, +660

H. Euthymius de Grote, abt in Palestina, +473

H. Fantinus, belijder in Tauriano (Calabria), gestorven onder Constantijn de Grote

H. Felix van Nola, priester, +260

H. Franca, Cisterciënzer abdis, +1218

H. Glyceria, martelaar gedurende de heerschappij van Antonius Pius

Zalige Gundecar, Bisschop van Eichstädt, +1075

H. Humilitas, eerste abdis van de Vallombrosiaanse zusters, +1310

H. Johannes de Barmhartige, Patriarch van Alexandria, +620 of 616

H. John on Beverley, Bisschop van York, +721

H. Lucas de jongere/Thaumaturgos, een heremiet in Griekenland, +945-6

H. Paphnutius, bisschop en martelaar in Griekenland, +4e eeuw

H. Paulus, Bisschop van Verdun, +648

H. Perpetuus, Bisschop van Tongeren/Maastricht, +630

H. Peter González, Dominicaan, +1246

H. Peter Thaumaturgus, Bisschop van Argos, +890 

H. Rolendis, maagd in Gerpinnes in Belgie, +7e of 8e eeuw

H. Reverianus, Bisschop van Autun, en metgezellen, martelaar om ong. 273

H. Sabinus, Bisschop van Canosa, + ong 566

H. Sigolena, Abdis van Troclar, + ong 700

H. Tillo Paulus, Benedictijnse monnik in Gaul, +703

H. Venerius, heremiet op het Eiland van Palamaria in de golf van Genua, +7e Eeuw

H. William, Aartsbisschop van York, +1154 en een paar anderen

Uiteindelijk gebruikt God soms materiele zaken, zoals olie uit de graftomben van Heiligen om genezing of bekering te brengen. Het is iets dat God altijd heeft gedaan in de heilsgeschiedenis en het is iets dat hij zeker zal blijven doen in de toekomst. Waarom? Enkel God weet het.

16-03-2020 om 21:12 geschreven door claudia  

Op 9 oktober 1977 ging Paus Paulus VI voor in de viering van de heiligverklaring van de zalige Charbel. Destijds schreef bisschop Francis Zayek, hoofd van het Amerikaanse bisdom St. Maron: „De H. Charbel wordt de tweede Sint-Antonius van de Woestijn genoemd, de Zoete geur van Libanon, de eerste Belijder van het Oosten die volgens de eigenlijke procedure van de Katholieke Kerk, de eer van onze Aramese Antiochische Kerk vertegenwoordigt en tot model van geestelijke waarden en vernieuwing wordt verheven. het model naar de Altaren wordt verheven. van spirituele waarden en vernieuwing. Charbel is zoals een Libanese ceder die die in eeuwig gebed op een bergtop staat.” De bisschop merkte op dat Charbel's heiligverklaring en de zaligmakingen van anderen bewijzen "dat de Aramese Maronitische Antiochische Kerk inderdaad een levende tak van de Katholieke Kerk is en nauw verbonden is met de stam, die Christus is, onze Heiland, het begin en het einde van alle dingen."

Als lid van de Libanese Maronitische Orde en als Heilige van de Maronitische Kerk is de H. Charbel een voorbeeld van de maronitische uitdrukking van Katholieke heiligheid en waarden. Als Heilige van de universele Kerk is het voorbeeld van deugd en voorspraak van de H. Charbel Makhlouf beschikbaar voor alle Katholieken, ongeacht hun achtergrond. Trouw aan zijn maronitische spiritualiteit, werd de H. Charbel een Heilige voor de universele Kerk.

Op 28 oktober 2017 werd het H. Charbel Makhlouf heiligdom ingewijd in de St. Patrick's Cathedral. De Libanese maronitische patriarch Bechara Boutros al-Rahi woonde de inauguratieceremonie bij en gaf zijn zegen en toewijding, evenals kardinaal Timothy M. Dolan. Het heiligdom is voorzien van een mozaïek van de H. Charbel Makhlouf samen met nationale Libanese emblemen zoals de Libanonceder en een relikwie van de Heilige.

De H. Charbel heeft sinds zijn dood een groot aantal wonderen bewerkt. De bekendste is die van Nohad El Shami, een 55-jarige vrouw die van een gedeeltelijke verlamming werd genezen. Ze vertelt dat ze in de nacht van 22 januari 1993 in haar droom twee Maronitische monniken naast haar bed zag staan. Een van hen legde zijn handen op haar nek en opereerde haar, waardoor haar pijn verminderde, terwijl de andere een kussen achter haar rug hield. Toen ze wakker werd, ontdekte ze twee wonden in haar nek, één aan elke kant. Ze was volledig genezen en kon terug lopen. Ze geloofde dat het de H. Charbel was die haar genas. De volgende nacht zag ze de H. Charbel opnieuw in haar droom. Hij zei tegen haar: "Ik heb de operatie gedaan om mensen tot inzicht en geloof te brengen. Ik vraag je om de Kluizenarij te bezoeken op elke 22^e van de maand en de rest van je leven regelmatig naar de H. Mis te gaan." Mensen komen nu elke 22^e van de maand samen om te bidden en de H. Mis te vieren in de kluizenarij van de H. Charbel in Annaya.22e van elke maand om te bidden en de mis te vieren in de kluis van Sint Charbel in Annaya.

Annaya

Noveen van de H. Charbel in tijden van nood

Heer, U die oneindig Heilig bent en verheerlijkt wordt in Uw Heiligen, hebt de H. Charbel, de Libanese monnik geïnspireerd om het perfecte leven van een heremiet te leiden.

We danken U om hem de zegen en kracht te verlenen om zich van de wereld te onthechten zodat het heldendom van monastieke deugden van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid konden triomferen in zijn kluizenarij.

We smeken U om ons de genade van liefde en dienstbaarheid aan U te verlenen, in navolging van zijn voorbeeld.

Almachtige God, die de kracht van de H. Charbel voorspraak heeft laten zien door zijn talrijke mirakels en gunsten verleen ons (noem verzoek) door zijn voorspraak. Amen.

H. Theresia van Lisieux

Relieken van eerste klas van de H. Theresia van Lisieux werden ondergedompeld in een vat van rozenolie, terwijl gebeden van voorspraak werden gebeden. Toen werd deze olie verspreid over de hele wereld en werd het de bron van mirakels.

Haar leven

Ze werd geboren als Marie-Françoise Thérèse Martin op 2/1/1873 te Alençon en stierf te Lisieux op 30/9/1897. Ze is een Franse Heilige en kerklerars van de Rooms Katholieke Kerk. Haar feestdag valt op 1 oktober. Ze is patrones van missionarissen en het missiewer, en van Frankrijk en Rusland.

Theresia werd geboren als dochter van Louis Martin en Marie-Azélie Guérin. Op haar 10e werd ze ernstig ziek totdat het Mariabeeld op 13 mei boven haar bed naar haar glimlachte, waarna ze volledig genas. Al op jonge leeftijd voelde ze dat het haar roeping was God te dienen. Ze was uitzonderlijk vroom, maar stond ook bekend om haar wilskracht en gevoel voor humor. Ze besloot in te treden bij de orde van de Ongeschoeide Karmelietessen in Lisieux (Normandië) waar twee zussen van haar, onder wie haar lievelingszus Pauline, al eerder waren ingetreden (een derde zus zou in 1894 volgen). Op haar 15e trad zij, met toestemming van haar bisschop en moeder-overste daadwerkelijk in bij de orde, na zelfs tot bij Paus Leo XIII om een uitzondering gevraagd te hebben vanwege haar leeftijd (de paus antwoordde "Als God het wil"). In 1890 deed zij haar professie en in 1893 kreeg zij de zorg over de novicen toebedeeld. Op aanwijzingen van haar zus, die op dat moment tevens overste was, begon zij in 1895 met het opschrijven van haar levensverhaal. In 1896 werd tuberculose bij haar geconstateerd. Ze stierf op 24-jarige leeftijd aan de ziekte.

Zalig- en heiligverklaring

Na haar dood vertelde een medezuster dat er 'niets bijzonders' over de jonge Theresia te vertellen was. Maar alhoewel haar korte leven zeer geleidelijk verlopen was, wist ze door haar diepe verbondenheid met Jezus het geloof heel dichtbij te brengen en zeer intens te vertellen. Dit is mede de reden dat haar autobiografie (die ze in gehoorzaamheid had neergeschreven), Histoire d'une âme (Het verhaal van een ziel) zeer populair is en in meer dan 40 talen is vertaald. In dit boek vertelt ze hoe de liefde haar roeping werd, en hoe de kleine weg haar spiritualiteit vormde. Haar zuster Agnès de Jésus heeft de autobiografie uit een drietal manuscripten samengesteld en bewerkt.

Op 29 april 1923 werd Theresia zalig verklaard. Haar heiligverklaring volgde op 17 mei 1925. In 1997 werd Theresia, als derde vrouw in de geschiedenis, door Paus Johannes Paulus II tot kerklerares uitgeroepen.

Haar leven is in verschillende boeken beschreven. Een bekende uitspraak van haar is: "Ik wil rozen [= zegeningen] laten regenen op aarde". Daarom wordt ze afgebeeld als karmelietes die een crucifix en rozen tegen de borst houdt. Ze werd de patrones van missionarissen en het missiewerk. Ze is ook patrones van Frankrijk en Rusland.

Over Theresia van Lisieux zei Titus Brandsma: "Veelal verwacht men van een heilige iets bijzonders, iets dat van het gewone afwijkt, iets dat men de poëzie van een heiligenleven zou kunnen noemen. En nu ziet men het zo prozaïsch gewoon, dat men er uiterlijk de heilige niet in ziet. Maar dat is juist de ware heiligheid".

basiliek van Lisieux

koor van basiliek

Aan de rand van de stad Lisieux is ter ere van Theresia een enorme basiliek gebouwd, die door vele pelgrims en toeristen wordt bezocht.

Veel kerken bezitten beelden of relieken van Theresia van Lisieux. Na haar verheffing tot kerklerares in 1997 maakten de relieken van de heilige een reis door de wereld.

H. Anna

Deze olie komt van een lamp dat brandt voor de graftombe van de H. Anna. De olie wordt gezegend door een priester en wordt dan verspreid over de hele wereld. Velen beweren miraculeuze genezingen te hebben ontvangen door het gelovig gebruik van deze olie.

H. Philomena

Deze olie wordt elk jaar gezegend door de lokale bisschop waar het lichaam van de H. Philomena ligt begraven. De olie ligt bij haar relieken wanneer het gewijd is, en wordt dan verspreid aan de pelgrims. De H. Philomena heeft een lange geschiedenis van voorspraak voor hopeloze gevallen en er zijn er reeds vele genezingen gebeurd.

Haar leven

De heilige Philomena, de Wonderdoenster van de 19de eeuw, (288-302 in Rome) martelares en gestorven op 14-jarige leeftijd.

Koor van de kerk:

16-03-2020 om 12:21 geschreven door claudia  

Verering na zijn dood

Bari

Myra

Nicolaas van Myra zou gestorven zijn op 6 december en begraven in zijn bisschopsstad Myra, nabij het huidige Demre, in het zuidwesten van Turkije. Het duurde nog enige enige tijd, tot de 6e eeuw, vóór hij als heilige werd vereerd in het Byzantijnse Rijk. In deze 6e-eeuwse legendevorming circuleerde een verhaal over het redden van drie van hoogverraad beschuldigde generaals onder keizer Constantijn. De verering ging voort in de Grieks-Orthodoxe Kerk en was bijzonder verspreid in Rusland.

Myra in Turkije :

In de 7e eeuw was de verering van Nicolaas uit Klein-Azië over Griekenland in Rome terechtgekomen. Het huwelijk van de Byzantijnse prinses Theophanu met keizer Otto II zorgde in de 10e en 11e eeuw voor een verdere verspreiding naar het noorden. In 1071 viel Myra in handen van de islamitische Seltsjoeken en begonnen de Grieken in de hiel van Italië zich zorgen te maken over de relieken van de populaire heilige. In 1087 landde een groep kooplieden in Myra om de beenderen al dan niet te ontvreemden en over te brengen naar Bari. Hun terugkomst op 9 mei werd het feest van de translatie. Twee jaar later kon paus Urbanus II de Basiliek van St-Nicolaas inwijden. Mede doordat Bari geliefd was bij veel pelgrims op doortocht bij de kruistochten, breidde de verering van Sint-Nicolaas zich hierna snel uit naar andere delen van Europa, zoals Spanje, Frankrijk, Engeland, het gebied rond de Alpen, Tsjechië het H. Roomse Rijk en de Nederlanden. Tegen 1200 was de verering van de heilige Nicolaas in heel Europa bekend. In West-Europa kreeg deze verering hierna steeds meer een volks karakter, terwijl zij in Oost-Europa voor alles kerkelijk en sacraal bleef.

H. Charbel

Het graf van de H. Charbel in Libanon is van een meer recente datum  en er komt olie uit het graf. Er blijven meldingen van mirakels die toegeschreven worden aan de voorspraak van de H. Charbel.

Het leven van Mar Charbel Makhlouf, O.L.M. (1828 – 1898)  of de Heilige Charbel Makhlouf

Maronitische monnik en priester uit Libanon. Gedurende zijn leven had hij een wijdverspreide reputatie voor zijn heiligheid en hij werd heiligverklaard door de Katholieke Kerk. Hij is ook gekend voor zijn miraculeuze genezingen aan zijn graf, dat gesitueerd is in de Abdij van de H. Maron, en voor zijn vermogen om Christenen en Moslims te verenigen.

Youssef Antoun Makhlouf werd geboren op 8 mei 1828 in een gezin van vijf kinderen. Zijn vader was Antoun Zaarour Makhlouf en zijn moeder Brigitta Chidiac. Ze leefden in het dorp Bekaa Kafra in de Libanese bergen.

Zijn vader, een muilezeldrijver, stierf toen hij drie jaar was, toen hij terugkeerde terug van gedwongen arbeid voor het Turkse leger, en liet zijn vrouw als weduwe achter om voor hun kinderen te zorgen. Later hertrouwde ze met een man die parochiepriester van het dorp werd.
Youssef groeide op in een gelovig gezin en werd aangetrokken door  Heiligenlevens en het kluizenaarsbestaan, zoals werd beoefend door twee van zijn ooms. Als kleine jongen was hij verantwoordelijk voor het hoeden van een kleine kudde dieren van het gezin. Hij bracht de kudde naar een nabijgelegen grot, waar hij een icoon van de Heilige Maagd Maria had geïnstalleerd. Hij bracht er de dag in gebed door.

Monnik

In 1851 verliet Youssef zijn familie en ging de Libanese Maronitische Orde binnen in het klooster van OLVrouw in Mayfouq om zijn opleiding tot monnik te beginnen en later naar het klooster van St. Maron in Annaya te verhuizen, gelegen in het Jbeil-district nabij Beiroet. Hier werd hij monnik en nam de naam Charbel aan, naar een christelijke martelaar in Antiochië uit de 2e eeuw. Hij legde zijn laatste religieuze professie af in de Orde op 1 november 1853.

Als jonge monnik startte Charbel zijn studie filosofie en theologie in het klooster van de HH. Cyprianus & Justina in Kfifan om zich voor te bereiden op het ontvangen van heilige wijding. Onder zijn leraars op het seminarie was pater Nimatullah Kassab, die later zelf ook Heilig werd verklaard. Zes jaar later, op 23 juli 1859, werd hij in Bkerke gewijd. Hij werd teruggestuurd naar het St. Maron-klooster, waar hij in het klooster een steng ascetisch leven leidde.

Heremiet

In 1875 kreeg Charbel van de abt van het klooster het voorrecht om als kluizenaar te leven in de Kluizenarij van de HH. Petrus en Paulus, een kapel onder de hoede van het klooster. Hij bracht de volgende 23 jaar door als eenzame kluizenaar, tot aan zijn dood door een beroerte op 24 december 1898.

Zijn dood en zijn mirakels

Charbel werd op eerste kerstdag van dat jaar bijgezet in het klooster van St. Maron. Er werd gemeld dat tijdens het transport van zijn lijk de slechte weersomstandigheden de dragers belemmerden bij het uitvoeren van hun taak.

“Pater Charbel stierf aan de vooravond van Kerstmis; door de sneeuw was het zwaar. We hebben hem op eerste kerstdag naar het klooster overgebracht. Voordat we hem verplaatsten, viel er vlug sneeuw en waren de wolken erg donker. Toen we hem droegen, verdwenen de wolken, en het weer klaarde op." - George Emmanuel Abi-Saseen, een van de dragers

Een verhaal beweert: 'Een paar maanden na zijn dood werd er een fel licht rondom zijn graf gezien en de oversten openden het en vonden zijn lichaam nog intact. Na die dag vloeide er een bloedachtige vloeistof uit zijn lichaam. Deskundigen en artsen waren niet in staat om medische verklaringen te geven voor de onvergankelijkheid van zijn lichaam.’ In de jaren 1950 en 1952 werd zijn graf geopend en zag zijn lichaam er nog steeds uit alsof hij sliep. Pater Joseph Mahfouz, de postulator van de zaak, verklaarde dat het lichaam van Sint Charbel in 1965 nog steeds intact en zonder wijziging bewaard bleef. In 1976 was hij opnieuw getuige van de opening van het graf; deze keer was het lichaam volledig ontbonden. Alleen het skelet bleef over.

Verering

Op 5 december 1965 ging Paus Paulus VI voor in de viering van de  zaligverklaring van pater Charbel aan het einde van het Tweede Vaticaans Concilie. De Paus zei: "Een kluizenaar van de Libanonberg is ingeschreven bij de zaligverklaarden... een nieuw vooraanstaand lid van de monastieke heiligheid heeft door zijn voorbeeld en zijn voorspraak het hele Christelijke volk verrijkt ... moge hij ons laten begrijpen, in een wereld die grotendeels gefascineerd is door rijkdom en comfort, dat de belangrijkste waarden van armoede, boetedoening en ascese zijn, om de ziel te bevrijden in haar opstijging naar God.”

16-03-2020 om 02:46 geschreven door claudia  

Deze miraculeuze oliën brengen nog steeds genezing – Philip Kosloski 26/3/2017

Zoals in de tijd van het Evangelie gebruikt God nog steeds materiele zaken om Zijn plan te voltooien.

Tijdens zijn openbaar leven deed Jezus zijn uiterste best om materiële dingen te gebruiken om genezing tot stand te brengen.

Zoals we bijvoorbeeld horen in het evangelie van vandaag, toen een blindgeborene tot Jezus kwam, 'spuugde hij op de grond en maakte hij klei van het speeksel en zalfde hij de ogen van de man met de klei' (Johannes 9:6). Na zich te hebben gewassen in het bekken van Silo'am, werd de blindgeboren man op wonderbaarlijke wijze genezen en kon hij zien.

Jezus hoefde geen fysieke dingen (modder, speeksel, water) te gebruiken om de blinde man te genezen, maar toch deed Hij het. En Jezus blijft vandaag soortgelijke genezingen doen door de tussenkomst van de Heiligen en de sacramentaliën van de kerk. Een van die sacramentaliën die door de eeuwen heen vele wonderbaarlijke genezingen heeft teweeggebracht, is olie die wordt verzameld bij het graf van een Heilige.

Deze olie wordt als wonderbaarlijk beschouwd en wordt vanwege de verbondenheid met een bepaalde Heilige aan de gelovigen uitgedeeld. Maar net als bij de genezing van de blindgeborene, moet een persoon doorgaans een kinderlijk geloof hebben dat volledig vertrouwt op Gods Voorzienigheid om een ​​wonder mogelijk te laten plaatsvinden.

De olie is niet bedoeld als een 'wonderdoener', maar is een stoffelijk iets dat God kan gebruiken als een instrument om de harten van zijn kinderen te bereiken. Elke genezing die plaatsvindt, is reeds in Zijn plan voorzien en dient voor spirituele stichting van die persoon.

Er zijn talloze Heiligen die een olie hebben die uit hun graf komt. Een van de bekendste is de H. Walburga. Volgens de abdij waar ze nu rust, "verzamelde zich gedurende duizend jaar elk jaar een mysterieus vocht op de relikwieën van de H. Walburga. Dit water werd bekend als 'Walburga’s Olie' en werd gezien als een teken van haar voortdurende voorspraak. De olie wordt altijd verzameld en aan pelgrims gegeven.

Genezingen toegeschreven aan de voorspraak van de H. Walburga worden tot op de dag van vandaag gerapporteerd.

Leven van de H. Walburga (710-779)

Benedictijnse abdis en zendelinge

Feestdag : 25 februari

Gebed :

H. Walburga, door uw gezegend leven van liefde, zegende God u met de kracht om genezing te brengen, om de ziel te genezen evenals het lichaam. Spreek voor ons ten beste wat we zelf niet kunnen verkrijgen, en genees onze wereld van ziekte en ellende.

Moge God u verhoren, want u hebt zo genadevol geleefd voor Zijn glorie, en zend ons de genezende genade die we nodig hebben, door uw krachtige voorspraak. Amen.

zie http://users.telenet.be/paulkeymeulen/smistreek/kerken%20rond%20Aalst/Meldert%20kerk%20Sint%20Walburga/sitepaginas.htm

Ze werd geboren omstreeks 710 in het Zuid-Engelse Wessex als dochter van de H. Richard van Engeland en de H. Wunna. Daarom heeft ze dikwijls een scepter, een kroon, een adellijk schild en/of een wereldbol aan haar voeten. Ze was de zuster van de H. Willibaldus van Eichstätt en van de H. Winnibaldus van Heidenheim. Sommige bronnen vermelden dat Walburga afkomstig is van Ierland. Laat ons bijgevolg aannemen dat Walburga thuishoort in de hele resem heiligen afkomstig van de Britse eilanden die het vasteland gekerstend hebben. Walburga stak in 748 op uitnodiging van haar oom, de H. Bonifatius, het Kanaal over. Een dreigende storm op zee wist ze met haar gebed te bezweren. Ze verrichte missiewerk op het continent. Aanvankelijk vond ze onderdak bij de abdis Lioba in Tauberbisschofheim. Ze werd zelf abdis van het door haar broers gesticht benedictinessenklooster in Heidenheim. Ze hielden zich hoofdzakelijk bezig met onderricht van meisjes. Ze genas zieken, vandaar dat er zich soms een slang rond haar staf kronkelt (teken van heelkunde) en ze wel eens voorgesteld wordt met apothekersweegschaal en mortier.

De meest voorkomende afbeelding is die van benedictines in zwart habijt met witte ondersluier, zwarte bovensluier en abdissenstaf met sudarium, maar soms wordt zij ook voorgesteld in vorstelijke kledij, vooral in Duitsland. Dikwijls heeft ze één of drie olieflesjes in de hand: ze verwijzen naar de olie die uit haar graf te voorschijn kwam en geneeskrachtig geweest zou zijn voor zieke kinderen. Andere attributen zijn: een boek (waarop één en soms drie olieflesjes staan), een kerkmodel, een kleine graftombe waaruit olie druppelt, drie korenaren - omdat ze eens een kind van de hongersnood redde - , een tak met bloemen en een duif.

Walburga van Eichstätt werd aanroepen tegen de pest, hoesten, oogziekten, hondenbeten en hondsdolheid. Dat laatste is te verklaren omdat bij een bezoek aan de zieke dochter van een kasteelheer, de woedende honden haar niet aanvielen toen de ophaalbrug werd neergelaten. Daarom heeft ze soms ook honden als attribuut. Ze overleed op 25 februari 779 en is de patrones van boeren en vroedvrouwen. Haar feestdag is bijgevolg op 25 februari. De heilige wordt evenzeer herdacht op 1 mei, omdat op die datum haar relieken werden overgebracht van Heidenheim naar Eichstätt (de ‘translatie’). Aan die dag van 1 mei dankt de heilige haar merkwaardige connectie met de Walburgis- of Walpurgisnacht. Volgens de heidense overlevering (door Goethe naverteld in zijn Faust) zouden in de nacht van 1 mei heksen en spoken een helse sabbat vieren in de bossen van de Harz. De verhalen over dit duivelse feest bestonden reeds voor Walburga werd geboren, maar door het samenvallen der data is Walburga op oneerbiedige wijze met het heksenwerk geassocieerd geraakt.

Toen haar graf in 893 werd geopend, ontdekte men dat het gebeente van Walburga met dauw bedekt was. Deze dauw druppelt nog altijd van de rots in Eichstätt waar de relieken van de heilige nu begraven liggen. Mede door de faam van deze geneeskrachtige olie werd Walburga in de Middeleeuwen een zeer bekende, veel vereerde heilige. Omdat de Vlaamse graaf Boudewijn met de IJzeren Arm een deel van Walburgis’ relieken meenam naar Veurne, verspreidde de cultus van de heilige zich vooral in de zuidelijke Nederlanden.Haar relieken worden nog steeds te Veurne bewaard.Walburga is de patrones van onder andere Antwerpen, Brugge, Veurne, Ieper. Ook te Oudenaarde, Luik, Lierneux, Chiny, Heinsch, Wéris wordt ze in België vereerd. Het meest wordt ze vereerd te Duitsland. Het klooster in Heidenheim is nu evenwel een protestantse kerk, waar veel aan oecumene wordt gedaan.

Een ander bekend voorbeeld is de H. Nicolaas (Sinterklaas) wiens relieken bewaard worden in Bari, Italië. Er druppelt olie uit zijn graf dat elk jaar op 9 mei verzameld wordt en aan de gelovigen wordt uitgedeeld. Soms wordt het “manna” genoemd, en reeds “honderden jaren wordt het manna verzameld en wordt het gemengd met wijwater en in kleine glazen flesjes bewaard en versierd met iconen van de Heilige.”

Leven van Nicolaas van Myra

ook wel Nicolaas van Bari of Nicolaas van Patara genoemd. Hij werd geboren te Patara rond ong. 280 – gestorven te Myra, 6 december 342 of 352. Hij was bisschop te Myra, de toenmalige hoofdplaats van Lycië, een gebied langs de zuidkust van het huidige Turkije en een toenmalige Romeinse provincie.

Nicolaas werd later heilig verklaard en is de hoofdpersoon in tal van legenden. Tussen de 6e en de 12e eeuw verwierf hij een grote bekendheid. In Oost-Europa is Nicolaas van Myra tot op heden een belangrijke heilige, in West-Europa werd hij na de 12e eeuw een onderdeel van folklore rondom Sinterklaasdag.

Leven

De informatie die over het leven van de heilige Nicolaas beschikbaar is, is hoogstwaarschijnlijk eerst mondeling overgeleverd en in een later stadium op schrift gesteld. Ze komt uit de verschillende levensverhalen. Vanaf de 6e eeuw werd hij vereerd. De voornaamste vitae zijn die van Michaël de Archimandriet uit de 9e eeuw en die van Simeon de Logotheet uit de 10e eeuw. De vita van Michael de Archimandriet is de oudste en eerste "complete" levensbeschrijving. Uit deze bron komt de informatie dat Nicolaas in 280 in Patara, niet ver van Myra – het huidige Demre werd geboren. Volgens de Vita Compilata, een derde belangrijke vita, was hij kind van welgestelde, zeer gelovige ouders.

Aan de kleine Nicolaas werden al vanaf de geboorte wonderen toegewezen. Zo kon hij direct na de geboorte rechtop in zijn badje staan, de handen ten hemel geheven, alsof hij God dankte voor het mirakel van zijn geboorte, en wilde hij op de vastendagen – woensdag en vrijdag – niet van moeders borst drinken. Verder kende hij op vroege leeftijd de namen van de hemellichamen uit zijn hoofd. Het was al snel duidelijk dat Nicolaas – vernoemd naar zijn oom, die bisschop was in een naburige gemeente en met wie hij vaak verward wordt – zijn leven aan de dienst van God zou gaan wijden. Er werd een verband gezien met de Bijbelse figuur Samuel. Nicolaas' moeder kon net als de moeder van Samuel geen kinderen krijgen en kreeg uiteindelijk een kind in ruil voor de belofte dat het in dienst van God zou treden. Net als Samuel was Nicolaas al op vroege leeftijd geliefd bij de bevolking. Hij begreep snel dat hij een hogere taak te vervullen had. Samuel was de laatste en belangrijkste der Richteren, die ook koningen zou zalven. Ook hier ligt een overeenkomst, want tijdens Nicolaas' leven zou het christendom in het Romeinse Rijk belangrijk worden.

Volgens de Vita per Metaphrasten van de heilige Simeon de Logotheet was Nicolaas een goede leerling, ging hij met regelmaat naar de kerk en was hij – waar nodig – behulpzaam. Al op negentienjarige leeftijd werd Nicolaas door zijn oom tot priester gewijd en legde hij de kloostergeloften af. Zijn oom sprak de verwachting uit dat Nicolaas zelf óók bisschop zou worden en een leven van verlichting zou leiden. Door zijn strenge discipline inzake de vasten, zijn goede wil en zijn gebeden voor iedereen was hij een voorbeeld voor anderen. Toen zijn oom een reis maakte naar Jeruzalem werd de jonge Nicolaas benoemd tot gevolmachtigde in zijn klooster Nieuw Zion. Volgens de overlevering bestuurde hij het klooster zó goed dat het leek alsof de bisschop zelf aanwezig was.

Volgens dezelfde Simeon de Logotheet heeft de heilige meermaals het Heilig Land bezocht, en vatte hij telkens het plan op om er meerdere weken te verblijven, maar een "engel des Heeren beval hem om huiswaarts te keren". Dit betekende dat zijn parochie in gevaar was en hij zijn bovenmenselijke krachten aldaar moest gebruiken. Eens probeerde bij zo'n gelegenheid een zeeman hem te bedriegen, maar Nicolaas verijdelde dat plan, en sprak streng: "Probeer nu nooit meer iemand te bedriegen. Vaar naar huis, en mijn zegen zal je vergezellen." Vandaar staat hij bekend als vergevingsgezind.

Aan de vooravond van zijn bisschopswijding ontving Nicolaas volgens de Vita Compilata een versie van de Bijbel uit de handen van Jezus.

In 325 zou hij als bisschop deelgenomen hebben aan het concilie van Nicea. De voornaamste aanleiding tot bijeenroepen van het concilie was de onrust ontstaan door de leer verspreid door Arius. Nicolaas, een fervent tegenstander van Arius, zou deze laatste een klap in het gezicht hebben gegeven tijdens het concilie. Hierna werd Nicolaas in de kerker gegooid, maar 's nachts uit zijn boeien bevrijd door Maria, van wie hij zijn bisschoppelijke gewaden terugkreeg alsook een bijbel. Gedurende de verdere duur van het concilie werd er bij grote vraagstukken beslist volgens de mening van Nicolaas. Hoewel de gebeurtenissen van het concilie van Nicea goed gedocumenteerd zijn, wordt er in de concilieverslagen helemaal geen melding gemaakt van dit incident. Men vindt zelfs geen aanwijzing dat Nicolaas aanwezig was. Het verhaal wordt aldus meestal als een mythe beschouwd.

Gedurende zijn leven zou Nicolaas vele malen de bevolking tegen demonen hebben beschermd, maar ook na zijn dood zou hij verder voor zijn mensen hebben gezorgd. Zo zou hij tijdens hongersnoden schepen hebben behoed voor de ondergang.

Hij werd begraven in Myra, waar de betreffende basiliek nog steeds te bezichtigen is, al zou het grootste deel van zijn botten zijn overgebracht naar andere plaatsen.

Veldherenlegende

De oudste legende over Nicolaas stamt waarschijnlijk uit de 6e eeuw en is vooral bekend in Oost-Europa. Nicolaas nodigt drie Oost-Romeinse legeraanvoerders uit in Myra. Zij zijn getuige hoe de bisschop drie onschuldig ter dood veroordeelde mensen van de executie redt. Terug in Constantinopel worden de veldheren het slachtoffer van een intrige en zelf ter dood veroordeeld. In de kerker bidden ze om de hulp van Nicolaas, die daarop in de droom van de keizer verschijnt en hem voor de gevolgen van de executie van de onschuldigen waarschuwt. De keizer stelt de legeraanvoerders daarop in vrijheid.

De naastenliefde van Sint-Nicolaas

Deze legende stamt uit de vita van Michaël de Archimandriet en vertelt het verhaal van een arme man, die drie dochters had. In die dagen werd van de vader verwacht dat hij de toekomstige echtgenoot iets van waarde aanbood: een bruidsschat. Hoe hoger de bruidsschat, des te groter de kans dat een jonge vrouw een goede echtgenoot zou vinden. Zonder bruidsschat was het waarschijnlijk dat de vrouw nooit zou trouwen. Vanwege de armoede van de man waren zijn dochters gedoemd als slaven te worden verkocht. Echter, op drie verschillende gelegenheden verscheen een buidel met goud in het huis, een volwaardige bruidsschat. Van de geldbuidels, die door een open raam werden gegooid, wordt gezegd dat ze in de schoenen terechtkwamen die voor de haard stonden te drogen. Soms zijn de geldbuidels weergegeven dan wel geïnterpreteerd als sinaasappels of mandarijnen, hetgeen kan verklaren waarom de hedendaagse Sint uit Spanje komt. Dit verhaal verklaart ook het strooigoed en het zetten van de schoen. Drie zakjes met goud staan symbool voor Sint-Nicolaas. Ook de munten van chocolade die vaak deel uitmaken van het strooigoed gaan op dit verhaal terug.

De drie studenten

De volgende legende vindt zijn oorsprong in een 11e-eeuws geschrift van abt Godehard van Hildesheim en is alleen bekend in West-Europa. Drie theologiestudenten vonden onderdak in een herberg. De herbergier vermoordde hen en borg het vlees van de studenten op in een ton met pekel. Enige tijd later bezocht Sint-Nicolaas dezelfde herberg, en droomde 's nachts van de misdaad die de herbergier begaan had. Nicolaas riep de herbergier en bad tot God, waarna de studenten weer tot leven werden gewekt.

In Frankrijk is er een soortgelijk verhaal, waarin drie kleine kinderen tijdens hun spel verdwaald raken en worden verleid en gevangen door een slager. Sint-Nicolaas verschijnt, bidt tot God, brengt de kinderen tot leven en geeft ze terug aan hun ouders.

De hongersnood van Myra

Nicolaas vermenigvuldigde zakken graan die per schip in de haven van Myra kwamen. Hierdoor werd een hongersnood vermeden. Deze legende doet denken aan het verhaal van de wonderbare broodvermenigvuldiging door Jezus.

Het kind in bad

Een moeder was haar kind aan het wassen. Om het water niet snel te laten afkoelen had ze de kuip op de kachel gezet. Toen ze de kerkklok hoorde luiden bedacht ze dat de nieuwe bisschop, Nicolaas, die dag ingehuldigd zou worden en ging ze snel naar de kerk. Daar aangekomen bedacht ze dat ze het kind op het vuur had laten staan en rende in paniek terug. Weer thuis zag ze dat het kind rustig in het badje zat te spelen. Nicolaas had een wonder verricht; het water was niet gaan koken en het kind had zich niet gebrand.

De storm

Deze legende wordt soms aan Nicolaas van Myra toegedicht, maar komt uit de vita van Nicolaas van Sion, een geestelijke uit de 6e eeuw. Nicolaas werd aangeroepen door zeelieden wier schip zinkende was. Hij verscheen en bracht de storm tot bedaren. Dit verhaal vertoont overeenkomsten met het bedaren van de storm door Jezus.

De zoon van de edelman

De zoon van een edelman was krijgsgevangen gemaakt door een heidense koning. Hij vertelde de koning over Sint-Nicolaas. De koning sprak honend dat Nicolaas de jongen niet kon bevrijden. Hierop verscheen Nicolaas in een glorie van wolken. De jongen werd bevrijd en overgedragen aan zijn vader.

Een andere versie van dit verhaal vindt plaats na de dood van Sint-Nicolaas. De stedelingen van Myra waren zijn naamdag aan het vieren toen een groep Arabische piraten vanuit Kreta in het gebied van Myra kwamen. Zij stalen de relikwieën uit de kerk van Sint-Nicolaas. Terwijl zij de stad verlieten, ontvoerden zij een jongen, Basilios, om hem als slaaf te kunnen verkopen. In dienst getreden als slaaf werkte Basilios voor een koning als wijnschenker, die hem gekocht had omdat Basilios niet zou kunnen verstaan wat de koning tegen zijn raadslieden zou zeggen. Het hele volgende jaar zou Basilios de koning zijn wijn schenken in een prachtige, gouden karaf. Intussen kwam in Myra de naamdag van Nicolaas steeds dichterbij. Basilios' moeder wilde niet aan het feest meedoen, omdat de dag voor haar tragische herinneringen opriep. In plaats van mee te doen aan het feest bad zij om Basilios' veiligheid. Terwijl Basilios zijn diensten voor de koning verrichtte, werd hij plotseling uit de zaal geplukt, de gouden karaf nog in de hand. Sint-Nicolaas verscheen voor de doodsbange jongen, zegende hem en bracht hem terug naar zijn ouders in Myra.

16-03-2020 om 02:44 geschreven door claudia  

St Jozef olie (aan instrument Luz de Maria gegeven)

Visioen van St Jozef : Luister naar de wijze raad van mijn geliefde vrouw, Maria, bewaar ze in het hart, overweeg ze en leef ze na. Bewaar de eenvoud en zuiverheid van je hart, dat je een waar offer van liefde bent voor het Goddelijk Lam. Laat me in jullie leven. Ik was de enige man op aarde waarin God zijn welbehagen vond. Geef me je innerlijk leven en ik zal jullie verrijken. Ik geef je een gave vannacht, geliefde kinderen van Mijn Zoon Jezus: St Jozef olie. Olie dat een goddelijke hulp is voor deze eindtijd. Olie dat jullie lichamelijke en geestelijke gezondheid zal helpen. Olie dat jullie zal bevrijden en jullie zal beschermen tegen de aanvallen van de vijand. Ik ben de terreur van de demonen, en daarom geef ik jullie mijn gezegende olie. Maak het bekend, het zal nuttig zijn voor de hele mensheid. De mensen zullen rust vinden in hun smarten, geestelijk en fysiek en moreel.

Bereiding

Benodigdheden :

·        250 ml bio-olijfolie

·        7 lelies

Leg ze 7 dagen voor mijn afbeelding of beeld.

Doe dan de bloemen (doe de bladeren eraf) in de olie en zet het op een laag vuur gedurende 7 minuten.

Doe de bloembladeren van de 7 lelies uit de olie, laat ze goed uitlekken en laat de olie staan.

Gedurende de 7 dagen zal ik dankzeggingen doen, speciale zegeningen brengen aan die lelies.

Dat is mijn olie, geliefde kinderen, de olie van St Jozef.

Vergeet ook niet bij gebruik St. Jozef te danken!!!

Ik herhaal het, het zal een schild zijn dat je zal beschermen tegen elke demonische geest. Het zal je versterken in beproevingen. Het zal je aanmoedigen op de moeilijke tocht. Het zal je genezen naar lichaam, geest en ziel.

Ik herhaal het nogmaals: 7 lelies voor mijn beeld plaatsen gedurende 7 dagen, verwijzend naar mijn 7 smarten en 7 vreugden. Het nummer 7 duidt op perfectie en die zal ik je geven.

Door dagelijkse zalving met deze olie zal je groeien in perfectie en groeien in je innerlijk leven. Wanneer je je neerslachtig voelt, zalf dan je borst en je zult kracht en opluchting ondervinden. Zalf je lichaam en het lijden van je lichaam zal verdwijnen.

Geef mijn olie aan zieken naar lichaam en ziel. Geef mijn olie aan een bezetene en de duivel zal vluchten. De Hemels schenkt je een remedie voor al deze mensen die aangevallen worden door duivelse geesten. De Hemel legt jullie grote schatten in jullie handen. De olie van St Jozef is een helende balsem, bevrijdende balsem en een regenererende balsem.

15-03-2020 om 23:56 geschreven door claudia  

De duivel bij de menswording van Jezus door Maria

Onderrichting van Maria, onze Koningin

Mijn dochter, het stilzwijgen dat de ziel moet betrachten als de onzichtbare vijanden met hun schoonschijnende redeneringen op haar afkomen, moet haar niet weerhouden hen in de Naam van de Allerhoogste het zwijgen op te leggen en hen te bevelen haar tegenwoordigheid, in verwarring gebracht, te verlaten. Daarom is het mijn wens, dat dit in het vervolg uw voorzichtige gedragslijn zij, als zij u aanvallen; want er is geen krachtiger verdediging tegen de draak dan geheel overtuigd te zijn van de macht, welke zij bezitten als kinderen van God, en dit voordeel, welke dit vertrouwen ons schenkt, te gebruiken, als wij onze overmacht en heerschappij over de helse gewesten uitoefenen (Matt 6:9). Want het hele doel van Lucifer, na zijn val uit de Hemel, bestaat er in zielen van de Schepper weg te lokken en tweedracht te zaaien, waardoor hij hoopt Zijn aangenomen kinderen van de hemelse Vader te scheiden en de bruiden van Christus af te keren van haar Bruidegom. Telkens wanneer hij een ziel ontdekt, die verenigd is met zijn Schepper en in levende gemeenschap staat met haar hoofd Christus, probeert hij zichzelf te overtreffen in woedende pogingen haar te vervolgen; zijn afgunst wekt in hem de uiterste inspanning van zijn leugenachtigheid en boosaardigheid op, ter harer ondergang. Maar zodra hij inziet, dat hij met zijn pogingen geen succes heeft, omdat de ziel haar toevlucht zoekt bij de nimmer-versagende en onaanvechtbare bescherming van de Allerhoogste, dan zwakken zijn pogingen af en wringt hij zich in verschrikkelijke kwellingen. Indien de ziel, op deze wijze gesterkt door de kracht van Gods waarheid, hem veracht en verwerpt, dan is er geen kruipende worm en geen miertje zo zwak als deze reus van zondige trots.

Door deze leerstelling zult gij u getroost en gesterkt voelen, indien gij in overeenstemming met het decreet van de Allerhoogste, beproevingen ondergaat en omringd zijt door de smarten des doods in soortgelijke bekoringen als Ik moest ondervinden. Want zij geven uw Bruidegom een uitstekende gelegenheid om uw trouw op de proef te stellen. Daarom dient uw liefde geen genoegen te nemen met blijken van toegenegenheid, zonder naar waardevoller vruchten om te zien; want het verlangen, dat u niets kost, is geen voldoende bewijs van liefde in een ziel, noch van de juiste waardering van het goede, dat het voorgeeft hoog te houden en te beminnen. Indien gij een afdoend bewijs van uw liefde tot uw Bruidegom wilt geven, toon uzelf dan onoverwinnelijk door het vertrouwen, dat u in Hem stelt, juist dan, indien gij uzelf diep terneergeslagen voelt en geen menselijke steun ervaart; vertrouw dan in de Heer uw God, en hoop op Hem, indien noodzakelijk; zelfs tegen beter weten in (Rom. 4:18). Want Hij sluimert niet, noch slaapt Hij, Die Zichzelf de Beschermer van Israël noemt (Ps 120:4). Als de tijd daartoe gekomen is, zal Hij de golven en de stormen van Zijn bevel opleggen en de rust doen wederkeren (Matt 8:26).

U dient nog voorzichtiger te zijn, mijn dochter, bij het begin der bekoringen; want dan bestaat er een groter gevaar, dat dan de ziel, toegevend aan begeerte en lichtgeraaktheid, waardoor het licht der rede verduisterd en versluierd wordt, toestaat dat zij in verwarring wordt gebracht. Zodra de duivel deze geestesgesteldheid ontdekt, zal hij een stofwolk in uw vermogens opwekken. Zijn meedogenloosheid is zo onmetelijk en onverbiddelijk, dat zijn woede daardoor groeit. Hij zal zijn vlammen bij uw vlammen voegen, in de veronderstelling, dat de ziel niemand heeft om haar uit zijn handen te redden (Ps. 126:11). Met de kracht van zijn bekoringen neemt ook het gevaar niet de juiste weerstand op te kunnen brengen toe, omdat de ziel in het begin reeds iets heeft toegegeven. Dit alles vertel ik u, opdat gij het gevaar zult inzien dat ontstaat als gij bij het begin der nadering van de duivels nalatig zijt uw ziel te bewaken. Laat haar dit gevaar, in dit belangrijk stadium, niet lopen. Gij dient gewoon door te gaan met het vervullen van uw plichten, in welke bekoring gij u ook moogt bevinden; houd de lieflijke en godvruchtige vereniging met de Heer in stand en blijf uw voorzichtige en liefhebbende omgang met uw naasten volhouden. En door uw gebed en het in bedwang houden van uw gevoelens zult gij in staat zijn de ongeregeldheden, welke de vijand in uw ziel teweeg wil brengen, vόόr te zijn.

Het verborgen gevecht van de duivels tegen de zielen. Hoe de Allerhoogste hen laat verdedigen door de Engelen, door de allergezegendste Maagd en rechtstreeks. De beraadslaging van de helse vijanden, gericht tegen de Koningin en de Kerk, na de bekering van de H. Paulus -  uit: De mystieke stad Gods - mariavanagreda.weebly.com deel 7 p. 239

Door overvloedige getuigenis van de H. Schrift en later door onderricht van de heilige doctores en meesters van h et geestelijk leven, weten de hele Katholieke Kerk en  al Haar kinderen hoe de boosaardigheid en de voortdurende wreedheid van de hel jegens alle mensen waakzaam blijft, om hen naar de eeuwige kwellingen te trekken. Uit dezelfde bronnen weten we hoe de oneindige kracht van God ons verdedigt zodat indien wij ons van Zijn onoverwinnelijke vriendschap en bescherming wensen te bedienen en ons van onze kant waardig maken om te delen in de verdiensten van Christus, Onze Heiland, wij veilig op het pad van het eeuwig heil zullen wandelen. Om ons in dit vertrouwen te bevestigen en om ons te troosten werden juist de Schriften, zoals de H. Paulus ons verzekert, geschreven. Maar wij moeten ons inspannen, opdat onze hoop niet ijdel wordt door gebrek aan onze medewerking. Zodoende verbindt de H. Paulus deze zaken, en na ons aangespoord te hebben al onze zorgen op de Heer te werpen, die zorgzaam is voor ons, voegt hij daar onmiddellijk aan toe; Wees matig en waakt, want uw tegenstander de duivel gaat rond als een briesende leeuw, zoekend naar degene die hij kan verslinden.

Deze en andere raadgevingen uit de H. Schrift worden in het algemeen en voor ieder van ons in het bijzonder gegeven. En hoewel daaruit en uit doorlopende ervaringen de kinderen van de Kerk tot een meer definitieve en bijzondere kennis van de aanvallen en vervolgingen van de duivels tegen alle mensen kunnen komen, leven zij toch in valse zekerheid, waarin zij de onmenselijke en verborgen wreedheid waarmee de duivels de mensen naar de ondergang trekken en daarin slagen, niet zien, omdat zij in hun aards gebonden en grove zinnelijkheid, uitsluitend waarnemen wat de zinnen hen laten bemerken en nooit hun gedachten op hogere zaken richten. De mensen kennen ook de goddelijke bescherming, waardoor zij omgeven zijn ook niet en zij danken daar niet voor, omdat ze dwaas zijn, en ze slaan geen acht op de gevaren.

Wee, de aarde, zegt de H. Johannes in de Apocalyps (12:12), omdat Satan met grote verontwaardiging en woede op u is neergekomen. Deze klaagstem hoorde de Evangelist in de Hemel, waar indien de Heiligen smart zouden kunnen voelen, zij deze zeker om ons zouden willen dragen wegens de verborgen oorlog die onze machtige en tot doden opgezweepte vijand tegen de mensen voert. Maar hoewel de Heiligen geen smarten voelen, hebben zij toch medelijden met ons voor dit gevaar, terwijl wij, verzonken in ontstellende loomheid en vergeetachtigheid geen smarten voelen en geen medelijden met onszelf hebben. Om degenen die deze geschiedenis lezen, wakker te schudden, ben ik in de loop van deze openbaringen – zo heb ik dat begrepen- ingelicht geworden over de verborgen boosaardige complotten, gesmeed door de duivels tegen de mysteries van Christus, de Kerk en Haar kinderen. Ik heb ze in menige passages beschreven en heb in het bijzonder uitgeweid over de geheimen van deze verschrikkelijke oorlog tegen de mensen, die de duivels voeren om ons aan hun kant te krijgen. Bij gelegenheid van de bekering van de H. Paulus toonde de Heer mij de waarheid duidelijker waardoor ik in staat werd gesteld de voortdurende strijd te beschrijven, die buiten de zintuiglijke waarneming, tussen onze Engelen en de duivels gevoerd wordt en de wijze waarop de goddelijke kracht ons verdedigt, hetzij door onze Engelen, hetzij door de gezegende Maria, of rechtstreeks door Christus of door de Almacht van God.

De H. Schrift getuigt duidelijk over de woordenwisselingen en de twisten van de H. Engelen tegen de boosaardigheid van de duivels. Bekend is wat de H. Apostel Judas Thaddeüs in zijn canonieke brief zegt: dat de H. Aarstengel Michael met de duivels treed over het bekend stellen van de laatste rustplaats van Mozes, die de H. Aartsengel op Gods bevel, begraven had op een plaats, die verborgen was voor de Joden. Lucifer wilde dat deze plek bekend werd om de Joden te kunnen verleiden zich af te wenden van de wettige eredienst en zich te begeven op het pad van de afgodendienst door hen aan te sporen offers te brengen op dat graf. Maar de H. Aartsengel Michael voorkwam de poging van Satan om het geheim op te heffen. De vijandschap van Lucifer en zijn duivels tegen de mensen is even oud als hun ongehoorzaamheid jegens God en zoals reeds gezegd werd: hun woede en wreedheid, nadat ze te weten waren gekomen, dat het eeuwige Woord het vlees aan zou nemen en geboren zou worden uit die “Vrouw bekleed met de zon” (Apocalyps) is evenredig aan hun opstandige trots jegens God.

Omdat de trotse engel deze decreten van God verwierp en zijn nek niet gehoorzaam wilde buigen, kweekte hij deze haat tegen God en Zijn schepselen. Aangezien hij deze niet kan botvieren op de Almachtige, laat hij ze op de werken van Zijn Rechterhand neerkomen. En verder, omdat hij de natuur van een Engel bezit, staan zijn besluiten onherroepelijk vast en staakt hij nimmer iets, waarmee hij begonnen is en waarop hij zijn zinnen heeft gezet. Zo gebeurt het dat hij wel de middelen om iets te bereiken wisselt, maar niet zijn wil om het mensdom te vervolgen. Zijn haat is toegenomen en zal blijven toenemen in dezelfde mate, waarmee God gaven en gunsten aan de rechtvaardigen schenkt en de heilige kinderen van Zijn Kerk bedankt en in evenredigheid met de overwinningen, die het zaad van deze Vrouwe zal behalen, Zijn vrouwelijke vijand, waarvan God gedreigd heeft, dat Zij zijn kop zal verpletteren, terwijl hij slechts in staat zal zijn achter Haar hiel in hinderlaag te liggen. (Gen 3:15)

15-03-2020 om 23:24 geschreven door claudia  

De duivel bij de menswording van Jezus door Maria

De Allerhoogste was in Zijn oneindige voorzienigheid, wel degelijk op de hoogte van de zondigheid van de draak, en dat deze bij het najagen van zijn haat tegen de Kerk vele getrouwen in verwarring zou brengen, dat hij de sterren van de Hemel van de strijdende Kerk, namelijk de gelovigen, naar beneden zou hallen en op deze wijze steeds meer de goddelijke gerechtigheid door het slijk zou sleuren en de vruchten van de Verlossing zou doen verminderen. De Heer besloot in Zijn onmetelijke minzaamheid dit gevaar, dat de wereld bedreigde, het hoofd te bieden. Om hierin door des te grotere rechtvaardigheid bewogen te worden en ter meerdere glorie van Zijn Naam beschikte Hij het zo, dat de allerheiligste Maria Hem zou verplichten deze hulp te geven. Slechts Zij alleen was waardig genoeg de voorrechten, giften en genaden te bezitten, waardoor de wereld zou kunnen worden overwonnen; en slechts deze eminente Vrouwe alleen was in staat tot een onderneming,  welke als doel had het hart van God door Haar heiligheid, zuiverheid, verdiensten en gebeden naar zich toe te trekken. Tot grotere verheffing van de goddelijke macht wenste Hij, dat het door alle eeuwigheden heen duidelijk zou zijn, dat Hij Lucifer en diens trawanten door midden van een gewoon Schepsel en een Vrouw, overwonnen had, juist zoals de duivel het gehele menselijk ras terneer had geworpen door een andere vrouw, en dat er geen andere was waaraan de redding van de Kerk en van de gehele wereld ten rechte kon worden toegeschreven. Op deze en andere gronden, gaf de Almachtige in de handen van onze zegevierende Aanvoerster het zwaard om de kop van de helse draak af te slaan; een macht, welke in Haar nooit zou verminderen en waarmee Zij de strijdende Kerk verdedigt en helpt in overeenstemming met de werken en de noden van de komende eeuwen.

Toen Lucifer met zijn helse legioenen onder zichtbare gedaanten zijn ongelukkige pogingen voortzette, keek de boven alles rustige Maria niet naar hen en gunde hem zelfs geen blik, hoewel God toeliet, dat Zij het kabaal hoorde. Aangezien het gehoor niet zo gemakkelijk af te sluiten is als het zicht, zorgde Zij er in het bijzonder voor, dat wat Zij hoorde noch Haar voorstellingsvermogen noch Haar innerlijk vermogens zou binnendringen. Zij verwaardigde zich niet om tot hen te spreken, Zij beval hen slechts hun godslasteringen na te laten. En dit beval was zo krachtig, dat het de duivels dwong hun mond tegen de aarde te drukken, terwijl Zij tezelfdertijd grote gezangen vol lof en glorie van de Allerhoogste aanhief. Deze omgang van Hare Majesteit met God en Haar verkondiging van de goddelijke waarheden was zo ondragelijk en pijnlijk voor hen, dat zij elkaar aanvielen als hongerige wolven en dolle honden; elke daad van de Koningin Maria was voor hen als een vuurpijl en elk van Haar woorden was voor hen als een vurige vlam, tergender dan de Hel. Dit is geen overdrijving, want de draak en zijn metgezellen zetten alles in het werk om zo snel mogelijk uit de nabijheid van de allerheiligste Maria te komen; terwijl de Heer, teneinde de triomf van Zijn Moeder en Bruid nog luisterrijker te maken en de trots van Lucifer nog meer te breken, hen met een geheime kracht tegen hield. Zijne Majesteit liet toe en beschikte het zo, dat de duivels zelfs zich zover moesten vernederen, dat zij de hemelse Vrouwe moesten smeken hen te bevelen heen te gaan en zij weggejaagd zouden worden uit Haar aanwezigheid, welke zij zelf gezocht hadden. Dit deed Zij en Zij zond hen terug naar de hellekrochten. Daar lagen ze voor een bepaalde tijd plat ter aarde, terwijl de grote overwinnares Maria geheel verslonden in lof en dankzegging achterbleef.

Toen Lucifer van de Heer verlof had ontvangen om zich wederom op te richten bond hij de strijd nogmaals aan. Hij zocht als zijn instrumenten enige naburen van de heilige echtgenoten uit, waaronder hij het helse zaad van twist over tijdelijke belangen uitzaaide. Om zijn doel te bereiken, nam de duivel de gedaante aan van een aan allen bekende vrouw, die hen meedeelde dat ze onder elkaar geen ruzie moesten maken, omdat de bron van al hun geschillen niemand anders was dan Maria, de vrouw van Jozef. De vrouw, wier gedaante de duivel had aangenomen, genoot de achting van alle daarbij betrokkenen, waardoor haar woorden des te meer effect hadden. Hoewel de Heer niet toestond dat de goede naam van Zijn allerheiligste Moeder schade leed in een belangrijke zaak, stond Hij toch toe, dat al deze misleide mensen Haar, tot Haar meerdere eer en verdienste, een gelegenheid zouden verschaffen om geduld te beoefenen. Zij trokken gezamenlijk op naar het huis van de heilige Jozef en riepen de allerheiligste Maria toe om zich naar buiten te begeven. In het bijzijn van Haar echtgenoot spraken zij Haar zeer scherp toe en beschuldigden Haar, dat Zij hun huisvrede verstoorde. Dit voorval was zeer pijnlijk voor de onschuldige Vrouwe, in het bijzonder wegens de nieuwe zorg, welke dit aan sint Jozef gaf, die reeds het zwaarder worden van Haar schoot gezien had en daardoor al vele zorgen had door de gedachten waarvan Maria zeer goed op de hoogte was, welke deze groei bij hem opwekte. Toch bleven haar voorzichtigheid en wijsheid onverlet, en trad Zij deze rustverstoring, gewapend met nederigheid, geduld en vertrouwen tegemoet. Zij verdedigde zich niet, viel niet terug op haar feilloos gedrag, integendeel, Zij verdeemoedigde zich en smeekte haar misleide naburen Haar te vergeven, indien Zij hen met wat dan ook beledigd zou hebben. Met minzame en wijze woorden lichtte Zij hen in en bracht hen tot bedaren en Zij maakte het aan allen duidelijk, dat geen hunner zich schuldig gemaakt had aan belediging van de anderen. Geheel tevreden gesteld door Haar uitleg en gesticht door de nederigheid van Haar antwoord keerden zij in vrede terug naar hun huizen, terwijl de duivel weg vluchtte, omdat hij niet in staat was deze grote heiligheid en hemelse wijsheid te verduren.

Sint Jozef was zwaarmoedig en bedroefd in die dagen en hij gaf zich over aan gissingen. Hoewel de duivel de diepste oorzaak van de bedroefdheid van Sint Jozef niet kende, trachtte hij deze toch uit te buiten (want hij staat niemand toe aan zijn aandacht te ontsnappen), en hen in grotere onrust te brengen. Hij twijfelde echter omtrent de oorzaak van zijn ontevredenheid en wist niet of deze toe te schrijven was aan een zekere afschuw van Jozef’s armoede en diens povere huisvesting, zodat hij niet wist welke van twee wegen hij moest bewandelen. Enerzijds probeerde hij Jozef een gevoel van rusteloosheid bij te brengen door hem zijn armoede als een last ene een afschrikwekkend iets te laten zien, anderzijds trachtte hij hem te overtuigen, dat Maria, zijn Echtgenote, veel te veel tijd met meditaties en gebeden doorbracht en een te gemakzuchtig en nalatig leven leidde, in plaats van zich in te spannen om hun armelijke omstandigheden te verbeteren. Maar de heilige Jozef, oprecht en grootmoedig van hart, verachtte en verwierp dergelijke overwegingen. De bezorgdheid, welke hem heimelijke vervulde omtrent de zwangerschap van zijn Echtgenote, verdrong alle andere zorgen. De Heer, Die hem in het begin aan zijn zorgelijke gedachten overliet, bevrijdde hem van de bekoringen van de duivel door de voorspraak van de allerheiligste Maria. Want Zij was uiterst attent op alles, wat zich afspeelde in het hart van haar allertrouwste echtgenoot. Zij smeekte Haar allerheiligste Zoon hem de aanvallen van de duivel te besparen en genoegen te nemen met de dienst, welke hij God bewees door zijn bezorgdheid over Haar zwangerschap te dragen.

De Allerhoogste beschikte, dat de Prinses des Hemels deze grote strijd met Lucifer nog verder zou voortzetten. Hij stond hem toe al zijn legioenen in één grote aanval onder aanwending van hun gehele kracht en boosaardigheid in te zetten, teneinde hen totaal te verpletteren en te overwinnen. De hemelse Vrouwe zou de grootste triomf over de hel, welke ooit door een gewoon schepsel gevierd was of gevierd zou worden, tot stand brengen. De legioenen der zonde stelden zich in hun helse slagorde voor de hemelse Koningin op en stormden naar voor, om onder onbeschrijflijke woede-uitingen, terwijl zij alle tot nu toe beraamde valstrikken, waarvan zij zich ieder apart bediend hadden, en waarbij zij nu nog voegden wat ze maar bedenken konden, verenigden tot één grote aanval. Zij stond pal en wachtte hun vreselijke aanval met dezelfde rust, adel en sereniteit af, alsof Zij in het hoogste engelenkoor gezeten was op een veilige en onaantastbare troon. Geen vreemde of onzuivere gemoedsaandoening kon de rust van Haar hemels innerlijk verstoren, hoewel de dreigende verschrikkingen, zinsbegoochelingen en leugens der gehele hel in stromen door de draak tegen deze sterke en nooit overwonnen Vrouwe, de allerheiligste Maria, werden losgelaten. Terwijl Zij in het heetst van de strijd heldhaftige daden van alle deugden tegen haar vijanden stelde, werd Zij opmerkzaam gemaakt op het aanbiddelijk decreet van de Allerhoogste, dat Zij door haar grote waardigheid als Moeder van God de trots van de Draak zou vernederen en verpletteren. Zich geheel oprichtend, met vurige en onoverwinnelijke moed, wendde Zij zich tot de duivels en sprak:

“Wie is er gelijk aan God, Die in de Hoge woont?”

En deze woorden herhalende voegde Zij daaraan toe:

“Prins der duisternis, schepper van zonde en dood, in de Naam van de Allerhoogste beveel ik u te zwijgen en u met uw legioenen in de hellekrochten te werpen, waar gij uw plaats hebt aangewezen gekregen en vanwaar gij niet meer tevoorschijn zult komen, totdat de beloofde Messias u overwonnen en verpletterd zal hebben, of tot een tijdstip waarop Hij u daartoe verlof zal geven.”

De hemelse Koningin schitterde van hemels licht en pracht, en toen de trotse draak trachtte Haar bevel te weerstaan, richtte Zij de volle sterkte van Haar kracht op hem. Zijn weerstand berokkende hem des ter groter smarten, vernedering en kwelling, omdat hij zijn daardoor verdiende extra vernedering voor het front van alle duivels moest ondergaan. Tezamen vielen zij in de afgrond en bleven zij als verstijfd in de diepe holen liggen, zoals dit geschied was ten tijde van de Menswording, de bekoring en de dodo van Christus, onze Heer. En toen de draak op een later tijdstip zijn laatste strijd met deze Koningin aanbond, werd hij door deze hemelse Vrouw dusdanig verslagen, dat zijn kop door Haar en Haar allerheiligste Zoon totaal verpletterd werd. Door deze laatste veldslag was zijn kracht zo verzwakt en had hij zich dusdanig uitgeput dat, indien de mensen zich niet zelf in zijn handen overleverden, zij gemakkelijk, met behulp van goddelijke genade de overhand kunnen behouden.

Daarna verscheen de Heer Zelf aan zijn allerheiligste Moeder en Hij verleende Haar als beloning voor haar zegevierende overwinningen nieuwe gaven en voorrechten; de duizend engelen van haar lijfwacht, vergezeld van ontelbare heischaren, dienden zich in zichtbare vorm aan en zongen Haar nieuwe lofgezangen toe ter ere van de Allerhoogste en Haarzelf. En in Hemelse harmonie van lieflijke en hoorbare stemmen zongen zij over Haar uit wat de H. Kerk symbolisch zingt over de triomf van Judit:

“Gij zijt geheel schoon, Maria, onze Vrouwe, en in U is geen smet der zonde, Gij zijt de glorie van het hemelse Jeruzalem; Gij zijt de eer van Gods volk; Gij zijt degenen Die Zijn naam verheerlijkt, voor de zondaars een pleitbezorgster is, Die hen verdedigt tegen hun trotse vijand! O Maria, Gij zijt vol van genade en geheel volmaakt.”

De Hemelse Vrouwe was vervuld van grote blijdschap. Zij loofde de Schepper van alle goeds en erkende Hem als de bron van alles wat Zij bezat. Daarna begon Zij bijzondere attentie te besteden aan het welzijn van Haar echtgenoot.

15-03-2020 om 03:47 geschreven door claudia