De duivel bij de menswording van Jezus door Maria

De Allerhoogste was in Zijn oneindige voorzienigheid, wel degelijk op de hoogte van de zondigheid van de draak, en dat deze bij het najagen van zijn haat tegen de Kerk vele getrouwen in verwarring zou brengen, dat hij de sterren van de Hemel van de strijdende Kerk, namelijk de gelovigen, naar beneden zou hallen en op deze wijze steeds meer de goddelijke gerechtigheid door het slijk zou sleuren en de vruchten van de Verlossing zou doen verminderen. De Heer besloot in Zijn onmetelijke minzaamheid dit gevaar, dat de wereld bedreigde, het hoofd te bieden. Om hierin door des te grotere rechtvaardigheid bewogen te worden en ter meerdere glorie van Zijn Naam beschikte Hij het zo, dat de allerheiligste Maria Hem zou verplichten deze hulp te geven. Slechts Zij alleen was waardig genoeg de voorrechten, giften en genaden te bezitten, waardoor de wereld zou kunnen worden overwonnen; en slechts deze eminente Vrouwe alleen was in staat tot een onderneming,  welke als doel had het hart van God door Haar heiligheid, zuiverheid, verdiensten en gebeden naar zich toe te trekken. Tot grotere verheffing van de goddelijke macht wenste Hij, dat het door alle eeuwigheden heen duidelijk zou zijn, dat Hij Lucifer en diens trawanten door midden van een gewoon Schepsel en een Vrouw, overwonnen had, juist zoals de duivel het gehele menselijk ras terneer had geworpen door een andere vrouw, en dat er geen andere was waaraan de redding van de Kerk en van de gehele wereld ten rechte kon worden toegeschreven. Op deze en andere gronden, gaf de Almachtige in de handen van onze zegevierende Aanvoerster het zwaard om de kop van de helse draak af te slaan; een macht, welke in Haar nooit zou verminderen en waarmee Zij de strijdende Kerk verdedigt en helpt in overeenstemming met de werken en de noden van de komende eeuwen.

Toen Lucifer met zijn helse legioenen onder zichtbare gedaanten zijn ongelukkige pogingen voortzette, keek de boven alles rustige Maria niet naar hen en gunde hem zelfs geen blik, hoewel God toeliet, dat Zij het kabaal hoorde. Aangezien het gehoor niet zo gemakkelijk af te sluiten is als het zicht, zorgde Zij er in het bijzonder voor, dat wat Zij hoorde noch Haar voorstellingsvermogen noch Haar innerlijk vermogens zou binnendringen. Zij verwaardigde zich niet om tot hen te spreken, Zij beval hen slechts hun godslasteringen na te laten. En dit beval was zo krachtig, dat het de duivels dwong hun mond tegen de aarde te drukken, terwijl Zij tezelfdertijd grote gezangen vol lof en glorie van de Allerhoogste aanhief. Deze omgang van Hare Majesteit met God en Haar verkondiging van de goddelijke waarheden was zo ondragelijk en pijnlijk voor hen, dat zij elkaar aanvielen als hongerige wolven en dolle honden; elke daad van de Koningin Maria was voor hen als een vuurpijl en elk van Haar woorden was voor hen als een vurige vlam, tergender dan de Hel. Dit is geen overdrijving, want de draak en zijn metgezellen zetten alles in het werk om zo snel mogelijk uit de nabijheid van de allerheiligste Maria te komen; terwijl de Heer, teneinde de triomf van Zijn Moeder en Bruid nog luisterrijker te maken en de trots van Lucifer nog meer te breken, hen met een geheime kracht tegen hield. Zijne Majesteit liet toe en beschikte het zo, dat de duivels zelfs zich zover moesten vernederen, dat zij de hemelse Vrouwe moesten smeken hen te bevelen heen te gaan en zij weggejaagd zouden worden uit Haar aanwezigheid, welke zij zelf gezocht hadden. Dit deed Zij en Zij zond hen terug naar de hellekrochten. Daar lagen ze voor een bepaalde tijd plat ter aarde, terwijl de grote overwinnares Maria geheel verslonden in lof en dankzegging achterbleef.

Toen Lucifer van de Heer verlof had ontvangen om zich wederom op te richten bond hij de strijd nogmaals aan. Hij zocht als zijn instrumenten enige naburen van de heilige echtgenoten uit, waaronder hij het helse zaad van twist over tijdelijke belangen uitzaaide. Om zijn doel te bereiken, nam de duivel de gedaante aan van een aan allen bekende vrouw, die hen meedeelde dat ze onder elkaar geen ruzie moesten maken, omdat de bron van al hun geschillen niemand anders was dan Maria, de vrouw van Jozef. De vrouw, wier gedaante de duivel had aangenomen, genoot de achting van alle daarbij betrokkenen, waardoor haar woorden des te meer effect hadden. Hoewel de Heer niet toestond dat de goede naam van Zijn allerheiligste Moeder schade leed in een belangrijke zaak, stond Hij toch toe, dat al deze misleide mensen Haar, tot Haar meerdere eer en verdienste, een gelegenheid zouden verschaffen om geduld te beoefenen. Zij trokken gezamenlijk op naar het huis van de heilige Jozef en riepen de allerheiligste Maria toe om zich naar buiten te begeven. In het bijzijn van Haar echtgenoot spraken zij Haar zeer scherp toe en beschuldigden Haar, dat Zij hun huisvrede verstoorde. Dit voorval was zeer pijnlijk voor de onschuldige Vrouwe, in het bijzonder wegens de nieuwe zorg, welke dit aan sint Jozef gaf, die reeds het zwaarder worden van Haar schoot gezien had en daardoor al vele zorgen had door de gedachten waarvan Maria zeer goed op de hoogte was, welke deze groei bij hem opwekte. Toch bleven haar voorzichtigheid en wijsheid onverlet, en trad Zij deze rustverstoring, gewapend met nederigheid, geduld en vertrouwen tegemoet. Zij verdedigde zich niet, viel niet terug op haar feilloos gedrag, integendeel, Zij verdeemoedigde zich en smeekte haar misleide naburen Haar te vergeven, indien Zij hen met wat dan ook beledigd zou hebben. Met minzame en wijze woorden lichtte Zij hen in en bracht hen tot bedaren en Zij maakte het aan allen duidelijk, dat geen hunner zich schuldig gemaakt had aan belediging van de anderen. Geheel tevreden gesteld door Haar uitleg en gesticht door de nederigheid van Haar antwoord keerden zij in vrede terug naar hun huizen, terwijl de duivel weg vluchtte, omdat hij niet in staat was deze grote heiligheid en hemelse wijsheid te verduren.

Sint Jozef was zwaarmoedig en bedroefd in die dagen en hij gaf zich over aan gissingen. Hoewel de duivel de diepste oorzaak van de bedroefdheid van Sint Jozef niet kende, trachtte hij deze toch uit te buiten (want hij staat niemand toe aan zijn aandacht te ontsnappen), en hen in grotere onrust te brengen. Hij twijfelde echter omtrent de oorzaak van zijn ontevredenheid en wist niet of deze toe te schrijven was aan een zekere afschuw van Jozef’s armoede en diens povere huisvesting, zodat hij niet wist welke van twee wegen hij moest bewandelen. Enerzijds probeerde hij Jozef een gevoel van rusteloosheid bij te brengen door hem zijn armoede als een last ene een afschrikwekkend iets te laten zien, anderzijds trachtte hij hem te overtuigen, dat Maria, zijn Echtgenote, veel te veel tijd met meditaties en gebeden doorbracht en een te gemakzuchtig en nalatig leven leidde, in plaats van zich in te spannen om hun armelijke omstandigheden te verbeteren. Maar de heilige Jozef, oprecht en grootmoedig van hart, verachtte en verwierp dergelijke overwegingen. De bezorgdheid, welke hem heimelijke vervulde omtrent de zwangerschap van zijn Echtgenote, verdrong alle andere zorgen. De Heer, Die hem in het begin aan zijn zorgelijke gedachten overliet, bevrijdde hem van de bekoringen van de duivel door de voorspraak van de allerheiligste Maria. Want Zij was uiterst attent op alles, wat zich afspeelde in het hart van haar allertrouwste echtgenoot. Zij smeekte Haar allerheiligste Zoon hem de aanvallen van de duivel te besparen en genoegen te nemen met de dienst, welke hij God bewees door zijn bezorgdheid over Haar zwangerschap te dragen.

De Allerhoogste beschikte, dat de Prinses des Hemels deze grote strijd met Lucifer nog verder zou voortzetten. Hij stond hem toe al zijn legioenen in één grote aanval onder aanwending van hun gehele kracht en boosaardigheid in te zetten, teneinde hen totaal te verpletteren en te overwinnen. De hemelse Vrouwe zou de grootste triomf over de hel, welke ooit door een gewoon schepsel gevierd was of gevierd zou worden, tot stand brengen. De legioenen der zonde stelden zich in hun helse slagorde voor de hemelse Koningin op en stormden naar voor, om onder onbeschrijflijke woede-uitingen, terwijl zij alle tot nu toe beraamde valstrikken, waarvan zij zich ieder apart bediend hadden, en waarbij zij nu nog voegden wat ze maar bedenken konden, verenigden tot één grote aanval. Zij stond pal en wachtte hun vreselijke aanval met dezelfde rust, adel en sereniteit af, alsof Zij in het hoogste engelenkoor gezeten was op een veilige en onaantastbare troon. Geen vreemde of onzuivere gemoedsaandoening kon de rust van Haar hemels innerlijk verstoren, hoewel de dreigende verschrikkingen, zinsbegoochelingen en leugens der gehele hel in stromen door de draak tegen deze sterke en nooit overwonnen Vrouwe, de allerheiligste Maria, werden losgelaten. Terwijl Zij in het heetst van de strijd heldhaftige daden van alle deugden tegen haar vijanden stelde, werd Zij opmerkzaam gemaakt op het aanbiddelijk decreet van de Allerhoogste, dat Zij door haar grote waardigheid als Moeder van God de trots van de Draak zou vernederen en verpletteren. Zich geheel oprichtend, met vurige en onoverwinnelijke moed, wendde Zij zich tot de duivels en sprak:

“Wie is er gelijk aan God, Die in de Hoge woont?”

En deze woorden herhalende voegde Zij daaraan toe:

“Prins der duisternis, schepper van zonde en dood, in de Naam van de Allerhoogste beveel ik u te zwijgen en u met uw legioenen in de hellekrochten te werpen, waar gij uw plaats hebt aangewezen gekregen en vanwaar gij niet meer tevoorschijn zult komen, totdat de beloofde Messias u overwonnen en verpletterd zal hebben, of tot een tijdstip waarop Hij u daartoe verlof zal geven.”

De hemelse Koningin schitterde van hemels licht en pracht, en toen de trotse draak trachtte Haar bevel te weerstaan, richtte Zij de volle sterkte van Haar kracht op hem. Zijn weerstand berokkende hem des ter groter smarten, vernedering en kwelling, omdat hij zijn daardoor verdiende extra vernedering voor het front van alle duivels moest ondergaan. Tezamen vielen zij in de afgrond en bleven zij als verstijfd in de diepe holen liggen, zoals dit geschied was ten tijde van de Menswording, de bekoring en de dodo van Christus, onze Heer. En toen de draak op een later tijdstip zijn laatste strijd met deze Koningin aanbond, werd hij door deze hemelse Vrouw dusdanig verslagen, dat zijn kop door Haar en Haar allerheiligste Zoon totaal verpletterd werd. Door deze laatste veldslag was zijn kracht zo verzwakt en had hij zich dusdanig uitgeput dat, indien de mensen zich niet zelf in zijn handen overleverden, zij gemakkelijk, met behulp van goddelijke genade de overhand kunnen behouden.

Daarna verscheen de Heer Zelf aan zijn allerheiligste Moeder en Hij verleende Haar als beloning voor haar zegevierende overwinningen nieuwe gaven en voorrechten; de duizend engelen van haar lijfwacht, vergezeld van ontelbare heischaren, dienden zich in zichtbare vorm aan en zongen Haar nieuwe lofgezangen toe ter ere van de Allerhoogste en Haarzelf. En in Hemelse harmonie van lieflijke en hoorbare stemmen zongen zij over Haar uit wat de H. Kerk symbolisch zingt over de triomf van Judit:

“Gij zijt geheel schoon, Maria, onze Vrouwe, en in U is geen smet der zonde, Gij zijt de glorie van het hemelse Jeruzalem; Gij zijt de eer van Gods volk; Gij zijt degenen Die Zijn naam verheerlijkt, voor de zondaars een pleitbezorgster is, Die hen verdedigt tegen hun trotse vijand! O Maria, Gij zijt vol van genade en geheel volmaakt.”

De Hemelse Vrouwe was vervuld van grote blijdschap. Zij loofde de Schepper van alle goeds en erkende Hem als de bron van alles wat Zij bezat. Daarna begon Zij bijzondere attentie te besteden aan het welzijn van Haar echtgenoot.