De reus van de Provence wordt hij genoemd, de Mont Ventoux. De berg van alle winden. Vooral "le Mistral", een wind die je moet beleefd hebben om er "van te kunnen meeklappen". Een wind die je hartje zomer ervan weerhoudt een duik in je zwembad te nemen en die je in de winter naar "lijvekes" doet zoeken, berenmutsen en schapenvellenwanten. Gelukkig waait hij hier minder strak, minder ijzig. We kunnen 's zomers elke dag zwemmen, en 's winters "redden" we het met een doorsnee outfit. Het is stil nu op de Mont Ventoux, in januari. Dat verandert nog, en we houden hem in de gaten. We zullen hem nog in beeld brengen, minder ijl, minder ver weg, met meer volk ook. De wielertoeristen onder jullie weten waarover we het hebben.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Categorie:Foto van de week
14-01-2010
Leuke dingen
Af en toe de kleinkinderen naar school brengen met de slee. Dàt zijn leuke dingen voor de mensen. En iedereen bedanken voor de fijne felicitaties bij de geboorte van onze derde kleinzoon. Dàt zijn leuke dingen voor de mensen. Onze eigen manier om jullie een gelukkig 2010 te wensen: neem een kijkje op You Tube en tik "toast pour le nouvel an Barjac". Zie je dat koortje van ouwe menskes? Met een blauw sjaalke om? Blijven kijken, wie weet zie je bekend volk... dàt zijn ook leuke dingen voor de mensen.
We zijn ondertussen weer op onze zelf gekozen stek, 't regent hier want af en toe is "ons" microkli-maatje ook op congé. Ideaal om te cocoonen bij een DVD-ke en droog water met niets. Trop is trop, waarom hebben we ons voor nieuwjaar een weegschaal gekocht???
Je bent pas écht bekend, wanneer een santon naar je beeld en gelijkenis is gemaakt.
Berlusconi met bebloed gelaat prijkt in menig kerstalletje in zuidelijk Europa.
De vraag van vandaag is echter: wie was er eerst? De bospoeper of zijn santon?
Catalaanse kerststallen hebben wel vaker "een kakker in de struiken". Hij symboliseert het vruchtbaar maken van het land, het "teruggeven aan de natuur, wat de natuur jou heeft gegeven". Niets oneerbaars of heiligschennends aan. Puur natuur!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:Foto van de week
01-01-2010
Er is een kindeke...te laat geboren?
Er is een kindeke geboren op aard!
En 't was op 28 december.
Te laat voor hét kindeke, maar toch vroeger dan verwacht voor "ons" kindeke.
Onze derde kleinzoon Arnaud, rose wolk van een spruit, eerstgeborene van onze jongste zoon en (voorlopig) jongste neef van Warre en Vic.
We kunnen er niet genoeg van krijgen en gaan elke dag (bijna elke dag) even kijken. 't Is een cliché, maar 't is waar, 't is een wonder. Voor "ouwe" grootouders als wij zijn, is het een blik in de toekomst en een terugblik op het verleden, terwijl het heden zo ontegensprekelijk aanwezig is. 't Leven kan mooi zijn en voor het ogenblik zien wij "la vie en rose".
Mamie Lu en Opajant
En verdorie, met dat al vergeten we jullie nog een gelukkig en rose 2010 te wensen!
Enkele uren nadat we met het koor daar langs reden, kwam een gigantisch rotsblok naar beneden. Het wegdek verbrijzeld over tientallen meters. Als bij wonder was er op dat moment niemand op de toch wel druk bereden weg van Cornillon naar Barjac. 't Zal maanden duren eer de schade hersteld is en er opnieuw verkeer mogelijk is. Courage vooruit.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Categorie:Foto van de week
25-12-2009
Zalig kerstfeest!
Een zalig kerstfeest aan iedereen!
Kom even mee, neen, je hoeft je sneeuwlaarzen niet aan te trekken, je warme muts niet op te zetten. Laat die sjaal en die handschoenen toch liggen. Kijk, ik toon je een kerststal, een crèche de provence, met de santons. De dorpelingen op weg naar het pasgeboren kind. Langs groene velden, over groene paadjes gaan ze. Elk met zijn eigen cadeau. Geen sneeuw te zien, alhier. Zelfs geen plukken watte om sneeuw te imiteren.
Een zelfgekweekte pompoen, wat lavendel van afgelopen zomer, olijven, een brood uit eigen oven, muziek... Elk cadeau heeft zijn waarde.
Kijk! Daar heb je Piet Konijnenvel! Wie kent die nog?
Sobere cadeau's. Zoals het traditionele kerstdiner ook is. Geen overdaad. Je eet wat er in deze tijd van het jaar voorradig is.
Eerst koolsoep. Gewoon, bouillon met kool. Oké, er mag wat kaas in. Gevolgd door sla, bij voorkeur uit eigen tuin, met een overheerlijke lookvinaigrette zoals enkel Marie-Françoise ze kan maken. Een stukje stokbrood hoort er bij. Dan komt gebakken kabeljauw, gebakken in olie, opgesmukt met op voorhand even aangebakken schijfjes look. Hier hoort kardoen bij, een vergeten groente die een beetje smaakt als kool of raapjes, maar eruitziet als reuzenselder. Kaas toe. Dan was het de bedoeling dat je naar de middernachtmis ging. Tegenwoordig slaan veel mensen dat gedeelte over. Of ze gaan om tien uur, zoals in Rome, soms... Maar dan, dan komt het... les treize desserts! Dertien desserts!!! Daar krijgt een zoetekauw als ik het water van in de mond, enkel en alleen door erover te lezen; Visioenen van taart, gebak, chocolade, slagroom, marsepein... Jammer, op 't eerste gezicht niets van dat alles. De dertien desserts zijn, net als het voorgaande, ook vrij sober. Ze verschillen een beetje van streek van streek, maar er zijn vaste ingrediënten. Waarom dertien? Er wordt allusie gemaakt op Jezus en zijn 12 leerlingen. Alle dertien komen ze tegelijk op tafel. Er zijn gedroogde vruchten zoals amandels, hazelnoten, vijgen, dadels, rozijnen... Vers fruit zoals witte druiven, mandarijntjes, appelsienen... Witte en zwarte nougat, en van die krokante nougat op een velletje hostiebrood. Gekonfijte vruchten. In olie gebakken deegvelletjes, oreillettes genaamd. We zijn al aan dertien hoor. Maar heb je liever chocolade, dat kan. Je vervangt gewoon een eerder genoemd element door chocolade, bonbons of pralines... Brood kan ook, maar dan liefst een zuiderse fougasse die je niet mag snijden, wel breken. Anders kun je in de loop van het komende jaar geruineerd geraken. Om af te sluiten is er koffie, met verveine van het huis. Echter, alvorens deze heerlijkheden te nuttigen, spreekt de oudste aan tafel een wens in het Provencaals uit. Het mag ook La Langue d'Oc zijn. Een wens die hierop neer komt: Laat ons vreugdevol genieten van de heerlijkheden die de schepper ons aanbiedt. Mogen we vreugdevol verder leven en weer samen komen aan deze tafel. Laat ons hopen dat, indien we volgend jaar niet met méér zijn, we zeker niet met minder zullen zijn!
Mooi toch?!
We wensen jullie van ganser harte net hetzelfde!
Johan en Lucrèce
Alègre! Alègre! Mi béus enfant, Diéu nous alègre! Emé Calendo tout vèn bèn! Diéu nous fague la gràci di vèire l'an que vèn! E se noun sian pas mai, que noun fuguen pas mens!
Allégresse! Allégresse! Mes beaux enfants, que Dieu nous rende heureux! Au temps de Noël tout va bien. Que dieu nous fasse la grâce de voir l'année qui arrive! Et si nous ne sommes pas plus, que nous ne soyons pas moins!
In Goudargues staat een fontein. Onze kleinkindjes vinden het een magische plek. Kijk zelf maar, in elk seizoen is ze anders. Enne... even geduld voor de lente, dat is pas over enkele maanden...
Je denkt: morgen, dan maak ik die waterslang leeg, voor als 't zou gaan vriezen, je weet maar nooit.
De winter komt altijd vroeger dan je had verwacht. Vraag maar aan Jean-Louis! Johan kon wel mooie plaatjes schieten van de ijswaterval. Tussen haakjes: het was hier -7 vannacht.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen) Categorie:Foto van de week
14-12-2009
nieuws van de dag
We hebben een tuindier. Een ekster met een gewonde vleugel. Ze hupt parmantig rond in de tuin, pikt op wat ze eetbaar vindt, neemt de benen zodra iets haar te bedreigend over komt. Wil ik de was ophangen (jaja, die droogt nog steeds buiten!) dan verdwijnt ze ijlings achter de hoek van het huis. Komt een andere vogel te dichtbij dan wipt ze tussen de spijlen van het hek en verstopt zich achter een laag muurtje. Voorlopig redt ze zich uitstekend. Afwachten wat de toekomst brengt.
De sint is terug naar Spanje en kerst nadert. We kregen een boom in bruikleen en voor de kerststal hebben we jaren gespaard, en nog steeds sparen we... Elk jaar komt er een beeldje (m/v) bij.
Vergeet niet het stukje over de kerstallen traditie in deze streek te lezen en geniet van deze donkere dagen voor kerst. Na 21 december gaan de dagen opnieuw "lengen".
Verrassend, intrigerend, vrolijkmakend... Wie voor het eerst deze boom ziet, denkt spontaan aan een kerstboom! Met oranje ballen! Het enige wat er aan ontbreekt zijn de slingers.
In dit seizoen pronkt de kaki uitbundig met zijn vruchten. Je ziet ze in parken, in tuinen, langs de weg, alsof ze daar toevallig terecht gekomen zijn.
Een boom oorspronkelijk afkomstig uit China, familie van de mispel, met vruchten die je best heel rijp tot overrijp eet, rijk aan vitamine C, caroteen en natuurlijke suiker. Johan heeft ze al geproefd en lekker bevonden. Hoe komt het dan dat ze zowat overal aan de bomen blijven hangen?
Wacht maar af, vanaf zondag blokkeren de truckers de toegangen tot de grootwarenhuizen! Gedaan met kant en klaar geplukt fruit te eten. Dan zullen ze wel geplukt worden, die mooie kerstballen, met wat versgeschoten everzwijn, moet lekker zijn!
We durven het haast niet te bekennen. Dit jaar ging de sint aan ons huisje voorbij!
Geen klop op de deur, geen zachte tik tegen het raam.
Nochtans, de maan scheen door de bomen en de wind was gaan liggen!
En toch, geen chocola, zelfs geen nicnacje in de schoen. NIETS.
Waren we ondeugend of stout geweest? Hadden we de goedheilige man ontstemd? En indien ja, hoe dan? Op welke wijze?
We pijnigden onze hersenen met de roe, we ledigden de inhoud van onze ziel in de zak en wat overbleef bracht klaarheid in de zaak.
Eerst het actieterrein van de Man Met De Staf verlaten en daarna verwachten dat hij bij je langskomt!
Hoe naïef kan een mens zijn...
Sinterklaas komt nooit in het zuiden.
Logisch, zijn stoomboot vaart langs het westen!
Wat diepgaander historisch onderzoek bracht nog meer aan het licht. De protestantse hervorming in dezestiende eeuw schrapte de heilige Nicolaas, wiens sterfdag men op 6 december herdacht. Maar de Hollanders (en Vlaanderen mettenenen) bleven de kindervriend trouw. Toen de Nederlanders naar Noord-Amerika trokken namen ze de man en het daarbijhorende gebruik mee. Daar evolueerde hij tot Santa Claus, father Christmas en het was de coca cola reclame die rond 1930 de "complete make-over" heilige opnieuw naar Europa bracht. In klaasvrije gebieden sloeg hij snel aan. De coca cola ook, trouwens. Elders woedt nog steeds een meer of meer hevige concurrentieslag;
En waar blijft de commissie ter bestrijding van namaakartikelen dan?
Steekpenningen op zak, zeker?
Ach, berg weg de strijdbijl, vernietig de verdelgingsmiddelen. Wij nemen wel genoegen met Santa Claus, hier gekend als Le Père Noël.
Al heeft deze versie dan geen nicnacjes op zak.
Zucht...
Lucrèce L'Ecluse
op de foto: het beeld van Saint Nicolas in Auxerre
Vandaag 4 december, viert men het feest van de Sainte Barbe. De heilige Barbara, patroonheilige van de brandweerlui, diegene die je aanroept wanneer je bang bent voor het onweer.
Jaren geleden, ten tijde van de correspondentie tussen onze respectievelijke klassen, leerde ik van Marie dat op deze dag graantjes werden gezaaid in kleine schaaltjes. Die moesten goed verzorgd worden, zodat ze op kerstmis groot en groen als "frisse baarden" in de schaaltjes bij het stalletje konden staan. Het leek me een pedagogisch verantwoorde maar verder volkomen onzinnige bezigheid tijdens de donkere dagen voor kerst. In mijn klas begon ik met zaaiproeven in april, mei... rekening houdend met de dagen waarop er geen les was, zodat de plantjes niet zouden verkommeren.
Vanmorgen, op weg naar de markt, hoorde ik op de radio waar dit gebruik vandaan komt. De Romeinen hadden de gewoonte hun zaad (voor hun gewassen!) te testen op kiemkracht alvorens het aan de grond toe te vertrouwen. Dat deden ze in december. Het gebruik is blijven hangen en geïntegreerd in de voorbereidingen voor het feest van kerstmis. De schaaltjes met jong gesproten tarwe, linzen en dies meer verbeelden de graanvelden rond de crèche vol santons.
Het verhaal van de santons echter, dat is voor een andere keer.
Vorig weekend waren we bij goede vrienden in Nederland. Te ver om met de auto te doen, dus we gingen vliegen. Even "Cityhoppen". Meer dan 10 jaar geleden dat we nog een vliegtuig namen. Toen ging het richting Ierland om onze oudste zoon te bezoeken die daar een werkcontract voor zes maanden had, en konden we niet anders dan vliegen. Nu hebben we deze manier van reizen "ontdekt" en denken we er ernstig over na, niet iedere keer de auto te nemen wanneer we richting kinderen willen. Een illustratie van hoe groen we zijn in de vliegerneemkunde: onze koffer woog slechts 16 kg bij vertrek. Dus op de terugreis hadden we een tweede koffer mee. Eentje vol beloftes voor een schitterende lente: bloembollen!
Een zalig kerstfeest aan iedereen!
