Het tempo waarin mensen evolueren is de afgelopen 40.000 jaar erg toegenomen. Het is de afgelopen 5.000 jaar alleen al 100 keer zo snel gegaan, aldus ScienceNOW.
Deze wijsheid komt uit een rapport van een DNA analyseproject, gepubliceerd in PNAS.1 Henry Harpending en zijn team analyseerden DNA van 270 mensen uit Europa, Afrika en Azië. Ze keken naar verschillen tussen bepaalde genen en concludeerden dat de snelheid van verandering in 1800 menselijke genen (7% van het menselijk genoom) toegenomen is. De meeste mutaties zouden veroorzaakt zijn door dramatische bevolkingsexplosies. Overigens zijn niet alle evolutionisten het hiermee eens. Kenneth Kidd (van Yale University) is er niet van overtuigd dat een dergelijke snelle selectie heeft plaatsgevonden op zoveel plaatsen in het genoom en denkt dat er veel meer gegevens nodig zijn.
1. John Hawks, Eric T. Wang, Gregory M. Cochran, Henry C. Harpending en Robert K. Moyzis, "Recent acceleration of human adaptive evolution" Proceedings of the National Academy of Sciences, USA, 10.1073/pnas.0707650104, online gepubliceerd op 17 december 2007.
Dit is geen voorbeeld van evolutie, maar variatie binnen een soort. Er is een groot verschil tussen 'natuurlijke selectie', die dagelijks plaatsvindt in de natuur, en 'evolutie'. Mensen blijven mensen. De Bijbel beschrijft ook een dramatische bevolkingsexplosie in Genesis 11. Na de zondvloed moesten de mensen zich vermenigvuldigen op aarde, maar ze bleven liever bij elkaar hangen, bouwden een stad met een soort religieus centrum (de toren van Babel, wat 'verwarring' betekent). God vond dat niet goed en verwarde hun spraak, zodat ze elkaar niet meer begrepen. Daardoor werden de mensen gedwongen om zich te verspreiden over de aarde, resulterend in de bevolking van de continenten, die toen nog via landbruggen en ijsvlakten te bereiken waren. Omdat de mensen nog vrij dicht bij het oorspronkelijke ontwerp zaten, was er ruimte voor zeer snelle diversificatie: Mensen veranderden onder invloed van verschillende omstandigheden in snel tempo in de typen die we vandaag de dag zien (Europeanen, Aziaten, Aboriginals, Indianen, Afrikanen, enzovoort). Op dit moment verandert er niet zo veel meer in de genen, maar het huidige tempo van verandering wordt door wetenschappers wel als een soort 'biologische klok' gebruikt om terug te rekenen naar het verleden. Daaruit trekken ze conclusies. Uiteraard zijn die conclusies mede gebaseerd op de aanname dat de mens gedurende een lange tijd geëvolueerd is vanuit een aapachtige voorouder. Binnen het Bijbelse wereldbeeld kan een soort 'naar zijn aard' eindeloos variëren (kijk maar eens hoeveel verschillende hondenrassen er zijn). Na de zondvloed ging dat uiteraard heel snel, omdat alle genetische informatie die nu verspreid is over alle mensen van de wereld, aanwezig was binnen een kleine groep mensen. Als je op dit moment de snelheid van genetische verandering in mensen meet, om het dan terug te rekenen naar het verleden, komen je ouderdomsbepalingen veel te hoog uit. Die 'biologische klok' is daarom ook helemaal niet betrouwbaar en de interpretatie ervan volkomen afhankelijk van het wereldbeeld van de wetenschapper die ermee werkt. Vaak begint men in dit verband als afleidingsmanoeuvre te piepen over de definitie van 'soort', maar die discussie leid af van de kern van de zaak. De oorspronkelijke honden, mensen, kippen of olifanten hebben geen evolutionaire voorloper en zullen ook nooit verder evolueren in iets dat 'beter', 'groter', 'slimmer' of 'sterker' is. Mensen verzamelen wel steeds meer kennis, maar dat is (alweer, ook en nog steeds) geen evolutie. Voor evolutie is een toename van genetische informatie nodig (niet alleen verdubbelingen, recombinatie en genetische migratie), maar dat is nog nooit waargenomen. Verbeteringen in functionaliteit (bijvoorbeeld van lichtgevoelige cel naar een volledig werkend oog) en overgang van de ene soort naar de andere (betere) soort gebeurt alleen maar in de fantasie van de evolutiegelovige.
12-08-2008
Bijbel
Kleinste bijbel ter wereld
Israëlische wetenschappers hebben het hele oude testament op een chipje gezet dat kleiner is dan een speldenkop, aldus PhysOrg. De chip is maar een halve millimeter breed en bevat de hele Hebreeuwse bijbel. Ze noemen het de kleinste bijbel van de wereld (zie ook Nu.nl). Ze kregen het voor elkaar door sterk geconcentreerde stralen van kleine deeltjes, gallium ionen genaamd, op het oppervlak van de chip te richten. Als je er een afdruk van zou willen maken die met het blote oog leesbaar is, zou je hem moeten uitvergroten tot 7 meter in het vierkant.
Als je nu de indruk krijgt dat die wetenschappers heel wat gepresteerd hebben door 308.428 woorden op een chipje van 0.5 mm te zetten, moet je maar eens bedenken dat God de informatie om een heel mens te maken (de ongeveer 3 miljard basenparen van het DNA) in een celletje van 3 micrometer heeft gestopt. Toch hoop ik dat deze toch wel heel knappe wetenschappers de boodschap van die Bijbel niet zullen missen: "Want een Kind is ons geboren, een Zoon werd ons gegeven en de heerschappij zal op Zijn schouders rusten. Dit zullen Zijn koninklijke titels zijn: Wonderbare Raadgever, Machtige God, Vader der eeuwen, Vorst van de vrede." Jesaja 9:5 (Het Boek)
16-08-2008
Opwarming aarde
Bij de evo-geoloog is 1000 jaar als één dag Een artikel op kennislink.nl gaf weer zonder blikken of blozen een ouderdom van 55 miljoen jaar voor bepaalde aardlagen. In de samenvatting staat: "Een kettingreactie rond 55 miljoen jaar geleden zorgde voor extreme opwarming. Verhoogde CO2 uitstoot veroorzaakt door toennemende [sic] vulkanische activiteiten en vervolgens de uitstoot van grote hoeveelheden methaan, een heel sterk broeikasgas, zorgden voor een extreem snelle stijging van de wereldtemperatuur. Een dergelijk rampscenario zou ook in de toekomst kunnen plaatsvinden." De temperatuursstijging zou uit zijn gekomen op ongeveer 8° C over een periode van ongeveer 6000 jaar. Dat is blijkbaar 'extreem snel' in de ogen van een geoloog. Er wordt echter in het hele artikel niet eens getracht om de ouderdom van 55 miljoen jaar te verklaren of te verantwoorden.
Zoals we zo vaak zien bij dit soort berichten, wordt de ouderdom van de lagen gewoon aangenomen, wat weer eens aantoont dat je ook moet 'lezen' wat er niet staat. We moeten het doen met: "De periode rond 55 miljoen jaar geleden valt samen met de overgang van het Paleoceen naar het Eoceen. Al langer is bekend dat dit een periode is geweest van een hoge concentratie van broeikasgassen." Dat is het. Geef het een naam (Paleoceen of Eoceen), noem het een 'periode', plak er een tijd op en hup, we hebben een 'verklaring'. De schrijver van het artikel en redacteur van de vakpagina Aardwetenschappen, Adiël Klompmaker, herhaalt natuurlijk ook alleen maar wat hij geleerd heeft, maar hij had beter naar zijn eigen woorden kunnen luisteren: "Zowel journalisten als wetenschappers moeten zich steeds opnieuw de vraag van een kind stellen: waarom, waarom en waarom?" (zie "Wie zijn 'Kennislink'?") Een vraag die hij zichzelf zou kunnen stellen is: "Hoe kun je bij perioden van miljoenen jaren spreken over 'plotseling'?" Of: "Zouden die aardlagen misschien korte perioden kunnen vertegenwoordigen? Zouden die uitbarstingen van vulkanen ook tijdens een wereldwijde overstroming kunnen hebben plaatsgevonden, zoals creationisten (uitgaande van de hoofdstukken 6,7 en 8 van Genesis) al zo lang zeggen?" Zou het ook kunnen zijn dat die interpretatie van miljoenen jaren onjuist is? Er was tenslotte niemand bij om het te controleren. Aan de andere kant, als je er vanuit gaat dat de het Bijbelse verhaal van de zondvloed een ooggetuigenverslag is, hebben we wel degelijk een goede reden om aan te nemen dat de meeste van die lagen niet gedurende miljoenen jaren ontstaan zijn, maar tijdens een wereldwijde overstroming, die ongeveer een jaar duurde. Het ontstaan van aardlagen kan heel snel gaan, zeker in combinatie met vulkaanuitbarstingen. Kijk maar naar de uitbarsting van Mount St. Helens in mei 1980 in Amerika. Daar werden in een korte tijd dikke lagen afzettingsgesteenten gedeponeerd, waarna in de nog niet uitgeharde gesteenten razendsnel (in uren tot dagen) canyons tot honderden meters diep zijn uitgeslepen. De wanden van die canyons zien er hetzelfde uit als de wanden van de Grand Canyon en het uitharden van die gesteenten duurde slechts enkele jaren en geen miljoenen. Er kwamen ook enorme hoeveelheden CO2 vrij bij die uitbarsting. Probeer je eens voor te stellen wat er zou gebeuren als er wereldwijd allemaal van dit soort uitbarstingen zouden plaatsvinden. Ongekende hoeveelheden CO2 en methaan zouden in een heel aannemelijk korte tijd van een jaar, veel korter dan de voorgestelde 6000 jaar, een grote temperatuursstijging kunnen veroorzaken. De grote fout die geologen steeds weer maken is uit te gaan van het 'uniformitarisme'. Dit houdt in dat ze uitgaan van de veronderstelling dat de geologische processen waardoor al die aardlagen zijn ontstaan, langzaam gegaan zijn en dat het vormen van de lagen miljoenen jaren geduurd heeft. Mount St. Helens, en andere grote vulkaanuitbarstingen en overstromingen, laten ons zien dat dit helemaal niet het geval hoeft te zijn en dat het verslag van de Bijbel ons een heel realistisch beeld geeft van de totstandkoming van de aardlagen en de grote geologische en klimatologische veranderingen in een 'recent' verleden.
21-08-2008
Shuhai Xiao
Twee fossielenexplosies zijn beter dan één
"Eén is goed, twee is beter" schijnen de evolutionisten te denken. Dat is wel leuk als het om koekjes gaat, maar bij problemen is het minder. Paleontologen hebben er weer een probleem bij, maar het lijkt wel of ze er blij mee zijn. Volgens een artikel op Science Daily zijn paleontologen een soort masochisten.
De Cambrische explosie was blijkbaar niet genoeg voor ze; er moest nog een pre-Cambrische explosie bij. Over de Cambrische explosie is al vele malen geschreven op deze site (zoek Cambrische explosie). Als je uitgaat van een evolutionistische geologische tijdschaal, blijken de fossielen in voor-Cambrisch gesteente net zo plotseling te verschijnen als de fossielen in Cambrische lagen. Een onderzoeksteam van Virginia Tech heeft er onderzoek naar gedaan en is tot deze conclusie gekomen. Ze publiceerden hun resultaten in Science.1 In hun rapport probeerden ze niet om het fenomeen op een Darwinistische manier te verklaren. Ze namen geeneens voorzorgsmaatregelen om de creationisten voor te zijn, die ongetwijfeld op dit onderzoek zouden reageren omdat dit verdraaid veel lijkt op een dubbele falsificatie van de evolutietheorie. Nee, ze grepen deze gelegenheid aan om te laten zien dat hier een patroon te herkennen is. Als abrupte verschijning van soorten de norm is, dan werkt evolutie misschien wel zo! Ze beschreven deze eerste explosie als een "gefaald experiment met een evolutionair patroon, vergelijkbaar met die van de Cambrische explosie". Aan evolutie zelf werd natuurlijk niet getwijfeld. Het ging gewoon twee keer heel erg snel. Darwin zelf zag evolutie als een langzaam proces, een geleidelijke opeenstapeling van vele kleine aanpassingen. Uiteraard waren de onderzoekers verbaasd dat deze voor-Cambrische organismen volledig gevormd, zonder tussenstadia gevonden worden. Darwin wist al van de Cambrische explosie en kon alleen maar hopen dat de 'missing links' ooit eens gevonden zouden worden. De lijntjes tussen de soorten in de 'stamboom van het leven' blijven nu, na bijna 150 jaar zoeken, echter nog steeds denkbeeldige overgangen. Shuhai Xiao, een professor bij Virginia Tech, stelde Darwin's idee voor als een omgekeerde kegel, met aan de onderkant enkele en aan de bovenkant vele soorten. Maar in de praktijk lijkt het volgens Xiao meer op een cilinder, met aan de basis een hele snelle "uitstraling" (diversificatie) en hogerop alleen kleine wijzigingen. En dat geldt dus zowel voor de pre-Cambrische als de Cambrische explosie. Een verklaring hiervoor bleef uit en ook aan het einde van het artikel is te lezen dat wetenschappers nog steeds geen zekerheid hebben over de "drijvende krachten achter de snelle morfologische expansie..."
1. Shen, Dong, Xiao and Kowalewski, "The Avalon Explosion: Evolution of Ediacara Morphospace," Science, 4 january 2008: Vol. 319. no. 5859, pp. 81-84, DOI: 10.1126/science.1150279.
Oké, dat is het dan, nu is het echt afgelopen. Darwinisten, geef het maar op. Hoe vaak moeten vondsten uit de échte wereld jullie theorie nog falsificeren, voordat jullie toegeven dat jullie wereldbeeld niets anders is dan een uit de hand gelopen hallucinatie? Als je Engels kunt lezen, moet je het hele artikel maar eens doornemen. Onzekerheden stapelen zich op totdat je aan het einde van het artikel leest: "één ding lijkt zeker -- de evolutie van het vroegste microscopische en complexe leven ging voor de Cambrische explosie ook door een explosieve gebeurtenis heen..." Het is echt een bijzondere belevenis om te zien hoe mensen ondanks een overweldigende hoeveelheid bewijs, in staat zijn om hardnekkig vast te houden aan hun geloof. Deze wetenschappers zien een heel onevolutionistisch plaatje en zeggen dan plompverloren: "Moet je nou kijken, evolutie gaat explosief in plaats van geleidelijk!" We observeren het volgende: Over de hele wereld vinden we verharde lagen met allemaal verschillende soorten dode beesten erin. In de onderste lagen vinden we de meeste basisvormen daarvan al volledig gevormd, zonder aanwijsbare oorzaak en zonder enige indicatie dat ze een gemeenschappelijke voorouder zouden hebben. Conclusie: Eens, héél lang geleden in een moeras hier ver vandaan, kwamen twee chemicaliën elkaar toevallig tegen. Zegt de ene chemische stof tegen de andere: "Hé, jij ook hier? Zullen we samen iets organisch gaan doen?" Zegt de andere: "Ja leuk, dan kook ik een lekker oersoepje en dan ga jij... o nee, de gasvles lekt!" KABOEMM!!! "Hé da's lollig, ik voel me ineens helemaal complex worden." Zegt de ene weer: "Nee, dit is het niet helemaal, laten we het eens met een grotere explosie proberen..."
25-08-2008
Grotvissen
Blinde grotvissen kunnen weer zien Kunnen blinde grotvissen hun verloren ogen weer terugkrijgen? Ja hoor. Als ze gekruist worden met andere grotvissen die hun gezichtsvermogen verloren hebben door andere mutaties. In een artikel op Science Daily worden experimenten beschreven die zijn uitgevoerd aan de universiteit van New York, waarin exemplaren van twee populaties blinde vissen werden gekruist en kinderen kregen met goed werkende ogen.
Dat kwam omdat de genetische fouten in de ene populatie werden gecompenseerd door de goede stukjes DNA van de andere. Bijna 40 procent van de nakomelingen kon weer zien. Niet alleen kwamen de oogbollen terug, maar ook alle connecties naar de hersenen. Toch zouden de verschillende populaties volgens het artikel al een half miljoen jaar geleden onafhankelijk van elkaar hun gezichtsvermogen verloren hebben. Professor Richard Borowsky van NYU vond dat dit kon worden toegeschreven aan evoutie: "Evolutie kent vele wegen om hetzelfde resultaat te bereiken, wat in het geval van de grotvissen blindheid is." Een proces waarbij verlies van functie optreedt is echter niet hetzelfde als het ontstaan van functionele onderdelen.
Er zijn wel honderd verschillende manieren om een auto kapot te maken, maar voor het vervaardigen van dit voor ons zo onmisbare transportmiddel is toch echt intelligent ontwerp nodig. Blindheid gebruiken als argument voor evolutie is net zo dom als de autofabrikant aanklagen wanneer je auto na een frontale botsing een beetje total-loss is. Je kunt weer een werkende auto krijgen door onderdelen van twee vergelijkbare types samen te voegen, maar daar is wel wat denkwerk en vakmanschap voor nodig. Onze Schepper heeft de geslachtelijke voortplanting zodanig gemaakt dat de best werkende onderdelen automatisch de voorkeur krijgen, wanneer het DNA van de man en de vrouw bij elkaar komen. Hij heeft ook de informatie verspreid over het hele genoom, zodat een mutatie op een bepaald punt minder snel tot een defect in het organisme leidt. In de grotomgeving is gezichtsvermogen en pigment verloren gegaan, waaruit kan worden afgeleid dat het in stand houden van deze functies energie kost en dat een organisme het gebruik ervan automatisch stopt wanneer het niet nodig is. Natuurlijke selectie kan blijkbaar nutteloze bagage lozen. Zo kan een scooter een hele nuttige aanvulling zijn in je leven, maar als je hem tegen een sneeuwstorm in de berg op moet duwen, is het misschien handiger als je hem laat staan. Het is iets heel anders als je gaat beweren dat een scooter kan ontstaan uit een sneeuwstorm of ogen kunnen ontstaan zonder toevoeging van complexe, gespecificeerde informatie. Je zou je ook kunnen afvragen hoe geloofwaardig het is dat onnodige, maar belangrijke genetische informatie honderdduizendenden jaren ongebruikt zou zijn gebleven om vervolgens, in één generatie en vanuit twee verschillende bronnen, weer helemaal functioneel te worden. De enige reden dat deze vissen weer konden zien, is dat de genetische informatie voor ogen en verbindingen met de hersenen al aanwezig was. Er ontstond geen nieuwe informatie. De logische conclusie die je hieruit kunt trekken is dat het mechanisme en de procesbeheersing zo goed gemaakt zijn, dat het behoud van informatie en de daarbij behorende functionaliteit optimaal is. Er is heel wat denkwerk van geschoolde systeemanalisten nodig om een vergelijkbaar proces te ontwikkelen. Als je programmeur bent, moet je eens proberen om een programma te schrijven met de volgende eigenschappen: gebruikers moeten zelf de broncode kunnen aanpassen en als je na een jaar of 10 van een aantal gebruikers de code opvraagt moet het programma uit zichzelf de oorspronkelijke code herschrijven door twee van de aangepaste versies samen te voegen. Hiervoor mag je geen kopie gebruiken van het oorspronkelijke programma. De bruikbare onderdelen van niet goed werkende stukjes programma moeten elkaar automatisch opzoeken en in 40% van de gevallen samen weer een werkend geheel vormen. Veel succes! Als het niet helemaal wil lukken heb ik nog wel een ander experimentje: laat de computer gewoon willekeurige opdrachten aan elkaar knopen, ga een paar miljoen jaar op vakantie en kijk wanneer je terugkomt of er spontaan een stuk of wat ingewikkelde programma's zijn ontstaan die goed samenwerken en de computer draaiende houden.
26-08-2008
Dinosaurusfossiel
Huid van dinosaurusfossiel vertoont veel details Er zijn alweer denkbeeldige veren gevonden aan een dinosaurus. Een artikel op BBC News heeft een leuk tekeningetje van een dinosaurus met veren aan zijn voorpoten. Vreemd eigenlijk want in de publicatie waar het artikel naar verwijst, wordt helemaal niet beweerd dat de gevonden dinosaurus veren had. Daar wordt alleen maar gezegd dat bepaalde structuren wel eens als "proto-veren" worden gezien.
Het idee dat dinosauriërs de evolutionaire voorlopers van vogels waren en dat er daarom mogelijk dino's met veren rondliepen, hoor je wel vaker (zie dit artikel van juni vorig jaar). Vaak wordt er dan ook gelijk een 'datum' op geplakt van rond de 100 miljoen jaar geleden (er zat zeker een kaartje bij of zo: "Made in China, 100.000.000 BC"). In het oorspronkelijke rapport van Theagarten Lingham-Soliar, van de Universiteit van KwaZulu-Natal, Zuid-Afrika, wordt een Psittacosaurus uit China beschreven waarvan een doorsnede van de huid de fijnste detaillering vertoont die men ooit waargenomen heeft. Er zijn minstens 25 collageenlagen te zien, vergelijkbaar met de huid van hedendaagse haaien, dolfijnen en reptielen, wat betekent dat de huid van de Psittacosaurus ongelofelijk taai moet zijn geweest. Het rapport is gepubliceerd in de Proceedings B of the Royal Society.1 De jacht op aanwijzingen voor veren in dinosaurushuid is blijkbaar geopend, want de bewoordingen van het artikel van de BBC laat weinig aan de verbeelding over: "De plantenetende Psittacosaurus had een dikke laag haai-achtige huid, verborgen onder schubben of veren." Bij het plaatje staat: "Sommige wetenschappers geloven dat een aantal dinosauriërs veren had." Iets verderop binden ze een klein beetje in: "Zachte weefsels zoals huid blijven zelden behouden in het fossielenverslag, wat leidt tot verhitte discussies over hoe dinosauriërs er uit zagen en of ze bedekt waren met primitieve veren of schubben." Wat stond er eigenlijk in het oorspronkelijke rapport? Niet veel. De enige relevante uitspraak was: "Tot nu toe komen alle integumentaire structuren die beschreven zijn van dinosauriërs, of ze nu geïnterpreteerd worden als 'proto-veren' of structuurvezels, voor aan de oppervlakte van het dier of op de aangrenzende onderlaag." Geen duidelijk 'voor' of 'tegen' dus. Er werd nog wel een opmerking gemaakt over vogels en dat hun huid een unieke rol speelt in de aanhechting van veren, maar ook daarin werd niet gesuggereerd dat de goed geconserveerde huid van deze Psittacosaurus een bewijs zou zijn voor dino's met veren; wat de BBC er ook over zegt.
1. Theagarten Lingham-Soliar, "A unique cross section through the skin of the dinosaur Psittacosaurus from China showing a complex fibre architecture," Proceedings of the Royal Society B, ISSN: 0962-8452 (Paper) 1471-2954 (Online), Issue: FirstCite Early Online Publishing; DOI: 10.1098/rspb.2007.1342.
Het idee van gevederde dinosauriërs heeft echt een vlucht genomen in de media. De claims zijn echter ongefundeerd en zijn een blamage voor de wetenschappelijke objectiviteit. Regelmatig zie je dat evolutionisten proberen veren te vinden in hun opgegraven dinosaurusresten. Ze willen zo graag bewijs voor hun fantasierijke voorstelling dat reptielen de voorlopers waren van vogels. De goede staat waarin de huid van dit exemplaar gevonden is, zou ze juist op hun achterhoofd moeten laten krabben. De vraag die ze zichzelf zouden moeten stellen is: "Is het wel mogelijk dat deze huid na 100 miljoen jaar nog zo gaaf is, dat we zelfs de collageenvezels kunnen zien?" Het karkas van een koe, een hert of een vogel is al na een paar maanden verrot tot op het bot. Onder welke omstandigheden is deze "buitengewone conservering" ontstaan, en klopt de datering wel? Als je weer eens zo'n berichtje in de krant ziet (of een documentaire van de BBC), laat je dan niet voor de gek houden en maak het juiste onderscheid tussen feit en fictie.
27-08-2008
Monarch vlinders
Monarch vlinders vliegen op hun biologische klok
Wij mensen hebben een biologische klok, een dag/nacht ritme, maar vlinders hebben dat ook. De Monarch vlinder lijkt een combinatie van verschillende biologische klokken te gebruiken om zich gedurende een vlucht van duizenden kilometers op de zon te oriënteren. Een opmerkelijk staaltje van biotechnisch vernuft. In PLoS Biology staat een rapport van een onderzoek naar het mechanisme dat de Monarch vlinder gebruikt bij zijn migratie.1 Een team van the Universiteit van Massachusetts Medical School, samen met een entomoloog van de Czechische Academie van wetenschappen deden onderzoek naar de eiwitten die verantwoordelijk zijn voor een soort feedback mechanisme dat als een zonnekompas werkt. Wonderlijk genoeg lijken twee van die eiwitten van andere families te komen. Eentje van een ongewervelde en de andere van een gewervelde.
Volgens hen leek het erop alsof in deze vlinder de biologische klok van een fruitvlieg en een muis gecombineerd zijn, vermengd met nog wat unieke aspecten van zichzelf. In het rapport werden ingewikkelde regelfuncties toegeschreven aan de verschillende eiwitten. Functies die vandaag de dag in de procestechniek gebruikt worden en die mensen tweehonderd jaar geleden nog niet begrepen zouden hebben, omdat ze toen nog niet uitgevonden waren. En zelfs nu wordt het mechanisme van de vlinder nog niet helemaal begrepen. Toch werd evolutie (het wonderlijke proces van de geleidelijke aaneenschakeling van kleine willekeurige genetische aanpassingen, dat tot deze complexiteit geleid zou moeten hebben) gewoon aangenomen. Ze schreven het ontstaan van deze mechanismen toe aan "genverdubbeling en -verlies", maar bij verdubbeling ontstaat geen nieuwe informatie en verlies van informatie is juist het tegenovergestelde van wat ze willen bewijzen. Het vermogen van de Monarch vlinder om zijn weg te vinden naar een specifieke plek in Mexico, zou ontstaan moeten zijn uit een combinatie van vermogens van verschillende dieren (bijen en kevers) die een dergelijk migratiegedrag niet vertonen. Hoe de Monarch vlinder aan zijn tijdcompenserende zonnekompas is gekomen kunnen ze op die manier nooit bevredigend verklaren. De auteurs waagden zich ook niet aan het geven van een verklaring voor de schijnbare overeenkomst met muizen, waarmee nou niet echt een duidelijk evolutionair verband bestaat. Zou een denkbeeldige voorouder van muizen en vlinders misschien naar Mexico gezwommen zijn om daar naar Mexicaanse kaas te zoeken? Hoe zou evolutie überhaupt het ontstaan van een biologische klok kunnen verklaren? De auteurs namen het begrip "intelligent ontwerp" natuurlijk niet in de mond, maar het hele rapport staat vol met ontwerptaal. Het "klokmechanisme" doet denken aan het argument van William Paley: dat je bij het vinden van een klok ook niet denkt dat die vanzelf ontstaan is. Als je jezelf gaat afvragen waar die klok vandaan komt denk je in eerste instantie aan ontwerp en doelbewuste vervaardiging. Termen als "autoregulerende transcriptie feedbackloop", "circadiaanse fotoreceptor" en "transcriptieonderdrukker" horen thuis in complexe regelsystemen. Het woord "functie" is ook een van de meest voorkomende woorden in het stuk. De motivatie voor dit soort onderzoek is dan ook om dit soort functies af te kijken van de natuur (lees: de Ontwerper van de natuur), om er iets mee te kunnen doen, niet om te kijken hoe het geëvolueerd zou zijn. Zelfs National Geographic News zette de focus op het begrijpen van dit wonderbaarlijke systeem en niet op evolutie. Een van de teamleden, M. Reppert, beschreef het heel mooi: "Het brein van een vlinder is niet groter dan een speldenknop, en toch heeft het dit onvoorstelbare vermogen. Daarom willen we het zo graag begrijpen."
1. Zhu, Sauman et al, "Cryptochromes Define a Novel Circadian Clock Mechanism in Monarch Butterflies That May Underlie Sun Compass Navigation," Public Library of Science: Biology, Vol. 6, No. 1, e4 doi:10.1371/journal.pbio.0060004.
Hoe graag we ook zouden willen begrijpen hoe het allemaal werkt, een complex navigatiesysteem in een biologische computer ter grootte van een speldenknop dat een vlindertje over een vormloze oceaan naar een berg in Mexico leidt (die hij overigens nog nooit gezien heeft), met de zon als het enige aanknopingspunt, blijft voorlopig een groot mysterie. Zelfs al zouden we precies weten hoe elk onderdeeltje van het systeem werkt, dan zouden we nog iets missen. Dat geldt ook voor mensen: als je in onze hersenen zou kunnen stappen en precies kunnen achterhalen hoe elke chemische reactie plaatsvindt, heb je nog geen beeld van wie we zijn, wat we denken en waarom we dingen doen. Kunnen we de spectaculaire migratie van de Monarch vlinder reduceren tot een aantal chemische reacties? Die vraag kan je tijdenlang bezighouden en is stevig voer voor filosofen, maar kan niet opgelost worden door de reductionistische wetenschap. Het is echter geen enkel probleem voor iemand die beseft dat persoonlijkheid, wil en instinct afkomstig zijn van de Maker. Hij heeft het oorspronkelijke ontwerp gemaakt en het systeem geprogrammeerd. Ere Wie ere toekomt!
Misschien ten overvloede: zoals het nu werkt is het niet zoals het was. De Bijbel maakt ons duidelijk dat de mens zich, ondanks een zeer duidelijke waarschuwing, wilde onttrekken aan de onmisbare leiding van zijn Schepper en alles zelf wilde doen. De Ontwerper heeft zich toen, 'op speciaal verzoek' (zeg maar: vanwege de rebellie) van de mens, teruggetrokken en als gevolg daarvan werken de dingen nu niet meer allemaal zoals ze zouden moeten werken. Toch is er nog heel veel schoonheid en goede (samen)werking in de natuur om ons over te verwonderen en tot de meest voor de hand liggende conclusie te komen dat alles door een onvoorstelbaar hoge Intelligentie ontworpen moet zijn. Het feit alleen al dat wij mensen erover kunnen nadenken en ons erover kunnen verwonderen, dat we een verlangen kunnen krijgen om al die schoonheid met liefde na te bootsen in kunst en techniek is een bewijs dat onze Maker creatief en liefdevol moet zijn. Voor ontwerp is een ontwerper nodig, die op z'n minst bekend is met alle eigenschappen van zijn creatie. Wat de aanwezigheid van 'het kwaad' betreft: lees maar eens in de veel gestelde vragen.
29-08-2008
evolutietheorie-scheppingsgeschiedenis
Aanhangers van Darwin blijven propaganda pushen
De SETI heeft een onderwijsprogramma ontwikkeld met de naam Voyages Through Time. Dit is gedaan in samenwerking met het NASA Ames Research Center, de Academy of Sciences in Californië en de State University van San Fransisco, aldus een artikel met de naam "Astrobiology 101" op Space.com. Het artikel verwijst naar de website van Voyages Through Time waarop we zeven kopjes zien:
1. Het programma: Hierin wordt uiteengezet hoe belangrijk het is dat de studenten goed begrijpen dat evolutie een opeenstapeling van veranderingen is, van Big Bang tot moderne technologie, gedurende miljarden jaren, dat wetenschap een proces is dat ons in staat stelt om de natuurlijke wereld te begrijpen en hoeveel onderwijzers en wetenschappers er wel niet blij zijn met deze benadering. 2. Kosmische evolutie: Het moet in deze module duidelijk worden dat men "denkt" dat "het universum, het geheel van alles wat bestaat", "begonnen is met een explosie van ruimte en tijd en de expansie van een hete, dichte massa van elementaire deeltjes en fotonen, die gedurende miljarden jaren geëvolueerd zijn tot de sterren en sterrenstelsels die we vandaag de dag observeren." 3. Planetaire evolutie: In deze module wordt verteld dat alle planeten ontstonden uit dezelfde "draaiende schijf van stof en gas," waarmee ze impliceren dat de aarde een soort kosmisch ongelukje was waarop per ongeluk de juiste omstandigheden ontstonden die gunstig waren voor het ontstaan van leven. 4. Oorsprong van het leven: Deze module erkent dat de wetenschap te kort schiet om alles te begrijpen, maar belooft wel licht aan het einde van de tunnel. Ze beweren dat er bewijzen zijn in aardlagen en fossielen, waaruit ze kunnen afleiden dat "het leven op aarde ongeveer 3,8 miljard jaar geleden begon. Echter, hoe het leven eerst ontstond, of zelfs hoe de biochemische voorlopers van het leven ontwikkelden, en onder welke omstandigheden deze gebeurtenissen plaatsvonden, wordt nog niet begrepen. De oorsprong van het leven is een gebied dat actief onderzocht wordt, waarover onder wetenschappers van verschillende disciplines nog tamelijk veel gedebatteerd wordt." 5. De evolutie van het leven: Dit is een typische Darwinistische module, compleet met berkenspanner (het klassieke voorbeeld van de peper-en-zoutvlinder), de effecten van mutaties en natuurlijke selectie, de diversiteit van het leven, uniformitaristische dateringsmethoden en hoe men denkt dat alles wat leeft een gemeenschappelijke voorouder heeft (de Stamboom van het Leven). 6. De evolutie van de mens: In deze module wordt de studenten geleerd dat de mens ook het product is van dit willekeurige proces van afstamming. Een ongelukje dus. 7. De evolutie van technologie: De laatste module trekt de veronderstelde evolutionaire ontwikkeling door tot in onze huidige beschaving. De studenten wordt de huidige technologische ontwikkeling voorgehouden als een logisch gevolg van de 'evolutie van alles', beginnend bij de Big Bang, ongeveer 15 miljard jaar geleden.
Waar het om gaat is dat de manier waarop je de feiten interpreteert, afhankelijk is van je wereldbeeld. Dat wordt bepaald door de mate van vertrouwen die je hebt in bepaalde onveranderlijke realiteiten: de wetten van de logica, de rede, het bestaan van een absolute waarheid of een bovennatuurlijke wereld, waar tijd en ruimte hun oorsprong vonden. Ze spreken over "het geheel van alle dingen die bestaan", dat houdt in dat je wel moet geloven in universele waarheden, voordat je er iets zinnigs over kunt zeggen. Waarheid is niet afhankelijk van wat 'de meerderheid' denkt (zie ook de Lariedetector). De organisatie Answers in Genesis heeft ook een onderwijsprogramma, maar dat is gebaseerd op het verslag van de Bijbel. Ze noemen het "The Seven Cs of History" en gaan zo op hun manier door de geschiedenis heen. Hier volgt de versie van Schepper en Zoon: De zeven O's en S-en van de geschiedenis - het Zeven O's en S-en Plan
Ontwerp - Schepping (Bedacht en gemaakt door God) De schepping (het hele tijdruimte continuüm) is het ontwerp van God, Degene die buiten tijd en ruimte staat en alles kan overzien. Hij heeft het universum perfect gemaakt, met de mens als hoogtepunt en als beheerder aangesteld over de schepping. (Genesis 1 en 2)
Ongehoorzaamheid - Schending (Het schenden van Gods gebod leidt tot schaamte) De mens haalde door ongehoorzaamheid aan zijn Schepper schande en schaamte over zich heen. Er kwam scheiding tussen de oneindig goede Schepper en Zijn creatie. De mens had (en heeft nog steeds) de verantwoordelijkheid om goed voor de aarde te zorgen. God wilde de inspiratie van de mens zijn, maar de mens onttrok zich aan Gods leiding door te kiezen voor autonomie, waardoor hij de benodigde wijsheid moest ontberen. (Gen. 3)
Oordeel - Schuld (De mens moet de consequenties dragen en komt in de gevangenis) Door de schuld van de mens en zijn ongehoorzaamheid, kwam er een oordeel over hem en de schepping. God trok zijn levenskracht terug en vanaf dat moment kwamen er schadelijke mutaties in alle levende organismen. Mensen gingen elkaar naar het leven staan (Gen. 4). Maar God had al een plan klaarliggen: in Gen. 3:14,15 verzekert Hij de slang (de verleider, de bron van het kwaad) dat zijn kop vermorzeld zal worden door 'het zaad' van de vrouw. Jesaja (7:14-9:6,7) profeteerde later dat een maagd een zoon zou krijgen en dat Hij de namen 'God met ons', 'Wonderbaar', 'Raadgever', 'Sterke God', 'Eeuwige Vader' en 'Vredevorst' zou krijgen. De komst van deze wonderlijke Overwinnaar kun je ook afleiden uit Genesis 5 - zie deze slide ).
Overstroming - Schade (Schepping uit water geschonden door water) De mens bleef hardnekkig zijn eigen weg kiezen en keerde zich steeds meer tegen zijn Schepper. Dit bracht God zover dat Hij de hele aarde onder water liet lopen door een allesverwoestende overstroming, om vervolgens opnieuw te beginnen met Noach (en zijn gezin), die als enige zuiver was gebleven. Van die wereldwijde overstroming zien we nu nog steeds de schadelijke gevolgen: bergen, grotten, aardlagen, ravijnen, fossielen, ijskappen, enz. (Gen. 6 - 8)
Onrust - Schifting (Verstrooiing van de mensen over de aarde - cultuurvorming) Na de overstroming wilden de mensen zich niet over de aarde verspreiden, zoals God geboden had. Ze keerden zich, één van hart en ziel, tegen hun Schepper en dachten zich rustig te kunnen settelen in een vallei. God bracht echter verwarring in hun taal, waardoor de basis taalgroepen ontstonden. Er kwam onbegrip en scheiding onder de mensen. Nu moesten ze zich wel verspreiden. Hierdoor ontstonden ook de bevolkingsgroepen zoals Aziaten, Afrikanen, Indianen, Aboriginals, enz. (Genesis 11)
Overwinning - Schadeloosstelling (De Zoon van God overwint de dood en maakt ons vrij) God besloot een volk (Israël) als voorbeeld en uitgangspunt te nemen voor Zijn grote verzoeningsplan: de omwisseling. Offers van onschuldige dieren die de schuld van de mensen op zich namen, waren voorbodes van het Grote Offer: de volkomen onschuldige mens Jezus de Gezalfde, de Messias, de Christus, die zijn leven gaf voor ons leven. Hij nam onze schande, onze schulden en onze schade op zich en stelde ons volledig schadeloos. Door Zijn offer is de totale overwinning over het kwaad en de dood beschikbaar geworden. (Hebreeën 8:1-10:18)
Oplossing - Schriftvervulling (De vijand is overwonnen, Gods Woord helemaal vervuld) De uiteindelijke oplossing en complete schriftvervulling (het uitkomen van alle profetieën). Het huidige tijdruimte continuüm wordt helemaal vernieuwd. Het kwaad wordt vernietigd, samen met al zijn aanhangers (ieder schepsel dat niets van zijn Schepper wil weten), er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde en zij die God liefhebben zullen voor altijd bij Hem zijn. (Openbaring 21 en 22)
Dit is het wereldbeeld dat de Bijbel ons aanbiedt. Je zult zien dat wetenschappelijke feiten beter te plaatsen zijn wanneer je deze punten in gedachten houdt. Of het nou gaat om geschiedenis, astronomie, taalwetenschap, antropologie, zoölogie, archeologie, geologie of paleontologie, alles wordt beter begrepen en komt het beste tot zijn recht in het licht van de Bijbel.
03-09-2008
Josephoartigasia monesi
En God schiep... Supermuis
"Wetenschappers hebben in Uruguay, Zuid-Amerika, een fossiel van een skelet ontdekt van een knaagdier zo groot als een stier," aldus , The Guardian van 15 januari jl. Tot nu toe is dit het grootste knaagdier dat ooit ontdekt is. Andrés Rinderknecht en Ernesto Blanco, die de fossiele resten ontdekten, hebben hem "Supermuis" gedoopt. De officiële benaming is echter 'Josephoartigasia monesi'. Hij moet ongeveer een ton gewogen hebben en stoot daarmee "Cavi-zilla" van zijn troon, die ongeveer 700 kg gewogen zou hebben. Die supercavia heette overigens officieel Phoberomys pattersoni en was ontdekt in Venezuela. Er zat blijkbaar ook weer een overlijdensakte met een datum bij, want die werd gesteld op 4 miljoen jaar geleden. (Om gevatte reacties te voorkomen: de ouderdomsbepaling wordt gedaan aan de hand van de laag waarin het fossiel gevonden wordt en daarover zijn afspraken gemaakt op grond van evolutionistische vooronderstellingen. De ouderdom van miljoenen jaren is geen vaststaand feit.) De vondst werd bekend gemaakt in het tijdschrift Proceedings of the Royal Society B. Ook op Nu.nl, Times Online en bij de BBC werd er melding van gemaakt.
Natuurlijk was er weer het 'nodige' evo-gebabbel omheen. Neem nou zo'n woord als 'prehistorisch', waarmee men zoiets bedoelt als: uit een tijd dat er nog geen mensen waren, of dat ze nog niet konden praten, schrijven of tekenen om hun bevindingen aan het nageslacht door te vertellen. In het wereldbeeld dat afgeleid is van de Bijbel, bestaat zo'n tijd helemaal niet. Er zijn altijd mensen geweest die konden praten en wellicht ook schrijven. In de Bijbel vinden we dan ook af en toe beschrijvingen van gigantische beesten (lees bijvoorbeeld het boek Job eens - hoofdstuk 40 en 41). Noach nam van elk basistype 1 paar beesten mee in de Ark, maar veel van die beesten kunnen nu, zo lang na de zondvloed, blijkbaar niet meer zo groot worden als toen. Ten tijde van de zondvloed had er natuurlijk ook al heel wat soortvorming plaatsgevonden, waardoor de beesten die meegingen in de Ark mogelijk niet meer alle genetische informatie van de oorspronkelijke creatie in zich hadden. Dit soort vondsten zijn telkens weer aanwijzingen dat levende wezens voor de zondvloed groter en sterker waren dan nu. Mensen die andere (materialistische en naturalistische) theorieën aanhangen willen graag zien dat levende wezens gedurende miljoenen jaren steeds groter, beter sterker en complexer werden. Het fossielenbestand stelt ze echter steeds weer teleur; hun goede hoop wordt telkens bruut verpletterd. Cambrische en 'pre-Cambrische' explosies, hoog ontwikkelde soorten in de 'oudste' aardlagen en zogenaamde 'missende schakels' leggen keer op keer een vernietigend getuigenis af, zoals reeds meerdere malen vermeld en aangetoond op deze pagina's. Laten we nu even onze hoofden buigen en deze mensen met ingetogen medeleven gedenken... Oké, genoeg getreurd, sla nu de Bijbel open en lees hoe de geschiedenis zich werkelijk voltrokken heeft.
05-09-2008
Radioactief zand
Leven is radioactief afval? Radioactief zand was onze wieg, volgens Zachary Adam, een astrobioloog aan de universiteit van Washington in Seattle. Een verslaggever van het Britse dagblad The Telegraph vertelt in geuren en kleuren (een foto van een strand, bezaaid met mensen) hoe het leven begonnen zou zijn aan een oerstrand. Of de zon daarbij ook een rol speelde, wordt door hem niet vermeld. Straling lijkt volgens hem een "onwaarschijnlijke kandidaat" voor het begin van leven, omdat het juist chemische verbindingen kapot maakt en grote moleculen splitst.
Toch zou het de 'benodigde' energie hebben kunnen leveren voor het "genereren" van de "basis bouwstenen van het leven". De hypothese stelt dat de maan ooit dichter bij de aarde stond, de getijden zouden toen krachtiger geweest zijn, waardoor radioactief materiaal gescheiden werd van andere sedimenten. Als er maar genoeg van dat materiaal is, zou er in het water een reactie kunnen optreden waarbij moleculen ontstaan die onder invloed van straling en onder bepaalde omstandigheden aminozuren, suikers en oplosbare fosfaten kunnen produceren. Deze "belangrijke ingrediënten voor het leven" zouden dan voor het eerste leven moeten hebben gezorgd. Ironisch overigens, dat een meneer met de naam 'Adam' een theorie oppert voor het spontaan ontstaan van leven. Zijn naamgenoot wist wel beter... In het artikel worden ook nog een aantal andere oorspronghypothesen genoemd die sinds 1920 de revue zijn gepasseerd. Hij noemt de welbekende "oersoep" van organische chemicaliën in oppervlaktewater en een waterstofrijke atmosfeer, geopperd door de Engelse geneticus J. B. S. Haldane en de Russische biochemicus Alexander Oparin. Een andere optie zou zijn: het ontstaan van leven in anorganische klei, waarbij de energie niet van chemische reacties kwam, maar van zonlicht of bliksem. Ook oppert hij nog maar eens het idee dat het leven op meteorieten of kometen uit de ruimte is komen aanwaaien (dat kun je natuurlijk niet achterwege laten als je over een astrobioloog schrijft) en sluit de rij met de interventie van een intelligente ontwerper.
Een intelligente ontwerper werd in ieder geval nog als mogelijke optie genoemd, dat zie je bijna nooit in dit soort artikelen. Inhoudelijk lijkt het heel wat; zeker als je al die knap omschreven processen op een rijtje zet die de oorzaak zouden kunnen zijn geweest van de mogelijke samensmelting van spontaan gevormde bouwstenen. Je kunt als 'gewoon mens' bijna niet meer begrijpen waar ze het eigenlijk over hebben, laat staan er iets tegenin brengen. Toch is het niet zo ingewikkeld als het lijkt. Je moet vooral kijken wat er niet gezegd wordt. Deze wetenschapper heeft in een laboratorium een situatie gecreëerd waarin een paar bouwstenen van het leven ontstonden. Kijk eens naar alle factoren die daarbij al aanwezig moeten zijn geweest: de aarde, de maan, grote hoeveelheden water, een strand en radioactieve elementen. De oorsprong daarvan moet ook verklaard worden. Het vanzelf ontstaan van aarde, maan en water is (nog steeds) niet verklaarbaar, laat staan de uiterst precieze manier waarop ze elkaar beïnvloeden. Meneer Adam heeft dan misschien een paar bouwstenen zien ontstaan, maar daarmee is nog niet verklaard hoe je van aminozuur naar Adam komt. En wat moeten die bouwstenen dan doen als ze er eenmaal zijn? Miller en Urey hadden in 1953 al hetzelfde probleem: hoe kom je van een paar losse bouwstenen (die weer uit elkaar vallen als ze niet snel 'iets zinnigs' met elkaar gaan doen) op een zichzelf onderhoudend en vermenigvuldigend systeem als een levende cel? Hoe is het DNA ontstaan, waarin de informatie gecodeerd zit om de moleculaire machines te maken die de informatie in het DNA lezen en decoderen om diezelfde machines te maken? Hoeveel moeilijke woorden zou meneer Adam gebruiken om zich daar uit te kletsen?
06-09-2008
Degenkrabben
Degenkrabben 100 miljoen jaar ouder dan gedacht
In Canada zijn fossielen van een degenkrab ontdekt die de oorsprong van deze beestjes '100 miljoen jaar terugdringt', volgens de evolutionaire tijdrekening. Het vorige record stond op 360 miljoen jaar. De tekst op Wikipedia (29-01-2008) over degenkrabben zal in elk geval even moeten worden aangepast. Deze 'oeroude' degenkrabben leken wel erg veel op hun hedendaagse soortgenoten, aldus een artikel in Live Science.1
Bij het artikel vinden we plaatjes van twee bijna complete exemplaren, die lijken op kleine versies van moderne degenkrabben; ze zijn maar 4 cm lang. Die van nu kunnen wel 60 cm lang worden. Of de gevonden fossielen van jonge degenkrabben zijn is niet duidelijk. Hoe gaan evolutionisten met dit soort verrassingen om? De reactie in het artikel is: ze zijn verrast, maar tonen geen verlies van vertrouwen in hun model of tijdlijn. "We zouden niet noodzakelijkerwijs verwacht hebben dat degenkrabben erg op moderne lijken, maar toch zien ze er precies zo uit," zei David Rudkin van het Royal Ontario Museum. En: "Dit lichaamsontwerp dat ze hebben uitgevonden, hebben ze bijna een half miljard jaar aangehouden. Het is een goed ontwerp," aldus Rudkin. De exemplaren zijn zo goed bewaard gebleven dat de samengestelde ogen en het flexibele chitinelaagje (dat voor stevigheid zorgt in veel insecten, kreeftachtigen en spinnen) nog goed zichtbaar zijn. Volgens het artikel blijft chitine niet lang goed, daarom zijn deze fossielen erg schaars.
1. In een artikel op National Geographic News van 21 juni 2002 werd al beweerd dat de degenkrab 500 miljoen jaar oud is, maar onderbouwt deze ouderdom niet. Als dat 'waar' is, kunnen we de degenkrab in het Cambrium plaatsen en doet hij mee met de 'Cambrische explosie'.
Beste mensen, wij aanschouwen hier een ideologie die doorgetrokken wordt tot in het absurde. Aanhangers van de evolutietheorie kunnen blijkbaar niet inzien dat het belachelijk is om te blijven geloven dat een organisme nauwelijks veranderd zou zijn gedurende een half miljard jaar! En dit is nog niet eens het meest treffende voorbeeld (zie het artikel "Vroegste ribkwalfossiel ziet er modern uit"). Het hele fossielenverhaal zit vol met dit soort extreme gevallen van 'stasis' (zie dit gedeelte). De enige logische conclusie is dat die miljoenen jaren in de evolutionaire tijdlijn finaal uit een duim gezogen zijn. Deze exemplaren zijn niet miljoenen jaren oud. Als wetenschappers dit echter zouden erkennen, dan zou het zo gekoesterde boekje van Darwin van de afdeling wetenschap naar de stapel met verouderde en achterhaalde ideologieën verdwijnen. Dat zou te erg zijn voor Darwinisten, dus blijven ze het geloof in stand houden. Nou zou het niet zo erg zijn als ze dat voor zichzelf zouden houden en er alleen over praten wanneer ze gezellig bij elkaar op de koffie over die goeie ouwe tijd zitten te keuvelen, maar het is een probleem omdat het van de daken geschreeuwd wordt, het in de scholen aan nietsvermoedende jongelingen wordt geleerd en er miljoenen eenvoudige burgers mee om de tuin worden geleid. Hoe kun je nou geloven dat kwetsbare fossielen als deze na een half miljard jaar vrijwel ongeschonden worden gevonden en nauwelijks van hun hedendaagse familieleden te onderscheiden zijn? Waarom zouden evolutionaire krachten in die tijd niet een of ander nieuw, sterker pantser of betere longen of een paar extra ogen, of weet-ik-veel hebben toegevoegd? Het is vanuit evolutionistisch oogpunt belachelijk om te denken dat ze een half miljoen jaar geleden een goed 'ontwerp verzonnen' en daar tot nu toe niets aan hoefden te veranderen. Evolutie is per definitie een proces dat afhankelijk is van willekeur en niet 'slim' of 'berekenend' is. Terwijl het geloof van de Darwinisten blijkbaar te heilig is om te bekritiseren en zelfs als een "wetenschappelijk" onderwezen wordt, zien we maar al te vaak hoe er over het geloof in de God van de Bijbel smalend en spottend gesproken wordt en alleen goed genoeg is voor een godsdienstles. Hoe hebben ze het ooit voor elkaar gekregen? Christenen, sta op! Laten we de Bijbel weer op de eerste plaats zetten bij de interpretatie van de feiten. Laten we wetenschap en waarheid weer verenigen en ere geven Wie ere toekomt.
07-09-2008
Bekentenissen
De wetenschap bekent
Peter R. de Vries brengt dingen aan het licht. Hij neemt mensen mee naar de kern van de zaak. Misdaden worden gepleegd door mensen. Ga naar die mensen toe en je vindt de waarheid. Interpretatie van de wetenschap wordt ook gepleegd door mensen. Maar wat is hun motivatie? Ik jaag naar de waarheid, en zie dat er een 'misvatverslaggever' nodig is. Wetenschap is iets prachtigs en laat ons zien hoe Gods schepping werkt, maar mensen hebben in de loop der jaren hun zicht op hun Schepper verloren. Ze komen met hun eigen interpretaties van de zichtbare werkelijkheid. We zien telkens weer dat de moderne wetenschap dingen onthult over ons bestaan, waaruit blijkt dat er meer moet zijn dan de zichtbare werkelijkheid. Dit brengt de wetenschappers ertoe theorieën te verzinnen als 'supersnaren' en parallelle universa. Ze proberen dingen te verklaren, en dat is volkomen begrijpelijk, maar vaak gaan ze voorbij aan de meest voor de hand liggende verklaring. Waarom zouden de oudste geschriften die wij in ons bezit hebben (die van de Bijbel: 66 boeken, geschreven door 40 auteurs, waarvan de oudste manuscripten het allereerste begin van onze planeet en ons bestaan beschrijven), niet de beste verklaring bieden voor de grote vraagstukken? Op deze site probeer ik, voor zover mijn volle tijdschema het toelaat, zo veel mogelijk recente artikelen door te lichten. Ik probeer te laten zien dat er in de wetenschap vaak om de waarheid heen gedraaid wordt en dat het publiek om de tuin geleid wordt. De meeste wetenschappers en wetenschapsverslaggevers doen dat natuurlijk niet bewust. Ze praten vaak alleen maar na wat ze geleerd is. Op dit gebied is een klokkenluider nodig, ook in België. Mensen moeten zich bewust worden van de misvattingen, misinterpretaties en (jawel, ook) de larie en de leugens in de wetenschapsmedia. Een paar recente voorbeelden: 1. PhysOrg kwam met een verhaal over een gesplitste rivier die door Death Valley loopt. Hier zien ze dat er binnen korte tijd vormen uitgesleten werden, waar naar hun eigen zeggen "onder normale omstandigheden" eeuwen voor nodig zouden zijn geweest. Onder 'normaal' verstaan ze dus de loop van de geschiedenis, volgens hun eigen boekje: zeer lange geologische perioden. Vervolgens schrijven ze deze 'snelle' ontwikkeling toe aan menselijk ingrijpen. Het is echter niet zo moeilijk om hierbij de link te leggen met de Zondvloed die volgens de Bijbel de aardbodem helemaal veranderde. Veel water kan in een korte tijd veel teweeg brengen. Er zijn geen miljoenen jaren voor nodig, dat zien we steeds weer. Toch wordt de Bijbelse Zondvloed in dit soort berichten eigenlijk nooit genoemd. 2. LiveScience rapporteert over een onderzoek, waaruit blijkt dat alle mensen met blauwe ogen dezelfde voorouder hebben. Ze beweren dat een mutatie er zes- tot tienduizend jaar geleden voor gezorgd heeft dat er blauwe ogen ontstonden. De mogelijkheid om bruine ogen te maken werd uitgeschakeld in de genen, wat resulteerde in mensen met blauwe ogen. Wat is nu de evolutionistische verklaring voor het feit dat 20 of 40 procent van de Europeanen blauwe ogen hebben? "Dit gen doet iets goeds voor mensen. Het maakt dat ze meer kinderen krijgen," aldus onderzoeker John Hawks. Dat ging volgens evolutionaire begrippen wel ineens heel erg snel dan. Een betere verklaring is dat mensen met bruine ogen geschapen zijn en dat mutaties zijn begonnen na de rebellie van de mens. 3. National Geographic News brengt ons het nieuws dat er een komeet is die niet aan de verwachtingen voldoet. De 'Stardust' missie van NASA heeft wat gruis van een komeet teruggebracht. De komeet blijkt meer op een asteroïde te lijken. Ze hadden "oeroude materialen" verwacht, maar dat viel tegen, ze vonden alleen materiaal van binnen ons zonnestelsel. Ze gaan er vanuit dat deze komeet niet altijd in ons zonnestelsel geweest kon zijn, omdat hij anders al zijn stof en ijs zou hebben verloren. Toch is hij er, maar zonder het verwachte materiaal. Als je ons zonnestelsel ziet door de 'Bijbelbril' dan is er geen enkel probleem. Er mist niets, de komeet is gewoon jong.
Misvattingen en misinterpretaties vieren hoogtij, maar waarom? Zou het kunnen zijn dat mensen de waarheid van de Bijbel niet willen overwegen omdat het consequenties heeft? Als de Bijbel juiste informatie geeft waar het natuurlijke zaken betreft, dan zijn de geestelijke dingen mogelijk ook waar. Dat houdt in dat er een God is waar je rekening mee dient te houden. Hij heeft Zijn schepping gemaakt en heeft het eigendomsrecht. Hij heeft het beheer van deze aarde overgedragen aan ons. Dat maakt ons verantwoordelijk naar Hem toe. Persoonlijk vind ik dat helemaal niet erg. De Bijbel leert ons ook dat we een persoonlijke relatie met Hem kunnen krijgen, zodat Hij ons kan leiden. Dat is toch een prachtige optie? Ik kan me niet voorstellen dat iemand dat niet zou willen...
08-09-2008
Genetische archeologie
Genetische archeologie: schatgraven in het DNA "Stamboom van het leven verliest tak" lezen we in de kop van dit artikel op Kennislink.nl. Direct daaronder: "Nieuwe schoolboeken moeten worden aangepast, want de stamboom van het leven klopt niet meer." Wat is er toch allemaal aan de hand, lieve mensen? Het blijkt wel mee te vallen want de Noorse bioloog Jakobsen heeft slechts voorgesteld om twee takken samen te voegen.
Volgens het artikel is het wel opmerkelijk dat de twee takken worden samengevoegd, omdat ze volgens de oude indeling ver uit elkaar stonden. Het gaat om de Chromalveolates en de Rhizaria. Chromalveolates zijn kleine eencelligen, die ook wel de 'voorlopers van de huidige planten' worden genoemd. De enige reden die hiervoor gegeven wordt is dat sommigen "zelfs bladgroenkorrels" hebben. (Nou en? Lees nog eens het artikel Menselijke genen in een zeeanemoon? Overeenkomsten in bouw bewijzen geen gemeenschappelijke afstamming, maar een gemeenschappelijke Ontwerper.) De Rhizaria "staan beter bekend als amoebes. Eencelligen die 'voetjes' gebruiken om zich voort te bewegen." "Op basis van de vergelijking van 123 genen waren de twee groepen blijkbaar toch niet zo verschillend als altijd werd gedacht," lezen we in het artikel. Maar dan komt het. In de laatste paragraaf wordt ons verteld hoe essentieel dit onderzoek eigenlijk is. "Genetische archeologie", dat "is eigenlijk de beste term voor dit soort onderzoek". Schatgraven in de genen dus. "Door te kijken naar overeenkomsten en verschillen in het DNA van bepaalde groepen, komt men veel te weten over hoe het leven op aarde is ontstaan. Ook krijgen onderzoekers op deze manier een goed beeld van de evolutie van verschillende soorten.
Waarom ben ik nu totaal niet onder de indruk? Heel eenvoudig: het gaat hier om een cirkelredenatie. Men kan op geen enkele manier weten of de ene soort uit de andere voort is gekomen. Er zit geen kaartje bij: "ik stam af van..." Dezelfde denkfout wordt gemaakt bij overeenkomsten en verschillen tussen de skeletten van dieren en mensen (zie slide 22). Je moet eerst aannemen dat evolutie heeft plaatsgevonden voordat je kunt zeggen dat de ene soort uit de andere is voortgekomen, omdat ze overeenkomsten hebben. Een fiets en een brommer hebben overeenkomsten, maar hoeven daarom nog niet uit dezelfde fabriek te komen. Ze hebben dezelfde ontwerper: de mens. Onderzoekers krijgen alleen maar "een goed beeld" van hun eigen vooronderstellingen, niet van de "evolutie van verschillende soorten". En wat heeft het ontstaan van leven op aarde in hemelsnaam met de overeenkomsten en verschillen in DNA te maken? Moet je bij het oorsprongvraagstuk niet aantonen hoe deze complexe informatiedrager uit het niets tot stand gekomen is? Volgens mij mist er iets in deze redenatie... David zei terecht: "De dwaas zegt in zijn hart: 'Er is geen God.'" (Psalm 14:1) Ondertussen kijk ik met rijkhalzend verlangen uit naar de volgende ontdekking van een dieper niveau van complexiteit in dit waanzinnig knap bedachte systeem: cellen en DNA, de basis bouwstenen van het leven. Blijf schatgraven beste dames en heren wetenschappers! Onze Schepper heeft ons een schat aan informatie gegeven om te ontdekken. En hoe meer we te weten komen over de werking van Zijn creatie, hoe groter mijn verwondering en waardering voor Hem wordt. Ik hoop en bid dat dit voor jullie ook zo zal zijn...
09-09-2008
DNA ontcijferen
Schat gevonden!
We worden op onze wenken bediend (zie het vorige artikel). Een stukje DNA dat ooit als 'afval' werd beschouwd is nu toch nuttig gebleken. De machines die het DNA ontcijferen, maken eerst een kopie van een stukje DNA, dan worden er stukjes tussenuit gehaald (introns genaamd). Men dacht dus eerst dat dit afval was, omdat het niet gebruikt werd om een eiwit te maken.
Maar omdat introns bij eenvoudiger organismen niet veel voorkomen, namen evolutionisten al aan dat er toch een functie moest zijn. Er is nu een intron ontdekt dat vitaal blijkt te zijn bij het produceren van zenuwcellen, aldus een artikel van Science Daily. Het gedraagt zich als een 'poortbewaker' die boodschapper-RNA schijnbaar begeleidt bij het tot stand komen van het juiste aantal 'kanalen' in zenuwcellen. Het intron komt niet in het eindproduct (eiwit) terecht, maar dat wil nog niet zeggen dat het geen belangrijk doel heeft. Volgens het artikel is hier misschien het algemene mechanisme ontdekt dat de RNA's reguleert.
Microbiologen zijn er ondertussen al een poosje achter dat ze niet meer zomaar kunnen aannemen dat 'ongebruikte' stukken DNA afval zijn. De evolutionistische aanname, dat het om overblijfselen van een lange geschiedenis van mutaties en natuurlijke selectie gaat, blijkt steeds vaker door de feiten tegengesproken te worden. Natuurlijk is het vanuit een Bijbels denkkader ook mogelijk dat delen van het DNA niet meer doen wat ze vlak na de schepping deden, maar toch is het uitgangspunt heel anders: Het DNA en alle moleculaire machines eromheen zijn perfect ontworpen en gemaakt. Dan mag je ook verwachten dat het grootste deel van het mechanisme een belangrijke functie heeft. De denkfout bij 'junk DNA' is dezelfde als bij 'rudimentaire organen': het zijn geen 'overblijfselen van een evolutionaire geschiedenis', maar goed geschapen onderdelen, waarvan we (nog) niet weten wat ze doen, óf ze doen niet meer wat ze deden, vanwege degeneratie. Onderzoekers zouden dat als uitgangspunt moeten hebben, dan zou hun onderzoek veel effectiever zijn. Gelukkig ontdekken steeds meer onderzoekers dat de natuur vol met intelligente ontwerpen zit. Dat zie je aan de opkomst van allerlei producten die gebaseerd zijn op vormen en mechanismen in de natuur. Ere Wie ere toekomt zou ik zeggen! En kom maar op met die schatten...
Randall Niles duikt in de digitale code die in alle levende dingen zit.
10-09-2008
Vogels
Vogels verslaan vliegtuigen door evolutie?
Twee verhalen over vogels die recentelijk zijn gepubliceerd, lijken niet helemaal op één lijn te liggen. Het ene verhaal gaat over de superieure mogelijkheden die vogels hebben, vergeleken met vliegtuigen. Het andere verhaal gaat over hoe ze geëvolueerd zouden zijn.
EurekAlert en Science Daily komen met een aantal geweldig indrukwekkende feiten die vogels boven vliegtuigen stellen: Een 'Blackbird' straaljager die ruim 3000 km/u vliegt, legt ongeveer 32 keer zijn lengte per seconde af. Een gewone duif (die kleiner is en natuurlijk langzamer vliegt), legt evenwel 75 keer zijn lengte per seconde af. Een 'A-4 Skyhawk' draait 2 keer per seconde om zijn as, terwijl een boerenzwaluw bijna 14 keer per seconde haalt. Bepaalde militaire vliegtuigen kunnen krachten van 8 tot 10 keer de zwaartekracht verdragen (10 G). Veel vogels ervaren regelmatig meer dan 10 G, tot zelfs 14 G. Het is daarom bijna lachwekkend dat mensen hun vliegmachines naar vogels vernoemen. Misschien kunnen onze vliegtuigen sneller en kunnen ze meer lading vervoeren, maar dat is alleen omdat ze groter zijn. Wat vliegbeheersing betreft blijven ze in verhouding tot Gods creaties nog beschamend ver achter. Vliegtuigontwerpers kijken al heel lang naar vogels en proberen al die trucjes af te kijken. Er is al heel wat gelukt, maar het grote probleem zit hem in het feit dat vogels hun lijf en vleugels van vorm kunnen veranderen en kunnen bewegen tijdens de vlucht, waardoor ze stabiel blijven tijdens allerlei extreme omstandigheden, zoals storm, regen en sneeuw. Als die bewegelijkheid in onze vliegtuigen zou kunnen worden toegepast, zouden we misschien dichter bij dezelfde prestaties kunnen komen. De vraag is alleen of eventuele menselijke passagiers de nieuwe mogelijkheden zouden kunnen waarderen of zelfs overleven. In de artikelen wordt ook de verbazing geuit over het vermogen van libellen om recht te blijven vliegen in de wind. Maar dat het beestje zichzelf reproduceert en ook nog eens milieuvriendelijke brandstof verbruikt wordt niet genoemd. Misschien zijn die laatste twee dingen wat moeilijker te verwezenlijken. Ondertussen werd er in drie andere artikelen geargumenteerd over de timing van vogelevolutie. Live Science, PhysOrg en Science Daily hebben het over een aantal wetenschappers die de tijd dat vogels uit dinosauriërs ontstonden betwisten. Ze denken "sterk moleculair bewijs" gevonden te hebben dat vogels "meer dan 100 miljoen jaar geleden ontstonden en niet 60 miljoen jaar, zoals het fossielenverhaal doet vermoeden." Met andere woorden: de 'geologische kolom' en de theorie van de 'moleculaire klok' spreken elkaar tegen. Als verklaring stellen ze onder andere voor dat de moleculaire klok misschien niet betrouwbaar is, omdat er verschillende tiksnelheden kunnen zijn.
Zoek de zeven denkfouten... (Een tip: kijk eens in de Lariedetector, bij Extrapolatie.) Waar word je nou enthousiaster van, het gehakkel van die evolutionisten, of de analyse van vogelvliegkunsten? Ontwerpers denken vooruit, proberen oplossingen te vinden voor huidige en toekomstige problemen, zodat deze kunnen worden overwonnen. Evolutionisten van verschillende disciplines hebben straks nog een scheidsrechter nodig om ze uit elkaar te houden. Is dat nou wetenschap? Hoe lang moeten we nog die slappe sprookjes aanhoren van hagedisjes die uit een boom tuimelden, in vogeltjes veranderden en op weg naar beneden totaal per ongeluk allemaal geweldige acrobatische toeren verzonnen? Ja, de wetenschap heeft echt een vlucht genomen... of nemen ze nou een loopje met ons?
11-09-2008
Titan
Speculaties maken Titan niet ouder Titan, een maan van Saturnus, zou zo'n 4,6 miljard jaar oud moeten zijn. Als het aan de evolutionisten ligt tenminste, want volgens de Bijbel werden onze Aarde en de andere planeten ongeveer 6000 jaar geleden gemaakt door God. Voor evolutie is echter veel tijd nodig. De planeten en manen in ons zonnestelsel moeten daarom in hun tijdsbestek passen. Ze zetten vanzelfsprekend weer alle jokers in om ook de nieuwste ontdekkingen passend te maken. In een publicatie in Geophysical Research Letters1 vinden we een beschrijving van het probleem: de hoeveelheid vloeibaar methaangas die zich aan de oppervlakte van de maan bevindt, neemt langzaam af en zou al binnen 10 tot 100 miljoen jaar verdwenen kunnen zijn.
Dat is heel wat minder dan 4,6 miljard, dus moet er een verklaring voor gevonden worden. Verschillende nieuwsstations reageerden op een persbericht van het Jet Propulsion Lab, waarin het probleem werd aangehaald. Gek genoeg werd er veel meer aandacht besteed aan de hoeveelheid op zich, dan aan het probleem dat de snelle afname met zich meebrengt. Op Live Science werd zelfs gezegd dat Titan meer olie zou hebben dan wij. Nu kun je vloeibaar methaan en ethaan niet echt onder 'olie' scharen, al komt methaan wel in aardolie voor en vind je ze beiden in aardgas. Deze verkeerde presentatie van de feiten is op zich het ergste nog niet. Dat bij de aanwezigheid van deze eenvoudige koolstofverbindingen gelijk gedacht wordt aan de mogelijke vorming van 'primitief' leven, is veel onzinniger. Ook in het artikel over Titan op Wikipedia wordt hierover enthousiast gefilosofeerd. Alsof de aanwezigheid van koolwaterstoffen in de juiste verhoudingen automatisch tot leven zou kunnen leiden. Dit is door professor Dean Kenyon, mede auteur van het boek 'Biochemische voorbestemming' en een voortrekker op het gebied van chemische evolutie, zelf weerlegd. Voor het probleem dat er na 4,6 miljard jaar 'nog steeds' methaan op Titan is worden mogelijke oorzaken aangehaald als kometen, vulkanen en ondergrondse bronnen. Maar wat de voorraad precies aanvult kan niet gezegd worden, omdat er geen harde bewijzen voor zijn: "we weten het gewoon niet". Er is nog een probleem: er zou veel meer ethaan aanwezig moeten zijn, gezien de snelheid waarmee het geproduceerd wordt (als bijproduct van de fotochemische vernietiging van methaan). Titan zou bedekt moeten zijn met een kilometers diepe oceaan van ethaan (Tobias Owen in The New Solar System - vierde ed. Cambridge Press, 1999). De Huygens sonde heeft al bewezen dat dit niet zo is. De Cassini Orbitter heeft wel wat meren waargenomen, maar die concentreren zich met name rond de polen. Hoewel er veel vloeibare koolwaterstoffen in de meren zitten, is het natuurlijk belachelijk veel minder dan wat Owen verwachtte. Er zijn een paar mogelijke bronnen voor methaan ontdekt, maar die zijn bij lange na niet voldoende om te voorzien in de hoeveelheid die nodig is, geven de wetenschappers toe.
1. Lorenz et al, "Titans inventory of organic surface materials," Geophysical Research Letters, Vol. 35, L02206, 29 januari, 2008, doi:10.1029/2007GL032118.
Het is duidelijk dat wetenschapsverslaggevers het slechte nieuws voor de evolutietheorie en lange perioden negeren. Hier wordt een duidelijke voorspelling, berekend met de wetten van chemie en natuurkunde, door de bewijzen weerlegd. De enige logische conclusie is dat Titan niet zo oud is als men beweerd heeft. De wetenschappers die Titan al meer dan 20 jaar bestuderen, staan voor een groot raadsel en kunnen alleen maar komen met vreemde verklaringen waarvoor geen ondersteunend bewijs is. Alles wordt in het werk gesteld om hun kostbare 'alles is heel erg oud' theorie te redden. Het is wel leuk dat Titan meer gas heeft dan wij op aarde, maar we kunnen er niet naar toe om te tanken! En waar ze het liefst op doorgaan is het L-woord en het E-woord. O, als er nou toch eens leven zou kunnen ontstaan door chemische evolutie - want er zijn toch koolstofverbindingen(?..) - wat zou dat heerlijk zijn... Droom maar lekker verder. Probeer eerst maar eens te verklaren hoe de eerste eiwitten moeten zijn ontstaan, uit allemaal spontaan gevormde (linksdraaiende!) aminozuren. Volgens Wikipedia wordt op Titan aan de 'drie essentiële voorwaarden voor het ontstaan van leven' voldaan. 1. Aanwezigheid van energie... 2. Aanwezigheid van organische moleculen... 3. Aanwezigheid van vloeistoffen... (vetdruk in origineel). Voeg er nog maar een voorwaarde aan toe, die uiteindelijk hier op Aarde voor leven heeft gezorgd: informatie, bewust geïntroduceerd door Intelligentie! Dat de moleculen van het leven voornamelijk gebaseerd zijn op koolstofatomen, is geen rechtvaardiging voor een dergelijke extreme extrapolatie. Maar wat dat betreft staat uw 'misvatverslaggever' voor u klaar! Blijf deze site in de gaten houden...
12-09-2008
Gehoororgaan
Supersnel eiwit stemt gehoororgaan
Prestine! Nee, geen nieuwe muzikale term, maar wel daarvan afgeleid. De term is 'presto' en betekent 'snel'. Prestine is een eiwit in ons oor dat al in 2000 werd ontdekt, maar nu blijkt het naast volume ook nog eens toonhoogte te regelen. Bij eiwitten denken we al gauw aan iets dat je eet, maar biologen gebruiken het woord 'eiwit', of ook wel 'proteïne', voor allerlei moleculaire motortjes. Zo ook het recent ontdekte 'prestine'. Het bevindt zich binnen in ons oor en kan geluiden 10.000 keer versterken. Nieuwe onderzoeksresultaten doen vermoeden dat prestine ook nog eens over het hele hoorbare frequentiegebied het geluid stemt.
Het past de toonhoogte aan wanneer het oor door harde geluiden 'overstuurd' wordt. De resultaten zijn deze week gepubliceerd in Current Biology.1 Het menselijk oor heeft een groot dynamisch bereik, waardoor we geluiden kunnen horen die zo zacht klinken als een spinnende kat en zo hard als een straalmotor. Als ons oor voor elke geluidssterke even gevoelig zou zijn, zou het al gauw kapot gaan. Daarom heeft onze Schepper er zowel snelle als langzame omvormers ingebouwd die het geluid dempen of versterken wanneer dat nodig is. Zodra er een te hard geluid binnenkomt, wordt het 'volumeschuifje' in ons oor vliegensvlug teruggezet. Bij goede geluidsinstallaties wordt dit principe, dat 'compressie' heet, meestal ook toegepast. De haarcellen die het geluid opvangen worden door prestine stijf gemaakt, zodat ze niet omvergeblazen worden door harde geluiden, maar maakt ze zacht voor het opvangen van zachte geluiden. De auteurs van de publicatie noemen het de "opmerkelijke versterker van het slakkenhuis". Je hoort dus eigenlijk een aangepaste versie van het werkelijke geluid. Sterker nog, je hoort een verbeterde versie, want de toonhoogte wordt ook aangepast. Er moesten wel weer een aantal muizen 'gepest' worden voor dit onderzoek, want wanneer prestine in de beestjes 'uitgeschakeld' werd, hoorden ze geluiden met een hoge frequentie wel goed, maar een half octaaf te laag. Het mechanisme in het oor schijnt zonder prestine moeite te hebben met de verhouding tussen volume en toonhoogte.
1. Lagarde, Drexl, Lukashkin, Zuo and Russell, "Prestins Role in Cochlear Frequency Tuning and Transmission of Mechanical Responses to Neural Excitation,"
Toch wel heel erg aardig van God; Hij heeft zelfs rekening gehouden met muziekliefhebbers ;-) Als Hij een geluidsinstallatie maakt, doet Hij het ook gelijk goed (Spr.20:12 - Het oor dat hoort en het oog dat ziet, Yahweh heeft ze allebei gemaakt). Prestine werkt sneller dan veel andere bekende biologische nano-motors; het reageert in miljoensten van een seconde. Het bestaat, net als alle andere eiwitten, uit een keten van linksdraaiende aminozuren (744 stuks!) en is slechts één van de vele ingewikkelde componenten die deel uitmaken van een geavanceerde stereo-installatie in je hoofd. Was er ook maar een hint naar evolutie in deze publicatie? Nee, ze gebruikten alleen maar termen die betrekking hebben op hightech audioapparatuur, zoals: 'microfoons', 'frequentie- karakteristieken', 'compressors', 'versterkers' en 'dynamisch bereik'. Een mooi moment om je eens af te vragen of Degene die dit ontworpen heeft wellicht zelf over nog betere oren beschikt... Ik ben er van overtuigd dat Hij wel naar je wil luisteren als je besluit om je leven in Zijn liefdevolle handen te leggen. Open je geestelijke oren en hoor Hem kloppen. Open de deur van je hart en laat Hem binnen. Psalm 94:9 - Zal Hij, die het oor geplant heeft, niet horen? - Zal Hij, die het oog gevormd heeft, niet zien?
13-09-2008
Vleermuisfossiel
Is 'oudste' vleermuisfossiel een overgangsvorm?
Een fossiele vleermuis heeft de mediatongen losgemaakt. Hij zou 2 miljoen jaar ouder zijn dan de vorige 'recordhouder' en sierde de voorpagina van Nature.1 Natuurlijk werd deze nieuwe vondst gelijk in het stralende voetlicht van de evolutie gezet. BBC News, National Geographic en PhysOrg gaven er ieder hun eigen evolutionistische draai aan. Bij PhysOrg vond men dat dit een "missing link" was die "laat zien dat de mogelijkheid om te vliegen bij de dieren [vleermuizen - red.] geëvolueerd is, voordat ze echolocatie konden toepassen".
Dat is sterk, want waar zit nu het bewijs voor evolutie als je alleen maar de volgorde ervan omdraait? Het is niet zo dat dit fossiel een beestje laat zien dat half vleermuis en half 'iets anders' is. Het fossiel is duidelijk te identificeren als een vleermuis die in staat was om te vliegen. Het enige verschil is dat dit fossiel een kleiner binnenoor heeft dan andere exemplaren. Vandaar de conclusie dat de echolocatie later evolueerde. Dit is echter een discutabel punt, omdat het hier maar één exemplaar betreft, wat niet representatief hoeft te zijn voor al zijn soortgenoten uit die tijd. Ook vandaag zijn er nog vleermuizen die geen echolocatievermogen bezitten. Die hebben dus typisch ook een kleiner binnenoor (waar geluidsgolven worden omgezet in zenuwimpulsen). Overigens zit de grootte van het binnenoor bij dit fossiel min of meer tussen die van soorten met en zonder sonarsysteem in. Een kleiner binnenoor hoeft ook niet te betekenen dat het beestje geen sonarsysteem had, want het is niet aangetoond dat het binnenoor groot moet zijn om een dergelijk systeem goed te laten werken. Daarvoor zouden we dit beestje levend moeten kunnen bestuderen; en dat gaat niet meer. Het is niet zo verwonderlijk dat de evolutionistische wetenschappers en verslaggevers zich niet afvroegen of het beestje wel geëvolueerd is, maar ze willen wel graag weten "hoe vleermuizen zijn geëvolueerd". En speculaties zijn weer niet van de lucht, waarbij vooral de aandacht wordt gevestigd op de vraag wat er eerder kwam: het sonarsysteem of het vliegen. De ontdekkers noemden het fossiel "primitief", maar afgezien van het kleine binnenoor was er niets primitiefs aan. Het onderzoek van dit fossiel heeft aangetoond dat het in vrijwel alle opzichten een volwaardige vleermuis was. De enige reden om het "primitief" te noemen is dat het in een laag gevonden is waarvan wordt aangenomen dat hij 52 miljoen jaar oud is, in plaats van 50 miljoen. Alle speculaties ten spijt: de 'oudste' vleermuis is gewoon een vleermuis en niets anders. Geen 'overgangsvorm'.
1. Simmons, Seymor, Habersetzer and Gunnell, "Primitive Early Eocene bat from Wyoming and the evolution of flight and echolocation," Nature 451, 818-821 (14 februari 2008) | doi:10.1038/nature06549.
Wat laten de feiten ons zien? Elke keer weer zien we dat levende wezens altijd 100% in staat zijn geweest te doen wat levende wezens vandaag de dag nog steeds doen: vliegen, kijken, horen, eten, klimmen, lopen, zwemmen, enzovoort. Evolutionisten gebruiken fossielen gewoon als toneelattributen voor hun indrukwekkende toneelstuk. Vleermuizen zijn niet geëvolueerd uit een niet-vliegend zoogdier. Fossielen laten ons zien dat er altijd een duidelijk scheiding tussen basis diergroepen geweest is en passen daarom veel beter in het verhaal van de Bijbel: dat God de basistypen afzonderlijk geschapen heeft. Hier zie je weer een mooi voorbeeld van de Darwin-dronken media die niet alleen de evolutiepraat letterlijk papegaaien, maar ook nog eens verfraaien. In de oorspronkelijke publicatie waren de bewoordingen niet zo direct, maar de nieuwsmedia brengen dit fossiel als een onomstotelijk bewijs dat echolocatie evolueerde na de mogelijkheid om te vliegen. Men vraagt zich niet eens meer af óf het wel gebeurd is, zo ver zijn ze geïndoctrineerd met het evolutiedenken. De Darwinisten moesten zich schamen. Het oudst bekende fossiel van een vleermuis is 100% vleermuis en niet minder geavanceerd dan de huidige vleermuizen. Hoe kan een weldenkende wetenschapper nu beweren dat dit het Darwinisme ondersteunt? Is het niet de bedoeling dat het Darwinisme verklaart hoe een mechanisme als echolocatie ontstaan is? Werd er in de publicatie uitgelegd hoe de honderden, misschien wel duizenden gunstige mutaties die nodig zijn voor het ontstaan van het sonarsysteem precies hebben plaatsgevonden? Nee. Konden ze meekijken, 52 miljoen jaar geleden? Nee. Hebben ze gezien hoe die zogenaamde primitieve vleermuis veranderde in een 'moderne' vleermuis? Nee. Zijn ze serieus ingegaan op de vele wetenschappelijke bezwaren die je tegen hun mooie verhaaltje kunt inbrengen? Nee! Dit is geen wetenschap, dit is volksverlakkerij en verdient niet de eer om in onze scholen te worden onderwezen.
Geloof
Geloof wordt onderzocht
NU.nl laat ons weten dat onderzoekers 2,5 miljoen euro uitgeven aan een onderzoek naar het geloof in God. Is het geloof aangeboren of aangeleerd? Vragen ze zichzelf af. "De onderzoekers houden zich niet bezig met de vraag of God bestaat, maar willen nagaan of het geloof in God de menselijke evolutie heeft bevorderd." Ze willen ook nog weten of het geloof "zich heeft ontwikkeld als bijproduct van andere menselijke eigenschappen, zoals saamhorigheid".
Serieus? Oké, dan ga ik een onderzoek doen naar de vraag of het geloof in evolutie is aangeboren of aangeleerd... Waar slaat dit nu weer op? Twee komma vijf miljoen euri voor zo'n stompzinnig of-of vraagstuk? Hebben ze niets beters te doen? Zoveel geld uitgeven voor een onderzoek dat er al bij voorbaat vanuit gaat dat evolutie heeft plaatsgevonden en alleen maar moet 'uitwijzen' of geloof in God er invloed op gehad heeft. Wat een lariekoek! We zullen zien of dit onderzoek nog 'verassingen' oplevert, je weet maar nooit. Misschien stuiten ze nog op iets zinnigs en is het geld niet helemaal verspild (en wetenschappers moeten ook leven natuurlijk), al kan ik mij niet onttrekken aan de indruk dat er hogere doelen zijn om geld aan uit te geven...
14-09-2008
Dinosauriërs
Dinosauriërs doen het altijd wel Dinosauriërs komen overal tevoorschijn; niet in levende lijve natuurlijk, maar hun botjes. En telkens weer worden we overspoeld met de bijbehorende evolutiepropaganda. In de Sahara werd er een gevonden met grote (bijna 8 cm. lange) haaiachtige tanden (National Geographic News en PhysOrg).
De botjes zouden 110 miljoen jaar oud zijn. Een artist-impression van deze dino, samen met zijn al even indrukwekkend 'broertje' vind je op National Geographic. Of wat dacht je van een ruim 10 meter lange hadrosaurus ("eendesnaveldinosauriër" - National Geographic en Science Daily), die een "nieuwe soort" werd genoemd en "een buitengewoon voorbeeld van de evolutie van gewervelden". In China is een "nieuwe soort vliegend miniatuurreptiel" gevonden, die "meer dan 120 miljoen jaar geleden" leefde. De mini-pterodactylus had een spanwijdte van 25 cm. (National Geographic en Live Science met nog een suggestieve reconstructie) "opent een nieuw hoofdstuk over de evolutionaire geschiedenis van deze groep vliegende reptielen". De botjes in de poten waren gekromd, "als bij vogels". Dat horen evolutionisten natuurlijk graag, omdat ze aannemen dat vogels van dino's afstammen. En wat dacht je van een 40 cm. lange, 4 kilo zware kikker die zich voedde met baby-dinosaurusjes? Science Daily heeft er een artikel over en ze noemen hem "de kikker uit de hel". Het fossiel werd gevonden op een ander continent (Madagaskar, Afrika) dan waar men hem had verwacht (Zuid Amerika - zie ook BBC News en Science Daily). Er werd gespeculeerd over een mogelijke landbrug via Antarctica.
Paleontologen schatten dat ze nog maar 27% van alle dinosauriërs gevonden hebben. Dat betekent dat we nog heel wat exotische ontdekkingen kunnen verwachten. Onderzoekers willen echter zo graag de eer voor het ontdekken van een 'nieuwe soort', dat het erop lijkt alsof elk botje dat een beetje afwijkt gelijk een heel nieuw beest moet zijn. Als we er vanuit gaan dat God die beesten gemaakt heeft met een bijna eindeloos vermogen tot variatie, dan zijn al die afwijkende vondsten misschien helemaal geen 'nieuwe soorten'. Stel je eens voor dat er van alle hondenrassen die nu bekend zijn, over de hele wereld fossielen zouden worden gevormd. (Bijvoorbeeld door een grote, wereldwijde overstroming of zo, waarbij allemaal lagen ontstaan met gefossiliseerde hondenbotjes En stel je voor dat onderzoekers met een evolutionistisch wereldbeeld die hondenbotjes over vierduizend jaar opgraven. Wat zouden ze zeggen bij elk nieuw fossiel dat ze vinden? Ze zouden vrijwel zeker elk skeletje classificeren als een 'nieuwe soort', elk uit een ander 'tijdperk', want "voor evolutie is veel tijd nodig". Toch weten we dat al die rassen tot dezelfde soort behoren en afstammen van één basistype: een hond- of wolfachtige. Zou hetzelfde ook met de dinosauriërs gebeurd kunnen zijn? Zou het kunnen zijn dat het vermogen om zoveel diversiteit voort te brengen bij de beesten die net door God geschapen waren, veel groter was dan we nu zien bij honden, katten, paarden, kippen en knaagdieren? Classificatie is voornamelijk interpretatie en daar komt nog bij dat paleontologen heel graag een nieuwe soort op hun naam willen hebben. Dat er zoveel verschillende 'soorten' dino's zijn zegt op zich niets over hun veronderstelde evolutie. We kunnen nu met geen mogelijkheid meer achterhalen of de verschillende dino's samen nog vruchtbaar nakroost konden produceren. Bij de vele verschillende honden van vandaag kan dat nog wel. Daaraan kunnen we zien dat het om dezelfde soort gaat. En zelfs dat zegt niet altijd iets, want er zijn bijvoorbeeld ook konijnensoorten die al zo lang van elkaar gescheiden zijn, dat ze samen geen jonkies meer kunnen krijgen. Toch zijn en blijven het konijnen en hebben ze allemaal één gemeenschappelijke voorouder. Zo kunnen we de logische conclusie trekken dat het aantal oorspronkelijk geschapen basistypen niet zo heel erg groot was. Hiermee worden gelijk de 'problemen' opgelost van het aantal dieren dat in de Ark van Noach moest en het door Adam benoemen van alle dieren in de tuin (zie ook deze veel gestelde vraag en De Bijbel).
Genengroei: Er is geen genengroei en genen 'adopteren' geen wezenlijke nieuwe functies.
DNA Molecule: Het organische leven is gebaseerd op een ongelooflijk complexe informatiecode. Net zoals de tegenwoordige software code.
Bewijs Voor Schepping: Bewijs dat de evolutietheorie in diskrediet brengt. Het ontbreken van een natuurlijk mechanisme. Het ontbreken van fossiele tussenvormen. Onacceptabele modellen volgens de regels van de wetenschap.
Onreduceerbare Complexiteit: Er bestaan complexe organen en microscopische machines die onmogelijk door talrijke, opeenvolgende, kleine modificaties konden zijn gevormd.
Het Menselijk Oog: Een perfect en intergerelateerd systeem van ongeveer 40 individuele subsystemen, waaronder het netvlies, de pupil, de iris, het hoornvlies, de lens en de optische zenuw. Het perfecte oog
Bewijs Voor God: Wat zou bewijs voor God inhouden? Ontdek het ongelooflijke bewijs voor Intelligent Ontwerp, gebruik makend van fundamentele methodologie voor de detectie van ontwerp!
Een goed functionerend systeem ontstaat nooit vanzelf. Alle organismen op onze planeet bestaan uit systemen. Onze hersenen, ons zenuwstelsel of ons hart zijn maar enkele voorbeelden. Een levende cel bevat zoveel informatie als vijfhonderd boeken.
Monarch vlinders vliegen op hun biologische klok
En God schiep... Supermuis
De wetenschap bekent
En stel je voor dat onderzoekers met een evolutionistisch wereldbeeld die hondenbotjes over vierduizend jaar opgraven. Wat zouden ze zeggen bij elk nieuw fossiel dat ze vinden? Ze zouden vrijwel zeker elk skeletje classificeren als een 'nieuwe soort', elk uit een ander 'tijdperk', want "voor evolutie is veel tijd nodig". Toch weten we dat al die rassen tot dezelfde soort behoren en afstammen van één basistype: een hond- of wolfachtige. Zou hetzelfde ook met de dinosauriërs gebeurd kunnen zijn? Zou het kunnen zijn dat het vermogen om zoveel diversiteit voort te brengen bij de beesten die net door God geschapen waren, veel groter was dan we nu zien bij honden, katten, paarden, kippen en knaagdieren? Classificatie is voornamelijk interpretatie en daar komt nog bij dat paleontologen heel graag een nieuwe soort op hun naam willen hebben. Dat er zoveel verschillende 'soorten' dino's zijn zegt op zich niets over hun veronderstelde evolutie. We kunnen nu met geen mogelijkheid meer achterhalen of de verschillende dino's samen nog vruchtbaar nakroost konden produceren. Bij de vele verschillende honden van vandaag kan dat nog wel. Daaraan kunnen we zien dat het om dezelfde soort gaat. En zelfs dat zegt niet altijd iets, want er zijn bijvoorbeeld ook konijnensoorten die al zo lang van elkaar gescheiden zijn, dat ze samen geen jonkies meer kunnen krijgen. Toch zijn en blijven het konijnen en hebben ze allemaal één gemeenschappelijke voorouder. Zo kunnen we de logische conclusie trekken dat het aantal oorspronkelijk geschapen basistypen niet zo heel erg groot was. Hiermee worden gelijk de 'problemen' opgelost van het aantal dieren dat in de Ark van Noach moest en het door Adam benoemen van alle dieren in de tuin (zie ook 
Evo_believer
