Het idee van gevederde dinosauriërs heeft echt een vlucht genomen in de media. De claims zijn echter ongefundeerd en zijn een blamage voor de wetenschappelijke objectiviteit. Regelmatig zie je dat evolutionisten proberen veren te vinden in hun opgegraven dinosaurusresten. Ze willen zo graag bewijs voor hun fantasierijke voorstelling dat reptielen de voorlopers waren van vogels. De goede staat waarin de huid van dit exemplaar gevonden is, zou ze juist op hun achterhoofd moeten laten krabben. De vraag die ze zichzelf zouden moeten stellen is: "Is het wel mogelijk dat deze huid na 100 miljoen jaar nog zo gaaf is, dat we zelfs de collageenvezels kunnen zien?" Het karkas van een koe, een hert of een vogel is al na een paar maanden verrot tot op het bot. Onder welke omstandigheden is deze "buitengewone conservering" ontstaan, en klopt de datering wel? Als je weer eens zo'n berichtje in de krant ziet (of een documentaire van de BBC), laat je dan niet voor de gek houden en maak het juiste onderscheid tussen feit en fictie.

Er zijn wel honderd verschillende manieren om een auto kapot te maken, maar voor het vervaardigen van dit voor ons zo onmisbare transportmiddel is toch echt intelligent ontwerp nodig. Blindheid gebruiken als argument voor evolutie is net zo dom als de autofabrikant aanklagen wanneer je auto na een frontale botsing een beetje total-loss is. Je kunt weer een werkende auto krijgen door onderdelen van twee vergelijkbare types samen te voegen, maar daar is wel wat denkwerk en vakmanschap voor nodig. Onze Schepper heeft de geslachtelijke voortplanting zodanig gemaakt dat de best werkende onderdelen automatisch de voorkeur krijgen, wanneer het DNA van de man en de vrouw bij elkaar komen. Hij heeft ook de informatie verspreid over het hele genoom, zodat een mutatie op een bepaald punt minder snel tot een defect in het organisme leidt. In de grotomgeving is gezichtsvermogen en pigment verloren gegaan, waaruit kan worden afgeleid dat het in stand houden van deze functies energie kost en dat een organisme het gebruik ervan automatisch stopt wanneer het niet nodig is.
  Natuurlijke selectie kan blijkbaar nutteloze bagage lozen. Zo kan een scooter een hele nuttige aanvulling zijn in je leven, maar als je hem tegen een sneeuwstorm in de berg op moet duwen, is het misschien handiger als je hem laat staan. Het is iets heel anders als je gaat beweren dat een scooter kan ontstaan uit een sneeuwstorm of ogen kunnen ontstaan zonder toevoeging van complexe, gespecificeerde informatie. Je zou je ook kunnen afvragen hoe geloofwaardig het is dat onnodige, maar belangrijke genetische informatie honderdduizendenden jaren ongebruikt zou zijn gebleven om vervolgens, in één generatie en vanuit twee verschillende bronnen, weer helemaal functioneel te worden. De enige reden dat deze vissen weer konden zien, is dat de genetische informatie voor ogen en verbindingen met de hersenen al aanwezig was. Er ontstond geen nieuwe informatie. De logische conclusie die je hieruit kunt trekken is dat het mechanisme en de procesbeheersing zo goed gemaakt zijn, dat het behoud van informatie en de daarbij behorende functionaliteit optimaal is. Er is heel wat denkwerk van geschoolde systeemanalisten nodig om een vergelijkbaar proces te ontwikkelen.
  Als je programmeur bent, moet je eens proberen om een programma te schrijven met de volgende eigenschappen: gebruikers moeten zelf de broncode kunnen aanpassen en als je na een jaar of 10 van een aantal gebruikers de code opvraagt moet het programma uit zichzelf de oorspronkelijke code herschrijven door twee van de aangepaste versies samen te voegen. Hiervoor mag je geen kopie gebruiken van het oorspronkelijke programma. De bruikbare onderdelen van niet goed werkende stukjes programma moeten elkaar automatisch opzoeken en in 40% van de gevallen samen weer een werkend geheel vormen. Veel succes!
  Als het niet helemaal wil lukken heb ik nog wel een ander experimentje: laat de computer gewoon willekeurige opdrachten aan elkaar knopen, ga een paar miljoen jaar op vakantie en kijk wanneer je terugkomt of er spontaan een stuk of wat ingewikkelde programma's zijn ontstaan die goed samenwerken en de computer draaiende houden.

Oké, dat is het dan, nu is het echt afgelopen. Darwinisten, geef het maar op. Hoe vaak moeten vondsten uit de échte wereld jullie theorie nog falsificeren, voordat jullie toegeven dat jullie wereldbeeld niets anders is dan een uit de hand gelopen hallucinatie? Als je Engels kunt lezen, moet je het hele artikel maar eens doornemen. Onzekerheden stapelen zich op totdat je aan het einde van het artikel leest: "één ding lijkt zeker -- de evolutie van het vroegste microscopische en complexe leven ging voor de Cambrische explosie ook door een explosieve gebeurtenis heen..." Het is echt een bijzondere belevenis om te zien hoe mensen ondanks een overweldigende hoeveelheid bewijs, in staat zijn om hardnekkig vast te houden aan hun geloof. Deze wetenschappers zien een heel onevolutionistisch plaatje en zeggen dan plompverloren: "Moet je nou kijken, evolutie gaat explosief in plaats van geleidelijk!"
  We observeren het volgende: Over de hele wereld vinden we verharde lagen met allemaal verschillende soorten dode beesten erin. In de onderste lagen vinden we de meeste basisvormen daarvan al volledig gevormd, zonder aanwijsbare oorzaak en zonder enige indicatie dat ze een gemeenschappelijke voorouder zouden hebben. Conclusie: Eens, héél lang geleden in een moeras hier ver vandaan, kwamen twee chemicaliën elkaar toevallig tegen. Zegt de ene chemische stof tegen de andere: "Hé, jij ook hier? Zullen we samen iets organisch gaan doen?" Zegt de andere: "Ja leuk, dan kook ik een lekker oersoepje en dan ga jij... o nee, de gasvles lekt!" KABOEMM!!! "Hé da's lollig, ik voel me ineens helemaal complex worden." Zegt de ene weer: "Nee, dit is het niet helemaal, laten we het eens met een grotere explosie proberen..."

Zoals we zo vaak zien bij dit soort berichten, wordt de ouderdom van de lagen gewoon aangenomen, wat weer eens aantoont dat je ook moet 'lezen' wat er niet staat. We moeten het doen met: "De periode rond 55 miljoen jaar geleden valt samen met de overgang van het Paleoceen naar het Eoceen. Al langer is bekend dat dit een periode is geweest van een hoge concentratie van broeikasgassen." Dat is het. Geef het een naam (Paleoceen of Eoceen), noem het een 'periode', plak er een tijd op en hup, we hebben een 'verklaring'. De schrijver van het artikel en redacteur van de vakpagina Aardwetenschappen, Adiël Klompmaker, herhaalt natuurlijk ook alleen maar wat hij geleerd heeft, maar hij had beter naar zijn eigen woorden kunnen luisteren: "Zowel journalisten als wetenschappers moeten zich steeds opnieuw de vraag van een kind stellen: waarom, waarom en waarom?" (zie "Wie zijn 'Kennislink'?")
Een vraag die hij zichzelf zou kunnen stellen is: "Hoe kun je bij perioden van miljoenen jaren spreken over 'plotseling'?" Of: "Zouden die aardlagen misschien korte perioden kunnen vertegenwoordigen? Zouden die uitbarstingen van vulkanen ook tijdens een wereldwijde overstroming kunnen hebben plaatsgevonden, zoals creationisten (uitgaande van de hoofdstukken 6,7 en 8 van Genesis) al zo lang zeggen?" Zou het ook kunnen zijn dat die interpretatie van miljoenen jaren onjuist is? Er was tenslotte niemand bij om het te controleren. Aan de andere kant, als je er vanuit gaat dat de het Bijbelse verhaal van de zondvloed een ooggetuigenverslag is, hebben we wel degelijk een goede reden om aan te nemen dat de meeste van die lagen niet gedurende miljoenen jaren ontstaan zijn, maar tijdens een wereldwijde overstroming, die ongeveer een jaar duurde. Het ontstaan van aardlagen kan heel snel gaan, zeker in combinatie met vulkaanuitbarstingen. Kijk maar naar de uitbarsting van Mount St. Helens in mei 1980 in Amerika. Daar werden in een korte tijd dikke lagen afzettingsgesteenten gedeponeerd, waarna in de nog niet uitgeharde gesteenten razendsnel (in uren tot dagen) canyons tot honderden meters diep zijn uitgeslepen. De wanden van die canyons zien er hetzelfde uit als de wanden van de Grand Canyon en het uitharden van die gesteenten duurde slechts enkele jaren en geen miljoenen. Er kwamen ook enorme hoeveelheden CO2 vrij bij die uitbarsting. Probeer je eens voor te stellen wat er zou gebeuren als er wereldwijd allemaal van dit soort uitbarstingen zouden plaatsvinden. Ongekende hoeveelheden CO2 en methaan zouden in een heel aannemelijk korte tijd van een jaar, veel korter dan de voorgestelde 6000 jaar, een grote temperatuursstijging kunnen veroorzaken. De grote fout die geologen steeds weer maken is uit te gaan van het 'uniformitarisme'. Dit houdt in dat ze uitgaan van de veronderstelling dat de geologische processen waardoor al die aardlagen zijn ontstaan, langzaam gegaan zijn en dat het vormen van de lagen miljoenen jaren geduurd heeft. Mount St. Helens, en andere grote vulkaanuitbarstingen en overstromingen, laten ons zien dat dit helemaal niet het geval hoeft te zijn en dat het verslag van de Bijbel ons een heel realistisch beeld geeft van de totstandkoming van de aardlagen en de grote geologische en klimatologische veranderingen in een 'recent' verleden.

Als je nu de indruk krijgt dat die wetenschappers heel wat gepresteerd hebben door 308.428 woorden op een chipje van 0.5 mm te zetten, moet je maar eens bedenken dat God de informatie om een heel mens te maken (de ongeveer 3 miljard basenparen van het DNA) in een celletje van 3 micrometer heeft gestopt. Toch hoop ik dat deze toch wel heel knappe wetenschappers de boodschap van die Bijbel niet zullen missen: "Want een Kind is ons geboren, een Zoon werd ons gegeven en de heerschappij zal op Zijn schouders rusten. Dit zullen Zijn koninklijke titels zijn: Wonderbare Raadgever, Machtige God, Vader der eeuwen, Vorst van de vrede." Jesaja 9:5 (Het Boek)

Dit is geen voorbeeld van evolutie, maar variatie binnen een soort. Er is een groot verschil tussen 'natuurlijke selectie', die dagelijks plaatsvindt in de natuur, en 'evolutie'. Mensen blijven mensen.
  De Bijbel beschrijft ook een dramatische bevolkingsexplosie in Genesis 11. Na de zondvloed moesten de mensen zich vermenigvuldigen op aarde, maar ze bleven liever bij elkaar hangen, bouwden een stad met een soort religieus centrum (de toren van Babel, wat 'verwarring' betekent). God vond dat niet goed en verwarde hun spraak, zodat ze elkaar niet meer begrepen. Daardoor werden de mensen gedwongen om zich te verspreiden over de aarde, resulterend in de bevolking van de continenten, die toen nog via landbruggen en ijsvlakten te bereiken waren. Omdat de mensen nog vrij dicht bij het oorspronkelijke ontwerp zaten, was er ruimte voor zeer snelle diversificatie: Mensen veranderden onder invloed van verschillende omstandigheden in snel tempo in de typen die we vandaag de dag zien (Europeanen, Aziaten, Aboriginals, Indianen, Afrikanen, enzovoort). Op dit moment verandert er niet zo veel meer in de genen, maar het huidige tempo van verandering wordt door wetenschappers wel als een soort 'biologische klok' gebruikt om terug te rekenen naar het verleden. Daaruit trekken ze conclusies. Uiteraard zijn die conclusies mede gebaseerd op de aanname dat de mens gedurende een lange tijd geëvolueerd is vanuit een aapachtige voorouder. Binnen het Bijbelse wereldbeeld kan een soort 'naar zijn aard' eindeloos variëren (kijk maar eens hoeveel verschillende hondenrassen er zijn). Na de zondvloed ging dat uiteraard heel snel, omdat alle genetische informatie die nu verspreid is over alle mensen van de wereld, aanwezig was binnen een kleine groep mensen. Als je op dit moment de snelheid van genetische verandering in mensen meet, om het dan terug te rekenen naar het verleden, komen je ouderdomsbepalingen veel te hoog uit. Die 'biologische klok' is daarom ook helemaal niet betrouwbaar en de interpretatie ervan volkomen afhankelijk van het wereldbeeld van de wetenschapper die ermee werkt. Vaak begint men in dit verband als afleidingsmanoeuvre te piepen over de definitie van 'soort', maar die discussie leid af van de kern van de zaak. De oorspronkelijke honden, mensen, kippen of olifanten hebben geen evolutionaire voorloper en zullen ook nooit verder evolueren in iets dat 'beter', 'groter', 'slimmer' of 'sterker' is. Mensen verzamelen wel steeds meer kennis, maar dat is (alweer, ook en nog steeds) geen evolutie. Voor evolutie is een toename van genetische informatie nodig (niet alleen verdubbelingen, recombinatie en genetische migratie), maar dat is nog nooit waargenomen. Verbeteringen in functionaliteit (bijvoorbeeld van lichtgevoelige cel naar een volledig werkend oog) en overgang van de ene soort naar de andere (betere) soort gebeurt alleen maar in de fantasie van de evolutiegelovige.

Helaas hebben we nu even geen miljarden jaren de tijd om te controleren of deze uitspraak waar zal blijken te zijn. CEH vermeldt nog dat er grote problemen zijn bij deze nieuwe theorie, die al gelijk door een aantal sites werd rondgebazuind (zie PhysOrg, BBC News, National Geographic, Space.com en Yahoo). En o, wat zijn ze blij dat er weer een wetenschapper met een mogelijke verklaring voor hoge ouderdom komt. Want dat is toch de 'kapstok' waar de hele evolutiefilosofie aan hangt. Esposito geeft echter alleen maar een mogelijke oplossing voor verjonging van de ijsbrokken, alle andere effecten worden gemakshalve vergeten. Saturnus heeft ook meer dan alleen de F-ring. Dat de totale massa van die ring hoger is dan gedacht, geeft misschien wat mogelijkheden om te speculeren, maar de andere ringen (net als de ringen van Jupiter, Uranus en Neptunus) zijn dunner en zien er nog jonger uit. "De eerste close-ups van de Saturnus-ringen stammen uit 1980 en 1981. Toen scheerden de ruimtesondes Voyager 1 en 2 langs Saturnus. Uit de foto's maakten sterrenkundigen op dat de ringen er verdacht jong uitzagen - alsof ze 'maar' 100 miljoen jaar geleden waren ontstaan tijdens de vernietiging van een kleine maan. Een oogwenk voor het zonnestelsel, dat zelf 4,5 miljard jaar oud is" Aldus Kennislink, met de 'nodige' aannames van miljoenen en miljarden jaren. Maar hoe weten ze dat nou allemaal? Ze waren er toch niet bij? Hebben ze de vernietiging van die maan gezien? Er staat geen bordje bij met "hier was eens een maan". Wetenschappers worden al sinds de Voyagers geplaagd door de waarneming dat de ringen er jong uitzien. Waarom niet gewoon de conclusie trekken dat ze jong zijn? En dan kunnen we nog eens gaan praten over hoe jong, en wat (of Wie) ervoor nodig is om het allemaal zo mooi te maken.

http://creationwiki.org/Planet 

Onderzoekers die zich bezig houden met de oorsprong van het leven gooien af en toe een stuk vlees in de kooi om te kijken of er iemand hapt. Maar het is slechts een manier om het publiek te laten geloven dat er met onze belastingcentjes toch iets zinnigs gebakken wordt in de steriele keukens, waar de mannen en vrouwen met witte jassen en haarnetjes druk in de weer zijn met hun glazen potjes en pannetjes. Dit 'nieuwe' idee lost natuurlijk niets op. Men probeert steeds een soort 'veilige, beschermende omgeving' te bedenken voor het ontstaan van het eerste leven, want zonder die bescherming vallen de benodigde kwetsbare moleculen voor het laten ontstaan van al dat heerlijke voedsel, dat nu overal op deze prachtig begroeide aarde rijpt en gedijt, al snel weer uit elkaar en kunnen we die lekkere biologische sandwich voorlopig wel op onze steeds slanker wordende buik schrijven. Nee, voor het ontstaan van leven is wel iets meer nodig dan dat. Het ontstaan van 'biomoleculen' is slechts de eerste en, als het erop aankomt, de meest eenvoudige stap in het hele proces: het verzamelen van de ingrediënten. Maar dan moet er nog een Meesterkok aan te pas komen om er, aan de hand van een knap bedacht recept, een heerlijke maaltijd mee te bereiden. Het zal de beste mevrouw Hansma, gezien haar evolutionistische wereldbeeld, echter zwaar vallen om een recept te bedenken dat uit zichzelf een maaltijd bereidt. Dat zou trouwens wel een gat in de markt zijn, zeg!

Voor plotselinge opkomst en diversificatie is geen evolutionistische verklaring. Het zal altijd een mysterie voor ze blijven. De onderzoekers schudden wel een paar verklaringen uit hun mouw, maar een solide en geloofwaardig verhaal over hoe zoiets stap voor stap heeft kunnen gebeuren zul je niet van ze horen. Ze schijnen tevreden te zijn met een paar vage uitspraken en de 'wetenschap' dat het in een ver, grijs verleden, gedurende een voor ons niet te bevatten lange tijd heeft plaatsgevonden. Ergens, op een of andere manier, zijn ingewikkelde cellulaire machines langzaam maar zeker tot ontwikkeling gekomen. Hoe meer tijd hoe beter lijkt het motto, want dat maakt het aannemelijker. Maar als er zelfs volgens hun eigen begrippen eigenlijk niet genoeg tijd is geweest, waar moeten ze dan op vertrouwen? Het feit dat dit soort 'explosies' van leven en diversiteit in het hele fossielenbestand voorkomen is sowieso totaal tegenstrijdig met de evolutionistische verklaring van het ontstaan van het leven. Toch maar ergens iets van een godheid toelaten? Of gewoon negeren en eroverheen kletsen? Dat laatste lijkt het geval te zijn.

Nee, ga nou niet direct je LCD (Liquid Crystal Display) scherm slopen om te kijken of er misschien kevertjes rondkruipen of een amoebe aan het ontstaan is, zover kun je dit 'nieuwe' idee niet doorvoeren. Het klinkt allemaal best wel interessant hoor, maar dat er onder bepaalde geconditioneerde omstandigheden spontaan een 'stukje DNA' ontstaat zegt op zich niets. De werkelijke omgeving waarin dergelijke moleculen zouden moeten vormen is vaak ook nog vijandig voor ze, waardoor het hele proces niet eens de kans krijgt om plaats te vinden. In een lab kun je wel van alles 'laten ontstaan', maar HET LEVEN is veel meer dan een stukje DNA. Er moet nog veel meer gebeuren en dat wordt gemakshalve altijd vooruit geschoven. "Daar komen we nog wel een keer achter..." Mooi niet dus.
Het belangrijkste is nog verre van verklaard: het stukje DNA moet iets 'betekenen'. Er moet een mechanisme 'ontstaan' dat de code 'begrijpt', vertaalt en er iets nuttigs van maakt. Dit onderzoek richt zich alleen maar op de chemische interacties van het DNA, niet op de werkelijke oorsprong en vooral niet op de informatie die erin zit; laat staan hoe die informatie moet worden gelezen en verwerkt. Kortom, het ontstaan van leven volgens een evolutionistisch scenario is en blijft een kwestie van geloof. Een heel groot geloof mag ik wel zeggen.

De 'natuur' heeft een manier 'gevonden'? Sinds wanneer is 'de natuur' een persoon die iets kan bedenken of uitzoeken? Wetenschappers weten niet alles, dat mag wel eens gezegd worden. Dat weten ze zelf natuurlijk ook wel, maar toch zijn ze vaak akelig stellig over bepaalde zaken; zeker wanneer het over het oorsprongvraagstuk gaat. Wees dan ook altijd op je hoede wanneer een wetenschapper zoiets zegt als: "we weten", want ook wetenschappers kunnen het bij het verkeerde eind hebben. Zouden ze misschien ook een verkeerd uitgangspunt gekozen kunnen hebben bij het verklaren van de oorsprong van al die sterrenpracht? Wat (of Wie) heeft ervoor gezorgd dat wij kunnen genieten van die sprookjesachtige, betoverende schoonheid die wij bij heldere nachten mogen aanschouwen en ons zo dikwijls inspireert tot dichterlijke uitingen?
  De hemelen vertellen van Gods eer, en het uitspansel verkondigt het werk van Zijn handen... (Psalm 19:2)

Het is heel lastig om te bepalen wat nu precies een soort is. Soms is het haast een filosofische kwestie. Is het een andere soort omdat wij 'vinden' dat het een andere soort is, of is het echt een andere soort? Waar ligt de grens? Hoe kijk je naar de fossielen? Kijk je door de bril van 'miljoenen jaren van toenemende complexiteit', of kijk je ernaar door de bril van de Bijbel? Als je het op de creationistische manier bekijkt zie je een aantal door God geschapen hoofdgroepen van dieren die zo knap gemaakt zijn, dat ze de mogelijkheid in zich hadden om vele verschillende vormen voort te brengen. Die mogelijkheid zit er nu niet meer in (uit een poedel zullen bijvoorbeeld niet meer zoveel soorten honden kunnen worden gefokt), maar er is nu wel een enorme verscheidenheid aan vormen. Over het algemeen zou je kunnen zeggen dat beesten tot dezelfde soort behoren wanneer ze vruchtbaar nakroost kunnen voortbrengen, maar dat kunnen we bij dinosaurusfossielen natuurlijk niet meer controleren. Het fokt namelijk niet zo best met fossielen. Ik ben tenminste nog nooit een fossielenfokker tegengekomen. Misschien waren er nog wel veel meer dinosauriërs die allemaal afstamden van dezelfde door God geschapen soort. Het bepalen van de soort is nog veel lastiger bij aseksuele organismen. Die hebben geen seks, dus is er geen duidelijke scheiding tussen soorten aan te brengen. Het grote conflict in de taxonomie is altijd tussen de mensen die alles willen opdelen in zoveel mogelijk soorten en de mensen die het liefst een zo eenvoudig mogelijke structuur zien. Dan is er natuurlijk ook de eerzucht die veel onderzoekers hebben; want het ontdekken van een 'nieuwe' soort brengt een zekere mate van roem met zich mee. Soms wordt zo'n nieuwe soort ook nog naar de ontdekker vernoemd en dat zet je naam dan mooi in de geschiedenisboeken. Je gaat je wel afvragen hoeveel dinosauriërs en andere fossielen op deze manier in verschillende soorten gepropt zijn, gebaseerd op een Darwinistisch vooroordeel en de roemzucht van de onderzoekers. Zo worden we weer mooi in het ootje genomen.

Die beweringen zijn gebaseerd op wel zeer twijfelachtige aannames. Het is helemaal niet zeker of planeten wel uit stofringen kunnen ontstaan. Dat idee stuit op enorm veel problemen. En die botsing is zo onwaarschijnlijk dat het welhaast een bewuste, gecoördineerde actie moet zijn geweest, waarbij iemand dat object ter grootte van Mars met de precisie van een biljartspeler tegen de Aarde aangetikt moet hebben; als het al gebeurd zou zijn. Er zijn namelijk meerdere theorieën, maar die zijn allemaal even twijfelachtig. Ook de ouderdomsbepalingen zijn zeer dubieus. Het is leuk dat astronomen nu erkennen dat onze maan heel bijzonder is, maar hun evolutionistische aannames kunnen mij natuurlijk gestolen worden. Ik kijk liever vol bewondering op naar dit geweldige meesterwerk, dat daar door onze Schepper bewust is opgehangen. De maan heeft een belangrijke rol in het in stand houden van de positie van de aardas. Ook veroorzaakt zij de getijden, waardoor de zeeën en oceanen schoon blijven. Zonder die schoonmaakfunctie zou er wellicht niet eens leven mogelijk zijn op Aarde. Die eigenschappen van onze maan zijn aanwijzingen dat haar bestaan bewust gepland is en geen toeval. En dan hebben we het nog niet gehad over de onovertroffen schoonheid van een zonsverduistering. Welk natuurlijk proces zou er nou voor gezorgd kunnen hebben dat de zichtbare schijf van de maan, vanaf de Aarde gezien, precies over de schijf van de zon zou passen? Hoe 'toevallig' is het dat dit verschijnsel regelmatig voorkomt en dat het een prachtig effect veroorzaakt dat bewonderd kan worden door ons, mensen, waarvan het bestaan volgens datzelfde wereldbeeld nog vele malen onwaarschijnlijker is?
Hoog tijd voor een stukje poëzie:
  Als ik opzie naar Uw hemel, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren die U geplaatst hebt; wat is de mens, dat U aan hem denkt, en de zoon des mensen, dat U hem bezoekt?
  (Psalm 8:3,4)

Dit geweldige staaltje van techniek komt van een insect. Hoewel insecten binnen de evolutietheorie eigenlijk niet goed geplaatst kunnen worden, vanwege de enorme diversiteit en de totale afwezigheid van bewijs voor hun afkomst, werd in het artikel toch stoutmoedig beweerd dat twee soorten plakkerige pootjes bij de op dit moment ongeveer één miljoen bekende insectensoorten "onafhankelijk geëvolueerd" zijn. Sterker nog, er werd beweerd dat ze dat "weten". Maar hoe 'weten' ze dat dan? Dat werd (natuurlijk) weer niet uitgelegd. Hoe verklaar je een miljoen verschillende soorten technologische hoogstandjes, die perfect zijn afgesteld op hun omgeving en elkaar? Hoe kan een mens geloven dat al die goed functionerende, zelfstandig opererende precisie-instrumenten voortkomen uit een willekeurig proces van oorzaak en gevolg? Niemand is in staat om daar zelfs maar een geloofwaardig mechanisme voor te bedenken, laat staan uitleggen hoe het precies gegaan zou moeten zijn. Nee, ik zie veel meer in de verklaring dat ze ontworpen zijn door Iemand met een enorme dosis creatieve humor.
Natuurlijk heb ik het dan niet over wespen, malariamuggen en andere vervelende steek-, prik- en bijtbeesten. Die ellende hebben wij (mensen) onszelf aangedaan, door Gods opdracht om voor deze aarde te zorgen niet serieus te nemen en door ons bovendien ook nog eens te onttrekken aan de levensbron (zie Genesis 3). Gelukkig is er een mogelijkheid om met God verzoend te worden door het werk van Jezus Christus. Lees de brief van Paulus aan de Romeinen maar eens.

Hoezo indoctrineren? Evolutie wordt gewoon maar aangenomen als feit. Als je maar hard genoeg roept dat er evolutie is, krijg je vanzelf gelijk, toch? Of niet? En dan hebben ze het natuurlijk niet over de kleine veranderingen die je overal in de natuur ziet, maar over een spontane evolutie van een soort algje naar een tomatenplant of zo. Wat we hier zien is een hoge mate van intelligent ontwerp en bewuste keuzes, gemaakt door denkende wetenschappers onder uiterst geconditioneerde omstandigheden. Waarbij de onderzoeken nog niet eens in een werkelijke testsituatie worden gedaan, maar in een virtuele omgeving, waar je letterlijk alles kunt laten gebeuren wat je maar wilt. Elke tussenliggende stap kan volkomen onrealistisch zijn. Wie weet hoe vaak er in al die virtuele stappen in de werkelijkheid een totaal onleefbare situatie voor de plant zou zijn ontstaan? Sterker nog, ze maakten gebruik van bestaande elementen, die ze met veel moeite konden simuleren in een computer. Stel dat ze die 100 complexe eiwitten ook nog eens zelf hadden moeten ontwerpen! Dit hele onderzoek is een perfect voorbeeld van het feit dat er voor het ontwerpen en maken van een proces als fotosynthese, een enorme berg intelligentie en toegewijde arbeid nodig is. De soort toewijding die onze Maker had, toen Hij ons bedacht en maakte. En meer dan dat, want ik denk niet dat deze onderzoekers een geestelijke band of een relatie met hun plantjes hebben, of dat de planten hun blaadjes in aanbidding opheffen naar hun 'makers'.

Hier kun je gigantische vraagtekens bij zetten, en terecht. Men blijft hardnekkig geld uitgeven en koortsachtig zoeken naar verklaringen voor dingen die met de "gangbare theorieën" voor het ontstaan van het heelal (zoals een Big Bang theorie), niet verklaard kunnen worden. Maar een situatie reconstrueren die op zichzelf al hypothetisch is, lijkt op het bewijzen dat er kaboutertjes zijn, door paddestoelen te vinden die 'krak' hebben gezegd. En steeds weer hoor je dat ze "er nog lang niet zijn" en dat er "nog veel meer onderzoek nodig is", dat een nieuwe ontdekking "meer licht werpt" en woorden als "misschien", "mogelijk" en "onduidelijk" zijn niet van de lucht. Men verzint een "Higgsdeeltje" (om het bestaan van massa te verklaren) en "anti-materie" (dat de 'andere helft' van het heelal zou moeten verklaren), en "donkere materie" (om beweging van sterren en 'missende zwaartekracht' te verklaren), maar ze komen geen steek dichter bij het begrijpen van 'het begin', zoals ze dat zelf bedacht hebben. En men gaat voorbij aan de meest voor de hand liggende verklaring: het heelal is gemaakt en bestaat uit en door God, waarvan we het ooggetuigenverslag hebben (de Bijbel). Nu beweer ik niet dat die deeltjes of die materie niet bestaan, of dat God de verklaring is voor alles wij niet kunnen verklaren, maar waar het om gaat is dat mensen (met name veel wetenschappers) zo graag alles materialistisch willen verklaren, terwijl de feiten daar vaak mee in tegenspraak zijn. Als je jezelf maar genoeg begraaft in allerlei berekeningen, mogelijke processen, variabelen, fictieve deeltjes en onzichtbare materie, die misschien ooit eens kunnen verklaren hoe dit perfect uitgebalanceerde heelal zomaar vanzelf ontstaan zou zijn, hoef je nooit rekening te houden met Degene die het allemaal gemaakt heeft; en Die ook jou gemaakt heeft en zo graag een relatie met je wil hebben (2 Kor 5:14-21). Vanuit die relatie en de realiteit van de Bijbel kun je ook veel beter wetenschappelijk onderzoek doen, en zijn de feiten veel beter te plaatsen. Waar het werkelijk om gaat bij het begrijpen van de resultaten die de wetenschap ons biedt, is het wereldbeeld dat je hebt: Hoe kijk je naar de dingen? Gebruik je de bril van de Bijbel (het onveranderlijke ooggetuigenverslag), of ga je af op de steeds weer veranderende meningen van feilbare mensen? De meningen van mensen zullen je uiteindelijk alleen maar in het duister laten tasten, terwijl in het licht van de Bijbel alles op zijn plaats valt.

Natuurlijk werd door de onderzoekers die logische conclusie niet getrokken, omdat hun gedachten zo gefixeerd zijn op miljoenen jaren. Een afwijkend meetresultaat past gewoon niet in hun denkpatroon. Ze zullen altijd weer uitvluchten proberen te vinden. Net zoals bijvoorbeeld de astronomen die zich op dit moment in allerlei bochten wringen om een verklaring te vinden voor de nog actieve manen van Jupiter en Saturnus. "Nee, het kan niet waar zijn, het mag niet waar zijn! Het heelal is oud, het is niet 6000 jaar geleden geschapen... want als onze aarde echt jong is, moet er een God zijn en wil Hij misschien wel wat van ons; en dan moeten we misschien wel verantwoording afleggen..." Ja, Hij wil wat. Hij wil een relatie met Zijn schepselen. Hij wil graag onze Vader zijn. Maar niet iedereen wil dat accepteren, want dat betekent dat je niet meer alles kunt doen waar je zin in hebt. Vader heeft zo zijn principes...

Ik denk dat een aantal atleten niet kunnen wachten totdat deze technologie beschikbaar wordt voor mensen. De olympische spelen zullen er in de toekomst heel anders uit gaan zien. Dan zullen ze gewonnen worden door de spelers met de beste genetische manipulators achter zich. Of zou er dan een soort test komen om te kijken of ze niet teveel mitochondriën in hun cellen hebben? Er zijn verhalen bewaard gebleven van mensen in de oudheid, die honderden jaren oud werden, machtige daden op hun naam zetten en hun eerstgeborenen kregen toen ze 80 of ouder waren. Er is nog veel meer bewijs dat levende wezens vroeger ouder, sterker en groter werden. Door deze nieuwe ontwikkeling wordt aangetoond dat het inderdaad mogelijk is. De op de Bijbel gebaseerde stelling dat mensen oorspronkelijk perfect geschapen zijn, maar door degeneratie (omdat ze zich aan Gods autoriteit en bescherming onttrokken) steeds zwakker werden, wordt hierdoor ook aannemelijker.
Leuk, zouden we binnenkort ook een Mito-Mix sportdrankje kunnen bestellen?

Natuurlijk wordt bij zo'n vondst nooit de logische conclusie getrokken dat de evolutietheorie (voor de zoveelste keer) op z'n gat gaat. Alle levende organismen moeten wel snel ontstaan (gemaakt) zijn. Evolutionisten, geef het toch op! Jullie kunnen al die verhaaltjes over miljoenen jaren toch niet hard maken (zie dit Engelstalige artikel). God rules!

Dit zijn echt spannende ontwikkelingen. Michael Behe noemde cilia in zijn boek Darwin’s Black Box: "onherleidbaar complexe structuren". Dat was in 1996. Toen wisten we nog niet de helft van wat we nu weten over cilia. Het leken eenvoudige trilhaartjes die bestemd waren voor de voortbeweging. Nu blijken ze deel uit te maken van een ingewikkeld communicatienetwerk waar we absoluut niet zonder kunnen (tenzij je het leuk zou vinden als er bijvoorbeeld een vinger uit je voorhoofd groeit of zo). Het argument dat het leven door een ongelofelijk intelligente Maker moet zijn bedacht, wordt steeds sterker. Een signaalsysteem dat de binnenkant van de cel laat weten wat er buiten gebeurt en daar ook nog op de juiste manier op reageert... Echt briljant! Dit is absoluut een technologisch hoogstandje waar je U tegen kunt zeggen (: ja, dit is dubbelzinnig bedoeld). Met het signaal wordt een boodschap verstuurd (zoals: maak hier een vinger of begin daar met een been), en die boodschap moet worden begrepen en uitgevoerd. Daarvoor is het nodig dat er van tevoren een afspraak gemaakt wordt over wat een bepaald signaal betekent. Daarvoor is intelligentie nodig. Iemand moet dit bedacht hebben...
Ps 104,24
Hoe talrijk zijn uw werken, o Yahweh, U hebt ze allemaal met wijsheid gemaakt; de aarde is vol van uw schepselen.