Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
25-02-2009
Parc
Het etentje bij Malika en David, de eigenaars van Canet Pizza, was heel geslaagd. Eerst de traditionele rondleiding in het huis gekregen, dan aan de bar wat tapas gegeten bij het aperitief en dan aan tafel voor een lekkere paëlla met kaas en dessert toe. Dit alles overgoten met lekkere wijn. Hoofdacteurs waren Salomé en Melissa, de twee dochtertjes van David en Malika. Salomé is twee jaar en lust nagenoeg alles, tot oesters toe. Alleen met de pikante look op de toastjes had ze wat moeite. Melissa is dan weer een modebewust meisje van 7, dat iets minder opvalt dan haar zusje. We waren pas rond twee uur thuis...
Vanmiddag dan zijn we gaan eten. Met Gust en Ann en Veerle en Pierre. Veerle en Pierre hadden we al twee maal vluchtig ontmoet en dus werd het hoog tijd dat we eens samenkwamen. We hebben er een heel gezellige namiddag opzitten. Lekker gegeten trouwens in restaurant Le Parc in Carcassonne. Een sterrenrestaurant, waar je voor de lunch aan aanvaardbare prijzen een menuutje kan verorberen. Het was heel fijn en zeker voor herhaling vatbaar. Veerle en Pierre zijn dan nog meegereden tot Cruscades om de werf te bezoeken. Wij hebben er van genoten!
Nadien stonden Renée en Stéphan (de eigenaars van ons studiootje in Paraza) voor de deur. Zij brachten ons een bezoekje, maar eigenlijk wilden ze vooral weten hoe het Nicole en Hugo vergaat. Ze missen de poezen, zoveel is duidelijk...
Het weer: zalig zonnig en windstil weer. Deze namiddag nog eventjes in de tuin gezeten. Het werd 14 graden...
Nicole en Hugo verkenden de tuin vandaag. Hugo heeft natuurlijk meteen wat grenzen verlegd en ook de omliggende tuinen geannexeerd aan zijn territorium. Daarvoor heeft hij al een patserige slag geleverd met een jonge kater. Het kwam gelukkig niet tot een pootgemeen. Nicole is iets discreter en bleef veelal in de tuin, één escapade niet te na gesproken.
Wij hebben een mooie namiddag doorgebracht in de tuin, want het was deze namiddag rustdag. Het was zalig toeven in het zonnetje. Deze morgen nog naar de déchetterie gereden met een aanhangwagen vol puin en nadien anderhalf ton gemengd zand en grind gehaald bij een leverancier hier in de buurt.
Straks mogen we gaan eten bij de eigenaars van de pizzeria in Canet. Binnenkort zetten we een foto van hen achter hun toog op de blog.
Het weer: 13,5 graden in de schaduw, dus in de zon was het lekker. Een beetje wind, maar dat viel nogal mee en geen wolkje aan de lucht.
P.S.: Nicole en Hugo zijn uitgeteld en liggen te slapen.
We zijn vandaag tot de vaststelling gekomen, dat we de voorbije dagen hard gewerkt hebben. Er is veel gebeurd en we hebben vooruitgang geboekt in de ruwbouw. We merken ook steeds meer, dat het allemaal vorm begint te krijgen. Dat is zeer bemoedigend.
Ik heb keihard en vol overtuiging op mijn duim geslagen vandaag. Voluit met de zware hamer. Het vel eraf en het bloed druppelde weg. Leen heeft een steen op haar enkel laten vallen. Dat is de stiel die erin komt, zeggen ze dan. We zullen maar denken dat dat waar is zeker. Gelukkig zijn we ingeënt.
Vandaag terug vroeger gestopt, want we waren te moe en begonnen stommiteiten te doen. Morgen en overmorgen werken we niet. Rust!
Het weer: overtrokken en 11 graden. Teveel wind naar ons gevoel.
Zondag en toch werkdag. We willen wat doorwerken, want woensdag hebben we een lunchafspraak, dus zal er van werken niet veel in huis komen. Toch ook niet teveel lawaai gemaakt, want we willen de buren niet al te veel storen. Twee bekistingen weggenomen, die aan het pas gegoten raam en die boven de grote poort. Nog wat stenen naar boven gebracht, mortel bovengehesen en verdergemetseld. We zijn vandaag wel vroeger gestopt. Rond halfvier hielden we het voor bekeken. Het was genoeg geweest.
Het weer: de dag begon zonnig, maar rond de middag is het overtrokken en stak de wind op, waardoor het behoorlijk koud aanvoelde (9 graden)...
Weer goed gewerkt vandaag. Ons plan nog eens grondig overlopen en nog een klein beetje aangepast. Een plan hier in Frankrijk is nooit echt af. Aan de binneninrichting wordt niet altijd even veel belang gehecht door de architecten. De onzen hebben dan nog een uitgewerkt plan opgemaakt (dat is niet nodig voor de bouwvergunning), maar toch moet het hier en daar bijgestuurd worden, temeer daar wij ook af en toe extra ideetjes krijgen. Nadien zijn we in Narbonne schouwpotten gaan halen. De schouw moet namelijk samen met de muur opgetrokken worden.Vervolgens naar het containerpark met, alweer een overvolle aanhangwagen (die trouwens terug al helemaal gevuld is, want Leen heeft volop puin geruimd en staat nu nog te koken)... Dan het raam verder uitgebroken en een betonnen dorpel gegoten. Er werd ook nog verdergemetseld aan de binnenmuren (Daar komt heel wat bij kijken: mortel maken, de mortel optrekken naar de verdieping en stenen aanslepen. Met uitzondering van mijn uit de kluiten gewassen buik begin ik toch stilaan op een jonge Arnold Schwarzenegger te lijken. Leen kan haar bicepsen ook laten rollen...). Moe maar voldaan kunnen we aan een ontspannende avond beginnen.
Het weer: minder zacht dan gisteren (12 graden), want er was meer wind. Toch heel veel zon bij een staalblauwe hemel.
We hebben hard gewerkt vandaag. Er echt eens tegenaan, goed voor lijf, leden en geest. Het stralend goede weer zal er wel voor iets tussengezeten hebben. Het was een echte lentedag, maar daarover straks meer.
Het tweede raam is voor de helft gekapt. Enorme stenen zijn daar uitgekomen. Joekels van wel 50 kilogram per stuk. Een mens vraagt zich af hoe ze die destijds boven gekregen hebben. Het was al geen sinecure om ze beneden te krijgen, dus... Leuk ook te zien hoe de mensen ons in het oog houden. Ze vragen zich wellicht af wat we allemaal van plan zijn en of dat allemaal wel goed zal komen, maar wij zijn er gerust in want we hebben het nodige advies gekregen van mensen die het allemaal kunnen weten.
Leen heeft vooral puin geruimd, mortel naar boven gehesen en ons plan toch lichtjes hertekend. We doen er alles voor om onze kamers gezellig en praktisch te maken. Verder is er nog gemetseld. Het grondplan van de verdieping krijgt bijgevolg ook meer en meer vorm. Mooi om zien.
Het weer: een schitterende dag. Het had gevroren vannacht, maar al vanafs morgens in alle vroegte was de hemel staalblauw en scheen de zon volop. Het werd 14 graden. Van wind was er geen sprake.
We horen dat er heel wat vragen gesteld worden over onze timing. Wanneer opent La Bâtisse du Délice officieel en plechtig de deuren? Ons eerste doel was 1 juli van dit jaar. Zoals jullie weten is er echter een serieuze kink in de kabel geweest met de plannen en daaropvolgend met de bouwvergunning. Daarmee hebben we veel tijd verloren en bovendien is ons project nu veel groter. We realiseren 100 vierkante meter extra, dus dat vergt veel werk en bijgevolg veel tijd. Dit seizoen zullen we dus niet openen. Een optimistische Leen hoopt nog te kunnen openen in de winter van dit jaar, maar ook dat zal moeilijk worden. We willen volgend seizoen, vanaf april, echt van start gaan met alles erop en eraan. We kunnen natuurlijk geen rekening houden met wat nog komen zal. Deze timing geldt als antwoord op de vele vragen naar een openingsdatum. Dus dit jaar zullen jullie nog ergens anders een vakantie moeten boeken, vanaf volgend jaar kunnen jullie dan bij ons terecht. We hebben vandaag ook weer goed gewerkt. Het eerste raam boven is gegoten. Verder is er nog gemetseld en heeft Leen de tuin wat opgeruimd. Dat was hoognodig. Ze heeft zelfs tijm geplant. Ik heb al een paar voorbereidingen getroffen om het tweede raam te beginnen kappen. We hebben ook het tweede raam in de achtergevel op het gelijkvloers geplaatst. Leen heeft van dit alles nog wat fotootjes gemaakt.
Het weer: zalig hoor, zonnig, weinig wind en 12 graden... Onze amandelboom staat eindelijk in bloei.
We zijn toch blij, dat we terug op een fatsoenlijke manier gebruik kunnen maken van het internet. Onze blog bijhouden is dermate een gewoonte geworden, dat we haast niet meer zonder kunnen. Toch hebben we de indruk, dat de interesse een beetje getaand is, of vergissen we ons? Tja, als je aan het bouwen bent, heb je niet heel veel interessants te vertellen natuurlijk. Bovendien valt er tijdens het winterseizoen ook niet veel te beleven in de regio. Ons leven is momenteel op veel vlakken verrassend simpel. Opstaan, eten, werken, eten, werken, eten, gaan slapen... Daar komt het op neer. Langs de andere kant is het dan weer bijzonder ingewikkeld. Toen we aan dit project begonnen dacht ik aan een zorgenloze bouw te beginnen. Ik was vergeten ik heb heel lang geleden al eens een ander huis verbouwd hoeveel problemen je moet oplossen bij een bouw of renovatie. En dan heb ik het zeker niet over technische problemen, maar vooral logistieke en administratieve zaken. Maar het blijft leven als god in Frankrijk...
Vandaag goed gewerkt eigenlijk. De volledige bekisting gemaakt voor het raam. Het voordeel is, dat al het voorbereidende werk van vandaag ook voor een stuk gerecupereerd wordt bij de volgende twee ramen. Om de resterende tijd te vullen, sjouwden we een deel van de stenen naar binnen. Eén palet of iets meer dan 1200 kilogram binnengestouwd. Goed gewerkt dus.
Het weer: de dag begon stralend. Het was iets warmer (13 graden), maar de wind blies hard (65 kilometer per uur). Nu is het bewolkt. We zien nog zon op het dak van de Mairie, maar die zal ook wel moeten wijken voor de dreigende wolken. Hopelijk blijft regen uit.
We zijn er aan begonnen, aan de eerste verdieping. De touwtjes zijn gespannen, de eerste vier lagen stenen zijn gemetseld. Het eerste raam is nu volledig gekapt en de dorpel is gegoten. Beneden is Leen begonnen met de lambrisering van de muur die we voor de rest in originele steen willen laten.
Resultaat, stikmoe, kapot, dus vanavond wellicht weer vroeg naar bed. Omdat we vandaag enorm veel stof gemaakt hebben, wou Leen de deur naar de slaapkamer dichtmaken. We hebben er een isolatiedeken voorgeplakt. Hopelijk vinden we straks onze kamer nog.
Nicole en Hugo worden echt ongedurig. Ze willen buiten. We moeten hen toch nog eventjes binnen houden. We zouden niet willen dat ze weglopen.
Het weer: koud bij een vijftal graden. Er was wel wat wind vandaag. Voor de rest toch wel veel zon.
We hebben eindelijk onze sociale zekerheid hier in Frankrijk in orde gebracht. Aanvankelijk kregen we verkeerde informatie van onze mutualiteit in België. Ik ga het proberen uit te leggen. Wie werkt in een ander land dan waar hij woont betaalt de sociale bijdragen in het land waar hij werkt. De zorgen die toegediend worden in het land van woonst moeten terugbetaald worden door de sociale zekerheid van dat land. Daarvoor hebben we vandaag een E106-document (ingevuld door de mutualiteit in België) overgemaakt aan de Caisse Primaire hier in Frankrijk. In principe krijgen wij nu een Carte Vitale. Dat is zoiets als een SIS-kaart, met dat verschil dat je zowel bij de dokter als bij de apotheker enkel de eigen opleg betaalt. Dus al bij al iets simpeler dan in België. Nu kunnen we er nog voor opteren om ons aan te sluiten bij een mutuelle, om een privéverzekering af te sluiten. Daarmee krijg je dan ook nog eens het eigen deel terugbetaald.
Niet dat ik zo slim ben, de apotheker heeft mij alles heel geduldig uitgelegd.
De waterverzachter had weer kuren. Ik heb hem afgesloten en zal er mij ten gepasten tijde eens mee bezighouden. Momenteel werkt dat ding aardig op mijn zenuwen, dus ga ik er de eerste dagen niet aan beginnen.
De werf is klaar om te metselen. We kunnen terug gaan bouwen tijdens het breken (de ramen in de achtergevel)...
Het weer: een prachtige dag die begon met een staalblauwe hemel, die nadien afgewisseld werd met wat sluierbewolking. Vanmorgen was het 5 graden, vannamiddag 9 graden. Nauwelijks wind.
Een luie zondag achter de rug. Laat opgestaan (Leen om kwart na acht en ik om negen uur) en eigenlijk de ganse dag niet op dreef gekomen. Laat in de voormiddag een douche genomen en tot de vaststelling gekomen dat onze boiler vannacht niet opgewarmd had, zodat Leen niet onmiddellijk warm water had. Zij moest wachten tot in de late namiddag. Blijkbaar had ik de boiler niet goed verbonden met de timer...
Toch de rest van de dag achter de computer gezeten om alsnog fotos te kunnen bewerken met de nieuwe software (jammer maar helaas niet gelukt, omdat de nieuwste software ook nog niet aangepast is aan het allernieuwste toestel, maar de producent belooft snel beterschap).
Leen heeft gekuist (leven op een werf is en blijft stofferig), gewassen en eventjes buiten in de zon een boekje gelezen.
Het weer: 12 graden en staalblauwe lucht. Nagenoeg windstil.
Foto: Leen maakte een mooie foto van onze lindeboom. Met een ander fotobewerkingsprogramma heb ik deze foto toch kunnen bewerken.
Op de verdieping zijn de drie muren bijna geïsoleerd. Het lijkt wel een discotheek. Allemaal muren in glanzende folie. Indrukwekkend. Dus dat ziet er goed uit voor het metselwerk. Terwijl ook nog de ramen verder kappen en dan komt het allemaal wel goed.
Nicole en Hugo beginnen lastig te worden omdat ze niet buiten mogen. Bovendien worden ze hier voortdurend uitgedaagd door de poezen uit de buurt. Christian is Hugo aan het opjutten om alle katten uit de tuin te verjagen.
Het weer: het was een mooie dag. 10 graden bij een staalblauwe lucht en prachtige zon. Niet heel veel wind, hoewel Christian toch kloeg dat het op de wijngaard heel koud is.
Vannacht zalig geslapen. Als gevolg van het harde werk vraagt het lichaam meer rust. Hemels is dat. Vandaag was het weer aangenaam werken. Met een muziekje op de achtergrond (Radio Narbonne Méditerannée) met hits van de jaren 60, 70 en 80 en regelmatig meezingend en fluitend. Morgen nog een werkdag en zondag rust (denk ik toch).
Vooral gewerkt aan de voorbereiding van de isolatie. Morgen effectief de dekens hangen en dan kan er volgende week gemetseld worden.
Het weer: zon afgewisseld met wolken en vooral koud. Vanmorgen rond het vriespunt en overdag niet warmer dan 7 graden. De wind maakt het allemaal nog wat kouder.
Tweede dag van de eerste verdieping en het gaat vooruit. Een immens gat gekapt voor een raam. Een ander raam dichtgemetst en in één adem een klein badkamerraampje voorzien. Nog wat gaten in de oude muur gedicht, dus het schiet op. Aan dit tempo zijn we volgende week ten laatste aan het metsen...
Het moet vooruit gaan, goed voor ons gemoed. Gelukkig houden ons beider beschermengels ons in het oog...
Op culinair vlak ben ik in de watten gelegd. Gisteren ging Leen naar de markt in Lézignan. Ze kocht er een faux-filet (lendenstuk) van paard. Dat in combinatie met sla en frietjes was een feest. Ik waande me in een Vilvoords paardensteakrestaurant. Vandaag stond ze alweer achter haar kookplaat. Ze maakte muffins, tot groot plezier van Christian en Cédric. Voor herhaling vatbaar zeiden ze. Dat vind ik ook...
Het weer: bizar, af en toe windstoten, redelijk koud (7 graden) en toch redelijk wat zon tussen de wolken... Het weer is hier gespreksonderwerp nummer 1. Zo een winter hebben ze hier naar verluidt nog nooit gehad... Ik denk er ondertussen het mijne van.
Het is goed terug echt vuil te worden op de werf. Afwerking is heel tof, als het definitief is. In ons geval moeten we de helft nadien terug afbreken. Enfin, we zitten goed in ons appartementje. We hebben alles wat ons hart belieft, dus gaan we niet klagen. Vandaag dus terug bezig geweest op De Werf. Een elektrische takel geplaatst om al het materiaal naar boven te hijsen (geleend van, alweer, Gust en Ann), een stut geplaatst om een eerste raam te maken, wat gaten dichtgemetst (echt wel veel puzzelwerk) en een lading van 7 paletten snelbouwstenen in ontvangst genomen. Ik heb de chauffeur een handje geholpen, want anders is dat te moeilijk om te plaatsen, vooral dat de man weinig plaats en dus ook weinig bewegingsruimte had.
Ik heb net een douche genomen, met iets minder zacht water (we hebben de waterverzachter wat teruggefloten, want gisteren was het te) en ik zit nu in mijn favoriete zetel te bloggen. Leen heeft al een eerste keer afgewassen met haar nieuwe machine. Op dertig minuten is de afwas van het ontbijt en de lunch volledig afgewerkt. Ze is in de wolken... De stilte van de nieuwe afwasser wordt dan weer ruimschoots gecompenseerd door de luidruchtige surpresseur...
Het weer: koud, maar tegen de late namiddag kwam de zon erdoor. Het zou hier zo blijven de komende dagen. Als we de zon maar zien, dan zijn we blij...
Wat een dag vandaag. Weer veel geprutst: de surpresseur geplaatst (we hebben eindelijk druk op het water, maar dat ding maakt veel lawaai, dus daar zullen we geluidsisolatie moeten rondzetten), de afwasmachine is geleverd en geplaatst verder hebben we één en ander uitgemeten op de verdieping, om eindelijk te kunnen metsen en heb ikons watervat verplaatst en een hoop keitjes verlegd. De douche was intens, ik werd bijna uit de kabine geblazen...
Onze waterverzachter geeft nog altijd een foutmelding, morgen eens met de fabrikant bellen. Benieuwd of we het probleem opgelost krijgen...
Ik zit eindelijk in mijn nieuwe luie stoel...
Het weer: slecht, het regent weer pijpenstelen. Rond de 11 graden. Morgen wordt het terug flink kouder. Dat was vanavond trouwens al te merken.
Er viel weer wat te beleven vandaag. Voor mijn regelmatige check-up naar de huisdokter geweest. Het was ijskoud in de wachtzaal. Ondanks het feit, dat er net nieuwe ramen geplaatst waren. Voor mij 3 medische vertegenwoordigers en evenveel patiënten.
In de namiddag kregen we een afgevaardigde van EDF, de elektriciteitsmaatschappij, op bezoek. Hij kwam onze meter verzwaren. Tot nu beredderden we ons met 3 kilowatt, na de vernieuwing van de meter, kunnen we rekenen op 9 kilowatt. Bovendien hebben we nu ook nachttarief. De hele operatie kost ons niets. Begrijpe wie kan, want voor een meterverplaatsing (die zou dan 4 meter verplaatst zijn) zouden we 750 euro moeten betalen en moesten we de keuringsdienst laten komen. Enfin, de logica van gans het verhaal is ver te zoeken.
Uiteindelijk kunnen we nog vragen om onze meter te verzwaren tot 12 kilowatt, dat is het maximum.
Verder een hele dag geknoeid aan een schabbetje. Het ding staat er nu nog niet...
Het weer: heel zacht vandaag, 15 graden. Overwegend zonnig en een klein beetje wind uit het oosten.
Onze nieuwe zetel is er. Een zalige, spotgoedkope éénzit. De levering was pas voorzien voor maandag, maar gisterenavond laat kregen we een sms van Chronopost, met de melding dat de colli klaarstond voor levering. Vanmorgen stond de koerier voor de deur. Leen heeft de zetel deze namiddag gemonteerd en ik heb hem voor mijn siësta zalig uitgetest. Ik ben doodmoe. In het begin van de week heb ik een paar nachten slecht geslapen. Het zal wel beteren. Aanpassingsproblemen denk ik.
Vanavond zijn Chantal en Cédric hier nog binnengevallen. Het was weer gezellig.
Het weer: gisterenavond heeft het nog volop geregend. Vandaag bleef het droog. Er was veel wind. Wel veel frisser, rond de 7 graden.
P.S.: gisterenavond bij Tony en Sharon werd er, zoals verwacht, nauwelijks Frans gesproken. De woorden die er toch vielen, verstonden we amper.
We hebben niet genoeg druk op het water. De waterverzachter werkt niet. We moeten dus een surpresseur plaatsen, dat is eigenlijk een pomp met een vat van 50 liter, die meer druk zet. Onvoorziene werken dus. Maar we werken gewoon voort. De start van de gewone werfwerkzaamheden is dus uitgesteld tot maandag. Hoewel die drukinstallatie er toch moest komen, dus echt verloren tijd is het niet. Leen heeft ook de tegeltjes gevoegd en ze is terecht trots op haar werk.
Straks gaan we bij Tony en Sharon eten. Er komen ook twee Schotten. Ze willen Frans spreken. Benieuwd hoeveel daarvan in huis gaat komen.
Het weer: een fijne lentedag 13 graden tot laat in de namiddag, toen de wind aanwakkerde en het al snel veel frisser aanvoelde.
