Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
22-03-2009
Ajuintjes
Goed gewerkt vandaag. Het derde raam op het gelijkvloers geplaatst. We hebben veel licht in de living, daar zijn we blij om. Er is verdergemetseld en één van de steunmuren staat al op hoogte. Ons werfschab is nog maar eens verplaatst, want het stond in de weg. Nu staat het op een plek, waar we voorlopig niets meer moeten aan veranderen. Verder nog een beetje opgeruimd in de tuin. Leen heeft trouwens wilde ajuintjes uitgestoken (zie foto), maar we durven ze niet opeten, want Christian had juist onkruidverdelger gespoten.
Leen maakte overigens drie fotos van onze tuin. Vanuit de ramen op de verdieping. De auto staat in de tuin van Christian, de grens van onze tuin loopt eigenlijk links van de zakken met stenen.
In de tuin groeit een tulp tussen de betonijzers (zie foto).
Vanmiddag maakte Leen nog een lekkere hap. Dat belooft voor de table dhôtes. Ze is heel wat recepten aan het testen en ik ben daar het gelukkige proefkonijn voor. Ik werk hard, maar afvallen doe ik niet.
Het weer: 18 graden, volop zon en wel wat wind. We konden een jasje verdragen.
We waren gisteren uitgenodigd in de Pizzeria in Canet. Het is daar een heel klein beetje uit de hand gelopen. David en Malika waren in volle vorm en er waren nog andere gasten, ook vrienden van hen, met wie ik aan de toog beland ben. De mannen hebben afgesproken om een lam aan het spit te braden op 1 september van dit jaar ten huize Goossens-Rombouts. Ze willen wel eerst de wijnkelder nog eens komen verkennen. Hier in Frankrijk hebben ze bovendien de nefaste gewoonte om eerst wijn te drinken bij het eten en dan over te schakelen op bier. Dat is zwaar, vooral de volgende dag. Enfin, met een aspirientje was het opgelost en het werk op de werf en in de tuin heeft veel goedgemaakt. Leen was gewoon fris en monter, want die is bij wijn gebleven. Om middernacht waren we thuis en vanmorgen om halfnegen waren we al terug aan het werk.
We hebben dus nog verder gemetseld en de tuin wat opgeruimd, want volgende zaterdag huren we een graafmachientje om ons terras eindelijk verder af te graven en de funderingen voor de tuinmuren te graven. In de late namiddag zijn we nog eens naar Roubia gereden om een druppelbevloeiingessysteem aan te sluiten op het vat van Ann en Gust. Daarmee gaan ze hun moestuin automatisch bevloeien. Een noodzaak hier in de streek.
Het weer: iets meer wind, volop zon, maar een stuk frisser: 18,5 graden.
We hebben drie majestueuze Ierse Wolfshonden gezien. Bij Veerle en Pierre, enfin bij Pierre want Veerle is een weekje in België. Prachtige dieren en elegant voor hun grootte. James en Anna en hun zoon Abel. Eigenlijk best wel schichtige dieren, hoewel Anna al snel kwam bedelen om knuffels. Pierre vertelde ons, dat het eigenlijk windhonden zijn. Het zijn dus lopers.
Veerle en Pierre wonen in een prachtig huis temidden de natuur. Ze hebben schapen, kippen en heel wat konijnen, al hebben ze die laatsten tegen wil en dank, want het is daar in de streek een echte plaag.
Heel hard hebben we niet gewerkt vandaag. Enkel in de namiddag eigenlijk. We gingen met Gust nog een vat van duizend liter kopen. Ann en Gust hebben namelijk een moestuin in Roubia. Het vat moet dienen om de groenten van het nodige water te voorzien. We zijn het vat nog gaan plaatsen en hebben het gevuld met water van het Canal du Midi.
Het weer: 21,5 graden, volop zon, een beetje wind.
Ondanks mijn aanhoudend geklungel, zijn de aflopen gelegd. Mijn beschermengel heeft mij alweer geholpen. Ik ga hem voortaan Brousse noemen. De beschermengel van Leen noem ik dan Brasse. In mijn hoofd zijn het eilandbewoners. Brousse heeft een baard en een buikje, hij drinkt heel graag wijn en geniet van een lekkere hap (zoals ik). Brasse kan de zaken goed organiseren, ze drinkt ook graag een glaasje wijn en eet ongeveer alles met heel veel smaak. Kortom het zijn de gezelligste beschermengels die een mens zich kan wensen en ze helpen ons door ons avontuur. Gelukkig hebben we voldoende verbeelding om ze te zien.
Vandaag waren we nog in het domein Berail-Lagarde van Roque Sestières in Luc sur Orbieu. Die mensen maken fantastisch goede wijn. Ze hebben net weer twee gouden medailles gewonnen (eentje voor de rode wijn en eentje voor de witte). Ze behaalden ook een medaille op het concours in Parijs. We zijn dan maar snel een paar flessen gaan kopen alvorens ze uitverkocht zijn.
s Middags nog eens langsgeweest bij Manu van Château Puy. Ook een wijntovenaar. Daar hebben we twee doosjes Les Yssières gekocht. We kunnen er weer een paar dagen tegen.
Op de werf blijft het werken. Leen heeft zich vandaag ontfermd over de herindeling van ons appartement. Haar nieuwe plan ziet er goed uit. Gelukkig heeft mijn bar de herstructurering overleefd.
Het weer: 21 graden, volop zon, geen zuchtje wind. P.S.: om jullie te bewijzen dat het hier mooi weer is, maakte Leen een paar fotootjes
Niet veel te vertellen vandaag. Alleen dat we steentjes gaan halen zijn in de steengroeve vlakbij Narbonne. Wel de moeite. Onze aanhangwagen werd belaagd door een immens geel monster met een enorme lader vol keitjes. Indrukwekkend. Dan door de steengroeve naar de weegbrug. Veel goedkoper dan bij de kleinhandel, dat wel.
De mannen die er werkten waren een imense machine aan het kuisen. Daarmee hadden ze net 13000 ton zout verbrijzeld.
Vanavond kwamen Gust en Ann eten. Leen maakte Fagitas, altijd gezellig. We hebben ongelooflijk veel gemorst, maar het was lekker.
Het weer: 19 graden, volop zon, donkerblauwe hemel en letterlijk windstil
De beperkte druk op het drinkwater blijft ons parten spelen. Onze hydrofoorgroep (surpresseur in het Frans) is al stuk. Er was eerst een lek in het membraan en ondertussen is het waarschijnlijk een hele scheur. Die moet er dus terug tussenuit voor reparatie. Vermits het onding heel wat lawaai maakt, hadden we wat opzoekingen gedaan op internet. Er bestaat een andere, stillere, oplossing en de fabrikant daarvan verwees ons door naar een firma in Carcassonne. Ik daar naartoe met Gust, die van dergelijke toestanden toch wel veel meer verstand heeft dan een leek als ik. Blijkt nu dat die firma enkel voor verwarmingspompen met deze fabrikant samenwerkt. Wat stellen zij ons voor? Inderdaad, een hydrofoorgroep, maar aangevuld met een reservoir van 550 liter water. Dat schijnt verplicht te zijn, omdat we anders nog meer druk wegnemen op het leidingwater. Prijskaartje: 1473,75 eurotjes We gaan het nog eens laten bezinken.
Tweede evenement van de dag: Nicole ving een muis en bracht ze mee naar binnen. Op dwingend verzoek van Leen heb ik het diertje in veiligheid gebracht in de tuin. Hopelijk overleeft het de aanval van onze rover, die er nadien in slaagde met mij in de slaapkamer te glippen. Ze heeft er rustig een siësta gehouden tot Leen haar begon te zoeken en haar dus niet vond. Toen ik, met een voorgevoel, de kamerdeur opendeed, rekte en strekte ze zich alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat zij daar een dutje gedaan had.
Ondertussen liggen ze allebei al terug vast te slapen.
Leen is vandaag naar de kapper geweest. Ze is mooi, nog mooier dan anders
Verder is er gemetseld en gevochten met aflopen. Het wordt nog een hele klus om alles in goede banen te leiden, maar uiteindelijk lukt het wel.
Het weer: zalig zonnig. 17 graden in de schaduw. Geen wind.
Het was vandaag nog een beetje een rustdag, maar we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze sociale zekerheid in orde te brengen. Een bezoek aan onze huisarts op het programma dus. In de wachtzaal was het weer volop ambiance. Leen, voor wie het het eerste bezoek aan de dokter was, slaagde er niet in haar boek te lezen. Zo druk was het. Over die kleine die in een deux chevaux geboren is, over die grootmoeder wiens kleinkind gescheiden is, net nadat ze een villa in Spanje gekocht hadden, over die Belgen die ze leerden kennen op reis en met wie ze veel te veel bier gedronken hadden Enfin het was volle bak sfeer. Mijn buurman was het zo aan het uitleggen tegen ons, dat de dokter gewoon stond te wachten tot ik hem zei dat het eigenlijk zijn beurt was Die hele wachtzaal plat van het lachen natuurlijk En dan nog de uitbaatster van de plaatselijke kledingwinkel, die haar boutique gewoon gesloten had om naar de dokter te komen. Ja, als de mensen kleren willen kopen, kunnen ze later terugkomen. Het is niet dat ik iets levensbelangrijks als eten verkoop hè, drukte ze iedereen op het hart. De twee uren wachten waren zo voorbij.
We hebben en nu begeven we ons op glad ijs weer een beestje gevonden in de tuin. Volgens ons is het een bruine sprinkhaan (maar dames Veerle en Ann of heer Pierre - corrigeer mij gerust als dat niet zo is). Ik maakte er een fotootje van. Het arme diertje miste een achterpoot
Het weer: zonnig, warm, windstil (16 graden op ons terras).
P.S.: één van onze poezen ligt alweer te snurken...
