De duivel bij de menswording van Jezus door Maria

Bovendien dient men te weten, dat deze vijand geheel geest is, niet vermoeid kan geraken en nimmer rust nodig heeft. Daarom is hij ook zo vasthoudend bij onze vervolging, die hij begint op het eerste moment van ons bestaan in de Moederschoot en die hij met grote woede en strijdlust tegen de ziel blijft voeren, totdat deze het lichaam verlaat. Wat Job zegt, wordt bewaarheid: de mens heeft een krijgsdienst op aarde (Job 7:1). Deze strijd komt niet uitsluitend uit het feit voort, dat wij in erfzonde geboren zijn en daardoor voorwerp zijn voor de “fomes peccati” en de ongeregelde hartstochten die ons naar het kwade doen neigen, maar buiten het aanwakkeren van de voortdurende strijd in onszelf, strijdt de duivel ook tegen ons op eigen initiatief, waarbij hij gebruik maakt van heel zijn eigen geslepenheid en sluwheid en, zover als zijn krachten gaan, van onze zinnen, vermogen, neigingen en hartstochten. Bovenal echter tracht hij gebruik te maken van andere natuurlijke oorzaken om ons het heil, tegelijk met ons leven, te ontnemen. En indien hij daarin niet slaagt, dan mist hij toch geen kans om ons schade te doen, ons tot zonde te verleiden, en ons te beroven van genade, beginnend op het moment van ons ontvangen zijn, tot aan onze dood. Daarom moet onze verdediging nimmer verzwakken.

Dit alles geschiedt op de volgende wijze, in het bijzonder met de kinderen van de Kerk. Zodra de duivels vermoeden dat de verwekking van een menselijk lichaam plaats zal vinden dan beschouwen zij eerst de intentie van de ouders, of zij in staat van genade zijn of niet, of zij zich wellicht te buiten gegaan zijn aan enigerlei excentriciteit bij de verwekking. Zij bestuderen ook het uiterlijk en het innerlijk van hun lichamen, want deze zaken hebben hun invloed op het verwekte lichaam. De duivels bezien ook de bijzondere zowel als de algemeen natuurlijke oorzaken en condities, die tezamen komen en de verwekking tot stand brengen. Uit al deze verschillende bijeen komende elementen bij de verwekking oordelen de duivels, met hun grote ervaring, hoe de neigingen van het verwekte kind zullen zijn en smeden zij hun plannen overeenkomstig hun bevindingen en voor toekomstige activiteit. Indien ze goede resultaten vrezen, dan trachten ze zoveel mogelijk de laatste verwekking nl. het instorten van de ziel te beletten door de moeder bevreesd te maken voor gevaren bij de geboorte of het verleiden tot het laten verrichten van een abortus, voordat de ziel geschapen is, dat veertig of tachtig dagen kan duren. Maar zodra zien de duivels God de ziel scheppen of instorten, of hun woede richt zich op het beletten van de geboorte en het bereiken van het Doopsel, indien het kind geboren zal worden op een plaats, waar dit sacrament gemakkelijk toegediend kan worden. Om dit doel te bereiken stellen ze de moeders vele onregelmatigheden voor en verleiden ze tot excessen waardoor een miskraam geforceerd wordt en een voortijdige dood van het kind in de moederschoot veroorzaakt wordt. Onder Katholieken en andersdenkenden, die hun kinderen toch laten dopen, stelt de duivel zich tevreden met het verhinderen, dat de kinderen het Doopsel toegediend krijgen en hen zodoende in het voorgeborchte der hel te houden, waar ze verstoken zijn van het aanschouwen van God. Onder heidenen en afgodendienaars zijn zij niet zo bekommerd, want voor die kinderen verwachten ze zonder meer de verdoemenis.

De Allerhoogste verschafte verdediging en bescherming tegenover hun boosaardige invloed. Vooreerst is daar zijn grote en Algemene Voorzienigheid, die de juiste werking van de natuurlijke oorzaken in hun eigen tijd verzekert, onafhankelijk van de perversiteit en de tegenwerkingen van de duivels. Want dit is de grens, die aan hun macht gesteld is. Dit moet zo zijn, want indien God hem de vrije teugel zou laten met zijn boosaardigheid, dan zouden zij zich over de hele wereld verbreiden. De Goedheid van de Schepper kan dit niet toestaan, noch wil Hij Zijn werken, of de leiding van mindere zaken en zeker niet die over de mensen overlaten aan zijn dodelijke vijanden. Want de duivels bezetten in Zijn plan van het heelal slechts de plaatsen van lage uitvoerders en zelfs als zodanig doen ze slechts wat hun opgedragen of toegestaan wordt. Indien verdorven mensen geen gemene zaak zouden willen maken met deze vijanden, niet zouden ingaan op hun bedrog en door hun zonden geen straf zouden verdienen, dan zou:

·        de gehele natuur de gewone orde van oorzaak en gevolg te zien geven, zowel in het algemeen als in elk geval afzonderlijk;

·        dan zou er geen aanleiding zijn voor zulke grote verliezen onder de gelovigen; door vermindering van de angsten, door besmettelijke ziekten, door plotselinge sterfgevallen en door andere verschrikkingen, door de duivel uitgevonden.

Al deze zaken en nog veel andere plagen, zelfs degenen die bij de geboorte van kinderen door zonden en onregelmatigheden voorkomen, verdienen wij zelf, door ons te verenigen met de duivels, tot onze eigen kastijding en door ons aan hun boosaardigheid over te geven.

Naast deze bescherming van de schepselen door Gods algemene Voorzienigheid dient nog de bijzondere bescherming van de Engelen genoemd te worden. Volgens David heeft de Allerhoogste hen bevolen ons op hun handen te dragen, opdat wij niet in de stikken van Satan terug zouden komen (Ps 90:12) en op een andere plaats van de H. Schrift wordt gezegd, dat Hij de Engelen uitzendt om ons te verdedigen en te bevrijden van het kwade (Ps 34:8). Deze verdediging begint, juist zoals de vervolging door de duivels, vanaf de moederschoot waarin wij ontvangen worden, en duurt voort, totdat onze zielen voor het tribunaal van God gebracht worden om ieder naar eigen verdienste beoordeeld te worden. Op het moment, dat een mens ontvangen wordt, beveelt de Heer de Engelen om hem en zijn moeder te bewaken.

Later, op de daarvoor geschikte tijd, wijst Hij een bijzondere Engel aan als zijn Engelbewaarder. Vanaf het allereerste moment gaan de Engelen het gevecht aan met de duivels voor de bescherming van de zielen, die hen zijn toevertrouwd. De duivels beweren, dat  het schepsel onder hun jurisdictie valt, omdat het in zonde ontvangen is, een kind van de verdoemenis genoemd kan worden, onwaardig is genade en goddelijke gunst te ontvangen en een slaaf is van de hel. De Engelen betwisten hem deze bewering en zeggen, dat het ontvangen is volgens de wetten der natuur, waarover de hel geen macht heeft; dat, indien het in zonden ontvangen is, dit het gevolg is van zijn menselijke natuur, door het in gebreke blijven van de eerste ouders en niet uit eigen vrije wil; en dat, zelfs nu bij ontvangen is in zonden God hem geschapen heeft om Hem te kennen, te prijzen, en te dienen door de kracht van Zijn Passie en de eeuwige glorie te verwerven; en dat deze hoge doeleinden niet verhinderd worden mogen door de wil van de duivels.

Deze vijanden beweren verder, dat de ouders bij het verwekken van het menselijke wezen niet de juiste instelling, noch de juiste doelstelling en dat er excessen en zonden begaan zijn bij de verwekkingsdaad. Dit is het sterkste argument dat de duivels naar voren kunnen brengen en hun recht op het menselijk wezen, dat nog in de moederschoot verwijlt, te doen gelden, want zonder twijfel maakt de zonde het kind onwaardig voor de goddelijke bescherming en houdt ze de goddelijke verwekking tegen. En toch, hoewel dit laatste veel voorkomt en een aantal menselijke wezens ontvangen wordt zonder ooit het licht te zien, voorkomen in het algemeen de heilige Engelen dit droeve resultaat. Als het wettige kinderen zijn, voeren de Engelen aan, dat de ouders de sacramenten en zegeningen van de Kerk ontvangen hebben; verder dat zij over enigerlei deugd bezitten, zoals het geven van aalmoezen, het beoefenen van de naastenliefde, het verrichten van bepaalde devoties en goede werken. De heilige Engelen gebruiken deze zaken als machtige wapens om de duivels te verdrijven en de hun toevertrouwde panden te verdedigen. Om onwettige kinderen woedt de strijd op meer moeizame wijze; de vijand treedt met meer recht op, omdat de verwekking van deze kinderen, waardoor God zo zwaar beledigd werd, de vijanden meer rechten verwierven en de ouders verdienen terecht kastijdingen. Daarom toont God bij het verdedigen en bewaren van onwettige kinderen zijn zeer vrijgevige barmhartigheid op bijzondere wijze. De Engelen baseren hun argumenten tegen de duivels op deze barmhartigheid en dat per slot van rekening de kinderen het gevolg zijn van natuurlijke oorzaken. Indien de ouders zelf geen verdiensten hebben, noch enige deugd, maar besmeurd zijn door zonden en ondeugden dan wijzen de H. Engelen erop de verdiensten van de voorvaders van het kind, van zijn broers, zusters of verwanten, naar de gebeden van zijn vrienden of kennissen en dat het geen fout van het kind is, indien de ouders zondaars zijn of excessen begaan hebben bij de verwekking. Zij stellen verder dat deze kinderen, indien ze in leven blijven, een hoge graad van deugd en heiligheid kunnen bereiken en dat de duivel geen recht geeft om hen te hinderen tot kennis en liefde van hun Schepper te geraken. Soms toont God hen Zijn plannen om hen uit te kiezen voor enig groot werk in dienst van de Kerk. Dan is de verdediging van de Engelen zeer krachtig, maar dan oefenen de duivels ook grote druk uit, daartoe geprikkeld door de grotere zorg van de Engelen.

Al deze gevechten zijn geestelijk, want zij hebben plaats tussen zuivere geesten: de Engelen en de duivels en ze worden geleverd door wapens die Engelen en de Heer passen. De wapens die het meest succes hebben tegen de boosaardige geest en zijn de waarheden en de geheimen van de Godheid en de allerheiligste Drie-eenheid, van Christus de Heiland, van de hypostatische eenheid (Jezus was volledig mens EN volledig God op aarde), van de Verlossing, en van de oneindige liefde, waarmee de Heer, als God en mens, onze eeuwige redding tracht te verwezenlijken verder, de heiligheid en zuiverheid van de allerheiligste Maria, Haar mysteries en verdiensten. Al deze sacramenten tonen Zij in steeds nieuwe aspecten aan de duivels, zodat deze wel gedwongen worden ze te begrijpen en er rekening mee te houden door de activiteit van de H. Engelen en van God Zelf. En dat geschiedt, wat de H. Jacobus zegt, dat de duivels geloven en beven (Jac. 2:19), want deze waarheden maken hen bevreesd en kwellen hen zo zeer, dat om ze te ontwijken en niet meer te zien, zij zich verschuilen in de diepste hellekrochten. Zij ondervinden een dusdanige grote kwelling door hun afschuw van de geheimen van Christus, dat zij God plegen te verzoeken de kennis en de herinnering aan de hypostatische vereniging en andere grote wonderen van goddelijke liefde weg te nemen. Daarom herhalen de Engelen in hun strijd met hen dikwijls deze woorden:

“Wie is er gelijk aan God? Wie is gelijk aan Christus, de ware God en mens, Die stierf voor het menselijk geslacht? Wie kan vergeleken worden met de allerheiligste Maria, onze Koningin, Die zonder zonden was en het vlees en de menselijk vorm gaf aan het eeuwig Woord in Haar schoot, een Maagd voor en na de baring?”

De vervolging door de duivels en de verdediging door de Engelen duren voort na de geboorte van het kind. Op dat moment overtreft de haat van de slang zichzelf, in het bijzonder bij die kinderen die wellicht gedoopt zullen worden, want dat tracht hij met alle middelen die hem ten dienste staan te verhinderen. Dan roept de onschuld van het kind, luid om de Heer, in de woorden van de H. Ezechiël: “Heer, ik word wreed belaagd, antwoord Gij voor mij” (Jes 38:14).

Want het lijkt of de Engelen, nadat het kind de schuilplaats van de moederschoot verlaten  heef en niet in staat is zichzelf te beschermen of van zijn ouders voldoende bescherming te krijgen, vervuld wordt van grote zorg en daarom rechtstreeks tussenkomst van God vraagt. Zodoende wordt de zorg van de ouders dikwijls aangevuld door die van de H. Engelen, die het kind in zijn slaap beschermen, als het alleen is en bij andere situaties, waarbij vele kinderen zouden omkomen, indien ze niet beschermd zouden worden door de Engelen. Wij allen die het geluk hebben gedoopt en gevormd te zijn, bezitten in deze sacramenten machtige wapens tegen de aanvallen van de hel, omdat wij door deze sacramenten getekend zijn als kinderen van de H. Kerk, tot rechtvaardiging herboren als kinderen van God en erfgenamen van de glorie. De deugden van geloof, hoop en liefde en andere deugden sieren ons en doen ons goede werken verrichten en wij delen in andere sacramenten en smeekbeden van de Kerk, waardoor de verdiensten van Christus en Zijn heiligen en alle andere grote weldaden ons toevloeien. Indien we van deze voordelen gebruik zouden maken, zouden we de duivel overwinnen en de hel zou geen macht hebben over een kind van de Kerk.

Maar, o droevig ongeluk, dat er zo weinig zijn die tot de jaren van verstand (leeftijd van 7 jaar)zijn gekomen, die niet de genaden van het Doopsel zijn verloren en geen gemene zaak maakten met de duivel tegen God. Met het oog hierop zou het rechtvaardig zijn, dat wij ontriefd en afgesneden worden van de bescherming van Zijn Voorzienigheid en van Zijn H. Engelen. Hij echter doet dit niet. Integendeel, tegen de tijd, dat wij er onwaardig aan worden, treedt Hij ons met groter liefde tegemoet om in ons de rijkdommen van Zijn oneindige Goedheid te openbaren. Woorden kunnen niet beschrijven hoe de geslepenheid en de voortvarendheid van de duivel hem doet optreden om de mensen te gronde te richten, hen zonden doet bedrijven tot zij tot de jaren van verstand zijn gekomen. Want dit wordt door de duivel indirect voorbereid door hen te wennen aan zondige daden gedurende de kinderjaren door hen te doen horen en te doen zien hoe hun ouders zich misdragen, hun verzorgers en oudere metgezellen zich uitleven en door de ouders geen maatregelen te doen nemen om de invloed van dit kwaad tegen te gaan. Want gedurende deze jeugdjaren laten alle zinnelijke indrukken diepe sporen na, waardoor de duivels de gelegenheid krijgen de neigingen en hartstochten van de kinderen te beïnvloeden; en het is bekend dat de volwassen mens gewoonlijk deze neigingen en hartstochten blijft nastreven, tenzij hij er door bijzondere invloeden ervan weerhouden wordt. Zo zullen deze kinderen, die tot de jaren van verstand zijn gekomen, de neigingen en hartstochten wat betreft de zinnelijke vreugden, waarmee hun voorstellingsvermogen en hun fantasie gevuld zijn, blijven volgen. Zodra zij enige zonden bedrijven, neemt de duivel onmiddellijk bezit van hun zielen, waardoor hij nieuwe rechten en macht verkrijgt om hen in andere zonden te doen storten.

De ijver en de zorg van de H. Engelen, waarmee zij trachtten de schade te voorkomen en ons te beschermen is niet minder actief. Zij fluisteren de ouders veelvuldige heilige gedachten in, sporen hen aan om de opvoeding van hun kinderen nauwlettend te bewaken, ze te onderwijzen in Gods wetten, ze aan te zetten tot goede werken en devoties hen af te houden van het kwaad, en zich te oefenen in de deugden. Dezelfde goede gedachten houden zij de kinderen voor als zij opgroeien, overeenkomstig het licht dat hen door God geschonken wordt inzake Zijn bedoelingen met hun zielen. Bij het regelen van deze verdediging hebben zij omvangrijke twistgesprekken met de duivels, want deze boosaardige geesten voeren alle zonden van de ouders tegen de kinderen aan en de evenzo verkeerde daden van de kinderen zelf; want indien zij niet schuldig zijn, dan stellen de duivels, dat hun handelingen het resultaat zijn van zijn eigen activiteit, en dat hij daarom het recht heeft ze op te volgen in hun zielen. Indien het kind, op het moment dat hij zijn verstand gaat gebruiken, begin te zondigen, beginnen ze een groot gevecht om de goede Engelen ervan af te houden de zielen te beschermen De goede Engelen voeren alle deugden van de ouders aan en voorvaders, en de goede daden van de kinderen zelf. Zelfs indien dit niet meer is dan ooit de naam van Jezus of Maria te hebben uitgesproken zoals hen dat geleerd is door hun ouders, dragen de Engelen dit toch voor als verdediging, omdat zij begonnen zijn de naam van hun Heer en Moeder te eren, of, indien zij een bepaald devotie in praktijk brengen, hun Christelijke gebeden kennen en zeggen, dan voeren de Engelen dit eveneens aan. De Engelen maken van dit alles als nuttige wapens gebruik, want met elke goede daad beroven wij de duivels van enig recht dat hij over ons verkregen heeft door de erfzonde en nog meer door onze eigen zonden.