Meer en meer worden papegaaien bij aankoop gescreend op bepaalde besmettelijke ziekten.
De bekendste ziekte is in de volksmond gekend onder de naam 'papegaaieziekte', maar heeft verschillende meer wetenschappelijke namen zoals :
'psittacose', 'ornithose', 'chlamydiose'.
Deze ziekte wordt veroorzaakt door wat we gemakshalve een 'bacterie' zullen noemen, met de naam 'chlamydia psittaci'.
Door middel van een uitstrijkje van de cloaca kan met DNA-onderzoek getest worden of de vogel deze bacterie in zich draagt.
Vogels kunnen 'drager' zijn van deze ziekte waarbij er een evenwicht bestaat tussen de bacterie en de immuniteit en waarbij de vogel er schijnbaar geen problemen mee heeft. Indien echter door stress, ziekte of een tekort aan bepaalde vitamines de weerstand daalt, kan de ziekte tot uiting komen.
Vooral leverstoornissen en ademhalingsproblemen kunnen dan optreden, zelfs met de dood tot gevolg indien niet of te laat behandeld.
Indien men echter door deze test weet dat de vogel drager is , kan hij preventief met antibiotica behandeld worden om de bacterie te elimineren.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Een tweede belangrijke ziekte wordt veroorzaakt door een virus : bek-en vederrot.

Het wordt in de volksmond soms ook de AIDS bij vogels genoemd, omdat het de weerstand bij jonge vogels ondermijnt met uiteindelijk de dood tot gevolg. Jammer genoeg bestaat hiervoor geen behandeling. De veel gebruikte engelstalige benaming is PBFD (psittacine beak and feather disease).
Zoals de naam al aangeeft, is er naast de vermindering van algemene weerstand soms ook sprake van abnormale veren, verlies van veren, kale plekken en een afbrokkelende bek.
Dat laatste wordt minder gezien. Bij de meeste vogels komt de ziekte tot uiting beneden de leeftijd van 3,5 jaar. Hoe vroeger de besmetting
(meestal al in het nest), hoe meer kans dat de vogel zich niet kan ontdoen van het virus en er uiteindelijk van sterft.
90% van de aangetaste vogels sterft beneden de leeftijd van 1 jaar. Veel jonge vogels die gestorven zijn aan bijvoorbeeld een longontsteking of darmontsteking waren eigenlijk besmet met het virus en zijn uiteindelijk gestorven omdat ze geen immuniteit meer hadden.
Bek-en vederrot wordt best getest op bloed.

Als laatste virusziekte is polyomavirus ook van belang, vooral voor kwekers. Dit virus veroorzaakt immers sterfte van jongen in het nest, terwijl
de oudere vogels meestal geen symptomen vertonen. Soms komt de ziekte pas uit rond speenleeftijd, vooral bij vogels die met de hand worden
opgekweekt. Vertraagde kroplediging, kleine puntbloedingen, vochtopstapeling in de buik zijn enkele mogelijke symptomen die kunnen optreden en dikwijls de dood tot gevolg hebben. Ook hier kan getest worden door middel van een druppel bloed.

Op onderstaande foto's : abnormale uitwerpselen bij papegaaieziekte (geelgroene urine wijst op 'geelzucht' bij vogels omdat de lever
aangetast is bij psittacose), op de twee röntgenfoto's valt vooral de gezwollen lever op.