Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
11-05-2008
Promaude...
Promaude is een soort openluchthandelsbeurs voor producenten uit de Aude, die dit weekend plaatsheeft - reeds voor de 10de maal - in Lézignan-Corbières. Een must-do voor ons, niet alleen voor eten en drinken, maar vooral ook voor de producenten van verwarmings-en aircotoestellen. Op dat vlak zijn we er absoluut nog niet uit. Hoe gaan we het sanitair water verwarmen, met welk systeem willen we het huis verwarmen/afkoelen? Hoe gaan we het water van het zwembad op temperatuur houden? Allemaal vragen, waarop we nog geen antwoord hebben. De ene beveelt ons een warmtepomp aan, de andere zegt dat we fotovoltaïsche cellen moeten nemen en nog anderen beweren dat we het best bij de gewone traditionele middelen houden. Alleen, gas hebben we niet in Cruscades, dus het zal electriciteit worden. We hebben dus vanmorgen contact gehad met een groot bedrijf in pompen, verwarmingstoestellen en airco en hebben al een eerste verkennend gesprek gehad. De vrouw in kwestie heeft ons aangemoedigd eens langs te komen met ons plan, zodat we alles eens op een rijtje kunnen zetten. Het is nu dat we dat moeten doen, want voor de verschillende bestaande systemen moeten ook de nodige leidingen getrokken worden. Enfin, eerstdaags gaan we er eens langs. Verder hebben we natuurlijk wat rondgekeken en geproefd. We hebben zelfs Belgische aardbeien uit Hoogstraten gekocht. Die mensen staan daar elk jaar met een standje. Wie weet, misschien komen ze in het vervolg wel bij ons logeren... De aardbeien zijn lekker en we hebben voor Chantal en Christian een doosje meegenomen. Ik heb van mijn vrouwtje een sleutelhanger gekregen...versierd met het Occitaanse kruis (zie afbeelding). Na de middag zijn we naar de werf getrokken. De buizen van het sanitair afgebroken en de oude electriciteitsdraden verwijderd. Dan nog wat extra gestut. We hopen dat de afbraak nu verder vlot kan verlopen... Straks drinken we een glaasje Blanquette de Limoux die we op Promaude gekocht hebben. Lekker spul voor weinig geld.
Het weer: niet fameus. Wel warm, rond de 20 graden, maar vooral bewolkt en af en toe een paar 'droge' druppels regen. Sinds een kwartiertje is de zon doorgebroken.
Redelijk vroeg opgestaan voor een zaterdag. Toch nog wat betonblokken verhuisd naar Cruscades. Een zware karwei. Op de middag mochten we gaan eten bij Chantal en Christian. Een grillade aux souches, of grillen op wijnstokken. Geeft een heerlijke smaak. Eerst aperitieven op het terras, ondanks het minder goede weer. Dan een voorgerecht binnen. Eitjes gevuld met tonijnsla, dit alles overgoten met een bijpassende witte wijn. Een Corbières natuurlijk, ondanks het feit dat we als geschenk twee Minervois meegenomen hadden. Nadien, gegrilde kippenbouten met gratin van courgetten. Dan nog een lekker slaatje en vervolgens een kaasschotel. De Minervois moest er natuurlijk ook aan geloven. Koffie met flan caramel en dan nog een lekkere Poire Williams. Verwelkomd om 12 uur en om halfacht waren we thuis... Christian toonde ons ook nog zijn wijngaarden. Enfin, eerder het sproeisysteem. De waterkracht trekt de sproeier door de wijngaarden. De volledig cyclus duurt ongeveer 13 uur. Dan reed hij met ons naar vers aangeplante wijngaarden. De plantjes zijn ingepakt in rode was, omdat ze geënt zijn op Amerikaanse planten. Die zijn resistent tegen een bepaalde ziekte waarvan de naam mij nu ontsnapt. Hij heeft 48 are aangeplant. In maart plantte hij nog eens 51 are. Op die jonge plantjes staan al blaadjes...
Het weer: gedeeltelijk bewolt, redelijk wat wind, af en toe een druppel regen en om en bij de 18 graden.
Gisteren was het wat te laat om nog aan de weblog te schrijven. Leen deed boodschappen in Narbonne. Ik ben betonblokken gaan halen bij Jeny en Harry. Een overschotje van 1,2 ton dat wij overnemen voor de tuinmuur. Ik heb alles afgezet in onze tuin. Achteraf voelde ik wel elk spiertje in mijn atletische lijf met één sterk ontwikkelde buikspier. 's Avonds waren we uitgenodigd op een degustatie in Montseret. We moesten Christian oppikken. Op weg naar Cruscades kwamen we hem tegen. Hij moest zijn zoon nog naar de voetbaltraining brengen. "J'arrive", riep hij "je suis à toi comme une sardine à l'huile". Christian zit vol uitspraken. Hij moet momenteel overigens hard werken. Hij moet de wijngaarden van zijn vin de pays 'arroseren'. Dat wil zeggen, dat hij de sproeiers om de 2 uur moet gaan verplaatsen. Veel slapen is er niet bij. Voor de wijngaarden die tot de AOC Corbières behoren is het bevloeien verboden. Probleem is bij langdurige droogte dat de vruchten klein blijven. Dan is er veel minder opbrengst. De proeverij was de moeite waard. We hebben weer veel geleerd over cépages, assemblages, vaten... Eerst hebben we de witte en rosé geproefd. Dan de rode. We liepen alle standjes af, proefden bij elke producteur de verschillende wijnen en deden een tweede rondje voor de rode wijnen... Enfin, de Belgen hebben hier de naam dat ze niet spuwen, dus dat hebben we dan ook niet gedaan. Achteraf zijn we nog iets gaan drinken bij Chantal en Christian en dan hebben we iets kleins gegeten in La Selette.
Het weer: bewolkt en regenachtig. Nog een spreuk van Christian "Il a plu des goûtes sèches", waarmee hij wil zeggen dat het onvoldoende geregend heeft. De temperatuur schommelde rond de 18 graden.
Wapenstilstand vandaag, of beter: Armistice. Hier is dat echt nog een dag van herdenking. Verzamelen aan de Mairie en dan in optocht naar het 'Monument aux Morts". Daar wordt op heel plechtige manier de Franse driekleur gehesen. Het was Cédric, de zoon van Chantal en Christian, die de eer had. Dan leggen kinderen een krans neer, bijgestaan door 'monsieur le Maire' en een oudstrijder. De burgemeester houdt dan een toespraak. Nadien worden alle namen van de gesneuvelden afgeroepen. Na elke naam zeggen de aanwezigen: "Mort pour la France". Dan schalt de Marseillaise door de luidsprekers. Na dit alles is er de receptie in de Foyer Municipal. Ik heb Muscat gedronken en Leen witte wijn. Met lekkere olijven... In België zouden we hier niet naartoe gaan, maar de roep naar inburgering lokt ons toch naar dergelijke samenkomsten. We hebben bovendien geluk, want Christian is Maire-adjoint en die troont ons overal mee naartoe. Normaal spelen ze nog muziek in het dorp, maar vandaag niet, want er was een overlijden... We hebben ook kennis gemaakt met onze andere buren. Fijn die mensen ook te kennen. Na het aperitief hebben we nog wel een uur staan napraten met Chantal en Christian... Dan gaan eten en dan ben ik naar de werf gegaan om nog wat te werken. Leen had haar namiddagje met de dames (Franse les). Op de werf heb ik van Chantal twee rieten hoeden gekregen. Eén voor Leen en één voor mij. Hoeden van de AOC Corbières. Nog wel een mooi model.
De dag begon bewolkt, maar tegen halfnegen was de hemel al terug blauw. Een prachtige dag met 20,5 graden en een zeer licht briesje. Morgen zou het gaan regenen.
Leen heeft alweer een nieuwe hobby. Het cement van de tegeltjes kloppen. We vonden een tegelvloer in 'terre cuite' rechtstreeks gelegd op de plankenvloer op de verdieping. Nu blijkt dat de tegeltjes een 'Médaille d'Or' wonnen in Perpignan in 1890, een 'Médaille d'Argent' in 1886 en een 'Médaille de Bronze' in 1880. De maker heette Lançon Pierre (of Pierre een voornaam is of verwijst naar de stenen, weten we niet). De tegels zijn gemaakt van terre supérieure du tuve Saint-Henri in Marseille. Tuve is een soort grond... We willen een aantal tegeltjes recupereren om er hier en daar een accentje mee aan te brengen in het huis. Het is laat ondertussen. We zijn nog naar Les Ilhes Cabarède gereden, naar Gust en Ann. Toch wel een klein uur rijden. We hadden nog metsersschoren nodig, want ik wil morgen toch nog één en ander stutten. Kwestie van zeker te zijn... We mochten daar dan blijven eten en eerlijk gezegd kwam ons dat heel goed uit./ Morgen zijn we moreel verplicht om naar het monument van de gesneuvelden te gaan. Om 11 uur houdt de Mairie een herdenking ter gelegenheid van Wapenstilstand. Christian heeft ons uitgenodigd. Nadien is er aperitief. Na het middageten gaan we dan aan de slag.
Het weer: zeer zonnig en aangenaam warm. Rond de 20 graden denk ik (ik ben er niet wetenschappelijk zeker van)... Toen we net thuiskwamen stonden er miljarden sterren aan de hemel. Enfin, die staan er altijd, maar in Frankrijk is er veel minder lichtvervuiling dan in België dus zie je ze hier ook. In september zie je hier de melkweg (en met een beetje verbeelding - mits de nodige wijn of pastis - zelfs de sterrenkoeien)...
Leen heeft eindelijk haar veiligheidsschoenen. In de winkel waar we ze besteld hadden, waren ze nog altijd niet toegekomen. We hebben prompt onze bestelling afgezegd. Wij naar de Bricomarché. Daar hadden ze haar maat niet, maar de verkoopster verwees ons door naar een andere winkel in de buurt. Zeer interessant dat bedrijf. Ze verhuren en verkopen daar ongeveer alles, dus daar gaan ze ons nog zien! Enfin, lichtblauwe veiligheidsschoenen met een oranje accentje...keimooi! Vandaag toch ook wat gewerkt op de werf. Om 8 uur zijn we eraan begonnen en om 9 uur stond ik met de eerste volle aanhangwagen op het containerpark. Dan nog een wagentje volgeladen en weggevoerd. Leen heeft een bibberend polleke als gevolg van het vele werk met de pneumatische hamer. Verder nog behoorlijk wat stutwerk gedaan en met Gust nog eens overlegd hoe we het gaan aanpakken. De bestaande stenen boord aan de poort zullen we wellicht helemaal moeten afbreken. We gaan er voor alle zekerheid een betonnen constructie in verwerken en die afwerken met sierstenen. Even mooi, maar veel steviger. Allez, dat is het voorlopige plan. We gaan er nog een paar nachtjes over wakker liggen denk ik... Morgen gaan we verder met de afbraak. Iets voorzichtiger dan voordien, want we willen geen verrassingen meer. Chantal en Christian hebben ons ondertussen uitgenodigd om vrijdagavond naar een wijndegustatie te gaan. Zaterdagmiddag gaan we er eten... Straks komen Gust en Ann nog eten...hopelijk toch wel op tijd naar bed, maar dat was voor Ann ook een voorwaarde dus dat zal wel lukken.
Het weer vandaag: Vanmorgen overtrokken. Rond de middag is de zon er doorgekomen. Nu blauwe lucht met witte wolkjes en 23 graden.
We zijn allebei een beetje gefrustreerd, omdat de werken vandaag niet opgeschoten zijn. We hadden nogal wat omhanden. Gewoon boodschappen eigenlijk. En we zijn gaan kijken voor een autootje voor Leen. Een deuchevautje, maar dat gaat niet door, want voor een oud vehikeltje betaal je hier 10000 euro. Niet te doen. Dan zijn we maar eens binnengesprongen bij Kia. Die verkopen zo een heel klein Picantotje en die zijn best betaalbaar. Gust en Ann hebben er ook zo eentje. Ze verbruiken nagenoeg niets en rijden heel vlotjes. Misschien doen we dat wel. De C1, de kleinste van Citroën heeft ook nog wel iets. Daar gaan we ook nog eens prijs vragen, maar we willen nu wel eerst hard verder gaan werken. Ik ben vanmiddag nog langsgeweest in Cruscades om na te gaan hoe ik een en ander nog kan stabiliseren. Dan ben ik binnengesprongen in de Bricomarché. Ik heb er twee zware spanriemen gekocht om de balken van het dak samen te houden. Dat gaat ook nog wat extra steun geven aan het geheel. Morgen vliegen we er terug in. Voorzichtiger dan vorige week, maar niet minder vastberaden. We hebben het werk op de werf eigenlijk nodig. Vooruitgang zien is goed voor het humeur (vandaag was dat alleszins niet goed)... Het feestje bij Pierre en Eliane Fil was zalig. We zijn begonnen met een klassieke proeverij. Alle soorten wijn van de voorbije jaren zijn door ons geproefd en gekeurd. Dan komt hij op de proppen met een frisse witte wijn van een collega wijnboer en dat is dan het aperitief. Vervolgens zijn we aan tafel gegaan en hebben we eerst pâté de tête de sanglier gegeten. Lekker (niks voor Leen) met een slaatje met Franse vinaigrette erbij. Eliane maakt haar vinaigrette met zelfgemaakte wijnazijn. Ze heeft ons prompt een fles meegegeven. De hoofdschotel was sanglier aan het spit met lekkere ratatouille (Leen is alweer niet echt een fan van de sanglier, maar de ratatouille viel echt wel in de smaak). Het vlees smaakt krachtig, maar tegelijkertijd heeft het door het spit een geraffineerd gerookte smaak. Pierre - sinds gisteren tutoyeren we mekaar - heeft een heel fijn mechanisme voor het spit. Het is te vergelijken met het binnenwerk van een klok. Volgens hem worden die systemen nog gemaakt in Nantes... Daar ga ik toch eens naar zoeken. Interessanter dan een barbecue en heel gezellig om met de gasten te doen... Dit alles alweer overgoten met wijn van Pierre Fil. Vervolgens nieuwe borden voor de kaasschotel: met wijn van Fil natuurlijk. En als klap op de vuurpijl een zelfgemaakte flan caramel met oreillettes (een soort van dun deeg dat licht gebakken is en waar suiker over gestrooid is). Daarvoor haalde Pierre een fles boven die hij uit Bretagne meebracht. Een soort van lichte appellikeur (16,5 graden)...
Het weer vandaag: bewolkt, winderig, maar toch nog 21 graden. Af en toe valt er een druppel regen. Morgen zou het ook nog gaan regenen...
Vandaag hebben we nog niet veel uitgespookt. Leen heeft pannenkoeken gebakken voor mij - ik ben jarig vandaag. Ik heb trouwens ook een 'couteau Occitane' gekregen. Een echt cadeau, iets wat je niet nodig hebt, maar een echt hebbeding. Op het heft staat het Occitaanse kruis gegraveerd. Waar het lemmet en het heft samenkomen is een metalen kruisje bevestigd. Ik heb iets met dat kruis. Ik vind het niet alleen heel mooi, maar het geeft me ook het gevoel, dat ik hier op een historisch beladen grond loop. 'Le Terroir Occitan', het land waar de Katharen uit de pauselijke pas liepen en daar een zware prijs voor betaalden. Nochthans zijn de mensen hier niet zo bezig met de geschiedenis en al zeker niet als het om chauvinisme gaat. De oude generatie - die nog Occitaans spreekt - wellicht nog wel, maar de jongere mensen zeker niet. Chantal en Christian hebben ons dat ook al bevestigd. Zij vinden het wel tof, dat wij het Occitaanse kruis koesteren, maar zelf zijn ze er niet echt mee bezig. Het enige wat ons hier al opgevallen is, is dat het niet zo goed botert tussen de Occitanen en de Catalanen. Daar zou ik toch nog eens het fijne willen van weten. Om terug te komen op het kruis: ik hoop er op één of andere manier toch een collectie van te kunnen verwerken in onze bâtisse. Dat lijkt me heel mooi... Toch nog even met Leen overleggen. We zijn naar de markt geweest in Narbonne, daar hebben we nog een 'galette Occitane' gekocht (alweer met dat kruis). Dat hebben we voor mijn verjaardag verorberd met Jeny en Harry. Ik vond het niet echt lekker. Het smaakte teveel naar oranjebloesem... Straks gaan we sanglier eten bij wijnboer Pierre Fil en zijn vrouw. De man schiet bijna evenveel sangliers als er dagen zijn in een jaar. Zijn wijngaarden zitten er vol van.Vanavond rijgt hij er eentje aan het spit en dat gaan wij proeven.
Het weer: zon, blauwe lucht, warmte, licht briesje, 25 graden...
Vanmorgen heel vroeg opgestaan om onze afspraak met de vissers niet te missen. Ten onrechte bleek achteraf, want het was eigenlijk niet veel soeps. Gisteren werd verse forel op de Orbieu gezet en vanmorgen vroeg zijn ze daarop gaan vissen. Dan hebben ze een déjeuner genomen, maar voor ons was dat al te laat, want we moesten naar de déchetterie. Het kan niet altijd feest zijn hè. Drie keer zijn we op en af gereden met een volle aanhangwagen. Vooral met puin en houtafval. Als je weet hoeveel een gevulde container kost voor afvoering naar het stort, dan weet je ook dat we er heel veel voordeel bij hebben om een déchetterie te hebben in het dorp. Spijtig dat ze volgende donderdag weer gesloten is: wapenstilstand. We zijn trouwens uitgenodigd bij onze buren. Volgende zaterdagmiddag mogen we er naar de barbecue. We denken dat ze het wel fijn vinden dat er iemand in de straat komt wonen. Elke dag maken we een praatje. Over de bouw, over de wijngaarden, over het leven in Frankrijk en dan maken we een vergelijking met België... De man van het containerpark vroeg zich trouwens af of we katholieken of protestanten zijn. Verder wou hij ook weten of er op dat vlak een verschil is tussen Vlamingen en Walen. Dat de politiek niet echt wil vlotten in België, daar zijn ze hier toch wel van op de hoogte. En dat de Belgen graag drinken, dat hebben ze ook al vaak ondervonden. Wij zijn het enige volk dat de wijn tijdens de proeverijen niet uitspuwt...
Foto's: de vissers aan de Orbieu. Er zijn heel veel mooie plekjes langs de rivier. En dat net buiten het dorp...
Het weer nog...: vanmorgen leken er wel wolken op te komen. Geen nood, het werd zonnig bij 24 zomerse graden...morgen zou het ook goed zijn, maandag ook, maar dinsdag zou het gaan regenen...
We zijn nog maar net begonnen en de werken liggen al terug stil. Vandaag hebben we de met puin gevulde aanhangwagen buiten gereden en de verzakte sluitstenen boven de poort - op aanraden van burgelijk ingenieur Wim - stevig ondersteund. We weten niet of we nu verder mogen afbreken, dus doen we het voorlopig maar rustig aan. Enfin, niet dat we echt stilzitten. We zijn een betonmolen gaan kopen en morgen gaan we naar het containerpark zoveel mogelijk afval wegbrengen. Dan kunnen we verder opruimen en alles klaarzetten om dinsdag terug naar het containerpark te rijden. Gust en Ann komen zondag alleszins eens kijken. Dan kan Gust ons zeggen hoe hij de verdere evolutie van de bouw ziet, maar het oude moet er alleszins eerst uit, dat kan niet anders. Pas dan kunnen we beginnen opbouwen. Gisteren heb ik trouwens een ongelooflijke luchtspiegeling gezien. We kwamen hier op de oprit gereden en plots spurtte Hugo weg uit het struikgewas, op de voet gevolgd door nog eens Hugo... Ik wist niet wat er gebeurde. Blijkt dat één van de buren hier eenzelfde kat heeft, maar die heet Muscat... Die twee zijn hier dus duidelijk al begonnen aan een territoriumgevecht. Onze poezen doen het trouwens heel goed. Ze zijn gans de namiddag buiten geweest en Hugo zit op dit moment 'zijn domein' te overschouwen. Hij wordt gegarandeerd wijnboer, want hij kleurt helemaal rood van de grond van de wijngaarden... Nicole komt hier net binnengewandeld en gaat eten, hoe zou het ook anders kunnen... Onze buurvrouw, Chantal, verbaasde er zich over dat wij al in lentetenue waren. Zij lopen hier nog altijd met een trui, lange broek, gesloten schoenen...enfin de hele santeboetiek. Ze zegt dat haar man nog kouwelijker is... Hij zou tijdens de winter liever een winterslaap doen. Ik ken er nog zo, maar dat is niet uit schrik voor de kou dan...
Het weer vandaag: zeer zacht lenteweer, rond de 20 graden maar nagenoeg geen wind. Meer sluierwolken, maar niet genoeg om de zon tegen te houden...
1 mei, dag van de arbeid. Leen en ik werken niet. Ik voeg er een foto bij. Zicht op Paraza, het dorp waar we voorlopig onderdak vonden. Deze foto maakte ik tijdens een wandeling door de wijngaarden. Enkel de weerman is echt van dienst. Zon, 21 graden en een weinig wind...
Weer goed gewerkt vandaag. Terwijl Leen de obligate boodschappen deed in Narbonne verrichtte ik nog een beetje ruim- en breekwerk. Nu blijven er nog twee grote en één kleine kamer over. De déchetterie kan niet volgen. Ik kan pas teruggaan op zaterdag, want morgen is het een feestdag - de dag van de arbeid, maar dan mag er niet gewerkt worden (ik heb dat eigenlijk nooit goed begrepen)... Er staat dus een volle aanhangwagen te wachten, samen met 14 gevulde puinzakken, nog een heleboel puin op een hoop en veel hout om weg te gooien. 's Namiddags heeft Leen verdergewerkt met haar pneumatische hamer. De voorgevel ziet er eigenlijk niet zo goed uit op het eerste zicht, dus zullen we ons plan om die gevel op te voegen misschien moeten laten varen en er crêpi opzetten...we zien wel. We hebben de indruk, dat de sluitstenen boven de poort verder aan het verzakken zijn. Dat kan verschillende oorzaken hebben. Ik heb de poort verschillende keren opengemaakt de voorbije week, het slot zit verankerd in de middelste sluitsteen en er komt bij het openen en sluiten nogal wat wrikwerk aan te pas. Het zou ook kunnen dat de afbraakwerken de oorzaak zijn van de verzakking. Ik heb de hele handel dan maar gestut, kwestie van geen risico's te nemen. We hebben van onze buren, Chantal en Christian, een cadeautje gekregen. 6 degustatieglazen van de Syndicat général van de AOC Corbières. Chantal werkt daar als boekhoudster. Dat was een fijne verrassing. Het zijn echt toffe mensen. Leen staat ondertussen alweer in de keuken voor het avondeten. Dan de afwas en vervolgens nog even wegzakken in de zetel om vroeg te gaan slapen. Morgen wordt er niet gewerkt, maar uitslapen zit er toch niet in dus...
Het weer: vanmorgen overtrokken, maar daar kwam zeer snel verandering in. Zonnig, bijna geen wind en echt wel warm in de zon... Volgens buurman Christian zou het morgen overtrokken maar warm zijn en vrijdag zou het terug zonnig worden...
We hebben weer veel bijgeleerd vandaag. Ik vanmorgen naar de déchetterie met bouwafval. Daar leerde ik dat le Cers (naam van de straat achter ons) een Noorderwind is die in onze streek waait. Verder is er nog de Marin en die komt van over de zee. Van Tramonta is hier dus helemaal geen sprake. Ik werd geholpen door de man van het containerpark en een bezoekster, die hier zelf een paar kleine vignes heeft. Zij is met haar man een huis aan het verbouwen tot Gîte. Ze leidde ons rond. Prachtige verbouwing, die tegen augustus zou moeten klaar zijn. Dat biedt ook mogelijkheden om op termijn samen te werken. Ze wil overigens ook een klein museum maken over de wijnbouw... Christian heeft me dan vanmiddag getoond waar de vissers zaterdagmorgen samenkomen. Dat is op de oever van de Orbieu. Wat een ontdekking. Een mooie rivier met brede oevers - echt een keienstrand temidden de natuur. Zalig om er 's middags met de pic-nicmand te gaan eten en vervolgens een siësta te doen. Leen heeft een nieuw speelgoed. De pneumatische hamer. We hebben eindelijk oordopjes en ze hamert er nu lustig op los. Het gaat wel stukken sneller zo en de muren die zichtbaar worden beloven veel goeds. Het kan prachtig worden allemaal. Het was stralend weer vandaag. Volle zon bij om en bij de 20 graden. Niet veel wind... Nu gaan we eten bij Stéphan en Renée...
Leen vindt dat werken op de werf wel iets therapeutisch heeft. Gelijk heeft ze. Je denkt alleen maar aan datgene waar je mee bezig bent en dat is heel gezond voor de geest. Het werd tijd dat we eraan begonnen. De veiligheidsschoenen van Leen zijn nog niet aangekomen, maar nog een week wachten zat er voor haar echt niet in, dus doet ze dingen waarmee ze niet al teveel risico loopt. Muren afkappen leek ons een mooi project. In de hoop dat we de blote muren opnieuw kunnen opvoegen en zo bewaren. Dat wordt nog afwachten. We lopen er allebei heel professioneel bij met onze werfhelm. We moesten nog een kruiwagen en wat hamers kopen, maar we zijn eindelijk aan de slag. Het werken met de pneumatische hamer hebben we nog eventjes uitgesteld, want dat spul maakt zoveel lawaai, dat we eerst iets moeten hebben om onze oren te beschermen. Tenslotte moeten we de gasten later nog kunnen verstaan als ze iets bestellen hè. Morgenvroeg rijden we in eerste instantie naar de déchetterie, want ik heb vandaag de remorque volgeladen met puin. Dat wil ik morgen gaan dumpen om onmiddellijk nog eens te vullen en weg te brengen. Er zullen nog heel wat ritjes naar het containerpark volgen. En donderdag is het 1 mei, dus dan is de déchetterie gesloten. Vanmorgen knalde volgend bericht nog door de gemeentelijke luidsprekers: "Allo, allo. Avis à la population. Dû à la fête du travail, la collecte des déchets verts se fera le mercredi au lieu du jeudi..." Het is de gemeentesecretaris die dit bericht inspreekt... O ja, Leen herinnert mij eraan, dat we nog iets gevonden hebben. Een schriftje van Eloi Villefranche, van toen hij bij de 2de Compagnie Chasseurs was, gelegerd in Tunesië. Op het eerste zicht staan er af en toe wat licht obscene teksten in, in een heel mooi geschrift en aangevuld met grappige tekeningen van zijn hand. Alweer een stukje geschiedenis van ons huis...
Het weer nog: bewolkt en toen we daarstraks naar huis reden vielen er een paar druppels regen. De termperatuur vandaag rond de 20 graden. Ze beloven beter weer voor morgen...
Het was de laatste dag voor de echte officiële start van onze verbouwingen. Als mensen ons later vragen wanneer we eraan begonnen, dan zullen we antwoorden: 28 april 2008. Weze het misschien helemaal veilig het te houden op 1 mei, want er wachten ons toch nog een paar administratieve dingetjes... Enfin, 28 april dus... We hebben er vandaag nog een allerlaatste keer van geprofiteerd (hoewel, met ons weet je maar nooit). Eerst naar Gruissan - la plage des Chalets - waar destijds de film "37° le matin" opgenomen werd. Een mooi stukje strand, met een redelijk onstuimige Middellandse zee (voor zover dat kan). Prachtige kleuren en unieke chalets. Een beetje onderkomen, maar dat hoort erbij. We hebben ons afgevraagd wat het zou kosten om zo een chalet te kopen... Die dingen worden tegenwoordig opgekocht door de Narbonnais, die ze dan gebruiken als buitenverblijf... Leen heeft nog gewerkt aan haar collectie schelpen. Niet zonder succes overigens. Vanavond waren we uitgenodigd op een wijnproeverij. Bij Patricia en Guy Van Hoonacker. Zij brengen de heerlijke Armatus op de markt. Een droge witte Muscat 2007. Pol Vercammen - die we kennen van een eerdere wijnproeverij op het domein Saint-Eugène - verzorgt er de wijngaarden. De verwelkoming was schitterend. Patricia wist ons op zicht te plaatsen en ook gepast voor te stellen aan de rest van de genodigden. Dat is het voordeel van de foto op onze weblog. In een prachtig kader genoten we van de heerlijke, frisse wijn bij aangepaste hapjes. Dit alles buiten natuurlijk... We hebben een doosje gekocht en gaan de wijn hier zeker promoten bij onze vrienden. De proeverij was voorzien tot halfacht, maar het was bijna halftien voor we het domein konden verlaten. Gezelligheid troef!
Het weer vandaag: de voorspellingen waren niet zo goed, maar het weer was zalig. Tot ongeveer 16 uur stralend weer. Dan een bewolkte periode en tegen de proeverij trok de hemel terug open. Het was wel iets minder warm dan gisteren. Ongeveer 21 graden, maar wel een iets sterkere bries bij momenten. Morgen zou het echt de ganse dag bewolkt zijn volgens de voorspellingen...
Ik begin er wat vroeger aan, want straks gaan we op de lappen met Gust en dan zal het er niet meer van komen. Vandaag heeft Leen verse kruiden geplant in eenvoudige aarden potten. Om mee te koken. Ze kreeg de kruiden als alternatief welkomstboeket van Jeny en Harry. Heel lief vonden we. Nadat we de potten kochten in Lézignan-Corbières, reden we door naar Cruscades, om er de bus te lichten. Een brief van de electriciteitsmaatschappij en nog wat prullen uit België, die ons bereiken via de Mutapost. Ook een enveloppe gericht aan Harry et Line (Leen kunnen ze hier niet uitspreken en blijkbaar ook niet schrijven)... Post van onze buurvrouw Chantal, de vrouw van Christian en ook de mensen van wie we het huis kochten. Aangezien Chantal bij de AOC van de Corbières werkt, vroeg Leen haar wat info. In de enveloppe dus wat documentatie en een hele mooie kalender. Ik heb ook een praatje gemaakt met Christian. Ik vroeg hem of we vier verschillende soorten wijnstokken in onze tuin zouden kunnen planten, maar hij vreest dat er geen druiven op zullen komen. Het zou dan gewoon maar versiering zijn. Er staan trouwens genoeg bomen in onze tuin: een amandelboom, een hazelaar, een lindeboom en een judasboom, die mooi fuchsia bloeit. De mensen steigeren hier meteen als je het hebt over snoeien. "Snoei niet te snel en zeker niet teveel, want je zal de schaduw nog nodig hebben", zeggen ze dan. Dat belooft. Over schaduw gesproken: het was hier vandaag zonnig bij 25 graden en een licht briesje. Voor morgen zijn de voorspellingen minder gunstig. Bewolkt en 20 graden.
Vandaag nog wat dossiertjes proberen in orde te brengen. Dat van de auto is met de Franse post onderweg naar de DRIRE. De aanpassing van de bouwaanvraag is terug naar af, want de secretaresse van de gemeente had mij een verkeerd document laten invullen. Nu ja, dat is ook niet echt dringend. Het is hier natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn. Het zou oneerlijk zijn jullie enkel de positieve dingen te vertellen. Vandaag hebben we efkes getwijfeld. Gaat het wel lukken? Zullen we het allemaal wel kunnen? Enfin, normale reacties, maar op het moment zelf toch niet plezant. Ondertussen alles opnieuw - en ik zeg wel opnieuw want we hebben dat al meer dan één keer gedaan - op een rijtje gezet en we kunnen er weer tegenaan. Het positieve van het verhaal is, dat we aan mekaar toegegeven hebben, dat twijfelen kan en dat we mekaar daarin moeten vertrouwen en steunen. De belangrijkste les die we geleerd hebben is de les die Leo ons gaf. Elke tegenslag omzetten in een opportuniteit. Dat lukt echt. En die opportuniteiten zijn er ook, op voorwaarde dat je ze wil zien... Daarnet zijn Renée en Stephan nog langsgeweest. Ze hebben ons uitgenodigd om dinsdagavond te gaan eten bij hen. We hebben dan samen een aperitiefje gedronken op het terras. Het is hier 25 graden en zonnig. Ik heb een t-shirt en mijn short aangetrokken...
Vandaag met de auto naar de technische controle. Niet veel verschil met de controle in België. Alleen moet je hier maar om de twee jaar gaan en in België jaarlijks. Maar volgens de man van het controlecentrum zal daar in Frankrijk ook al snel verandering in komen. We zijn er door, zonder problemen. Volgend jaar moeten we wel terug om de CO-uitstoot te laten meten. Met een gewone personenwagen moet dat niet, met een bestelwagen wel. Dus, gewapend met ons keuringsbewijs trokken we naar de Sous-Préfecture in Narbonne. Gust en Harry hadden ons verwittigd voor de lange wachttijden, maar we hebben het erop gewaagd om toch nog voor het middaguur langs te gaan. We hadden het ticket met nummer 61 en nummer 57 was aan de beurt, wat een geluk. Enfin, een tiental minuten later zaten we aan het bureau van de ambtenaar van de Service des Cartes Grises... Hadden we toch wel een document te weinig zeker! Ons gelijkvormigheidsattest volstaat niet voor de Franse administratie. "Geen probleem", zei de gedienstige ambtenaar, "jullie moeten gewoon gans het dossier opsturen naar de DRIRE in Perpignan, samen met een aan uzelf gerichte en gefrankeerde omslag en jullie krijgen de nodige papieren zo toegestuurd. Daarmee kom je dan terug naar hier...". Wat een domper op de vreugde. Enfin, ons dossiertje ligt al klaar om morgen te versturen. Vermits we dan toch nog op de middag thuis waren, zijn we in de namiddag maar naar de déchetterie van Cruscades getrokken. Met het houtafval dat we al verzamelden bij de eerste afbraak. Een ganse aanhangwagen vol. We mochten de hele handel gewoon in een diepe put gooien, waarin een open vuur brandde. Opgeruimd staat netjes. Verder is er nog een open betonnen bak voor metalen en ééntje voor bouwafval. Tot zover het containerpark, maar wel gratis voor niks. Leen is dan naar de Franse koffieklets gegaan, samen met Jeny, Renée en Sharon. Het was heel gezellig vond ze. Ik ben met Gust naar onze lievelingsvigneron geweest: Pierre Fil. Gust heeft daar 15 bibs (kartonnen vaatjes) van 10 liter gekocht, ik 1. We zijn meteen uitgenodigd op 4 mei om 19 uur om sanglier aan het spit te gaan eten. Een fijn feestje dus op mijn verjaardag...
Het weer? Omdat jullie er zo benieuwd naar zijn: Zeer zonnig, 24 graden, een strakke wind (behalve in Cruscades want in een oud dorp wordt de wind beter afgeschermd).
We zijn er aan begonnen! De eerste muren hebben het moeten begeven onder de sloophamer. Een 'mas' van 4 kilogram. Mijn lijf zal het geweten hebben, dat merk ik nu al. Wel therapeutisch zo een sloophamer, vooral als je je fantasie de vrije loop laat... Terug veel stof gesnoven ook. Ik weet weer waarom ik geen stofmasker draag. Mijn bril dampt dan aan en dan zie ik geen steek. Niet handig bij dergelijke werken. De veiligheidsschoenen en dito helm hebben hun dienst al bewezen. De stenen vielen op mijn tenen en ik heb mijn hoofd tientallen keren gestoten. Het is onvoorstelbaar hoe sterk gemetste muren van maar 5 cm dikte kunnen zijn. We hebben nu wel een hoop puin liggen, maar daarmee kunnen we terecht op de déchetterie van Cruscades. Niet zo heel ver van waar we werken (kan ook niet anders want het is echt wel een piepklein dorp). Vanaf volgende dinsdag zullen we daar twee keer per week staan met ons bouwafval! Het is mij ook opgevallen hoeveel mooi hout er in onze 'bâtisse' steekt. 'Nice beams' zouden de Britten zeggen. Ik vraag me toch wel af of we dat niet op één of andere manier moeten recupereren. We hebben trouwens een fantastische ontdekking gedaan. In een aftands en totaal verrot kastje op de verdieping lagen nog tientallen brieven van de periode 1956-1957. Liefdesbrieven zo bleek, tussen Odette en Eloi, de mensen die dan uiteindelijk getrouwd zijn en jaren in ons huis gewoond hebben. Die houden we bij. Dat is een stukje geschiedenis... Morgen wordt het terug een administratieve dag. Eerst naar de technische controle met de auto en dan naar de sous-préfecture in de hoop dat we dan onze 'carte grise' krijgen. Daarmee moeten we dan onze nummerplaten laten maken. Een witte vooraan en een gele achteraan. De platen moeten op de auto gerivetteerd worden (niet gevezen dus), met rivetten die de kleur hebben van de nummerplaat...
Het weer: zonnig met hier en daar een witte wolk. Soms veel wind, maar toch wel 20 graden... De mensen hier - en ook de toeristen - genieten ervan...
We zijn eraan begonnen, aan de werken. De bestaande electriciteitsleidingen zijn afgekoppeld. Een nieuwe aansluiting met twee veilige stekkers is gemaakt. We hebben dus veilige electriciteit op de werf. Verder is het materiaal samengebracht, kwestie van het allemaal wat overzichtelijker te maken. Jean-Luc, hoofd van de technische dienst van Cruscades, gaf mij nog een aansluitingsstuk om achter de watermeter te plaatsen. We moeten namelijk ook het water afkoppelen en een simpel kraantje installeren, want de bestaande waterleiding verdwijnt ook bij de afbraak. Morgen wordt die installatie in orde gebracht en dan sneuvelen de eerste muren. 's Namiddags toch nog eens langs geweest op de Mairie, want we moeten een aanpassing van onze bouwvergunning aanvragen. De poort achterin de tuin moet op een andere plaats komen. Logischer vinden we. Nicole en Hugo - dat zijn onze poezen - zijn vandaag voor de eerste keer buiten geweest. De vrijheid smaakte zoet, zoveel was duidelijk. Vooral voor Hugo was het hoog tijd, want hij heeft de voorbije nacht voortdurend klagend gemiauwd. Toch kwamen ze af en toe eens langs, om te zien of alles nog in orde was. Goed teken, want dat betekent dat ze weten waar hun thuis is. Hugo zit terug voor het raam. Hij wil naar buiten. Hij zal moeten wachten tot morgen...
Het weer: witte wolken en zon bij 17,5 graden. La secrétaire de la Mairie kloeg over het slechte weer en droeg een pull met rolkraag.
Promaude is een soort openluchthandelsbeurs voor producenten uit de Aude, die dit weekend plaatsheeft - reeds voor de 10de maal - in Lézignan-Corbières. Een must-do voor ons, niet alleen voor eten en drinken, maar vooral ook voor de producenten van verwarmings-en aircotoestellen. Op dat vlak zijn we er absoluut nog niet uit. Hoe gaan we het sanitair water verwarmen, met welk systeem willen we het huis verwarmen/afkoelen? Hoe gaan we het water van het zwembad op temperatuur houden? Allemaal vragen, waarop we nog geen antwoord hebben. De ene beveelt ons een warmtepomp aan, de andere zegt dat we fotovoltaïsche cellen moeten nemen en nog anderen beweren dat we het best bij de gewone traditionele middelen houden. Alleen, gas hebben we niet in Cruscades, dus het zal electriciteit worden. We hebben dus vanmorgen contact gehad met een groot bedrijf in pompen, verwarmingstoestellen en airco en hebben al een eerste verkennend gesprek gehad. De vrouw in kwestie heeft ons aangemoedigd eens langs te komen met ons plan, zodat we alles eens op een rijtje kunnen zetten. Het is nu dat we dat moeten doen, want voor de verschillende bestaande systemen moeten ook de nodige leidingen getrokken worden. Enfin, eerstdaags gaan we er eens langs.
Leen heeft alweer een nieuwe hobby. Het cement van de tegeltjes kloppen. We vonden een tegelvloer in 'terre cuite' rechtstreeks gelegd op de plankenvloer op de verdieping. Nu blijkt dat de tegeltjes een 'Médaille d'Or' wonnen in Perpignan in 1890, een 'Médaille d'Argent' in 1886 en een 'Médaille de Bronze' in 1880. De maker heette Lançon Pierre (of Pierre een voornaam is of verwijst naar de stenen, weten we niet). De tegels zijn gemaakt van terre supérieure du tuve Saint-Henri in Marseille. Tuve is een soort grond... We willen een aantal tegeltjes recupereren om er hier en daar een accentje mee aan te brengen in het huis.
