Het doet vreemd aan bij niet-fransen: op de paardjesmolen staat een zwarte stier. Bij nader toezien, zijn zwarte stieren zowat overal in het zuidfranse straatbeeld aanwezig. En een bezoek aan een échte course camarguaise is ondertussen een jaarlijkse terugkerende "must" geworden. Oké, moet een stier zonodig in een arena achter jonge kerels aanzitten... wij weten het ook niet... wel weten we dat een course camarguaise een sportief evenement is, waar een stier zich goed kan laten gaan en er voor bejubeld wordt. De jonge "raseteurs" hebben er alle baat bij in topvorm te zijn.
The "course camarguaise" is a sportive event with bulls and young men, trying to collect trofees hanging from the bulls horns. Bulls perform during 15 minutes after which they go back to the pastures. The young "raseteurs" have to encounter at least 6 bulls before they can rest.
In Aiguèze ziet een opmerkzame wandelaar vreemde opschriften, zoals in een eerdere blog het uithangbord met de tekst "professeur en expanséologie" beschreven werd. Dit keer zagen we een pentagram met het jaartal 1739. Meneer Google kon ons daar niets meer over vertellen, dus wachten we af tot we de gids hier of daar ergens zien langs komen. Het zou om een omgekeerd pentagram gaan, eentje uit negatieve sferen. Benieuwd toch...
De bijlage gaat over heel iets anders: artikels in de plaatselijke pers, evenementen waar wij ons steentje toe bijgedragen hebben.
In Aiguèze we saw this pentagram (pentacle in French) with the year 1739. We have no notion of what it might mean. And mister Google couldn't help eather, so if anyone knows anything... In "bijlage" there are copies of newspaperarticles in which we have "made a contribution", the articles are written in French.
Een streepje zee kan een mens gelukkig maken... met dierbare vrienden nog even mijmeren alvorens ze het vliegtuig home nemen... ja, kijk als we nu hadden kunnen zeggen dat ze het ruime sop zouden kiezen en wij het zeegat bewonderden langswaar ze zouden uitvaren... dan was het filosofisch gesproken nog mooier geweest... Maar gewoon, in down-to-earth termen geformuleerd: 't heeft ons deugd gedaan, 20 jaar vriendschap vieren... Ode an die Freude-Freunden nog es gezongen, sweet memories!
Just one hour by the seaside at Carnon plage. With very dear friends before they fly off again. Montpellier Airport is very handy when one has Dutch friends!
Even ten zuidwesten van Avignon ligt Chateau Barbentane, een van de zeldzame "aangeklede" kasteeltjes die de streek rijk is. Niets spectaculairs, gewoon een fijn kasteeltje, een vriendelijke gids en een plataan van meer dan 300 jaar in de tuin. Je kunt daar geen hele dag vullen, maar in de driehoek Avignon, Beaucaire-Tarascon en Saint-Rémy de Provence valt zoveel te zien dat het stilaan een van onze vaste trekpleisters aan het worden is.
Nothing spectacular on a rainy day, just a small Chateau, fully equiped, a nice guide and a plane tree of more than 300 years in the garden. One of the many nice things to visit in the area of Avignon, Beaucaire-Tarascon, St- Rémy de Provence.
Avignon even anders dan standaard! De versterkte muren van binnen uit gezien, een plein met optisch bedrog, alsof de vloer beweegt wanneer je er op loopt, en de meest toffe bar "El Cid" op la Place de l'Horloge. Het plafond is één spiegel. Té gek! Dat alles is nu ook per fiets te bezichtigen. Info bij de toeristische dienst, Rue de la République. Avignon seen unusually. The walls from the inside, a "moving" kind of marketplace (an optical trick), the bar El Cid, with a mirror as a ceiling. All this can be visited on bike!
Vorig jaar bezochten we Le Chateau de Gicon in Chusclan. Een nog veel mooier kasteel dichter bij de Rhône trok toen onze aandacht. Wij op zoek... zonder duidelijke aanwijzingen. Naam, preciese locatie, weg erheen? We hebben het gevonden, en een beetje speurwerk leerde ons dat het Le Chateau du Joncquière is. Meer weten we ook niet. Het zal wel in privé bezit zijn. Geruchten doen de ronde dat een "grote filmster" hier een optrekje heeft. Of dat in dit kasteel is... maakt niet uit, feit is dat het wel erg tot onze verbeelding spreekt.
We had to search for it, but at last we found it: the Castel of Joncquière. It is a private property, not to be visited. Such a shame, we think.Ir really makes us dream out loud. Couldn't it be that a filmstar or some kind of a VIP lives here? Too much imagination...
Op zoek naar meeuwen belanden we in St Etienne des Sorts, gelegen "op" de Rhône. Waarom zoeken we meeuwen? Af en toe overvalt een soort van heimwee ons... in de buurt van het zeekanaal Gent-Terneuzen zijn dag en nacht, zomer en winter meeuwen te vinden. Boten ook. St Etienne ligt op een boogscheut hier vandaan en brengt ons in heel andere sferen. De Rhône breder dan het kanaal, de boten kleiner dan die op het kanaal... Vandaag echter weinig of geen meeuwen te bespeuren. Die waren vast allemaal naar Aalst, daar werden vreemde vogels gespot!
St Etienne des Sorts is a village built "on" the river Rhône. In summertime it is loaded with tourists, restaurants, bars, terrasses, small yachts lined up... They even play "joutes" on the river. Today it was deserted, not even one single sea gull in sight, not one cup of coffee...
Deze avond was er in het televisieprogramma Des Racines et des Ailes, een unieke bijdrage over de Camargue. Er werd daarin o.a. aandacht besteed aan de zoutwinningsgebieden bij Aigues Mortes. Vorige zomer tuften wij rond in een toeristentreintje door dit onwaarschijnlijke en sprookjesachtige landschap. Rose water, zilverglinsterende zoutkristallen op de grond - het witte goud, zoals de zoutwinners het zelf noemen - bergen zout... en dan het panoramische zicht op de versterkte stad Aigues Mortes. Een aanrader voor wie er nog niet is geweest.
Aigues Mortes is an old city, by the Meditteranean Sea. They produce salt, that is to say... the sea produces salt and men collect it. A very complicated systems of lakes, shallow water, embankments, sunshine, sluices and a very specific alga makes the water to evaporate, turn pink (!) and make salt! We spent a very interesting, enchanting and warm couple of hours in this area. Just one small area of The Camargue. You should see the rest...
Arles, gelegen aan de Rhône, een schitterend stadje! Gekend vanwege zijn arena, Van Gogh en de buste van Cesar uit de stroom opgevist ter hoogte van Arles.
Arles, is a wonderfull small town. Known for its Arena, Van Gogh and Cesar head that was found in the Rhone near the city.
Na een weekje Toscane, midden tussen de olijfbomen, hoorden we bij thuiskomst dat het opendeurdag was bij Thomassot, de molen van Verfeuil. Wij zochten naar malende wieken, of een gebouw bij een rivier met snelstromend water dat de aandrijfkracht voor de molen kon leveren... We werden naar de top van een heuvel gestuurd! Een minuscuul bordje wees in de juiste richting, een oorverdoverend lawaai lokte ons dichterbij en we vonden de molen. Een electrisch aangedreven machine, afkomstig uit... Toscane. Het vocht dat eruit druppelde leek wel fluorescerend. De geur bedwelmde onze neusgaten. Topkwaliteitsolijfolie! Voor wie hier zijn vakantie doorbrengt: de producent heeft een stand op de markt in Goudargues.
Oliveoil! Of a very good quality. We just had to visit the mill. And guess what: the machine was made in Toscany, Italy. We just spent a short holiday overthere, right in the heart of the olivetree region.
"Ik zou hier 100 jaar kunnen worden!" verzucht een mens wel eens. Op de top van een berg. Op een palmenstrand. Op cruise naar de fjorden. Wellicht ingegeven door een verlangen naar eeuwige vakantie. Of wil men een 100-jarige-viering in bijzijn van de burgemeester? Zal niet eenvoudig worden op de top van die berg. Hoogstwaarschijnlijk gewoon een verzuchting naar een eenvoudiger leven. Maar ook dàt is niet zo eenvoudig. Neem nu ons... gaan wonen op onze vakantieplek. Een droom die werkelijkheid wordt! Het is een dagelijkse verplichting nu, om die "esprit du tourist" te onderhouden. Wij doen dus dingen die een doorsnee dorpsbewoner alhier ten lande, niet doet. Wij gààn naar de markt. Zelfs 2 keer per week. Wij gààn op een terras zitten en koffie drinken als excuus om te kunnen mensen-kijken. En we blijven met veel plezier anderen wegwijs maken in deze vallei. We kregen afgelopen zomer (die duurde van april tot vorig weekend) hele fijne gasten! En ja, er waren er ook die zich "ik zou hier 100 jaar kunnen worden" lieten ontvallen... in onze tuin! ... Ho ho, wacht... dàt is eigenlijk niet de bedoeling hier...
"I could become a 100 here!" is what one says on holliday. That is why we try to cultivate the "holliday-spirit" as many times as we can. Going to the market is one of our favourites. Sitting on a terras, sipping a cup of coffee whilst looking at people passing by. We've still got some 40 years to go, but we will have that celebration when we become a 100 years, here!
Ons dal wordt overspoeld door toeristen, we denken met een beetje weemoed aan het lied "...c'est en septembre..." dat spreekt over de periode nà juli-augustus, wanneer het land weer aan de bewoners behoort. Toegegeven, we hangen hier vaak genoeg de toerist uit, liever niet in juli toch! Les Baux de Provence bezochten we in juni, wel al volk op de baan en leven in de brouwerij, maar overal plaats en ruimte.
Les Baux is een dorp op een rots, een haast onmogelijke plaats om te leven... lang geleden dan, want: geen water! Nu is het niet echt een dorp meer met zijn ontelbare winkeltjes en restaurants. Het kasteel is een bezoek meer dan waard. Zonde van de oude steengroeve waar tot vorig jaar schitterende "projectie-shows" gegeven werden. Gesloten om veiligheidsredenen. Desondanks, Les Baux en omgeving zijn de moeite waard.
Les Baux de Provence is a village on a rock. The area was known for its bauxite. Therefore its name: Les Baux. We don't visit it in july! Too much tourists. In may, june, august or september it is a nice area to visit. We love it!
Tussen Cèze en Ardêche ligt het gehucht Cratoule. Een handvol huizen waar je met opzet heen moet rijden of je vindt het niet. Een godvergeten hoek waar muziek en natuur de hoofdrol spelen. Er wordt piano gespeeld, gezongen, gemusiceerd, stageweken georganiseerd... en af en toe sluit zo'n stageweek af met een concert voor wie Cratoule weet te vinden. Altijd muziek van de bovenste plank, de kersen beginnen er zowaar van te blozen.
In a remote corner of our valley lies Cratoule. A center for musicians, singers, that come here to study. At the end of the week they sometimes give a concert, for those who know how to get to Cratoule! We know... The concerts are so wonderful, they even make the cherries feel shy.
Even naar zee, voor twee nachtjes. Een mens waait er helemaal uit, vooral bij dit mooie weer, de laatste dagen van de "paasvakantie", en de ongewone omgeving... een futuristisch aandoend kuststadje. Zelfs de schelpen zijn er helemaal anders dan aan het noordzeestrand.
Three days, two nights by the seaside at "La Grande Motte". Not at all typicaly French but very modern. Too modern at first sight. But very much like every beach-town anywhere in the world.
Eén mei is een feestdag in Frankrijk. Geen krant, bijna alle winkels zijn gesloten. Gelukkig zijn de bars open! En is er in Goudargues genoeg te doen. The first of may is a "no-work-day" in France. A good thing the bars are open, and in Goudargues (our next-door village with shops) there is "a lot" going on.
