De Poolse dichteres Wislawa Szymborska is overleden. Twee korte gedichten hieronder:

Gelukkige liefde.
Is dat normaal, verdient dat respect, heeft dat nut -
wat moet de wereld met twee mensen die voor elkaar de hele wereld zijn?
Uit: Uitzicht met zandkorrel

Onze enige ontmoeting na jaren
was een gesprek van twee stoelen
aan een koud tafeltje.
Uit: Eerste Liefde/Het moment

Sommige vrouwen zouden wat minder 'nee' moeten zeggen en wat meer zelf initiëren. Ze zouden weleens verbaasd kunnen staan over het resultaat.

Wij wachten. Wij wachten. Bach heeft daar een cantate over gemaakt: BWV 140: "Wachet auf, ruft uns die Stimme." Prachtig! te beluisteren op Youtube.

Ik ben met weinig tevreden. Ik heb weliswaar méér dan dat weinige waarmee ik tevreden ben, veelal omdat de omgeving daar verwachtingen rond heeft en ik daar ook enigszins wil aan beantwoorden gezien het relatieve belang van de omgeving maar ikzelf zou met veel minder kunnen.
Less is more maar voorlopig is more less.

Mensen zijn altijd bang. Bang dat een méér voor iemand anders, een minder voor hen betekent. Dat is ook zo als je veel wil krijgen. Als je veel te geven hebt, speelt dan geen rol.

Gelijken zoeken elkaar op. Men kan interesse hebben in een ongelijke wegens het on-gelijke maar uiteindelijk kiest men voor de gelijke. Mensen zijn gelijk in het menselijk-zijn (daarvoor zijn er mensenrechten) maar daar stopt het ook. Voor al het overige is er ongelijkheid. Ik heb het daar moeilijk mee.

We kunnen allerlei principes hanteren maar uiteindelijk is er maar één basic kardinale deugd: rechtvaardigheid! Moeilijk voor ons mensen gezien al onze kleine kantjes.

De mannen ondernemen de actie maar eigenlijk zijn het de vrouwen die éérst verleiden. Dat wisten de schrijvers van de Bijbel al. Dit is een bericht voor al de te brave vrouwen.

It's oh so quiet, sh..sh..it's o so still,sh..sh..,you're all alone and so peacefull until....Of omgekeerd!