Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
25-06-2008
Balken!
Er komt toch wel wat bij kijken, bij een verbouwing. Vanmorgen hebben we het rioleringsplan gemaakt. Welke buis van welke diameter en welke bocht van hoeveel graden op welke plaats? Je moet met alles rekening houden. Je mag niets vergeten. Het is geen lachertje. Maar kom, plannen is deel van het geheel.
Deze namiddag stond er een heel andere opdracht op onze agenda. Het verwijderen van de twee laatste balken. Ik heb een weddenschap met Christian verloren. Hij verwedde er een grillade op, dat we de balken er op minder dan twee uur zouden uithalen. En gelijk had hij. Het was geen sinecure, maar het is gelukt. We zijn wel stikkapot, dat kan ik erbij zeggen. De balken liggen nu in de tuin te wachten op een eventuele koper. We zien wel, anders gaan ze de kachel in... De grillade die volgt nog, maar wij zorgen enkel voor de ingrediënten en Christian moet het werk doen...
We hebben ook de prijsofferte gekregen voor de aansluiting van water en riolering. Meer dan 2600 euro, waarvan 250 euro voor signalisatie (in een doodlopende straat dan nog wel)... En we kunnen niet anders dan daarmee akkoord zijn...
Het weer: blauwe lucht, volop zon en een verkoelende bries uit het noorden. Meer dan 30 graden.
We hebben ons een klein beetje overslapen, een klein beetje maar. Om halfnegen waren we toch op de werf en om tien voor negen stonden we al op het containerpark. Toch weer drie aanhangwagens gaan storten. Ook groenafval deze keer, want Leen is beginnen snoeien. Kwestie van wat plaats te maken om onze spullen te leggen. Met al dat hout wordt onze tuin wel heel klein. Morgen zal er nog bijkomen, want dan halen we de twee laatste vloerbalken neer. Elk goed voor negen lopende meter en de ene heeft een diameter van 30 centimeter, terwijl de andere goed is voor 40 centimeter. We gaan ze proberen te verkopen, tenminste als ze nog in goede staat zijn...
Vanmiddag heb ik voor de eerste keer een kleine siësta gedaan. In een campingstoeltje op het terras. Ik denk dat ik echt wel eventjes geslapen heb. Il prend le rythme du Midi, zeggen Chantal en Christian dan...
Ik was vannamiddag wat flagada, een beetje slapjes. Ik weet niet wat er scheelde. Misschien was het omdat het redelijk zwaar weer was. Enfin, morgen beter.
Het weer: vanmorgen goed, maar we voelden de zwoelte al. s Namiddags begon het te overtrekken en werd het nog drukkender. Morgen zou de wind uit het noorden komen en dan zou het terug veel beter zijn...
Leen heeft nog wat fotootjes gemaakt: op vraag van Christian eentje van mij met mijn spade (hij vindt dat de steel dezelfde kromming maakt als mijn buik) en verder nog wat fotootjes van onze tuin, het hout, de stelling voor morgen en de achtergevel van het huis en de traktoren van Christian...
Amai, een druk weekend achter de rug. Zelfs mijn dagelijkse blogverslaggeving heeft eronder geleden. Zaterdag namiddag nog gewerkt ter voorbereiding van het slijpen van de sleuven. Zaterdagavond was er dan het fête de la musique op het dorpsplein in Cruscades. Eerst afgesproken met Chantal en Christian terwijl Cédric zich coiffeerde met de nodige gel dronken wij een lekkere blanquette de Limoux van Jean-Louis Denois.
Dan haastten we ons naar het dorpsplein, want we waren eigenlijk al een half uurtje te laat voor het aperitief, maar gelukkig hebben we op het laatste moment toch nog een pastis naar binnen weten te gieten. Overigens, we tutoyeren het volledige schepencollege en tutoyeren wil dus ook zeggen dat we kussen. Voor mij is dat niet zo erg, want er is maar 1 vrouwelijke schepen, maar voor Leen is dat wel een opdracht, de burgemeester en twee mannelijke schepen en daarbij ook de vrouwelijke schepen.
Tijdens het feest heb ik de fotos die ik de voorbije weken maakte laten rondgaan. We zijn prompt gepromoveerd tot goede Belgen met de volgende bedenking erbij: trop bon cest con. Bovendien ben ik officieus gevraagd om lid te worden van de vissers, vissen of niet. Fijn zo! Nee, echt, we voelen ons heel goed in het dorp.
Het eten dan: meloen met muscatwijn, couscous (hele lekkere zelfs), kaas (een behoorlijke homp) en dan nog lekkere Marokkaanse koekjes (aangevuld met mierezoete muntthee) en koffie erna. Alles overgoten met witte en rode wijn. Kostprijs?: 12 euro.En het zijn altijd die paar vrijwilligers die het werk doen. Nadien was er nog een bal populaire op het met peertjes verlichte dorpsplein - met vooral Franse muziek, die door iedereen meegezongen werd.
Enfin na nog een biertje met Christian aan de wat afgeleefde buvette, zijn we dan maar naar huis gegaan, want we hadden een drukke zondag voor de boeg.
Zondag, opgestaan om kwart na acht, ontbeten, twee koffies gedronken en een douche genomen. We moesten om halftien bij Chantal en Christian zijn, maar we waren te laat. Niet erg, want Christian maakte nog koffie en tenslotte zijn we om halfelf vertrokken naar Villemagne (voorbij Lagrasse) voor de ferme en ferme. Een initiatief dat tot doel heeft de regionale producten te promoten en vooral ook de producteurs eens in de belangstelling te brengen. We zijn er terechtgekomen op een oude boerderij, een wijndomein met name: Château de Villemagne. Verder was er een kweker van escargots (wisten jullie dat de escargot de Bourgogne beschermd is en dat elke diepgevroren escargot de Bourgogne niet uit de Bourgogne komt?), een kaasmaker met lekkere geitenkaas, eenkweker van eenden met lekkere magret de canard en tournedos de canard en een fabrikant van ijs gemaakt met schapenmelk (naar verluidt zeer lekker). Leen heeft escargots Catalanes gegeten. Wij hebben wat gesmikkeld van de tapenade die Leen eerder gemaakt had en verder hebben we heerlijke tournedos de canard gegeten, bereid op de grill (niet te geloven hoe lekker dat wel is). Dan een slaatje achteraf en heerlijke geitenkazen met brood. Eerst een fles rosé en dan drie flessen rode wijn, de namiddag was zo om. Ondertussen zijn ook Gust en Ann toegekomen en zijn we samen nog een imker gaan bezoeken. Nadien siësta aan de oevers van de Orbieu in Ribaute. Zoals wij zeggen: Den boog kan niet altijd gespannen staan. Al die culinaire ontdekkingen wegen soms zwaar, maar we doen het voor jullie, onze toekomstige gasten hè...
Dan kregen we een exclusieve rondleiding in Château de Boutenac waar Chantal werkt de thuishaven van de AOC Corbières. Indrukwekkend, muren van wel anderhalve meter dik. Niet te geloven.
Tot slot zijn we met Gust en Ann gaan eten en waren we om halftwaalf thuis.
Vandaag toch goed gewerkt. Vanmorgen nog wat sleuven gegraven en verder opgeruimd. s Namiddags alles klaargezet om de twee overblijvende balken te verwijderen. Dat is voorzien voor woensdag. Tot slot vanavond nog gaan tekenen voor onze warmtepomp...
Het weer: zaterdag 34 graden, volle zon, geen wind en dus vooral s avonds heerlijk toeven op het dorpsplein. Zondag idem, maar dan iets meer wind, waardoor het in de schaduw bijzonder aangenaam zitten was. Vandaag opgestaan met overtrokken lucht, maar tegen 9 uur scheen de zon terug volop. 28 graden, het is zomer...
Ho ho, stof gevreten vandaag en eigenlijk niks opgeschoten. Ik heb een sleuf gemaakt in beton van ongeveer 5 meter. Morgen ga ik informeren voor een speciale machine. Die zijn te huur. De prijs valt mee, vraag is nog of ik ermee zal kunnen werken. Leen heeft de schouw afgebroken. We hebben ze gefotografeerd, om ze nadien na te maken in de living. Une maison sans cheminée na pas dâme, zegt Christian, en gelijk heeft hij.
We drinken dezer dagen heel veel water, want het is warm, maar af en toe roept Christian ons op zijn terras en krijgen we een biertje of een quinquina, een roséwijn waarin sinaasappelschillen verwerkt zijn. Bitter, maar lekker zegt Leen. Ik heb het nog niet geproefd.
We hebben weer de vraag gekregen om meer fotos te plaatsen. Als fotograaf kan dat toch niet moeilijk zijn, is dan de veelgelezen opmerking, maar dat is het nu juist, ik wil dat die fotos toch min of meer goed zijn tenslotte komen ze maar half afgewerkt uit het digitale fototoestel, ze moeten als het ware nog ontwikkeld worden - en daar kruipt wel wat werk in, maar ik zal mijn best doen, beloofd.
Stuur ons gerust mails. We zullen ze meestal niet beantwoorden, want alles valt te lezen op deze blog, maar het doet deugd over het thuisfront te lezen, ook van lezers die wij (nog) niet kennen.
Het weer: 34 graden en toch werkbaar. Volop zon en geen wind. Wat opvalt is, dat we meer onze voorzorgen nemen. Gisteren al deed ik de luiken van de slaapkamer dicht s morgens. Dat maakt toch wel een verschil. Vannacht toch goed geslapen, dus...
Xavier, de papa van Leen heeft foto's gemaakt tijdens hun laatste bezoek. Zo zie je mij ook eens aan het werk...
Het is zomer. Om het met de woorden van Chantal te zeggen: "Ca y est!" Op de werf: graven, beitelen, ploeteren...dat stond vandaag op het programma. Eerst een constructie gemaakt van houten balken om door te kunnen met de kruiwagen. Dan beginnen graven. Het was zwaar. Af en toe staan we bovendien voor een verrassing. Een betonnetje hier, een natuursteentje daar...het maakt het werk er niet makkelijker op. Ik heb de slijpschijf vandaag menigmaal moeten bovenhalen. Christian komt dan af en toe met mijn gezicht lachen: Ou, ce nest pas assez profond. Il faut creuser plus, roept hij het dan uit.
Leen heeft onze plannen in inkt gezet. Dan heeft ze ze laten kopiëren, zodat we ze kunnen gebruiken op de werf. Het komt er op aan nu. Alles moet op de juiste plaats komen. We zullen nog veel op het plan kijken...
Vanmorgen kwam de aannemer om prijs te maken voor de aansluiting op de riolering en de vernieuwing van de watermeter. Die wordt ingebouwd in de straat, zodat de meteropnemer altijd zijn werk kan doen, ook al zijn we niet thuis. Een gloednieuw systeem, zo blijkt. Gelukkig moeten we de aansluitingstaks niet meer betalen. Het gaat niet om een nieuwe aansluiting, maar om de vernieuwing van de oude aansluiting. Dat bespaart ons 300 euro.
Morgenvroeg komt de man van de firma die we uitgekozen hebben voor onze warmtepomp. Hij komt alles eens bekijken en wil met ons de definitieve plannen overlopen. Wellicht zal de offerte toch wat aangepast worden, omdat we de zolderverdieping nu anders ingericht hebben.
Het weer: zon, staalblauwe hemel, geen zuchtje wind, 29 graden (sommigen beweren 31 graden)...
Allez, onze plannen zijn getekend. We hebben ons magistraal veel werk op de hals gehaald, want nu moet toch gans het dak er af. Zo kunnen we voor ons toch wel een mooi appartementje maken, waar we kunnen slapen, ons wassen, wat zitten... Enfin, de nieuwe plannen bevallen ons heel goed. Vandaag hebben we ze met Gust besproken, om toch zeker te zijn dat alles wel uitgewerkt kan worden, zoals wij dat willen. Een tweede mening is altijd heel belangrijk bij dergelijke projecten. En ja, het gaat lukken. Nu kunnen we beginnen aan de sleuven voor de funderingen. Ik zal eerst wat plaats moeten maken om door te rijden met de kruiwagen, want alles wat ik nu uitgraaf moet zeker nog naar het containerpark. Dus begint de handenarbeid opnieuw. Leen mag eerst nog de plannen in inkt zetten, dan moeten die gecopieerd worden, zodat we verschillende exemplaren hebben om te gebruiken op de werf.
Het weer: ik zal kort zijn: staalblauwe hemel, een zeer licht briesje, 29,5 graden...
Leo had het gezegd: Elke tegenslag is een nieuwe opportuniteit. Inderdaad, dat is weer eens gebleken. Leen en ik hebben vandaag de plannen hertekend (vooral Leen eigenlijk, want ik teken niet zo goed. Ik heb dan altijd zo van die zwarte handen van de inkt op de lat. Mijn vader begreep er geen snars van. Hij was een goed (technisch) tekenaar en ik bakte er niks van. Een rotringpen hield het bij mij geen minuut vol... Ik deed ze allemaal naar de haaien).
De beneden hadden we gisteren al in grote lijnen uitgezet op de werf, dus die indeling moest enkel nog op papier gezet worden. De boven was een compleet nieuwe uitdaging. En het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. We zijn allebei zeer blij met de nieuwe indeling. Het geheel oogt luchtiger. De natuurlijke lichtinvallen zijn beter verdeeld. De ruimtes zijn beter ingedeeld en ook wat de technische aanpak betreft (leidingen, aflopen...), oogt het allemaal wat ordelijker.
Ik heb vandaag ook al prijs gevraagd voor de beton.Ik ben wel wat geschrokken van de hoeveelheid beton die we nodig zullen hebben, om nog maar te zwijgen van het prijskaartje dat daar aanhangt.
Het weer: vannacht en vanmorgen heeft het aardig geregend, gegoten eigenlijk. Er was niet veel wind en de temperaturen hingen rond de 16 graden. Vanaf vanmiddag is het opgeklaard en schijnt de zon terug. De temperatuur lag iets hoger, rond de 21 graden. Morgen wordt het een mooie dag , weze het nog voorzichtig, en vanaf overmorgen zou het echt zalig lekker weer worden.
We hebben een probleem. Ons plan klopt niet. Blijkt dat de afmetingen van de architect niet juist zijn en wij hebben te lang gewacht om ze te checken...stom! Vandaag dus alles opnieuw opgemeten en morgen en wellicht overmorgen hertekenen, herplannen,...herbeginnen en de bestellingen plaatsen, want het wordt tijd dat we beginnen bouwen. Ook nog een lijstje gemaakt van de dingen die nog moeten gebeuren voor we constructief kunnen zijn...om de moed bij te verliezen. Echt, nog heel wat graafwerk. Putten voor funderingen, sleuven voor funderingen, sleuven voor aflopen, leidingen,...enfin er komt geen eind aan. Bovendien zitten wemet het probleem dat er ook nog veel in de weg staat. Spullen die we stomweg meegebracht hebben uit België en die nu echt wel hinderen. Maar allez, we lossen dat wel op.
Leen is nog altijd goed ziek. Desondanks was ze toch op de werf. Ze weert zich als een duiveltje in een wijwatervat.
Vandaag hadden we nog een discussie over de inplanting van de schouw...in het bijzijn van Christian. Ik deed een voorstel en ze antwoordde doodleuk en in alle kalmte: Ah, non, je ne suis pas daccord. Dat vond Christian schitterend. Hij sprak er mij nadien nog over aan...
In het naar huis rijden werd Leen (we waren met verschillende autos want Christian heeft de nieuwe nummerplaten op Leen haar auto gezet) omsingeld door een kudde schapen, begeleid door twee herders en twee honden veel geblaat en gebel. Volgens Leen waren het wel 500 schapen. Ik heb er nog nooit zoveel samen gezien, benadrukt ze haar schatting. Ze heeft er met haar gsm 2 fotootjes van gemaakt...
Het weer: de voorspellingen kloppen, slecht weer vandaag. Veel regen en wellicht zullen de hemelsluizen zich straks nog openzetten. De temperatuur is goed, 21 graden, er is bijna geen wind.
Voilà, het kermisgebeuren zit er ondertussen op. Niet te geloven, het heeft toch weer geregend zeker. Cruscades heeft echt geen geluk met zijn activiteiten, spijtig. Alles is kunnen doorgaan, maar toch had het mooier geweest onder een stralend zonnetje. Er was een springkasteel, volksspellen, zaklopen, eierlopen (een ei in een lepel en zonder het ei te laten vallen zo snel mogelijk aan de overkant geraken)... De buvette was open voor cake, koffie,ijslollies, bier, frisdrank...
Ik ben dan nog met Christian en de burgemeester in het grootste domein van Cruscades naar oude paardenkoetsen gaan kijken. Ze willen die oppoetsen en inspannen ter gelegenheid van het wijnfeest op 27 juli. Ze zullen er alleszins nog veel werk aan hebben...
Regen dus vandaag en voor morgen en overmorgen voorspellen ze nog slechter weer. Wel warm, maar veel regen...
Gisteren was een prachtige dag. Zonnig, nagenoeg geen wind en voldoende warm. Ideaal voor ons bezoek aan Ann en Joo Maes in Prugnanes. We vertrokken omstreeks halftien en we deden er via de prachtige binnenwegen meer dan anderhalf uur over om daar te geraken. Het was twee jaar geleden dat we daar nog geweest waren, maar Murphy, de Dobermann herkende ons wonder boven wonder nog. Hij verwittigde Ann van onze aanwezigheid. Het was alsof we er nooit weggeweest waren. Tijdens de wandeling op het domein zagen we direct de evolutie. Een mooie grote rozentuin, een oude wijngaard werd vervangen door olijfbomen en her en der werden nieuwe aanplantigen gedaan. Prachtig. Toen Joo ons ook vervoegde, had hij Bounty mee. Een prachtige niet echt raszuivere zwarte hond (combinatie van een Setter met een Labrador?), die niet echt aanvaard is door Murphy. Murphy wil zich bijgevolg laten gelden, wat echt tot grappige situaties leidt.
Aperitief op het terras met zicht op de heuvels en nadien een pierrade (steengrill). Ongelooflijk gezellig en ideaal om bij te praten. Toen ik de eerste keer op mijn horloge keek was het halfzes...tijd om op te stappen, maar dat duurde toch nog een uurtje, dus Ann en Joo mochten onmiddellijk starten met de voorbereiding van het avondeten voor de gasten. We hadden een heel toffe dag.
Vandaag is het weer iets minder. Overtrokken en volgens de voorspellingen zou het vanavond gaan regenen. Hopelijk blijft het droog voor de eerste Kermesse de Cruscades. We gaan er straks een kijkje nemen, nadat we bij Christian en Chantal een drankje genuttigd hebben...
Vanmorgen vertrokken de ouders van Leen terug naar huis. Om halfzes al. Ondertussen, het is al bijna acht uur, zijn ze thuis. Reeds vroeg op de morgen kreeg Leen een telefoontje van de vertegenwoordiger van Huis Clos (de veel te dure warmtepomp). Leen heeft deman vriendelijk maar kordaat afgewezen.
Ik had deze morgen dan weer een afspraak in Narbonne. Bij de projectontwikkelaar van de nieuwe verkaveling in Cruscades. Hij wil dat ik fotos maak voor hun website. De burgemeester had hem de fotos laten zien die ik van Cruscades maakte. Dat bleek toch wel in de smaak te vallen. Ik heb vanmorgen een kleine presentatie gedaan op het kantoor , bij mevrouw Palancade (de dochter van de projectontwikkelaar) en ze was toch enthousiast. Alleen moet het nu voor mij nog interessant genoeg zijn om mij nu al te vestigen als zelfstandige. Daar moet ik mij nog eens over informeren. Want veel meer dan die fotos zal ik niet kunnen maken. De werf heeft de allergrootste prioriteit hè...
Leen heeft een verkoudheid gecombineerd met keelpijn. Ze voelde zich vannamiddag niet al te best, dus heeft ze in de tuin in Cruscades wat in de zon gezeten. Terwijl keek ze in bouw- en verbouwmagazines op zoek naar allerhande materiaal voor ons project. Dat hoort er ook bij. Ik heb wat opgeruimd en nog wat puin kleingemaakt. Voorlopig heeft de verkoudheid geen vat op mij. Elke morgen een lepel honing doet wonderen...een wijsheid en gewoonte van mijn moeder zaliger, die ik sinds ik hier ben terug opgenomen heb.
Morgen gaan we naar Saint-Paul de Fenouillet meer bepaald Prugnanes. We gaan er op bezoek bij de mensen die er de chambres dhôtes uitbaten waar we de allereerste keer logeerden hier in de streek. Dat was toen we Visa pour lImage het jaarlijkse fotofestival in Perpignan bezochten. We kijken er wel naar uit om nog eens wat bij te praten...
Het weer vandaag: zonnig met witte wolken. Vannamiddag was het lekker warm (Leen heeft toch genoten van haar tuinnamiddagje), maar ondertussen is het afgekoeld. Er staat een weinig wind...
Gisteren verrast door Francis en zijn motormaat Ulrich. Zij zijn op motorreis door Frankrijk. Ze bezochten de dochter van Ulrich in de Pyreneeën en reden dan onze richting uit. Ze logeerden bij Renée en Stephan en dus zijn we gisteren gaan eten in lApaloosa.Het was weer lekker en gezellig. Vanmorgen zijn ze dan nog eens langsgeweest op de werf. We krijgen net een sms. Ze logeren nu in een hotelletje vlakbij de Mont Ventoux. Leen heeft terug motorkriebels. Ik niet, ten hoogste een Solex...
We hebben vanmorgen een klein werfongevalletje gehad. Ik was een betonnen plateau aan het uitbreken. Stukken uitslijpen en dan stukslaan met de voorhamer. Leen klopt er niet naast. Enfin, één van de blokken beton is op de watermeter gevallen. Die is afgebroken en ik heb ongewenst een douche genomen. Leen is naar Jean-Luc, de werkleider van de gemeente gelopen en die is onmiddellijk het water komen afsluiten. s Namiddags heeft hij de leiding hersteld, maar of het allemaal zal houden, weten we niet. Enfin, hij heeft geen beloftes gemaakt.
Gisteren had Leen nog bij verschillende bedrijven prijs gaan vragen voor een warmtepomp. Vannamiddag een zeer goede offerte gekregen, ook voor een zonneboiler. We zullen dat dan maar doen denken we.
Het weer vandaag: Wind (en redelijk veel), zon, warm...27 graden
De lokroep van de werf was zeer sterk. Vanmorgen dan ook hard gewerkt, meer gedaan dan voorzien. Gelukkig, want deze namiddag hadden we twee verkopers van Huis Clos op bezoek. We vroegen hen een prijsofferte voor een warmtepomp. Stipt om 14.30 uur waren ze op de afspraak en ze gingen weg...om 17.30 uur. Van een verkoopspraatje gesproken. De show die opgevoerd werd, toen we een korting vroegen. De verkoper belde naar zijn baas en die gaf ons zogezegd een fikse korting. Een ongelooflijk ingestudeerd nummer: Heb ik u goed verstaan? Geeft u zoveel korting? Kan u dat nog eens herhalen?....fluisterend tegen zijn collega: Hij geeft me zoveel korting. Niet te geloven, hij moet wel goedgezind zijn.
Enfin, we hebben een interessant voorstel gekregen, het overwegen waard.Morgen gaat Leen nog eens vergelijken bij twee andere leveranciers en dan pas nemen we een beslissing. We zijn er eigenlijk zeer vroeg mee. Maar je kan beter te vroeg dan te laat bestellen, want de leveringstermijnen worden hier naar verluidt zelden gerespecteerd. Hopelijk hebben wij daar niet teveel last van. Onze namiddag zat er in elk geval op. Vanavond hebben we buiten gegeten. We waren nog maar net binnen en het begon te gieten. Raar weertje...
Dus, het weer vandaag: zeer zonnig, niet teveel wind en warm. Daarnet een fikse regenbui, morgen zien we wel weer.
P.S.: Leen kreeg zonet een telefoontje via Skype van Geert, haar vroegere baas. Ze is bijzonder in de wolken. Dat deed deugd. Mailen ook, aarzel niet. We lezen ook graag jullie verhalen: harry.goossens@gmail.com
Allez, weeral niet gewerkt vandaag, of toch niet op de werf. Vanmorgen de plannen nog eens overlopen en gedeeltelijk hertekend. Eén en ander staat nog niet op punt, dus dat zullen we ter plaatse nog eens moeten bekijken. s Namiddags met de ouders van Leen en Gust en Ann het domein van Jean-Louis Denois in Roquetaillade bij Limoux bezocht. Een prachtig afgelegen domein in een sterk glooiend landschap. De rust en kalmte zijn er onbeschrijflijk. We proefden er schuimwijn en namen een paar flesjes mee naar huis. We mogen zeker niet omkomen van de dorst de komende weken hè.
Vandaag zijn Leen en ik een jaar getrouwd. Reden genoeg dus om niet te hard te werken en eens zo hard te feesten. Eerst thuis aperitieven en dan gaan eten in La Selette. Morgen terug naar de werf.
Irène, de mama van Leen vroeg me of ik nog terug zou willen naar België. Voor geen geld van de wereld, was mijn snelle antwoord. Ik heb er meteen aan toegevoegd dat er wel dingen zijn die ik mis in België, maar afgezien van familie en vrienden en de gastronomie en de uitgebreidere eetcultuur, mis ik weinig. En de eetcultuur is dan nog relatief, want de manier waarop ze hier de eigen streekproducten gebruiken is ook wel gezellig. Haast een vorm van slow food, en we laten het niet aan ons hart komen.
Het weer vandaag: volgens de voorspellingen zou het een slechte dag worden , maar dat viel allemaal best mee. We hebben zon gehad, in Roquetaillade en op de terugweg wat regen, maar hier in Paraza heeft het niet geregend. Om en bij de 25 graden... Foto: (geromantiseerd) beeld van onze Mairie...
Zondag vandaag, dus niet naar de werf. Toch om 8 uur op voor een rustig ontbijt. Dan met Irène en Xavier naar Gruissan, la plage des Chalets bezocht. Vervolgens naar Bouzigues om oesters te gaan eten. Ik heb er nog een schoteltje gerookte zalm aan toegevoegd, want met 6 oestertjes is mijn middaghonger niet gestild. Afgesloten met een koffie en terug richting Caunes Minervois. Daar had het marmerfestival plaats. Caunes is blijkbaar een marmerdorp en het festival verzamelt alle beeldhouwers die van ver of nabij iets met marmer doen. Wel een leuk evenement, maar vooral een fantastisch mooi dorp, dat volgens mij beschermd is. Te onthouden als aanrader voor onze toekomstige gasten. We hebben de dag net nog beëindigd met een bezoek aan de marché aux produits du terroir in Pouzols. Ik heb daar drie flesjes lekkere frisse roséwijn gekocht van een producteur uit het dorp. Pouzols is één van de dorpen waar we vruchteloos gezocht hebben naar een gebouw om er onze plannen te realiseren. Vooral de pastorie sprak Leen bijzonder aan, spijtig genoeg niet te koop (en mocht het al te koop geweest zijn, zou het zeker niet gepast hebben binnen ons budget).
Straks gaan we nog eten in lAppaloosa in Bize-Minervois. Voor mij de kippenbrochet, lekker pikant...
Het weer vandaag: winderig, zon afgewisseld met wolken en maximum 22 graden. Nog een paar fotootjes van de werf. Ik heb het kleine digitale toestelletje van Leen meegebracht uit België. Iets handiger op de werf. Ik zal precies de lens eens moeten kuisen...
Vanmorgen samen met de ouders van Leen aan de ontbijttafel. Vroege vogels, want wij zijn vroeg opgestaan om te gaan werken in Cruscades. Het deed deugd terug op de werf te zijn. Het was ook te zien aan het resultaat, want we zijn goed opgeschoten met het klein kappen van puin. Van Chantal en Christian geen spoor. Ze zijn met de voetbalclub van Cédric op uitstap. Een weekend naar een pretpark in Spanje. Benieuwd hoe ze het stellen.
De ouders van Leen komen net binnen. Ze hebben Lagrasse bezocht en zijn zeer enthousiast. Ze bezochten de kerk en vonden de vloer mooi, ook voor in ons huis. Ze kijken nu naar de wereld met onze verbouwing in het achterhoofd... Nadien hebben ze ook in Carcassonne rondgewandeld. Heel toeristisch, maar toch de moeite waard.
We gaan aperitieven en eten, ik ga dus afsluiten...
Het weer vandaag: zonnig, wolken, niet te warm 21 graden, want veel wind...
Nog een uur of drie en dan zullen ze er zijn. k ben content. Het is een raar gevoel om hier alleen te zijn ook al kennen we ondertussen een aantal mensen. Harry had gelijk gisteren toen hij schreef dat ik het dorp en het huis miste. Toen ik vanmorgen Cruscades binnen reed, voelde ik mij al een stuk beter, waarschijnlijk ook omdat ik wist Harry vandaag naar huis komt, met mama en papa erbij. t Zou fijn zijn moest mijn zus erbij zijn, die komt pas in juli, dan heeft ze vakantie.
Deze voormiddag nog wat stenen gekapt, ik was zelfs vroeger op de werf dan de metsers die iets verder bezig zijn. Ze hebben vandaag ook mijn definitieve nummerplaten geleverd, eindelijk. Ik reed nog altijd rond met nummerplaten van een ander departement in afwachting van de nieuwe. Vandaag die van hier, de Aude, toegekregen, samen met de grijze kaart. Christian zal ze volgende week vervangen.
Het weer vandaag was niet echt fameus, alhoewel ik mag niet klagen. Vanmorgen volop zon en in de verte zwarte wolken alsof het ging regenen. De regen zal ergens anders gevallen zijn....
Af en toe zon, dan weer wolken en iets kouder vandaag. Ik schat zon 21 graden.
Ik ben vanmorgen om iets voor acht vanuit Rijkevorsel vertrokken naar Aalst, waar ik om halfelf een afspraak had in het ziekenhuis. Ik ben toegekomen om 10.25 uur. Overal file, vertraagd verkeer en regen, regen, regen... 's Middags moest ik bij Francis en Martine zijn. Ik mocht daar een boterham, twee ook, blijven eten. Dan terug naar Aalst voor het tweede deel van de afspraak. Ik ben terug goedgekeurd voor een jaar. Uiteindelijk was ik om 16 uur terug in Rijkevorsel. Een drukke dag dus en weinig uitgespookt. Nu is het hier gestopt met regenen en alles komt terug tot leven. Ik heb net ook geskyped met Leen, via de webcam (zie foto). Toch wel handig en goedkoop. Zij heeft gekuist, gewassen en gestreken. Morgen gaat ze toch naar de werf. Ze mist het dorp en het huis een beetje denk ik. Straks ga ik opnieuw vroeg slapen, want morgen moeten we vroeg op om naar huis te rijden, enfin, ik naar huis en Irène en Xavier op vakantie. Over het weer hier moet ik niets zeggen, want dat kennen jullie. Leen heeft een weerberichtje uit de Aude gestuurd: "Het weer. Vanmorgen staalblauwe hemel en volop zon. In de namiddag wat meer witte wolken. Ik geloof dat het zo'n 25 graden was uit de wind, want die was weer zeer sterk. Vanmiddag toen ik de brievenbus ging lichten, kwamen Chantal en Christian thuis. Christian zag eruit alsof het -5 °C was, een bodywarmer, 2 pullovers en daaronder nog 2 t-shirts met lange mouwen : 't was zeer koud vanmorgen, en dat zal vroeg geweest zijn, verduidelijkte hij, 12°C. De dag is bijna gepasseerd en vrijdagavond komt dichter in de buurt, joepi"
Voor het eerst sinds onze verhuis naar Frankrijk zijn we niet samen...en dat is niet fijn. Net op de dag dat we 6 jaar samen zijn. Vanmorgen ben ik met een vlucht vanuit Carcassonne naar België vertrokken. Ik moet morgen namelijk een paar afspraken afwerken in het ziekenhuis. Op een uur en vijfendertig minuten stond ik in Charleroi. Spijtig dat je zo vroeg al moet inchecken, want anders zou het echt iets van niks zijn. Het blijft alleszins een aangename manier om die afstand te overbruggen in zo weinig tijd. Het kostte mij 52 euro. Vrijdag, in alle vroegte, vertrek ik, samen met mijn schoonouders, Irène en Xavier, terug naar huis. Met de auto dan. We vertrekken om 6 uur en zijn omstreeks 19 uur in Paraza. Tegen dan hebben we 56 euro péyage betaald, om nog maar te zwijgen van de benzine die we tegen dan verreden hebben. Nog een leuke anekdote van daarnet: een paar weken geleden waren er pantoffels aan gunsttarieven te koop in de Makro. Leen stuurde haar mama en zus Ann op pad om een paar te kopen voor mij. Toen ik ze daarnet paste, bleek dat het toch wel een paar was voor iemand met twee linkervoeten. Ik heb nu wel twee linkerhanden, maar met mijn voeten is er eigenlijk niets aan de hand. Irène is dan maar op goed geluk terug naar de Makro gereden en heeft een nieuw paar - een linker en een rechter - op de kop weten te tikken. Dat we nu even niet samen zijn, vinden we niet leuk. We waren het nu zo gewoon. Voor mij valt het dan nog mee, want ik ben hier thuis, Leen ook in Paraza, maar dat is toch anders. Ze zit daar op haar eentje. Ik ga haar straks nog eens uitvoerig skypen.
Het weer hier kennen jullie allemaal, volgens Leen is het in de Aude mooi weer, met misschien iets teveel wind...
Het was hier inderdaad heel mooi weer. 25 graden, zon en een staalblauwe hemel met hier en daar een wit wolkje. Inderdaad iets te veel wind misschien, hangt er ook vanaf op welk plekje je zit. In de late namiddag ben ik nog naar Cruscades gegaan om te zien of er iets belangrijk in de brievenbus zou zitten, en daar was het heerlijk warm, de wind is daar niet zo hevig als in Paraza. Heb daar dan nog even met de buren gebabbeld en Chantal had gelijk toen ze dit zei: Tu es un peu perdue . 't Is inderdaad niet gemakkelijk om alleen te zijn hier. Hoera voor skype en webcam en toch wou ik dat het al vrijdagavond was zo rond een uur of acht.......
We krijgen nogal wat opmerkingen over de bourgondische dimensie die we aan ons avontuur hier in de Languedoc-Roussillon geven. Dat is allemaal werk! Wanneer jullie bij ons komen logeren, dan verwachten jullie toch in de watten gelegd te worden? Hoe kunnen wij dat realiseren zonder de produits du terroir te proeven en ze zo te leren kennen. Komt daar nog bij, dat ik (Harry) met het ouder worden, nogal vergeetachtig ben, dus moet ik alles proeven en herproeven natuurlijk. Geen simpele opdracht, neem dat maar van mij aan. Het voorspelde gewichtsverlies als gevolg van het vele en zware werk op de werf, blijft uit... Maar voor onze gasten in spe hebben we iets over hè.
We werken als slaven. Net Amerikaanse gevangenen aan de chain gang. We nemen de volledige bakstenen en slaan ze stuk voor stuk kapot met een klauwhamer. Gelukkig is het een soort van snelbouwstenen, die het na een vijftal slagen stilaan begeven, maar toch blijft het zware arbeid. Vanmorgen zijn we eerst nog naar het containerpark gereden. Ik kon een blok stenen, die ik voordien moeiteloos in de aanhangwagen gegooid had, zelfs niet meer optillen. Kapot zijn we... Maar toch merkten we ook vandaag weer op, dat we allebei heel graag op de werf werken. Het heeft met vanalles te maken denken we. Het klimaat (en ja we hebben het nog niet echt schitterend gehad, maar toch de temperaturen en vooral het licht en de vochtigheidsgraad zijn hier anders), de mentaliteit van de mensen en vooral ook het ritme en de eenvoud van de dag geven ons net dat extraatje. Vijf jaar geleden zouden we niet geloofd hebben hier ooit te wonen, nu is het als het ware een evidentie. Een heel fijne gewaarwording. Enfin, genoeg gefilosofeerd. We mogen niet teveel reclame maken, want als jullie allemaal hier komen wonen, dan hebben wij geen gasten meer...
Het weer vandaag: een aangename 24 graden met een iets sterker briesje (zeker niet onaangenaam), blauwe lucht en witte wolken en een zon die het allemaal eens zo mooi maakt.
Foto: een dreefje bij het buitenrijden van Cruscades...
P.S.: de reactie van onze buren op het tekstje van gisteren: Bravo pour ce texte en français, juste quelques fautes d'orthographe mais tellement de purs français en font que vous êtes largement pardonnables. En fait, l'expression exacte est : La terre est trop basse Le ciel est trop haut il n'y a que la table qui est au bon niveau ! (avec du Corbières, of course !) comme on dit chez nous "atal es pla" (comme ça c'est bien)...en dat laatste is in het Occitaans!
