Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
03-06-2008
Chain Gang
We krijgen nogal wat opmerkingen over de bourgondische dimensie die we aan ons avontuur hier in de Languedoc-Roussillon geven. Dat is allemaal werk! Wanneer jullie bij ons komen logeren, dan verwachten jullie toch in de watten gelegd te worden? Hoe kunnen wij dat realiseren zonder de produits du terroir te proeven en ze zo te leren kennen. Komt daar nog bij, dat ik (Harry) met het ouder worden, nogal vergeetachtig ben, dus moet ik alles proeven en herproeven natuurlijk. Geen simpele opdracht, neem dat maar van mij aan. Het voorspelde gewichtsverlies als gevolg van het vele en zware werk op de werf, blijft uit... Maar voor onze gasten in spe hebben we iets over hè.
We werken als slaven. Net Amerikaanse gevangenen aan de chain gang. We nemen de volledige bakstenen en slaan ze stuk voor stuk kapot met een klauwhamer. Gelukkig is het een soort van snelbouwstenen, die het na een vijftal slagen stilaan begeven, maar toch blijft het zware arbeid. Vanmorgen zijn we eerst nog naar het containerpark gereden. Ik kon een blok stenen, die ik voordien moeiteloos in de aanhangwagen gegooid had, zelfs niet meer optillen. Kapot zijn we... Maar toch merkten we ook vandaag weer op, dat we allebei heel graag op de werf werken. Het heeft met vanalles te maken denken we. Het klimaat (en ja we hebben het nog niet echt schitterend gehad, maar toch de temperaturen en vooral het licht en de vochtigheidsgraad zijn hier anders), de mentaliteit van de mensen en vooral ook het ritme en de eenvoud van de dag geven ons net dat extraatje. Vijf jaar geleden zouden we niet geloofd hebben hier ooit te wonen, nu is het als het ware een evidentie. Een heel fijne gewaarwording. Enfin, genoeg gefilosofeerd. We mogen niet teveel reclame maken, want als jullie allemaal hier komen wonen, dan hebben wij geen gasten meer...
Het weer vandaag: een aangename 24 graden met een iets sterker briesje (zeker niet onaangenaam), blauwe lucht en witte wolken en een zon die het allemaal eens zo mooi maakt.
Foto: een dreefje bij het buitenrijden van Cruscades...
P.S.: de reactie van onze buren op het tekstje van gisteren: Bravo pour ce texte en français, juste quelques fautes d'orthographe mais tellement de purs français en font que vous êtes largement pardonnables. En fait, l'expression exacte est : La terre est trop basse Le ciel est trop haut il n'y a que la table qui est au bon niveau ! (avec du Corbières, of course !) comme on dit chez nous "atal es pla" (comme ça c'est bien)...en dat laatste is in het Occitaans!
Puisquon a au moins deux lecteurs Français, les nommés Chantal et Christian Miquel, nos amis-voisins, on fera le texte en Français (enfin, plus ou moins), aujourdhui. Nous avons bien travaillé. Ce matin jai enlevé le plancher qui restait à l étage pendant que Leen (Line pour Christian et tout les Français, il est vrai que Chantal arrive a prononcer Leen comme une vraie Flamande) a cassé les briques afin de les disperser sous le béton. Cet après-midi nous avons enfin descendu deux grosses poutres. Christian nous a donné un coup de main (il ma même proposé un coup de pied, mais là jai refusé poliment). Il a coupé les poutres avec sa tronçonneuse. Puis il nous a offert une mousse (une bière) Merci Christian !
Concernant les changements de nos plans, Christian avait lidée de faire une terrasse sur le toit. Comme ça, Leen pourrait se faire dorer la pillule (encore une expression de Christian: se faire bronzer)
Puisque nous (Christian et Harry) aimons cuisiner, on a eu lidée de faire la cuisine une fois par mois. Le sol est trop bas, le ciel est trop haut, ce nest que la table qui a le bon niveau (surprise: encore une expression signé Christian Miquel) ! Pendant ce temps Chantal en Leenpourront aller à Narbonne pour flaner un peu. Le soir elles pourront manger ce que nous avons preparé.
Le temps aujourdhui: beau temps avec du soleil et des nuages. Environs 25 degrées. Un tout petit peu de vent.
P.S.: nous nous excusons auprès de nos lecteurs. Gouttes ne sécrit pas avec accent circonflexe et qun t (donc pas: goûtes comme je lai écrit avant). Chantal et Christian nous ont aimablement corrigés. Je craint qu aujourdhui ils auront encore plus de travail
P.S. 2: sil y aurait parmis nos lecteurs un candidat (volontaire) pour traduire tout notre blog en Français, volontiers.
P.S. 3: les photos de la grillade quon a fait la semaine passée.
Heerlijk geslapen, allebei. Leen was alweer vroeg op en kwam me een eerste keer wekken om 8 uur. Ik wou nog wat nagenieten tot ze mij plots kwam wekken en het al 9 uur was. Enfin, geen nood het is zondag. Ontbeten en dan naar de werf gereden om wat opmetingen te doen. Leen bleef deze keer thuis om het avondeten al voor te bereiden. Van de vide-grenier (rommelmarkt) in Cruscades was al niet veel meer te zien. De boel is gewoon uitgeregend. Tegen 11 uur kwam Chantal trouwens al thuis met haar goederen en was de rommelmarkt opgedoekt. Spijtig vonden wij, want we wilden er eens langsgaan in de namiddag. De aanhoudende regen maakte ons niet vrolijk vannamiddag. We zijn naar Le Somail gereden om er eens te gaan snuisteren in een grote tweedehandsboekenwinkel. Zeer interessante en mooie boeken hebben ze daar, maar we vinden het niet bepaald goedkoop. Nadien hebben we ons op de aanpassing van onze bouwvergunning gegooid. Geen eenvoudige klus, maar we denken er toch in geslaagd te zijn, we zien wel.
Morgen wordt er terug gewoon gewerkt, fijn!
Over het weer hebben we het liever niet vandaag. Regen, regen en nog eens regen. Grijze, van regen zwangere wolken overheersen de lucht. De temperatuur is weliswaar aangenaam, maar we willen beter...
Trouwens, Leen heeft net een mooie foto gemaakt van het landschap hier. Na de regen is het hier ook zeer mooi.
Vanmorgen kropen we allebei min of meer uit bed. Op het einde van de week wegen de werken nog veel erger door. Daar komt dan bij dat we deze week door allerlei omstandigheden (en dat zijn niet noodzakelijk feestjes) nooit vroeg gaan slapen zijn. We zijn bij Sodime mijn werkbermuda gaan afhalen, veel te duur gaan tanken met de camionette en dan naar de werf. Er moest namelijk dringend opgeruimd worden. Enerzijds om terug wat overzicht te krijgen en anderzijds om de werf min of meer veilig te houden. Toen ik Leen in het bijzijn van een meesmuilende Christian vroeg om alle stenen van de berg steenpuin klein te kloppen met de hamer, lachte ze meewarig. Ze kon niet weten dat ik het meende en dat ik een uur later ook het goede voorbeeld gaf. Dat grof steengruis gaan we gebruiken als opvullaag voor de betonplaat op het gelijkvloers. Hoe fijner dat puin is, hoe beter (we gaan er geen gravel van maken, zo fanatiek zijn we niet, tenzij we natuurlijk een lonende bestelling zouden krijgen van Roland Garros).
Enfin, s middags lekker gegeten en dan werfboodschappen gedaan in de Brico Dépôt in Béziers. Een heel grote winkel, waar ze ongeveer alles hebben voor bouw en tuin. Ik had een toolbox nodig om al het materiaal in op te bergen. Verder kochten we een electronische meter en een laserpas. Daarmee wil ik morgen opmetingen gaan doen om een plan te tekenen voor de wijziging van de gevel. De hoeveelheid ruimte die we uiteindelijk winnen is bepalend voor het al dan niet aanvragen van de wijziging. Als het de moeite niet loont, laten we alles bij het oude, dat is duidelijk.
Het weer: niet veel soeps eigenlijk. Het is 23 graden, maar bewolkt met een waterzonnetje. Ook de komende week ziet het er niet altijd spetterend uit. Niet dat het veel gaat regenen, maar de zon zal toch ook maar weinig van zich laten zien, vrezen we.
Foto: Gezien op het grootste domein van Cruscades. Een boom is door een molensteen gegroeid en heeft hem van de grond getild.
Foto: Nog een beeld van de bâtisse langs de binnenkant.
Heel goed gewerkt vandaag. We mogen trots zijn op onszelf en zelfs een feestje bouwen. Alle muren die moeten verdwijnen, liggen tegen de grond. Het gebouw toont immens groot zo helemaal leeg en dan moeten we nog opruimen. Zelfs Chantal en Christian zijn er verbaasd over.
Vandaag hebben we nogal wat gelachen. Eerst wilden we de aanhangwagen draaien, maar vermits dat een dubbelasser is, moet je dat al springend doen. We stonden daar beiden te springen in de Impasse, tot we er de slappe lach van kregen. Titel van de opvoering: dansje met de remorque...
Leen zal toch nog wat bokes met choco moeten eten voor ze echt Fifi Bras dAcier (Pipi Langkous) kan worden. Ze heeft keihard gewerkt en op het einde van de dag wou ze nog helpen bij het slopen van de laatste muur. Met de voorhamer notabene, een hamer van 5 kilogram. Toen ze hem boven haar hoofd hield, kon ze hem niet meer tegenhouden. De hamer viel achterover en ik moest haar helpen om hem neer te zetten. Gegierd hebben we...
We zijn trouwens getuige geweest van een opvallend natuurfenomeen. Echt een plaatselijke regenbui. Een wolk die zich heel plaatselijk leegregent en dat zie je dan vanop afstand. Prachtig schouwspel boven de wijngaarden (zie foto).
Het weer vandaag: vanmorgen heel zonnig en heel warm (toen we naar de werf vertrokken om 8 uur was het al 18,5 graden). Na de middag heeft het geonweerd. Nu is het terug rustig, maar wel overtrokken. Hoogste temperatuur vandaag: 26 graden.
Foto: plaatselijke regenbui boven de wijngaarden.
Foto: zo ziet ons gebouw er momenteel uit langs binnen.
Het was moeilijk opstaan vanmorgen. Gisteren te laat gaan slapen. We hadden er allebei last van, temeer ook omdat we al om 9 uur in Saint-Chinian moesten zijn om een verzekering af te sluiten voor de camionette. Dat heeft anderhalf uur geduurd. Nadien zijn we gaan informeren voor fotovoltaïsche cellen voor verwarming, warm sanitair water en zwembadverwarming. De specialist komt langs voor een prijsofferte. Benieuwd wat dat wordt. Hier in Frankrijk krijg je daarvoor een crédit dimpôts, dat wil zeggen dat de staat je de helft van de installatie terugbetaalt. Dat kan interessant worden. Wat ze hier niet kennen is de recuperatie van electriciteit opgewekt door zonnepanelen. Dat is niet gebruikelijk. Voor windmolens doen ze het wel, maar die zijn hier nog niet gecommercialiseerd voor particulier gebruik.
Vannamiddag eerst naar het containerpark, nog 1 aanhangwagen leeggemaakt en dan verder afgebroken. De zoldering is er nu bijna helemaal uit, morgen is het zo ver. Leen merkte op, dat ze heel graag op de werf werkt. Ze had dat niet verwacht. Ik vind het ook heel tof, vooral ook omdat ik aan buurman Christian een toffe maat heb. Die komt een paar keer per dag kijken naar de evolutie en zei vandaag nog, dat hij niet gedacht had dat we zo zouden opschieten met de werken. Dat doet wel deugd.
Ik ben ook nog naar de Mairie geweest om fotos af te geven. Terwijl heb ik gevraagd naar de formulieren voor een aanpassing van onze bouwaanvraag. We willen het uitzicht van de gevel namelijk nog wijzigen. Als we de grote poort verkleinen, de ramen boven iets laten zakken, dan winnen we een volledige verdieping uit en kunnen we een eigen appartementje maken op de zolder. Dat zou eigenlijk heel handig zijn en bovendien zouden we ook nog wat bergruimte winnen, dat laatste heb je nooit teveel. Enfin, plannen genoeg, dus we hebben nog veel werk voor de boeg...
Het was vandaag overigens een mooie dag. Zon, warm (25 graden) en een zacht, heel zacht briesje (niet hard genoeg om de windmolens in beweging te zetten).
Overigens, Veronique, één van onze trouwste lezers en zeker onze trouwste correspondent, vroeg vandaag of wij het nieuws uit België nog volgen, of wij via internet nog kranten lezen... Helaas, jammer maar helaas, dat doen wij dus niet. Niet omdat het ons niet interesseert, maar gewoon omdat we er niet toe komen. Meestal luisteren we hier naar Musique 3, een klassieke zender, die maar heel zelden nieuws geeft. 's Avonds eten we laat en kijken we pas naar de televisie - als dat er al van komt - na 9 uur. Dan zappen we wat en kijken we af en toe een interessante docu of reeks... Midsummer Murders in het Frans gedubd is bijzonder grappig...
Vandaag weet ik niet wat te schrijven. Er is niets bijzonders gebeurd. Goed gewerkt, dat wel. Nog kabels gespannen ter ondersteuning van het dak en verder afgebroken. Leen heeft deze namiddag haar wederintrede gedaan op de werf. Meteen om muren af te bikken, maar langs binnen dan. Ze stond zo het gebouw te bekijken langs de buitenkant en merkte op, dat ze nog veel werk heeft. En ja, er is nog veel werk. Maar het is wel aangenaam werk, hoewel ik bijzonder moe ben. Mijn spiertjes moeten echt nog wennen...
Christian vindt, dat ik een waaghals ben. Omdat ik stelling bouwde om mijn ladder op te zetten. Ik moest namelijk een stut vastnagelen in de nokbalk en vermits de vloer uitgebroken is, moest ik een beetje kreatief zijn... Après tu pourras aller travailler dans le cirque, zei hij gevat. Wel een beetje overdreven, want ik beveilig alles goed...
Nu een aperitiefje, dan lekker eten (Leen staat in de keuken) en dan samen lekker thuis. Genieten.
Het weer: veel beter dan gisteren, wolken en zon, 22 graden en droog. Zo mag het blijven.
We hebben Franse nummerplaten op de camionette. Christian heeft ze laten maken en vannamiddag heeft hij ze geplaatst. Dat moet hier met rivetten en die moeten dezelfde kleur hebben als de nummerplaten. Wit vooraan en geel achteraan. Het doet wel een beetje raar, die Franse platen. Langs de ene kant vind ik het leuk, maar langs de andere kant is het vreemd.
Vanmorgen heeft het pijpenstelen gegoten. Rond 9 uur werd het plots pikdonker, precies nacht, en dan is het beginnen gieten, ongelooflijk. En toch is er maar 4,5 cm per vierkante meter gevallen vandaag, hoewel het een groot stuk van de voormiddag tot het begin van de namiddag geregend heeft. De wijnboeren zijn eindelijk blij, hoewel, nu mag het gaan ophouden met regenen, want de wijnstokken staan in bloei en dan mag het niet teveel meer regenen.
Vanavond zijn Gust en Ann nog langsgeweest. Nog wat bijgepraat over den bouw en vooral ook lekker gegeten en gedronken...hoe kan het ook anders.
Het weer: Belgisch, tot en met. 14,5 graden, regen, tegen de avond aan opklaringen. Niet veel zon gezien vandaag, dus zeker geen weer waarvoor wij naar hier gekomen zijn...
Vroeg opgestaan vanmorgen om naar de Sous-Préfecture te gaan in Narbonne. Kwestie van eindelijk een nieuwe grijze kaart te hebben voor de camionette. Enfin, alle nodige documenten opgezocht, gekopieerd en gebundeld en wij vertrokken. Er was niet veel volk, dus lang moesten we niet aanschuiven, een half uurtje denk ik...
Alle documenten voorgelegd, de ambtenaar van dienst bekeek ze en vroeg naar de Belgische grijze kaart. Die had ik niet bij. Een vloek ingeslikt, terwijl Leen diplomatisch de nodige vragen stelde, om de schade te beperken. Onverrichterzake terug naar huis.
Dankzij Leen hebben we ze dan toch, de grijze kaart, want ik zag het niet meer zitten om terug te gaan. Ik wou naar de werf. Leen heeft dan s namiddags al het nodige gedaan en morgen worden de nieuwe nummerplaten geplaatst...eindelijk.
Ik heb verder nog wat afgebroken. Er staan nu nog 3 muren en de trap. Aan die laatste ga ik nog een behoorlijke kluif hebben, dat staat vast. Morgen ga ik met Christian naar de smid om er de schoenen te halen voor de stalen kabels. Die wil ik morgen plaatsen en dan kan ik met een gerust hart verder afbreken. Het is morgen ook nog containerparkdag. Leen houdt haar hart al vast, maar dat is voor niks nodig. Ze kan toch niet werken met haar genaaid vingertje...
Christian is helemaal niet blij. Het heeft zowat overal geregend, behalve in Cruscades. 3 millimeter is er gisteren gevallen, terwijl het in Les Ilhes, bij Gust en Ann uren aan een stuk goed gegoten heeft, onbegrijpelijk.
Nu we het toch over het weer hebben: het was wisselend bewolkt vandaag. Niet koud, helemaal niet, rond de 21 graden. Een heel klein beetje zon, maar geen regen.
Zondag, altijd een beetje raar hier. We hebben nog geen echte thuis, dus is het kwestie van de dag echt nuttig en zinvol door te brengen. Een beetje langer geslapen dan normaal, want het was laat gisteren. Geluk gehad met het weer en tot halftwee buiten gezeten.
Eerst de scanner-printer geïnstalleerd en een kopietje gemaakt van ons barstenplan. Dat meteen doorgestuurd naar de ingenieur. Dan gegeten en dan na een ingeving van Leen naar Gust en Ann gereden in Les Ilhes Cabardès. Eigenlijk gewoon om eens bij te praten, hun skype-telefoon aan de praat te krijgen en een koffie te drinken, maar dat was buiten Gust en Ann gerekend want voor we het goed en wel wisten zaten we aan tafel voor het avondeten. Eerst een vegetarische schotel met Indische toetsen en dan een spaghetti van bio-deegwaren en een saus met zalm. Als dessert aardbeien met crème Anglaise en dat alles met heerlijke wijnen natuurlijk. We moeten stilaan beginnen opletten dat onze weblog geen ondertitel krijgt à la: Hoe help ik mijn lever naar de haaien in ...weken.
Enfin we zijn terug thuis en morgen moeten we vroeg op, want ik wil heel vroeg op de sous-Préfecture zijn voor de grijze kaart van de camionette. Hopelijk lukt het deze keer wel.
Het weer: het heeft ongeveer de hele dag geregend... De temperatuur was zacht (ongeveer 19 graden), maar zon hebben we niet gezien. De wijnboeren zijn blij, maar wij niet. Gust zei nog, dat het dit jaar nog niet bijzonder geweest is met het weer. Enfin, wij zijn voorlopig niet te ongelukkig, want we moeten toch werken.
Mijn wekker liep af om 6 uur. Iets te optimistisch, want ik heb hem tot halfzeven om de vijf minuten afgeduwd. Visdag vandaag. Grote déjeuner des pêcheurs, goed voor de inburgering en om hier en daar wat vragen te stellen over de bouw. Iedereen vissen, zij naar vis en ik naar fotos.De burgemeester was er ook. Hij bedankte mij uitvoering voor de fotos en had meteen al een grote klant voor mij, een bouwpromotor. Spijtig dat ik nog niet gevestigd ben als zelfstandige.
Hier in Paraza heeft het vanmorgen gegoten, in Cruscades vielen er een paar druppels. Ce village est maudit, riep Christian. Ze blijven om regen smeken, wij niet en dat heb ik hen proberen uit te leggen.
Om halftien aan tafel. Mannen met messen. Tegen mekaar op. Ik oogstte toch wat bewondering met mijn mooie Occitaanse mes. De anderen hadden bijna zonder uitzondering een Laguiole. Le Belge is ingeburgerd, want hij kan goed eten en drinken. Bij het aperitief boudin en lekkere pâté met baguette. Dan baguette met magret de canard gebakken op de grill. Gewoon in schijfjes gesneden en dan tussen de baguette gelegd. Heerlijk, echt waar! Gewoontjes, maar dat maakt het allemaal zo zalig. Hier organiseren ze simpele dingen, maar ze organiseren kost wat kost. De les die wij hier leren, is dat eenvoud tot heel veel leidt. Nadien nog kaas en alles met bijpassende wijn.
Tot Leen me belde met de boodschap dat ze in haar vinger gesneden had en dat het niet wilde stoppen met bloeden. Afgesproken op de spoedgevallen in Lézignan-Corbières, maar die zijn door de overheid afgeschaft. Hierover is wel veel protest, want deze week werd in de omliggende dorpen over deze zaak een referendum gehouden. Enfin, we werden doorverwezen naar Narbonne en daar werd Leen vakkundig met welgeteld 1 steekje genaaid, zonder verdoving. Ze is flink geweest...
Enfin, straks nog naar Christian en Chantal...eten.
Het weer: niet goed. Regen, bewolkt, waterzonnetje, weinig wind en het ziet er deze week niet goed uit. Dus wegblijven hier... Ongeveer 19,5 graden...
Foto: een escargot (niet de Bourgogne, maar du Languedoc).
We hebben het al gezegd, in de Midi de la France iets plannen is zinloos. Onze dagplanning zag er fantastisch uit. We hadden gisteren de aanhangwagen bij Harry en Jeny gezet en het plan was om vannamiddag naar het containerpark te gaan en dan het zand te vervoeren naar Cruscades. Toen we vanmorgen buitenkwamen stapte Harry ons al helemaal bezweet tegemoet om te zeggen dat de eerste lading zand vervoerd kon worden...
Ok, wij toch nog eerst naar Sodime voor die staalkabels. Ze hebben die goed geprepareerd. Eens geïnstalleerd bewegen die dakbalken nooit meer. Dan naar de Bricomarché om bestrijdingsmiddel tegen termieten. Terug naar Paraza, de aanhangwagen aangepikt en Leen afgezet, want die had nog boodschappen te doen. Harry reed me na om te helpen bij het lossen van het zand. Christian heeft gans zijn oprit vrijgemaakt, de remorque aangepikt aan één van zijn traktoren en die vervolgens de tuin ingereden.
Trouwens, ik heb mijn homologatieattest voor de camionette. Het zat vanmorgen in de bus. Volgende week langsgaan op de Sous-Préfecture voor mijn grijze kaart...
s Namiddags naar het containerpark en nog een aanhangwagen zand vervoerd en gelost. Spijtig genoeg was Christian er dan niet en heb ik alles vanop straat gelost. Goed voor de spierkes. Verder de tuin wat opgeruimd (een werf moet op orde gehouden worden) en al een gedeelte van mijn materiaal schoongemaakt en in de camionette gezet. Voor ik verder afbreek moet al het materiaal in veiligheid gebracht worden.
Vanavond houden we het opnieuw rustig. Het doet deugd die avonden thuis. Ik moet trouwens op tijd naar bed, want morgenvroeg heb ik afspraak met de vissers. De laatste keer dit seizoen. Vanaf dan gaan ze hoger in de bergen vissen, waar het water koeler blijft.
Het weer vandaag: vanmorgen stralend mooi weer, tegen de middag aan meer bewolking en in de late namiddag vielen er een paar droge druppels regen. Nu zijn de wolken prominent aanwezig en terwijl ik naar boven kijk, zie ik een grote roofvogel boven de wijngaarden cirkelen... Het zou toch nog kunnen gaan regenen... De temperatuur vandaag 21,5 graden... Foto's: wijngaarden rond Cruscades...
Nu zijn we echte Fransen. Vanmorgen voor het eerst spiegel tegen spiegel met de camionette. De andere zijn spiegel er volledig afgereden, van de onze is enkel het spiegelglas beschadigd. Pas besoin de faire un constat hein monsieur, was de ietwat verwarde reactie van de tegenpartij. De man had gelijk.
Dan naar Sodime, stilaan onze lievelingswinkel. Daar verhuren en verkopen ze zowat alles. Ik bestelde er de stalen kabel die ik nodig heb voor het dakgebinte. Ze gingen hem prepareren. Morgen mag ik hem gaan halen. Dan naar de werf. Verder afgebroken en hout gesorteerd. Hoe meer muren en vloeren er verdwijnen, hoe beter we ons voelen. De bezoekjes aan het containerpark beginnen serieus door te wegen. Dat is heel vermoeiend. Het geeft natuurlijk altijd veel voldoening te weten dat je weer zoveel oud vuil en stof hebt weggegooid. Het viel me op vandaag, dat we van het oorspronkelijke gebouw nog niets weggegooid hebben.
Bijzonder irritant was dan weer de mail die ik vandaag kreeg. Samen met het huis in Cruscades bezochten we een remise in Aignes. Een mooi gebouw dat mij bijzonder aantrok, Leen was niet zo gecharmeerd. We deden een bod zelfs een professioneel bod dankzij Virginie en kregen te horen dat het gebouw plots verkocht was.Ik geloofde er niks van en ging een paar weken later kijken. Het bord A Vendre hing er nog steeds. Vandaag kregen we een mail met de vraag of we nog steeds geïnteresseerd waren in de remise. De prijs was gezakt met 8000 euro. Ze krijgen het niet verkocht, dus ik vermoed dat er een addertje onder het gras zit. Vermoedelijk iets in verband met een bouwvergunning. Aignes is un Village en Caracole. En dergelijke dorpen zijn beschermd. Dus veel verbouwingen zullen er niet mogen uitgevoerd worden. Enfin, gelukkig dat we daar niet ingetrapt zijn.
Terug naar de werf. Leen schiet goed op met het afbikken van de achtergevel. Ik krijg meer en meer zicht op de volgorde van de afbraakwerken die nog resten en dat geeft een geruststellend gevoel.
Het weer: de weersvoorspellingen trekken hier op niks. Het was helemaal geen mooie dag, hoewel hij goed begon, maar nog voor de middag begon het te overtrekken. Nu nog altijd meer wolken dan blauwe lucht, maar het was wel 25,5 graden.Straks zou het gaan regenen, morgen ook en zaterdag weer beter. Zondag zou het dan terug gaan regenen. We zien wel...
Foto: Leen schiet goed op met het afbikken van de achtergevel. Foto: Termieten vreten een balk helemaal op.
Het was een stralende dag vandaag. Ik zit bij het schrijven van deze tekst buiten op het terras. De zon verdwijnt stilaan achter de heuveltop. Het is nog best aangenaam buiten.
Vanmorgen deed Leen boodschappen. Ik ben naar de werf getrokken en heb nog wat breekwerk gedaan. We hebben termieten. Ik had ze nog nooit in levende lijve gezien, maar vandaag dus wel. Ik heb meteen al het aangetaste hout uit het huis gehaald, hoewel het allemaal niet veel kwaad kan, want het dakgebinte is behandeld en de rest van het hout moet eruit. Spijtig, want we hadden gehoopt een paar winters te stoken met dat hout, maar we zullen het dan maar naar het containerpark brengen, dat is een jobje voor morgennamiddag.
Christian ging met mij naar een ijzerhandel. Een soort van industriële smid. Ik liet er metalen beschermkappen maken voor de balken van het dakgebinte, want ik wil die met een stalen kabel ondersteunen. Hij reed met mij, in zijn 10 jaar oude Citroën C15, door de vignes aan een duizelingwekkende snelheid. We hebben wat afgelachen. Alleszins zijn de stukken mij beloofd tegen morgenavond. Ik ben benieuwd.
Na de middag heeft Leen op een plan aangeduid waar de barsten zich bevinden. Dan heb ik ze op pad gestuurd om een printer-scanner te kopen, want we hebben hier enerzijds veel kopies nodig en anderzijds is dat handig om te corresponderen met de ingenieur. Ik wil hem die plannen bezorgen. Ik heb nog verder afgebroken en een dikke balk die de verdieping ondersteunde verwijderd (hij was letterlijk opgevreten door de termieten, dus ik heb er niet veel werk aan gehad).We zijn blij met de vooruitgang van de werken vandaag.Het is tof als het opschiet. Niet dat we voor liggen op onze planning (integendeel), maar je kan iets verwachten van een dag en als je dan op het einde meer gedaan hebt, dan vind je van jezelf dat je dat glaasje wijn wel verdiend hebt.
Het weer vandaag: zoals gezegd, stralend. 25 graden, staalblauwe hemel, nagenoeg geen wind. Zo zou het blijven tot en met vrijdag en dan zou het gaan overtrekken.
Vandaag valt alles terug in de normale plooi. Ons bezoek Francis en Martine is terug naar huis en het dagdagelijkse ritme herneemt, dus ook de blog. Jullie hebben ons een paar dagen moeten missen, maar niet getreurd, we vertellen alles wat er de voorbije dagen gebeurd is. Zondag zijn we nog naar Cruscades gereden. Het was redelijk mooi weer, dus kon ik wat fotootjes maken van het dorp. Op het laatst liepen we de burgemeester tegen het lijf. Enthousiast als hij is, gaf hij ons nog een rondleiding in het grootste domein van het dorp en nodigde hij ons uit voor een bezoek aan zijn tuin. Hij kweekt er kippen en prachtige pauwen. Hij heeft ook een paar vijvers, waarin hij koi-karpers kweekt. Een indrukwekkende tuin met een afdak (wintertuin), waar hij een zwembad en bar voor de vrienden wil maken (eigenlijk zijn de werken al volop bezig). Hij beloofde ons een uitnodiging bij de inhuldiging.
Gisteren zijn we dan terug aan de slag gegaan op onze werf. Leen blijft met de regelmaat van een Zwitserse klok de achtergevel afbikken en ik blijf maar afbreken en puin scheppen. Er lijkt geen einde aan te komen. Vooral ook omdat ik nu veel voorzichtiger tewerk ga en dat vertraagt de boel niet alleen, maar maakt het ook bijzonder vermoeiend. Enfin, in het dorp lachen ze met mij. Ik zet volgens hen teveel stutten. Ook mijn plannen om overal beton te gieten, ankers aan te brengen en verstevigingen te voorzien wordt op nogal wat goed bedoeld hoongelach onthaald. Ik heb trouwens al veel goede raad gekregen, van metsers, aannemers, een bouwkundig ingenieur die ons een appartement wilde verhuren, beenhouwers, bakkers, krantenbezorgers enzomeer enik heb al evenveel verschillende oplossingen gekregen, dus ik weet niet hoe de problemen, die zich stellen, op te lossen.
Enfin we hebben vanmorgen weer twee zware bezoekjes gebracht aan de déchetterie.Le gardien kent ons al. Hij hielp vandaag zelfs een handje mee.Donderdag toch maar eens een paar Grimbergens meenemen. Dat doet de mensen hier altijd plezier.
Vandaag was het hier trouwens aanschuiven aan de benzinepompen. Naar verluidt is er een blokkade aan de gang in de haven van Marseille. Christian zegt dat het er al lang zat aan te komen, omdat de koopkracht hier te sterk afgenomen is. Hij belooft nog veel andere miserie en hoopt dat Frankrijk, binnen dit en een paar weken, niet plat zal liggen. Hij heeft er echt geen goed oog in.
We hebben trouwens een nieuwe stap gezet in de poging om onze Opel Vivaro te immatriculeren. Ik heb, met de hulp van Francis het papier voor General Motors ingevuld en opgestuurd naar Parijs. Nu is het wachten op ons homologatiepapier...
Vanavond zijn Leen en ik voor de eerste keer sinds woensdag terug gewoon thuis. De poezen zullen er niet rouwig om zijn, hoewel Hugo nu nog steeds buiten is. Hij verstopt zich tussen de struiken en spiedt vandaar zijn territorium af. Nicole ligt naast mij in de zetel. Ze is moe, van te eten denk ik.
Enfin, straks mogen wij nog eten en dan vroeg naar bed, dat zal deugd doen...
Het weer: de voorbije dagen werd het stilaan beter, maar gaandeweg stak er ook een hevige wind op. We hebben nu wel zon, maar de wind is intens en het koelt een beetje af. De voorspellingen voor morgen zijn minder goed, maar dan wordt het beter en beter en beter...
Het voordeel van een automekanieker (Francis) op bezoek te hebben, is dat je alles eens kan laten nakijken. Mijn aanhangwagen miste een dekseltje aan de wielen en ik dacht dat dat gewoon versiering was. Francis trok echter meteen fel van leer dat die dekseltjes de wiellagers beschermen en dat die dus noodzakelijk zijn. Blijkbaar zijn de assen onder de aanhangwagen van mindere kwaliteit, want er komt water in de lagers en dat zou niet mogen. We zijn 's namiddags dan naar Narbonne gereden om een nieuw dekseltje te halen. Probleem dus opgelost. Dan zag hij dat mijn rechter ruitenwisser afscheurde. Wij naar de winkel voor autoonderdelen om een ruitenwisser te kopen. Bij het plaatsen zag Francis, dat ik de linker ruitenwisser helemaal verkeerd gemonteerd had. Die hing er los aan... Ik heb wat geluk gehad dat het hier niet teveel regent denk ik. Het leven is duur, dat hebben we gisteren vastgesteld. 's Morgens kreeg ik 50 euro van Leen. 's Avonds bleef daar nog 24 euro van over. We hebben al onze uitgaven nageteld en het klopt. In de winkel van autoonderdelen de prijzen eens bekeken. 5 liter motorolie: 50 euro of 10 euro per liter. Niet te geloven. Enfin, Francis heeft mij aangemoedigd zoveel mogelijk zelf het onderhoud van de auto te doen. Hij heeft mij een snelcursus gegeven. Alleen moet ik de auto dan op twee van die babybrugjes rijden en dat zijn onstabiele krengen. Daar ben ik niet gerust in, we zien wel. We moeten een beetje op onze centen passen. Daar moeten we blijven op letten. Het gros moet naar de verbouwing gaan, verder blijft er nog wat over om de huur te betalen en te leven. Gelukkig heb je hier niet veel nodig om goed te leven.
Het weer: gisteren witte wolken, die de blauwe hemel vaak verstopten, af en toe lange zonnige perioden en niet teveel wind. Ongeveer 22 graden. Vandaag ziet het er veelbelovend uit. Minder witte wolken, meer zon en wat de temperatuur betreft zullen we nog moeten afwachten.
Van Ann nog wat fotootjes gekregen die ze maakte tijdens de grillade bij wijnproducteur Pierre Fil... Die moeten we jullie zeker tonen...
Wanneer we bezoek hebben, zoals nu, is er duidelijk minder tijd om aan de weblog te werken. Daar zullen jullie, trouwe lezers, moeten aan wennen. Stilaan begint de dagelijkse nieuwswaarde van ons avontuur trouwens toch wel wat te tanen. We hebben niet altijd evenveel te vertellen. Zo zijn we gisteren nog naar Saint-Chinian getrokken om de verzekeringen van het autootje van Leen in orde te brengen. s Namiddags met Francis naar de Decathlon waar ik een nieuwe vest kocht. Voor 14,95 euro...het voordeel van een grote maat denk ik, want dat krijgen ze hier moeilijk verkocht. Verder nog een jogging gekocht voor na het werk en de douche en dan aperitieven geblazen. Met Martine en Francis gaan eten bij Jeny en Harry. Keilekker, veel en gezellig. Ook aan drank ontbrak het ons niet...
Vanmorgen met Francis naar het containerpark. Drie met puin overladen aanhangwagens gaan wegbrengen. Francis heeft hard gewerkt en voelde het goed op het einde van de rit. Ik stond er veelal bij en keek ernaar. Christian is mij daarbij komen helpen...
Het weer: gisteren niet goed, overtrokken, regen, en vannacht ook veel regen. Niet genoeg voor de wijnboeren, maar wel voor ons. Vandaag toch al een beetje zon gezien, maar de wolken overheersen toch. Vanaf morgen zou het beter worden. De temperatuur zit wel goed. Zo rond de 20 graden...
Allez, op algemeen verzoek heeft Leen een foto gemaakt van mij op de werf...
Gisteren miste ik de energie om nog aan de blog te werken. We brengen in sneltempo het puin naar het containerpark. Drie aanhangwagens ingeladen en op de déchetterie weer uitgeladen. Elke aanhangwagen is goed voor 1500 kilogram, dus op den duur weegt dat door. De pijn aan spieren en gewrichten begint te beteren. Gust had gelijk dat we daar ongeveer 3 weken last van zouden hebben.
Martine en Francis kwamen in de voormiddag kijken op de werf. De vraag of we dat allemaal wel zien zitten was tekenend. En toch, wij zien dat allemaal zitten. Het werken op de werf bevalt ons eigenlijk beter dan verwacht.
s Middags hebben we dan samen gegeten. Buiten in Paraza. Zalig. Na het harde labeur samen een aperitiefje gedronken en dan gaan eten in La Selette. Chris, de eigenaar van het restaurant heeft ons een lekkere witte wijn laten proeven. Van een producteur in Luc sur Orbieu, dat is een dorp naast Cruscades. Ook de rode is lekker. Dus we zullen echt niet heel ver moeten lopen om onze wijnkaart samen te stellen. We kennen al wel wat wijnen uit de streek, maar er komen er systematisch bij...dat belooft.
Het heeft trouwens een heel klein beetje geonweerd gisteren. In de namiddag, toen we in het containerpark stonden begon het te rommelen in de verte. Een kwartiertje later vielen er wat druppels. Genoeg om alles eens goed nat te maken, maar meer ook niet. Vandaag ziet het er niet zo goed uit. Bewolkt en het lijkt wel of het voor de ganse dag zal zijn, hoewel het hier snel kan veranderen...
Toch nog maar eens het weer gisteren: s voormiddags zonnig met af en toe toch een wolkje. In de namiddag zoals gezegd een klein onweer en dan weer open hemel en zon. De temperatuur lag tot voor het onweer rond de 24 graden. Nadien zal het gezakt zijn tot 22 graden.
De dag begon niet zo goed. Ik voelde mij maar slapjes. Je navais pas la pêche, is volgens Christian de Franse uitdrukking voor dit gevoel. In de voormiddag ging het allemaal wat traagjes. De voor de bouwvergunning verplichte aankondigingsborden gehangen en dan krijg je meteen toeschouwers. Eerst Christian die me aan de praat hield, dan de buurvrouw en dan Josette, een andere buurvrouw die mij een rondleiding gaf in haar huis. Leen daarentegen heeft wel hard gewerkt. Met hamer en beitel de achtergevel te lijf gegaan en het wordt een prachtig gerenoveerde gevel, neem dat maar van mij aan. We gaan op den duur nog spijt krijgen, dat we er ramen in zullen moeten maken. Na het middageten ging het allemaal wat beter. Ik heb dan de laatste kamer op de verdieping afgebroken, meer dan ik had verwacht van vandaag.
Op de gemeenteraad van gisteren vroeg de burgemeester aan Christian of hij mij wilde vragen of de Mairie mijn fotos mag gebruiken voor de volgende editie van het gemeenteblad. En vermits de burgemeester het blad wat wil restylen vroeg hij meteen ook of ik wat fotos wilde maken van het dorp. Avec plaisir, was mijn welgemeende reactie, want Leen en ik voelen ons echt wel thuis in Cruscades. Vanmorgen nog, toen we het verkeersbord Cruscades voorbijreden zei Leen: We zijn thuis. En zo voelen we het ook aan.
Vanavond nog met Christian binnengesprongen op de Mairie, want we hadden nog een fax te versturen en bij grote uitzondering wilden ze dat voor ons wel doen. Schitterende mensen hier...
De grootste verrassing moest nog komen: omstreeks 19 uur stonden Francis en Martine hier voor de deur. Zij hadden een weekje geboekt bij Jeny en Harry en hadden dat voor ons verzwegen... De verrassing voor hen was dan wel dat het hier een beetje uitgelekt was en dat wij een etentje geregeld hadden bij Jeny en Harry. Ik moet er niet bijvertellen dat het enerzijds bijzonder lekker en anderzijds bijzonder gezellig was. Ik schrijf dit tekstje dan ook in een lichtjes benevelde toestand...
Het weer vandaag: bewolkt, een paar druppels regen (en als ik zeg een paar dan zullen het er niet veel meer dan 2 geweest zijn), nagenoeg geen wind en makkelijk 23 graden...
Vanmorgen om 6 uur uit de veren. We hadden een lange tocht te maken, naar Albi, meer dan 2 uur rijden. Via Gust hebben we daar een interessant autootje gevonden. Een Kia Picanto diesel met slechts 18000 kilometer op de teller. Bovendien nog een jaar in garantie. De beslissing was rap genomen. We mochten hem direct meenemen. Eerst naar de bank voor een bankcheque...en daar begon de heibel. Het geld dat ik overgedragen had van onze Belgische rekening was nog niet geregistreerd op de Franse rekening. In een bank buiten het eigen departement geld afhalen van een spaarrekening is onmogelijk. Wij onverrichterzake terug naar de garage. De man zag aan onze onschuldige kopkes, dat wij geen kwaad in gedachten hadden. Of we eventjes met de directeur van onze bank wilden bellen en hem dan doorgeven...dat gebeurde en in een mum van tijd was alles geregeld. We schreven een gewone cheque. Bovendien regelt de garage alles voor de nieuwe nummerplaat. Wegentaks kennen ze hier niet. Meteen hebben we ook de verzekering in orde gebracht en Leen kon vertrekken, met haar rugzak op wielen... Onderweg naar huis wat boterhammekes gegeten en nadien zijn we boodschappen gaan doen. Leen vrouwenboodschappen (eten met andere woorden) en ik mannenboodschappen, voor de werf. Een grote slijpschijf, metsersemmers, metserskoord, een waterpas, een pasdarm, en twee borden voor de aankondiging van de werf en de bijhorende bouwvergunning. Hier moet dat aangekondigd worden op uniforme borden, zeer groot! Nog twee muren afgebroken en het puin al klaargelegd voor het containerpark...
Het weer vandaag: warm, zonnig, zonnig en warm (23,5 graden zo nu ongeveer), nagenoeg windstil...
