Dit soort onderzoeken zijn erg interessant en wellicht ook nog nuttig, maar de conclusies die getrokken worden gaan vrijwel altijd in de richting van absurde evolutionistische claims. In plaats van God de eer te geven voor het geweldige vermogen van levende wezens om zichzelf aan te passen aan hun omgeving, gaan mensen liever dwaze theorieën verzinnen om Hem uit dat proces te bannen. Waarom? Is het omdat ze Hem niet kunnen zien, of omdat ze Hem niet willen zien? Als je in evolutie gelooft: wat is jouw reden? Ik zie in het leven zo duidelijk de hand van God en kan eigenlijk niet begrijpen dat er mensen zijn die Hem vervangen door zo'n vaag filosofisch concept als de evolutietheorie, of nog vreemder: geloven dat God de evolutie in gang gezet of geleid zou hebben. Dat zou in ieder geval niet de God van de Bijbel zijn. De Bijbel geeft ons een beeld van God en van de geschiedenis dat telkens weer bevestigd wordt, door logica, wetenschappelijke ontdekkingen en persoonlijke ervaringen.

En daar heeft meneer Ruben volkomen gelijk in. Eigenlijk staat het hele evolutieverhaal al jaren op losse schroeven. Maar als je kijkt wat er allemaal zou moeten veranderen om het uit de wereld te krijgen. Vrijwel alle natuurdocumentaires, museumdisplays en exposities die het evolutiedogma verkondigen, zouden moeten worden aangepast. Grote stapels (les)boeken, tijdschriften en artikelen zouden moeten worden veranderd of herroepen. Vele evolutiewetenschappers zouden hun gezicht en onderzoeksgelden verliezen en zouden zich moeten gaan specialiseren in andere dingen. Er staat te veel op het spel. Het op sommige plaatsen veranderen van de theorie zou op de lange duur nog wel lukken, maar voordat de totale evolutietheorie uitgeroeid is, moet er nog heel wat gebeuren.
  Nu is dit (even voor de 'nieuwe' lezer) niet het doel van deze site. Ik wil hier slechts laten zien dat wetenschappelijke ontdekkingen altijd neutraal zullen zijn of in het voordeel zullen spreken van de Bijbel en dat dit 'Boek der boeken' nooit herroepen of veranderd hoeft te worden.
  Dit onderzoek heeft het feit boven tafel gebracht dat vogels en dino's inderdaad afzonderlijke soorten zijn en niet van elkaar afstammen. De Bijbel leert ons dat God alle dieren 'naar hun aard' schiep. Wat precies die 'aard' was is een prachtig onderzoeksgebied (Bijbelse taxonomie), maar vogels en dino's zijn in ieder geval niet van dezelfde aard, dat is duidelijk. Een gemeenschappelijke voorouder van beiden is pure speculatie, zoals elke vermeende gemeenschappelijke voorouder van de basislevensvormen op aarde.

Met deze uitstalling van Darwins 'edelstenen' worden voor de zoveelste keer de edele delen van de 'keizer zonder kleren' getoond. En een oplettende lezer, die niet geïndoctrineerd is door alle hoempapa en uiterlijk vertoon (moeilijke woorden en ingewikkelde zinsbouw), zal al gauw uitroepen: "Hij heeft helemaal geen kleren aan!" En inderdaad, als je de argumenten goed bekijkt zie je dat ze stuk voor stuk slechts losse, dunne draadjes zijn die samen een volledig doorschijnend weefsel van loze argumenten vormen. Darwin is zo poedel als een hondje. Is dit echt het beste dat ze kunnen bieden? Schijnbaar wel. Darwins grootste pronkstuk, natuurlijke selectie, is slechts een kunstig versierde glazen stolp zonder inhoud. Weliswaar een vakkundig stuk geslepen glas, maar in de verste verte niet op de waarde te schatten die evolutionisten eraan toekennen. Natuurlijke selectie had nieuwe genetische informatie, structuur en functie moeten voortbrengen, maar het tegendeel bleek waar te zijn. Darwins denkbeeldige gemeenschappelijke voorouder van al het leven had geen vleugels, tanden, poten of hersens. Waar kwamen al deze dingen dan vandaan? Kunnen willekeurige mutaties en natuurlijke selectie het doen zonder doel of intelligent ontwerp? We zullen hun lijst eens nader bekijken...
1. De evolutie van walvissen.
De overgang van landdier naar walvis heeft naar hun zeggen slechts 'potentiële' overgangsvormen in het fossielenbestand, dus geen 'werkelijke'. Zeker niet de 50.000 overgangsvormen die er volgens David Berlinski zouden moeten zijn geweest om een koe-achtig dier naar een walvis te laten evolueren. Er zouden volgens de auteurs vele andere overgangsvormen kunnen worden getoond en ze leiden vervolgens de lezer af met de woorden: "er is reden genoeg om te denken dat er nog velen ontdekt zullen worden". Het was al een probleem in de tijd van Darwin. Hoeveel eeuwen moeten we nog wachten op al die overgangsvormen? En zelfs al heb je een aantal fossielen van 'mogelijke overgangsvormen', hoe weet je dan zeker dat die in de 'juiste volgorde' uit elkaar zijn voortgekomen?
2. De evolutie van vissen naar viervoeters.
Het volledig uitgekauwde fossiel, de 'overgangsvorm' Tiktaalik wordt hiervoor aangehaald. Zelfs dit ene voorbeeld heeft al vele problemen als vermeende overgangsvorm van vissen naar landdieren en zou net zo goed een unieke soort kunnen zijn. Dit is alleen maar een overgangsvorm voor je als je al gelooft in een evolutionaire afstamming. De vele vormen die nodig zijn om een geleidelijke overgang van vinnen naar poten aan te tonen ontbreken nog steeds. Daar komt nog bij dat er wel meer dieren zijn met kenmerken van verschillende soorten, zoals het vogelbekdier, een opmerkelijk zoogdier dat een aantal kenmerken deelt met vogels en reptielen. Dat verschillende dieren overeenkomstige kenmerken hebben en dat je die vervolgens in een bepaalde volgorde op een rijtje zou kunnen zetten, wil nog niet zeggen dat ze in die volgorde uit elkaar zijn voortgekomen. Zelfs niet wanneer je ze in die volgorde onder elkaar in het fossielenbestand vindt.
3. De evolutie van veren.
Met enkele mogelijke kandidaten voor overgangsvormen (waaronder uiteraard de vogel Archaeopteryx) en een aantal bizarre claims, wordt de evolutie van dino's naar vogels 'aannemelijk' gemaakt. Ze noemen de "ontdekking van gevederde dinosauriërs" alsof het een feit is en maken van Evolutie een persoonlijkheid die met "duizelingwekkende schakering van oplossingen" kan komen. Wat een enorm geloof hebben deze mensen in hun evolutiegod. Te geloven dat dino's al spontaan veren ontwikkeld hadden en er toevallig een gelegenheid kwam om die veren te gebruiken voor een rondvluchtje gaat het geloof van menig creationist ver te boven.
4. De evolutie van tanden.
Kleine variaties in de kiezen van knaagdieren zouden iets moeten zeggen over het ontstaan van deze ingenieuze stukken gereedschap? Het aangehaalde onderzoek ging over 'micro-evolutie' en is volkomen irrelevant met betrekking tot de oorsprong van tanden.
5. Het skelet van gewervelden.
Dit gedeelte van de uiteenzetting is een vreemde herformulering van de recapitulatie theorie (dat de evolutionaire geschiedenis zich herhaalt in embryo's). Het hele argument is gebaseerd op een cirkelredenering: Er is geen direct bewijs voor de evolutie van (of beter: het ontstaan van) een biologische 'familie', maar omdat een embryo in een vroeg stadium achtereenvolgens op een vis, een amfibie en een reptiel lijkt, is dat indirect bewijs voor zijn evolutionaire geschiedenis. Hoe relevant is dat? Creationisten hebben geen moeite met overeenkomsten tussen de verschillende soorten gewervelden.
6. Natuurlijke selectie in soortvorming.
Een voorbeeld van vissen die zich aanpassen aan hun omgeving. So what? Dan zijn ze goed ontworpen om zich te kunnen aanpassen. En er worden geen nieuwe organen gevormd. Niet relevant.
7. Natuurlijke selectie in hagedissen.
Een geval van micro-evolutie. Niet relevant.
8. Co-evolutie van watervlooien en hun parasieten.
Twee levende wezens leren samen te overleven. Geen nieuwe organen of genetische informatie. Micro-evolutie. Niet relevant.
9. Verschillen in wilde vogels.
Gaat alweer over kleine variaties binnen soorten, geen grote veranderingen. We noemen het soms micro-evolutie, maar eigenlijk is dat een misleidende term. Bij het woord evolutie denken veel mensen toch aan de overgang van vis naar landdier en van reptiel naar vogel, terwijl het slechts om het opnieuw rangschikken of het verlies van bestaande genetische informatie gaat. Niet relevant als bewijsstuk voor macro-evolutie.
10. Selectieve overleving in wilde guppies.
"Frequentieafhankelijke overleving" en aanpassing van een bestaande soort gup, geen macro-evolutie. Niet relevant.
11. Evolutionaire geschiedenis.
Dit gedeelte gaat er al bij voorbaat vanuit dat evolutie heeft plaatsgevonden. Een bepaald soort aal vangt zijn prooi iets anders dan andere alen. De auteurs hebben het over "de adembenemende oplossing van evolutie", maar noemen geen overgangsvormen of enig mechanisme dat deze 'vernieuwing' zou hebben geproduceerd. Ze nemen gewoon aan dat het gebeurd is. Ze beginnen dit argument met te zeggen dat evolutie vaak gebruik maakt van al aanwezige materialen en dat die op hun beurt weer het gevolg zijn van miljoenen jaren van evolutie. Als dat geen cirkelredenatie is...
12. Darwins vinken.
Goeie genade, dat kun je niet menen! De Darwinvinken zijn hét klassieke voorbeeld van micro-evolutie. De vinken zijn altijd vinken geweest en zullen altijd vinken blijven. Kleine variaties (oscillaties om precies te zijn) in de snavels van vinken onder invloed van klimaatsveranderingen geven eerder blijk van een goed ontwerp. Dit is juist het punt waar Darwins grote denkfout begon: een ongeoorloofde extrapolatie van kleine veranderingen. (Eigenijk begon het voor Darwin bij spotlijsters. De vinken kwamen pas later in beeld, maar speelden wel een belangrijke rol in de ontwikkeling van zijn theorie. De vinken werden uiteindelijk populair gemaakt door David Lack, die er halverwege de vorige eeuw een boek over uitbracht. Maar waar het hier om gaat is juist waar het niet over gaat: macro-evolutie.)
13. Micro-evolutie ontmoet macro-evolutie.
"We kunnen uit het fossielenverhaal afleiden dat grote soort-naar-soort veranderingen, of macro-evolutie, ook voorkomen, maar die zijn natuurlijk moeilijker in actie te observeren." Nee echt? Het fossielenverhaal geeft ons de 'Cambrische Explosie' (gebruik dat zoekwoord maar eens op deze site), waaruit we helemaal niets kunnen 'afleiden'. We kunnen alleen maar constateren dat alle basisbouwplannen al vanaf het 'begin' (in de onderste lagen) aanwezig zijn. Voor de rest zien wij in het fossielenverhaal alleen maar heel veel dode beestjes, waaruit je niet eens kunt afleiden of ze wel aan elkaar verwant zijn (behalve wanneer ze van precies dezelfde soort zijn natuurlijk). Vervolgens gaat hun argument van deze gigantische schaal naar een vlekje op de vleugel van een fruitvliegje, waarbij een bepaald gen 'oeroud' en 'voorouderlijk' zou zijn in de ontwikkeling van de vleugel omdat het ook betrokken is bij pigmentatie... Waar is de verwantschap? Waarin zit de 'verbetering'? Ziet iemand anders ook die cirkelredenatie?
14. Weerstand tegen gif.
Een mutatie maakt bij twee verschillende beestjes een moleculair poortje kapot waardoor een gif niet meer binnen kan komen. Dus evolutie maakt dingen kapot... en dan...?
15. Variatie vs. stabiliteit.
Eens kijken of ze het beste voor het laatst bewaard hebben... Niet dus. Ze kennen doelmatigheid toe aan een doelloos proces. En dat wilde Darwin nu juist niet! Aan de ene kant beweren ze dat soorten gedurende miljoenen jaren grotendeels onveranderd blijven. Aan de andere kant krijgen we van ze te horen dat soorten vaak plotseling veranderen. Sommigen zouden zich afvragen of soorten "verborgen onder de motorkap" veranderen, wat op een bepaald moment voor een plotselinge verandering zorgt. Alsof ze hun verandering een poosje geheim houden, totdat de juiste omgevingsfactoren ze dwingen om die verandering door te voeren. Ze noemen dit "evolutionaire capaciteit". Maar iets bedenken en er dan een naam geven is geen argument natuurlijk. Dat heeft heel veel weg van de 'just so stories' van Kipling. Kipling zinspeelde ook herhaaldelijk op het werk van Charles Darwin.
Dit laatste argument sluit niet uit dat er een schepper geweest is die deze 'verborgen' veranderingen voorgeprogrammeerd heeft. Hij heeft dan in Zijn voorzienigheid het organisme de mogelijkheid gegeven om zich aan te passen wanneer het moeilijk wordt en zijn omgeving drastisch verandert. Een evolutionistische uitleg raakt hier kant nog wal en lijkt verdacht veel op het 'punctuated equilibria' argument van Stephen Jay Gould dat moest verklaren waarom er geen bewijs is voor evolutie. Je zou toch verwachten dat ze niet zulke argumenten zouden gebruiken in een betoog voor Darwin. Je zou ook niet verwachten dat ze het creationisten zo makkelijk zouden maken om hun argumenten te weerleggen.
Zo zien we dat ook Gee, Howlett en Campbell niet in staat zijn om een gedegen argumentatie op te bouwen voor de evolutietheorie. Er is genoeg te zeggen over kleine variaties, ook wel 'micro-evolutie' genoemd, maar het bestaan van 'macro-evolutie', de overgang van bijvoorbeeld een vis naar een reptiel, kan niet worden bewezen. Het evolutieverhaal is en blijft een 'just so story'.

Wat we zien in deze voorbeelden is dat destructieve (geen creatieve) processen betrokken zouden moeten zijn bij het vormen van geordende systemen. Botsingen brengen over het algemeen geen orde, maar wanorde en vernietiging. De creatieve processen bevinden zich alleen maar in de gedachten van de onderzoekers die de modellen verzinnen. Op deze manier proberen ze misschien hun wereldbeeld te rechtvaardigen, waarin een heel geordend universum met een perfect werkend zonnestelsel en een precies goed gepositioneerde aarde met exact de juiste samenstelling van chemische elementen werd gevormd, waarop leven ontstond en evolueerde tot wat het nu is. Alles ging langs 'natuurlijke weg'; wat dat dan ook betekenen mag. Als ze zich daar prettig bij voelen, laten ze het dan een geloof noemen en geen wetenschap. De wetenschap vereist dat ze zich beperken tot waarnemingen die meetbaar en herhaalbaar zijn. Als je goed hebt opgelet, hebben we tot nu toe nog geen definitieve aanwijzingen of het stof rond de sterren zich tot planeten aan het vormen is, of dat het stof is ontstaan door botsende planeten die al bestonden. Dat laatste zou overigens de meest logische conclusie zijn die we uit de feiten kunnen trekken, mede gezien de statistische thermodynamica die we hier op toe kunnen passen. Stofdeeltjes gaan niet zomaar samenklonteren. Het is veel waarschijnlijker dat ze nog verder uit elkaar vallen, dan dat ze planeten gaan vormen. Een model is geen bewijs. Je kunt niet aannemen wat je wilt bewijzen. De vorming van planeten is geen exacte wetenschap; sterker nog, het is op dit moment helemaal geen wetenschap, maar een geloof dat tegen de feiten ingaat.

We zagen eerder al dat de reputatie van Neanderthalers als 'brute beesten' onterecht was en dat de afbeeldingen van deze volwaardig moderne mensen vaak zeer suggestief zijn. Desondanks zien we in dit recente artikel toch weer een typische 'wilde' afgebeeld. Toch is deze weergave weer net iets menselijker dan haar voorgangers. Zal er nog een dag komen dat Neanderthalers gewoon met gekamd haar en gewassen, gladde gezichten worden afgebeeld? Ik betwijfel het. Maar wetenschappelijk gezien is daar niets op tegen, tenzij je (mogelijk vanuit een evolutionistisch wereldbeeld) gelooft dat deze mensen minder ontwikkeld waren.
Mijns inziens is er ook niets op tegen om deze mensen te zien als afstammelingen van Noach, die na de zondvloed hun toevlucht moesten zoeken in de grotten en spelonken van onherbergzame gebieden. De afwijkingen die in de Neanderthaler botten zijn geconstateerd, kunnen worden toegeschreven aan ziektes die mensen oplopen wanneer ze langere tijd in een koude, donkere en vochtige omgeving moeten leven, zoals rachitis. De verschillen met moderne mensen zijn makkelijk te verklaren als mogelijke variaties binnen de soort 'mens' die God oorspronkelijk schiep.

En dat is het ook!
Hoe lang duurde het voordat je het doorhad?
Hoe vaak laten wij ons niet beïnvloeden door mooie, slimme bewoordingen? Hoe vaak worden wij niet schaamteloos gemanipuleerd door reclames, campagnes, complottheorieën, heersende denkbeelden, de meerderheid, betweters, roddels en vaak zelfs goedbedoelende medeburgers. Laat je niet voor de gek houden en blijf op je hoede! Lees de lariedetector en wapen jezelf tegen manipulatieve misvattingen en dominante denkpatronen.

Het is duidelijk dat de makers van het spel geen idee hebben waar ze over praten. Wat is het nou? Een scheppingsspel of een evolutiespel? Of maakt het niet uit; als je maar lol hebt? De vraag is echter wat voor effect het op het denken van jonge mensen heeft. Is het echt onschuldig vermaak, of blijft er iets hangen van de gesuggereerde evolutionaire processen? Dit doet mij denken aan de geavanceerde 'computerspelletjes' die door geleerden worden 'gespeeld', om evolutie te 'bewijzen'. Af en toe hoor je van een computersimulatie die moet aantonen hoe evolutie heeft plaatsgevonden. (Zie bijvoorbeeld de artikelen van 16-05-'07, 13-11-'07 en 15-05-'08) En het klinkt heel imponerend als je hoort dat ze allemaal eigenschappen en kenmerken van organismen in een computerprogramma hebben gestopt, waarmee ze hebben aangetoond dat evolutie echt wel kan plaatsvinden. Een computer liegt toch niet? Misschien niet, maar hij is wel geprogrammeerd door (intelligente) mensen met hun eigen wereldbeeld en gedachten over hoe het programma zou moeten werken. Dit spel bewijst dus iets heel belangrijks, als je er over nadenkt. Want wat er eigenlijk gebeurt is dat je wezens CREËERT, die vervolgens door 'natuurlijke' (lees: voorgeprogrammeerde) selectie al dan niet blijven leven of zich aanpassen aan hun omgeving. Dit is ook de enige manier waarop het werkt. Wel opvallend dat de begrippen 'natuurlijke selectie' en 'evolutie' weer eens (ten onrechte) als synoniemen gezien worden. Evolutie in de zin van verandering en aanpassing aan de omgeving, past heel goed binnen een scheppingsmodel. Evolutie van 'eenvoudige cel' naar complex organisme is echter nooit waargenomen, wordt niet ondersteund door het fossielenverhaal en is ook onmogelijk. Het is overigens ook niet zo dat een enkele cel eenvoudig is. Het vanzelf ontstaan van een amoebe of bacterie is ondenkbaar en wederom niet mogelijk.

Niet kunnen vliegen is een verlies van functionaliteit. Dat is veel makkelijker te verklaren dan het vermogen om te vliegen zelf. Daarvoor is namelijk een toename van informatie, een toename van functionaliteit nodig. De nieuwe vragen, die vanuit een evolutionistisch oogpunt veel moeilijker te beantwoorden zijn, komen voort uit een combinatie van observatie van de huidige situatie, de aanname van miljoenen jaren en het geloof in een mythisch oercontinent - Gondwana. De eenvoudige verklaring (gemeenschappelijke afstamming) is ook vanuit creationistisch (Bijbels) oogpunt geen enkel probleem. Tijdens en na de zondvloed ontstonden de huidige continenten door de werking van de aardkorst, het wegstromende water en de ijstijd. De basissoorten uit de Ark verspreidden en vermenigvuldigden zich en veranderden (degenereerden) in hun huidige vormen. Verspreiding over de verschillende continenten was toen nog mogelijk omdat ze gedeeltelijk door ijs en door landbruggen aan elkaar verbonden waren. Zo zijn onder andere de kangoeroes in Australië beland. De grote verschillen tussen dieren zijn beter te verklaren door onafhankelijke scheppingsdaden en de logische gevolgtrekking dat de oorspronkelijk geschapen soorten genetisch zo rijk waren, dat ze vele verschillende soorten konden voortbrengen. Wetenschap is de zoektocht naar de waarheid achter de dingen en het verwerven van kennis. Zou de waarheid ook gevonden kunnen worden door kennis te nemen van de Bijbelse geschiedenis? De schrijvers van deze oude teksten waren er duidelijk van overtuigd dat ze de waarheid verkondigden, omdat ze ooggetuigen waren van de beschreven feiten. (NB. Mozes, de schrijver van de eerste 5 boeken van de Bijbel, is 'slechts' de redacteur geweest van de zeker 10 verschillende bronteksten van Genesis. De oorsprong van de eerste 11 hoofdstukken van Genesis ligt nog voor het ontstaan van Israël, waaruit Mozes voortkwam.)

Deze kan worden toegevoegd aan het onderdeel "Fossielen en hun verhaal." Hoe diep we ook graven in het fossielenbestand, we zien telkens weer dat beesten altijd geweest zijn wat ze nu zijn. Natuurlijk zijn er verschillen, maar alleen binnen de soorten, zoals we die nu ook zien bij kippen, paarden en honden. Meer en meer moeten dit soort ontdekkingen 'licht' laten schijnen op evolutie. Maar hoe meer licht er schijnt, hoe duidelijker het wordt dat bijvoorbeeld vleermuizen, degenkrabben, kwallen, bombardeerkevers, ribkwallen, trilobieten, het zenuwstelsel en vele andere organismen niet echt veranderd zijn en vanaf het begin complex waren. We zien nergens bewijs dat het ene in het andere beestje veranderd is. Alle eigenschappen die ze hebben, hadden ze al vanaf het begin. Gekko was altijd even gekko. En het enige waar dit soort ontdekkingen licht op laten schijnen is dat de Bijbel een betrouwbaar beeld geeft van de geschiedenis. Een geschiedenis die begint met de woorden "In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was vormloos en leeg; duisternis lag over de diepte, en de geest van God zweefde over de wateren. Toen zei God: 'Er moet licht zijn!' En er was licht.".

Bij deze onze nederige excuses aan onze Neanderthaler broeders en zusters, voor het jarenlange misverstand en de totaal verkeerde representaties in boeken en musea! Neanderthalers waren afstammelingen van Noach en zijn gezin, die de zondvloed overleefde. Na de toren van Babel verspreidden groepen mensen zich over de aarde, waarvan de Neanderthalergroep er één was. Hun specifieke bouw is niet meer dan een variatie (mogelijk gecombineerd met een ziektebeeld, veroorzaakt door inteelt), waarvan we vandaag de dag nog vele voorbeelden zien. Denk bijvoorbeeld aan de vele duidelijke verschillen tussen Aboriginals, Chinezen, Indianen, Europeanen en Afrikanen.
  Deze onthulling is weer een schakel in de ontzenuwing van de misvatting dat mensen van aapachtige wezens afstammen, gebaseerd op een evolutionistisch wereldbeeld. Hoewel dit vaak beweerd wordt, is het nooit bewezen. De feiten ondersteunen veel meer het Bijbelse wereldbeeld.

Waar gaat het hier nou eigenlijk om? De voortgang der wetenschap? Waarom moet dat zoveel kosten? Wat is het resultaat? Een deeltje waarvan niemand weet of het er eigenlijk wel is, en als het er is, wat dan? Hebben we dan bewezen dat God niet nodig is om de boel bij elkaar te houden? Hebben we dan de oorsprong van het heelal beter door? Wat heeft de oorsprong van het heelal te maken met het ontdekken van een deeltje? Als het Higgs boson bestaat, hebben we toch niet bewezen dat een bovennatuurlijke oorsprong van het heelal geen realiteit is? En als het niet bestaat, zouden wetenschappers dan niet gewoon blijven zoeken totdat ze toch voor 'alles' een verklaring hebben? Waarom is het zo moeilijk voor mensen om de Bijbel als ooggetuigenverslag van de gehele geschiedenis te zien? Waarom proberen zoveel wetenschappers God te ontlopen? Is het echt zo moeilijk (of onwetenschappelijk) om te accepteren dat we hier niet voor niets zijn, en dat de Schepper een bedoeling met ons leven heeft? Is wetenschap niet de zoektocht naar waarheid? Ik krijg sterk het idee dat veel mensen de wetenschap misbruiken om hun naturalistische wereldbeeld te bevestigen. Ik durf te beweren dat een eerlijke beoefening van de wetenschap het bestaan van God en de betrouwbaarheid van de Bijbel niet tegenspreekt, maar eerder bevestigt.

Vonden deze wetenschappers een opeenvolging van levensvormen waarin de methode met positieve ionen langzaam overging in een levensvorm waar histonen voor neutralisatie gebruikt werden? Nee. Hun evolutionistische geloof schrijft voor dat ze hun verbeelding gebruiken en speculeren om een verhaal te verzinnen waarin verschillende organismen aan elkaar gekoppeld worden door gemeenschappelijke afstamming. Er zijn zeker nog wel een paar puzzeltjes op te lossen. Waarom hebben deze algen zoveel meer DNA dan mensen? Waarom zouden ze een ander systeem gebruiken om DNA te neutraliseren? Maar laat je door die vraagstukjes niet van de hoofdvraag afleiden: hoe genetische informatie ontstaan is, die systematisch en correct gekopieerd wordt, om vervolgens in een kleine ruimte te worden ingepakt met een zeer grote compressieverhouding. Als je bedacht hebt hoe je een complete garderobe in een schoenendoos kunt krijgen, kun je in ieder geval van één ding zeker zijn: dat het niet door een evolutionistisch proces ging.

Welke vragen komen er nu in je op? Bij mij gaan er dan gelijk een paar lichtjes branden: Hoe weet je zeker dat het 13 miljard jaar geleden was? Was er iemand bij? Hoe komen ze aan die ouderdom? Staat het in een geschiedenisboekje? Wat is die 'oerknal' eigenlijk precies? Komt daar echt alle materie vandaan? Is dit het begin van alles geweest? Hoe is die oerknal begonnen dan? Was er niets voor die knal? Hoe zijn die sterrenstelsel gevormd, als alles uit elkaar vliegt? Welke verhouding van krachten produceerden de eerste sterrenhopen? Wat gebeurde er met tijd en ruimte in die gigantische elementaire krachtmeting?
Deze vragen zijn natuurlijk allemaal al eens gesteld, maar stelt de gemiddelde krantenkoppensneller die ook? "Er is bewijs dat de vroegste sterrenstelsels 13 miljard jaar geleden ontstonden. Nu kunnen we deze fase eindelijk nauwkeurig onderzoeken", aldus Franx. Dat bewijs zit in de huidige lichtsnelheid en de afstand die het licht in een jaar aflegt (een lichtjaar). Het verste object in de ruimte staat 13,5 miljard lichtjaar hier vandaan, dus is het heelal 13,5 miljard jaar oud, zo redeneert men. Einstein gebruikte in zijn berekeningen de lichtsnelheid (c) als een constante, maar is dat ook zo? De werkelijke afstand van hier naar die sterrenstelsels is niet met honderd procent zekerheid te bepalen, maar daarover wordt eigenlijk niet getwijfeld. Er gaan de laatste jaren echter wel steeds meer stemmen op dat die lichtsnelheid in het verleden wel eens veel hoger geweest kan zijn. Dat zou betekenen dat het heelal niet zo oud is als men nu denkt. Deze manier van ouderdomsbepaling zie je ook terug in de geologie. Er wordt vanuit gegaan dat processen altijd zo snel zijn gegaan als ze nu gaan. Daarbij wordt geen rekening gehouden met een wereldwijde overstroming zoals de Bijbelse zondvloed. Zo gaat het ook met het heelal en de lichtsnelheid. Men wil bewust geen rekening houden met de mogelijkheid dat alles tot stand gekomen is door een Veroorzaker die Zich buiten tijd en ruimte bevindt, zoals de God van de Bijbel. Lezen we Genesis letterlijk, dan zouden de aarde en het heelal 'slechts' ongeveer 6000 jaar oud zijn. Maar sterren staan zeker veel verder dan 6000 lichtjaar bij ons vandaan! Een veel hogere lichtsnelheid bij de schepping zou deze schijnbare tegenstrijdigheid teniet doen. Het verschijnsel van 'roodverschuiving' zou (net als het 'dopplereffect', dat geluiden lager klinken bij geluidsbronnen die van je af bewegen) duiden op een uitdijend heelal, maar de theorie van de 'kwantumroodverschuiving' geeft een alternatief waarbij rekening gehouden wordt met een afnemende lichtsnelheid. Zie voor een nadere uitleg wikipedia, waar deze theorie 'pseudo-wetenschappelijk' wordt genoemd en met een paar vage tegenargumenten wordt afgedaan. De reden voor het woord 'pseudo' is dat de theorie rekening houdt met een bovennatuurlijke oorsprong van het heelal; en dat wordt door de wetenschappelijke gemeenschap niet geaccepteerd. Men wil alles naturalistisch verklaren, dus zonder de mogelijkheid van een God te overwegen. Het is maar net wat je gelooft: is er wel of geen God, Die alles gemaakt heeft? Toch zijn de aanwijzingen voor een afnemende lichtsnelheid heel sterk. Het feit dat vroegere metingen onnauwkeuriger waren, kan niet alles verklaren. Vroeger werd de lichtsnelheid gemeten door directe observatie, waardoor de uitkomsten niet zo precies waren. Maar toch lijkt de lichtsnelheid af te nemen, wanneer je alle waarden achter elkaar in een grafiek zet. Tegenwoordig wordt bij het meten van de lichtsnelheid gebruik gemaakt van atoomklokken. Atomaire processen worden beïnvloed door de lichtsnelheid; dus als de lichtsnelheid afneemt, zou zo'n atoomklok ook langzamer gaan lopen. Dat is net zoiets als de uitzetting van een koperen staaf meten met een koperen meetlat. Ze zetten allebei evenveel uit door de warmte, dus meet je geen verschil. Dit verschijnsel is ook direct van invloed op het meten van radioactieve vervalsnelheden, waarmee men ouderdom tracht te bepalen. Hiermee zou dus ook (gedeeltelijk, zie het artikel van 4 augustus) verklaard kunnen worden waarom de ouderdom van gesteenten vaak zo hoog geschat wordt.
Lees ook maar eens dit stukje van Rinus Kiel. De afname van 'c' is overigens niet de enige creationistische theorie die het 'probleem' van een jong en tegelijk groot heelal zou kunnen verklaren. Lees voor meer informatie dit artikel en dit artikel (Engelstalig).
We weten eigenlijk nog maar zo weinig over het heelal. Naturalistisch denkende astronomen hebben in de loop der tijd ook regelmatig nieuwe dingen moeten verzinnen om de gangbare (Big Bang) theorie op te lappen: inflatie, donkere energie, donkere materie... Waar het op neerkomt is dit: Welk model geloof jij? Een model dat aan elkaar hangt van menselijke stellingen, waarbij God niet mag meedoen, of een model dat gebaseerd is op het betrouwbare  De Bijbel  Boek der Boeken, dat je uiteindelijk bij God brengt? Durf je de uitdaging aan, of laat je jezelf meeslepen door het kolkende water van meningen in de media en zie je wel waar je terecht komt?

Dit is een intrigerende ontdekking. De botten van mensen en dinosauriërs werden (helaas) niet door elkaar heen gevonden, maar het is wel merkwaardig dat ze bijzonder dicht bij elkaar gevonden zijn. Hier moeten evolutionisten wel een antwoord op geven. Ze willen ons laten geloven dat er 65 miljoen jaar tussen mensen en dino's zat. Ze classificeren de lagen en leiden de ouderdom af van de botten die ze erin vinden. Dit moet dan overeenkomen met hun veronderstelde plaats in het evolutieverhaal. Maar waar zijn nu alle perioden tussen deze twee tijdperken gebleven? Die zijn hier ver te zoeken. Deze vondst past echter heel goed in een Bijbelse context. De dinosaurusbotten zijn wellicht begraven door de zondvloed, maar de menselijke resten zijn duidelijk van na de zondvloed. Toen mensen zich over de aarde verspreidden (na de toren van Babel), settelde een groep migranten zich in deze rijkelijk begroeide, vruchtbare streek. Dinosauriërs die in dat tijdperk na de zondvloed leefden en deze mensen lastigvielen, zijn mogelijk door hen gedood, resulterend in legenden van drakendoders. Deze mensen kunnen er een aantal eeuwen comfortabel gewoond hebben, alvorens de Egyptische beschaving begon. De vele meren, die na de zondvloed voor vruchtbaar land zorgden, droogden op, waardoor de mensen uit die streek werden verdreven (mogelijk richting de Nijl of andere vruchtbare gebieden). Bij hun vertrek lieten ze de nu ontdekte graven achter. Volgens de onderzoekers duurde het 1000 jaar voordat er weer mensen in die streek woonden. Een opmerkelijk detail is dat de tweede stam de graven van de eerste stam niet verstoord heeft bij het begraven van hun doden. Misschien waren de graven gemarkeerd. Het verschil tussen de groepen moet nog verder onderzocht worden, maar het is de moeite waard om deze ontwikkeling in de gaten te houden. Afgezien van de interpretaties van 10.000 en 110 miljoen jaar, is er niets dat een Bijbels scenario uitsluit. Eerder een aantal dingen die het aannemelijk maken. Kan het hiaat van 65 miljoen jaar tussen de dino's en de mensen gerechtvaardigd worden? Laten we uitkijken naar meer verbaasde gezichten van door evolutiedenken geïndoctrineerde wetenschappers en hopen dat ze tot inkeer komen... Beter nog: laten we voor ze bidden.