Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens iets op de blog schreef. Niet moeilijk overigens, het is hier ontzettend druk geweest en van dit voorbije weekje rust maakten we handig gebruik om onze achterstand in te halen. Ik bewerkte alle foto’s van het fête du terroir en Leen deed de nodige strijk, was, plas en kuis, dit alles tussen het experimenteren in de keuken door...

Waar waren we gebleven? O ja, Frank en Monique – voor één keer ga ik wel over onze gasten praten, omdat het vrienden zijn – troonden me mee naar het spiksplinternieuwe restaurant van Wout Bru in Eygalières. Frank moest daar een aantal foto’s maken van verschillende gerechten met kaviaar en een paar portretten van de chef himself. Zo gezegd zo gedaan. Leen wou absoluut dat ik meeging, omdat zij, haar papa, Frank en Monique mij absoluut terug aan het fotograferen willen krijgen. Wij dus eerst naar Saint-Rémy de Provence, een stadje, waar ik als 19-jarige snaak eens met vakantie ging met een schoolkameraad en twee schoolvriendinnen. De verrassing was groot toen ik zag dat het ooit zo rustige stadje nu uitgegroeid is tot een mondaine stad met rijke toeristen, sjieke auto’s en een drukte van jewelste. Nadat we ons verlekkerden op een overigens goed pizzaatje, trok Monique de stad in en reden wij door naar de splinternieuwe stek van Wout Bru. Frank dacht dat het restaurant op dinsdagmiddag niet open was, maar hij kwam bedrogen uit. Sluitingsdag is maandag en de rest van de week is het restaurant open. We kwamen dus toe op het verkeerde moment, maar geen nood, we mochten wachten aan de bar van het poepsjieke zwembad... We nuttigden daar twee drankjes, praatten over voornamelijk fotografie en gastronomie en vergaapten ons aan een koppeltje logees (je kan nu ook logeren in Maison Bru)...

Rond halfvier werden we verzocht naar de bar te gaan, waar we opgewacht werden door Wout Bru in persoon. Een zeer spontane, bijzonder sympathieke en zeer meewerkende man die alles al had klaargezet, zodat Frank vlot kon werken. Zijn chef de cuisine kwam mee een oogje in het zeil houden en paste sommige schotels nog op het laatste moment aan, om toch maar een mooie foto te bekomen. Een zeer fijne samenwerking. Ik gaf mijn ogen en oren de kost en leerde weer enorm veel bij.

Naderhand gingen we nog in de tuin voor de portretten van Wout. Opnieuw alle medewerking gekregen. Achteraf vroeg hij ons of we ’s avonds bleven eten. Tot mijn grote verbazing beaamde Frank dit door te zeggen dat hij gereserveerd had. Ik verwittigde meteen Leen, die prompt op internet naar het menu ging kijken. Mijn portefeuille begon te klapperen in mijn achterzak, zo ongerust was hij over de voorziene uitgave... Frank stelde mij gerust, althans dat probeerde hij.

Nadat we Monique opgepikt hadden in Saint-Rémy de Provence gingen we terug naar het restaurant. We namen het aperitief met geassorteerde hapjes in de zeteltjes van de bar, werden nadien verzocht aan tafel te gaan, waar men ons vertelde dat de chef een verrassingsmenu voorzien had voor ons. Toen begon de verwennerij. Eerst een amuse, dan vijf voorgerechten, een hoofdschotel, kaas (een hele kar vol), dessert en koffie met friandises. Dit alles met aangepaste wijnen... Het was heel lekker. Toen we de rekening vroegen, vertelde men ons, dat de chef ons dit alles aangeboden had... Het had plots dubbel zo lekker gesmaakt... Eten in een tweesterrenrestaurant, het doet iets met een mens...

Inmiddels is het hier in de lucht een enorme drukte. De Firecats * (vliegtuigen die bosbranden opsporen) cirkelen boven onze hoofden. Er waren al een paar bosbrandjes in de buurt, dus ook de Canadairs ** (blusvliegtuigen die het water in de middellandse zee opscheppen) vliegen af en aan. Het brandalarm blijft duren tot oktober...

De Conair Firecat is een totaal herziene en inwendig verbouwde marine Grumman Tracker die door de Canadese firma Conair werd aangepast voor brandbestrijding. Hiervoor werd in de ruimte die bij de marineversie in beslag werd genomen door torpedo’s en apparatuurvoor onderzeebootdetectie een tank aangebracht die bluswater of brandvertragende chemicaliën bevat.Met twee vrij hoog geplaatste motoren is het toestel geschikt om vanaf korte onverharde banen te opereren. Ook zijn geschiktheid om langdurig in de lucht te blijven en zijn handelbaarheid onder lage snelheden maken het geschikt voor het bestrijden van bosbranden.In tegenstelling tot andere toestellen als de Canadair CL-215 of Canadair CL-415 kan dit toestel alleen vanaf het land opereren; het dient dus na iedere blussing terug te keren naar zijn hydrant (aftappunt) om van een nieuwe voorraad blusmiddel te worden voorzien.

** De Canadair CL-215 was het eerste model van een serie in Canada gebouwde brandbestrijdingsvliegtuigen. Het door de firma Canadair (later Bombardier) gebouwde toestel is een amfibie en dus geschikt voor zowel op het land als in het water.Hij is voorzien van twee hoog geplaatste motoren die zijn gemonteerd in een boven de romp geplaatste dikke vleugel. Hierdoor is het toestel niet alleen geschikt om vanaf korte onverharde banen te opereren, maar is het ook geschikt om langdurig in de lucht te blijven. Ook is het met lage snelheid goed wendbaar; deze eigenschappen maken het zeer geschikt voor het bestrijden van bosbranden. Het toestel gebruikt (stuw)meren, rivieren en de zee om zijn tanks te vullen. Het water kan eventueel met vuurbestrijdende of vuurvertragende chemicaliën worden aangevuld; zo kan het toestel zowel voor directe brandbestrijding als voor brandpreventie worden ingezet. De CL-215 vult zijn laadruim van 5450 kg tijdens een scheervlucht over het water bij; dit hele proces (aanvliegen-bijladen-opstijgen) neemt nog geen 30 seconden in beslag. Er zijn gegevens bekend waarbij de toestellen tijdens bosbranden (met een onbeperkte zeewatervoorraad in de nabijheid) 125 waterladingen in 12 uur tijd op het vuur lieten vallen.

In de periode van 1969 – 1990 werden 125 van deze toestellen gebouwd. Het werd opgevolgd door de Canadair CL-415.

 P.S.: nog wat fotootjes van ons fête du terroir - nu ze toch afgewerkt zijn...

29-08-2010 om 16:22 geschreven door La Bâtisse du Délice