De duivel bij de menswording van Jezus door Maria

Zodra de mens tot de jaren van verstand is gekomen, verscherpt zich de strijd tussen Engelen en duivels; want wanneer wij een zonde bedrijven, oefent de draak geheel zijn macht uit om ons van het leven te beroven – voordat wij de kans hebben gehad om boete te doen – en ons dus voor eeuwig verloren te laten gaan. Teneinde onze nieuwe zonden te laten begaan, stelt hij valstrikken op onze wegen, in overeenstemming met ieders levensstaat en spaart daarbij niemand, hoewel hij de niet zo vervaarlijk vervolgt als de ander. Maar indien de mensen deze geheime werden van de duivels zouden doorzien en zij de valstrikken, die volgens hun fouten door de duivels worden geplaatst zouden onderkennen dan zouden allen in vrees leven, velen hun wijze van leven veranderen of weigeren op bepaalde dingen in te gaan en hun positie, waaraan ze nu zo gehecht zijn, verzaken. Maar in onwetendheid van hun risico, leven ze verder in schuldige zekerheid; zij weten niet genoeg om meer te geloven en te begrijpen dan wat zintuiglijk waarneembaar is en vrezen daarom de valstrikken niet die tot hun ondergaan geplaatst zijn. Daarom is het aantal dwazen zo groot en dat van de waarlijk voorzichtigen en wijzen zo klein. Velen zijn geroepen maar weinig uitverkoren; de zondaars zij er in overvloed, terwijl de deugdzamen en de volmaakten zeer schaars zijn. De duivel verkrijgt in evenredigheid met de toename van zonden in een ziel rechten over deze ziel en indien hij geen einde maakt aan het leven van zijn slachtoffer dan behandelt hij hem toch als zijn slaaf. Want hij doet zich voor, dat deze ziel hem elke dag meer en meer toebehoort, en wel, uit eigen vrije wil, dat het daarom wel niet mogelijk is, dat ze uit zijn handen wordt gerukt maar de hulp, die ze wordt aangeboden niet verdient; dat de verdiensten van Christus, niet op haar van toepassing zijn, indien zij hen versmaadt dat ze niet mag profiteren van de tussenkomst van de Heiligen, indien zij deze geheel en al vergeet.

Door deze en andere voorwendsels tracht de duivel de tijd van berouw, voor degenen, die hij als de zijnen beschouwt, te verkorten. Indien hij daar niet in slaagt, dan tracht hij de weg naar hun rechtvaardiging te blokkeren. En zijn pogingen hebben met vele zielen succes. Maar de bescherming van God en van de Engelen wordt niemand ontzegd en zodoende worden de doodsgevaren op ontelbare manieren afgewend; en dit is zo zeker dat er bijna niemand is die dit niet kan beamen in de loop van zijn leven. Zij verschaffen ons zonder ophouden inspiratie en waarschuwingen; zij maken ons vatbaar voor deze adviezen. Wat nog waardevoller is, zij verdedigen ons tegen de woeste toorn van de duivels en stellen daar tegenover alles wat het verstand van een Engel of een gezegende geest bedenken kan en alles wat hun macht en hun vurige liefde maar bedenken kan voor onze veiligheid. Dit alles is voor sommige zielen vele malen nodig en soms, voor alle zielen die zich overgegeven hebben aan de jurisdictie van de duivels en die hun vrijheid en hun vermogens uitsluitend voor dit soort stoutmoedigheid gebruiken. Ik spreek niet over heidenen, afgodendienaars en ketters. Ook deze worden door de Engelen op dezelfde wijze verdedigd en geïnspireerd tot de praktijk van morele deugden, die zij later als argumenten tegen de duivels kunnen aanvoeren: maar in het algemeen is het verdedigen van hun levens hun voornaamste bezigheid, opdat God, die hen zoveel tijd geeft voor hun bekering, gerechtvaardigd moge worden in Zijn gedrag tegenover hen. De Engelen trachten ook hen af te houden van het bedrijven van doodzonden, waartoe de duivels hen aanzetten; want de liefde van de Engelen doet zich gelden zodat ze tenminste niet zulke zware straffen oplopen, die de boosaardigheid van de duivels voor hen heeft bereid.

In het Mystiek Lichaam van de Kerk wordt echter de zwaarste strijd tussen Engelen en duivels geleverd, in overeenstemming met de toestand van de zielen. Al haar leden worden gewoonlijk verdedigd met de gewone wapens, die hen gegeven zijn door het sacramentele karakter in de ziel gegrift door de genade, bij het Doopsel, door deugden, door het verrichten van goede verdienstelijke werken, door toegewijdheid aan de Heiligen, door de gebeden van de rechtvaardigen en door alle geode gevoelens die de Katholieken gedurende hun leven hebben. Deze verdediging van de rechtvaardigen is zeer krachtig, want aangezien de Engelen in staat van genade en in vriendschap met God leven, hebben zij meer recht dan de duivels. Zo jagen zij hen op de vlucht door de heiligheid en volmaaktheid van deze zielen, die zo sterk staan tegenover de krachten vanuit de hel, aan te tonen. Dit op zichzelf zou ons de genade als het hoogste goed van de schepping moeten doen waarderen. Er zijn andere lauwe en onvolmaakte zielen, die tot zonde komen en zo nu en dan deze weten af te schudden. Op hen verkrijgen de duivels meer vat om ze met hun wreedheid te vervolgen. Maar de H. Engelen spannen zich tot het uiterste in bij hun verdediging, opdat zoals Jesaja ons meedeelt: het geknakte riet niet wordt afgebroken, en de kwijnende vlam niet wordt gedoofd (Jes 42:3).

Er zijn andere zielen, die zo ongelukkig en zo verdorven zijn, dat ze gedurende hun hele leven, nadat ze gedoopt zijn, geen goed werk verricht hebben, of indien ze ooit uit de zonde zijn opgestegen er weer met grotere haast naar teruggekeerd zijn, alsof zij God hadden afgezworen, levend en handelend alsof zij geen hoop hebben op het komende leven, geen vrees voor de hel, en geen berouw over hun zonden. In deze zielen is geen levende genade, geen poging tot werkelijke deugd en de Engelen hebben nauwelijks een aanknopingspunt voor hun verdediging. De duivels roepen uit: deze ziel is tenminste helemaal van ons, onderworpen aan onze bevelen, helemaal buiten alle genaden. Zij tonen de goede Engelen alle zonden, boosaardigheden en lusten van zo’n zielen, die uit eigen vrije wil zich daardoor laten leiden. Wat er dan plaats heeft tussen de Engelen en de duivels is ongelofelijk en onbeschrijflijk, want de duivels putten zich uit door boosaardigheden om deze zielen voor elke hulp en inspiratie ten goede te behoeden. Daar ze de goddelijke macht niet kunnen weerstaan, trachten ze toch met alle kracht hen te verhinderen zich over geven aan de wekroep uit de hemel. Als God direct of door zijn H. Engelen deze zielen heilige inspiratie doet toekomen, dan moet bij dit soort zielen eerst de duivels op de vlucht gejaagd worden en de ziel uit hun omcirkeling bevrijd worden, opdat deze aasgieren niet onmiddellijk op het heilige zaad aanvliegen en het vernietigen. Deze verdediging wordt door de Engelen meestal begeleid met de woorden:

Wie is er gelijk aan God, Die woont in den Hoge? Wie is gelijk aan Christus, aan de rechterhand van de eeuwige Vader? Wie is er gelijk aan de allerheiligste Moeder?

Tezamen met andere uitroepen, waarvoor de helse draken op de vlucht slaan. Soms worden ze daarbij teruggeworpen in de hel, maar keren zij, met nieuwe haat terug naar de strijd.

De helse vijanden streven er met al hun kracht naar de mensen over te halen hun zonden te vermenigvuldigen, opdat de maat van hun zonden des te eerder vol is en hun tijd van boetedoening en van hun leven tot een eind komt, want zouden de duivels in staat gesteld worden om hen naar de eeuwige kwellingen te voeren. Maar de Engelen die zich verheugen als een zondaar zich bekeert (Luc 8:17), zelfs indien het hun niet mogelijk is zich helemaal te verbeteren, werken ijverig om de gelegenheden tot zonden minder te maken en het aantal zonden te verhinderen, of ze helemaal te beletten. En indien het hun, ondanks al hun inspanningen niet mogelijk is hen terug te brengen van de zonden dan wenden zij zich tot de allerheiligste Moeder van God, aan wie ze vragen hun Middelares of Voorspreekster te zijn bij de Heer en Haar hulp aan hen te willen verlenen tegen de duivels. Om Haar barmhartige liefde zo snel mogelijk te verkrijgen sporen ze de zielen aan om enige bijzonder devotie in praktijk te brengen of enige dienst te verrichten ter ere van de grote Vrouwe. Hoewel het waar is, dat alle geode werken die verricht worden in staat van zonde, dode en zeer zwakke wapens zijn tegen de duivel, houden ze toch een soort goede gerichtheid aan, wegens het goede doel, waarop ze gericht zijn, waardoor de zondaar minder afkering komt te staan tegenover de genade dan zonder dat hij deze werken verricht had. Daarenboven bezitten deze werken, indien ze aangeboden worden door de Engelen en in he bijzonder door de hemelse Moeder, in de ogen van de Heer, een zeker leven, of wat daar op lijkt, geheel verschillend van wat er aan gegeven werd door de zondaars, en daarom beantwoordt Hij ze ondanks het feit dat Hij daartoe niet gebonden is, uitsluitend wegens de persoon die dit vraagt.

Op deze verschillende manieren komen oneindig veel zielen terug van hun zondige wegen en worden ze weggerukt van de draak. En aangezien er oneindige veel zielen zijn, die tot een dergelijke staat vervallen zijn, bemiddelt de allerheiligste Koningin telkens, wanneer de Engelen falen in hun verdediging. De duivels worden wreed gekweld door hun eigen toedoen, wanneer ze gewaar worden, dat een zondaar zich tot zijn Koningin richt of Haar hulp inroept. Zij weten hoe liefderijk zij de zondaars ontvangt en hoe Zij zich vereenzelvigt met hun moeilijkheden. Zonder hoop of zin tot tegenstand geven de duivels zich onmiddellijk op als verslagen en overwonnen. Het gebeurt vele keren dat indien God een bijzondere bekering tot stand wenst te brengen, de Koningin Zelf de duivels met beslistheid beveelt zich terug te trekken van deze ziel en in de afgrond terug te trekken. En Haar bevelen worden steeds geëerbiedigd. Bij andere gelegenheden staat God hen toe de mysteries, de kracht en de heiligheid van Zijn Moeder te zien en deze nieuwe kennis, die hen met verwarring en ontreddering vervult, jaagt hen op de vlucht. Indien de ziel beantwoordt aan de genade, die voor haar verkregen is door de hemelse Koningin, wordt ze bevrijd van de aanvallen van de duivels.

Maar hoewel de tussenkomst van de grote Koningin en Haar macht een groot effect heeft op de duivels en hoewel de Allerhoogste geen genaden op de Kerk of de zielen doet neerkomen zonder Haar, zijn er toch vele gelegenheden waarbij de mensheid van het Mensgeworden Woord zelf voor ons vecht en ons tegenover Lucifer verdedigt, samen met Zijn Moeder, waar Hij zich openlijk aan Haar zijde schaart bij het vernietigen en overwinnen van de duivels. Zijn liefde voor de mensen en voor alles wat met hun welzijn te maken heeft, is zo groot, dat dit niet alleen voorkomt als de duivels direct de deugden van Christus en Zijn verdiensten door de werking van de Sacramenten in de zielen duidelijk voor hun ogen geplaatst worden, maar ook in andere wonderbaarlijke bekeringen, waarbij de Heer ze met bijzonder inzicht begiftigt in het een of ander mysterie, waardoor de verwarring bij de duivels toeneemt en zij op de vlucht slaan. Zo’n soort bekering was die van de H. Paulus, van Maria Magdalena en andere Heiligen, of wanneer het nodig is een Katholieke Koninkrijk of de Kerk te vrijwaren voor de misleiding en de boosaardigheid van de hel. Bij zo’n gelegenheden treedt niet slechts Zijn heiligen menselijkheid op, maar zelfs de oneindige Godheid, gewapend met de almacht van de Vader. De helse horden worden tegemoet getreden, vervuld met kennis van de mysteries en van Zijn almacht, waardoor Hij hen overweldigt en voorkomt, dat zij hun geplande veroveringen uitvoeren.

Wanneer de Heer tussenbeide komt met zo’n machtige hulp, dan worden de helse horden en de hele hel van verwarring met vrees bevangen en neergesmakt in de hellekrochten, waar ze voor vele dagen onder gebrul en wanhoopskreten moeten verblijven totdat de Heer hen opnieuw verlof geeft om tevoorschijn te komen. Maar zodra ze toestemming verkregen hebben, komen ze met dezelfde woede terug en werken zij zich op de zielen. Hoewel het niet in overeenstemming lijkt met hun trots en hoogmoed om opnieuw een gevecht aan te gaan met Degene die hen overwonnen heeft, is hun angst dat zij tot het genieten van God zullen komen en hun gloeiende wens om dit te voorkomen zo groot, dat zij hun vervolging tot het einde van ons leven blijven voortzetten. Mij werd te kennen gegeven dat, indien de barmhartigheid van God niet zo schandelijk misbruikt werd, Hij veelvuldiger Zijn goddelijke almacht tot onze verdediging zou inzetten. Dit zou Hij in het bijzonder doen ter verdediging van het Mystiek Lichaam van de Kerk en van bepaalde Katholieke regeringen, waardoor de raadgevingen uit de hel, die slechts kunnen leiden tot de ruïne van het Christendom in deze tijd, tot niets zouden ineenschrompelen. Wij verdienen deze verdediging door de oneindige Macht niet, omdat wij allen verenigd zijn in het opwekken van de goddelijke toorn en de hele wereld samenwerkt met de helse vijanden, in welke macht zij gevallen is wegens het blinde najagen van het kwaad.

Bij de bekering van de H. Paulus is de tussenkomst van de Allerhoogste zeer duidelijk, want Hij had hem reeds in de schoot van zijn moeder uitverkoren als Apostel en als vat van uitverkiezing. Hoewel zijn leven van vervolging van de Kerk een serie gebeurtenissen was, die de duivels op het verkeerde been zette, juist zoals de duivels in zoveel andere zielen bedrogen uitkomt, sloeg God hem vanaf het moment van zijn ontvangenis gade, regelde zijn natuurlijk karakter en de mate van zorg, die de Engelen in zijn verdediging en bescherming moesten gebruiken. Daardoor nam de haat van de duivel toe en zijn wens om hem reeds in het eerste jaar van zijn leven de dood te berokkenen nam ook toe. Toen de Engelen daarin niet slaagden en later zagen, dat de Paulus de Kerk vervolgde, waren ze erop uit om zijn leven te behouden. Toen de Engelen zich machteloos voelden om Paulus uit zijn dwaling te trekken, waaraan hij zich helemaal gegeven had, trad de machtige Koningin in het strijdperk en nam het voor Paulus op. Door Haar zette Christus en de eeuwige Vader Zijn goddelijke hulp in en rukten hem uit de greep van de draak. In één ogenblik werden, bij het verschijnen van de Heer, alle duivels, die de H. Paulus op de weg naar Damascus vergezelden in de afgrond geslingerd.