Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
25-05-2008
Regen...
Zondag, altijd een beetje raar hier. We hebben nog geen echte thuis, dus is het kwestie van de dag echt nuttig en zinvol door te brengen. Een beetje langer geslapen dan normaal, want het was laat gisteren. Geluk gehad met het weer en tot halftwee buiten gezeten.
Eerst de scanner-printer geïnstalleerd en een kopietje gemaakt van ons barstenplan. Dat meteen doorgestuurd naar de ingenieur. Dan gegeten en dan na een ingeving van Leen naar Gust en Ann gereden in Les Ilhes Cabardès. Eigenlijk gewoon om eens bij te praten, hun skype-telefoon aan de praat te krijgen en een koffie te drinken, maar dat was buiten Gust en Ann gerekend want voor we het goed en wel wisten zaten we aan tafel voor het avondeten. Eerst een vegetarische schotel met Indische toetsen en dan een spaghetti van bio-deegwaren en een saus met zalm. Als dessert aardbeien met crème Anglaise en dat alles met heerlijke wijnen natuurlijk. We moeten stilaan beginnen opletten dat onze weblog geen ondertitel krijgt à la: Hoe help ik mijn lever naar de haaien in ...weken.
Enfin we zijn terug thuis en morgen moeten we vroeg op, want ik wil heel vroeg op de sous-Préfecture zijn voor de grijze kaart van de camionette. Hopelijk lukt het deze keer wel.
Het weer: het heeft ongeveer de hele dag geregend... De temperatuur was zacht (ongeveer 19 graden), maar zon hebben we niet gezien. De wijnboeren zijn blij, maar wij niet. Gust zei nog, dat het dit jaar nog niet bijzonder geweest is met het weer. Enfin, wij zijn voorlopig niet te ongelukkig, want we moeten toch werken.
Mijn wekker liep af om 6 uur. Iets te optimistisch, want ik heb hem tot halfzeven om de vijf minuten afgeduwd. Visdag vandaag. Grote déjeuner des pêcheurs, goed voor de inburgering en om hier en daar wat vragen te stellen over de bouw. Iedereen vissen, zij naar vis en ik naar fotos.De burgemeester was er ook. Hij bedankte mij uitvoering voor de fotos en had meteen al een grote klant voor mij, een bouwpromotor. Spijtig dat ik nog niet gevestigd ben als zelfstandige.
Hier in Paraza heeft het vanmorgen gegoten, in Cruscades vielen er een paar druppels. Ce village est maudit, riep Christian. Ze blijven om regen smeken, wij niet en dat heb ik hen proberen uit te leggen.
Om halftien aan tafel. Mannen met messen. Tegen mekaar op. Ik oogstte toch wat bewondering met mijn mooie Occitaanse mes. De anderen hadden bijna zonder uitzondering een Laguiole. Le Belge is ingeburgerd, want hij kan goed eten en drinken. Bij het aperitief boudin en lekkere pâté met baguette. Dan baguette met magret de canard gebakken op de grill. Gewoon in schijfjes gesneden en dan tussen de baguette gelegd. Heerlijk, echt waar! Gewoontjes, maar dat maakt het allemaal zo zalig. Hier organiseren ze simpele dingen, maar ze organiseren kost wat kost. De les die wij hier leren, is dat eenvoud tot heel veel leidt. Nadien nog kaas en alles met bijpassende wijn.
Tot Leen me belde met de boodschap dat ze in haar vinger gesneden had en dat het niet wilde stoppen met bloeden. Afgesproken op de spoedgevallen in Lézignan-Corbières, maar die zijn door de overheid afgeschaft. Hierover is wel veel protest, want deze week werd in de omliggende dorpen over deze zaak een referendum gehouden. Enfin, we werden doorverwezen naar Narbonne en daar werd Leen vakkundig met welgeteld 1 steekje genaaid, zonder verdoving. Ze is flink geweest...
Enfin, straks nog naar Christian en Chantal...eten.
Het weer: niet goed. Regen, bewolkt, waterzonnetje, weinig wind en het ziet er deze week niet goed uit. Dus wegblijven hier... Ongeveer 19,5 graden...
Foto: een escargot (niet de Bourgogne, maar du Languedoc).
We hebben het al gezegd, in de Midi de la France iets plannen is zinloos. Onze dagplanning zag er fantastisch uit. We hadden gisteren de aanhangwagen bij Harry en Jeny gezet en het plan was om vannamiddag naar het containerpark te gaan en dan het zand te vervoeren naar Cruscades. Toen we vanmorgen buitenkwamen stapte Harry ons al helemaal bezweet tegemoet om te zeggen dat de eerste lading zand vervoerd kon worden...
Ok, wij toch nog eerst naar Sodime voor die staalkabels. Ze hebben die goed geprepareerd. Eens geïnstalleerd bewegen die dakbalken nooit meer. Dan naar de Bricomarché om bestrijdingsmiddel tegen termieten. Terug naar Paraza, de aanhangwagen aangepikt en Leen afgezet, want die had nog boodschappen te doen. Harry reed me na om te helpen bij het lossen van het zand. Christian heeft gans zijn oprit vrijgemaakt, de remorque aangepikt aan één van zijn traktoren en die vervolgens de tuin ingereden.
Trouwens, ik heb mijn homologatieattest voor de camionette. Het zat vanmorgen in de bus. Volgende week langsgaan op de Sous-Préfecture voor mijn grijze kaart...
s Namiddags naar het containerpark en nog een aanhangwagen zand vervoerd en gelost. Spijtig genoeg was Christian er dan niet en heb ik alles vanop straat gelost. Goed voor de spierkes. Verder de tuin wat opgeruimd (een werf moet op orde gehouden worden) en al een gedeelte van mijn materiaal schoongemaakt en in de camionette gezet. Voor ik verder afbreek moet al het materiaal in veiligheid gebracht worden.
Vanavond houden we het opnieuw rustig. Het doet deugd die avonden thuis. Ik moet trouwens op tijd naar bed, want morgenvroeg heb ik afspraak met de vissers. De laatste keer dit seizoen. Vanaf dan gaan ze hoger in de bergen vissen, waar het water koeler blijft.
Het weer vandaag: vanmorgen stralend mooi weer, tegen de middag aan meer bewolking en in de late namiddag vielen er een paar droge druppels regen. Nu zijn de wolken prominent aanwezig en terwijl ik naar boven kijk, zie ik een grote roofvogel boven de wijngaarden cirkelen... Het zou toch nog kunnen gaan regenen... De temperatuur vandaag 21,5 graden... Foto's: wijngaarden rond Cruscades...
Nu zijn we echte Fransen. Vanmorgen voor het eerst spiegel tegen spiegel met de camionette. De andere zijn spiegel er volledig afgereden, van de onze is enkel het spiegelglas beschadigd. Pas besoin de faire un constat hein monsieur, was de ietwat verwarde reactie van de tegenpartij. De man had gelijk.
Dan naar Sodime, stilaan onze lievelingswinkel. Daar verhuren en verkopen ze zowat alles. Ik bestelde er de stalen kabel die ik nodig heb voor het dakgebinte. Ze gingen hem prepareren. Morgen mag ik hem gaan halen. Dan naar de werf. Verder afgebroken en hout gesorteerd. Hoe meer muren en vloeren er verdwijnen, hoe beter we ons voelen. De bezoekjes aan het containerpark beginnen serieus door te wegen. Dat is heel vermoeiend. Het geeft natuurlijk altijd veel voldoening te weten dat je weer zoveel oud vuil en stof hebt weggegooid. Het viel me op vandaag, dat we van het oorspronkelijke gebouw nog niets weggegooid hebben.
Bijzonder irritant was dan weer de mail die ik vandaag kreeg. Samen met het huis in Cruscades bezochten we een remise in Aignes. Een mooi gebouw dat mij bijzonder aantrok, Leen was niet zo gecharmeerd. We deden een bod zelfs een professioneel bod dankzij Virginie en kregen te horen dat het gebouw plots verkocht was.Ik geloofde er niks van en ging een paar weken later kijken. Het bord A Vendre hing er nog steeds. Vandaag kregen we een mail met de vraag of we nog steeds geïnteresseerd waren in de remise. De prijs was gezakt met 8000 euro. Ze krijgen het niet verkocht, dus ik vermoed dat er een addertje onder het gras zit. Vermoedelijk iets in verband met een bouwvergunning. Aignes is un Village en Caracole. En dergelijke dorpen zijn beschermd. Dus veel verbouwingen zullen er niet mogen uitgevoerd worden. Enfin, gelukkig dat we daar niet ingetrapt zijn.
Terug naar de werf. Leen schiet goed op met het afbikken van de achtergevel. Ik krijg meer en meer zicht op de volgorde van de afbraakwerken die nog resten en dat geeft een geruststellend gevoel.
Het weer: de weersvoorspellingen trekken hier op niks. Het was helemaal geen mooie dag, hoewel hij goed begon, maar nog voor de middag begon het te overtrekken. Nu nog altijd meer wolken dan blauwe lucht, maar het was wel 25,5 graden.Straks zou het gaan regenen, morgen ook en zaterdag weer beter. Zondag zou het dan terug gaan regenen. We zien wel...
Foto: Leen schiet goed op met het afbikken van de achtergevel. Foto: Termieten vreten een balk helemaal op.
Het was een stralende dag vandaag. Ik zit bij het schrijven van deze tekst buiten op het terras. De zon verdwijnt stilaan achter de heuveltop. Het is nog best aangenaam buiten.
Vanmorgen deed Leen boodschappen. Ik ben naar de werf getrokken en heb nog wat breekwerk gedaan. We hebben termieten. Ik had ze nog nooit in levende lijve gezien, maar vandaag dus wel. Ik heb meteen al het aangetaste hout uit het huis gehaald, hoewel het allemaal niet veel kwaad kan, want het dakgebinte is behandeld en de rest van het hout moet eruit. Spijtig, want we hadden gehoopt een paar winters te stoken met dat hout, maar we zullen het dan maar naar het containerpark brengen, dat is een jobje voor morgennamiddag.
Christian ging met mij naar een ijzerhandel. Een soort van industriële smid. Ik liet er metalen beschermkappen maken voor de balken van het dakgebinte, want ik wil die met een stalen kabel ondersteunen. Hij reed met mij, in zijn 10 jaar oude Citroën C15, door de vignes aan een duizelingwekkende snelheid. We hebben wat afgelachen. Alleszins zijn de stukken mij beloofd tegen morgenavond. Ik ben benieuwd.
Na de middag heeft Leen op een plan aangeduid waar de barsten zich bevinden. Dan heb ik ze op pad gestuurd om een printer-scanner te kopen, want we hebben hier enerzijds veel kopies nodig en anderzijds is dat handig om te corresponderen met de ingenieur. Ik wil hem die plannen bezorgen. Ik heb nog verder afgebroken en een dikke balk die de verdieping ondersteunde verwijderd (hij was letterlijk opgevreten door de termieten, dus ik heb er niet veel werk aan gehad).We zijn blij met de vooruitgang van de werken vandaag.Het is tof als het opschiet. Niet dat we voor liggen op onze planning (integendeel), maar je kan iets verwachten van een dag en als je dan op het einde meer gedaan hebt, dan vind je van jezelf dat je dat glaasje wijn wel verdiend hebt.
Het weer vandaag: zoals gezegd, stralend. 25 graden, staalblauwe hemel, nagenoeg geen wind. Zo zou het blijven tot en met vrijdag en dan zou het gaan overtrekken.
Vandaag valt alles terug in de normale plooi. Ons bezoek Francis en Martine is terug naar huis en het dagdagelijkse ritme herneemt, dus ook de blog. Jullie hebben ons een paar dagen moeten missen, maar niet getreurd, we vertellen alles wat er de voorbije dagen gebeurd is. Zondag zijn we nog naar Cruscades gereden. Het was redelijk mooi weer, dus kon ik wat fotootjes maken van het dorp. Op het laatst liepen we de burgemeester tegen het lijf. Enthousiast als hij is, gaf hij ons nog een rondleiding in het grootste domein van het dorp en nodigde hij ons uit voor een bezoek aan zijn tuin. Hij kweekt er kippen en prachtige pauwen. Hij heeft ook een paar vijvers, waarin hij koi-karpers kweekt. Een indrukwekkende tuin met een afdak (wintertuin), waar hij een zwembad en bar voor de vrienden wil maken (eigenlijk zijn de werken al volop bezig). Hij beloofde ons een uitnodiging bij de inhuldiging.
Gisteren zijn we dan terug aan de slag gegaan op onze werf. Leen blijft met de regelmaat van een Zwitserse klok de achtergevel afbikken en ik blijf maar afbreken en puin scheppen. Er lijkt geen einde aan te komen. Vooral ook omdat ik nu veel voorzichtiger tewerk ga en dat vertraagt de boel niet alleen, maar maakt het ook bijzonder vermoeiend. Enfin, in het dorp lachen ze met mij. Ik zet volgens hen teveel stutten. Ook mijn plannen om overal beton te gieten, ankers aan te brengen en verstevigingen te voorzien wordt op nogal wat goed bedoeld hoongelach onthaald. Ik heb trouwens al veel goede raad gekregen, van metsers, aannemers, een bouwkundig ingenieur die ons een appartement wilde verhuren, beenhouwers, bakkers, krantenbezorgers enzomeer enik heb al evenveel verschillende oplossingen gekregen, dus ik weet niet hoe de problemen, die zich stellen, op te lossen.
Enfin we hebben vanmorgen weer twee zware bezoekjes gebracht aan de déchetterie.Le gardien kent ons al. Hij hielp vandaag zelfs een handje mee.Donderdag toch maar eens een paar Grimbergens meenemen. Dat doet de mensen hier altijd plezier.
Vandaag was het hier trouwens aanschuiven aan de benzinepompen. Naar verluidt is er een blokkade aan de gang in de haven van Marseille. Christian zegt dat het er al lang zat aan te komen, omdat de koopkracht hier te sterk afgenomen is. Hij belooft nog veel andere miserie en hoopt dat Frankrijk, binnen dit en een paar weken, niet plat zal liggen. Hij heeft er echt geen goed oog in.
We hebben trouwens een nieuwe stap gezet in de poging om onze Opel Vivaro te immatriculeren. Ik heb, met de hulp van Francis het papier voor General Motors ingevuld en opgestuurd naar Parijs. Nu is het wachten op ons homologatiepapier...
Vanavond zijn Leen en ik voor de eerste keer sinds woensdag terug gewoon thuis. De poezen zullen er niet rouwig om zijn, hoewel Hugo nu nog steeds buiten is. Hij verstopt zich tussen de struiken en spiedt vandaar zijn territorium af. Nicole ligt naast mij in de zetel. Ze is moe, van te eten denk ik.
Enfin, straks mogen wij nog eten en dan vroeg naar bed, dat zal deugd doen...
Het weer: de voorbije dagen werd het stilaan beter, maar gaandeweg stak er ook een hevige wind op. We hebben nu wel zon, maar de wind is intens en het koelt een beetje af. De voorspellingen voor morgen zijn minder goed, maar dan wordt het beter en beter en beter...
