Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
18-04-2010
Keuken
Het was
veel te laat om nog te bloggen, gisteren en eergisteren. We werken laat door,
want we zitten niet echt op schema. Leen is bijna klaar met de achtergevel. De
VMC voor de benedenverdieping is eindelijk geplaatst en het plafond in de
buanderie is gestoken. Verder is er opgeruimd vandaag, dus morgenvroeg rijd ik
met een overvolle aanhangwagen naar het containerpark. Nadien vertrekken we
naar Montpellier om een keuken te kopen. Dat was eigenlijk al veel eerder
gepland, maar het kwam echt niet uit en dus rijden we morgen. Leen staat
ondertussen achter het kookfornuis, want vandaag gaan we eindelijk nog eens
deftig eten. Het was van het uitje met Willy en Pierre geleden, dat we nog iets
fatsoenlijks gegeten hebben. Hoog tijd dus.
Het weer:
een prachtige dag met heel veel zon (hoewel de dag betrokken begon) bij 18,3
graden.
Er is veel
minder nieuws vandaag. Gewoon een goede werkdag. De parking is bijna klaar. De
achtergevel ook. De stelling, die we gisteren afgebroken hadden, brachten we
netjes terug naar Jean-Claude. Later zullen we ze nog eens nodig hebben voor de
voor- en de twee zijgevels, maar dat is momenteel geen prioriteit. Ik heb de
laatste resten van ons voorlopig studiootje afgebroken. De badkamer is nu dus
terug gewoon een buanderie (er kwamen twee propvolle aanhangwagens aan te pas
om alles naar het containerpark te brengen). Over het containerpark gesproken:
Willy en Pierre vonden dat toch zo een grappig woord hè, wel ze hebben het
overgenomen van ons. Geef toe, containerpark klinkt toch beter dan
afvalstort...
Inmiddels
is een derde kamer bijna helemaal bezet en is de eerste badkamer op het
voegwerk na helemaal betegeld.
De armen
van Leen zijn helemaal verbrand. De crépi (een waterdichte en beenharde
bezetting op basis van kristallen) is de boosdoener.
Het wer:
het was weer een mooie dag. Zonnig, windstil en 18,7 graden.
Gisteren
nodigden Willy en Pierre ons uit in La Braise Occitane, het voormalige La
Caille qui Chante. Dat is eigenlijk een restaurant voor routiers. We zaten in
een grote gelagzaal vol truckers (ik denk dat Willy en Leen, met uitzondering
van het meisje dat opdiende, de enige vrouwen waren). De sfeer was bijzonder en
gezellig. Als voorgerecht een groenten- en vleesbuffet en nadien keuze tussen
vier hoofdschotels. Wij namen alle vier de mosseltjes met friet en het moet
gezegd, het was lekker. Daarbij twee flesjes wijn, een rode en een rosé, maar
die laatste ruilden we in voor een tweede fles rode. Nadien nog kaas en dessert
toe. Willy en Pierre wilden ons een beetje verwennen, omdat ze vinden dat we zo
hard werken. Bedankt hoor lieve mensen. Het was ook de ideale formule voor dit
moment. We vertrokken laat en waren toch nog op een schappelijk uur terug
thuis.
De vloerder
was op de afspraak vandaag en heeft al bijna een volledige badkamer afgewerkt.
Het gaat vooruit bij die man. Leen is vanmorgen in Béziers 4 douchekranen en 2
lampen voor de achtergevel gaan kopen, stoelen gaan testen en de kleur van de
meubels gaan kiezen. Dan reed ze naar Narbonne om toiletten en deuren van een
ingemaakte kast te bestellen. Dan kwam ze thuis eten en reed ze naar de
hofleverancier voor bezetting, de douchekoppen voor de badkamers en meubels
voor in de tuin. Ondertussen werd hier lustig bezet (er is alweer een kamer
klaar), beton gegoten op de parking en latjes geplaatst rond de ramen van de
kamers (kwestie van recht te bezetten).
Toen Leen
thuiskwam van de hofleverancier vond ze het hoog tijd dat die lelijke stelling
afgebroken werd. Zo gezegd zo gedaan. We begonnen er samen aan en toen alles
bijna klaar was besliste één van de zware koppelstukken om gewoon los op mijn
hoofd te vallen. Ik viel op mijn knieën en het bloed liep over mijn gezicht.
Leen in al haar staten. Vlug het bloed weggedept met een natte doek en toen zag
het er al veel minder erg uit. Toch maar naar het ziekenhuis geredenen daar kreeg ik vier hechtingen. En ik heb
niet geweend en voor de mensen die mij een beetje kennen: ik ben ook niet
flauwgevallen.
Nadien nog
wat geklungeld, maar veel is er niet meer afgewerkt. Enfin de voorbereidingen
voor de dag van morgen zijn getroffen.
Het weer:
een prachtige dag, 17,1 graden, volop zon.
Even moeten
wachten op de blog? Wel, het vele werk is de oorzaak.
Maandag
kwam de vloerder dus niet langs en vandaag evenmin. Deze middag had ik zijn
vrouw aan de lijn en morgen komt hij kost wat kost terug.
Inmiddels
op de werf (veel andere dingen kunnen we niet vertellen, want we werken eten en
slapen): alle dagkanten van de ramen zijn eindelijk af. Eén kamer is volledig
bepleisterd en een tweede voor de helft. De verankering voor de wastafels van
twee badkamers zijn geplaatst en Leen heeft geen stelling meer nodig om de
achtergevel af te werken. Ook onze parking krijgt vorm. De goot is klaar en op
basis daarvan kan de rest van de beton gegoten worden. We werken lustig verder.
Ik droom
van onze eerste klanten (hoewel ik die mensen nog nooit zag). Allemaal
rampscenarios, maar het komt wel goed hoor...