Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
08-06-2008
Caunes...
Zondag vandaag, dus niet naar de werf. Toch om 8 uur op voor een rustig ontbijt. Dan met Irène en Xavier naar Gruissan, la plage des Chalets bezocht. Vervolgens naar Bouzigues om oesters te gaan eten. Ik heb er nog een schoteltje gerookte zalm aan toegevoegd, want met 6 oestertjes is mijn middaghonger niet gestild. Afgesloten met een koffie en terug richting Caunes Minervois. Daar had het marmerfestival plaats. Caunes is blijkbaar een marmerdorp en het festival verzamelt alle beeldhouwers die van ver of nabij iets met marmer doen. Wel een leuk evenement, maar vooral een fantastisch mooi dorp, dat volgens mij beschermd is. Te onthouden als aanrader voor onze toekomstige gasten. We hebben de dag net nog beëindigd met een bezoek aan de marché aux produits du terroir in Pouzols. Ik heb daar drie flesjes lekkere frisse roséwijn gekocht van een producteur uit het dorp. Pouzols is één van de dorpen waar we vruchteloos gezocht hebben naar een gebouw om er onze plannen te realiseren. Vooral de pastorie sprak Leen bijzonder aan, spijtig genoeg niet te koop (en mocht het al te koop geweest zijn, zou het zeker niet gepast hebben binnen ons budget).
Straks gaan we nog eten in lAppaloosa in Bize-Minervois. Voor mij de kippenbrochet, lekker pikant...
Het weer vandaag: winderig, zon afgewisseld met wolken en maximum 22 graden. Nog een paar fotootjes van de werf. Ik heb het kleine digitale toestelletje van Leen meegebracht uit België. Iets handiger op de werf. Ik zal precies de lens eens moeten kuisen...
Vanmorgen samen met de ouders van Leen aan de ontbijttafel. Vroege vogels, want wij zijn vroeg opgestaan om te gaan werken in Cruscades. Het deed deugd terug op de werf te zijn. Het was ook te zien aan het resultaat, want we zijn goed opgeschoten met het klein kappen van puin. Van Chantal en Christian geen spoor. Ze zijn met de voetbalclub van Cédric op uitstap. Een weekend naar een pretpark in Spanje. Benieuwd hoe ze het stellen.
De ouders van Leen komen net binnen. Ze hebben Lagrasse bezocht en zijn zeer enthousiast. Ze bezochten de kerk en vonden de vloer mooi, ook voor in ons huis. Ze kijken nu naar de wereld met onze verbouwing in het achterhoofd... Nadien hebben ze ook in Carcassonne rondgewandeld. Heel toeristisch, maar toch de moeite waard.
We gaan aperitieven en eten, ik ga dus afsluiten...
Het weer vandaag: zonnig, wolken, niet te warm 21 graden, want veel wind...
Nog een uur of drie en dan zullen ze er zijn. k ben content. Het is een raar gevoel om hier alleen te zijn ook al kennen we ondertussen een aantal mensen. Harry had gelijk gisteren toen hij schreef dat ik het dorp en het huis miste. Toen ik vanmorgen Cruscades binnen reed, voelde ik mij al een stuk beter, waarschijnlijk ook omdat ik wist Harry vandaag naar huis komt, met mama en papa erbij. t Zou fijn zijn moest mijn zus erbij zijn, die komt pas in juli, dan heeft ze vakantie.
Deze voormiddag nog wat stenen gekapt, ik was zelfs vroeger op de werf dan de metsers die iets verder bezig zijn. Ze hebben vandaag ook mijn definitieve nummerplaten geleverd, eindelijk. Ik reed nog altijd rond met nummerplaten van een ander departement in afwachting van de nieuwe. Vandaag die van hier, de Aude, toegekregen, samen met de grijze kaart. Christian zal ze volgende week vervangen.
Het weer vandaag was niet echt fameus, alhoewel ik mag niet klagen. Vanmorgen volop zon en in de verte zwarte wolken alsof het ging regenen. De regen zal ergens anders gevallen zijn....
Af en toe zon, dan weer wolken en iets kouder vandaag. Ik schat zon 21 graden.
Ik ben vanmorgen om iets voor acht vanuit Rijkevorsel vertrokken naar Aalst, waar ik om halfelf een afspraak had in het ziekenhuis. Ik ben toegekomen om 10.25 uur. Overal file, vertraagd verkeer en regen, regen, regen... 's Middags moest ik bij Francis en Martine zijn. Ik mocht daar een boterham, twee ook, blijven eten. Dan terug naar Aalst voor het tweede deel van de afspraak. Ik ben terug goedgekeurd voor een jaar. Uiteindelijk was ik om 16 uur terug in Rijkevorsel. Een drukke dag dus en weinig uitgespookt. Nu is het hier gestopt met regenen en alles komt terug tot leven. Ik heb net ook geskyped met Leen, via de webcam (zie foto). Toch wel handig en goedkoop. Zij heeft gekuist, gewassen en gestreken. Morgen gaat ze toch naar de werf. Ze mist het dorp en het huis een beetje denk ik. Straks ga ik opnieuw vroeg slapen, want morgen moeten we vroeg op om naar huis te rijden, enfin, ik naar huis en Irène en Xavier op vakantie. Over het weer hier moet ik niets zeggen, want dat kennen jullie. Leen heeft een weerberichtje uit de Aude gestuurd: "Het weer. Vanmorgen staalblauwe hemel en volop zon. In de namiddag wat meer witte wolken. Ik geloof dat het zo'n 25 graden was uit de wind, want die was weer zeer sterk. Vanmiddag toen ik de brievenbus ging lichten, kwamen Chantal en Christian thuis. Christian zag eruit alsof het -5 °C was, een bodywarmer, 2 pullovers en daaronder nog 2 t-shirts met lange mouwen : 't was zeer koud vanmorgen, en dat zal vroeg geweest zijn, verduidelijkte hij, 12°C. De dag is bijna gepasseerd en vrijdagavond komt dichter in de buurt, joepi"
Voor het eerst sinds onze verhuis naar Frankrijk zijn we niet samen...en dat is niet fijn. Net op de dag dat we 6 jaar samen zijn. Vanmorgen ben ik met een vlucht vanuit Carcassonne naar België vertrokken. Ik moet morgen namelijk een paar afspraken afwerken in het ziekenhuis. Op een uur en vijfendertig minuten stond ik in Charleroi. Spijtig dat je zo vroeg al moet inchecken, want anders zou het echt iets van niks zijn. Het blijft alleszins een aangename manier om die afstand te overbruggen in zo weinig tijd. Het kostte mij 52 euro. Vrijdag, in alle vroegte, vertrek ik, samen met mijn schoonouders, Irène en Xavier, terug naar huis. Met de auto dan. We vertrekken om 6 uur en zijn omstreeks 19 uur in Paraza. Tegen dan hebben we 56 euro péyage betaald, om nog maar te zwijgen van de benzine die we tegen dan verreden hebben. Nog een leuke anekdote van daarnet: een paar weken geleden waren er pantoffels aan gunsttarieven te koop in de Makro. Leen stuurde haar mama en zus Ann op pad om een paar te kopen voor mij. Toen ik ze daarnet paste, bleek dat het toch wel een paar was voor iemand met twee linkervoeten. Ik heb nu wel twee linkerhanden, maar met mijn voeten is er eigenlijk niets aan de hand. Irène is dan maar op goed geluk terug naar de Makro gereden en heeft een nieuw paar - een linker en een rechter - op de kop weten te tikken. Dat we nu even niet samen zijn, vinden we niet leuk. We waren het nu zo gewoon. Voor mij valt het dan nog mee, want ik ben hier thuis, Leen ook in Paraza, maar dat is toch anders. Ze zit daar op haar eentje. Ik ga haar straks nog eens uitvoerig skypen.
Het weer hier kennen jullie allemaal, volgens Leen is het in de Aude mooi weer, met misschien iets teveel wind...
Het was hier inderdaad heel mooi weer. 25 graden, zon en een staalblauwe hemel met hier en daar een wit wolkje. Inderdaad iets te veel wind misschien, hangt er ook vanaf op welk plekje je zit. In de late namiddag ben ik nog naar Cruscades gegaan om te zien of er iets belangrijk in de brievenbus zou zitten, en daar was het heerlijk warm, de wind is daar niet zo hevig als in Paraza. Heb daar dan nog even met de buren gebabbeld en Chantal had gelijk toen ze dit zei: Tu es un peu perdue . 't Is inderdaad niet gemakkelijk om alleen te zijn hier. Hoera voor skype en webcam en toch wou ik dat het al vrijdagavond was zo rond een uur of acht.......
We krijgen nogal wat opmerkingen over de bourgondische dimensie die we aan ons avontuur hier in de Languedoc-Roussillon geven. Dat is allemaal werk! Wanneer jullie bij ons komen logeren, dan verwachten jullie toch in de watten gelegd te worden? Hoe kunnen wij dat realiseren zonder de produits du terroir te proeven en ze zo te leren kennen. Komt daar nog bij, dat ik (Harry) met het ouder worden, nogal vergeetachtig ben, dus moet ik alles proeven en herproeven natuurlijk. Geen simpele opdracht, neem dat maar van mij aan. Het voorspelde gewichtsverlies als gevolg van het vele en zware werk op de werf, blijft uit... Maar voor onze gasten in spe hebben we iets over hè.
We werken als slaven. Net Amerikaanse gevangenen aan de chain gang. We nemen de volledige bakstenen en slaan ze stuk voor stuk kapot met een klauwhamer. Gelukkig is het een soort van snelbouwstenen, die het na een vijftal slagen stilaan begeven, maar toch blijft het zware arbeid. Vanmorgen zijn we eerst nog naar het containerpark gereden. Ik kon een blok stenen, die ik voordien moeiteloos in de aanhangwagen gegooid had, zelfs niet meer optillen. Kapot zijn we... Maar toch merkten we ook vandaag weer op, dat we allebei heel graag op de werf werken. Het heeft met vanalles te maken denken we. Het klimaat (en ja we hebben het nog niet echt schitterend gehad, maar toch de temperaturen en vooral het licht en de vochtigheidsgraad zijn hier anders), de mentaliteit van de mensen en vooral ook het ritme en de eenvoud van de dag geven ons net dat extraatje. Vijf jaar geleden zouden we niet geloofd hebben hier ooit te wonen, nu is het als het ware een evidentie. Een heel fijne gewaarwording. Enfin, genoeg gefilosofeerd. We mogen niet teveel reclame maken, want als jullie allemaal hier komen wonen, dan hebben wij geen gasten meer...
Het weer vandaag: een aangename 24 graden met een iets sterker briesje (zeker niet onaangenaam), blauwe lucht en witte wolken en een zon die het allemaal eens zo mooi maakt.
Foto: een dreefje bij het buitenrijden van Cruscades...
P.S.: de reactie van onze buren op het tekstje van gisteren: Bravo pour ce texte en français, juste quelques fautes d'orthographe mais tellement de purs français en font que vous êtes largement pardonnables. En fait, l'expression exacte est : La terre est trop basse Le ciel est trop haut il n'y a que la table qui est au bon niveau ! (avec du Corbières, of course !) comme on dit chez nous "atal es pla" (comme ça c'est bien)...en dat laatste is in het Occitaans!
Puisquon a au moins deux lecteurs Français, les nommés Chantal et Christian Miquel, nos amis-voisins, on fera le texte en Français (enfin, plus ou moins), aujourdhui. Nous avons bien travaillé. Ce matin jai enlevé le plancher qui restait à l étage pendant que Leen (Line pour Christian et tout les Français, il est vrai que Chantal arrive a prononcer Leen comme une vraie Flamande) a cassé les briques afin de les disperser sous le béton. Cet après-midi nous avons enfin descendu deux grosses poutres. Christian nous a donné un coup de main (il ma même proposé un coup de pied, mais là jai refusé poliment). Il a coupé les poutres avec sa tronçonneuse. Puis il nous a offert une mousse (une bière) Merci Christian !
Concernant les changements de nos plans, Christian avait lidée de faire une terrasse sur le toit. Comme ça, Leen pourrait se faire dorer la pillule (encore une expression de Christian: se faire bronzer)
Puisque nous (Christian et Harry) aimons cuisiner, on a eu lidée de faire la cuisine une fois par mois. Le sol est trop bas, le ciel est trop haut, ce nest que la table qui a le bon niveau (surprise: encore une expression signé Christian Miquel) ! Pendant ce temps Chantal en Leenpourront aller à Narbonne pour flaner un peu. Le soir elles pourront manger ce que nous avons preparé.
Le temps aujourdhui: beau temps avec du soleil et des nuages. Environs 25 degrées. Un tout petit peu de vent.
P.S.: nous nous excusons auprès de nos lecteurs. Gouttes ne sécrit pas avec accent circonflexe et qun t (donc pas: goûtes comme je lai écrit avant). Chantal et Christian nous ont aimablement corrigés. Je craint qu aujourdhui ils auront encore plus de travail
P.S. 2: sil y aurait parmis nos lecteurs un candidat (volontaire) pour traduire tout notre blog en Français, volontiers.
P.S. 3: les photos de la grillade quon a fait la semaine passée.
