"Wetenschappers hebben in Uruguay, Zuid-Amerika, een fossiel van een skelet ontdekt van een knaagdier zo groot als een stier," aldus , The Guardian van 15 januari jl. Tot nu toe is dit het grootste knaagdier dat ooit ontdekt is. Andrés Rinderknecht en Ernesto Blanco, die de fossiele resten ontdekten, hebben hem "Supermuis" gedoopt. De officiële benaming is echter 'Josephoartigasia monesi'. Hij moet ongeveer een ton gewogen hebben en stoot daarmee "Cavi-zilla" van zijn troon, die ongeveer 700 kg gewogen zou hebben. Die supercavia heette overigens officieel Phoberomys pattersoni en was ontdekt in Venezuela. Er zat blijkbaar ook weer een overlijdensakte met een datum bij, want die werd gesteld op 4 miljoen jaar geleden. (Om gevatte reacties te voorkomen: de ouderdomsbepaling wordt gedaan aan de hand van de laag waarin het fossiel gevonden wordt en daarover zijn afspraken gemaakt op grond van evolutionistische vooronderstellingen. De ouderdom van miljoenen jaren is geen vaststaand feit.) De vondst werd bekend gemaakt in het tijdschrift Proceedings of the Royal Society B. Ook op Nu.nl, Times Online en bij de BBC werd er melding van gemaakt.
Natuurlijk was er weer het 'nodige' evo-gebabbel omheen. Neem nou zo'n woord als 'prehistorisch', waarmee men zoiets bedoelt als: uit een tijd dat er nog geen mensen waren, of dat ze nog niet konden praten, schrijven of tekenen om hun bevindingen aan het nageslacht door te vertellen. In het wereldbeeld dat afgeleid is van de Bijbel, bestaat zo'n tijd helemaal niet. Er zijn altijd mensen geweest die konden praten en wellicht ook schrijven. In de Bijbel vinden we dan ook af en toe beschrijvingen van gigantische beesten (lees bijvoorbeeld het boek Job eens - hoofdstuk 40 en 41). Noach nam van elk basistype 1 paar beesten mee in de Ark, maar veel van die beesten kunnen nu, zo lang na de zondvloed, blijkbaar niet meer zo groot worden als toen. Ten tijde van de zondvloed had er natuurlijk ook al heel wat soortvorming plaatsgevonden, waardoor de beesten die meegingen in de Ark mogelijk niet meer alle genetische informatie van de oorspronkelijke creatie in zich hadden. Dit soort vondsten zijn telkens weer aanwijzingen dat levende wezens voor de zondvloed groter en sterker waren dan nu. Mensen die andere (materialistische en naturalistische) theorieën aanhangen willen graag zien dat levende wezens gedurende miljoenen jaren steeds groter, beter sterker en complexer werden. Het fossielenbestand stelt ze echter steeds weer teleur; hun goede hoop wordt telkens bruut verpletterd. Cambrische en 'pre-Cambrische' explosies, hoog ontwikkelde soorten in de 'oudste' aardlagen en zogenaamde 'missende schakels' leggen keer op keer een vernietigend getuigenis af, zoals reeds meerdere malen vermeld en aangetoond op deze pagina's. Laten we nu even onze hoofden buigen en deze mensen met ingetogen medeleven gedenken... Oké, genoeg getreurd, sla nu de Bijbel open en lees hoe de geschiedenis zich werkelijk voltrokken heeft.
05-09-2008
Radioactief zand
Leven is radioactief afval? Radioactief zand was onze wieg, volgens Zachary Adam, een astrobioloog aan de universiteit van Washington in Seattle. Een verslaggever van het Britse dagblad The Telegraph vertelt in geuren en kleuren (een foto van een strand, bezaaid met mensen) hoe het leven begonnen zou zijn aan een oerstrand. Of de zon daarbij ook een rol speelde, wordt door hem niet vermeld. Straling lijkt volgens hem een "onwaarschijnlijke kandidaat" voor het begin van leven, omdat het juist chemische verbindingen kapot maakt en grote moleculen splitst.
Toch zou het de 'benodigde' energie hebben kunnen leveren voor het "genereren" van de "basis bouwstenen van het leven". De hypothese stelt dat de maan ooit dichter bij de aarde stond, de getijden zouden toen krachtiger geweest zijn, waardoor radioactief materiaal gescheiden werd van andere sedimenten. Als er maar genoeg van dat materiaal is, zou er in het water een reactie kunnen optreden waarbij moleculen ontstaan die onder invloed van straling en onder bepaalde omstandigheden aminozuren, suikers en oplosbare fosfaten kunnen produceren. Deze "belangrijke ingrediënten voor het leven" zouden dan voor het eerste leven moeten hebben gezorgd. Ironisch overigens, dat een meneer met de naam 'Adam' een theorie oppert voor het spontaan ontstaan van leven. Zijn naamgenoot wist wel beter... In het artikel worden ook nog een aantal andere oorspronghypothesen genoemd die sinds 1920 de revue zijn gepasseerd. Hij noemt de welbekende "oersoep" van organische chemicaliën in oppervlaktewater en een waterstofrijke atmosfeer, geopperd door de Engelse geneticus J. B. S. Haldane en de Russische biochemicus Alexander Oparin. Een andere optie zou zijn: het ontstaan van leven in anorganische klei, waarbij de energie niet van chemische reacties kwam, maar van zonlicht of bliksem. Ook oppert hij nog maar eens het idee dat het leven op meteorieten of kometen uit de ruimte is komen aanwaaien (dat kun je natuurlijk niet achterwege laten als je over een astrobioloog schrijft) en sluit de rij met de interventie van een intelligente ontwerper.
Een intelligente ontwerper werd in ieder geval nog als mogelijke optie genoemd, dat zie je bijna nooit in dit soort artikelen. Inhoudelijk lijkt het heel wat; zeker als je al die knap omschreven processen op een rijtje zet die de oorzaak zouden kunnen zijn geweest van de mogelijke samensmelting van spontaan gevormde bouwstenen. Je kunt als 'gewoon mens' bijna niet meer begrijpen waar ze het eigenlijk over hebben, laat staan er iets tegenin brengen. Toch is het niet zo ingewikkeld als het lijkt. Je moet vooral kijken wat er niet gezegd wordt. Deze wetenschapper heeft in een laboratorium een situatie gecreëerd waarin een paar bouwstenen van het leven ontstonden. Kijk eens naar alle factoren die daarbij al aanwezig moeten zijn geweest: de aarde, de maan, grote hoeveelheden water, een strand en radioactieve elementen. De oorsprong daarvan moet ook verklaard worden. Het vanzelf ontstaan van aarde, maan en water is (nog steeds) niet verklaarbaar, laat staan de uiterst precieze manier waarop ze elkaar beïnvloeden. Meneer Adam heeft dan misschien een paar bouwstenen zien ontstaan, maar daarmee is nog niet verklaard hoe je van aminozuur naar Adam komt. En wat moeten die bouwstenen dan doen als ze er eenmaal zijn? Miller en Urey hadden in 1953 al hetzelfde probleem: hoe kom je van een paar losse bouwstenen (die weer uit elkaar vallen als ze niet snel 'iets zinnigs' met elkaar gaan doen) op een zichzelf onderhoudend en vermenigvuldigend systeem als een levende cel? Hoe is het DNA ontstaan, waarin de informatie gecodeerd zit om de moleculaire machines te maken die de informatie in het DNA lezen en decoderen om diezelfde machines te maken? Hoeveel moeilijke woorden zou meneer Adam gebruiken om zich daar uit te kletsen?
06-09-2008
Degenkrabben
Degenkrabben 100 miljoen jaar ouder dan gedacht
In Canada zijn fossielen van een degenkrab ontdekt die de oorsprong van deze beestjes '100 miljoen jaar terugdringt', volgens de evolutionaire tijdrekening. Het vorige record stond op 360 miljoen jaar. De tekst op Wikipedia (29-01-2008) over degenkrabben zal in elk geval even moeten worden aangepast. Deze 'oeroude' degenkrabben leken wel erg veel op hun hedendaagse soortgenoten, aldus een artikel in Live Science.1
Bij het artikel vinden we plaatjes van twee bijna complete exemplaren, die lijken op kleine versies van moderne degenkrabben; ze zijn maar 4 cm lang. Die van nu kunnen wel 60 cm lang worden. Of de gevonden fossielen van jonge degenkrabben zijn is niet duidelijk. Hoe gaan evolutionisten met dit soort verrassingen om? De reactie in het artikel is: ze zijn verrast, maar tonen geen verlies van vertrouwen in hun model of tijdlijn. "We zouden niet noodzakelijkerwijs verwacht hebben dat degenkrabben erg op moderne lijken, maar toch zien ze er precies zo uit," zei David Rudkin van het Royal Ontario Museum. En: "Dit lichaamsontwerp dat ze hebben uitgevonden, hebben ze bijna een half miljard jaar aangehouden. Het is een goed ontwerp," aldus Rudkin. De exemplaren zijn zo goed bewaard gebleven dat de samengestelde ogen en het flexibele chitinelaagje (dat voor stevigheid zorgt in veel insecten, kreeftachtigen en spinnen) nog goed zichtbaar zijn. Volgens het artikel blijft chitine niet lang goed, daarom zijn deze fossielen erg schaars.
1. In een artikel op National Geographic News van 21 juni 2002 werd al beweerd dat de degenkrab 500 miljoen jaar oud is, maar onderbouwt deze ouderdom niet. Als dat 'waar' is, kunnen we de degenkrab in het Cambrium plaatsen en doet hij mee met de 'Cambrische explosie'.
Beste mensen, wij aanschouwen hier een ideologie die doorgetrokken wordt tot in het absurde. Aanhangers van de evolutietheorie kunnen blijkbaar niet inzien dat het belachelijk is om te blijven geloven dat een organisme nauwelijks veranderd zou zijn gedurende een half miljard jaar! En dit is nog niet eens het meest treffende voorbeeld (zie het artikel "Vroegste ribkwalfossiel ziet er modern uit"). Het hele fossielenverhaal zit vol met dit soort extreme gevallen van 'stasis' (zie dit gedeelte). De enige logische conclusie is dat die miljoenen jaren in de evolutionaire tijdlijn finaal uit een duim gezogen zijn. Deze exemplaren zijn niet miljoenen jaren oud. Als wetenschappers dit echter zouden erkennen, dan zou het zo gekoesterde boekje van Darwin van de afdeling wetenschap naar de stapel met verouderde en achterhaalde ideologieën verdwijnen. Dat zou te erg zijn voor Darwinisten, dus blijven ze het geloof in stand houden. Nou zou het niet zo erg zijn als ze dat voor zichzelf zouden houden en er alleen over praten wanneer ze gezellig bij elkaar op de koffie over die goeie ouwe tijd zitten te keuvelen, maar het is een probleem omdat het van de daken geschreeuwd wordt, het in de scholen aan nietsvermoedende jongelingen wordt geleerd en er miljoenen eenvoudige burgers mee om de tuin worden geleid. Hoe kun je nou geloven dat kwetsbare fossielen als deze na een half miljard jaar vrijwel ongeschonden worden gevonden en nauwelijks van hun hedendaagse familieleden te onderscheiden zijn? Waarom zouden evolutionaire krachten in die tijd niet een of ander nieuw, sterker pantser of betere longen of een paar extra ogen, of weet-ik-veel hebben toegevoegd? Het is vanuit evolutionistisch oogpunt belachelijk om te denken dat ze een half miljoen jaar geleden een goed 'ontwerp verzonnen' en daar tot nu toe niets aan hoefden te veranderen. Evolutie is per definitie een proces dat afhankelijk is van willekeur en niet 'slim' of 'berekenend' is. Terwijl het geloof van de Darwinisten blijkbaar te heilig is om te bekritiseren en zelfs als een "wetenschappelijk" onderwezen wordt, zien we maar al te vaak hoe er over het geloof in de God van de Bijbel smalend en spottend gesproken wordt en alleen goed genoeg is voor een godsdienstles. Hoe hebben ze het ooit voor elkaar gekregen? Christenen, sta op! Laten we de Bijbel weer op de eerste plaats zetten bij de interpretatie van de feiten. Laten we wetenschap en waarheid weer verenigen en ere geven Wie ere toekomt.
07-09-2008
Bekentenissen
De wetenschap bekent
Peter R. de Vries brengt dingen aan het licht. Hij neemt mensen mee naar de kern van de zaak. Misdaden worden gepleegd door mensen. Ga naar die mensen toe en je vindt de waarheid. Interpretatie van de wetenschap wordt ook gepleegd door mensen. Maar wat is hun motivatie? Ik jaag naar de waarheid, en zie dat er een 'misvatverslaggever' nodig is. Wetenschap is iets prachtigs en laat ons zien hoe Gods schepping werkt, maar mensen hebben in de loop der jaren hun zicht op hun Schepper verloren. Ze komen met hun eigen interpretaties van de zichtbare werkelijkheid. We zien telkens weer dat de moderne wetenschap dingen onthult over ons bestaan, waaruit blijkt dat er meer moet zijn dan de zichtbare werkelijkheid. Dit brengt de wetenschappers ertoe theorieën te verzinnen als 'supersnaren' en parallelle universa. Ze proberen dingen te verklaren, en dat is volkomen begrijpelijk, maar vaak gaan ze voorbij aan de meest voor de hand liggende verklaring. Waarom zouden de oudste geschriften die wij in ons bezit hebben (die van de Bijbel: 66 boeken, geschreven door 40 auteurs, waarvan de oudste manuscripten het allereerste begin van onze planeet en ons bestaan beschrijven), niet de beste verklaring bieden voor de grote vraagstukken? Op deze site probeer ik, voor zover mijn volle tijdschema het toelaat, zo veel mogelijk recente artikelen door te lichten. Ik probeer te laten zien dat er in de wetenschap vaak om de waarheid heen gedraaid wordt en dat het publiek om de tuin geleid wordt. De meeste wetenschappers en wetenschapsverslaggevers doen dat natuurlijk niet bewust. Ze praten vaak alleen maar na wat ze geleerd is. Op dit gebied is een klokkenluider nodig, ook in België. Mensen moeten zich bewust worden van de misvattingen, misinterpretaties en (jawel, ook) de larie en de leugens in de wetenschapsmedia. Een paar recente voorbeelden: 1. PhysOrg kwam met een verhaal over een gesplitste rivier die door Death Valley loopt. Hier zien ze dat er binnen korte tijd vormen uitgesleten werden, waar naar hun eigen zeggen "onder normale omstandigheden" eeuwen voor nodig zouden zijn geweest. Onder 'normaal' verstaan ze dus de loop van de geschiedenis, volgens hun eigen boekje: zeer lange geologische perioden. Vervolgens schrijven ze deze 'snelle' ontwikkeling toe aan menselijk ingrijpen. Het is echter niet zo moeilijk om hierbij de link te leggen met de Zondvloed die volgens de Bijbel de aardbodem helemaal veranderde. Veel water kan in een korte tijd veel teweeg brengen. Er zijn geen miljoenen jaren voor nodig, dat zien we steeds weer. Toch wordt de Bijbelse Zondvloed in dit soort berichten eigenlijk nooit genoemd. 2. LiveScience rapporteert over een onderzoek, waaruit blijkt dat alle mensen met blauwe ogen dezelfde voorouder hebben. Ze beweren dat een mutatie er zes- tot tienduizend jaar geleden voor gezorgd heeft dat er blauwe ogen ontstonden. De mogelijkheid om bruine ogen te maken werd uitgeschakeld in de genen, wat resulteerde in mensen met blauwe ogen. Wat is nu de evolutionistische verklaring voor het feit dat 20 of 40 procent van de Europeanen blauwe ogen hebben? "Dit gen doet iets goeds voor mensen. Het maakt dat ze meer kinderen krijgen," aldus onderzoeker John Hawks. Dat ging volgens evolutionaire begrippen wel ineens heel erg snel dan. Een betere verklaring is dat mensen met bruine ogen geschapen zijn en dat mutaties zijn begonnen na de rebellie van de mens. 3. National Geographic News brengt ons het nieuws dat er een komeet is die niet aan de verwachtingen voldoet. De 'Stardust' missie van NASA heeft wat gruis van een komeet teruggebracht. De komeet blijkt meer op een asteroïde te lijken. Ze hadden "oeroude materialen" verwacht, maar dat viel tegen, ze vonden alleen materiaal van binnen ons zonnestelsel. Ze gaan er vanuit dat deze komeet niet altijd in ons zonnestelsel geweest kon zijn, omdat hij anders al zijn stof en ijs zou hebben verloren. Toch is hij er, maar zonder het verwachte materiaal. Als je ons zonnestelsel ziet door de 'Bijbelbril' dan is er geen enkel probleem. Er mist niets, de komeet is gewoon jong.
Misvattingen en misinterpretaties vieren hoogtij, maar waarom? Zou het kunnen zijn dat mensen de waarheid van de Bijbel niet willen overwegen omdat het consequenties heeft? Als de Bijbel juiste informatie geeft waar het natuurlijke zaken betreft, dan zijn de geestelijke dingen mogelijk ook waar. Dat houdt in dat er een God is waar je rekening mee dient te houden. Hij heeft Zijn schepping gemaakt en heeft het eigendomsrecht. Hij heeft het beheer van deze aarde overgedragen aan ons. Dat maakt ons verantwoordelijk naar Hem toe. Persoonlijk vind ik dat helemaal niet erg. De Bijbel leert ons ook dat we een persoonlijke relatie met Hem kunnen krijgen, zodat Hij ons kan leiden. Dat is toch een prachtige optie? Ik kan me niet voorstellen dat iemand dat niet zou willen...
08-09-2008
Genetische archeologie
Genetische archeologie: schatgraven in het DNA "Stamboom van het leven verliest tak" lezen we in de kop van dit artikel op Kennislink.nl. Direct daaronder: "Nieuwe schoolboeken moeten worden aangepast, want de stamboom van het leven klopt niet meer." Wat is er toch allemaal aan de hand, lieve mensen? Het blijkt wel mee te vallen want de Noorse bioloog Jakobsen heeft slechts voorgesteld om twee takken samen te voegen.
Volgens het artikel is het wel opmerkelijk dat de twee takken worden samengevoegd, omdat ze volgens de oude indeling ver uit elkaar stonden. Het gaat om de Chromalveolates en de Rhizaria. Chromalveolates zijn kleine eencelligen, die ook wel de 'voorlopers van de huidige planten' worden genoemd. De enige reden die hiervoor gegeven wordt is dat sommigen "zelfs bladgroenkorrels" hebben. (Nou en? Lees nog eens het artikel Menselijke genen in een zeeanemoon? Overeenkomsten in bouw bewijzen geen gemeenschappelijke afstamming, maar een gemeenschappelijke Ontwerper.) De Rhizaria "staan beter bekend als amoebes. Eencelligen die 'voetjes' gebruiken om zich voort te bewegen." "Op basis van de vergelijking van 123 genen waren de twee groepen blijkbaar toch niet zo verschillend als altijd werd gedacht," lezen we in het artikel. Maar dan komt het. In de laatste paragraaf wordt ons verteld hoe essentieel dit onderzoek eigenlijk is. "Genetische archeologie", dat "is eigenlijk de beste term voor dit soort onderzoek". Schatgraven in de genen dus. "Door te kijken naar overeenkomsten en verschillen in het DNA van bepaalde groepen, komt men veel te weten over hoe het leven op aarde is ontstaan. Ook krijgen onderzoekers op deze manier een goed beeld van de evolutie van verschillende soorten.
Waarom ben ik nu totaal niet onder de indruk? Heel eenvoudig: het gaat hier om een cirkelredenatie. Men kan op geen enkele manier weten of de ene soort uit de andere voort is gekomen. Er zit geen kaartje bij: "ik stam af van..." Dezelfde denkfout wordt gemaakt bij overeenkomsten en verschillen tussen de skeletten van dieren en mensen (zie slide 22). Je moet eerst aannemen dat evolutie heeft plaatsgevonden voordat je kunt zeggen dat de ene soort uit de andere is voortgekomen, omdat ze overeenkomsten hebben. Een fiets en een brommer hebben overeenkomsten, maar hoeven daarom nog niet uit dezelfde fabriek te komen. Ze hebben dezelfde ontwerper: de mens. Onderzoekers krijgen alleen maar "een goed beeld" van hun eigen vooronderstellingen, niet van de "evolutie van verschillende soorten". En wat heeft het ontstaan van leven op aarde in hemelsnaam met de overeenkomsten en verschillen in DNA te maken? Moet je bij het oorsprongvraagstuk niet aantonen hoe deze complexe informatiedrager uit het niets tot stand gekomen is? Volgens mij mist er iets in deze redenatie... David zei terecht: "De dwaas zegt in zijn hart: 'Er is geen God.'" (Psalm 14:1) Ondertussen kijk ik met rijkhalzend verlangen uit naar de volgende ontdekking van een dieper niveau van complexiteit in dit waanzinnig knap bedachte systeem: cellen en DNA, de basis bouwstenen van het leven. Blijf schatgraven beste dames en heren wetenschappers! Onze Schepper heeft ons een schat aan informatie gegeven om te ontdekken. En hoe meer we te weten komen over de werking van Zijn creatie, hoe groter mijn verwondering en waardering voor Hem wordt. Ik hoop en bid dat dit voor jullie ook zo zal zijn...
09-09-2008
DNA ontcijferen
Schat gevonden!
We worden op onze wenken bediend (zie het vorige artikel). Een stukje DNA dat ooit als 'afval' werd beschouwd is nu toch nuttig gebleken. De machines die het DNA ontcijferen, maken eerst een kopie van een stukje DNA, dan worden er stukjes tussenuit gehaald (introns genaamd). Men dacht dus eerst dat dit afval was, omdat het niet gebruikt werd om een eiwit te maken.
Maar omdat introns bij eenvoudiger organismen niet veel voorkomen, namen evolutionisten al aan dat er toch een functie moest zijn. Er is nu een intron ontdekt dat vitaal blijkt te zijn bij het produceren van zenuwcellen, aldus een artikel van Science Daily. Het gedraagt zich als een 'poortbewaker' die boodschapper-RNA schijnbaar begeleidt bij het tot stand komen van het juiste aantal 'kanalen' in zenuwcellen. Het intron komt niet in het eindproduct (eiwit) terecht, maar dat wil nog niet zeggen dat het geen belangrijk doel heeft. Volgens het artikel is hier misschien het algemene mechanisme ontdekt dat de RNA's reguleert.
Microbiologen zijn er ondertussen al een poosje achter dat ze niet meer zomaar kunnen aannemen dat 'ongebruikte' stukken DNA afval zijn. De evolutionistische aanname, dat het om overblijfselen van een lange geschiedenis van mutaties en natuurlijke selectie gaat, blijkt steeds vaker door de feiten tegengesproken te worden. Natuurlijk is het vanuit een Bijbels denkkader ook mogelijk dat delen van het DNA niet meer doen wat ze vlak na de schepping deden, maar toch is het uitgangspunt heel anders: Het DNA en alle moleculaire machines eromheen zijn perfect ontworpen en gemaakt. Dan mag je ook verwachten dat het grootste deel van het mechanisme een belangrijke functie heeft. De denkfout bij 'junk DNA' is dezelfde als bij 'rudimentaire organen': het zijn geen 'overblijfselen van een evolutionaire geschiedenis', maar goed geschapen onderdelen, waarvan we (nog) niet weten wat ze doen, óf ze doen niet meer wat ze deden, vanwege degeneratie. Onderzoekers zouden dat als uitgangspunt moeten hebben, dan zou hun onderzoek veel effectiever zijn. Gelukkig ontdekken steeds meer onderzoekers dat de natuur vol met intelligente ontwerpen zit. Dat zie je aan de opkomst van allerlei producten die gebaseerd zijn op vormen en mechanismen in de natuur. Ere Wie ere toekomt zou ik zeggen! En kom maar op met die schatten...
Randall Niles duikt in de digitale code die in alle levende dingen zit.
10-09-2008
Vogels
Vogels verslaan vliegtuigen door evolutie?
Twee verhalen over vogels die recentelijk zijn gepubliceerd, lijken niet helemaal op één lijn te liggen. Het ene verhaal gaat over de superieure mogelijkheden die vogels hebben, vergeleken met vliegtuigen. Het andere verhaal gaat over hoe ze geëvolueerd zouden zijn.
EurekAlert en Science Daily komen met een aantal geweldig indrukwekkende feiten die vogels boven vliegtuigen stellen: Een 'Blackbird' straaljager die ruim 3000 km/u vliegt, legt ongeveer 32 keer zijn lengte per seconde af. Een gewone duif (die kleiner is en natuurlijk langzamer vliegt), legt evenwel 75 keer zijn lengte per seconde af. Een 'A-4 Skyhawk' draait 2 keer per seconde om zijn as, terwijl een boerenzwaluw bijna 14 keer per seconde haalt. Bepaalde militaire vliegtuigen kunnen krachten van 8 tot 10 keer de zwaartekracht verdragen (10 G). Veel vogels ervaren regelmatig meer dan 10 G, tot zelfs 14 G. Het is daarom bijna lachwekkend dat mensen hun vliegmachines naar vogels vernoemen. Misschien kunnen onze vliegtuigen sneller en kunnen ze meer lading vervoeren, maar dat is alleen omdat ze groter zijn. Wat vliegbeheersing betreft blijven ze in verhouding tot Gods creaties nog beschamend ver achter. Vliegtuigontwerpers kijken al heel lang naar vogels en proberen al die trucjes af te kijken. Er is al heel wat gelukt, maar het grote probleem zit hem in het feit dat vogels hun lijf en vleugels van vorm kunnen veranderen en kunnen bewegen tijdens de vlucht, waardoor ze stabiel blijven tijdens allerlei extreme omstandigheden, zoals storm, regen en sneeuw. Als die bewegelijkheid in onze vliegtuigen zou kunnen worden toegepast, zouden we misschien dichter bij dezelfde prestaties kunnen komen. De vraag is alleen of eventuele menselijke passagiers de nieuwe mogelijkheden zouden kunnen waarderen of zelfs overleven. In de artikelen wordt ook de verbazing geuit over het vermogen van libellen om recht te blijven vliegen in de wind. Maar dat het beestje zichzelf reproduceert en ook nog eens milieuvriendelijke brandstof verbruikt wordt niet genoemd. Misschien zijn die laatste twee dingen wat moeilijker te verwezenlijken. Ondertussen werd er in drie andere artikelen geargumenteerd over de timing van vogelevolutie. Live Science, PhysOrg en Science Daily hebben het over een aantal wetenschappers die de tijd dat vogels uit dinosauriërs ontstonden betwisten. Ze denken "sterk moleculair bewijs" gevonden te hebben dat vogels "meer dan 100 miljoen jaar geleden ontstonden en niet 60 miljoen jaar, zoals het fossielenverhaal doet vermoeden." Met andere woorden: de 'geologische kolom' en de theorie van de 'moleculaire klok' spreken elkaar tegen. Als verklaring stellen ze onder andere voor dat de moleculaire klok misschien niet betrouwbaar is, omdat er verschillende tiksnelheden kunnen zijn.
Zoek de zeven denkfouten... (Een tip: kijk eens in de Lariedetector, bij Extrapolatie.) Waar word je nou enthousiaster van, het gehakkel van die evolutionisten, of de analyse van vogelvliegkunsten? Ontwerpers denken vooruit, proberen oplossingen te vinden voor huidige en toekomstige problemen, zodat deze kunnen worden overwonnen. Evolutionisten van verschillende disciplines hebben straks nog een scheidsrechter nodig om ze uit elkaar te houden. Is dat nou wetenschap? Hoe lang moeten we nog die slappe sprookjes aanhoren van hagedisjes die uit een boom tuimelden, in vogeltjes veranderden en op weg naar beneden totaal per ongeluk allemaal geweldige acrobatische toeren verzonnen? Ja, de wetenschap heeft echt een vlucht genomen... of nemen ze nou een loopje met ons?
11-09-2008
Titan
Speculaties maken Titan niet ouder Titan, een maan van Saturnus, zou zo'n 4,6 miljard jaar oud moeten zijn. Als het aan de evolutionisten ligt tenminste, want volgens de Bijbel werden onze Aarde en de andere planeten ongeveer 6000 jaar geleden gemaakt door God. Voor evolutie is echter veel tijd nodig. De planeten en manen in ons zonnestelsel moeten daarom in hun tijdsbestek passen. Ze zetten vanzelfsprekend weer alle jokers in om ook de nieuwste ontdekkingen passend te maken. In een publicatie in Geophysical Research Letters1 vinden we een beschrijving van het probleem: de hoeveelheid vloeibaar methaangas die zich aan de oppervlakte van de maan bevindt, neemt langzaam af en zou al binnen 10 tot 100 miljoen jaar verdwenen kunnen zijn.
Dat is heel wat minder dan 4,6 miljard, dus moet er een verklaring voor gevonden worden. Verschillende nieuwsstations reageerden op een persbericht van het Jet Propulsion Lab, waarin het probleem werd aangehaald. Gek genoeg werd er veel meer aandacht besteed aan de hoeveelheid op zich, dan aan het probleem dat de snelle afname met zich meebrengt. Op Live Science werd zelfs gezegd dat Titan meer olie zou hebben dan wij. Nu kun je vloeibaar methaan en ethaan niet echt onder 'olie' scharen, al komt methaan wel in aardolie voor en vind je ze beiden in aardgas. Deze verkeerde presentatie van de feiten is op zich het ergste nog niet. Dat bij de aanwezigheid van deze eenvoudige koolstofverbindingen gelijk gedacht wordt aan de mogelijke vorming van 'primitief' leven, is veel onzinniger. Ook in het artikel over Titan op Wikipedia wordt hierover enthousiast gefilosofeerd. Alsof de aanwezigheid van koolwaterstoffen in de juiste verhoudingen automatisch tot leven zou kunnen leiden. Dit is door professor Dean Kenyon, mede auteur van het boek 'Biochemische voorbestemming' en een voortrekker op het gebied van chemische evolutie, zelf weerlegd. Voor het probleem dat er na 4,6 miljard jaar 'nog steeds' methaan op Titan is worden mogelijke oorzaken aangehaald als kometen, vulkanen en ondergrondse bronnen. Maar wat de voorraad precies aanvult kan niet gezegd worden, omdat er geen harde bewijzen voor zijn: "we weten het gewoon niet". Er is nog een probleem: er zou veel meer ethaan aanwezig moeten zijn, gezien de snelheid waarmee het geproduceerd wordt (als bijproduct van de fotochemische vernietiging van methaan). Titan zou bedekt moeten zijn met een kilometers diepe oceaan van ethaan (Tobias Owen in The New Solar System - vierde ed. Cambridge Press, 1999). De Huygens sonde heeft al bewezen dat dit niet zo is. De Cassini Orbitter heeft wel wat meren waargenomen, maar die concentreren zich met name rond de polen. Hoewel er veel vloeibare koolwaterstoffen in de meren zitten, is het natuurlijk belachelijk veel minder dan wat Owen verwachtte. Er zijn een paar mogelijke bronnen voor methaan ontdekt, maar die zijn bij lange na niet voldoende om te voorzien in de hoeveelheid die nodig is, geven de wetenschappers toe.
1. Lorenz et al, "Titans inventory of organic surface materials," Geophysical Research Letters, Vol. 35, L02206, 29 januari, 2008, doi:10.1029/2007GL032118.
Het is duidelijk dat wetenschapsverslaggevers het slechte nieuws voor de evolutietheorie en lange perioden negeren. Hier wordt een duidelijke voorspelling, berekend met de wetten van chemie en natuurkunde, door de bewijzen weerlegd. De enige logische conclusie is dat Titan niet zo oud is als men beweerd heeft. De wetenschappers die Titan al meer dan 20 jaar bestuderen, staan voor een groot raadsel en kunnen alleen maar komen met vreemde verklaringen waarvoor geen ondersteunend bewijs is. Alles wordt in het werk gesteld om hun kostbare 'alles is heel erg oud' theorie te redden. Het is wel leuk dat Titan meer gas heeft dan wij op aarde, maar we kunnen er niet naar toe om te tanken! En waar ze het liefst op doorgaan is het L-woord en het E-woord. O, als er nou toch eens leven zou kunnen ontstaan door chemische evolutie - want er zijn toch koolstofverbindingen(?..) - wat zou dat heerlijk zijn... Droom maar lekker verder. Probeer eerst maar eens te verklaren hoe de eerste eiwitten moeten zijn ontstaan, uit allemaal spontaan gevormde (linksdraaiende!) aminozuren. Volgens Wikipedia wordt op Titan aan de 'drie essentiële voorwaarden voor het ontstaan van leven' voldaan. 1. Aanwezigheid van energie... 2. Aanwezigheid van organische moleculen... 3. Aanwezigheid van vloeistoffen... (vetdruk in origineel). Voeg er nog maar een voorwaarde aan toe, die uiteindelijk hier op Aarde voor leven heeft gezorgd: informatie, bewust geïntroduceerd door Intelligentie! Dat de moleculen van het leven voornamelijk gebaseerd zijn op koolstofatomen, is geen rechtvaardiging voor een dergelijke extreme extrapolatie. Maar wat dat betreft staat uw 'misvatverslaggever' voor u klaar! Blijf deze site in de gaten houden...
12-09-2008
Gehoororgaan
Supersnel eiwit stemt gehoororgaan
Prestine! Nee, geen nieuwe muzikale term, maar wel daarvan afgeleid. De term is 'presto' en betekent 'snel'. Prestine is een eiwit in ons oor dat al in 2000 werd ontdekt, maar nu blijkt het naast volume ook nog eens toonhoogte te regelen. Bij eiwitten denken we al gauw aan iets dat je eet, maar biologen gebruiken het woord 'eiwit', of ook wel 'proteïne', voor allerlei moleculaire motortjes. Zo ook het recent ontdekte 'prestine'. Het bevindt zich binnen in ons oor en kan geluiden 10.000 keer versterken. Nieuwe onderzoeksresultaten doen vermoeden dat prestine ook nog eens over het hele hoorbare frequentiegebied het geluid stemt.
Het past de toonhoogte aan wanneer het oor door harde geluiden 'overstuurd' wordt. De resultaten zijn deze week gepubliceerd in Current Biology.1 Het menselijk oor heeft een groot dynamisch bereik, waardoor we geluiden kunnen horen die zo zacht klinken als een spinnende kat en zo hard als een straalmotor. Als ons oor voor elke geluidssterke even gevoelig zou zijn, zou het al gauw kapot gaan. Daarom heeft onze Schepper er zowel snelle als langzame omvormers ingebouwd die het geluid dempen of versterken wanneer dat nodig is. Zodra er een te hard geluid binnenkomt, wordt het 'volumeschuifje' in ons oor vliegensvlug teruggezet. Bij goede geluidsinstallaties wordt dit principe, dat 'compressie' heet, meestal ook toegepast. De haarcellen die het geluid opvangen worden door prestine stijf gemaakt, zodat ze niet omvergeblazen worden door harde geluiden, maar maakt ze zacht voor het opvangen van zachte geluiden. De auteurs van de publicatie noemen het de "opmerkelijke versterker van het slakkenhuis". Je hoort dus eigenlijk een aangepaste versie van het werkelijke geluid. Sterker nog, je hoort een verbeterde versie, want de toonhoogte wordt ook aangepast. Er moesten wel weer een aantal muizen 'gepest' worden voor dit onderzoek, want wanneer prestine in de beestjes 'uitgeschakeld' werd, hoorden ze geluiden met een hoge frequentie wel goed, maar een half octaaf te laag. Het mechanisme in het oor schijnt zonder prestine moeite te hebben met de verhouding tussen volume en toonhoogte.
1. Lagarde, Drexl, Lukashkin, Zuo and Russell, "Prestins Role in Cochlear Frequency Tuning and Transmission of Mechanical Responses to Neural Excitation,"
Toch wel heel erg aardig van God; Hij heeft zelfs rekening gehouden met muziekliefhebbers ;-) Als Hij een geluidsinstallatie maakt, doet Hij het ook gelijk goed (Spr.20:12 - Het oor dat hoort en het oog dat ziet, Yahweh heeft ze allebei gemaakt). Prestine werkt sneller dan veel andere bekende biologische nano-motors; het reageert in miljoensten van een seconde. Het bestaat, net als alle andere eiwitten, uit een keten van linksdraaiende aminozuren (744 stuks!) en is slechts één van de vele ingewikkelde componenten die deel uitmaken van een geavanceerde stereo-installatie in je hoofd. Was er ook maar een hint naar evolutie in deze publicatie? Nee, ze gebruikten alleen maar termen die betrekking hebben op hightech audioapparatuur, zoals: 'microfoons', 'frequentie- karakteristieken', 'compressors', 'versterkers' en 'dynamisch bereik'. Een mooi moment om je eens af te vragen of Degene die dit ontworpen heeft wellicht zelf over nog betere oren beschikt... Ik ben er van overtuigd dat Hij wel naar je wil luisteren als je besluit om je leven in Zijn liefdevolle handen te leggen. Open je geestelijke oren en hoor Hem kloppen. Open de deur van je hart en laat Hem binnen. Psalm 94:9 - Zal Hij, die het oor geplant heeft, niet horen? - Zal Hij, die het oog gevormd heeft, niet zien?
13-09-2008
Vleermuisfossiel
Is 'oudste' vleermuisfossiel een overgangsvorm?
Een fossiele vleermuis heeft de mediatongen losgemaakt. Hij zou 2 miljoen jaar ouder zijn dan de vorige 'recordhouder' en sierde de voorpagina van Nature.1 Natuurlijk werd deze nieuwe vondst gelijk in het stralende voetlicht van de evolutie gezet. BBC News, National Geographic en PhysOrg gaven er ieder hun eigen evolutionistische draai aan. Bij PhysOrg vond men dat dit een "missing link" was die "laat zien dat de mogelijkheid om te vliegen bij de dieren [vleermuizen - red.] geëvolueerd is, voordat ze echolocatie konden toepassen".
Dat is sterk, want waar zit nu het bewijs voor evolutie als je alleen maar de volgorde ervan omdraait? Het is niet zo dat dit fossiel een beestje laat zien dat half vleermuis en half 'iets anders' is. Het fossiel is duidelijk te identificeren als een vleermuis die in staat was om te vliegen. Het enige verschil is dat dit fossiel een kleiner binnenoor heeft dan andere exemplaren. Vandaar de conclusie dat de echolocatie later evolueerde. Dit is echter een discutabel punt, omdat het hier maar één exemplaar betreft, wat niet representatief hoeft te zijn voor al zijn soortgenoten uit die tijd. Ook vandaag zijn er nog vleermuizen die geen echolocatievermogen bezitten. Die hebben dus typisch ook een kleiner binnenoor (waar geluidsgolven worden omgezet in zenuwimpulsen). Overigens zit de grootte van het binnenoor bij dit fossiel min of meer tussen die van soorten met en zonder sonarsysteem in. Een kleiner binnenoor hoeft ook niet te betekenen dat het beestje geen sonarsysteem had, want het is niet aangetoond dat het binnenoor groot moet zijn om een dergelijk systeem goed te laten werken. Daarvoor zouden we dit beestje levend moeten kunnen bestuderen; en dat gaat niet meer. Het is niet zo verwonderlijk dat de evolutionistische wetenschappers en verslaggevers zich niet afvroegen of het beestje wel geëvolueerd is, maar ze willen wel graag weten "hoe vleermuizen zijn geëvolueerd". En speculaties zijn weer niet van de lucht, waarbij vooral de aandacht wordt gevestigd op de vraag wat er eerder kwam: het sonarsysteem of het vliegen. De ontdekkers noemden het fossiel "primitief", maar afgezien van het kleine binnenoor was er niets primitiefs aan. Het onderzoek van dit fossiel heeft aangetoond dat het in vrijwel alle opzichten een volwaardige vleermuis was. De enige reden om het "primitief" te noemen is dat het in een laag gevonden is waarvan wordt aangenomen dat hij 52 miljoen jaar oud is, in plaats van 50 miljoen. Alle speculaties ten spijt: de 'oudste' vleermuis is gewoon een vleermuis en niets anders. Geen 'overgangsvorm'.
1. Simmons, Seymor, Habersetzer and Gunnell, "Primitive Early Eocene bat from Wyoming and the evolution of flight and echolocation," Nature 451, 818-821 (14 februari 2008) | doi:10.1038/nature06549.
Wat laten de feiten ons zien? Elke keer weer zien we dat levende wezens altijd 100% in staat zijn geweest te doen wat levende wezens vandaag de dag nog steeds doen: vliegen, kijken, horen, eten, klimmen, lopen, zwemmen, enzovoort. Evolutionisten gebruiken fossielen gewoon als toneelattributen voor hun indrukwekkende toneelstuk. Vleermuizen zijn niet geëvolueerd uit een niet-vliegend zoogdier. Fossielen laten ons zien dat er altijd een duidelijk scheiding tussen basis diergroepen geweest is en passen daarom veel beter in het verhaal van de Bijbel: dat God de basistypen afzonderlijk geschapen heeft. Hier zie je weer een mooi voorbeeld van de Darwin-dronken media die niet alleen de evolutiepraat letterlijk papegaaien, maar ook nog eens verfraaien. In de oorspronkelijke publicatie waren de bewoordingen niet zo direct, maar de nieuwsmedia brengen dit fossiel als een onomstotelijk bewijs dat echolocatie evolueerde na de mogelijkheid om te vliegen. Men vraagt zich niet eens meer af óf het wel gebeurd is, zo ver zijn ze geïndoctrineerd met het evolutiedenken. De Darwinisten moesten zich schamen. Het oudst bekende fossiel van een vleermuis is 100% vleermuis en niet minder geavanceerd dan de huidige vleermuizen. Hoe kan een weldenkende wetenschapper nu beweren dat dit het Darwinisme ondersteunt? Is het niet de bedoeling dat het Darwinisme verklaart hoe een mechanisme als echolocatie ontstaan is? Werd er in de publicatie uitgelegd hoe de honderden, misschien wel duizenden gunstige mutaties die nodig zijn voor het ontstaan van het sonarsysteem precies hebben plaatsgevonden? Nee. Konden ze meekijken, 52 miljoen jaar geleden? Nee. Hebben ze gezien hoe die zogenaamde primitieve vleermuis veranderde in een 'moderne' vleermuis? Nee. Zijn ze serieus ingegaan op de vele wetenschappelijke bezwaren die je tegen hun mooie verhaaltje kunt inbrengen? Nee! Dit is geen wetenschap, dit is volksverlakkerij en verdient niet de eer om in onze scholen te worden onderwezen.
Geloof
Geloof wordt onderzocht
NU.nl laat ons weten dat onderzoekers 2,5 miljoen euro uitgeven aan een onderzoek naar het geloof in God. Is het geloof aangeboren of aangeleerd? Vragen ze zichzelf af. "De onderzoekers houden zich niet bezig met de vraag of God bestaat, maar willen nagaan of het geloof in God de menselijke evolutie heeft bevorderd." Ze willen ook nog weten of het geloof "zich heeft ontwikkeld als bijproduct van andere menselijke eigenschappen, zoals saamhorigheid".
Serieus? Oké, dan ga ik een onderzoek doen naar de vraag of het geloof in evolutie is aangeboren of aangeleerd... Waar slaat dit nu weer op? Twee komma vijf miljoen euri voor zo'n stompzinnig of-of vraagstuk? Hebben ze niets beters te doen? Zoveel geld uitgeven voor een onderzoek dat er al bij voorbaat vanuit gaat dat evolutie heeft plaatsgevonden en alleen maar moet 'uitwijzen' of geloof in God er invloed op gehad heeft. Wat een lariekoek! We zullen zien of dit onderzoek nog 'verassingen' oplevert, je weet maar nooit. Misschien stuiten ze nog op iets zinnigs en is het geld niet helemaal verspild (en wetenschappers moeten ook leven natuurlijk), al kan ik mij niet onttrekken aan de indruk dat er hogere doelen zijn om geld aan uit te geven...
14-09-2008
Dinosauriërs
Dinosauriërs doen het altijd wel Dinosauriërs komen overal tevoorschijn; niet in levende lijve natuurlijk, maar hun botjes. En telkens weer worden we overspoeld met de bijbehorende evolutiepropaganda. In de Sahara werd er een gevonden met grote (bijna 8 cm. lange) haaiachtige tanden (National Geographic News en PhysOrg).
De botjes zouden 110 miljoen jaar oud zijn. Een artist-impression van deze dino, samen met zijn al even indrukwekkend 'broertje' vind je op National Geographic. Of wat dacht je van een ruim 10 meter lange hadrosaurus ("eendesnaveldinosauriër" - National Geographic en Science Daily), die een "nieuwe soort" werd genoemd en "een buitengewoon voorbeeld van de evolutie van gewervelden". In China is een "nieuwe soort vliegend miniatuurreptiel" gevonden, die "meer dan 120 miljoen jaar geleden" leefde. De mini-pterodactylus had een spanwijdte van 25 cm. (National Geographic en Live Science met nog een suggestieve reconstructie) "opent een nieuw hoofdstuk over de evolutionaire geschiedenis van deze groep vliegende reptielen". De botjes in de poten waren gekromd, "als bij vogels". Dat horen evolutionisten natuurlijk graag, omdat ze aannemen dat vogels van dino's afstammen. En wat dacht je van een 40 cm. lange, 4 kilo zware kikker die zich voedde met baby-dinosaurusjes? Science Daily heeft er een artikel over en ze noemen hem "de kikker uit de hel". Het fossiel werd gevonden op een ander continent (Madagaskar, Afrika) dan waar men hem had verwacht (Zuid Amerika - zie ook BBC News en Science Daily). Er werd gespeculeerd over een mogelijke landbrug via Antarctica.
Paleontologen schatten dat ze nog maar 27% van alle dinosauriërs gevonden hebben. Dat betekent dat we nog heel wat exotische ontdekkingen kunnen verwachten. Onderzoekers willen echter zo graag de eer voor het ontdekken van een 'nieuwe soort', dat het erop lijkt alsof elk botje dat een beetje afwijkt gelijk een heel nieuw beest moet zijn. Als we er vanuit gaan dat God die beesten gemaakt heeft met een bijna eindeloos vermogen tot variatie, dan zijn al die afwijkende vondsten misschien helemaal geen 'nieuwe soorten'. Stel je eens voor dat er van alle hondenrassen die nu bekend zijn, over de hele wereld fossielen zouden worden gevormd. (Bijvoorbeeld door een grote, wereldwijde overstroming of zo, waarbij allemaal lagen ontstaan met gefossiliseerde hondenbotjes En stel je voor dat onderzoekers met een evolutionistisch wereldbeeld die hondenbotjes over vierduizend jaar opgraven. Wat zouden ze zeggen bij elk nieuw fossiel dat ze vinden? Ze zouden vrijwel zeker elk skeletje classificeren als een 'nieuwe soort', elk uit een ander 'tijdperk', want "voor evolutie is veel tijd nodig". Toch weten we dat al die rassen tot dezelfde soort behoren en afstammen van één basistype: een hond- of wolfachtige. Zou hetzelfde ook met de dinosauriërs gebeurd kunnen zijn? Zou het kunnen zijn dat het vermogen om zoveel diversiteit voort te brengen bij de beesten die net door God geschapen waren, veel groter was dan we nu zien bij honden, katten, paarden, kippen en knaagdieren? Classificatie is voornamelijk interpretatie en daar komt nog bij dat paleontologen heel graag een nieuwe soort op hun naam willen hebben. Dat er zoveel verschillende 'soorten' dino's zijn zegt op zich niets over hun veronderstelde evolutie. We kunnen nu met geen mogelijkheid meer achterhalen of de verschillende dino's samen nog vruchtbaar nakroost konden produceren. Bij de vele verschillende honden van vandaag kan dat nog wel. Daaraan kunnen we zien dat het om dezelfde soort gaat. En zelfs dat zegt niet altijd iets, want er zijn bijvoorbeeld ook konijnensoorten die al zo lang van elkaar gescheiden zijn, dat ze samen geen jonkies meer kunnen krijgen. Toch zijn en blijven het konijnen en hebben ze allemaal één gemeenschappelijke voorouder. Zo kunnen we de logische conclusie trekken dat het aantal oorspronkelijk geschapen basistypen niet zo heel erg groot was. Hiermee worden gelijk de 'problemen' opgelost van het aantal dieren dat in de Ark van Noach moest en het door Adam benoemen van alle dieren in de tuin (zie ook deze veel gestelde vraag en De Bijbel).
15-09-2008
Hersenen
Menselijk brein raadsel voor evolutionisten "Wetenschappers tasten volledig in het duister" en "we weten niets van de evolutie van het brein." Dit zijn de woorden van niemand minder dan Richard Lewontin. Hij zei dit in een presentatie tijdens de jaarlijkse samenkomst van de American Association for the Advancement of Science. James Randerson vatte de presentatie samen in een blog op de site van de Guardian.
Het menselijk denken is blijkbaar nog steeds een zwarte bladzijde in de evolutionaire geschiedenis. Uit Randersons samenvatting blijkt dat het handje vol fossielen van veronderstelde mensachtige voorouders niet veel inzicht verschaft over de mogelijke evolutionaire stappen. Elk van die fossielen kan net zo goed een zijtak zijn in plaats van een voorouder. Ze zijn nog moeilijk te interpreteren ook, bekende Lewontin. Logisch, want hoe moet je mentale vermogens afleiden uit de schedel van een fossiel? Je kunt hem niets meer vragen. Het is al lastig om te achterhalen of ze rechtop liepen of niet. We kunnen wel kijken wat natuurlijke selectie nu doet in mensen, maar we kunnen er volgens Lewontin niet zeker van zijn of dit ook zo werkte bij 'onze voorouders'. Alle mooie plaatjes en voorstellingen in (populair) wetenschappelijke bladen, programma's en musea ten spijt; hoe onze 'voorouders' eruit zagen en wat ze dachten blijft een groot raadsel voor evolutionisten. Ze hebben "grote problemen" om te bepalen "hoe ons meest gecompliceerde en mysterieuze orgaan tot stand kwam."
Deze presentatie is een serieuze bekentenis! Laten we het dan ook serieus nemen. Een van de meest vooraanstaande evolutionisten, Richard Lewontin, geeft duidelijk te kennen dat al die zogenaamde zekerheid over onze 'aapachtige voorouders' volledig uit de lucht gegrepen is! Al die kunstenaars die zich zo vol overgave hebben gestort op prachtige displays in musea en suggestieve plaatjes voor de cover van National Geographic Magazine worden hartelijk bedankt voor hun deelname aan de promotie van Paleofantasyland. Het avonturenpark waar een rechtop staand aapje met een intelligente blik voor zich uit staart, terwijl ze met een nu vrije hand aan haar kin nadenkend over haar nazaten uitkijkt. En dat alles gereconstrueerd vanuit een half skelet en het hoog ontwikkelde(?) brein van een kunstenaar. Denk nog maar eens aan deze bekentenis als je weer eens zo'n plaatje ziet, of door een museum loopt. Denk er nog maar eens aan als je weer een documentaire ziet over een chimpansee die een paar eenvoudige taaltrucjes heeft geleerd. Aapachtige voorouders die via een onpersoonlijk proces, spontaan geëvolueerd zijn in schrijvers, dichters, filosofen en redenaars? Nee, geef mij maar die goede oude Bijbel met de eenvoudige uitspraak: "En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen... En de Here God had de mens geformeerd uit het stof van de aarde, en de adem van het leven in zijn neusgaten geblazen; zo werd de mens tot een levende ziel." (Gen 1:27 en 2:7)
In een artikel op Kennislink.nl lezen wij dat het aantal genen in menselijk DNA minstens 2x zo groot is als wetenschappers dachten. Het aantal genen dat codeert voor eiwitten is vastgesteld op ongeveer 30.000, maar er zijn er nog minstens evenveel die andere belangrijke dingen doen in de cel. Het blijkt dus dat we minstens twee keer zoveel 'nuttig' DNA hebben dan gedacht. Toen ze ontdekten dat er 'maar' 30.000 genen zorgden voor eiwitten, bestempelden veel wetenschappers het overige DNA als 'evolutionair afval'. Sergei Denissov, die 5 maart op dit onderwerp zal promoveren, "gelooft dat zelfs het kleinste stukje DNA zijn functie heeft in een menselijke cel".
Heeft iemand het woord 'evolutie' gelezen, of iets dat daar mee te maken heeft? Zoals ik al vaker heb opgemerkt: hoe dieper ze in de programmacode van het leven kijken, hoe minder je over evolutie hoort. Alles blijkt zo onvoorstelbaar complex in elkaar te zitten dat het niet eens meer voor te stellen is hoe het vanzelf zou kunnen zijn ontstaan. Toen Darwin zijn theorie opstelde had hij geen flauw benul van wat er honderd jaar later allemaal ontdekt zou worden. Hij zou niet eens een vergelijking hebben kunnen maken met computers, want die waren er toen nog niet. Sinds het uitkomen van de 'Oorsprong der Soorten' is ons begrip van de cel gegroeid van een 'klein ondefinieerbaar dingetje' tot een 'compleet zelfstandige stad' met arbeiders, fabrieken, krachtcentrales, warenhuizen, infrastructuur en een bibliotheek. We weten dat zulke dingen niet vanzelf ontstaan, maar het resultaat zijn van intelligentie en vakmanschap. Waarom zouden we dan iets anders zeggen van de cel? Waarom zouden we ook maar een moment twijfelen aan het nut van elk stukje DNA? Als je ziet hoe knap het allemaal in elkaar zit, is de enige logische conclusie dat er een Schepper achter zit Die goed werk heeft afgeleverd. "Ik zal u prijzen omdat ik zo ontzagwekkend en bijzonder gemaakt ben. Wonderbaarlijk zijn uw werken... (Psalm 139:14)
17-09-2008
Burgess Shale
'Oplossing' geen verrassing voor creationisten
Bij LiveScience weten ze hoe ze moeten bluffen. De fossielen van de Burgess Shale zijn al lang een bron van heftige discussies, maar nu is de 'oplossing' toch echt gevonden, nadat de aardlagen millimeter voor millimeter zijn onderzocht onder de microscoop.
Laat die 'oplossing' nou toevallig erg veel lijken op wat creationisten al lang beweren: ze zijn niet langzaam begraven, maar "dikke lagen [van versteende modder] werden allemaal tegelijk gecreëerd, met zandkorrels en schelpfragmenten ertussen, die normaal naar de bodem zouden zijn gezonken". Toch ontkennen ze dat het bestaan van dit soort aardlagen een sterk bewijs is voor een wereldwijde zondvloed. Ze praten over het plotseling verschijnen van "alle belangrijke basisgroepen van dieren", wat overigens een sterk bewijs voor 'plotselinge' schepping is. Maar door die bijzondere gebeurtenis 500 miljoen jaar in het verleden te plaatsen (aan het begin van een 'periode' die ze het 'Cambrium' noemen - zonder daarvoor bewijs te leveren), klinkt het ineens aannemelijk. Of toch niet? Er wordt ook plompverloren beweerd dat (meercellig) leven zomaar ontstond, wat een scheikundige, natuurkundige, biologische en statistische onmogelijkheid is, al zou je er 500 miljard jaar voor uittrekken. Jan Zalasiewicz, een geoloog aan de Universiteit van Leicester in Engeland, gaf toe dat het plotseling ontstaan van al dat leven nog steeds "een mysterie" is.
Zie je hoe ze het steeds weer voor elkaar krijgen? De bewering dat het leven 'zomaar' ontstond wordt er gewoon tussen gedrukt. Nooit bewezen. Nooit verklaard. Het is een filosofie. Het is een wereldbeeld. Een "mysterie" noemen ze het... In de Burgess Shale zijn zelfs zachte delen van organismen bewaard gebleven. Hoe is het mogelijk dat zacht weefsel 500 miljoen jaar bewaard blijft? Zou het ook kunnen zijn dat het Cambrium niet zo oud is als ze denken? Hoe meer we naar de feiten kijken en hoe meer er bekend wordt, hoe meer we zien dat die feiten veel beter in het verslag van de Bijbel passen. Wetenschappers hebben ontdekt dat het heelal een begin heeft; dat is precies wat de Bijbel ons leert. Materie is voornamelijk opgebouwd uit licht (God zei: "laat er licht zijn"), uit energie, uit een samenstelling van trillende 'krachten' in een voor de rest volkomen lege ruimte, die atomen vormen. Die atomen vormen weer moleculen, en die weer lange ketens met informatie (bijvoorbeeld eiwitten en DNA). Eigenlijk zijn dit woorden, zinnen en zelfs complete boeken. In feite zijn eenvoudige moleculen ook woorden: ze kunnen gezien worden als een reeks letters. Volgens de Bijbel is alles gemaakt door het gesproken Woord van God. Het bestaan van DNA als informatiedrager is een vrij recente ontdekking en het bevestigt de Bijbelse waarheid dat de aarde en het leven door woorden tot stand gekomen zijn. Het leven ontstond blijkbaar plotseling (Cambrische explosie) en afgezien van de tijdschaal die door veel wetenschappers wordt aangehouden, wordt hiermee de Bijbelse waarheid bevestigd dat al het leven in een 'korte tijd' verscheen. Veel van de profetieën die in de Bijbel staan zijn al uitgekomen (lees erover in de profetieën). Mensen worden ook vandaag de dag nog genezen en levens worden compleet veranderd wanneer ze in aanraking komen met de waarheden van de Bijbel, belichaamd in een Persoon: Jezus Christus (zie kader op de voorpagina). Lief Nederland en Belgie, we moeten terug naar het Woord. Laten we het Woord van God weer gaan vertrouwen en de Schepper van hemel en aarde aanroepen, zodat hij ons weer kan aannemen als 'zoon' (een titel: 'erfgenaam' - die ook voor dochters geldt natuurlijk ;-) Onderzoek het, lees deze site, volg de links, nodig mij uit voor een presentatie en/of een open discussie. Nederland en België moet weer gaan zien dat het Woord, dat eens zo'n belangrijk deel van ons fundament uitmaakte, nog steeds even betrouwbaar is!
Hoe vinden wortels hun weg door harde grond of zelfs door steen? Waarom duwen ze de plant tijdens het groeien niet uit de grond? Dit zijn vragen die alleen kinderen en wetenschappers stellen.
Het antwoord hierop is echter ingewikkelder dan je zou denken. Science Daily geeft ons het verhaal, waarin professor Liam Dolan van het John Innes Centre in Norwich zijn bevindingen verwoordt. Wortels hebben een soort vacht van kleine haartjes. Die haartjes stellen de wortel in staat om zijn weg door de grond te vinden, zoals iemand in het donker op de tast zijn weg vindt. Dit gebeurt door middel van een complex systeem van eiwitten en signalerende moleculen. Als de wortel een obstakel tegenkomt, groeit hij net zo lang opzij totdat hij een nieuwe opening vindt. De plant blijft netjes op zijn plaats omdat de haartjes de wortel in de grond verankerd hebben, zodat hij niet kan verschuiven. "Dit opmerkelijke systeem geeft planten de flexibiliteit om een complexe omgeving te onderzoeken en te koloniseren, zelfs in grond waar je het minst van zou verwachten," aldus professor Dolan. "Het verklaart ook hoe zaailingen zo snel kunnen groeien wanneer ze zich gevestigd hebben."
De wortel van het probleem dat wij niet meer zijn zoals God ons bedoeld heeft, ligt voor een groot deel in het feit dat we geen vragen meer stellen. Onze trotse onafhankelijkheid scheidt ons van onze Schepper. Hij kan ons dan geen advies meer geven en we maken er vaak een rommeltje van (of erger, helaas). Als we zouden beseffen dat God onze Maker is, dat Hij de natuur om ons heen beter kent dan wij ooit zullen kunnen bevatten, dan zouden we eerst bij Hem en Zijn Woord te rade gaan voordat we een belangrijke beslissing nemen. Van het kleinste stukje onkruid tot de grootste boom: planten zijn een wonder op zich. Sommige planten zijn in staat om door de hardste grond heen te groeien en zelfs graniet te breken. Californische Redwoodbomen kunnen voedingsstoffen van diep uit de grond tot meer dan 100 meter hoogte oppompen. Hoe doen ze dat? Het zijn dingen die we nog maar net beginnen te begrijpen. Als je alleen maar door een microscoop naar planten kijkt, mis je de grootste wonderen. Je kunt zien dat wortels zich een weg banen door de aarde, maar wat er precies gebeurt zie je pas op nano-schaal (op moleculair niveau). Het is gewoonweg wonderlijk. Wat bezielt mensen toch om te gaan beweren dat dit allemaal vanzelf is ontstaan? Dingen die niet leven doen dit niet. Alleen levende planten en bomen worstelen zichzelf een weg door de grond en zoeken een weg omhoog naar het licht, tegen de zwaartekracht in. Levende organismen gaan tegen de natuurwetten in door energie op te nemen en het te benutten volgens voorgeprogrammeerde, systematische processen. Er worden uiterst ingenieuze moleculaire machines gebouwd die allemaal ingewikkelde taken verrichten om het organisme in leven te houden. We weten nu dat ook 'eenvoudige' plantjes gebruik maken van deze technieken om zich een weg door de aarde te banen. Wie had dat gedacht? Probeer je niet schuldig te voelen wanneer je je tuin van onkruid ontdoet...
19-09-2008
Grand Canyon
Een rivier die omhoog stroomt? Wetenschappers onderzoeken de Grand Canyon nu al 140 jaar. Je zou toch denken dat ze er nu wel een aardig goed beeld van hebben. Niet dus. De rol die de Colorado rivier heeft gespeeld bij het uitslijten van het landschap is nog steeds een "klassiek mysterie in de geologie", volgens Joel Pederson in een artikel in GSA Today1 (een tijdschrift van de Geological Society of America).
Een gedeelte van het Colorado Plateau, waar de rivier doorheen stroomt, is namelijk hoger dan de rest: het Kaibab plateau. Als de Colorado rivier de Canyon inderdaad heeft uitgesleten, zoals seculiere geologen veronderstellen, dan moest hij eerst over een behoorlijke heuvel heen. Rivieren stromen normaal gesproken niet de heuvel op, dus moet er een oplossing voor dit dilemma gevonden worden. Het eerste waar je aan denkt is natuurlijk dat het Kaibab Plateau later omhoog gekomen is, maar die theorie stuit op problemen bij dateringen. Het Plateau zou er namelijk eerder zijn geweest dan de rivier. Voor een eventuele eerdere of andere rivieren is geen bewijs (zoals een rivierdelta). Pederson probeert wel een verklaring te vinden, maar loopt tegen twee problemen aan: (1) dateringen van formaties, gebaseerd op de geologische tijdschaal en (2) de aanname dat de formatie langzaam heeft plaatsgevonden, gedurende lange perioden. Hij ging niet in op eerdere onderzoeken die lijken aan te tonen dat de Canyon veel jonger is dan gedacht (CEH 30 november 2007). Hij ging ook helemaal niet in op het werk van creationistische geologen, die een catastrofale vorming voorstellen (de zondvloed).
1. Joel L. Pederson, "The mystery of the pre-Grand Canyon Colorado RiverResults from the Muddy Creek Formation," GSA Today Vol 18, Issue 3 (maart 2008), pp. 4-10.
Pederson kan voor zijn goede fatsoen in een blad van de GSA ook niet beginnen over creationistische geologie. De GSA heeft een duidelijke uniformitaristische inslag. Mensen die een catastrofistische kijk op de Canyon hebben worden vaak weggehoond door hun collega geologen. Toch blijkt steeds vaker dat formaties als de Grand Canyon wel degelijk snel kunnen ontstaan. Maar seculiere geologen blijven gevangen in hun uniformitaristische denkwereld. Ze kunnen schijnbaar niet anders. Creationistische geologen als Walt Brown en Steve Austin hebben aangetoond dat de Grand Canyon na de zondvloed ontstaan kan zijn doordat ingesloten meren ten noordoosten van de Canyon een dambreuk veroorzaakten. Hun modellen verklaren hoe de rivier door het plateau sneed zonder een delta achter te laten. Dit scenario verklaart ook een hoop andere geologische structuren. Bij Mt. St. Helens is ook een Canyon ontstaan toen een modderstroom door een dam heen brak (zie de zondvloed) http://www.schepperenzoon.nl/betrouwbaar/06-zondvloed.html , wat door Steve Austin goed wordt onderbouwd in zijn boek "Grand Canyon: Monument to Catastrophe"). Seculiere geologen negeren dit dus volkomen, omdat ze ervoor gekozen hebben de aarde als 'oud' te zien en geologische processen als 'langzaam'. Ergens in de negentiende eeuw hebben mensen als James Hutton deze ideeën populair gemaakt en sindsdien is het blijven hangen, in stand gehouden door invloedrijke personen. Bij nader onderzoek stuit men steeds op bewijzen voor catastrofale vorming, maar het schijnt geen indruk op ze te maken. Het hele idee van 'oude aarde' en 'langzame processen' past natuurlijk goed in het Darwinistische denkbeeld dat het leven door vele kleine veranderingen over een lange tijd ontstaan is. Die twee disciplines houden elkaar dan ook heerlijk de hand boven het hoofd. En probeer er maar eens tussen te komen met een Bijbels wereldbeeld. Je wordt compleet weggestemd. Hun argumenten stoelen echter meestal op een het-beste-wat-we-hebben verklaring. Het creationistische model is echter zeer goed onderbouwd en wint steeds meer terrein, ondanks dat het volslagen genegeerd wordt door mensen als Pederson. Hij nam niet eens de moeite om de modellen van Austin en Brown te bespreken, laat staan te weerleggen. Ach, misschien zou hij wel door de GSA verbannen zijn als hij ze genoemd had. De theorie van een dambreuk kan overigens best genoemd worden zonder 'creationistisch te klinken', omdat het helemaal stoelt op bekende natuurkundige processen. De zondvloed is echter wel de beste verklaring voor de gigantische binnenmeren die nodig zijn voor de formatie van de Grand Canyon.
20-09-2008
De oerkip
Wat was er eerder: ei of kip? De aloude vraag lijkt heropend bij het lezen van artikelen op LiveScience, EurekAlert (1), EurekAlert (2) en Science Daily. We lezen dat Darwin het bij het verkeerde eind had... tenminste over de oorsprong van onze huiskip. Hij bestudeerde de kippen als model voor evolutionaire veranderingen en dacht dat de gedomesticeerde kippen die wij kennen allemaal afstammen van het rode Kamhoen (zie WikiPedia) en zag deze als 'oerkip'. De gelige kleur in de poten van de kip wordt echter veroorzaakt door een gen dat niet voorkomt in het rode Kamhoen, maar in het grijze Kamhoen, dat gezien wordt als een andere soort. Dat schijnt het wat lastig te maken.
Verder werd door de wetenschappers geopperd dat het gen ook "belangrijk" is voor pigmentatie in (echt) andere soorten zoals de roze kleur van de flamingo, de gele poten van veel roofvogels, zoals adelaars, valken en haviken, de roze spieren van de zalm en zelfs de huidskleur van mensen.
Hoezo, "belangrijk"? Dat gen kan best in zalmen en mensen voorkomen, maar wat is daar dan belangrijk aan? Als je aanneemt dat ze een gemeenschappelijke voorouder hebben, komt dat gen volgens jou daarvandaan, maar als je aanneemt dat ze dezelfde Ontwerper hebben, heeft Hij gewoon een gelijksoortig onderdeeltje gebruikt. Onder fossielen vinden we geen wezens die half hagedis, half kip zijn. We vinden ook geen dieren die half kip, half adelaar zijn, samen met alle andere benodigde tussenvormen. Datzelfde geldt voor zalmen en mensen. Kortom, er is helemaal geen bewijs voor gemeenschappelijke afstamming. Alleen maar speculatie. Vogels zijn altijd vogels geweest, vissen zijn altijd vissen geweest, en mensen zijn... uh hoe noem je het ook al weer als ze niet verder kijken dan hun neus lang is? O ja, kippig. Of zijn ze nou gewoon ei-genwijs? Laat je niet voor de gek houden... blijf lezen.
21-09-2008
Borsten
Prehistorische poep maakt borsten aantrekkelijk. Dit staat te lezen in een magazine "Nina" - Een blad voor Mode lifestyle relaties en trends.
Het artikel staat op de pagina Sex advies met Mieke Mievis - Ingezonden vraag: Hoe geraak ik van al die gapers af?:
Citaat:
Met een deftige C-cup mag ik niet klagen als het gaat over de omvang van mij borsten. Toch ergert het me mateloos dat er mannen zijn die er hun ogen niet vanaf kunnen houden en maar blijven turen. Ik las ooit dat mannen er niet aan kunnen doen, dat het sterker is dan zichzelf. Maar dat vind ik maar nonsens. Hoe geraak ik van al die gapers af?
Nina's sexadvies schreef:
Aangezien ik niet weet hoe diep uw decolleté is....enz...,er is iets aan borsten wat mannen steeds opwindt. Ze zijn er zich misschien niet van bewust, maar een decolleté is voor hen veel opwindender dan volledig blote borsten. Hier komt wat evolutieleer bij te pas. In de prehistorie, toen de mens nog niet rechtop liep, hadden vrouwtjes veel grotere billen. Die billen werden tijdens hun ovulatie ook roder. Bij de apen is dat trouwens nog steeds zo. Maar toen ging de mens wél rechtop lopen en daarna werden de billen bedekt met kleren. De grote aantrekkingskracht van geprononceerde vrouwenbillen viel dus weg. Maar de vrouw ging stilaan borsten ontwikkelen. Daarmee had de man weer iets vooruitstekends om opgewonden van te raken. Een decolleté,twee helften met een spleetje erin, doet aan een vrouwelijk achterwerk denken. Dus vandaar het succes van de push-upbeha!....enz...
Man....man....Geert Hoste kan het misschien in zijn eindejaars conference gebruiken. Ik wou dit even doorgeven omdat ik mij mateloos kan ergeren aan dit soort artikels. Vanwaar blijven ze het allemaal toch uithalen?
Maar kom...je weet het mannen "evolutionisten" zien dus een achterwerk in een decolleté zonder dat ze het zelf geweten hebben van in de tijd dat vrouwen nog geen borsten hadden maar een dikke poep die op bepaalde momenten roder was en onbedekt meer naar achteren gericht stond. Verzin ze maar....evo_believer...
22-09-2008
Naturalisme & uniformitarisme.
Toch 6000 jaar oud?
Dit keer geen bericht uit de seculiere hoek, maar een artikel van Answers in Genesis dat mijn aandacht trok. Deze organisatie heeft hoog geschoolde wetenschappers in dienst die ondanks (of misschien wel dankzij) hun hoge intelligentie niet bang zijn om te beweren dat de aarde 'slechts' 6000 jaar oud is. Eén van die mensen is Dr. Jason Lisle, de schrijver van het artikel, die blijkbaar citeert uit zijn boek "Taking Back Astronomy". Lisle legt uit dat de aarde en het heelal volgens de Bijbel (Exodus 20:11) in 6 dagen gemaakt zijn. Als je de geslachtsregisters van Adam (de eerste mens) tot Jezus Christus achter elkaar zet, kom je op grofweg 4000 jaar en als je daar de 2000 jaar van onze jaartelling bij optelt, krijg je dus ongeveer 6000 jaar voor de leeftijd van de aarde. Vandaag de dag zijn er veel mensen die dit niet serieus willen nemen. Geologen en astronomen claimen ten slotte meestal een leeftijd van 4,5 miljard jaar voor de aarde, wat ook op de meeste scholen geleerd wordt. Lisle vraagt zich af waarom zoveel wetenschappers de geschiedenis volgens de Bijbel negeren. Hij noemt vijf redenen: 1. Cirkelredenatie: Veel wetenschappers geloven dat de aarde oud is omdat ze denken dat andere wetenschappers dat ook geloven. Hoewel ze vaak heel goed weten dat de feiten niet goed te rijmen zijn met een hoge ouderdom. Vaak denken geologen dat astronomen de antwoorden hebben vanwege hun kennis van het heelal en andersom denken astronomen de antwoorden te vinden bij geologen omdat zij menen te 'weten' dat de aarde oud is. De psychologische druk om mee te doen met de meerderheid is vaak erg groot. 2. Evolutie: De meeste (zo niet alle) wetenschappers die in miljarden jaren geloven, geloven ook in evolutie van moleculen naar mensen. Evolutie vereist veel tijd en kan niet gebeurd zijn in 6000 jaar. Toch is het nog nooit waargenomen dat leven spontaan ontstond uit niet levende materie, noch dat een organisme evolueerde in een complexere soort. Deze 'wonderlijke sprongen' worden mogelijk gemaakt door die denkbeeldige lange perioden, want "de tijd zelf verricht de wonderen" (George Wald). Dat tijd alleen ook niet voldoende is, wordt vaak gemakshalve over het hoofd gezien. Evolutionisten moeten geloven in veel tijd, hun wereldbeeld staat niet toe dat de aarde slechts enkele duizenden jaren oud is, zelfs al is er geen bewijs voor de vermeende hoge ouderdom. 3. Big Bang: Mensen die in miljarden jaren geloven, denken vaak ook dat de speculatieve 'Big Bang' theorie kan verklaren hoe ons heelal is ontstaan. Helaas hebben ook veel christenen zich deze theorie laten aanpraten. Wat de meeste mensen niet weten is dat de Big Bang ook grote problemen kent. Niet in het minst het feit dat de kosmische achtergrondstraling veel te regelmatig is. Delen van het heelal die volgens de theorie zo ver van elkaar staan dat er geen uitwisseling van (warmte-) straling mogelijk is geweest, blijken toch even 'warm' te zijn. 4. Aannames: Naturalisme (de natuurwetten verklaren alles) en uniformitarisme (alles ging geleidelijk en langzaam) zijn veel voorkomende aannames. Het naturalisme laat uiteraard niet toe dat God de bovennatuurlijke Veroorzaker is. Dingen die op bovennatuurlijke wijze tot stand gekomen zijn, zullen in de ogen van een naturalist ouder lijken. Denk aan een volledig gevormde man (Adam) die na geschapen te zijn bijvoorbeeld 30 jaar oud lijkt. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor het heelal. Veranderingen in de natuur gaan nu vaak langzaam (zoals vorming van bergen en radioactief verval). Daarom denken veel mensen dit te kunnen doortrekken in een ver verleden. Hierbij worden alle bewijzen genegeerd die laten zien dat deze processen in een recent verleden ook snel gegaan kunnen zijn. Ze zullen zeker het idee van een wereldwijde overstroming (zondvloed) ontkennen. 5. Verre sterren: Het meest gehoorde bezwaar is natuurlijk het feit dat sterren zo ver weg staan. Het licht van die sterren moet er miljarden jaren over gedaan hebben om hier te komen. We zien ze, dus moeten ze al miljarden jaren bestaan, zo luidt de redenatie. Dit zou dan weer de Big Bang theorie ondersteunen. Er zijn echter verschillende manieren waarop het licht van de verst staande sterren hier in een paar duizend jaar heeft kunnen komen. Lisle haalt hiervoor een aantal bronnen aan en gaat er verder niet op in. (De belangrijkste argumenten verwijzen naar de effecten van relativiteit tijdens de scheppingsweek.) Maar wat hij eigenlijk wil zeggen is dat het hier om een denkfout gaat. Het argument van het verre sterrenlicht is gebaseerd op uniformitaristische en naturalistische aannames. Het gaat er vanuit dat het licht hier op een natuurlijke manier, met een constante snelheid, over een constante afstand gekomen is, waarbij ook nog eens de tijd constant was. Kunnen we wel logisch concluderen dat deze dingen altijd constant geweest zijn? Als je al bij voorbaat aanneemt dat de oorzaak van ons heelal niet bovennatuurlijk kan zijn, kun je nooit accepteren dat God alles in 6 dagen gemaakt heeft. Dan argumenteer je alleen op je eigen voorwaarden. Het is belachelijk om te zeggen dat een bovennatuurlijk ingrijpen niet mogelijk is, omdat het niet natuurlijk verklaard kan worden. Dat is weer een cirkelredenatie. Je kunt je wel afvragen of God natuurlijke middelen gebruikt heeft om de sterren te maken (en zo ja, hoe), maar als dat niet voor de hand ligt, is de logische conclusie dat het op een bovennatuurlijke manier gegaan is. Daar komt nog bij dat de snelheid van het licht juist een probleem is voor de Big Bang! Dit wordt het 'horizon probleem' genoemd. Verder argumenteert Lisle dat het geloof in miljarden jaren veel christenen ertoe heeft gebracht om water bij de wijn te doen waar het de betrouwbaarheid van het Bijbelse scheppingsverhaal betreft. Vaak probeert men dan de miljarden jaren in het eerste hoofdstuk van Genesis in te passen. Daarvoor moet je gaan goochelen met het woord 'yom' (dag), om te proberen er lange perioden van te maken. De juiste vertaling van dit woord in de gegeven context is gewoon een dag van 24 uur, maar je krijgt ook problemen met de volgorde. Volgens de Bijbel werden de vruchtdragende bomen op de derde dag gemaakt, de sterren op de vierde dag en de vissen op de vijfde dag. Volgens de naturalistische benadering kwamen er eerst sterren, toen de vissen en daarna pas vruchtdragende bomen. Waar het volgens Lisle uiteindelijk om gaat is dat je moet beslissen wie je vertrouwt. De interpretaties van mensen of het Woord van God. Hierbij moet je volgens hem wel bedenken dat de Bijbel altijd de juiste informatie geeft waar het over dingen gaat die met astronomie te maken hebben. Meningen en interpretaties van mensen veranderen steeds, maar de Bijbel is al duizenden jaren onveranderd en ongeëvenaard.
Het is waar dat mensen vandaag de dag het idee van een jong universum belachelijk maken, maar diezelfde mensen maken vaak ook het geloof in Jezus Christus als Schepper en Zoon belachelijk. De Bijbel is tot nu toe alleen nog maar bevestigd. Niemand heeft het Woord van God nog kunnen weerleggen. Feiten spreken altijd in het voordeel van de Bijbel, of zijn neutraal. Hoe kijk jij naar de feiten? Doe je de naturalistische bril op? Of kijk je naar de feiten vanuit een Bijbels wereldbeeld? Die laatste benadering is onwankelbaar en altijd trefzeker. De eerste benadering zal je elke keer weer dwingen om je visie te veranderen, of nieuwe aannames te doen, omdat het niet te rijmen is met de feiten. Bedenk wel: als je niet kiest, kies je toch. Niemand kan één van beide benaderingen 'bewijzen', maar één van beide benaderingen is wel de juiste. Ze kunnen niet allebei waar zijn.
23-09-2008
Gekko
Het moet niet gekko-er worden Zoals we al eerder zagen, zijn gekko's een bron van inspiratie. Het verhaal krijgt echter nog een staartje: op Science Daily en PhysOrg wordt beschreven hoe een vallende gekko ervoor zorgt dat hij (net als een kat) mooi op zijn pootjes terecht komt. Hij doet dat echter niet zoals een kat met een draaiing van de rug, maar hij maakt gebruik van zijn staart, waarbij de rug juist recht blijft. Het blijft een wonderlijk beest. Zijn plaktenen kunnen hem een meter per seconde omhoog of ondersteboven laten lopen, langs de gladste oppervlakten (zoals glas).
Daarbij hechten zijn poten door Van der Waalskrachten in 5/1000 van een seconde, om weer los te laten in 15/1000 van een seconde. En dat doen die pootjes dan 30 keer per seconde, terwijl de gekko recht omhoog loopt. Als hij dan toch zijn grip verliest, kan hij zich met behulp van zijn staart in enkele duizendsten van een seconde recht draaien. Diezelfde staart houdt hem dan ook nog recht totdat hij landt. Ze kunnen zo zelfs een beetje sturen. De onderzoekers kwamen hier achter door de gekko in een windtunnel te plaatsen. De staart werkt ook nog als een stabilisator bij het beklimmen van glibberige oppervlakken en wanneer hij (tot wel 60 graden) achterover leunt, gebruikt de gekko hem net als een fietsstandaard. Volgens de onderzoekers is de werking van de gekkostaart al nuttig bij het ontwerpen van klimmende robots, maar het zou ook goed gebruikt kunnen worden voor onbemande zweefvliegtuigen en in de ruimtevaart.
Oorspronkelijke publicatie: Jusufi, Goldman, Revzen and Full, "Active tails enhance arboreal acrobatics in geckos," Proceedings of the National Academy of Sciences USA, 17 maart online gepubliceerd, 10.1073/pnas.0711944105.
Geen enkele vermelding van evolutie, alleen maar intelligent ontwerp. Mooi he? Wie zou dat toch allemaal verzonnen hebben?
24-09-2008
Atomen en moleculen
Bouwstenen van het leven geven leven?
In ons universum bestaat alles uit atomen en moleculen. Ook alles wat leeft. Je zou kunnen zeggen dat elk molecuul en elk atoom dat in een levend organisme aanwezig is, gezien kan worden als een bouwsteen van het leven. Koolstof is bijvoorbeeld heel belangrijk voor het leven, maar het is ook een bouwsteen van cyanide en een aantal andere giftige en dodelijke stoffen. Het zit hem dus niet alleen in de aanwezigheid van een aantal eenvoudige basisbouwstenen, het gaat erom hoe ze in het complexe 'bouwwerk' zitten. Een hoopje scrabbleletters kunnen door een kind dat niet kan lezen aan elkaar gelegd worden, maar de kans is groot dat het eindresultaat niets betekent.
Het leven kan echter vergeleken worden met een zeer uitgebreide encyclopedie (DNA) waarvan de informatie door moleculaire machines gelezen wordt, die de bouwstenen via een dynamisch proces op de juiste manier in elkaar zetten. Evolutionisten geloven dat de bouwstenen (onder de 'juiste omstandigheden) vanzelf in de juiste volgorde gaan zitten. Niemand zal echter beweren dat silicium samen met arseen, boor, gallium en fosfor (onder de juiste omstandigheden) spontaan een complexe computerchip zal vormen. Zo zullen 'organische moleculen' ook nooit zomaar leven vormen, maar toch is het voor evolutionisten nodig om dit te geloven, anders hebben ze geen basis voor hun theorie. Ze gebruiken dan ook graag het woord 'organisch' bij deze moleculen, zodat het lijkt alsof ze daarvoor 'bestemd' zijn, alsof ze automatisch leven zullen produceren wanneer ze op de juiste manier en in de juiste volgorde bij elkaar komen. Ze praten over een 'oersoep' van 'prebiotische componenten' en wekken de suggestie dat het denkbaar is dat hieruit 'eenvoudige' levende organismen ontstaan. Zo ook weer in een artikel van EurekAlert, waar gesuggereerd wordt dat slechts de aanwezigheid van de juiste hoeveelheid zuurstof op bepaalde momenten in een ver verleden het leven mogelijk maakte. Zuurstof kan echter ook dodelijk zijn als het in ons lichaam niet precies door de juiste enzymen op de juiste manier verwerkt wordt. Datzelfde geldt voor koolstof. Op zich is dat atoom pas nuttig voor een organisme als het ook weer in de juiste verbinding op de juiste manier verwerkt wordt. Waarom hoor je dan in de media overal het L-woord (leven) wanneer er methaan wordt gevonden in de omgeving van een nabije ster? Methaan is de meest eenvoudige koolstofverbinding (een molecuul dat bestaat uit 1 koolstofatoom en 4 waterstofatomen), dat eenvoudig gevormd wordt en veel voorkomt in ons zonnestelsel. Het wordt geproduceerd als bijproduct in levende organismen (afval dus), maar vormt geen onderdeel van de voedingsstoffen voor het leven. Toch zien overenthousiaste verslaggevers het graag als een mogelijk opstapje voor nieuw leven. In een artikel van BBC News werd hierover gerept, hoewel de wetenschappers moesten toegeven dat leven op de planeet in kwestie vanwege de hitte niet mogelijk was. Toch moest Dr Giovanna Tinetti wel zeggen dat ze het veel te arrogant zou vinden als wij zouden denken dat wij de enigen zijn die in het universum leven. Sinds wanneer is arrogantie een argument voor het wel of niet spontaan ontstaan van leven? Deze planeet is te heet. Als een planeet te ver van zijn zon afstaat is hij te koud. Ze zoeken naar een planeet die niet te warm is en niet te koud. Die zit in de zogenaamde "Goudlokje-zone": precies warm genoeg om water te kunnen bevatten. En daar zijn we weer bij de aloude veronderstelling dat water toevoegen voldoende is om leven te krijgen... Een soort oer-aanmaaksoep dus. Bij Science Daily kwam een wetenschapper van de NASA met het idee dat dit een "cruciale stap" is voor het onderscheiden van "prebiotische moleculen" op andere planeten. Op Space.com was het L-woord niet van de lucht, evenals bij National Geographic, waar deze ontdekking gezien werd als iets dat in de toekomst kan helpen bij het zoeken naar leven. Eiwitten bestaan uit lange ketens van bepaalde aminozuren. Deze moleculen zijn ook gebaseerd op koolstof. Er zijn eenvoudige, maar ook heel ingewikkelde aminozuren. Van alle mogelijke combinaties zijn er voor het leven maar twintig in gebruik. Het zijn echter niet de moleculen op zich die leven veroorzaken maar de specifieke volgorde waarin ze aan elkaar zitten. Die volgorde wordt bepaald door de informatie in het DNA, die op een zeer ingewikkelde manier gelezen en gebruikt wordt. Het vinden van een stelletje losse aminozuren in meteorieten maakte wetenschappers helemaal opgewonden, lezen we op Eurekalert (1) en Eurekalert (2). Ze suggereerden dat 3.8 tot 4.5 miljard jaar geleden een gestage regen van meteorieten de juiste bouwstoffen aandroeg, waardoor leven kon ontstaan in de oceaan. Het probleem dat water een vijandige omgeving is voor de verbindingen tussen aminozuren wordt hierbij gemakshalve altijd even terzijde geschoven. Ja, want "we weten" ten slotte dat het leven ontstaan is; en leven heeft aminozuren nodig; aminozuren komen met meteorieten mee, dus moet dat wel de oorzaak zijn... Water is altijd goed voor het losmaken van het L-woord. Dat zien we weer in een artikel van het Jet Propulsion Lab, waar stof rond sterren, vermengd met water, voor de wetenschappers een aanleiding was om te beweren dat dit "licht zou kunnen werpen op de oorsprong van leven in ons eigen zonnestelsel". Strooi het poeder om een ster, voeg water toe, even roeren en...
Het vinden van koolstof, zuurstof, water en aminozuren op zich heeft niets te maken met de juiste omstandigheden voor het ontstaan van leven. Wat telkens weer mist is de toevoeging van het meest belangrijke ingrediënt: intelligentie. Zonder een intelligente samenstelling van de benodigde componenten is er geen leven. Het zomaar ontstaan van leven heeft tot nu toe alleen nog maar plaats gevonden in de (zeer knap ontworpen) koppen van uiterst complexe levensvormen die wij mensen noemen. Het voorstellingsvermogen van de mens is een geweldig middel om je te verplaatsen in de belevingswereld van anderen en om een situatie van te voren in te schatten. Het is echter niet bedoeld om een wereld te verzinnen zonder Degene waarvoor wij verantwoording moeten afleggen. De schepping zit knap in elkaar. Leven kan alleen bestaan omdat alle onderdelen op een perfecte wijze op elkaar zijn afgestemd. De enige logische Veroorzaker van dit alles is de God van de Bijbel.
25-09-2008
Psychologie
Wraak en weldaad zonder Darwin Biologie is niet het enige vakgebied dat van Darwinistische aannames aan elkaar lijkt te hangen. De psychologie is ook vaak doorspekt van evolutionistische vooronderstellingen. In een paar recente wetenschappelijke publicaties staat Darwin echter met een mond vol tanden. De invloed van Darwin heeft al menig psycholoog ertoe gebracht om evolutionistische uitspraken te doen over het ontstaan van oorlog, altruïsme, muziek, taal, cultuur, en vele andere menselijke eigenaardigheden. Zowel de goede als de slechte eigenschappen (tot aan moord en verkrachting toe) worden ingepast in de veronderstelde ontwikkeling van de mens, sinds hij 'uit Afrika' trok.
Alles wordt toegeschreven aan dingen als aanpassing aan de groep, individuele selectie, of beide. Nu zien we in een publicatie in Nature.1 , met de titel "Winnaars straffen niet", een studie over wraak nemen. In de zoektocht naar de evolutionaire oorsprong van dit opmerkelijke menselijke gedrag vingen de onderzoekers bot. Een logische oorzaak kon niet gevonden worden. Wraak gaat vaak ten koste van de persoon zelf en heeft ook nog eens een slechte invloed op de groep, bleek uit het onderzoek. Het lijkt in alle opzichten zinloos te zijn en het zou niet voor selectie vatbaar moeten zijn. De sterkste overleeft, maar de sterkste is meestal juist niet degene die wraakzuchtig is: "winnaars straffen niet" en leven, maar "verliezers straffen en sterven". Het zou "mogelijk om andere redenen geëvolueerd" zijn. Welke reden dat precies moest zijn konden ze natuurlijk niet met zekerheid zeggen en ze moesten zich beperken tot enkele suggesties. Hoe dan ook, het is interessant dat 'Darwin' op dit moment geen goede verklaring heeft voor deze vreemde menselijke eigenschap. In hetzelfde nummer van Nature,2 noemden twee Duitse recensisten het hele geval een lastige "evolutionaire puzzel". Het behoeft geen nadere uitleg dat de Bijbel voor het fenomeen uiteraard een eenvoudige en logische verklaring heeft. Een andere publicatie in Science3 ging over het geven van geld. Daarin werd niet eens een poging gedaan om een Darwinistische verklaring te geven. Het blijkt dat het aan anderen uitgeven van geld (dus het niet voor jezelf houden) een mens gelukkiger maakt. Verschillende experimenten toonden aan dat de ondervraagde mensen die geld weggaven op meerdere vlakken in hun leven gelukkiger waren dan andere proefpersonen die het geld aan zichzelf uitgaven. Ze haalden nog net niet de woorden van Jezus aan: "het is beter te geven dan te ontvangen", maar het is duidelijk dat hier weer een Bijbels principe bevestigd is door de experimentele wetenschap. Het verlangen naar veel geld, zonder het te willen delen met anderen wordt in de Bijbel zelfs "de wortel van allerlei kwaad" genoemd. De schrijvers van de publicatie durfden aan het eind zelfs te beweren dat het promoten van 'pro-sociaal' uitgeven uiteindelijk een heel volk gelukkiger zou kunnen maken.
1. Dreber, Rand, Fudenberg, en Nowak, "Winners dont punish," Nature 452, 348-351 (20 maart 2008) | doi:10.1038/nature06723. 2. Manfred Milinski en Bettina Rockenbach, "Human behaviour: Punisher pays," Nature 452, 297-298 (20 maart 2008) | doi:10.1038/452297a. 3. Dunn, Aknin and Norton, "Spending Money on Others Promotes Happiness," Science, 21 maart 2008: Vol. 319. no. 5870, pp. 1687-1688, DOI: 10.1126/science.1150952.
De wetenschap bevestigt de Bijbel. Of het nou over biologie, natuurkunde, geschiedenis, aardrijkskunde, of psychologie gaat. Menselijke verklaringen en filosofieën lijken meer op een kapotte klok. Ze lijken af en toe te kloppen (eens in de 12 uur geeft de klok de goede tijd aan), maar de Bijbel hoeft nooit bijgesteld te worden. Misschien moeten we bij bepaalde gevallen even kijken of we de tekst wel goed hebben geïnterpreteerd, maar over het algemeen is de Bijbel vrij duidelijk over de juiste interpretatie van de feiten. We hebben de wetenschap (of eigenlijk de overijverige wetenschappers die de feiten evolutionistisch willen verklaren) niet nodig om ons te vertellen hoe we ons moeten gedragen. Daar had God allang de juiste richtlijnen voor gegeven. En, beste dominees, voorgangers en huiskerkleiders, jullie hoeven je niet bezwaard te voelen bij de aankondiging van 'liefdegaven', 'het offer', 'de collecte', of hoe je het ook wilt noemen. Je maakt er mensen alleen maar gelukkiger mee.
26-09-2008
Tuatara
Genen gaan te rap in reptiel
Je zou verwachten dat levende fossielen niet zo snel zouden 'evolueren'. Maar een reptiel in Nieuw Zeeland, dat '200 miljoen jaar' onveranderd is gebleven, 'evolueert' op DNA niveau toch sneller dan alle andere tot nu toe onderzochte beesten. Dit lezen we in een artikel op EurekAlert, over de Tuatara.
Levende fossielen (relicten) zijn beesten die nu nog leven en nagenoeg niet afwijken van hun soortgenoten die zogenaamd miljoenen jaren geleden leefden. Volgens evolutionisten zou zo'n beestje dan zo 'goed' of 'sterk' zijn, dat het niet meer verder hoeft te evolueren. Als dit echt het geval zou zijn, zou je dus verwachten dat er op moleculair niveau niet zo veel verandert. Want het evolutieproces zou zich juist in de genen afspelen. Volgens het artikel gaat de evolutie van dit reptiel verrassend genoeg veel sneller dan die van beren, leeuwen, ossen en paarden, die toch verondersteld worden in een veel kortere tijd geëvolueerd te zijn vanuit eenvoudiger voorouders. Nu beweren de auteurs dat de snelheid van moleculaire evolutie en die van morfologische evolutie (de uiterlijke vorm) niets met elkaar te maken hebben. Die conclusie lijken ze uit de resultaten van dit onderzoek te trekken. Maar als moleculaire verandering geen vormverandering teweegbrengt, hoe zijn olifanten en giraffen dan ontstaan? Volgens Wikipedia betekent de naam Tuatara 'stekelige rug' in het Maori en worden er sinds 1974 pogingen gedaan deze soort voor uitsterven te behoeden. Hoe kan het dat dit beestje 200 miljoen jaar overleefd heeft en nu toch nog met uitsterven bedreigd wordt?
In plaats van te erkennen dat hun uitgangspunten niet kloppen, verzinnen ze er weer een nieuwe veronderstelling bij. Want evolutie is waar, hoe je het ook went of keert. Zo denk je dat ze een betrouwbaar mechanisme hebben voor hun vage beweringen, en zo tasten ze blijkbaar weer volkomen in het duister. Het reptiel is in '200 miljoen jaar' niet veranderd en toch verandert het nu, maar niet in een andere soort, terwijl andere beesten in veel kortere tijd iets totaal anders werden. Verandering aan de binnenkant heeft 'dus' niets te maken met verandering aan de buitenkant... Dit is niet het enige beestje waarbij ze deze gebrekkige logica moeten toepassen (zie de fossielen). Maar als die vage hypothese van Gould waar is, dat evolutie in korte, snelle groeispurten gaat, met lange perioden van stilstand ("punctuated equilibrium"), dan is dit een mooie testcase. Kunnen we nu eindelijk eens evolutie in actie zien... Een nieuw soort vliegend reptiel? Eentje met wielen misschien? Nee wacht, eentje met straalaandrijving, dat lijkt me leuk! Oké, even voor de beledigde evolutionisten: ik weet wel dat dit geen goed argument is, het was een cynisch grapje, maar kijk nu eens kritisch naar jullie eigen verhaal. Je kunt toch niet blijven beweren dat een reptiel uit een vis is ontstaan, terwijl je niet eens één duidelijk voorbeeld kunt vinden van een overgangsvorm tussen die twee totaal verschillende diergroepen. Denk nog eens terug aan het pijnlijke verhaal van de Coelacanthus. Zou er misschien ook iets mis kunnen zijn met dat hele concept van miljoenen jaren? Zou het hele concept van de evolutietheorie en de 'oorsprong der soorten' ook één grote misvatting kunnen zijn? Bevat de Bijbel niet een veel aannemelijker scenario?
27-09-2008
ATP
ATP synthase getemd
Wat zou je denken van minder lang wachten op vliegvelden? Snellere diagnose van ziekten? Het snel detecteren van biologische wapens? Dat is binnenkort wellicht mogelijk, dankzij een opzienbarende samenwerking tussen mens en natuur. In een artikel van Science Daily wordt een nieuwe techniek aangekondigd die gebruik maakt van het kleinste motortje ter wereld, dat we allemaal in onze cellen hebben: ATP synthase (slechts 10-12 nanometer groot). Het is een echt draaiend motortje, dat actief is in cellen van mensen, dieren en planten, en zorgt voor de energie die we nodig hebben om te leven. Wetenschappers hebben het nu voor elkaar gekregen om die draaiende beweging van een gedeelte van de motor in een niet-biologische omgeving te benutten.
Zoals gebruikelijk werd er weer geen poging gedaan om uit te leggen hoe dit wondertje van biologische techniek zou zijn geëvolueerd. Het zal je niet verbazen dat de Intelligent Design beweging dit machtig mooie minuscule motortje heeft geadopteerd als zijnde een "onherleidbaar complex mechanisme" (dat betekent dat er geen manier te bedenken is waarop dit mechanisme door een natuurlijk proces zou kunnen zijn ontstaan). Er wordt door evolutionisten wel gesuggereerd dat een aantal van dit soort ingewikkelde machines (ook wel enzymen genoemd) een gemeenschappelijke 'voorouder' hebben, omdat ze op elkaar lijken. Maar dat verklaart natuurlijk niet hoe ze zouden zijn ontstaan en hoe al die machines een cruciale rol zijn gaan spelen in het complexe geheel. Het argument wordt dan uitgebreid met wilde speculaties over chemicaliën die spontaan bepaalde onderdelen hebben kunnen vormen, waardoor vervolgens na vele toevallige reacties het complete mechanisme ontstond. Door zich zo te begraven in details vergeten ze dat dit onderdeeltje ook nog perfect moet samenwerken met duizenden andere mechanismen. Die samenwerking is niet alleen complex, maar ook nog eens onherleidbaar. Elk onderdeel moet zijn werk op het juiste moment, op precies de juiste snelheid en op de juiste manier doen. Elk ander onderdeel moet dan ook aanwezig zijn om het werk voort te zetten of af te maken. Om de problemen te omzeilen wordt meestal een beroep gedaan op heel erg verschrikkelijk veel tijd. De vraag is echter of de 'benodigde' miljarden jaren er wel zijn geweest. De geschiedenis geeft ons geen enkele aanleiding om dat te geloven. Zelfs de vorming van aardlagen, de afstand die het licht van sterren moest afleggen en andere 'langdurige processen' zijn geen bewijs voor de vermeende hoge ouderdom van de aarde. Daar komt nog bij dat de spontane vorming van ook maar één eenvoudig machientje nog nooit waargenomen is. En denk er eens over na: als we zo'n ouderwetse koffiemolen vinden op een rommelmarkt; dan denken we toch ook niet dat die vanzelf is ontstaan? We nemen gewoon aan dat het door iemand ontworpen en gemaakt is. Waarom? Omdat het de enige logische verklaring is. Het ziet er ontworpen uit, dus is het ontworpen. De onderdelen van een koffiemolen vallen niet zomaar in elkaar tot een werkend geheel. Datzelfde geldt voor ATP synthase. En dan nog wat: voegt het ook maar iets zinnigs toe aan het hele wetenschappelijke avontuur van ontdekking, beschrijving en toepassing, door er een naturalistisch verhaaltje omheen te verzinnen? Wat schieten we eigenlijk op met die evolutionistische 'zo-is-het-gekomen' verzinsels? De meest logische conclusie is: ontwerp. Een heel goed ontwerp. Daarvoor is een Ontwerper nodig die boven zijn ontwerp staat. Die Ontwerper heeft ook een doel met jouw leven. Kijk eens naar deze filmpjes en oordeel zelf:
ATP energiecentrale:
DNA opslag en productie:
28-09-2008
Babyplaneet
De geboorte van een planeet...
Of toch niet? Waar eindigt wetenschap en begint sciencefiction? Nou, in dit artikel op nu.nl bijvoorbeeld, gebaseerd op een artikel van BBC News. Feit en fictie worden hier weer flink door elkaar gehaald. Een grote bal van stof en gas zou een babyplaneet zijn, "die waarschijnlijk zal uitgroeien tot een gasplaneet als Jupiter". De 'jongste' die tot nu toe is waargenomen. Een mooie computeranimatie fleurt het Engelse bericht op en maakt het verhaaltje nog 'geloofwaardiger'.
Wat hebben ze gevonden? Een gaswolk met een ster en een planeet die 'geheel volgens de verwachting' in een 'jong stadium van ontwikkeling' zijn. Maar waar halen ze die wijsheid vandaan? Wat zijn de feiten? Waren ze erbij toen het systeem ontstond? Nee, volgens nu.nl wordt de ster HL Tau "omringd door een schijf van gas en stof. Observaties lieten zien dat de schijf een gebied bezit waar veel gas en stof te vinden is, wat erop duidt dat er daar een nieuwe planeet gevormd wordt." De wetenschappers 'vermoeden' dat het systeem nog geen 100.000 jaar oud is. De schijf van stof, waar de planeet zich zou vormen, is "zeer dicht en helder", waardoor het volgens de wetenschappers een "uitstekende plaats" is om te zoeken naar planeten die 'aan het vormen zijn'. Ze vonden ook een extra heldere "homp" materie. Mogelijk is er volgens hen 1.600 jaar geleden een andere ster (XZ Tau) langsgekomen, die een 'ruk' gaf aan de stofwolk, waardoor de planeet kon ontstaan. De ontdekking werpt ook weer 'nieuw licht' op de vorming van sterren, omdat het toch weer anders zou zijn gegaan dan ze dachten. In plaats van deeltjes die aan elkaar gingen kleven, zou deze planeet gevormd zijn door een instabiliteit van de zwaartekracht binnen de wolk.
Oefening: Lees de artikelen en tel het aantal aannames dat gedaan wordt. Ten eerste is er de aanname dat sterren en planeten spontaan zouden kunnen ontstaan, ondanks alle praktische en onoverkomelijke problemen bij de standaard modellen en het simpele feit dat een daadwerkelijke vorming nog nooit is waargenomen. Het geobserveerde systeem zou lijken op een stadium van de vermoedelijke vorming van een zonnestelsel, maar dan toch weer een beetje anders. Dan is er de mogelijke 'aanzwengeling' door een passerend systeem, de 'vermoedelijke ouderdom', en ook nog de hypothetische 'instabiliteit' van de zwaartekracht in de wolk. Maar er zijn er vast nog meer, zoals in een artikel van National Geographic News over dit onderwerp, waarin men beweerde dat ons zonnestelsel véél ouder is, wel 4,5 miljard jaar. In dit artikel leek de beschrijving iets eerlijker, omdat gezegd werd dat men "geloofde" dat het stelsel minder dan 100.000 jaar oud is. Verder waren de uitlatingen ook iets vager dan in de versie van BBC News. Het model van een gaswolk van waterstof en helium die door draaien en samentrekken spontaan in een ster met planeten verandert wordt nog steeds in stand gehouden, omdat het de beste verklaring is die ze hebben. Kleine, rotsachtige planeetjes zouden in dit model dichter bij de ster moeten staan en grote 'gasreuzen' (zoals Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus) verder weg. Bij de meeste andere zonnestelsels die tot nu toe ontdekt zijn staat er juist een grote planeet dicht bij de ster. Dit is niet in overeenstemming met het verwachte model, maar wel met creatieve variatie binnen een scheppingsmodel. Dat een ster zou ontstaan uit een samentrekkende gaswolk is niet erg waarschijnlijk omdat daarbij de temperatuur en de druk zo hoog oplopen dat verdere samentrekking wordt tegengegaan. Sterker nog, een draaiende schijf die zich samentrekt gaat sneller draaien (net als een schaatser die zijn armen naar binnen trekt), waardoor materiaal in het systeem juist weer weggeslingerd wordt. De meeste sterren draaien echter helemaal niet zo snel. (De snelheid en draairichting van de objecten in ons zonnestelsel voldoen overigens ook niet aan de verwachtingen. Alle objecten zouden dezelfde kant op moeten draaien, maar dat is niet het geval.) En de afstelling van de verhoudingen tussen snelheid, omvang, dichtheid en temperatuur luisteren zo nauw dat je niet ontkomt aan de noodzaak van een Ontwerper. Er is nog een probleem: toenemend magnetisme bij het samentrekken van een gaswolk, waardoor hij zichzelf weer uit elkaar drukt. Probeer maar eens twee magneten met de overeenkomstige polen tegen elkaar aan te duwen. Vanuit een creationistisch oogpunt hebben we helemaal geen problemen met het 'vormen' van sterren. God heeft ze gevormd (Genesis 1:14-16). Hij heeft de gasdruk, temperatuur en draaisnelheden zo op elkaar afgestemd dat het allemaal perfect werkt. De regelrechte bluf die uit dit soort artikelen spreekt is werkelijk verbluffend. Het schrijven van sciencefiction is blijkbaar niet alleen voorbehouden aan schrijvers van romans.
29-09-2008
Aminozuren
Kijk uit voor vallende aminozuren!
Oorsprongtheorieën hebben het probleem dat alle aminozuren in de eiwitten van levende wezens linksdraaiend zijn. Dat lijkt nu eindelijk opgelost. Aminozuren zijn er in linksdraaiende en rechtsdraaiende vormen (gespiegeld aan elkaar). Toch gebruikt het leven uitsluitend de linksdraaiende vorm.
De oplossing wordt geboden in een artikel van Science Daily, waarin wordt beweerd dat de linksdraaiende aminozuren van meteorieten afkomstig zijn. Waar hebben we het eigenlijk over? Eiwitten zijn complexe moleculen die bestaan uit ongeveer duizend tot soms bijna een miljoen atomen. De atomen zijn gerangschikt in groepen die we aminozuren noemen. Hiervan worden 20 variaties in eiwitten gebruikt. Het aantal aminozuren in een eiwit kan variëren van ongeveer 100 tot wel 50.000. Daar waar aminozuren vrij in de natuur voorkomen, zien we linksdraaiende en rechtsdraaiende door elkaar. De grote vraag is nu: hoe kan een natuurlijk proces, zonder de hulp van DNA, ribosomen en een hele reeks andere ingewikkelde moleculen en micromachines, alleen de linksdraaiende aminozuren uit een 'organische oersoep' kiezen? (En dan hebben we het er dus nog niet over hoe later dat hele moleculaire machinepark zou moeten zijn ontstaan.) De suggestieve titel van het artikel is: "Meteorieten leverden de 'zaden' van het linksdraaiende leven op aarde af". Blijkbaar is het zaad in goede aarde gevallen, of er was voldoende kunstmest aanwezig. Het lijkt wel een sprookje. Je leest ongeveer dit: 'Heel, heel lang (drie of vier miljard jaar) geleden was de aarde heet, droog en levenloos. Toen plofte er plotseling, zonder waarschuwing, met grote snelheid een meteoor op de woestijnvlakte neer. Deze geweldige inslag was misschien wel de drager van het chemische zaadje dat leven bracht op aarde...' Vol spanning lezen we verder en krijgen een verrukkelijk sciencefiction verhaal, een hoop technogezwets en kloeke kwinkslagen, eindigend met de hoopvolle uitspraak dat als het hier op aarde gebeurd is, er ook wel een andere planeet in het heelal kan zijn waar deze meteorieten zijn ingeslagen. En misschien waren daar ook wel de juiste omstandigheden (een beetje water en alle andere dingen die je nodig hebt) voor het ontstaan van leven. Ja, want "de hitte van een woestijn, een beetje water en meteorietinslagen waren mogelijk genoeg om de eerste benodigdheden voor leven te bakken", zo lezen we. De draaiing van de aminozuren zou zijn veroorzaakt door de verschillende soorten gepolariseerd licht van neutronensterren dat de meteorieten zou hebben beschenen. Levende organismen laten de keuze voor linksdraaiende aminozuren niet aan toeval over. Daarvoor is een meervoudige kwaliteitscontrole aanwezig, zodat 100% zuiverheid gegarandeerd wordt. Hoe de 'organische oorsoep' de overwegend linksdraaiende aminozuren van de meteorieten zou hebben vermenigvuldigd wordt niet duidelijk uit het artikel. Linksdraaiende en rechtsdraaiende aminozuren zouden een verbinding zijn aangegaan, waarna ze met het water verdampten, zodat uiteindelijk alleen linksdraaiende aminozuren overbleven. Hierop zouden levende organismen "uiteindelijk" zijn gaan selecteren. Dat houdt dus in dat de ingewikkelde machinerie van de cel, die deze 'selectie' moet uitvoeren er al is. Zoals gebruikelijk wordt het ontstaan daarvan weer niet verklaard. Het is echter een gigantische sprong van een eenvoudige reeks aminozuren naar een werkende cel; zeg maar gerust dat er een onoverbrugbare kloof is tussen die twee stadia.
Heel erg vergezocht is nog zwak uitgedrukt. En toch komen ze daar steeds weer op terug. Darwin kwam met een mooi verhaal van veranderende beestjes en veronderstelde dat dit helemaal terug kon worden gevoerd tot een 'eenvoudige cel'. Darwin zelf wist overigens nog niets van die cel. DNA en moleculaire machines waren voor hem volkomen onbekend. Het NEO-Darwinisme probeerde daar een mouw aan te passen, maar dat is tot nu toe nog niet echt gelukt. Lees voor de duidelijkheid maar eens de hoofdstukken 3 en 4 van het online boek Evolutie: Mogelijk of Onmogelijk? Door dit soort artikelen hoeft de oplettende lezer zich natuurlijk niet te laten neppen; met wat kennis van zaken en de Lariedetector in de hand. Maar veel wetenschapsverslaggevers mogen van mij in de hoek voor het vertellen van sprookjes alsof het wetenschap is. Foei.
30-09-2008
E-volutie
E-volutie We waren al bekend met termen als E-mail, E-learning en E-books, nu is het tijd voor E-volutie. Jawel, ook evolutie kan tegenwoordig via de computer. PhysOrg, EurekAlert en Science Daily geven ons het E-nieuws. Het is afkomstig van een publicitie in PLoS Biology door Brian Paegel en Gerald Joyce.1 Er wordt beweerd dat deze twee wetenschappers een computergestuurd systeem hebben ontwikkeld dat evolutie kan laten plaatsvinden zonder menselijke inmenging. Darwin op een chip, wat een inspirerend idee! De "evolutiemachine" zou willekeurige mutaties kunnen genereren en daarop natuurlijke selectie toepassen.
Beginnend met een groot aantal RNA enzymen van een op voorhand bepaalde grootte, die op een bepaalde manier worden losgelaten in het systeem, waarop verschillende bewust gekozen acties worden uitgevoerd... dat klinkt toch wel een beetje 'gestuurd'. Maar ik wil niet al te kritisch zijn. De mensen die het kunnen, raad ik zeker aan de oorspronkelijke publicatie van PLOS-B te lezen. Kijk ook eens naar de Materials and Methods sectie, waar je bijvoorbeeld kunt lezen dat ze een laptop gebruiken om het proces te sturen. Wat er overblijft nadat je alle intelligent ontworpen technologische snufjes voor lief hebt genomen, is een oplossing waarin het RNA een beetje veranderd (ze zeggen 'verbeterd') is. Wat we in werkelijkheid nodig hebben om evolutie van chemicaliën naar levende wezens enigszins geloofwaardig te maken is het spontaan ontstaan van een werkende reeks RNA (niet een van tevoren uitgezochte), die zichzelf verbetert en reproduceert. Vervolgens moeten er stap voor stap hele 'fabrieken' (cellen) ontstaan van samenwerkende enzymen, eiwitten, hormonen, lipiden en vele andere stoffen. Sommigen van die cellen bewegen zich voort met behulp van bijna verliesloos draaiende motortjes (flagella), bestaande uit tientallen onderdelen, die alleen maar kunnen werken als alle delen aanwezig zijn en op een goede manier met elkaar samenwerken. De "principes van Darwinistische evolutie" zouden van "fundamenteel" belang zijn voor het "begrijpen" van "biologische organisatie". Toch is er blijkbaar nog niet veel van het bovenstaande "begrepen" en het valt te betwijfelen of de evolutiemachine van deze ijverige wetenschappers veel zal toevoegen aan dat inzicht. Ze zijn er echter van overtuigd dat hun product studenten vanaf nu in staat stelt om tijdens de biologieles evolutie in actie te zien.
1. Brian Paegel and Gerald Joyce, "Darwinian Evolution on a Chip," Public Library of Science: Biology, Vol. 6, No. 4, e85 doi:10.1371/journal.pbio.0060085, 8 april 2008 gepubliceerd.
Binnenkort kan iedere biologiestudent tijdens de les zijn eigen oersoepje koken. Zorg echter wel dat je de benodigde ingrediënten in de juiste volgorde in de soep doet. En vergeet niet op het juiste moment de juiste klepjes open en dicht te doen. O ja, zorg voor de juiste temperatuur en er mag ook geen vuiligheid bijkomen. Lees de publicatie maar eens en probeer te achterhalen op hoeveel punten het experiment wel degelijk door menselijk ingrijpen beïnvloed wordt. Alleen al het feit dat ze beginnen met een RNA keten (enzym) en dat het mengsel op een bepaalde temperatuur gehouden moet worden. De enzymen in je lichaam werken ook het beste bij 37 graden Celsius. Een paar graden erboven of eronder en je gaat eraan onderdoor. Verschillende soorten enzymen werken ook nog eens nauw samen en kunnen weer niet zonder allerlei andere ingewikkelde moleculen. Zullen we dat ook allemaal zien ontstaan? En als we nou eens niet beginnen met een prachtig ontworpen stukje RNA, wat gebeurt er dan? Hoe ontstonden de kijkende, horende, ruikende, proevende, voelende, denkende multimediamachines die wij 'mensen' noemen? Welke chemische processen liggen ten grondslag aan het (zonder enige vorm van intelligente leiding) vormen van al het leven? Daar is geen bevredigend antwoord op. Het enige proces dat een dergelijk samenspel van levende organismen kan voortbrengen is de wil van een oppermachtig, intelligent Wezen. Isaac Newton zei ook al zoiets; en hij wist nog niet eens wat wij allemaal weten. Want hoe meer we te weten komen, hoe onwaarschijnlijker de evolutiehypothese wordt. Het wordt ook steeds duidelijker dat de mensen die in deze filosofie willen geloven, dat niet doen op grond van een reeks onbetwistbare bewijzen en loepzuivere logica. Er moeten andere redenen zijn. Misschien heeft het iets te maken met mogelijk gezichtsverlies. Je kunt tenslotte niet zomaar tegen je collega's ingaan, of terugkomen op iets dat je al jaren beweert. Maar volgens mij zit er meer achter. Zou het ook kunnen zijn dat je door toe te geven dat de natuur geen natuurlijke oorsprong, maar een intelligente Maker heeft, ook de consequenties daarvan onder ogen moet zien? Zou het ook kunnen zijn dat er daadwerkelijk een Schepper is die alles gemaakt heeft en dat de Bijbel Hem op de juiste manier laat zien? De ware wetenschapper wil weten wat waar is. Als jij (U) dat bent, lees dan verder, volg de links op deze site en onderzoek het. Ik kan met volle overtuiging zeggen dat het de moeite waard is: God laat Zich vinden.
Genengroei: Er is geen genengroei en genen 'adopteren' geen wezenlijke nieuwe functies.
DNA Molecule: Het organische leven is gebaseerd op een ongelooflijk complexe informatiecode. Net zoals de tegenwoordige software code.
Bewijs Voor Schepping: Bewijs dat de evolutietheorie in diskrediet brengt. Het ontbreken van een natuurlijk mechanisme. Het ontbreken van fossiele tussenvormen. Onacceptabele modellen volgens de regels van de wetenschap.
Onreduceerbare Complexiteit: Er bestaan complexe organen en microscopische machines die onmogelijk door talrijke, opeenvolgende, kleine modificaties konden zijn gevormd.
Het Menselijk Oog: Een perfect en intergerelateerd systeem van ongeveer 40 individuele subsystemen, waaronder het netvlies, de pupil, de iris, het hoornvlies, de lens en de optische zenuw. Het perfecte oog
Bewijs Voor God: Wat zou bewijs voor God inhouden? Ontdek het ongelooflijke bewijs voor Intelligent Ontwerp, gebruik makend van fundamentele methodologie voor de detectie van ontwerp!
Een goed functionerend systeem ontstaat nooit vanzelf. Alle organismen op onze planeet bestaan uit systemen. Onze hersenen, ons zenuwstelsel of ons hart zijn maar enkele voorbeelden. Een levende cel bevat zoveel informatie als vijfhonderd boeken.