Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
19-03-2009
Medailles
Ondanks mijn aanhoudend geklungel, zijn de aflopen gelegd. Mijn beschermengel heeft mij alweer geholpen. Ik ga hem voortaan Brousse noemen. De beschermengel van Leen noem ik dan Brasse. In mijn hoofd zijn het eilandbewoners. Brousse heeft een baard en een buikje, hij drinkt heel graag wijn en geniet van een lekkere hap (zoals ik). Brasse kan de zaken goed organiseren, ze drinkt ook graag een glaasje wijn en eet ongeveer alles met heel veel smaak. Kortom het zijn de gezelligste beschermengels die een mens zich kan wensen en ze helpen ons door ons avontuur. Gelukkig hebben we voldoende verbeelding om ze te zien.
Vandaag waren we nog in het domein Berail-Lagarde van Roque Sestières in Luc sur Orbieu. Die mensen maken fantastisch goede wijn. Ze hebben net weer twee gouden medailles gewonnen (eentje voor de rode wijn en eentje voor de witte). Ze behaalden ook een medaille op het concours in Parijs. We zijn dan maar snel een paar flessen gaan kopen alvorens ze uitverkocht zijn.
s Middags nog eens langsgeweest bij Manu van Château Puy. Ook een wijntovenaar. Daar hebben we twee doosjes Les Yssières gekocht. We kunnen er weer een paar dagen tegen.
Op de werf blijft het werken. Leen heeft zich vandaag ontfermd over de herindeling van ons appartement. Haar nieuwe plan ziet er goed uit. Gelukkig heeft mijn bar de herstructurering overleefd.
Het weer: 21 graden, volop zon, geen zuchtje wind. P.S.: om jullie te bewijzen dat het hier mooi weer is, maakte Leen een paar fotootjes
Niet veel te vertellen vandaag. Alleen dat we steentjes gaan halen zijn in de steengroeve vlakbij Narbonne. Wel de moeite. Onze aanhangwagen werd belaagd door een immens geel monster met een enorme lader vol keitjes. Indrukwekkend. Dan door de steengroeve naar de weegbrug. Veel goedkoper dan bij de kleinhandel, dat wel.
De mannen die er werkten waren een imense machine aan het kuisen. Daarmee hadden ze net 13000 ton zout verbrijzeld.
Vanavond kwamen Gust en Ann eten. Leen maakte Fagitas, altijd gezellig. We hebben ongelooflijk veel gemorst, maar het was lekker.
Het weer: 19 graden, volop zon, donkerblauwe hemel en letterlijk windstil
De beperkte druk op het drinkwater blijft ons parten spelen. Onze hydrofoorgroep (surpresseur in het Frans) is al stuk. Er was eerst een lek in het membraan en ondertussen is het waarschijnlijk een hele scheur. Die moet er dus terug tussenuit voor reparatie. Vermits het onding heel wat lawaai maakt, hadden we wat opzoekingen gedaan op internet. Er bestaat een andere, stillere, oplossing en de fabrikant daarvan verwees ons door naar een firma in Carcassonne. Ik daar naartoe met Gust, die van dergelijke toestanden toch wel veel meer verstand heeft dan een leek als ik. Blijkt nu dat die firma enkel voor verwarmingspompen met deze fabrikant samenwerkt. Wat stellen zij ons voor? Inderdaad, een hydrofoorgroep, maar aangevuld met een reservoir van 550 liter water. Dat schijnt verplicht te zijn, omdat we anders nog meer druk wegnemen op het leidingwater. Prijskaartje: 1473,75 eurotjes We gaan het nog eens laten bezinken.
Tweede evenement van de dag: Nicole ving een muis en bracht ze mee naar binnen. Op dwingend verzoek van Leen heb ik het diertje in veiligheid gebracht in de tuin. Hopelijk overleeft het de aanval van onze rover, die er nadien in slaagde met mij in de slaapkamer te glippen. Ze heeft er rustig een siësta gehouden tot Leen haar begon te zoeken en haar dus niet vond. Toen ik, met een voorgevoel, de kamerdeur opendeed, rekte en strekte ze zich alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat zij daar een dutje gedaan had.
Ondertussen liggen ze allebei al terug vast te slapen.
Leen is vandaag naar de kapper geweest. Ze is mooi, nog mooier dan anders
Verder is er gemetseld en gevochten met aflopen. Het wordt nog een hele klus om alles in goede banen te leiden, maar uiteindelijk lukt het wel.
Het weer: zalig zonnig. 17 graden in de schaduw. Geen wind.
Het was vandaag nog een beetje een rustdag, maar we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze sociale zekerheid in orde te brengen. Een bezoek aan onze huisarts op het programma dus. In de wachtzaal was het weer volop ambiance. Leen, voor wie het het eerste bezoek aan de dokter was, slaagde er niet in haar boek te lezen. Zo druk was het. Over die kleine die in een deux chevaux geboren is, over die grootmoeder wiens kleinkind gescheiden is, net nadat ze een villa in Spanje gekocht hadden, over die Belgen die ze leerden kennen op reis en met wie ze veel te veel bier gedronken hadden Enfin het was volle bak sfeer. Mijn buurman was het zo aan het uitleggen tegen ons, dat de dokter gewoon stond te wachten tot ik hem zei dat het eigenlijk zijn beurt was Die hele wachtzaal plat van het lachen natuurlijk En dan nog de uitbaatster van de plaatselijke kledingwinkel, die haar boutique gewoon gesloten had om naar de dokter te komen. Ja, als de mensen kleren willen kopen, kunnen ze later terugkomen. Het is niet dat ik iets levensbelangrijks als eten verkoop hè, drukte ze iedereen op het hart. De twee uren wachten waren zo voorbij.
We hebben en nu begeven we ons op glad ijs weer een beestje gevonden in de tuin. Volgens ons is het een bruine sprinkhaan (maar dames Veerle en Ann of heer Pierre - corrigeer mij gerust als dat niet zo is). Ik maakte er een fotootje van. Het arme diertje miste een achterpoot
Het weer: zonnig, warm, windstil (16 graden op ons terras).
P.S.: één van onze poezen ligt alweer te snurken...
We hebben gefietst vandaag. Via de Chemin de Luc door de wijngaarden tot in Luc sur Orbieu gereden (de foto van Leen met fiets is gemaakt vanop het brugje over de Orbieu in Luc sur Orbieu, een brugje dat afgesloten wordt als het water te hoog staat). Dan via Ornaisons terug richting Cruscades. Een tochtje van een kilometer of twaalf denk ik. We hadden veel tegenwind, dus voorlopig was dat voldoende. We proberen de omgeving wat te verkennen met de fiets, zodat we onze gasten ook fietstochtjes kunnen aanprijzen. Hier in de buurt is een Engels koppel dat fietsen verhuurt. We denken dat we met die mensen gaan samenwerken. Zelf fietsen verhuren zou ook een optie zijn, maar we hebben er de plaats niet voor. Bovendien brengen die mensen de fietsen ter plaatse en komen ze ze s avonds ook terughalen.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog wat fotootjes te maken in het kader van mijn reeks over Cruscades. Ik zal nog veel werk hebben, want er valt hier veel te fotograferen.
s Namiddags hebben we dan rustig in de zon gezeten. Een boekje gelezen en op den duur in de schaduw gaan zitten, omdat het te warm werd. We zijn trouwens allebei een beetje verbrand in ons gezicht.
Het weer: zonnig, maar meer wind en 17 graden in de schaduw.
Het was een zaterdag met werk op de plank. De achtergevel is nu ook geïsoleerd en de aanzet van de binnenmuur is gegeven. Er staan al twee lagen gemetseld. Verder nog een verwoede poging ondernomen om de aflopen door te trekken, maar dat zal toch meer werk vragen dan aanvankelijk gedacht, maar goed, dat lukt ons ook wel. Ik heb in de late namiddag begin van migraine gehad. Vlug mijn pilletje genomen dat ik van de huisdokter gekregen heb en een late siësta gedaan in de tuin. De pijn is weg, maar ik voel dat het nog aanwezig is. Het wordt hoog tijd dat onze sociale zekerheid in orde is, zodat ik eens naar de dokter van Veerle en Pierre kan gaan. Die heeft Pierre van zijn migraine afgeholpen.
Vanmiddag heeft Leen een lekker gerechtje gemaakt. Ik mag niet zeggen wat, want ze is aan het oefenen voor de table dhôtes. Het was alleszins fris en het zal een lekker voorgerechtje zijn.
Leen heeft trouwens een werkongeval gehad. Bij het verplaatsen is de betonmolen op haar linkervoet gevallen. Ze mankt en de voet is een klein beetje gezwollen.
Het weer: ronduit schitterend. 19, 5 graden met iets meer wind, maar te verwaarlozen. Alweer buiten gegeten vanmiddag. De zon deed deugd op onze rug.
Een gewone werkdag vandaag. Verder gemetseld en de achtergevel geïsoleerd. Nu de ramen klaar zijn kon dat gebeuren. De achtergevel kan dus ook gemetseld worden. Gisteren kregen we nog bezoek van twee mensen uit Nederland, die hier een huis hebben. Zij vinden dat we degelijk werken. Vooral het principe van een huis in een huis, vinden ze nogal drastisch. Maar ja, alles voor het comfort van onze gasten hè.
Iets voor de middag kregen we Gust op bezoek. Hij bracht ons een paar flessen wijn om te proeven. We hebben ons daar meteen door laten verleiden, vooral ook, omdat het zalig weer was en we buiten konden eten en drinken. In de zon was het behoorlijk warm (zie fotos). Nu zijn het de mooiste dagen zegt Gust dan.
Volgens de voorspellingen blijft het al zeker zo tot en met woensdag.
Het weer: zonnig en warm (op ons terras en in de schaduw werd het 19 graden), geen wind en af en toe een twijfelende wolk.
Onze eerste werkdag en we hebben al meteen heel hard gewerkt. Onze nieuwe katrol, een aankoop die nog zal renderen denken we, heeft al goed dienst gedaan. Ideaal om de emmers mortel mee op te trekken naar de verdieping. Dat gaat veel vlotter dan te voet. Het is bovendien ook minder vermoeiend.
Dus behoorlijk wat gemetseld en de bekisting van het middelste raam afgebroken. Dan het gat boven het raam nog dichtgemaakt en nog een afloop doorgetrokken naar wat ooit ons appartement moet worden. Enfin, we voelen wel dat we goed uitgerust zijn. We kunnen er weer tegen.
Leen haalde zwarte pensen bij de beenhouwer. Moeilijk te vinden hier, eenvoudige zwarte pensen. Meestal draaien ze er ui of rozijnen in. Enfin toch gevonden, geproefd (met rode kool van de mama van Leen) en toch een beetje te licht bevonden. In België zijn ze beter.
Het weer: zalig, een zonnige dag met ongelooflijk zachte temperaturen. Volgens de weerberichten zou het 19 graden worden, maar wij hebben op onze termometer tot 21 graden gehaald. Er was ook geen zuchtje wind.
Ons verlof zit er alweer bijna op. De ouders van Leen zijn terug thuis. We hebben twee toffe dagen achter de rug. We toonden hen de werf, gingen naar Minerve, bezochten de markt in Olonzac en namen hen mee naar Narbonne. Leen winkelde met haar mama en ik deed een kleine toeristische wandeling met Xavier. Binnenkort komen ze terug en dan blijven ze langer. Morgen is het terug volop werkdag. Het begon vandaag al een klein beetje. Deze voormiddag werden er stenen geleverd (7 paletten) en haalden we buizen voor de aflopen en vijftienhonderd kilogram zand. Voor het overige heb ik nog wat fotos bewerkt, want ik ben begonnen aan een fotoreeks in zwart-wit over Cruscades. Om ze te zien, zullen jullie nog wat moeten wachten. Tot de reeks klaar is en ik beslis erover wanneer dat zal zijn.
Het weer: we hebben drie relatief mooie dagen achter de rug. Zondagvoormiddag scheen de zon hier volop, maar in de namiddag moest ze toch wat inbinden voor de wolken. Maandag was het in de voormiddag nog altijd wisselend bewolkt, maar in de namiddag klaarde het helemaal op. Er stond wel heel veel wind en dat koelde de boel behoorlijk af. Gisteren was een zalige dag. Zon, nagenoeg windstil en warm, rond de 18 graden. We hebben na de middag dan ook eventjes in de tuinstoelen gelegen. Vandaag tenslotte begon de dag slecht, met wolken en wind, maar na de middag klaarde het op en werd het toch nog mooi. Het was frisser, rond de 14 graden.
We beginnen aan vier verlofdagen. Verdiende verlofdagen. We zijn allebei uitgeput. Vandaag nog zeven en een halve molens beton gedraaid. Dat wil zeggen dat we in totaal 600 liter of 900 kilogram beton naar boven droegen om het laatste raam te gieten. Ons lijf doet er pijn van. En dan hadden we gans de voormiddag nodig om de bekisting te maken. De wind bemoeilijkte de werken en we hadden het koud. Leen maakte voor het middageten lekkere soep van rode kool. Verrassend, maar heel lekker, met wat gebakken hesp in...
Onze fotoshoot op het carnavalbal gaat niet door. We zijn uitgenodigd bij Ann en Gust. Er staan terug mosselen met frietjes op het menu. Nadien hebben we er nog eens tegoed, want Gust verloor een onschuldige weddenschap van mij...
Zondagavond komen de ouders van Leen toe. Ze komen voor twee dagen. In mei komen ze nog eens terug, maar dan voor langer. We kijken er naar uit.
De préfet van de Aude is overleden. Hij had een skiongeval en overleed aan zijn letsels (een hersenbloeding na een schedelbreuk).
Het weer: winderig (rukwinden tot 110 kilometer per uur), niet te warm (9 graden) en af en toe zon. Er vielen ook wat druppels, maar nauwelijks het vermelden waard.
Opdracht voor vandaag: alle gaten in de gevels tijdelijk dichten, want het gaat hier hard waaien. Op tijd opgestaan en in de voormiddag eerst de cave coöperative van Embres et Castelmaure bezocht (www.castelmaure.com). De wijn was de moeite waard, aan de cave was weinig te zien. Je kan er wel proeven en dat is altijd leuk. Wij kenden al een paar van de cuvées, maar proefden die wijnen die we nog niet kenden en er kwamen alweer een paar aangename verrassingen uit. Wanneer je gaat proeven, hoef je je er niet over te schamen dat je met slechts 1, 2 of 3 flessen naar buiten gaat. Ze zijn dat hier gewoon. Een bestelling van 50 flessen vinden ze hier hallucinant.
Castelmaure is één van die weinige caves coöperatives die regelmatig een medaille winnen met hun wijnen. Ze hebben bovendien een mooie campagne. Een persfotograaf uit het dorp verzorgt de fotos voor hun etiketten en hun publicitaire werk. Echt de moeite waard.
s Namiddags dus alle gaten gedicht, het puin naar het containerpark gebracht en Leen heeft in haar eentje een ganse palet stenen van 15 naar boven gedragen. 1200 kilogram, een zware klus dus. Hoedje af voor haar.
Ikben zo moe dat ik zelfs moeite had om een houten plaat van 2 meter op 90 centimeter naar boven te dragen.
Het weer: de dag begon zeer mooi. Volop zon en een blauwe lucht. Prachtig om door de Corbières te rijden. s Namiddags begon het lichtjes te regenen, met een korte maar hevige bui en veel wind. De temperatuur bedroeg 11 graden.
Ondanks de herhaaldelijke berichten in het splinternieuwe informatieblad van Cruscades loopt hier nog altijd een jonge, weliswaar speelse, maar tegelijkertijd ook angstige, zwarte Labrador in het dorp. Het is de hond van de oudere broer van Theo. En Theo is dan weer een jong ventje (ik denk dat hij nog maar 7 jaar is), dat hier in het dorp rondwaart en regelmatig bij ons langskomt. Hij helpt dan beton maken en stelt veel vragen over wat we allemaal aan het doen zijn. Het is een deugniet. Hij gaat regelmatig helemaal besmeurd huiswaarts. Vandaag heb ik hem nog naar huis gestuurd om een jas te gaan aantrekken. Het regende en hij zat op de tractor van Christian. Een ongelooflijke bengel. Enfin, terug naar de hond. Hugo was de Impasse aan het ontdekken toen plots de Labrador aan het begin van de straat stond. Hugo ging, naar goede, arrogante gewoonte,in het midden van de straat zitten. Maar deze hond is van geen kleintje vervaard en ging resoluut in de aanval. Hugo hoopte hem met zijn vastberadenheid nog tot andere gedachten te brengen, maar uiteindelijk moest hij de biezen pakken. Hij zocht dan bescherming bij mij. Gelukkig ben ik voor de hond een te imposante figuur. Na wat aarzeling droop hij af.
Vandaag ook reactie gekregen op onze blog. Régis Loevenbrück had op internet gezocht wat er over hem verteld werd en zo kwam hij logischerwijs terecht op onze blog. Hij vindt dat we maar een raar taaltje spreken en verwacht een vertaling van wat we over hem schreven...
Christian is net buiten. Hij kwam een koffietje drinken. Zaterdag moeten we naar het Bal Masqué. Ik ga er portretten maken van wie dat wil.
Verder heel goed gewerkt vandaag. We zijn iets vroeger gestopt, want het zand was op en we zijn allebei heel moe. Ik ben gisterenavond om 9 uur in bed gekropen. Ik denk dat ik al sliep nog voor ik helemaal neerlag.
Het weer: een bewolkte dag met in de namiddag regen. Het was ook iets frisser, 10 graden.
Leen heeft vandaag de hamer en beitel gehanteerd om het laatste raam te kappen. Alweer een memorabel moment, ware het niet dat het nu nog helemaal afgewerkt moet worden. De basis gieten, bekisting stellen en beton gieten. Dan pas kunnen we zeggen, dat er drie ramen in de achtergevel zijn (met die van beneden zijn het er eigenlijk zes). En zelfs dat is wat optimistisch, want dan nog moet het gat boven het linteel dichtgemetst worden en dat is ook een gepuzzel.
Toen we nog stenen naar boven takelden, vatte de bediening plots vuur. Een kortsluiting, zo bleek. Ik heb de draad dan wat verkort en opnieuw aangesloten. De takel werkt nu terug naar behoren. Toch wel een geluk dat we die hebben, want met elke steen de trap op en af lopen zou echt vreselijk vermoeiend zijn. Het is nu al zo erg.
We zijn allebei stikmoe. Het zware werk begint zijn tol te eisen. Enfin, begin volgende week nemen we twee dagen vrij. Dat zal deugd doen.
Het weer: een prachtige, zonnige dag. Het werd 13 graden en er was geen wind.
Heel goed gewerkt. We mogen blij zijn. Weer veel metselwerk gedaan en dat is echt heel opbeurend, omdat je dat echt wel ziet groeien. Verder nog de nodige voorbereidingen getroffen om het derde en laatste raam in de achtergevel te maken. Morgen begin ik eraan en hoop ik dat het gat gemaakt zal zijn. Nadien moeten we nog schuttingen timmeren om de gaten te dichten tegen dat de wind komt opzetten, want die is aangekondigd. Rukwinden tot 100 kilometer per uur.
Leen heeft het huishouden weer helemaal op orde gebracht: boodschappen, wassen, strijken, koken, enfin de hele santenboetiek. Die dingen moeten ook gebeuren, want het is toch belangrijk om een aangename thuis te hebben, waar je s avonds tot rust kan komen.
Nicole en Hugo hebben het hier heel erg naar hun zin. De werf biedt voor hen heel wat afwisseling en in de tuin kunnen ze naar hartenlust spelen. Hugo heeft de lindeboom al helemaal geïnspecteerd.
Het weer: de dag begon aarzelend, maar uiteindelijk kwam de zon er toch nog door. Het is vrij zacht weer, rond de 14 graden. Er is ook een heel klein beetje wind.
Opnieuw werkdag vandaag. Wel klussen uitgekozen, die niet teveel lawaai maken, want op zondag probeer ik de buren wat te sparen. Anderen houden daar minder rekening mee en trekken de kettingzaag zonder scrupules op gang. Er is vooral veel metselwerk verzet. Ook nog het gat boven het nieuwe raam wat gedicht en de bekisting weggenomen. Ik heb het betonwerk wat moeten bijwerken. Op dat vlak heb ik in het verleden al beter werk geleverd. Morgen beginnen we aan het derde en laatste raam. Leen heeft vooral gepoetst vandaag. Ze is moe, zoveel is duidelijk.
Het weer: het heeft de ganse voormiddag geregend. In de namiddag bleef het droog, maar was het toch wel bewolkt. De temperatuur lag rond de 14 graden. Ik heb in korte mouw gewerkt.
P.S.: de burgemeester is hier net binnengewalst met Christian. Ze kwamen de werf eens bekijken. Hij was verwonderd dat het al zo opgeschoten was en was vooral zeer verbaasd dat we hier al wonen. Hij moet mij nog een fles wijn en die staat al ongeveer drie maanden op de kast. Ik zag je camionette niet meer staan, dus dacht ik dat jullie hier nooit waren. We parkeren de autos verderop, dat is makkelijker...
Al een geluk dat ik geen beestenblog schrijf. Dat mijn vriendje geen salamander is, wisten jullie al. Daar had Ann mij al op gewezen. Ze had evenwel nog geen foto gezien van mijn dikke vriend, dus dacht ze dat het om een hagedis ging (zie rechtzetting van gisteren), maar nee hoor, op basis van de foto, wist Ann me te zeggen dat het een Gekko is. En nu heb ik nog een andere bron die dit bevestigt. Veerle stuurde een mailtje met een woordje uitleg. We mogen ons dus gelukkig prijzen dat we zo een beestje tot onze vriendenkring mogen rekenen... Dames, allebei van harte bedankt voor de deskundige uitleg! Goed, Leen is jarig vandaag. Gelukkig blijft ze altijd evenveel jonger dan ik, dus ik kan er blijven mee opscheppen dat ik een jonge vrouw heb! Bij wijze van een beetje een goedkoop verjaardagscadeau bezochten we vandaag Montpellier, de studentenstad bij uitstek. Er was veel volk in de winkelstraten, maar op de boulevards was er weinig verkeer. We hebben rustig gewinkeld en hadden een gezellige namiddag (ik maakte een paar fotootjes). Straks gaan we nog eten in La Selette, bij onze vrienden Katrien en Kris.
Het weer: overtrokken en grijs. Best wel warm, rond de 17 graden en weinig wind. Er kondigt zich een periode van slecht weer aan...
Mijn nieuwe vriendje is dus geen parelsalamander, maar een hagedis (bedankt Ann voor de rechtzetting). En ik had het nog opgezocht op internet verdorie. Feit is, dat de mensen in Cruscades het altijd over een salamandre hebben. Als ze spreken over lézards zijn dat kleinere en vinnigere beestjes. Maar het is logisch, dat een salamander een waterdiertje is en een hagedis een landdiertje dat zich koestert in de zon. Goed, mijn vriendje is dus terug. Hij had zich gisteren teruggetrokken om te overnachten, maar vandaag zat hij weer te zonnen op de snelbouwstenen. Ik heb er dan maar een fotootje van gemaakt. Leen heeft het vanmorgen alleen moeten bolwerken. Ik had vannacht geen oog dichtgedaan en zag het vanmorgen niet zitten er zwaar in te vliegen. Tegen de middag kon ik er weer tegen en hebben we een voorlopig houten terrasje gelegd (kwestie van tijdens de grote hitte buiten te kunnen zitten zie foto) en nog wat stenen naar de verdieping gedragen, zodat we verder kunnen metselen. Josette kwam zeggen dat een deel van onze stenen bij hen over de muur gevallen zijn en wat planten beschadigd hebben. Ik ben gaan opruimen en heb nadien een bloemetje gebracht. Ik dronk er een biertje en we hebben wat over het dorp gepraat. Blijkt dat onze Impasse eigenlijk eigendom is van de eigenaar van Château Hortala. Oorspronkelijk is het dorp hier eigenlijk eigendom van slechts een paar families.
Het weer: daar kan ik kort over zijn, zon, zacht (20 graden) en windstil.
P.S.: nog wat fotootjes van Hugo en van ons terras
Het gaat vooruit op de werf. Het tweede raam is gegoten. Er is verdergewerkt aan de binnenmuren en Leen heeft de basis gelegd voor een voorlopig houten terrasje (kwestie van buiten te kunnen zitten om te eten en we hebben hout genoeg)... Verder nog zand en cement gehaald. Mijn vriend de parelsalamander zat boven en ik heb hem in de zon gezet. Hij heeft daar een tijdje gezeten, maar nadien was hij verdwenen. Vermoedelijk zocht hij terug beschutting voor de nacht.
Nicole en Hugo hebben opnieuw serieus geravot in de tuin. Nu liggen ze diep te slapen...
Het weer: de dag begon mistig, maar de zon ruimde de nevels al snel op. s Namiddags heb ik buiten gewerkt in t-shirt. Het was echt lekker warm (17 graden) en volop zon. Nagenoeg geen wind.
Het etentje bij Malika en David, de eigenaars van Canet Pizza, was heel geslaagd. Eerst de traditionele rondleiding in het huis gekregen, dan aan de bar wat tapas gegeten bij het aperitief en dan aan tafel voor een lekkere paëlla met kaas en dessert toe. Dit alles overgoten met lekkere wijn. Hoofdacteurs waren Salomé en Melissa, de twee dochtertjes van David en Malika. Salomé is twee jaar en lust nagenoeg alles, tot oesters toe. Alleen met de pikante look op de toastjes had ze wat moeite. Melissa is dan weer een modebewust meisje van 7, dat iets minder opvalt dan haar zusje. We waren pas rond twee uur thuis...
Vanmiddag dan zijn we gaan eten. Met Gust en Ann en Veerle en Pierre. Veerle en Pierre hadden we al twee maal vluchtig ontmoet en dus werd het hoog tijd dat we eens samenkwamen. We hebben er een heel gezellige namiddag opzitten. Lekker gegeten trouwens in restaurant Le Parc in Carcassonne. Een sterrenrestaurant, waar je voor de lunch aan aanvaardbare prijzen een menuutje kan verorberen. Het was heel fijn en zeker voor herhaling vatbaar. Veerle en Pierre zijn dan nog meegereden tot Cruscades om de werf te bezoeken. Wij hebben er van genoten!
Nadien stonden Renée en Stéphan (de eigenaars van ons studiootje in Paraza) voor de deur. Zij brachten ons een bezoekje, maar eigenlijk wilden ze vooral weten hoe het Nicole en Hugo vergaat. Ze missen de poezen, zoveel is duidelijk...
Het weer: zalig zonnig en windstil weer. Deze namiddag nog eventjes in de tuin gezeten. Het werd 14 graden...
Nicole en Hugo verkenden de tuin vandaag. Hugo heeft natuurlijk meteen wat grenzen verlegd en ook de omliggende tuinen geannexeerd aan zijn territorium. Daarvoor heeft hij al een patserige slag geleverd met een jonge kater. Het kwam gelukkig niet tot een pootgemeen. Nicole is iets discreter en bleef veelal in de tuin, één escapade niet te na gesproken.
Wij hebben een mooie namiddag doorgebracht in de tuin, want het was deze namiddag rustdag. Het was zalig toeven in het zonnetje. Deze morgen nog naar de déchetterie gereden met een aanhangwagen vol puin en nadien anderhalf ton gemengd zand en grind gehaald bij een leverancier hier in de buurt.
Straks mogen we gaan eten bij de eigenaars van de pizzeria in Canet. Binnenkort zetten we een foto van hen achter hun toog op de blog.
Het weer: 13,5 graden in de schaduw, dus in de zon was het lekker. Een beetje wind, maar dat viel nogal mee en geen wolkje aan de lucht.
P.S.: Nicole en Hugo zijn uitgeteld en liggen te slapen.
